Πρόσκληση επιτυχόντων της 1Κ/2017 προκήρυξης για τα δικαστήρια

[Χαρά]

Καλημέρα,έτσι για να έχουμε διλήμματα της τελευταίας στιγμής, σήμερα έμαθα ότι διορίζομαι (ούσα επιλαχούσα) ως γραμματέας στο Πρωτοδικείο Καλαμάτας. Εϊμαι διοριστέα και στους ΠΕ06, οπότε θα με ενδιέφερε η γνώμη σας,ειδικά αν κάποιος έχει εμπειρία από τη δουλειά στα δικαστήρια..Τι θα διαλέγατε; Ευχαριστώ!

[PDE ads]

[ni9os]

Μονο εμενα προκαλουν αυτα τα διλημματα, ρε παιδια;

Τι να πω…

Στα δικαστηρια να πας. Ωραια ειναι. Εκτός κι αν εχεις καταδικαστικη αποφαση. Τοτε, δεν ειναι ωραια.

[yoral]

Καλημέρα,έτσι για να έχουμε διλήμματα της τελευταίας στιγμής, σήμερα έμαθα ότι διορίζομαι (ούσα επιλαχούσα) ως γραμματέας στο Πρωτοδικείο Καλαμάτας. Εϊμαι διοριστέα και στους ΠΕ06, οπότε θα με ενδιέφερε η γνώμη σας,ειδικά αν κάποιος έχει εμπειρία από τη δουλειά στα δικαστήρια..Τι θα διαλέγατε; Ευχαριστώ!

Πολύ χαρτούρα και γράψιμο θα έχεις στο Πρωτοδικείο. Ούτε βέβαια τις ίδιες διακοπές. Θα διάλεγα την εκπαίδευση.

[stelma]

Εξαρτάται τι άνθρωπος είσαι και τι σου αρέσει να κάνεις επαγγελματικά. Εγώ δεν θα την άντεχα νομίζω τη γραφειοκρατική δουλειά των δικαστηρίων. Γενικά δεν την αλλάζω την εκπαίδευση με τίποτα, ακόμη και με τα γνωστά προβλήματα που όλοι ξέρουμε στην Ελλάδα, η ανατροφοδότηση και η ικανοποίηση που δίνει αυτό το επάγγελμα νομίζω μπορεί να συγκριθεί μόνο με αντίστοιχα επαγγέλματα-λειτουργήματα. Μετράς τις αντοχές σου, τις προτεραιότητες και τον προγραμματισμό της ζωής σου και παίρνεις αποφάσεις! Καλή επιτυχία!

[PDE ads]

[stelma]

Μονο εμενα προκαλουν αυτα τα διλημματα, ρε παιδια;

Τι να πω…

Στα δικαστηρια να πας. Ωραια ειναι. Εκτός κι αν εχεις καταδικαστικη αποφαση. Τοτε, δεν ειναι ωραια.

Γιατί καλέ να είναι προκλητικό; Το φυσιολογικό στη ζωή μας είναι να μας παρουσιάζονται επιλογές και ανάλογα με τον χαρακτήρα και τις συνθήκες της ζωής μας να διαλέγουμε το καλύτερο για εμάς. Στο εξωτερικό αλλάζουν επαγγελματικό προσανατολισμό ακόμη και στα 50, αν τελματώσουν ή δεν τους ικανοποιεί πλέον η επαγγελματική τους ζωή. Εδώ με την οικονομική κρίση φτάσαμε να θεωρούμε πρόκληση κάθε ευκαιρία που δίνεται σε έναν άνθρωπο να κάνει κάτι διαφορετικό και αντί να επιδιώκουμε να βελτιώσουμε τις συνθήκες για προσφορά εργασίας και να στοχεύουμε στο καλύτερο, έχουμε κολλήσει στη μιζέρια. Κρίμα για όλους μας και πιο κρίμα για τις επόμενες γενιές να τους κληροδοτήσουμε αυτή τη νοοτροπία. Δεν το λέω προσωπικά εννοείται, το λέω και για μένα που καμιά φορά πιάνω τον εαυτό μου να αναρωτιέται γιατί αυτός τα κατάφερε και όχι εγώ; Ε, να που ήρθε και η δική μου σειρά τώρα και μακάρι σε όσους περιμένουν να έρθει η μέρα που θα ανοίξει μία θέση στον τομέα που πραγματικά θέλουν να απασχοληθούν και να δώσουν το καλύτερο που μπορούν.