0 μέλη και 1 επισκέπτης διαβάζουν αυτό το θέμα.
Το 2014 βλέπαμε νέους αποφοίτους
Καλημέρα! Φυσικά και δε λειτουργούν παιδαγωγικά. Ειναι κόψε-ράψε μέθοδος. Για να προσθέσει τη βιολογία στο Γυμνασιο, αφαίρεσε ιστορία απο το Γυμνασιο. Απλά αυτο δε φάνηκε και τοσο στους φιλολόγους γιατι την έχουν χαμένη την ιστορία του γυμνασίου απο αναθέσεις σε ξενογλωσσους, ούτως ή αλλως. Πολιτική κάνουν με τα ωρολόγια προγράμματα, οχι παιδεία. Στο θέμα μας: ας ελπίσουμε αυριο να τελειώσει αυτο το μαρτύριο που ζούμε καθε χρονο. Η αναμονή αυτη μας σκοτώνει καθε χρονο, χάνουμε κιλά, ψυχή, ελπίδες. Ειναι βάρβαρο. Φοβάμαι μην αρρωστήσουμε απο ολα αυτα. Μια πιο πρακτική ερώτηση: πιστεύετε οτι οι φιλόλογοι που θέλουν οπωσδήποτε να δουλέψουν και να κρατιούνται στους πινακες τουλάχιστον στην ίδια θέση με προηγούμενη χρονια (και αυτο πληρώνεται ακριβά, πόσο μαλλον αν πρεπει να ανέβεις λίγο, τοτε θελει δυσπροσιτο σίγουρα), δηλώνουν πρώτες τους επιλογές τα δυσπρόσιτα ή πρώτα τα Α απομακρυσμένα και μετα τα δυσπρόσιτα. Και με άλλα λόγια: κάποιος που ειναι διατεθειμένος να παει μακρυά επιμένει να ειναι σε δυσπροσιτο, αφου θα ξενιτευτεί που θα ξενιτευτεί;
Συμφωνώ στο οτι η αδιοριστία εχει κανει την κατάσταση ευμετάβλητη για ολους μας. Όμως, δε νομιζω οτι οι 40αρηδες (που ειναι και ο μέσος όρος ηλικίας αναπληρωτών φιλολόγων) θα σταματήσουν να πηγαίνουν στα δυσπρόσιτα. Η δικη μου εικόνα άλλα δείχνει. Ίσα-ίσα, το συνηθιζουν, δένονται με την τοπική κοινωνία, απλά προσπαθούν γι αυτο το λογο να πηγαίνουν στα ίδια μέρη. Δεν εγκαταλείπουν εύκολα. Για τους τριαντάρηδες δυστυχως δεν υπαρχει ελπίδα.
Ενώ σήμερα κάποιος με 5 παιδιά (τα οποία οι περισσότεροι τα έκαναν ακριβώς για να έχουν εργατικά χέρια και σχεδόν καθόλου δεν ασχολούνταν με πράγματα περιττά όπως η μόρφωση ή η διαπαιδαγώγησή τους) έστω και με 1 μοναδικό μόριο προυπηρεσίας μπαίνει στους πίνακες των φιλολόγων π.χ., ως ειδική κατηγορία και καβαλάει χιλιάδες άλλους "κι από δω παν κι άλλοι"! Και κάθεται ο 40αρης από κάτω με 100+ μήνες προυπηρεσία και σκέφτεται σε ποιο δυσπρόσιτο θα πρωτοπάει (αν τα καταφέρει κι εκεί γιατί στο Αιγαίο κάνουν κουμάντο οι 3τεκνοι) και κλαίει μέσα του γιατί τα δικά του παιδιά θα περάσουν άλλη μια σχολική χρονιά χωρίς μάνα/πατέρα. Και σε όσα δυσπρόσιτα και να πάει πάντα θα είναι κάτω από ειδικές κατηγορίες που αυξάνονται κάθε χρόνο. Ένα βαρέλι χωρίς πάτο δηλαδή...Ένα τέτοιο σύστημα σε μια πραγματικά πολιτισμένη χώρα θα ήταν πραγματικό όνειδος, εμείς πάλι κρίνουμε ότι είναι τόσο αξιόλογο που δε λέμε να το αλλάξουμε ή έστω να το βελτιώσουμε (π.χ. πρόσληψη των ειδικών κατηγοριών με ποσόστωση επί των προσλήψεων).
Ενώ σήμερα κάποιος με 5 παιδιά (τα οποία οι περισσότεροι τα έκαναν ακριβώς για να έχουν εργατικά χέρια και σχεδόν καθόλου δεν ασχολούνταν με πράγματα περιττά όπως η μόρφωση ή η διαπαιδαγώγησή τους)