0 μέλη και 2 επισκέπτες διαβάζουν αυτό το θέμα.
Θλίβομαι όταν διαβάζω και ακούω σχόλια τύπου "ψεκασμένος", "γραφικός" κτλ ή χαιρέκακα σχόλια για απολύσεις κτλ. Ας καταθέσω λοιπόν και την δική μου εμπειρία. Μεγάλωσα σε ιατρική οικογένεια. Με τυφλή εμπιστοσύνη στους γιατρούς.Τα εμβόλια μας έφτασαν στην ενήλικη ζωή και η ιατρική. Ήμουν από τα πρώτα άτομα στην Ελλάδα που έκανα το Gardasil της Μerk όταν πρωτοκυκλοφόρησε και στην χώρα μας. Τότε το πλήρωσα από την τσέπη μου. Δεν το κάλυπταν τα ταμεία.3 δόσεις. Μου το συνέστησαν ανεπιφύλακτα οι γιατροί μου γιατί είχα θέματα γυναικολογικά. "Μόνο όφελος θα σου φέρει" μου είχαν πει.Η τρίτη δόση μου προκάλεσε παράλυση που ευτυχώς διήρκησε κάποιες ώρες. Την εμφάνισα σε άσχετο χρόνο, λίγες εβδομάδες μετά την τρίτη δόση. Τότε κανένας δεν ασχολούνταν με παρενέργειες πόσο μάλλον για ένα εμβόλιο προαιρετικό, καινούργιο, πολύ ακριβό που ελάχιστοι τότε έκαναν. Στο νοσοκομείο της επαρχιακής μου πόλης αφού εγκεφαλογράφημα και καρδιογράφημα ήταν οκ (στην αρχή νομίζαμε πως είναι εγκεφαλικό...γιατί νόμιζα πως μιλούσα αλλά δεν κουνούσα χείλη) το απέδωσαν σε εξάντληση και ηλίαση (ήταν καλοκαίρι και λόγω τότε εργασίας ήμουν ώρες στον ήλιο).Να τονίσω πως στην ζωή μου έχω κάνει τα πάντα από εμβόλια. Τόση είναι η πίστη μου σε αυτά. Και ακόμη έχω πίστη στην επιστήμη. Όμως πέθαναν συνάνθρωποί μας από τα εμβόλια για covid. Και οι δικές μου μνήμες ξυπνάνε από εκείνες τις ώρες που έζησα όταν δεν καταλάβαινα το μου συνέβαινε. Όταν το έψαξα πολύ αργότερα είδα τις μηνύσεις που έκαναν γονείς νεκρών κοριτσιών στις Ηνωμένες Πολιτείες, Αγγλία και αλλού. Δεν δέχομαι τον όρο "παράπλευρες απώλειες". Γιατί κανένας μας δεν είναι "παράπλευρος". Γιατί για καθέναν από εμάς που χάνεται, ερημώνονται οι ζωές των οικογενειών μας. Γιατί αν χανόταν κάποιος δικός μας από παρενέργεια εμβολίου, ίσως αντιμετωπίζαμε με μεγαλύτερη ενσυναίσθηση τους διστακτικούς. Δεν είναι αντιδραστικοί. Είναι διστακτικοί. Είχα κλείσει ραντεβού μήνες πριν όταν είχε ανοίξει η πλατφόρμα για εκπαιδευτικούς αλλά ο φόβος μου με καθήλωσε. Αν με υποχρεώσουν θα το κάνω. Γιατί είμαι το μόνο εισόδημα στο σπίτι μου. Και γιατί ο ψυχολογικός πόλεμος πως "θα μολύνουμε με την στάση μας αθώους" με διαλύει. Όμως φοβάμαι. Και δεν το κρύβω.
Είμαι 16 χρόνια μόνιμος στην βθμια αυτά που γράφουν κάποιοι να απολυθείς να χωθεις στην τρυπα σου είναι τουλάχιστον θρασύδειλοι και οι λεγόμενες εργασιακές κοταρες. Που γλυφουν τον διευθυντη και ειναι προθυμοι και να σφουγγαρισουν.