Προβλήματα συμπεριφοράς στην τάξη

[ppil]

Είναι ενδιαφέρον το θέμα, δεδομένου πως το υπουργείο εξετάζει το να μην χρειάζεται άδεια γονέα η πρώτη τουλάχιστον συνάντηση κάθε παιδιού με ψυχολόγο εντός σχολείου. Δεν εξετάζει απλώς, προσπαθεί να νομιμοποιήσει κάτι τέτοιο, παρόλο που έρχεται σε πλήρη αντίθεση ακόμη και με άρθρα του συντάγματος. Ποια είναι η άποψή σας για την πρόθεση αυτή;

[PDE ads]

[Έσπερος]

@eiranna και σε εμάς έχει τύχει να κλέβει μικροπράγματα παιδί ΑμεΑ που φυσικά και δεν τιμωρήθηκε. Απλά συζητήσαμε με τους συμμαθητές να δείξουν κατανόηση και το έκαναν προς τιμήν τους. Δεν είναι το ίδιο όμως με το παιδί που ανήκει σε συμμορία.

Για πολλά χρόνια το σχολείο μου είχε τη λογική ότι " παιδιά είναι, να δείχνουμε κατανόηση, να αποφεύγουμε τις τιμωρίες, μην τραβάμε το σκοινί, έχουν το αντίθετο αποτέλεσμα, εντάξει δεν έχει γίνει κάτι, δεν χτύπησε κανείς, να είμαστε πιο προσεκτικοί στις εφημερίες εμείς να τα προλαβαίνουμε κλπ κλπ".
Το αποτέλεσμα ήταν ότι όλοι οι μαθητές έρχονταν στο σχολείο θεωρώντας απλά ότι σε αυτό ειδικά το σχολείο κάνουμε ό,τι γουστάρουμε χωρίς να μας μαλώνει κανείς.
Φτάσαμε σε 3 εκδρομές ή περιπάτους μαθητές μας να τελέσουν αξιόποινες πράξεις, που αν τις είχαν καταγγείλει τα θύματα, και τα παιδιά θα πήγαιναν μέσα αλλά και εμείς.
Συγγνώμη αλλά δεν θα μας τρέχουν εμάς στα κρατητήρια επειδή " είναι παιδιά και χρειάζονται στοργή και προδέρμ".
Οπότε μιλάω με απόλυτη επίγνωση του τι λέω.
Με την αλλαγή διεύθυνσης, όταν κάθε συμπεριφορά άρχισε να αντιμετωπίζεται, πολλά προβλήματα λύθηκαν. Οι ωριαίες καταγράφονται, τα παιδιά δεν αφήνονται έξω να παίξουν για να περάσουν καλά, ενημερώνονται οι γονείς αμέσως και ω! του θαύματος, οι ωριαίες περιορίστηκαν, ουσιαστικά είναι λιγότερες από πέρσι που ο διευθυντής τις αποθάρρυνε. Είναι λιγότερες γιατί δεν χρειάζονται να δοθούν, τα παιδιά κατάλαβαν ότι στο σχολείο δεν θα κάνουν ό,τι γουστάρουν. Έχουμε ησυχία στις τάξεις, γίνεται ωραίο μάθημα, μια περιστασιακή αναστάτωση αντιμετωπίζεται με καλή διάθεση και χιούμορ. Το φυσιολογικό δηλαδή. Δεν πρέπει να φοβόμαστε τα όρια και τις τιμωρίες. Οι σχολικές τιμωρίες είναι ανώδυνες, τα παιδιά αν αφεθούν έτσι, εκτός σχολείου θα μπλέξουν σε μη αναστρέψιμες καταστάσεις.

Έχουμε βέβαια κάποια που ξέρεις ότι είναι ζωηρά και παρορμητικά, τα οποία αντιμετωπίζουμε και με συζήτηση κλπ.
Αλλά έχουν μείνει και τα παιδιά που κινούνται σε άλλο επίπεδο. Που έχουν φύγει εκτός κοινωνίας. Σ αυτά δεν πιάνουν οι τιμωρίες, δεν γίνεται όμως να μένουν ατιμώρητα και να το βλέπουν οι υπόλοιποι, επειδή οι τιμωρίες δεν πιάνουν. Για αυτό πολλοί συνάδελφοι θεωρούν ότι αν είχαμε ψυχολόγο θα βοηθούσε. Σε βάθος χρόνου, μακάρι να τα βοηθήσει κάποιος ειδικός, γιατί παιδιά είναι, η θέση τους είναι εντός κοινωνίας, όχι στο περιθώριο. Μέχρι τότε όμως, κάποιος πρέπει να προστατεύσει τα υπόλοιπα παιδιά και την διδακτική διαδικασία. Ελπίζω οι σχολικοί ψυχολόγοι να έχουν και αυτό το μυαλό τους, μην αρχίζουν ότι ο τάδε είναι πιεσμένος κλπ και να μην τον ζορίζουμε κι άλλο. Δεν μου έχετε δώσει σαφή απάντηση επ'  αυτού, προτιμάτε απλώς να αποφύγετε τη συζήτηση. Δεν μπορώ να επιμείνω άλλο προφανώς. Έχω βγάλει τα συμπεράσματά μου.

@ppil, εγώ προσωπικά θα ήθελα να γίνεται αυτό με κάποιον τρόπο. Διότι εγώ δεν θεωρώ ανίκανους και άχρηστους τους ψυχολόγους, όπως με κατηγορούν. Χίλιες φορές να παρακολουθείται το παιδί από κάποιον εντός σχολείο, που να ξέρουμε τι του λέει, παρά να έρχονται οι γονείς να μας λένε ότι ο ψυχολόγος είπε ότι το παιδί είναι μια χαρά και του φταίει το σχολείο, και είναι στοχοποιημένο, και να μην τον πιέζουν με τα μαθήματα για να μη χαλάσουν τη μεταξύ τους σχέση (!!!! πραγματικά ελπίζω αυτό να μην το είπε κάποιος και να είναι παρερμηνεία των γονέων). Ή να τους λέμε, όταν ακόμα είναι νωρίς, να πάνε να κοιτάξουν το παιδί, και να μην πηγαίνουν. Γιατί τα προβλήματα στα παιδιά τα δημιουργούν οι γονείς τους που δεν δέχονται ότι χρειάζονται βοήθεια.

Τέλος, εγώ δεν είπα κανένα παιδί " προβληματικό" . Οπότε μην μου αποδίδετε αυτά τα λόγια.
Στα σχολεία αφιερώνουμε πολύ περισσότερο χρόνο σε αυτούς που δημιουργούν πρόβλημα, παρά σε αυτούς που θέλουν να μάθουν. Και όσο τα προβλήματα αυξάνονται, αυτό θα είναι μη βιώσιμο. Για εμάς, είναι δικό μας πρόβλημα. Τα άλλα παιδιά όμως δεν φταίνε σε κάτι. Και δεν καταλαβαίνω γιατί πρέπει το κάθε καλοβαλμένο παιδάκι να μάθει να ορθώνει το ανάστημά του απέναντι σε παιδιά που συμπεριφέρονται σαν μπράβοι. Στην ενήλικη ζωή του δεν θα υποχρεωθεί κανείς να συναναστραφεί τέτοιους ανθρώπους. Τα παιδιά στα σχολεία είναι υποχρεωμένα να ανέχονται κακοποιητικές συμπεριφορές που  δικαιολογούνται από την ανηλικότητα και που εμείς δεν έχουμε κανένα δικαίωμα να αντιμετωπίσουμε.

[emmaki]

Είναι ενδιαφέρον το θέμα, δεδομένου πως το υπουργείο εξετάζει το να μην χρειάζεται άδεια γονέα η πρώτη τουλάχιστον συνάντηση κάθε παιδιού με ψυχολόγο εντός σχολείου. Δεν εξετάζει απλώς, προσπαθεί να νομιμοποιήσει κάτι τέτοιο, παρόλο που έρχεται σε πλήρη αντίθεση ακόμη και με άρθρα του συντάγματος. Ποια είναι η άποψή σας για την πρόθεση αυτή;

Παρεμβαση σε ολη την ταξη και μια πρωτη συναντηση διερευνητικη με καποιο παιδι, πιστευω οτι δεν χρειαζεται αδεια γονεα. Εαν ομως μιλαμε για παρεμβαση σε παιδι, τοτε η αδεια του γονεα (οπως και η επαφη/συναντηση με τους γονεις) ειναι απαραιτητη

[elranna]

Παρεμβαση σε ολη την ταξη και μια πρωτη συναντηση διερευνητικη με καποιο παιδι, πιστευω οτι δεν χρειαζεται αδεια γονεα. Εαν ομως μιλαμε για παρεμβαση σε παιδι, τοτε η αδεια του γονεα (οπως και η επαφη/συναντηση με τους γονεις) ειναι απαραιτητη

Για παρέμβαση στην τάξη σε ομαδικό επίπεδο, δεν χρειάζεται άδεια. Για ατομική συνάντηση, χρειάζεται οπωσδήποτε ενυπόγραφη άδεια από τους γονείς, ακόμα και για την πρώτη.

Δεν υπάρχει χειρότερο πράγμα από να έρχονται παιδιά στο γραφείο και να ζητάνε συνάντηση με τον ψυχολόγο και να αρνούνται οι γονείς. Θεωρώ ότι ίσως από μια ηλικία και μετά, -από τα 12, τα 15, δεν ξέρω, αυτό το ξέρούν καλύτερα οι ειδικοί-, θα έπρεπε τα παιδιά να αποφασίζουν μόνα τους. Ανά ηλικία και ανά περίπτωση, έχουν λόγο σε θέματα κηδεμονίας, ψηφίζουν, βγάζουν δίπλωμα για μηχανάκι, αλλά δεν μπορούν να απευθυνθούν σε ειδικό για την ψυχική τους υγεία; Μου φαίνεται αδιανόητο. Για μικρές ηλικίες, δεν μπορώ να απαντήσω εύκολα, δεν έχω εμπειρία με δημοτικό. Υπάρχει βέβαια πάντα ο εισαγγελέας και η ακούσια νοσηλεία -το 'χουμε ζήσει κι αυτό-, αλλά είναι πολύ ακραία λύση.

@Έσπερε, συνεχίζεις να φαντάζεσαι πράγματα. Ο σχολικός -και ο κάθε ψυχολόγος- δεν έχει δικαίωμα να αποκαλύψει τίποτα από αυτά που του λένε τα παιδιά στις ατομικές συνεδρίες. Είναι προσωπικά δεδομένα και μπορεί να χάσει την άδεια του. Ίσως κάνουν κάποια νύξη, πολύ γενική και αόριστη, σε συμβουλευτικό επίπεδο, σε όλο το σύλλογο, γενικά για τα παιδιά, παιδαγωγικής φύσεως, αλλά σε καμία περίπτωση δεν μπορούν να πουν "Το τάδε παιδί έχει αυτό το θέμα, μην τον πιέζετε". Αντίθετα, οι ψυχολόγοι που έχω συναντήσει εγώ προτείνουν στους γονείς λύσεις, από τις οποίες φαίνεται ξεκάθαρα ότι το πρόβλημα ξεκινάει από το σπίτι. Διαχωρίζουν επίσης τα προβλήματα που οφείλονται στο σχολείο -γιατί υπάρχουν πολλά τέτοια, βλ. bullying ή προβλήματα αυτοπεποίθησης που αφορούν βαθμούς ή κοινωνικοποίηση με συνομήλικους- και εκεί θεωρούν ότι το σχολείο οφείλει να παρέμβει και με κυρώσεις αν αυτό κρίνεται απαραίτητο. Είναι ξεκάθαρο αυτό.

Από εκεί και πέρα, όταν έχεις παιδιά με αυτοκτονικές τάσεις, τι θα πεις στο γονιό; Συνέχισε να σφάζεσαι με το παιδί σου γιατί δεν παίρνει τους βαθμούς που θέλεις; Πραγματικά δεν ξέρω σε τι σχολείο είσαι, αλλά στο δικό μας αυτό είναι το σοβαρό πρόβλημα. Έχουμε παιδιά όλων των χρωμάτων και των φασμάτων, τα οποία χαρακώνονται. Και ο αριθμός τους αυξάνεται κάθε χρόνο. Πέρυσι μόνο είχαμε νοσηλείες -και όχι μια και δύο- στην παιδοψυχιατρική γι'αυτό το λόγο. Και πάλι σε αυτή την περίπτωση, μαθαίνουμε ό,τι μας επιτρέψει ο κηδεμόνας. Ο ψυχολόγος όμως μπορεί να δει και να προλάβει τέτοιες καταστάσεις.

Το "καλοβαλμένο" παιδάκι πρέπει να μάθει να ορθώνει το ανάστημά του απέναντι σε οποιαδήποτε κακοποιητική συμπεριφορά εις βάρος του, είτε έρχεται από ανήλικους είτε από ενήλικους. Γιατί θα τις ξαναβρεί αυτές τις συμπεριφορές μπροστά του. Μπορεί να είναι γείτονες, μπορεί να είναι συνεργάτες στη δουλειά, μπορεί να είναι συνοδηγοί στο δρόμο. Πραγματικά δεν μπορώ να καταλάβω γιατί πιστεύεις ότι τα "καλοβαλμένα" παιδάκια θα ζήσουν σε φούσκα, ειδικά σε περιοχές που ζουν από τον τουρισμό που πραγματικά συναντάς κάθε καρυδιάς καρύδι.

[PDE ads]

[ppil]

@emmaki
Παρέμβαση σε όλη την τάξη δεν χρειάζεται άδεια, όπως είναι και το σωστό. Διερευνητική όμως με παιδί μόνο του και χωρίς άδεια γονέα δεν μπορεί να γίνει σε καμία περίπτωση. Ακόμη και σε διάλειμμα απλή κουβέντα σε παιδί με γονέα δικομανή μπορεί να οδηγήσει σε μπελάδες.
@Έσπερος
Προσωπικά δεν είμαι υπέρ του σχεδίου του υπουργείου, αμφιβάλλω και αν μπορεί να γίνει βέβαια (το θεωρώ απίθανο να περάσει κάτι τέτοιο) και οι λόγοι είναι πολλοί. Ο κυριότερος είναι πως στο πολίτευμά μας η οικογένεια έχει ένα ρόλο και το κράτος έναν άλλο. Δεν μπορεί χωρίς να παραβαίνει κάποιος τον νόμο να υφίσταται έλεγχο στην οικογένειά του από τρίτο πρόσωπο που δεν επέλεξε ο ίδιος. Εδώ κολλάει η κουβέντα με τους ψυχολόγους παραπάνω. Εγώ ξέρω από το σχολείο μου ψυχολόγους που μου έλυσαν τα χέρια σε πολύ σοβαρές περιπτώσεις και άλλους που ήταν οριακοί στα λεγόμενά τους για καταγγελία στην ένωσή τους. Το δεύτερο το είδα στην ενασχόλησή τους με παιδιά θύματα και ήταν ανησυχητικό. Οι κουβέντες που άκουσα θα μπορούσαν άνετα να κάνουν τα θύματα θύτες. Τα δυο απολύτως άκρα.


@elranna
Τώρα είδα το μήνυμά σου. Εγώ διδάσκω σε Γυμνάσιο που δεν έχει τέτοιου είδους προβλήματα όπως αυτά που αναφέρεις. Για τις ηλικίες που μιλάς αλλάζουν τα πράγματα, αν και το υπουργείο δεν κάνει διαχωρισμούς ηλικιών και καταστάσεων. Κακώς

[milks]

Σε ποια 'οικογένεια' αναφέρεστε...? Σε αυτήν με τον 'γκόμενο' και το σκυλάκι...? Σε τέτοια οικογένεια δεν θα είχα πρόβλημα να εκφέρει άποψη ακόμη και ο μπογιας...
Δυστυχώς, πολλοί γονείς είναι ανίκανοι να μεγαλώσουν σωστά τα παιδιά τους...και φυσικά ανάμεσα τους και πολλοί εκπαιδευτικοί...γονείς...

@emmaki
Παρέμβαση σε όλη την τάξη δεν χρειάζεται άδεια, όπως είναι και το σωστό. Διερευνητική όμως με παιδί μόνο του και χωρίς άδεια γονέα δεν μπορεί να γίνει σε καμία περίπτωση. Ακόμη και σε διάλειμμα απλή κουβέντα σε παιδί με γονέα που δικομανή μπορεί να οδηγήσει σε μπελάδες.
@Έσπερος
Προσωπικά δεν είμαι υπέρ του σχεδίου του υπουργείου, αμφιβάλλω και αν μπορεί να γίνει βέβαια (το θεωρώ απίθανο να περάσει κάτι τέτοιο) και οι λόγοι είναι πολλοί. Ο κυριότερος είναι πως στο πολίτευμά μας η οικογένεια έχει ένα ρόλο και το κράτος έναν άλλο. Δεν μπορεί χωρίς να παραβαίνει κάποιος τον νόμο να υφίσταται έλεγχο στην οικογένειά του από τρίτο πρόσωπο που δεν επέλεξε ο ίδιος. Εδώ κολλάει η κουβέντα με τους ψυχολόγους παραπάνω. Εγώ ξέρω από το σχολείο μου ψυχολόγους που μου έλυσαν τα χέρια σε πολύ σοβαρές περιπτώσεις και άλλους που ήταν οριακοί στα λεγόμενά τους για καταγγελία στην ένωσή τους. Το δεύτερο το είδα στην ενασχόλησή τους με παιδιά θύματα και ήταν ανησυχητικό. Οι κουβέντες που άκουσα θα μπορούσαν άνετα να κάνουν τα θύματα θύτες. Τα δυο απολύτως άκρα.
@elranna
Τώρα είδα το μήνυμά σου. Εγώ διδάσκω σε Γυμνάσιο που δεν έχει τέτοιου είδους προβλήματα όπως αυτά που αναφέρεις. Για τις ηλικίες που μιλάς αλλάζουν τα πράγματα, αν και το υπουργείο δεν κάνει διαχωρισμούς ηλικιών και καταστάσεων. Κακώς

[ppil]

@milks
:-) Συμφωνούμε γι΄αυτό έβαλα σε μπολντ τη φράση κλειδί.

[Έσπερος]

@Έσπερε, συνεχίζεις να φαντάζεσαι πράγματα. Ο σχολικός -και ο κάθε ψυχολόγος- δεν έχει δικαίωμα να αποκαλύψει τίποτα από αυτά που του λένε τα παιδιά στις ατομικές συνεδρίες. Είναι προσωπικά δεδομένα και μπορεί να χάσει την άδεια του. Ίσως κάνουν κάποια νύξη, πολύ γενική και αόριστη, σε συμβουλευτικό επίπεδο, σε όλο το σύλλογο, γενικά για τα παιδιά, παιδαγωγικής φύσεως, αλλά σε καμία περίπτωση δεν μπορούν να πουν "Το τάδε παιδί έχει αυτό το θέμα, μην τον πιέζετε". Αντίθετα, οι ψυχολόγοι που έχω συναντήσει εγώ προτείνουν στους γονείς λύσεις, από τις οποίες φαίνεται ξεκάθαρα ότι το πρόβλημα ξεκινάει από το σπίτι. Διαχωρίζουν επίσης τα προβλήματα που οφείλονται στο σχολείο -γιατί υπάρχουν πολλά τέτοια, βλ. bullying ή προβλήματα αυτοπεποίθησης που αφορούν βαθμούς ή κοινωνικοποίηση με συνομήλικους- και εκεί θεωρούν ότι το σχολείο οφείλει να παρέμβει και με κυρώσεις αν αυτό κρίνεται απαραίτητο. Είναι ξεκάθαρο αυτό.

Από εκεί και πέρα, όταν έχεις παιδιά με αυτοκτονικές τάσεις, τι θα πεις στο γονιό; Συνέχισε να σφάζεσαι με το παιδί σου γιατί δεν παίρνει τους βαθμούς που θέλεις; Πραγματικά δεν ξέρω σε τι σχολείο είσαι, αλλά στο δικό μας αυτό είναι το σοβαρό πρόβλημα. Έχουμε παιδιά όλων των χρωμάτων και των φασμάτων, τα οποία χαρακώνονται. Και ο αριθμός τους αυξάνεται κάθε χρόνο. Πέρυσι μόνο είχαμε νοσηλείες -και όχι μια και δύο- στην παιδοψυχιατρική γι'αυτό το λόγο. Και πάλι σε αυτή την περίπτωση, μαθαίνουμε ό,τι μας επιτρέψει ο κηδεμόνας. Ο ψυχολόγος όμως μπορεί να δει και να προλάβει τέτοιες καταστάσεις.

Μαζί μιλάμε, χώρια καταλαβαινόμαστε. Εϊπα εγώ ποτέ ότι αναφέρομαι σε παιδιά που έχουν άγχη και τάσεις αυτοτραυματισμού πο το σχολείο πρέπει να τα τσακίσει και θεωρώ τροχοπέδη τον ψυχολόγο;

Μιλάω για μαθητές που έρχονται στο σχολείο τουρίστες, χωρίς τσάντα, με το κλασικό τσαντάκι που ξερουμε μέσα οτι έχει μαχαίρι, τσιγάρα, πιθανότατα και χασίς, ντύσιμο συμμορίας, και μέσα στο σχολείο αν δεν τους αφήνεις να κοιμούνται (υπενθυμίζω ότι είμαστε Γυμνάσιο), κάνουν τα πάντα για να σου διαλύσουν το μάθημα, τους κάνεις παρατήρηση και σου λένε "αει γ@@@@@", απειλούν καθηγητές δήθεν στην πλάκα ότι θα βρουν το αμάξι χαρακωμένο, κλεβουν χρήματα από μικρότερα παιδιά, εκβιάζουν τα άλλα να μην  μιλήσουν κλπ. Αυτά όλα φυσικά διογκώθηκαν επειδή στην Α γυμνασίου "ηταν παιδιά, είχαν περάσει δυο χρόνια τηλεκπαίδευση, θέλουν χρόνο προσαρμογής". Αν είχε ασχοληθεί τότε ένας ψυχολόγος, μπορεί και να είχε προλάβει καταστάσεις. Τώρα όμως, δεν μπορεί να γίνει κάτι που να απαιτεί χρόνο και υπομονή. Γιατί αν ο γονέας έρχεται και λέει ότι πήγαν σε παιδοψυχίατρο και δεν τους βρήκε τίποτα, ότι να μην συζητάνε συνέχεια για το σχολείο γιατί του φέρνει ένταση (όπου συζητάω για το σχολείο = του λέω να έχει μια τσάντα με βιβλία, ένα έστω τετράδιο και ένα στιλό)κα ιότι αντιδρούν γιατί νιώθουν ότι τους μαλώνουμε περισσότερο από άλλα παιδιά, ΄΄οτι τους έχουνε βάλει στο μάτι από το δημοτικό, και δεν  ξέρω κι εγώ τι. Και τέλος πάντων, εντάξει παιδιά είναι, όλα τα παιδιά περνάνε δύσκολες φάσεις και ψάχνονται. Μιλάω για τέτοιες καταστάσεις. Ταλαιπωρούμαστε κοντά 1,5 χρόνο με αυτα τα παιδιά και πιανόμαστε από την παραμικρή χαραμάδα ελπίδας για να σκεφτούμε ότι υπάρχει ένα φως, ποσες φορές έχουμε εμπλακεί συναισθηματικά επειδή μία φορά είδαμε ένα καλό σημάδι, και μετά έρχεται κατραπακιά ένα ακόμα βήμα τους προς την κατρακύλα και δεν μπορούμε να το πιστέψουμε. Δεν κάνω σχόλια ελαφρά τη καρδία. Μακάρι η εφηβική παραβατικότητα, να λυνόταν έτσι απλά με τη βοήθεια ενός ψυχολόγου. Ειλικρινά μακάρι. Ίσως να γινόταν αυτό με σταθερή παρουσία ψυχολόγου ήδη από το νηπιαγωγείο και με τα χέρια λυμένα να παρεμβαίνει από νωρίς. Όταν όμως μια κατάσταση είναι ήδη παγιωμένη, και τα γεγονότα τρέχουν, δεν μπορείς να δίνεις χρόνο. Ελπίζω ότι οι ψυχολόγοι δεν θα προσπαθούν να μπλοκάρουν συνεδριάσεις για αποβολές, με τη δική τους οπτική γωνία. Εξακολουθώ να θεωρώ ότι δεν μου έχετε απαντήσει επαρκώς σε αυτό το κομμάτι.

@Έσπερος
Προσωπικά δεν είμαι υπέρ του σχεδίου του υπουργείου, αμφιβάλλω και αν μπορεί να γίνει βέβαια (το θεωρώ απίθανο να περάσει κάτι τέτοιο) και οι λόγοι είναι πολλοί. Ο κυριότερος είναι πως στο πολίτευμά μας η οικογένεια έχει ένα ρόλο και το κράτος έναν άλλο. Δεν μπορεί χωρίς να παραβαίνει κάποιος τον νόμο να υφίσταται έλεγχο στην οικογένειά του από τρίτο πρόσωπο που δεν επέλεξε ο ίδιος. Εδώ κολλάει η κουβέντα με τους ψυχολόγους παραπάνω. Εγώ ξέρω από το σχολείο μου ψυχολόγους που μου έλυσαν τα χέρια σε πολύ σοβαρές περιπτώσεις και άλλους που ήταν οριακοί στα λεγόμενά τους για καταγγελία στην ένωσή τους. Το δεύτερο το είδα στην ενασχόλησή τους με παιδιά θύματα και ήταν ανησυχητικό. Οι κουβέντες που άκουσα θα μπορούσαν άνετα να κάνουν τα θύματα θύτες. Τα δυο απολύτως άκρα.

Υπάρχουν όμως γονείς που αρνούνται ότι το παιδί τους έχει πρόβλημα. ΓΕνικά μιλώντας. ΥΠάρχουν γονείς που δεν πηγαίνουν το παιδί ποτέ στο ΚΕΔΑΣΥ, υπάρχουν γονείς που έρχονται με γνωμάτευση αλλά αρνούνται το τμήμα ένταξης (τότε τι στο καλό πήγαν να εξεταστούν, μόνο για τα προφορικά?), υπάρχουν γονείς που το παιδι τους έχει σαφώς χαμηλότερη του μ.ο. νοημοσύνη ή γενικότερη ανάπτυξη (με χαρτί) και δεν καταλαβαίνουν ότι δεν μπορούν να έρχονται να μας ρωτάνε αν πάει καλά στα αρχαία, υπάρχουν παιιδά που το παιδί τους είναι προφανώς εκτός ελέγχου κ αι κάνει πράμγατα επικίνδυνα για τον ίδιον και τους άλλους εντός και εκτός σχολείου  και σου λένε ότι είναι μια φάση, δεν πειράζει, κι εμείς τα ίδια κάναμε κλπκλπ. Στην οικογένειά τους δεν μπορείς να παρέμβεις. Εντάξει. Αυτά τα παιδιά όμως είτε μένουν πίσω για΄τι ο γονέας δεν καταλαβάινει ότι δεν τους προσφέρει τη σωστή βοήθεια, που θα μου πεις, πρόβλημά τους πάλι; Ή δημιουργούν πρόβλημα στους υπολοίπους. Είναι λεπτά τα όρια. Ισως αν οι ψυχολόγοι ήταν μόνιμοι στα σχολεία και στον γονέα δεν φαινόταν σαν κάτι διαφορετικό, ή αν ήταν υποχρεωτικο να κάνουν συναντήσεις γνωριμίας με όλα ττα παδιά οπότε δεν θα ετίθετο θέμα στιγματισμού,, να το δέχοντταν ευκολότερα. Πάντως είίχα ακούσει από σχόλια συναδέλφων, ότι γι αυτό θεσπί΄στηκε  οΣύμβουλος Σχολικής Ζωής, επειδή είναι εκπαιπαδευτικός, να γεμίζει αυτό το κενό επεπειδή σ αυτόν τα παιδιά θα μιλούσαν.

Το "καλοβαλμένο" παιδάκι πρέπει να μάθει να ορθώνει το ανάστημά του απέναντι σε οποιαδήποτε κακοποιητική συμπεριφορά εις βάρος του, είτε έρχεται από ανήλικους είτε από ενήλικους. Γιατί θα τις ξαναβρεί αυτές τις συμπεριφορές μπροστά του. Μπορεί να είναι γείτονες, μπορεί να είναι συνεργάτες στη δουλειά, μπορεί να είναι συνοδηγοί στο δρόμο. Πραγματικά δεν μπορώ να καταλάβω γιατί πιστεύεις ότι τα "καλοβαλμένα" παιδάκια θα ζήσουν σε φούσκα, ειδικά σε περιοχές που ζουν από τον τουρισμό που πραγματικά συναντάς κάθε καρυδιάς καρύδι.

Λογικά μιλώντας, ένας ενήλικας ςδεν θα έχει συνάδελφο που θα του
ξαφρίζει την τσάντα ή θα τνο απειλεί΄να μην αποκαλύψει στον προϊστάμενο την απάτη που έκανε γιατάεχει μα΄ζι του σουγιά, εκτός αν μιλάμε για επαγγέλματα με πολύ ιδιαίτερς συνθήκες που συναναστρέφεσαι με μυστήρια άτομα. Τον ενήλικα γείτονα τον αντιμετωπιζέις και με νομικά μέσα. Τον τσαμπουοκα οδηγό στον δρόμο, τον αγνοείς και δεν πάνεις κουβέντα μαζί του, δεν θα έρθει ο τροχονμος να σου πει ότι πρέπει να εστε μια ομάδα και να δεχτείς τη συγγνώμη του. Καμίά σχέση. Ο ενήλικος έχει με  μέρος του τον νόμο και τα χέρια λυμένα. Στο σχολείό με τους ανηλίκους έχουμε τα χέρια δεμένα και εμείς και τα υπόλοιπα παιδιά.                                                     

[ppil]

Υπάρχουν όμως γονείς που αρνούνται ότι το παιδί τους έχει πρόβλημα. ΓΕνικά μιλώντας. ΥΠάρχουν γονείς που δεν πηγαίνουν το παιδί ποτέ στο ΚΕΔΑΣΥ, υπάρχουν γονείς που έρχονται με γνωμάτευση αλλά αρνούνται το τμήμα ένταξης (τότε τι στο καλό πήγαν να εξεταστούν, μόνο για τα προφορικά?), υπάρχουν γονείς που το παιδι τους έχει σαφώς χαμηλότερη του μ.ο. νοημοσύνη ή γενικότερη ανάπτυξη (με χαρτί) και δεν καταλαβαίνουν ότι δεν μπορούν να έρχονται να μας ρωτάνε αν πάει καλά στα αρχαία, υπάρχουν παιιδά που το παιδί τους είναι προφανώς εκτός ελέγχου κ αι κάνει πράμγατα επικίνδυνα για τον ίδιον και τους άλλους εντός και εκτός σχολείου  και σου λένε ότι είναι μια φάση, δεν πειράζει, κι εμείς τα ίδια κάναμε κλπκλπ. Στην οικογένειά τους δεν μπορείς να παρέμβεις. Εντάξει. Αυτά τα παιδιά όμως είτε μένουν πίσω για΄τι ο γονέας δεν καταλαβάινει ότι δεν τους προσφέρει τη σωστή βοήθεια, που θα μου πεις, πρόβλημά τους πάλι; Ή δημιουργούν πρόβλημα στους υπολοίπους. Είναι λεπτά τα όρια. Ισως αν οι ψυχολόγοι ήταν μόνιμοι στα σχολεία και στον γονέα δεν φαινόταν σαν κάτι διαφορετικό, ή αν ήταν υποχρεωτικο να κάνουν συναντήσεις γνωριμίας με όλα ττα παδιά οπότε δεν θα ετίθετο θέμα στιγματισμού,, να το δέχοντταν ευκολότερα. Πάντως είίχα ακούσει από σχόλια συναδέλφων, ότι γι αυτό θεσπί΄στηκε  οΣύμβουλος Σχολικής Ζωής, επειδή είναι εκπαιπαδευτικός, να γεμίζει αυτό το κενό επεπειδή σ αυτόν τα παιδιά θα μιλούσαν.

Τα παιδιά μιλούν όντως στον ΣΣΖ γιατί δεν χρειάζεται άδεια γονέα να συζητήσει μαζί τους, αφού δεν κάνει γνωματεύσεις, αλλά ο σκοπός του είναι διευκολύνει τη σχολική ζωή όλων, μαθητών και καθηγητών. Την σχολική ζωή, την ένταξή τους σε αυτό το περιβάλλον και μόνο. Όχι των παιδιών με διάγνωση, αυτά υποτίθεται παρακολουθούνται από περισσότερο ειδικούς, με τους οποίους συνεργάζεται ώστε να τους βοηθήσει μιας και είναι μέρος που δεν έχουν πρόσβαση ή να βοηθήσει τον περίγυρό τους, το κλίμα δηλ στο οποίο γίνονται οι παρεμβάσεις. Ο ψυχολόγος όμως έχει παραπέρα αρμοδιότητες και εδώ μπλέκονται τα πράγματα. Χρόνια τώρα οι γονείς παιδιών με μαθησιακές δυσκολίες παρεμποδίζουν την βοήθεια των παιδιών τους επειδή η διάγνωση στο μυαλό τους είναι στίγμα και πολλοί προσπαθούν να βρουν έναν τρόπο να πάψει αυτή η κακοποιός δύναμη που έχουν. Η λύση όμως δεν είναι να εξετάζει ο ψυχολόγος κάθε παιδί σχολικής ηλικίας, έχει δεν έχει προκαλέσει πρόβλημα. Εμένα δεν θέλω ο άνθρωπος που δεν είναι εκπαιδευτικός να συζητήσει με το παιδί μου που έχει άψογη σχολική συμπεριφορά για ό,τι ζήτημα θέλει χωρίς να είμαι παρούσα και χωρίς να έχει επιλεχθεί από εμένα. Μια ενδεχόμενη λύση στο παραπάνω πρόβλημα λοιπόν θεωρώ πως είναι να μην δίνονται οι ευκολίες της προφορικής εξέτασης σε παιδί που δεν παρακολουθεί το τμήμα ένταξης πχ. Άλλη λύση είναι να υπάρχει υποχρεωτική επίσκεψη σε αναπτυξιολόγο σε τάδε ηλικία, περισσότερη δύναμη στους ειδικούς παιδαγωγούς που κάνουν διαγνώσεις. Όχι όμως σε κάποιον ψυχολόγο που έχει κάνει απλά μια επιμόρφωση ή κάτι παρόμοιο και μιλάει στα παιδιά θύματα σαν να είναι ενήλικοι έξω στην κοινωνία και φαίνεται να αγνοεί πως το σχολείο είναι μια προστατευμένη κοινότητα με νόμους. Όχι μια ζούγκλα. Συγγνώμη αλλά δεν θέλω να πέσει στα χέρια μερικών από αυτούς που έχω γνωρίσει. Όχι πως θα πάθει τίποτα, απλά με θυμώνει να έχει κάποιος τέτοια δύναμη και ένας παιδαγωγός καμία. Μιλάω σαφώς για παιδιά Γυμνασίου και μικρότερα.

[VAKOUS]

Η συμπεριφορά στην τάξη είναι μεγάλο ζήτημα. Προσωπικά θα αναφερθω σε ένα θέμα που συνέβη πρόσφατα! Μαθητής να μου λέει χύμα πως δεν τα λέω σωστά,στο φροντιστήριο αλλιώς τα κάνουν. Να απαξιώνει δημόσια εκπαίδευση, να πιστεύει πως εκείνος τα ξερει καλύτερα επειδή στο φροντιστήριο ,όπως λέε,ι γράφει 90/100. Στο δικό μου διαγώνισμα απεναντίας έγραψε πολύ χαμηλά και μάλιστα με πολύ τράβηγμα στην βαθμολογία. Να διαπιστώνεις πως όντως το παιδί τα έχει όλα μπερδεμένα στο μυαλό του, να προσπαθείς να το βοηθήσεις, αλλά να σε αντιμετωπίζει με απίστευτη ειρωνία και δίχως όρια υπεροψία...Κρίμα πραγματικά!

[erietta]

Vakous, είμαστε καθημερινά αντιμέτωποι με αυτό το φαινόμενο. Το φροντιστήριο το πληρώνουν αδρά, άρα το σέβονται. Το δημόσιο σχολείο είναι δωρεάν (τρόπος του λέγειν), άρα κατώτερο. Συνήθως αυτή η συμπεριφορά αφορά μαθητές με χαμηλή βαθμολογία... Τελικά ο καθηγητής του δημόσιου σχολείου αποδεικνύεται πως έχει δίκιο.... άστα να πάνε.

[emmaki]

@emmaki
Παρέμβαση σε όλη την τάξη δεν χρειάζεται άδεια, όπως είναι και το σωστό. Διερευνητική όμως με παιδί μόνο του και χωρίς άδεια γονέα δεν μπορεί να γίνει σε καμία περίπτωση. Ακόμη και σε διάλειμμα απλή κουβέντα σε παιδί με γονέα δικομανή μπορεί να οδηγήσει σε μπελάδες.

Ξερω ποια ειναι η διαδικασια…. Απο το 2007 μεχρι το 2021 ημουν σε ΚΕΔΔΥ/ΚΕΣΥ/ΚΕΔΑΣΥ… Εχω απειληθει απο γονεις, εχω μηνυθει απο γονεις……

Η αποψη μου ομως ειναι οτι διερευνητικη συναντηση πρεπει να μπορει να γινεται χωρις τη συμφωνη γνωμη γονεα. Περαιτερω παρεμβαση, μονο με τη γνωμη του γονιου.

Εαν η κατασταση ειναι ανυποφορη και ο γονιος αρνιεται, τοτε καποιος πρεπει να σπασει αυγα και να παει στον εισαγγελεα…. Χωρις σπασιμο αυγων, χραϊρι δεν θα υπαρξει.
Και εδω μπαινει το μεγαλο ερωτημα (και δεν περιμενω απο κανεναν απαντηση, αλλα ολοι να το σκεφτουΜε), θελουΜε να σπασουμε αυγα και να τραβηξουΜε  ο,τι τραβηξουΜε μετα;

[Έσπερος]

Ξερω ποια ειναι η διαδικασια…. Απο το 2007 μεχρι το 2021 ημουν σε ΚΕΔΔΥ/ΚΕΣΥ/ΚΕΔΑΣΥ… Εχω απειληθει απο γονεις, εχω μηνυθει απο γονεις……

Η αποψη μου ομως ειναι οτι διερευνητικη συναντηση πρεπει να μπορει να γινεται χωρις τη συμφωνη γνωμη γονεα. Περαιτερω παρεμβαση, μονο με τη γνωμη του γονιου.

Εαν η κατασταση ειναι ανυποφορη και ο γονιος αρνιεται, τοτε καποιος πρεπει να σπασει αυγα και να παει στον εισαγγελεα…. Χωρις σπασιμο αυγων, χραϊρι δεν θα υπαρξει.
Και εδω μπαινει το μεγαλο ερωτημα (και δεν περιμενω απο κανεναν απαντηση, αλλα ολοι να το σκεφτουΜε), θελουΜε να σπασουμε αυγα και να τραβηξουΜε  ο,τι τραβηξουΜε μετα;

Υπάρχουν πεειπτωσεις που δεν γίνεται να μην σπάσεις αυγά. Συμφωνώ.
Βέβαια φασκούμε και αντιφασκουμε όταν λέμε όχι τιμωρίες, κατανόηση, υπομονή, τα πράγματα θέλουν χρόνο, οι θύτες μπορεί να είναι θύματα, μην τους καταδικάζουμε, αλλά ταυτόχρονα πάμε στον εισαγγελέα τον γονέα επειδή δεν δίνει ψυχολογική υποστήριξη στο παιδί του. Γιατί το πρώτο είναι μια ανώδυνη παρέμβαση στη συμπεριφορά ενός παιδιού μέσα στο σχολικό, με σχολικα μέσα και χωρίς ποινική εμπλοκή, και το δεύτερο είναι ωμή παρέμβαση στην οικογενειακή ζωή κάποιου, που δεν ξέρεις τ επιπτώσεις μπορεί να έχει στο παιδί.

[leon.]

Πάντως στο ΓΕΛ τα προβλήματα προέρχονται από παιδιά που δε θέλουν ΓΕΛ αλλά ΕΠΑΛ. Όμως τα πιέζουν οι γονείς για ΓΕΛ και ξεσπούν στο σχολείο. Κι εγώ αν ήμουν σε χώρο που δε θα καταλάβαινα τίποτα θ' ασφυκτιούσα και θα ξέσπαγα. Είναι λάθος των γονέων.