Προβλήματα συμπεριφοράς στην τάξη

[mariliak]

Θα ήθελα μερικές πρακτικές συμβουλές για το πώς αντιμετωπίζετε παιδιά που έχουν συμπεριφορά στην τάξη που διαταράσσει το μάθημα, δεν υπακούν στους κανόνες και δε συμμορφώνονται με τις παρατηρήσεις σας.
Το πρόβλημα παρατηρείται σε αρκετούς καθηγητές, σε γενικές γραμμές από τα ίδια, συγκεκριμένα παιδιά.

[PDE ads]

[Έσπερος]

Δεν λύνονται αυτά τα προβλήματα. Τόσο απλα. Μιλάμε για βθμια προφανώς αφού μιλάς για πολλούς καθηγητές. Αν δεν τηρούνε τους κανόνες μετά από τόσα χρόνια σχολείου, απλα δεν θα τους τηρήσουν ποτέ. Το πολύ πολύ κάποιοι καθηγητές να τους κάνουν ένα κλικ που να νιώθουν ότι δεν θα τους βγει σε καλό αν ενοχλήσουν, αλλά κι αυτό είναι πολύ σχετικό. Σίγουρα βοηθάει το στιλ της διεύθυνσης. Αν φοβούνται την «επίσκεψη» στο γραφείο, μπορεί να τους περιορίζει λίγο ο φόβος. Σημαντικό είναι το σχολείο να έχει πολιτική να μην θεωρείται ελκυστική η αποβολή και να γίνεται συμβούλιο τάξης στις 5 (ή 3 στον ίδιο καθηγητη) και να ενημερώνονται κάθε φορά οι γονείς. Αυτό θα συγκρατήσει κάποια παιδιά, όχι όλα. Επίσης οι υπεύθυνοι τμήματος να κάνουν όσες αλλαγές θέσης χρειαχεται για να λειτουργεί το τμήμα, και αυστηρά να τηρούνται οι συμφωνημένες θέσεις.

Κατά τ άλλα, υπάρχουν τεχνικές επιβίωσης. Βρίσκεις τι είδους δραστηριότητα τους κρατάει πιο ήσυχους και προσαρμόσεις έτσι το μάθημα. Τους εχεις σε ετοιμότητα ώστε να μην βαριούνται και ενοχλούν. Εφαρμόζεις μεθόδους καρότου και μαστίγιου ώστε να μην είσαι ένας υστερικός καθηγητής που φτάνει σε απόγνωση. Παριστάνεις συνεχώς ότι είσαι κουλ κ εχεις τον έλεγχο της κατάστασης, ακόμα κι αν κατά βάθος θες να φύγεις βροντωντας την πόρτα και βρίζοντας. Μην νιώσουν ποτέ ότι εχεις χάσει τον έλεγχο ή ότι είσαι σε αμηχανία. Διαλέγεις τις μαχες που θα δώσεις, δεν έχει νόημα να φθείρεσαι από το πρώτο λεπτό. Μασάει τσίχλα; Φοράει κουκούλα; αγνόησέ το αρχικά για να εστιάσεις σε πραγματικές ενοχλήσεις. Δεν έχει βιβλίο; Δώσε άλλου παιδιού ώστε να είναι απασχολημένος. Πήγαινε κοντά για να παρακολουθείς κινήσεις. Γενικα δείξει ότι δεν θα τους αφήνεις σε ησυχία. Όχι ότι θα γίνει θαύμα αλλά μικρά μικρά βήματα κυρίως για την ψυχική σου ηρεμία. Δεν είναι θέμα ατομικό αλλά κουλτούρας του σχολείου.

[harac]

Δεν υπάρχει μαγική λύση, αλλά πρέπει να υπάρχει κοινή γραμμή μεταξύ διεύθυνσης του σχολείου και συλλόγου εκπαιδευτικών για την αντιμετώπιση περιστατικών στο σχολείο. Το αποτελεσματικότερο, όμως,  είναι κάθε φορά που συμβαίνει κάτι σοβαρό, να ενημερώνονται οι γονείς.

[gismix]

Δεν μπορείς να κάνεις τίποτα παρα μόνο υπομονή.... Η μπάλα έχει χαθεί εδώ και καιρό.... Οι μαθητές αυτοί έχουν την πλήρη στήριξη των γονιών (όσοι ασχολούνται) ακόμα και σε εσένα λένε ότι στο σπίτι τον μαλώνουν και του βάζουν όρια. Υποστηρίζουν πλήρως την συμεπεριφορά του παιδιού στο σχολείο, φυσικά με τρόπο που δεν είναι πάντα παρατηρήσιμος. Επίσης το ίδιο συμβαίνει και με πολλούς συναδέλφους-διευθυντές. Θα το ακούσεις στο σύλλογο , που αντί να πουν σοβαρές προτάσεις , τους υποστηρίζουν αναφέροντας τα οικογενειακά προβλήματα που έχουν (εννοω οι μαθητές) και αφήνοντας να εννοηθεί ότι η συμπεριφορά τους είναι πλήρως δικαιολογημένη. Οπότε δεν υπάρι λύση. Απλά κάνεις υπομονή -όσο μπορείς-και λυπάσαι τους σοβαρούς μαθητές. Α μην ξεχάσω . Υπάρχουν και αυτοί που είτε λένε ότι καποια στιγμή θα σοβαρέψουν, είτε ότι δεν τους κρίνουμε γιατί μπορεί να έχουν ταλέντο σε άλλο τομέα (μουσική ζωγραφική κλπ). Δεν έχω να πω κάτι γι αυτό γιατί απαξιώ να απαντήσω.. Αυτοί που τα λένε απλα΄είναι εκτός τόπου και χρόνου...

[PDE ads]

[mariliak]

Οι γονείς δεν ασχολούνται...
Τι να πω ενδεικτικά;
Μια μητέρα λέει ότι στο σχολείο είμαστε εμείς υπεύθυνοι για τη συμπεριφορά τους κι ότι εκείνη δεν μπορεί να κάνει κάτι.
Άλλος γονιός λέει ότι έχουν βάλει τιμωρία κι ότι δεν μπορούμε κι εμείς να κάνουμε κάτι; Να του/της δώσουμε αποβολή;
Άλλος μαθητής απειλεί για μηνύσεις από τους γονείς και βρίζει...

[harac]

Στις δύο πρώτες περιπτώσεις αν και οι γονείς δηλώνουν αδυναμία, συμφωνούν (δικαιολογημένα) ότι το σχολείο πρέπει να προχωρήσει σε κυρώσεις.
Στην τρίτη, απλώς δεν παίρνετε στα σοβαρά τον μαθητή. Αν ο γονέας του έχει πρόβλημα, ας έρθει στο σχολείο ο ίδιος να συζητήσετε.
Αν μπορείτε να υποστηρίξετε τις κυρώσεις (και προφανώς υπάρχει λόγος για να τις υποστηρίξετε), δεν έχετε να φοβηθείτε κάτι.

[Έσπερος]

Κάποια θέματα συμπεριφοράς είναι και πρόβλημα της νοοτροπίας του σχολείου, κυρίως της διευθυνσης. Αν τα παιδιά βρουν χώρο, θα ξεφύγουν -όχι όλα φυσικά. Αν περάσει εξ αρχής η γραμμή ότι η φασαρία στην τάξη δεν είναι ανεκτή, ότι η διεύθυνση παρακολουθεί το τι γίνεται σε κάθε μάθημα, υποστηρίζει τους εκπαιδευτκούς που δίνουν ωριαία (δεν αφήνει τα παιδιά να διαμαρτύρονται με τα γνωστά "δεν κατάλαβα τι έκανα", "μιλούσαν όλοι κ έβγαλε εμένα" κλπ, ενημερώνει αμέσως τον γονέα το σχολείο, όχι ο εκπαιδευτικός για να γίνει "προσωπικό" ζήτημα), ότι γενικά οποιαδήποτε παρέκκλιση από κανόνες αντιμετωπίζεται αμέσως, τότε τα απλώς ζωηρά παιδιά, σε μεγάλο βαθμό θα μαζευτούν. Φυσικά προκύπτουν πάντα τμήματα με κακή "χημεία" μεταξύ τους, που τα ωθεί σε συγκρούσεις που εκδηλώνονται ακόμα και την ώρα του μαθήματος, ή τμήματα στα οποία ατυχώς συμπίπτουν πολλά ζωηρά παιδιά που ταυτόχρονα έχουν και χαμηλά κίνητρα για συμμετοχή στο μάθημα.

Από κει και πέρα όμως, όταν δεν μιλάμε για ζωηράδα και τάση για χαβαλέ και αναφερόμαστε σε συστηματική και σκόπιμη παρενόχληση μαθήματος από συγκεκριμένα παιδιά, που γίνεται πολύ στοχευμένα και προκλητικά (δεν είναι δλαδή ότι κάποιος είναι ζιζάνιο ή ότι απλά όλοι ψιθυρίζουν με τον διπλανό τους και υπάρχεια αναταραχή), εκεί το πρόβλημα είναι σαφώς της οικογένειας. ΑΥτά δυστυχώς, δεν λύνονται με τις κυρώσεις, που είναι όμως και μονόδρομος. Κι εκεί δυστυχώς ο γονείς είναι εναντίον του σχολείου και τροφοδοτούν τις προβληματικές συμπεριφορές, οι διδάσκοντες καταλαβαίνουν ότι οι απουσίες είναι αδιέξοδο  και προσπαθούν να τις αποφεύγουν με αποτέλεσμα τη διαρκή ταλαιπωρία των ιδίων και των υπολοίπων παιδιών, και η κατάσταση είναι φαύλος κύκλος. Εκει μόνο μία πολύ ισχυρή προσωπκότητα διευθυντή μπορεί να βοηθήσει κάπως, η κατάσταση να μην εκτροχιαστεί. Ενός διευθυντή που δεν θα αρχίσει να τα μασάει, να φοβάται τους γονείς, να κάνει εκκλήσεις στους εκπαιδυετικούς να μην βάζουν απουσίες.

Ως προς αυτό που ανέφερε κάποιος παραπάνω σχετικά με τις συζητήσεις περί κατανόησης για το τάδε πρόβλημα κλπ, θεωρώ ότι είναι χρήσιμο να γνωρίζουν στο σχολείο οι εκπαιδευτικοί το υπόβαθρο κάθε παιδιού. Σίγουρα σε μερικούς μαθητές οι δύσκολες οικογενειακές συνθήκες, ευθύνονται για προβλήματα συμπεριφοράς και δεν είναι κακό να το γνωρίζουμε, καμιά φορά αν επιχειρήσει κανείς μια διαφορετική προσέγγιση, μπορεί και να πετύχει κάτι. Κάθε μαθητής που συμμαζεύεται, στα ορια του εφικτού, είναι κέρδος για όλο το σχολείο. Έτσι θα μπορεί να γίνει και ο διαχωρισμός, ποια παιδιά είναι απλώς μεγαλωμένα ανεξέλεγκτα και χωρίς όριο. Φυσικά και πρέπει η προσέγγιση του κάθε παιδιού να ειναι εξατομικευμένη, αρκεί να υπάρχει και το γενικό πλαίσιο των κανόνων και των παιδαγωγικών μέτρων που πρέπει να τηρείται από όλους.

Τέλος, προς νέους συναδέλφους. Δυστυχώς, τα παιιδά καταλαβαίνουν την απειρία μας και το εκμεταλλεύονται. Και η απειρία μάς ωθεί και σε λάθη, μπορεί να τροφοδοτούμε καταστάσεις που ένας πιο έμπειρος τις αποφεύγει. Δεν είναι φταίξιμο του νέου, έτσι είναι η κατάσταση. Το σχολείο πρέπει να είανι υποστηρικτικό, να μην διαχωρίζουν τη θέση τους οι υπόλοιποι με το κλασικό "σ' εμένα δεν κάνουν τίποτα" και να μην στοχοποιείται ο κάθε νέος ή καινούργιος στο σχολείο που εκ των πραγμάτων θα τιμωρήσει πιο συχνά.

[erietta]

Πολύ σωστά Έσπερε! Τα συνοψισες άψογα! Επίσης, δεν ξέρω αν συμφωνείτε μαζί μου, αλλά τα παιδιά έχουν χάσει σχεδόν κάθε θετικό συναίσθημα...εκπέμπουν μόνο αρνητικοτητα και τοξικότητα.

[leon.]

Πολύ σωστά Έσπερε! Τα συνοψισες άψογα! Επίσης, δεν ξέρω αν συμφωνείτε μαζί μου, αλλά τα παιδιά έχουν χάσει σχεδόν κάθε θετικό συναίσθημα...εκπέμπουν μόνο αρνητικοτητα και τοξικότητα.

Έχεις δίκιο... Αλλά μην ξεχνάμε και τούτο... Αρνητικότητα  και τοξικότητα εκπέμπει όλη η κοινωνία πια...

[Έσπερος]

Πολύ σωστά Έσπερε! Τα συνοψισες άψογα! Επίσης, δεν ξέρω αν συμφωνείτε μαζί μου, αλλά τα παιδιά έχουν χάσει σχεδόν κάθε θετικό συναίσθημα...εκπέμπουν μόνο αρνητικοτητα και τοξικότητα.

Δεν θα έλεγα ότι έχω εντοπίσει κάτι τέτοιο, αλλά εμείς είμαστε επαρχία, υπάρχει οικονομική άνεση, τς παιδιά είναι όλη μέρα έξω, δεν είμαστε μέτρο σύγκρισης.
Έχω κουραστει όμως από τις αντικοινωνικές συμπεριφορές. Δεν εννοώ τη φασαρία στην τάξη. Αυτό το λύνουμε με αλλαγή στάσης από τη διεύθυνση. Εννοώ το βρισίδι, τους τσαμπουκάδες, τους βανδαλισμούς, αηδιαστικές ενέργειες όπως το φτύσιμο όπου βρουν ή το λέρωμα στις τουαλέτες. Επίσης υπάρχει παντελής αδιαφορία για τις συνέπειες του τι κάνουν, πετάνε πράγματα από τα παράθυρα, ανοίγουν το στόμα και ξεστομίζουν ο,τι λαχει, γενικώς σαν να μεγάλωσαν κάπου εκτός  κοινωνίας. Εκεί φαίνεται η πλήρης αδιαφορία του σπιτιου. Τα παιδιά είναι αφημένα στην τύχη τους, ελεύθερα να κάνουν ο,τι γουστάρουν.

[erietta]

Στο σχολείο που τυχαίνει και είμαι, βλέπω μόνο τοξικότητα... Μπαίνω σε ένα τμήμα και οι μαθητές έχουν να πουν μόνο κακά λόγια: για τον διευθυντή που δεν ικανοποιεί τα αιτήματά τους να τρώνε στην τάξη!!! για τον τάδε καθηγητή που μπορεί να είναι καλός άνθρωπος, αλλά δεν είναι καλός καθηγητής.. Σίγουρα όταν φεύγω θάβουν κι εμένα... Εν τω μεταξύ όλο και περισσότεροι μαθητές παρουσιάζουν θλιβερή εικόνα. Οι σύμβουλοι σχολικής ζωής δεν νομίζω ότι μπορούν να κάνουν κάτι, άλλωστε ούτε μας ενημερώνουν για πολύ σοβαρές περιπτώσεις... μόνοι μας τα βρίσκουμε...Γι' αυτό και δεν θα δεχόμουν ποτέ να αναλάβω ένα τέτοιο πόστο μόνο και μόνο για να μην κάνω εφημερίες...
Πραγματικά απορώ: πριν 5 χρόνια ήμουν ο ίδιος άνθρωπος, έκανα το ίδιο ή παρόμοιο μάθημα σε δύσκολες γειτονιές, και όλα πήγαιναν ρολόι... και με τα παιδιά είχαμε πολύ καλή σχέση. Πέντε χρόνια μετά κάνω το ίδιο μάθημα, την ίδια ύλη,  και αντιμετωπίζω μια ζούγκλα... αν μπορείτε να μου πείτε πού οφείλεται αυτό....Δηλαδή ξαφνικά είμαι εντελώς άπειρη στο πώς να αντιμετωπίσω μια κατάσταση, που μεταξύ μας συντηρείται από την νοοτροπία της ίδιας της σχολικής μονάδας.

[harac]

erietta,
ναι, μπορεί στο ίδιο σχολείο με το πέρασμα του χρόνου, να συμβούν μεγάλες αλλαγές στη συμπεριφορά των παιδιών προς το χειρότερο η προς το καλύτερο. Όπως σωστά έγραψε και η Έσπερος, όταν υπάρχει αδιαφορία από το σπίτι, τα παιδιά μαθαίνουν να αδιαφορούν και εκείνα για τις συνέπειες των πράξεών τους με αποτέλεσμα να γίνονται όλο και χειρότερα.  Και  αν δεν υπάρχει υποστηρικτικό περιβάλλον στο σχολείο για εμάς, σε επίπεδο διεύθυνσης, συναδέλφων κλπ, ίσως θα πρέπει να το αναζητούμε από την επόμενη χρονιά κάπου αλλού, πρώτα απ όλα για το δικό μας καλό. Κάνουμε ό,τι καλύτερο μπορούμε, αλλά δεν είμαστε υπεράνθρωποι.

[erietta]

harac, ο κύριος προβληματισμός μου είναι ότι δεν μπορώ να μιλήσω στον γονιό και να του πω ευθέως "φταις εσύ που το παιδί σου είναι έτσι",  γιατί μετά ο ίδιος ο γονιός θα με κατηγορήσει. Και μεταξύ μας ποιος γονιός θα παραδεχτεί ότι δεν έχει τον έλεγχο του παιδιού του; Εχω παιδιά που έρχονται άυπνα και παραδέχονται ότι οι γονείς τους δεν έχουν πάρει χαμπάρι όλη νύχτα.

[harac]

Ναι, η  επικοινωνία με κάποιους γονείς είναι δύσκολη. Κανείς δεν θέλει να ακούσει ότι "το παιδί του έχει πρόβλημα", ακόμα κι αν κοντεύει να γκρεμίσει το σχολείο . Μπορούμε όμως να προσπαθήσουμε να τους μιλήσουμε προσεκτικά με γνώμονα το καλό του παιδιού τους, χωρίς χαρακτηρισμούς  και αν δεν είναι συνεργάσιμοι να μην αφήνουμε να οδηγούν τη συζήτηση εκεί που θέλουν εκείνοι για να βγουν και από πάνω.