0 μέλη και 1 επισκέπτης διαβάζουν αυτό το θέμα.
Οι βιβλιοθήκες είναι κάποια λύση, αλλά για να κάνεις σωστά και αξιοπρεπώς τη δουλειά σου πρέπει να έχεις και πτυχίο
Σας ευχαριστώ πολύ όλους για τις απαντήσεις σας. Όπως και να 'χει είναι παρήγορο να ξέρεις ότι δεν είσαι μόνος και ότι και άλλοι έχουν παρόμοια συναισθήματα, προβληματισμούς και σκέψεις. Αναφέρθηκε ότι για να πάρεις απόσπαση σε φορείς και βιβλιοθήκες κτλ πρέπει να τρέξεις και να το κυνηγήσεις...τι εννοείτε με αυτό; Δλδ πέρα από την αίτηση τι άλλο μπορείς να κάνεις; Να βάλεις βίσμα; Δεν έχω ασχοληθεί ποτέ με αποσπάσεις και δεν γνωρίζω...Σας ευχαριστώ και πάλι όλους.
Καλησπερα σε ολους! Ειμαι μονιμη εκπαιδευτικος τα τελευταια 16 χρονια και σκεφτομαι φετος εκει κατα τον Φλεβαρη να υποβαλλω την παραιτηση μου. Δεν παει αλλο, η σχολικη πραγματικοτητα με εχει κουρελιασει. Το ψυχολογικο αντικτυπο ειναι μεγαλο. Απο που να το πιασεις...απο τα παιδια που καθε χρονο ειναι και πιο δυσκολα, την επιβαρυνση απο τα ολο και αυξανομενα καθηκοντα των πολλαπλων μας ρολων, την υποκρισια της διοικησης, τις αθλιες συνθηκες (27 παιδια, φασαρια εξω απο τη γυμναστικη, φασαρια μεσα, ο λαιμος στα ορια της εξαντλησης καθε μερα)....τελοσπαντων να μη σας κουραζω, τα ξερετε. Υπαρχουν αλλοι σαν κι εμενα που σκεφτονται την παραιτηση ως μονη λυση? Μιλαμε εχω σιχαθει τα παντα σχετικα με την εκπαιδευση, ουτε αδεια θελω ουτε αποσπαση, μου φαινονται ημιμετρα. Θελω να ξεκοψω οριστικα, εχω παθει burn out. Ειναι που ειμαι και ευσυνειδητη τρομαρα μου και θελω να τα κανω ολα παντα οπως πρεπει, να μαθαινουν τα παιδια, να κερδισω και τον αδιαφορο, να στεκομαι αξιοπρεπως στην ταξη...ουφ κουραστηκα. Πειτε μου σας παρακαλω τη γνωμη σας (ασχετα με το τι θα κανω μετα βιοποριστικα, αυτο μην το υπολογιζετε, μιλαω για αυτη καθαυτη την αποφαση να φυγω). Το σκεφτηκατε ποτε? Το εκανε κανεις? Οπως ολοι κι εγω διοριστηκα με κοπο, με ορεξη...με αλλα μυαλα...
Συναδελφε σε κατανοω απολυτα.Το σχολειο στη σημερινη εποχη δεν παλευεται.Ειδικα η αθμια εχει γινει απαλευτη.Οι ευθυνες και η γραφειοκρατια πλεον γινονται εμποδιο σε οτιδηποτε καλο παει να γινει στο σχολειο.Μαζι σου μεχρι εκει που δεν παει για την παραιτηση.Δεν θα σου πω εναλλακτικες γιατι ειπες οτι το βιοποριστικο δεν ειναι θεμα.Η μονη μου αμφιβολια εγκειται στο διαδικαστικο κομματι.Μπορεις να παραιτηθεις;Ξερεις κανεναν που το εχει κανει;Οτι εχω ψαξει σχετικα( ναι προφανως και εχω ψαξει για παραιτηση) ηταν παραιτηση για λογους υγειας η για συνταξιοδοτηση.Και τον δημοσιουπαλληλικο κωδικα που εχω διαβασει το σχετικο αρθρο δεν αναφερει παραιτηση εθελουσια.Αυτο που εχω βρει ειναι απολυση μετα απο 21 μερες ΑΑ στην υπηρεσια.Αλλα μετα δημοσιο δεν ξαναμπαινεις.Πιστευω θελει δικηγορο για να σιγουρευτεις οτι μπορεις να παραιτηθεις χωρις κυρωσεις.Ξαναλεω οτι το σχολειο δεν παλευεται πλεον.Και ειναι πολλοι οι δασκαλοι που ψαχνουν εναλλακτικες για να φυγουν απ την ταξη.Σε λιγα χρονια θα γινεται μαχη για τις αποσπασεις σε φορεις αν δεν γινεται ηδη.Αυτα,καλη τυχη και αν εχεις εξελειξεις ενημερωσε μας να εχουμε εικονα των εναλλακτικων μας
Αυτό που αναφέρετε σχετικά με τα όρια, είναι μεγάλη κουβέντα. Ειδικά μετά τον κορωνοϊό και το webex? (γιατί άραγε;) η έννοια του ορίου έχει χαθεί. Ή εγώ είμαι εξαιρετικά άτυχη και πέφτω τα τελευταία χρόνια σε κάποιους διευθυντές, που δεν βάζουν κανένα όριο (είτε γιατί κοντεύουν στη σύνταξη, είτε γιατί θεωρούν ότι αυτό δεν τους ταιριάζει ως νοοτροπία) είτε γιατί είναι οι λεγόμενοι μαθητοπατέρες....Παλιότερα ευτυχώς είχα γνωρίσει και διευθυντές που είχαν τα σχολεία "κολλέγια", χωρίς να καταπιέζονται τα παιδιά, αλλά αυτοί υποθέτω είναι ελάχιστοι.Όταν λοιπόν βρίσκεσαι σε ένα περιβάλλον που δεν τίθενται όρια και εσύ έχει μάθει να έχεις κάποια όρια, οδηγείσαι πολύ πιο γρήγορα στο burnout. Φυσικά το Υπουργείο δεν θα στενοχωρηθεί καθόλου για τους burn out εκπαιδευτικούς, γιατί χιλιάδες περιμένουν να πάρουν την θέση τους. Έχω επίσης παρατηρήσει από συναδέρφους ότι το burn out μοιάζει ή έχει και συμπτώματα κατάθλιψης....
Ή θα πάθουμε ψυχοσωματικά ή κρίση πανικού ή επαγγελματικη εξουθένωση?