Διορισμοί και το 2025

[Έσπερος]

@neossos δεν αμφισβητώ την ύπαρξη δυσκολιών. Όμως αν σε μια τάξη 25 παιδιών τα 5 χρειάζονται προσωπική υποστήριξη, αυτό πρέπει να μας προβληματίσει για το αν είναι επιτυχημένο το μοντέλο της τάξης των 25 παιδιών με έναν εκπαιδευτικό. Γιατί δεν μπορεί το 1/5 των
παιδιών να αποκλίνει τόσο σοβαρα από αυτά που ζητάμε από τον μέσο όρο, και να συνεχίζουμε να θεωρούμε φυσιολογική και λογική την εκτίμηση του τι θεωρούμε μέσο όρο. Με άλλα λόγια, αν μας φαίνεται λογικό 1 εκπαιδευτικός γενικής για 25 παιδιά και 5 ή έστω 3 εκπαιδευτικοί παράλληλης για 5 από τα 25 παιδιά, μήπως θα ήταν πιο αποτελεσματικό να έχουμε εξαρχής 1 εκπαιδευτικό για 12 νήπια έως β δημοτικού, και 1 για 15 για το υπόλοιπο δημοτικό; Μήπως σε τέτοιες συνθήκες, θα διαπιστώναμε ότι τελικά λιγότερα παιδιά έχουν «εξατομικευμένες» ανάγκες, γιατί όλα έτσι απολαμβάνουν πιο εξατομικευμένο μάθημα; Είμαστε έτοιμοι για τέτοιες συζητήσεις, που δεν είναι ένα ασαφές αίτημα για μείωση του αριθμού των μαθητών ανά τμήμα;

[PDE ads]

[jimy100]

@neossos δεν αμφισβητώ την ύπαρξη δυσκολιών. Όμως αν σε μια τάξη 25 παιδιών τα 5 χρειάζονται προσωπική υποστήριξη, αυτό πρέπει να μας προβληματίσει για το αν είναι επιτυχημένο το μοντέλο της τάξης των 25 παιδιών με έναν εκπαιδευτικό. Γιατί δεν μπορεί το 1/5 των
παιδιών να αποκλίνει τόσο σοβαρα από αυτά που ζητάμε από τον μέσο όρο, και να συνεχίζουμε να θεωρούμε φυσιολογική και λογική την εκτίμηση του τι θεωρούμε μέσο όρο. Με άλλα λόγια, αν μας φαίνεται λογικό 1 εκπαιδευτικός γενικής για 25 παιδιά και 5 ή έστω 3 εκπαιδευτικοί παράλληλης για 5 από τα 25 παιδιά, μήπως θα ήταν πιο αποτελεσματικό να έχουμε εξαρχής 1 εκπαιδευτικό για 12 νήπια έως β δημοτικού, και 1 για 15 για το υπόλοιπο δημοτικό; Μήπως σε τέτοιες συνθήκες, θα διαπιστώναμε ότι τελικά λιγότερα παιδιά έχουν «εξατομικευμένες» ανάγκες, γιατί όλα έτσι απολαμβάνουν πιο εξατομικευμένο μάθημα; Είμαστε έτοιμοι για τέτοιες συζητήσεις, που δεν είναι ένα ασαφές αίτημα για μείωση του αριθμού των μαθητών ανά τμήμα;

Το πρόβλημα μιας τέτοιας συζήτησης δεν έγκειται στον κλάδο των εκπαιδευτικών. Έγκειται στην ελληνική πολιτεία: 5% για «αμυντικές» δαπάνες πλέον, αλλά για την εκπαίδευση 27άρια τμήματα και συγχωνεύσεις.

[Έσπερος]

Το πρόβλημα μιας τέτοιας συζήτησης δεν έγκειται στον κλάδο των εκπαιδευτικών. Έγκειται στην ελληνική πολιτεία: 5% για «αμυντικές» δαπάνες πλέον, αλλά για την εκπαίδευση 27άρια τμήματα και συγχωνεύσεις.

Επαναλαμβάνω ότι δεν το βλέπω καθαρά αριθμητικά. Προσπαθώ να θίξω κάτι άλλο. Έχουν όντως τόσα παιδιά κάποιο τόσο μεγάλο πρόβλημα, που να πρέπει να ενταχθούν στην ειδική αγωγή; Δηλαδή το 25% του πληθυσμού της χώρας έχει ειδικές μαθησιακές ανάγκες; Είναι φυσιολογικό αυτό; Μήπως είναι λάθος ο τρόπος που διδάσκουμε συνολικά; Μήπως αντί να χωρίζουμε σε γενική και ειδική αγωγή, πρέπει να βελτιώσουμε τη γενική αγωγή; Δεν θα εξαφανιστούν οι μαθησιακές δυσκολίες φυσικά, μήπως όμως έτσι περισσότερα παιδιά θα μαθαίνουν αποτελεσματικότερα, θα εντάσσονται καλύτερα στο σύνολο, θα έχουν λιγότερη ανάγκη εξατομικευμένες υποστήριξης; Μήπως δηλαδή δεν φταίνε τα προβλήματα των παιδιών αλλά η ίδια η οργάνωση του εκπαιδευτικού συστήματος και της διδασκαλίας; Είμαστε όμως ετόιμοι να το αποδεχτούμε αυτό, κάτι που θα σήμαινε ότι όλο το πλαίσιο της ειδικής αγωγής θα έπρεπε να ιδωθεί από μια άλλη οπτική; ΝΟμίζω ότι δεν είμαστε έτοιμοι. Γιατί στην όλη συζήτηση κανείς δεν βάζει μπροστά την εκπαίδευση και τους μαθητές. Μπαίνουν μπροστά άλλα ζητήματα.

[trust no one]

Επαναλαμβάνω ότι δεν το βλέπω καθαρά αριθμητικά. Προσπαθώ να θίξω κάτι άλλο. Έχουν όντως τόσα παιδιά κάποιο τόσο μεγάλο πρόβλημα, που να πρέπει να ενταχθούν στην ειδική αγωγή; Δηλαδή το 25% του πληθυσμού της χώρας έχει ειδικές μαθησιακές ανάγκες; Είναι φυσιολογικό αυτό; Μήπως είναι λάθος ο τρόπος που διδάσκουμε συνολικά; Μήπως αντί να χωρίζουμε σε γενική και ειδική αγωγή, πρέπει να βελτιώσουμε τη γενική αγωγή; Δεν θα εξαφανιστούν οι μαθησιακές δυσκολίες φυσικά, μήπως όμως έτσι περισσότερα παιδιά θα μαθαίνουν αποτελεσματικότερα, θα εντάσσονται καλύτερα στο σύνολο, θα έχουν λιγότερη ανάγκη εξατομικευμένες υποστήριξης; Μήπως δηλαδή δεν φταίνε τα προβλήματα των παιδιών αλλά η ίδια η οργάνωση του εκπαιδευτικού συστήματος και της διδασκαλίας; Είμαστε όμως ετόιμοι να το αποδεχτούμε αυτό, κάτι που θα σήμαινε ότι όλο το πλαίσιο της ειδικής αγωγής θα έπρεπε να ιδωθεί από μια άλλη οπτική; ΝΟμίζω ότι δεν είμαστε έτοιμοι. Γιατί στην όλη συζήτηση κανείς δεν βάζει μπροστά την εκπαίδευση και τους μαθητές. Μπαίνουν μπροστά άλλα ζητήματα.

Δεν είναι απαραίτητο ότι αυξήθηκαν τα "κρούσματα". Είναι πολύ πιθανόν απλά παλαιότερα να αποδίδονταν στο απλό "δεν παίρνει από γράμματα".

[PDE ads]

[Έσπερος]

Δεν είναι απαραίτητο ότι αυξήθηκαν τα "κρούσματα". Είναι πολύ πιθανόν απλά παλαιότερα να αποδίδονταν στο απλό "δεν παίρνει από γράμματα".

Κι αυτό ισχύει.
Δεν ξέρω όμως πώς να το πω πιο απλά. Διδάσκουμε με έναν συγκεκριμένο τρόπο, οργανώνουμε τις τάξεις με έναν συγκεκριμένο τρόπο, και σε μια εποχή που και οι γονείς είναι πιο εγγράμματοι και τα παιδιά εκτίθενται σε περισσότερα ερεθισματα και φοιτούν και σε δομές προσχολικές από πολύ μικρά, παρ΄ όλα αυτά βλέπουμε σοβαρές δυσκολίες, όχι μόνο στο "αν παίρνουν τα γράμματα", αλλά αν μπορούν να σταθούν, να ακολουθήσουν κανόνες, να αυτοεξυπηρετηθούν κλπ. Η μία λύση είναι να τα μεταφερουμε όλα στην ειδική αγωγή. Η άλλη λύση είναι να σκεφτούμε, μήπως δεν είναι προβλημα των παιδιών, αλλά της γενικής αγωγής. Μήπως τελικά φταίει ο τρόπος που στήνουμε τις τάξεις και το μάθημα, ειδικά στις πιο μικρές ηλικίες, κι επομένως πρέπιε να γίνει μια παρέμβαση εκεί, και όχι 100 διαφορετικές εξατομικευμένες παρεμβάσεις σε κάθε περίπτωση παιδιού που δεν χωράει σε αυτό το αναποτελεσματικό καλούπι;

[trust no one]

Κι αυτό ισχύει.
Δεν ξέρω όμως πώς να το πω πιο απλά. Διδάσκουμε με έναν συγκεκριμένο τρόπο, οργανώνουμε τις τάξεις με έναν συγκεκριμένο τρόπο, και σε μια εποχή που και οι γονείς είναι πιο εγγράμματοι και τα παιδιά εκτίθενται σε περισσότερα ερεθισματα και φοιτούν και σε δομές προσχολικές από πολύ μικρά, παρ΄ όλα αυτά βλέπουμε σοβαρές δυσκολίες, όχι μόνο στο "αν παίρνουν τα γράμματα", αλλά αν μπορούν να σταθούν, να ακολουθήσουν κανόνες, να αυτοεξυπηρετηθούν κλπ. Η μία λύση είναι να τα μεταφερουμε όλα στην ειδική αγωγή. Η άλλη λύση είναι να σκεφτούμε, μήπως δεν είναι προβλημα των παιδιών, αλλά της γενικής αγωγής. Μήπως τελικά φταίει ο τρόπος που στήνουμε τις τάξεις και το μάθημα, ειδικά στις πιο μικρές ηλικίες, κι επομένως πρέπιε να γίνει μια παρέμβαση εκεί, και όχι 100 διαφορετικές εξατομικευμένες παρεμβάσεις σε κάθε περίπτωση παιδιού που δεν χωράει σε αυτό το αναποτελεσματικό καλούπι;

Δε νομίζω ότι ο τρόπος διδασκαλίας στις μικρές τάξεις είναι ο ίδιος με παλιά. Η διαφορά είναι ότι τα παιδιά έχουν πολύ μικρότερη ικανότητα συγκέντρωσης λόγω ενασχόλησης με ηλεκτρονικές συσκευές από μικρή ηλικία, βαριούνται πολύ πιο εύκολα γιατί πλέον οι γονείς δεν τους επιτρέπουν να βαρεθούν σχεδόν καθόλου και τρέχουν να καλύψουν οποιοδήποτε χρονικό κενό με δραστηριότητες ή ηλεκτρονικές συσκευές, μεγάλο μέρος αφιερώνεται στην "εκπαίδευση" τους και στη συμπεριφορά, γιατί τα περισσότερα έχουν μάθει να γίνεται πάντα το δικό τους, να μην τους λένε ποτέ όχι και δεν έχουν μάθει να ακολουθούν κανόνες και να μοιράζονται πράγματα και τέλος οι γονείς τρέχουν να κάνουν αυτοί πράγματα για τα παιδιά, οπότε τα παιδιά δεν αναπτύσσουν σχεδόν καθόλου βασικές δεξιότητες, παρά τις φιλότιμες προσπάθειες των νηπιαγωγών. Ουσιαστικά δηλαδή η "πραγματική" δουλειά στην Α δημοτικού ξεκινάει μετά τα Χριστούγεννα.

Ένα πολύ απλό παράδειγμα είναι το παρακάτω: Όταν ήμασταν εμείς μικροί και τυχαίναμε σε ένα γλέντι γάμου και νυστάζαμε κάποια στιγμή (όπως ήταν λογικό), οι λύσεις ήταν 2: κοιμήσου στο τραπέζι ή θα σε πάω στο αμάξι να κοιμηθείς εκεί. Πλέον η λύση είναι να φεύγουν από το γλέντι, την καφετέρια, την επίσκεψη κι οτιδήποτε άλλο μόλις βαρεθεί το παιδί. Η μόνη εναλλακτική είναι να του πασάρεις ηλεκτρονική συσκευή "για να κάτσει στα αυγά του".

Πλέον λοιπόν ξεκινάνε με χρονικό μειονέκτημα και σε συνδυασμό με την ύλη που έχει κατέβει προς τα κάτω, τα περισσότερα παιδιά είναι σε μειονεκτική θέση και τρέχουν όλη τους τη ζωή να ανακάμψουν. Παρόλα αυτά, τα παιδιά των δομημένων σωστά οικογενειών που ακολούθησαν σωστή τακτική κάνουν μπαμ από χιλιόμετρα.

[topsy]

Δε νομίζω ότι ο τρόπος διδασκαλίας στις μικρές τάξεις είναι ο ίδιος με παλιά. Η διαφορά είναι ότι τα παιδιά έχουν πολύ μικρότερη ικανότητα συγκέντρωσης λόγω ενασχόλησης με ηλεκτρονικές συσκευές από μικρή ηλικία, βαριούνται πολύ πιο εύκολα γιατί πλέον οι γονείς δεν τους επιτρέπουν να βαρεθούν σχεδόν καθόλου και τρέχουν να καλύψουν οποιοδήποτε χρονικό κενό με δραστηριότητες ή ηλεκτρονικές συσκευές, μεγάλο μέρος αφιερώνεται στην "εκπαίδευση" τους και στη συμπεριφορά, γιατί τα περισσότερα έχουν μάθει να γίνεται πάντα το δικό τους, να μην τους λένε ποτέ όχι και δεν έχουν μάθει να ακολουθούν κανόνες και να μοιράζονται πράγματα και τέλος οι γονείς τρέχουν να κάνουν αυτοί πράγματα για τα παιδιά, οπότε τα παιδιά δεν αναπτύσσουν σχεδόν καθόλου βασικές δεξιότητες, παρά τις φιλότιμες προσπάθειες των νηπιαγωγών. Ουσιαστικά δηλαδή η "πραγματική" δουλειά στην Α δημοτικού ξεκινάει μετά τα Χριστούγεννα.

Ένα πολύ απλό παράδειγμα είναι το παρακάτω: Όταν ήμασταν εμείς μικροί και τυχαίναμε σε ένα γλέντι γάμου και νυστάζαμε κάποια στιγμή (όπως ήταν λογικό), οι λύσεις ήταν 2: κοιμήσου στο τραπέζι ή θα σε πάω στο αμάξι να κοιμηθείς εκεί. Πλέον η λύση είναι να φεύγουν από το γλέντι, την καφετέρια, την επίσκεψη κι οτιδήποτε άλλο μόλις βαρεθεί το παιδί. Η μόνη εναλλακτική είναι να του πασάρεις ηλεκτρονική συσκευή "για να κάτσει στα αυγά του".

Πλέον λοιπόν ξεκινάνε με χρονικό μειονέκτημα και σε συνδυασμό με την ύλη που έχει κατέβει προς τα κάτω, τα περισσότερα παιδιά είναι σε μειονεκτική θέση και τρέχουν όλη τους τη ζωή να ανακάμψουν. Παρόλα αυτά, τα παιδιά των δομημένων σωστά οικογενειών που ακολούθησαν σωστή τακτική κάνουν μπαμ από χιλιόμετρα.

Πολύ σωστή τοποθέτηση. Οι μαθητές των τάξεων του δημοτικού έχουν μεγάλο έλλειμμα σε βασικές δεξιότητες παιδείας, συμπεριφοράς, ελέγχου, αυτορρύθμισης και αυτό λειτουργείς εις βάρος και της εκπαίδευσης. Και συμφωνώ απόλυτα με την τελευταία σου φράση (και δεν έχει να κάνει με το αν δουλεύουν ή όχι οι γονείς, υπάρχουν γονείς που δουλεύουν και μετά ασχολούνται με τα παιδιά τους και βρίσκουν το κουράγιο να χαλάσουν χατήρια και να μαλώσουν μαζί τους αν αυτό είναι για το καλό τους, όπως υπάρχουν και γονείς εισοδηματίες που δεν ασχολούνται καθόλου και δημιουργούν μικρούς δικαιωματιστες)

[Έσπερος]

Ακριβώς επειδή όλα αυτά ισχύουν, πρέπει λίγο να σκεφτούμε με αυτά τα δεδομένα, το τι θεωρούμε πλέον
ειδική εκπαιδευτική ανάγκη. Αν σε μια κοινωνία που αλλάζει εσυ θεωρείς ακόμα ως πρότυπο τον μαθητή περασμένων δεκαετιών, σε λίγο ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες θα έχουν τα μισά παιδιά. Ένα βήμα λοιπόν είναι η αλλαγή του μοντέλου των τάξεων με 25 παιδιά. Δεν θεωρείτε ότι με μια τετοια αλλαγή, όπου τα νήπια πχ θα ήταν σε ομάδες των 10, με μια δασκάλα και μια βοηθό (πχ φοιτήτρια σε πρακτική), πολλές δυσκολίες θα αντιμετωπίζονταν στο πλαίσιο της γενικής  τάξης; (πολλές, όχι όλες φυσικά). Και προσέξτε όπως το λέω, για να το συνδέσω και με το θέμα των διορισμών. Όχι απλα ότι οι συνθήκες θα είναι καλύτερες γενικώς και αοριστως, αλλά ότι έτσι θα έχουμε πραγματική και ουσιαστική βελτίωση, με τον ίδιο αριθμό εκπαιδευτικών γενικής και ειδικής αθροιστικά, αλλά με διαφορετική κατανομή και τελικά με διαφορετική και πιο αποτελεσματική διδασκαλία για όλους, μέσα στην ίδια τάξη, με κοινούς στόχους και εξατομίκευση μέσα στην τάξη, ισότιμα, για όλα τα παιδιά.

[weekend!]

Κι αυτό ισχύει.
Δεν ξέρω όμως πώς να το πω πιο απλά. Διδάσκουμε με έναν συγκεκριμένο τρόπο, οργανώνουμε τις τάξεις με έναν συγκεκριμένο τρόπο, και σε μια εποχή που και οι γονείς είναι πιο εγγράμματοι και τα παιδιά εκτίθενται σε περισσότερα ερεθισματα και φοιτούν και σε δομές προσχολικές από πολύ μικρά, παρ΄ όλα αυτά βλέπουμε σοβαρές δυσκολίες, όχι μόνο στο "αν παίρνουν τα γράμματα", αλλά αν μπορούν να σταθούν, να ακολουθήσουν κανόνες, να αυτοεξυπηρετηθούν κλπ. Η μία λύση είναι να τα μεταφερουμε όλα στην ειδική αγωγή. Η άλλη λύση είναι να σκεφτούμε, μήπως δεν είναι προβλημα των παιδιών, αλλά της γενικής αγωγής. Μήπως τελικά φταίει ο τρόπος που στήνουμε τις τάξεις και το μάθημα, ειδικά στις πιο μικρές ηλικίες, κι επομένως πρέπιε να γίνει μια παρέμβαση εκεί, και όχι 100 διαφορετικές εξατομικευμένες παρεμβάσεις σε κάθε περίπτωση παιδιού που δεν χωράει σε αυτό το αναποτελεσματικό καλούπι;

έχετε δικιο σε όλα, τα παιδιά σήμερα (για μενα τα τελευταία 4 χρόνια) βρίσκονται σε πολύ χαμηλό πνευματικό επίπεδο, δεν έχουν στόχους στη πλειοψηφία τους, ασχολούνται με το κινητό πολλές ωρες μέσα στη μέρα και πολλά άλλα και επίσης τουλάχιστον στο γυμνάσιο που ήμουν εγώ υπήρχε πολύ μεγάλο πρόβλημα με κάποιες εκπαιδευτικούς της γενικής, τόσοι τσακωμοί, ένα χαμηλό επίπεδο από ανθρώπους υποτίθεται μορφωμένους και άνθρωποι που δουλεύουν με παιδιά... τόσο πρόβλημα που μια εκπαιδευτικός μας κλείδωσε την τάξη πριν μπούμε μέσα εγώ της παράλληλης και η εκπαιδευτικός της ένταξης... άρα θέλω ένας εκπαιδευτικός με εμπειρία στο σχολείο (γιατί εγώ ήμουν στη πρώτη μου χρονιά αναπληρώτρια) να μου πει για ποιο εκπαιδευτικό σύστημα ελληνικό μιλάμε και τι αλλαγές πρέπει να γίνουν...ποιο είναι το σύστημα? οι νόμοι?  εμείς οι ίδιοι? κάποιοι καθηγητές που θεωρουν οτι η τάξη και τα παιδιά είναι τσιφλίκια τους ....

[trust no one]

Ακριβώς επειδή όλα αυτά ισχύουν, πρέπει λίγο να σκεφτούμε με αυτά τα δεδομένα, το τι θεωρούμε πλέον
ειδική εκπαιδευτική ανάγκη. Αν σε μια κοινωνία που αλλάζει εσυ θεωρείς ακόμα ως πρότυπο τον μαθητή περασμένων δεκαετιών, σε λίγο ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες θα έχουν τα μισά παιδιά. Ένα βήμα λοιπόν είναι η αλλαγή του μοντέλου των τάξεων με 25 παιδιά. Δεν θεωρείτε ότι με μια τετοια αλλαγή, όπου τα νήπια πχ θα ήταν σε ομάδες των 10, με μια δασκάλα και μια βοηθό (πχ φοιτήτρια σε πρακτική), πολλές δυσκολίες θα αντιμετωπίζονταν στο πλαίσιο της γενικής  τάξης; (πολλές, όχι όλες φυσικά). Και προσέξτε όπως το λέω, για να το συνδέσω και με το θέμα των διορισμών. Όχι απλα ότι οι συνθήκες θα είναι καλύτερες γενικώς και αοριστως, αλλά ότι έτσι θα έχουμε πραγματική και ουσιαστική βελτίωση, με τον ίδιο αριθμό εκπαιδευτικών γενικής και ειδικής αθροιστικά, αλλά με διαφορετική κατανομή και τελικά με διαφορετική και πιο αποτελεσματική διδασκαλία για όλους, μέσα στην ίδια τάξη, με κοινούς στόχους και εξατομίκευση μέσα στην τάξη, ισότιμα, για όλα τα παιδιά.

Δε νομίζω να βρεις έστω κι έναν στην εκπαίδευση που να διαφωνεί με τη δημιουργία μικρών τμημάτων. Για μένα στο νηπιαγωγείο και στην Α Δημοτικού ΚΑΤ'ΕΛΑΧΙΣΤΟ είναι εκ των ουκ άνευ.

[Έσπερος]

Δε νομίζω να βρεις έστω κι έναν στην εκπαίδευση που να διαφωνεί με τη δημιουργία μικρών τμημάτων. Για μένα στο νηπιαγωγείο και στην Α Δημοτικού ΚΑΤ'ΕΛΑΧΙΣΤΟ είναι εκ των ουκ άνευ.

Η δημιουργία μικρών τμημάτων είναι αυτονόητο αίτημα. Αυτό στο οποίο επιμενω είναι το κατά πόσον κάτι τέτοιο, θα άλλαζε καθ το τοπίο στο κομμάτι των εκπαιδευτικών αναγκών. Αν έφερνε μια τετοια αλλαγή, που πιστεύω ότι σε κάποιον βαθμό θα την έφερνε, θα άλλαζε και το εργασιακό κομμάτι της ειδικής αγωγής. Μαζί με το ευρύτερο κομμάτι των μεταπτυχιακών με ο,τι συνεπάγεται αυτό. Και δεν ξέρω αν αυτό θα άρεσε σε όλους.

[trust no one]

Η δημιουργία μικρών τμημάτων είναι αυτονόητο αίτημα. Αυτό στο οποίο επιμενω είναι το κατά πόσον κάτι τέτοιο, θα άλλαζε καθ το τοπίο στο κομμάτι των εκπαιδευτικών αναγκών. Αν έφερνε μια τετοια αλλαγή, που πιστεύω ότι σε κάποιον βαθμό θα την έφερνε, θα άλλαζε και το εργασιακό κομμάτι της ειδικής αγωγής. Μαζί με το ευρύτερο κομμάτι των μεταπτυχιακών με ο,τι συνεπάγεται αυτό. Και δεν ξέρω αν αυτό θα άρεσε σε όλους.

Σίγουρα πάντως θα έκανε πιο εύκολο το να "φτάνει" η μία παράλληλη ανά τάξη, όπως έχει αποφασίσει το υπουργείο.

[calmen]

να κανουμε ενα αλλο post να τα πουμε αυτα καλυτερα...γιατι εδω οσοι δεν ειναι μονιμοι καίγονται να μαθουν νεα.

και να πω και εγω το ασχετο μου...ποσα παιδια εκαναν ξανα την ιδια ταξη???(γιατι να διαβασω κυριε περναω..)
τα αληθινα νουμερα ειναι αυτα των πανελλήνιων...το 80% καθε χρονο κατω απο την βαση στα μαθηματικα...δεν επρεπε να εχουν φτασει μεχρι την Γ σε αυτο το επιπεδο!

[trust no one]

να κανουμε ενα αλλο post να τα πουμε αυτα καλυτερα...γιατι εδω οσοι δεν ειναι μονιμοι καίγονται να μαθουν νεα.

και να πω και εγω το ασχετο μου...ποσα παιδια εκαναν ξανα την ιδια ταξη???(γιατι να διαβασω κυριε περναω..)
τα αληθινα νουμερα ειναι αυτα των πανελλήνιων...το 80% καθε χρονο κατω απο την βαση στα μαθηματικα...δεν επρεπε να εχουν φτασει μεχρι την Γ σε αυτο το επιπεδο!

Δεν υπάρχει περίπτωση να υπάρξουν νέα για τις επόμενες 7 μέρες τουλάχιστον. Το ξέρουμε αν όχι όλοι, σχεδόν όλοι. Το μόνο που θα υπάρξει είναι ερωτήσεις του τύπου "πόσους θα διορίσει/ με θέση Χ και δηλωμένα όλα, διορίζομαι;" που δεν έχουν απάντηση.