0 μέλη και 1 επισκέπτης διαβάζουν αυτό το θέμα.
Εσείς είστε ευχαριστημένοι από το επιπεδο των σπουδών της σχολής σας, της βασικής σχολής σας; Εννοώ ότι γενικά έχετε μια καλή εικόνα για τις σπουδές που παρέχει το ελληνικό πανεπιστήμιο; Εγώ σπούδασα φιλολογία Αθήνας, 2001-2005, κατεύθυνση ΜΝΕΦ.Το επίπεδο των χρόνων εκείνων, το θεωρώ απαράδεκτο. Οι μισοί καθηγητές ήταν τελείως ανυπόστατοι, χωρίς δημοσιεύσεις, χωρίς έργο, και αδιάφοροι συν τοις άλλοις. ΈΚαναν ένα μάθημα υπαγόρευσης που αν το έκανε εκπαιδευτικός σε δημόσιο σχολείο, θα τον έπαιρναν με τις ντομάτες, κι όμως είχαν την αίσθηση ότι ήταν κορυφαίοι και επιτελούσαν σπουδαίο έργο, υποτιμώντας μάλιστα τους φοιτητές επειδή ο βασικός τους προορισμός ήταν η δευτεροβάθμια εκπαίδευση και όχι η έρευνα.Σιγά σιγά άρχισαν να έρχονται νεότεροι, με σπουδές έξω, με δημοσιεύσεις, και πιστεύω ότι τώρα το επίπεδο των διδασκόντων είναι κλάσεις ανώτερο.Στο μεταπτυχιακό που έκανα στο ίδιο τμήμα, δωρεάν με εξετάσεις, το 1/3 των σεμιναρίων ήταν επίσης απαράδεκτο. Γενικά ο,τι σοβαρό έμαθα στην επιστήμη μου, το έμαθα με προσωπική μελέτη κυρίως. ΠΙστεύω ότι το επίπεδο των σπουδών τα τελευταία χρόνια ανεβαίνει, όμως επιεδή όλοι είμαστε μιας κάποιας ηλικίας, νομίζω ότι γενικά έχουμε ανάλογες εμπειρίες (ξέρω βέβαια ότι στη φιλολογία τουλάχιστον, όσοι σπούδασαν Θεσσαλονίκη, ΓΙάννενα ή Κρήτη έιχαν πολύ καλύτερους καθηγητές τότε).Μην θεοποιούμε καταστάσεις. ΤΟ υλικό που φεύγει από εμάς, που ξέρουμε πώς είναι, αυτό το υλικό μπαίνει στο πανεπιστήμιο και αυτό το υλικό βγαίνει. Δεν μεταμορφώνονται ως δια μαγείας στις σχολές. Κι εκέι οι διδάσκοντες προφανώς ρίχνουν τις απαιτήσεις όσο περνάνε τα χρόνια, γιατί κάποιοι πρέπει να παιρνουν πτυχίο. Το θέμα μας λοιπόν είναι αν ο δικός μας μαθητής που ξέρουμε το επίπεδό του, θα πάρει πτυχίο ενός ΑΕΙ ή αν θα το πάρει από Βουλγαρία ή από κολλέγιο; ΤΙ το συγκλονιστικό θα συμβεί που θα του αλλάξει το επίπεδο μέσα στο ελληνικό ΑΕΙ; Είμαστε μια χώρα όπου σπαταλάται περισσότερη ενέργεια και σκέψη για το πώς θα μπει κανεις σε μια σχολή και όχι για το αν και πώς θα βγει.
Το θέμα είναι ότι ο μαθητής που θα περνούσε Ιατρική εδώ δε θα πήγαινε να σπουδάσει το αντικείμενο αυτό στη Βουλγαρία. Ξέρω άτομο που εδώ έδωσε 3 φορές πανελλαδικές και πέρασε μονο τη μια (δεν υπήρχε τότε η βάση του 10 νομίζω) και την επόμενη χρονιά πήγε Βουλγαρία και σπούδασε Ιατρική. Μάντεψε, ο μαθητής αυτός πέρασε όλα τα μαθήματα και δίχως καθυστέρηση πήρε το πτυχίο του!Όσο για το επίπεδο σπουδών μου, έμεινα αρκετά ευχαριστημένη θα έλεγα. Στην Αγγλική Φιλολογία δεν περνούσες εύκολα τα μαθήματα και οι πιο πολλοί καθηγητές ήταν πολύ καλοί στον τομέα τους. Δεν είχα ψάξει δημοσιεύσεις που μπορεί να είχαν αλλά δεν κρίνω τώρα πια απαραίτητα την αξία ενός καθηγητή από αυτό μόνο. Φυσικά δεν αντιλέγω πως είναι σημαντικό στην τριτοβάθμια εκπαίδευση. Αρκετοί από τους νεότερους που δίδασκαν τότε βλέπω πως έχουν εξελιχθεί με δημοσιεύσεις στο ενεργητικό τους, συμμετοχή σε projects κλπ. Σαφώς και θα μπορούσε η κατάσταση να ήταν καλύτερη αλλά έμεινα όντως ευχαριστημένη. Δεν το συζητώ ότι η προσωπική μελέτη και η εμβάθυνση που μπορεί να κάνεις μόνος μπορεί να σε πάνε πολλά βήματα παραπέρα, αλίμονο αν τελείωνε η κατάκτηση της γνώσης στο πτυχίο.
[...] Δλδ θα πρέπει τα παιδιά να κάνουν κατόρθωμα για να είναι άξια?Το να κάνεις το ίδιο πράγμα έξυπνα δεν είναι μια δεξιότητα που πρέπει να μαθαίνουν και να εξασκούνται σε αυτή?
όταν λέω προσωπική μελέτη εννοώ ότι τα βασικά που μ χρειάστηκαν μετά στο μεταπτυχιακό κ το διδακτορικό τα έμαθα μόνη μου, όχι από τη σχολή. Οι καθηγητές του φιλολογικού ήταν άθλιοι.Η ιατρική είναι μια περίπτωση. δεν θέλουν όλοι όμως ιατρική, υπάρχουν πολλά αλλα παιδιά που θα έβρισκαν μια καλύτερη τύχη σε οτιδήποτε άλλο εκτός από την ταλαιπωρία των πανελληνίων. Αλλά κ αυτοί που σπουδάζουν σε ΑΕΙ κ μάλιστα σε σοβαρές επιστήμες, κ έχουν μπει με 12αροα κ 13αρια, τι καταπληκτικό επίπεδο φανταζόμαστε ότι έχουν; εμείς οι ίδιοι για τα σχολικα μαθήματα τους βάλαμε τέτοιους βαθμούς, πώς περνάνε μετά κ γίνονται επιστήμονες; αυτό το σκεφτήκαμε ποτέ;
Η ερώτησή μου είναι... αναγνωρίζονται πια ισότιμα όλα αυτά; πχ μία κοπέλα που βγαίνει νηπιαγωγός από ιεκ ή κολλέγιο, θα έχει τη δυνατότητα να αναμετράται με κάποιον που τελείωσε ένα πανεπιστήμιο;
Εδώ υπάρχουν πανεπιστημιακά τμήματα ξένων χωρών των οποίων οι απόφοιτοι πρέπει να μπουν στην διαδικασία εξετάσεων εξομοίωσης του πτυχίου τους από το ΔΟΑΤΑΠ, ενώ άλλοι πρέπει να παρακολουθήσουν και κάποια εξάμηνα σπουδών του εδώ τμήματος.
Και κατι επειδη εχουμε συσσωρεύσει πολλούς διδάκτορες και γενικα γραμματιζούμενους ανθρωπους στην χωρα μήπως να καταργηθεί και το άρθρο του Συντάγματος που απαγορεύει τα ιδιωτικά ΑΕΙ...