Προβλήματα συμπεριφοράς στην τάξη

[harac]

Δεν περιμένεις να γίνουν θαύματα, απλώς τους εξηγείς τις συνέπειες που επιφέρει η στάση τους.
Αν πάλι, νομίζεις ότι  υπάρχει κάποιο συγκεκριμένο θέμα, που προέρχεται από έναν μαθητή, ο οποίος επηρεάζει και παρασύρει τους υπόλοιπους, δοκίμασε να το συζητήσεις μαζί του μόνη σου σε ένα διάλειμμα ή ακόμα καλύτερα με τον σύμβουλο σχολικής ζωής.

[PDE ads]

[Έσπερος]

Δεν περιμένεις να γίνουν θαύματα, απλώς τους εξηγείς τις συνέπειες που επιφέρει η στάση τους.
Αν πάλι, νομίζεις ότι  υπάρχει κάποιο συγκεκριμένο θέμα, που προέρχεται από έναν μαθητή, ο οποίος επηρεάζει και παρασύρει τους υπόλοιπους, δοκίμασε να το συζητήσεις μαζί του μόνη σου σε ένα διάλειμμα ή ακόμα καλύτερα με τον σύμβουλο σχολικής ζωής.

Αυτά που λέω έγιναν πέρσι.
Αφορούσαν μαθητή παραβατικό. Όχι απλα άτακτο παιδί.
Γενικα πάντως δεν πιστεύω στη δυνατότητα να λυθεί κάτι με συζήτηση. Δεν το έχω δει να γίνεται ποτέ.
Αυτά είναι για να τα λέμε μεταξύ μας. Ένας έφηβος ππυ έχει πάει 8 χρόνια σχολείο, ξέρει τους κανόνες. Δεν χρειαχεται συζήτηση. Έχει ήδη αποφασίσει από επιλογή αν θα τους τηρήσει. Δεν θα αλλάξει γνώμη από τη συζήτηση, με άτομα που δεν τα έχει σε καμία υπόληψη.

Αυτό που έχω καταλάβει ότι πιάνει, είναι η αύρα του σχολείου. Αν η διοίκηση έχει τη γραμμή ότι κάθε συμπεριφορά ελέγχεται, αντιμετωπίζεται καταγράφεται, εν ανάγκη τιμωρείται και ειδοποιούνται οι γονείς.
Το άλλο που έχω δει είναι να καταφέρεις επειδή εχεις πολλές ώρες ή επειδή κάτι στην προσωπικότητα σου το εμπνέει ή έστω επειδή σε φοβούνται, να συνεργάζονται στην τάξη ειδικά αν δώσεις ένα κίνητρο ότι κάποιες συγκεκριμένες προσπάθειες θα ανταμειφθουν  με βοηθητική βαθμολογία.
Αυτά όμως όχι σε ακραίες περιπτώσεις.

[harac]

Ακριβώς, επειδή γνωρίζει τους κανόνες, με τη συζήτηση του ζητάς να σου εξηγήσει γιατί δεν τους τηρεί και τι είναι εκείνο που τον κάνει να αντιδρά. Τα θέματα συμπεριφοράς δεν λύνονται πάντα μόνο με διάλογο, αλλά ο διάλογος είναι το πρώτο βήμα στον κύκλο της διεκδικητικότητας. Ξεκινάς με την ουδέτερη περιγραφή της ανεπιθύμητης συμπεριφοράς, περιγράφεις τα συναισθήματα που δημιουργεί σε εσένα και το σύνολο, του ζητάς να  ζητήσει συγνώμη (αυτό άλλοι το καταλαβαίνουν και άλλοι όχι), προβάλλεις ένα αίτημα (να σταματήσει) και τέλος θέτεις όρια προειδοποίησης. Και εδώ, συμφωνώ. Πρωτεύοντα ρόλο παίζει και η στάση/γραμμή του διευθυντή.

[Έσπερος]

Ακριβώς, επειδή γνωρίζει τους κανόνες, με τη συζήτηση του ζητάς να σου εξηγήσει γιατί δεν τους τηρεί και τι είναι εκείνο που τον κάνει να αντιδρά. Τα θέματα συμπεριφοράς δεν λύνονται πάντα μόνο με διάλογο, αλλά ο διάλογος είναι το πρώτο βήμα στον κύκλο της διεκδικητικότητας. Ξεκινάς με την ουδέτερη περιγραφή της ανεπιθύμητης συμπεριφοράς, περιγράφεις τα συναισθήματα που δημιουργεί σε εσένα και το σύνολο, του ζητάς να  ζητήσει συγνώμη (αυτό άλλοι το καταλαβαίνουν και άλλοι όχι), προβάλλεις ένα αίτημα (να σταματήσει) και τέλος θέτεις όρια προειδοποίησης. Και εδώ, συμφωνώ. Πρωτεύοντα ρόλο παίζει και η στάση/γραμμή του διευθυντή.

Αυτά τα εχεις δει να πιάνουν;
Αν έπιαναν δεν θα ήμασταν εδώ να συζητάμε.

Κατ αρχάς μιλάω για παιδιά που αν τους πεις ότι αυτό που κάνουν σε ενοχλεί, άνετα σου απαντάνε «στα αρ@@@@@ μου».

[PDE ads]

[harac]

Ναι, για αυτό είμαστε εδώ και συζητάμε και τα προτείνω.

[Έσπερος]

Ναι, για αυτό είμαστε εδώ και συζητάμε και τα προτείνω.

Τότε μάλλον μιλάμε για άλλου είδους παιδιά και άλλου είδους προβλήματα.

Εγω δεν έχω δει παιδί να αλλάζει προς το καλύτερα ποτέ στο σχολείο. Εκτός αν ωριμάσει απλα. Αυτό που βλέπω είναι να έρχονται καλά και στρωμένα στην Α και μέχρι το τέλος της χρονιάς οι μισοί να έχουν διαλυθεί. 

Έχω δει επίσης να βελτιώνεται συνολικά ένα τμήμα που πριν δεν λειτουργούσε λόγω κακών χειρισμών, αν πχ αλλάξει η σύνθεση του συλλόγου διδασκόντων, αλλάξει ο υπεύθυνος κλπ.
Έχω δει να γίνονται απλως συνεργάσιμα κάποια παιδιά ή τμήματα  σε συγκεκριμένους καθηγητές (και σε εμένα) με συγκεκριμένες προϋποθεσεις. Συνεργάσιμα, όχι να αλλάζουν και να σταματούν κάθε ανεπιθύμητη συμπεριφορά.
Αλλά πραγματικά ακραίο περιστατικό ή τμήμα με εκρηκτική σύνθεση, δεν έχω δει να βελτιώνεται ούτε με συζητήσεις ούτε με γονείς ούτε με τιμωρίες.

Γενικα έχω χάσει την εμπιστοσύνη μου στο σχολείο ως φορέα κοινωνικοποίησης. Όχι την εμπιστοσύνη στους εκπαιδευτικούς. Την εμπιστοσύνη στην κοινωνία. Αν μπορούσα να μην
στέλνω το παιδί μου, ειδικά στα γυμνασιακά χρόνια, θα το σκεφτόμουν σοβαρα.

[erietta]

Έσπερος, πώς αντιμετώπισες τελικά το θέμα; Αν το καλοσκεφτούμε, συμμετέχουμε κι εμείς στο πρόβλημα, άθελά μας.
Αλλά.... όταν έχω αναλάβει το θεωρούμενο από συναδέρφους ως χειρότερο τμήμα του σχολείου με την θέλησή μου και τα πάω καλά μαζί τους...
Και όταν μπαίνω π.χ. στο Γ1 Γυμνασίου και τα πάμε μια χαρά, και μετά την αμέσως επόμενη ώρα μπαίνω στο Γ2 Γυμνασίου και έχω πρόβλημα, φταίω εγώ; Δηλαδή εγώ το προκαλώ; Μάλλον χρειάζομαι ψυχολόγο.
Έχω καταλάβει ότι το πρόβλημα είναι συστημικό και κάπου ξεσπά όλο αυτό.

[Έσπερος]

Έσπερος, πώς αντιμετώπισες τελικά το θέμα; Αν το καλοσκεφτούμε, συμμετέχουμε κι εμείς στο πρόβλημα, άθελά μας.
Αλλά.... όταν έχω αναλάβει το θεωρούμενο από συναδέρφους ως χειρότερο τμήμα του σχολείου με την θέλησή μου και τα πάω καλά μαζί τους...
Και όταν μπαίνω π.χ. στο Γ1 Γυμνασίου και τα πάμε μια χαρά, και μετά την αμέσως επόμενη ώρα μπαίνω στο Γ2 Γυμνασίου και έχω πρόβλημα, φταίω εγώ; Δηλαδή εγώ το προκαλώ; Μάλλον χρειάζομαι ψυχολόγο.
Έχω καταλάβει ότι το πρόβλημα είναι συστημικό και κάπου ξεσπά όλο αυτό.

Δεν το αντιμετώπισα
Ήταν απο τις καταστάσεις, που όπως αποδείχτηκε μετά, φεύγουν απο τα πλαίσια του σχολείου.

Στο άλλο που ρωτάς, πιστεύω ότι υπάρχει και «χημεία». Κι εμένα μου τυχαίνει και φέτος πχ, να μην ακούγεται ψίθυρος σε τμήματα που άλλοι συνάδελφοι (όχι νέοι), ζορίζονται. Από την άλλη, αυτό που εγω θεωρώ το χειρότερο τμήμα του σχολείου και παρακαλάω να χαθεί η ώρα τους, έχω καταλάβει ότι δεν τους ζορίζει όλους το ίδιο πολύ. Ακόμα κι η καθηγήτρια των καλλιτεχνικών μου είπε ότι δεν τους θεωρεί το χειρότερο της, ενώ εγω το κατατάσσω στο top 3 των χειρότερών μου ever (από όταν έπαψα να είμαι νέα). Για κάποιον λόγο κάποιες φορεδ υπάρχει ένα κουμπί που βρίσκουν κάποιοι, ενώ κάποιοι όχι.

Επίσης έχω παρατηρήσει, και λυπάμαι που θα απογοητεύσω τους νέους που διαβάζουν, ότι υπάρχει μια μαγική στιγμή που η μπάλα χάνεται και δεν ξαναβρίσκεται. Αν ξεκινήσει κάτι πολύ στραβά, δεν θα φτιάξει. Τα παιδιά απλα το ξέρουν, ότι σε κάνουν ο,τι γουστάρουν, ότι στην ώρα σου δεν θα ξαναγίνει ποτέ κανονικό μάθημα. Αυτό παγιώνεται. Το έχουν αποφασίσει από πριν. Αυτό που πρέπει να εύχεται κανείς, είναι να μην διαδοθεί η πληροφορία και στους άλλους και σε απαξιώσουν και τα υπόλοιπα τμήματα.

[mariliak]

Για μένα είναι πολύ απογοητευτικές αυτές οι συμπεριφορές και δυστυχώς το παίρνω προσωπικά.
Στην πλειοψηφία των τμημάτων συνεργαζόμαστε άψογα αλλά είναι και 2 που με πιάνει το στομάχι μου στη σκέψη του να μπω μέσα. Είναι τα τμήματα τα οποία δυσκολεύουν και άλλους καθηγητές αλλά αυτό δε με "παρηγορεί" γιατί σε κάποιους άλλους έχουν ανεκτή συμπεριφορά. Όχι σωστή πάντα αλλά ανεκτή.
Ειδικά στο 1 το πρόβλημα ξεκινάει από ένα παιδί το οποίο υποκινεί και την υπόλοιπη τάξη. Εννοείται ότι το πλησίασα εκτός τάξης, μιλήσαμε κλπ αλλά εξακολουθεί να έχει την ίδια συμπεριφορά. Οι γονείς έχουν ενημερωθεί αλλά λένε ότι δεν μπορούν να κάνουν κάτι.
Να το αγνοήσω δεν μπορώ γιατί θα φωνάξει, θα παραπονεθεί για συμμαθητές, θα πέσει επίτηδες από την καρέκλα, θα πασαλειφτεί με μελάνι και γενικότερα θα κάνει ό,τι περνάει από το μυαλό του για να μη γίνει μάθημα.

[mariliak]

Επίσης σίγουρα υπάρχουν "επιβαρυντικοί" παράγοντες όπως πχ η ώρα που κάνουμε μάθημα. Αν τους πετύχω πρώτες ώρες είναι έως και συνεργάσιμοι. Δυστυχώς όμως έχω κυρίως τελευταίες ώρες στα συγκεκριμένα τμήματα, μονόωρα μαθήματα οπότε...

[harac]

Σε αυτό συμφωνώ και εγώ. Έκανα μάθημα σε ένα συγκεκριμένο τμήμα την έβδομη ώρα και κάποια παιδιά, δεν μπορούσαν   να καθίσουν πάνω από ένα λεπτό στην καρέκλα, ενοχλούσαν τους υπόλοιπους κλπ. Έγινε μία αλλαγή στο πρόγραμμα (γίνονται διαρκώς αλλαγές) και προς το παρόν τους έχω δεύτερη ώρα.  Βλέπω μεγάλη διαφορά.

[AshenOne]

Συνάδελφοι τα σχολεία πλέον εφοδιάζονται με ψυχολόγους. Συνεργαστείτε μαζί τους για τέτοιες περιπτώσεις μαθητών. Μπορούν να βοηθήσουν....

[Έσπερος]

Συνάδελφοι τα σχολεία πλέον εφοδιάζονται με ψυχολόγους. Συνεργαστείτε μαζί τους για τέτοιες περιπτώσεις μαθητών. Μπορούν να βοηθήσουν....

Η διαφορα είναι ότι οι ψυχολόγοι δεν είναι για να κάνουν μάθημα σε 25 παιδιά. Οι ψυχολόγοι ενδιαφέρονται να είναι καλά το συγκεκριμένο παιδί που παρακολουθούν και το να είναι καλά συνήθως επιτυγχάνεται με το να σπάει τα νεύρα των υπολοίπων. Αν είναι να έρθουν
ψυχολόγοι να λενε αηδίες του στιλ «να τα εχεις καλά με τον εαυτό σου και άσε τους άλλους» και «μη δίνεις σημασία σε τοξικούς ανθρώπους» και όλα αυτά της μόδας που λενε στον κόσμο και διαλύουν σπίτια και οικογενειακές σχέσεις, να μας λείπουν.

[harac]

Εξαρτάται τους ψυχολόγους. Όσους έχω πετύχει ήταν οκ. Αυτή που έχουμε τώρα, έχει κερδίσει αρκετά την εμπιστοσύνη των παιδιών που παρακολουθεί. Μας λέει να βάζουμε όρια στα παιδιά και να μην τα αφήνουμε να κάνουν ό,τι θέλουν.