Αγγλικά σε έφηβο μαθητή

[Kassiopi]

Καλημέρα σας!

Πριν λίγες ημέρες μου ζήτησε μία μητέρα να κάνω αγγλικά στο γιο της που πάει πρώτη γυμνασίου καθώς όπως η ίδια λέει δεν έχει μάθει τίποτα στο φροντιστήριο που πάει τόσα χρόνια. Το παιδί αυτό το γνωρίζω (ελάχιστα βέβαια) καθώς ο σύζυγός μου του κάνει φυσική-μαθηματικά και έχω πιει και έναν καφέ με τη μητέρα. Από τη συζήτηση που είχα μαζί της κατάλαβα (δηλαδή μου το είπε και η ίδια ξεκάθαρα) ότι θεωρεί πως το παιδί της είναι χαζό και αν η ίδια δεν του κάνει τα μαθήματα δεν πρόκειται να τα κάνει ο ίδιος. Τρέχει αυτή πριν από αυτόν για αυτόν (ακόμα του ετοιμάζει τα βιβλία για το σχολείο της επόμενης ημέρας κ.λ.π.) με αποτέλεσμα το παιδί να έχει "ευνουχιστεί" και να έχει παραιτηθεί από όλη τη μαθησιακή διαδικασία. Επίσης, σε μία συζήτηση που είχα με το σύζυγό μου μου είπε ότι είναι έξυπνος αλλά με πολύ χαμηλή αυτοεκτίμηση (λογικό με τη μητέρα που έχει).

Αυτό που με προβληματίζει είναι πως να προσεγγίσω ένα τέτοιο μαθητή μιας και βρίσκεται στο κατώφλι της εφηβείας, βαριέται συχνά και θέλω να του τονώσω την αυτοεκτίμηση. Επίσης, η μητέρα θέλει να του κάνω μάθημα μαζί με την αδερφή του που πηγαίνει τετάρτη δημοτικού (η ίδια λέει ότι βρίσκονται στο ίδιο επίπεδο και το θέλει αυτό γιατί τα φέρνει στο χώρο μου οπότε να μην έρχεται δύο φορές την εβδομάδα) γεγονός που είναι δύσκολο καθώς διαφορετική προσέγγιση γίνεται για ένα παιδί δημοτικού και ένα Γυμνασίου. Ενώ έχω εμπειρία σε παιδιά πρώτης σχολικής εκπαίδευσης δε δουλεύω με έφηβους μαθητές και έχω αγχωθεί λίγο. Όποια συμβουλή για το πως να προσεγγίσω ένα τέτοιο μαθητή ευπρόσδεκτη!

[PDE ads]

[MARKOS]

Το πρόβλημα το δημιουργεί η μητέρα στο παιδί. αν δεν αλλάξει η "στάση" της απέναντι στο παιδί, όση προσπάθεια κι αν καταβάλλεις, δεν θα έχεις το επιθυμητό αποτέλεσμα.
Τωρα, θα σου έλεγα το κλασικό "μίλα με την μητέρα"( αν και νομίζω πως δεν θα καταφέρεις κάτι, άσε που μπορεί και να "παρεξηγήσει" τη στάση σου: "ποιά είσαι συ, εγώ ξερω καλύτερα" αλλά, παρόλα αυτά κάντο)
Εν ολίγοις, ανέλαβε το και κάνε ό,τι μπορεις.

*κάποιοι γονείς σκέπτονται με τη λογική του σουβλατζή "μία απ΄όλα" 

[Schoolikui]

Μην δεχτείς να κάνεις μάθημα μαζί στα παιδιά στο ίδιο επίπεδο. Ίσως είναι μία ιδέα το να τους δώσεις ένα διαγνωστικό τεστ για να μπορέσεις να αποφασίσεις. Ακόμα και αν έχουν κάνει μέχρι τώρα τα ίδια πράγματα, η ικανότητα του δωδεκαχρονου να παράγει λόγο ή να αφομοιώσει πράγματα δεν μπορεί να είναι ίδια με ενός εννιαχρονου. Θα χρειαστεί να αναλάβεις την ευθύνη για την καθυστέρηση του παιδιού.

[georgia06]

Καταρχήν, η μητέρα δεν είναι σε θέση να γνωρίζει το επίπεδο του παιδιού.Αυτό θα το κρίνεις εσύ. Κατά δεύτερον, το να κάνει μάθημα μετην 9χρονη αδερφή του θα είναι καταστροφικό για την ήδη χαμηλή του αυτοεκτίμηση.Τα παιδιά στην εφηβεία αισθάνονται έντονα την ανάγκη αποδοχής  τόσο απο τον ίδιο τους τον εαυτό όσο και  απο τους συνομηλίκους  . Το να γυρίσει τόσα χρόνια πίσω και να έχει μια 9χρονη "συμμαθήτρια' , απλώς θα επιβεβαιώσει στο μυαλό του την έλλειψη ικανότητας να συμβαδίσει με τα παιδιά της ηλικίας του. Θα λειτουργήσει θεωρώ ως μια μορφή  απόρριψης που μόνο αρνητικά θα επηρεάσει την ήδη εύθραυστη αυτοεκτίμησή του.  Αλλά ακόμα και πολύ χαμηλό να είναι το επίπεδο του, συνήθως δεν μπορείς να κάνεις το ίδιο βιβλίο σε δυο παιδιά με τέτοια διαφορά ηλικίας καθώς η θεματολογία και τα πρόσωπα των βιβλίων είναι πιο "παιδικά" για μικρότερες ηλικίες και πιο "real life" για μεγαλύτερες ηλικίες , ΄ώστε να είναι πιο ελκυστικά.
Εμπειρικά να σου πω επίσης ότι αυτό που κάνουμε συχνά λάθος στην προσπάθειά μας να διδάξουμε "όσα πρέπει", να βγάλουμε την ύλη, να πετύχουν τα παιδιά στα πτυχία κλπ είναι ότι εστιάζουμε στις αδυναμίες τους και όχι στις δυνατότητές τους. Επιμένουμε συνεχώς σε αυτά που κάνουν λάθος , στο άγχος μας να τα διορθώσουν , και αμελούμε να επιβραβεύουμε τα παιδιά για όσα έχουν καταφέρει , έστω κ αν αυτό είναι κάτι πολύ μικρό.

Υ.Γ.Αυτά τα λέω και στον εαυτό μου πολύ συχνά!

[PDE ads]

[giotoules]

Συμφωνώ κι εγώ με τους προηγούμενους! Μην δεχτείς να αναλάβεις και τα δύο παιδιά μαζί, γιατί θα είναι σαν να επιβεβαιώνεις τη μητέρα ότι το παιδί της είναι χαζό...έλεος...πραγματικά! Στη θέση σου θα έδινα ένα τεστάκι για να αξιολογήσω ΕΓΩ σαν καθηγήτρια το επίπεδό του και θα το χρησιμοποιούσα και σαν απόδειξη ότι η μαμά κάνει λάθος και μάλιστα θα προσπαθούσα να "ανεβάσω" το παιδι στα μάτια της, αλλά κυρίως στα μάτια του ίδιου, μήπως και καταφέρω να του αλλάξω την ψυχολογία και να νιώσει ότι μπορεί να τα καταφέρει μια χαρά. Και κυρίως...πάτα πόδι. Η μαμά δεν είναι ειδικός και πρέπει να το εμπεδώσει αυτό...

[Kassiopi]

Καλημέρα σε όλους!

Σας ευχαριστώ για τις απαντήσεις σας οι οποίες τελικά επιβεβαιώνουν και τις δικές μου αρχικές σκέψεις...  Η αλήθεια είναι ότι η μητέρα έχει κάνει τρομερό κακό στην αυτοεκτίμηση του παιδιού της. Η αλήθεια είναι ότι στην κουβέντα που είχαμε (και πριν μου αναθέσει το μάθημα των παιδιών της) της είπα ξεκάθαρα και έξω από τα δόντια ότι η δική της συμπεριφορά ευθύνεται για το ότι το παιδί έχει χαμηλότατη αυτοεκτίμηση καθώς η ίδια θεωρεί ότι είναι χαζό και του το περνάει με τη συμπεριφορά της σε τέτοιο βαθμό που το παιδί πλέον το έχει πιστέψει και λειτουργεί και αυτό έτσι. Μάλιστα πολλές φορές στο λόγο της αναφερόταν στον εαυτό της ότι είναι πολύ εύστροφη που γνωρίζει δύο γλώσσες κ.λ.π. και μόνιμα συνέκρινε τον εαυτό της με το γιο της. Φανταστείτε ότι του έχει καθηγητές σχεδόν σε όλα τα μαθήματα και το παιδί πηγαίνει Ά Γυμνασίου.
Το θέμα είναι ότι τα παιδιά που τους κάνω μάθημα έρχονται στο χώρο μου μιας και έχω εκεί όλο το υλικό που χρησιμοποιώ και επειδή είναι δύο τα παιδιά βαριέται να τα φέρνει ξεχωριστά και για αυτό θέλει να τα φέρει και τα δύο. Αν της πω να τα φέρνει ξεχωριστά θα τα σταματήσει και θα τα αφήσει τα παιδιά έτσι και πολύ με απασχολεί τι θα απογίνει ο μικρός.

[happiness]

Ας τα φέρνει μαζί, αλλά θα τους κάνεις μάθημα διαδοχικά. Το παιδί που περιμένει θα το βάζεις σε έναν ξεχωριστό χώρο να διαβάζει τις ασκήσεις που του δίνεις.

[Schoolikui]

Μία σκέψη ίσως είναι να έχεις αρκετό χρόνο για κάθε μάθημα. Μιάμιση με δύο ώρες. Και να κάνεις συνδιδασκαλια με διαφορετικό υλικό. Διαφορετικά επίπεδα. Δεν είναι πάντα πρακτικό αλλά έχει ορισμένα πλεονεκτήματα. Το μεγαλύτερο παιδί κάνει διαρκώς επαναλήψεις χωρίς να το καταλάβει. Το μικρότερο εκτίθεται περισσότερο στην γλώσσα.

[Kassiopi]

Μία σκέψη ίσως είναι να έχεις αρκετό χρόνο για κάθε μάθημα. Μιάμιση με δύο ώρες. Και να κάνεις συνδιδασκαλια με διαφορετικό υλικό. Διαφορετικά επίπεδα. Δεν είναι πάντα πρακτικό αλλά έχει ορισμένα πλεονεκτήματα. Το μεγαλύτερο παιδί κάνει διαρκώς επαναλήψεις χωρίς να το καταλάβει. Το μικρότερο εκτίθεται περισσότερο στην γλώσσα.

Αυτό ακριβώς σκεφτόμουν και εγώ. Μάλλον θα το προσπαθήσω.