Διευθυντής με το Μ κεφαλαίο

[leon.]

https://www.alfavita.gr/ekpaideysi/466101_pierrakakis-o-dieythyntis-sholeioy-tha-ginei-dieythyntis-me-d-kefalaio-alitheia

«Είμαστε η τελευταία χώρα το 2018 στην αυτονομία της σχολικής μονάδας το 2018. Είχαμε το πιο καθετοποιημένο σύστημα από όλες τις χώρες του ΟΟΣΑ. Αυτό όμως δεν είναι η σημερινή εικόνα διότι υπάρχει και ο ν. 4823/2021 που αύξανε τις δυνατότητες του διευθυντή. Ερχόμαστε με ένα επόμενο βήμα να κάνουμε πολλά περισσότερα: ο διευθυντής να γίνει Διευθυντής με Δ κεφαλαίο» σημείωσε ο υπουργός Παιδείας Κυριάκος Πιερρακάκης, με δηλώσεις στον Σκάι (3/1/2025), δίνοντας έτσι το "στίγμα" του νέου Σχεδίου Νόμου που ετοιμάζει να φέρει, στο αμέσως επόμενο διάστημα,  σε δημόσιο διάλογο.

“Να μπορεί να επιλέγει τους υποδιευθυντές του, να μπορεί να λέει ότι θα αξιολογηθεί κατά προτεραιότητα συγκεκριμένος εκπαιδευτικός, να μπορεί να έχει αποφασιστικό ρόλο σε ό,τι αφορά το ωρολόγιο πρόγραμμα” συμπλήρωσε ο  υπουργός Παιδείας.

[PDE ads]

[harac]

Η προτεινόμενη υπερεξουσία του διευθυντή μπορεί να ερμηνευτεί και ως:
Να μπορεί να αποφασίζει και να ενεργεί αυθαίρετα.
Να μη λαμβάνει υπόψη τον σύλλογο διδασκόντων.
Να φορτώνει τους εκπαιδευτικούς με άχρηστα καθήκοντα.
Και άλλα πολλά.

[leon.]

Τώρα όλοι οι συνάδελφοι με Μ κεφαλαίο θα τρέχουν να γίνουν διευθυντές (με Μ κεφαλαίο).

[Έσπερος]

Τώρα όλοι οι συνάδελφοι με Μ κεφαλαίο θα τρέχουν να γίνουν διευθυντές (με Μ κεφαλαίο).

Με δεδομένη την επιβάρυνση που έχει ένας διευθυντής με ένα σωρό αρμοδιότητες που δεν θα έπρεπε να είναι δικές του (οικονομική διαχείριση, μερεμέτια, έλεγχος στατικότητας, κηπουρική, πλατφόρμες, πλατφόρμες και άλλες πλατφόρμες δια πασαν νοσον και πάσαν μ….αν), για να πάρεις αυτή τη θέση, Μ είσαι. Είτε με την
καλή έννοια (ποιος μ….. θα δεχοταν να τα κάνει όλα αυτά με τόση ευθύνη σε οποιονδήποτε άλλο εργασιακό χώρο) ή με την κακή έννοια. Οπότε δεν νομίζω ότι θα αλλάξει κάτι επ´ αυτού. Μακάρι να είχαμε εμπιστοσύνη στα συστήματα επιλογής στελεχών, στα μοριοδοτούμενα προσόντα και τις συνεντεύξεις, για να μην κάναμε αυτές τις συζητήσεις. Γιατί η δύναμη του Συλλόγου Διδασκόντων ήταν ένα αντίβαρο απέναντι στις περιπτώσεις αναξιοκρατίας και τώρα χάνεται, χωρίς να υπάρχουν εγγυήσεις ότι αυτοί που επιλέγονται θα είναι οι καταλληλότεροι,

Η ισχυροποίηση της θέσης του διευθυντή απέναντι στο προσωπικό είναι ένα θέμα, όμως πιστεύω ότι ουσιαστικά λύνει τα χέρια σε όποιον ήθελε να είναι πολύ ελεγκτικός με όλα ή σε όποιον έχει να αντιμετωπίσει προβληματικό προσωπικό, να κάνει αυτά που ούτως ή άλλως θα έκανε. Υπάρχουν διευθυντές που ελέγχουν το ωρολόγιο να είναι ακριβοδίκαιο και παιδαγωγικά ορθό (πχ όχι εξεταζόμενα μαθήματα τις τελευταίες ώρες), υπαρχουξ διευθυντές που δίνουν γραμμή για εύνοια ημετερων. Το ίδιο και με τα εξωδιδακτικα. Υπάρχουν διευθυντές που αφήνουν τους καθηγητές χύμα με ο,τι συνεπάγεται αυτό, υπάρχουν άλλοι που δεν αφήνουν περιθωρια για αμέλεια, υπάρχουν άλλοι που τρομοκρατούν. Το θέμα είναι τι περναει προς τους μαθητες. Εκεί πρέπει να διατηρηθεί η δύναμη του συλλόγου. Αποφάσεις για περιπάτους, εκδρομές και δραστηριότητες, υλοποίηση προγραμμάτων, επισκέψεις φορέων, επιβολή ποινών, οτιδήποτε αφορά άμεσα τα παιδιά πρέπει να παραμείνει ρητή και αποκλειστική αρμοδιότητα του συλλόγου, ώστε να εξασφαλιστεί το κυρος (λέμε τώρα, ο,τι έχει απομείνει από αυτό) απέναντι στους μαθητες. Είναι μεγάλο λάθος να περναει στα παιδιά ότι ο διευθυντής αποφασίζει για όλα ή να φοβούνται τα παιδιά μόνο αυτόν.

[PDE ads]

[barbarosa]

https://www.alfavita.gr/ekpaideysi/466101_pierrakakis-o-dieythyntis-sholeioy-tha-ginei-dieythyntis-me-d-kefalaio-alitheia

«Είμαστε η τελευταία χώρα το 2018 στην αυτονομία της σχολικής μονάδας το 2018. Είχαμε το πιο καθετοποιημένο σύστημα από όλες τις χώρες του ΟΟΣΑ. Αυτό όμως δεν είναι η σημερινή εικόνα διότι υπάρχει και ο ν. 4823/2021 που αύξανε τις δυνατότητες του διευθυντή. Ερχόμαστε με ένα επόμενο βήμα να κάνουμε πολλά περισσότερα: ο διευθυντής να γίνει Διευθυντής με Δ κεφαλαίο» σημείωσε ο υπουργός Παιδείας Κυριάκος Πιερρακάκης, με δηλώσεις στον Σκάι (3/1/2025), δίνοντας έτσι το "στίγμα" του νέου Σχεδίου Νόμου που ετοιμάζει να φέρει, στο αμέσως επόμενο διάστημα,  σε δημόσιο διάλογο.

“Να μπορεί να επιλέγει τους υποδιευθυντές του, να μπορεί να λέει ότι θα αξιολογηθεί κατά προτεραιότητα συγκεκριμένος εκπαιδευτικός, να μπορεί να έχει αποφασιστικό ρόλο σε ό,τι αφορά το ωρολόγιο πρόγραμμα” συμπλήρωσε ο  υπουργός Παιδείας.

Στο διαβρωμένο σύστημα που ζούμε, αυτό μπορεί να συνεπάγεται κολλεγιές με τους γονείς, τοποθέτηση στο στόχαστρο εκπαιδευτικών που δε χαρίζουν σε βαθμούς και μπανανόφλουδες για να τις πατήσουν και να εκδιωχθούν για να μείνουν όσοι δε ζορίζουν τα βλαστάρια τους.
Είμαστε χώρα με τόση πολυνομία και τόση αδιαφοριία για την εφαρμογή του γράμματος του νόμου και μάλιστα χώρα με νόμους που λόγω της πολυνομίας και για το ίδιο θέμα ο ένας προσκρούει στον άλλο - κι έτσι δε λειτουργεί τίποτε κι είναι όλα θέμα ερμηνείας και πού θα πέσεις για να βρεις το δίκιο σου.

[ppil]

Δεν έχουμε πρόβλημα πολυνομίας στην Ελλάδα, ούτε άδικων νόμων και ελάχιστοι είναι οι νόμοι μας που επιδέχονται δεύτερη ανάγνωση και επιτρέπουν "παραθυράκια". Δεν είναι δική μου γνώμη αυτή, είναι όλων των νομικών γνώμη, ξένων και δικών μας. Εξάλλου δεν νομοθετούμε πρωτότυπα σε αυτή τη χώρα για να διεκδικούμε μετάλλια. Έχουμε όμως τεράστια διαφθορά (πάλι εξακριβωμένη και μετρήσιμη όσο γίνεται) που αγγίζει τα όρια της ανομίας. Εκεί βρίσκεται το πρόβλημα, στους νόμους που δεν εφαρμόζονται ή εφαρμόζονται όπως θέλει ο έχων τους πόρους (οικονομικούς, πολιτικούς, κοινωνικούς κλπ). Με αυτό το δεδομένο, διευθυντής δεν είναι ο πιο προσοντούχος του κάθε σχολείου και τις περισσότερες φορές, αν όχι και όλες, έχει το μεγαλύτερο Μ όλων. Κεφαλαίο.

Κανένας εκπαιδευτικός δεν είναι τόσο ηλίθιος ώστε να συμφωνεί να χάσει εξουσία και να μεταφερθεί αυτή στον διευθυντή του και μάλιστα πολλαπλάσια. Οπότε όλοι οι μη διευθυντές διαφωνούν σφόδρα με αυτό και οι διευθυντές χαίρονται πολλαπλάσια της δικής μας διαφωνίας. Καθαρά θέμα λογικής. Το ζήτημα είναι αν είναι δίκαιο και σωστό ή όχι.
Η δική μου γνώμη είναι πως το "ίσος μεταξύ ίσων" είναι μια ανοησία σε επίπεδο νομοθετήματος. Ποτέ δεν είναι ίσος όποιος έχει περισσότερες ευθύνες και η πραγματικότητα επιβεβαιώνει πως πάντα ο διευθυντής είχε μια κάποια εξουσία. Σπάνια, κάποιος ικανότατος το πετύχαινε αλλά ήταν τυχαίο και οφειλόταν στις ικανότητές του και μόνο. Διευθυντής σημαίνει ευθύνες κυρίως και είναι δίκαιο και σωστό και μισθολογικά να διαφέρει και παραπάνω εξουσίες να έχει και όχι να είναι ίσος. Αυτό όμως το δίκαιο και σωστό, θα έπρεπε να ακολουθεί την δίκαιη και σωστή εκλογή του και όχι να έπεται αυτής. Οπότε ξαναρωτάμε: είναι δίκαιο και σωστό να έχει εξουσία ο διευθυντής στην Ελλάδα της διαφθοράς; Η απάντηση είναι ένα ξεκάθαρο όχι.

Επειδή δεν μας ρωτούν όμως, θα επιχειρήσω να κάνω την δική μου ανάγνωση των πραγμάτων, απλουστευμένα. Ο διευθυντής σύντομα θα αντικατασταθεί με μάνατζερ. Μέχρι τότε, θα λειτουργήσει σαν δίκοπο μαχαίρι. Σε τοπικές κοινωνίες όπως η δική μου, που είναι όλοι βισματίες, θα ξεβολευτούν οι βισματίες, καλός ή κακός διευθυντής. Σε Αθήνα και μεγάλες πόλεις θα υποφέρουν οι καλοί άνθρωποι, οι εκπαιδευτικοί που πήγαν σε ένα σχολείο να μάθουν γράμματα τα παιδιά μας.

[Έσπερος]

Γενικά πάμε για αλλαγή του διοικητικού μοντέλου, ήδη υπάρχει ανεπίσημα με την ανάθεση αρμοδιοτήτων σε εκπαιδευτικούς (μέντορες, ενδοσχολικος συντονιστές, συντονιστές δράσεων, σύμβουλοι σχολικής ζωής). Αυτή τη στιγμή δεν έχουν κάποια ιεραρχική διαφοροποίηση, φαντάζομαι ότι θα αποκτήσουν αν βρουν μια ανταμοιβή  που να μην περιλαμβάνει αύξηση μισθού. Στους περισσότερους εν ενέργεια αυτό δεν αρέσει, διότι κακά τα ψέματα, πέραν της διαφθοράς, ο εκπαιδευτικός στη Ελλάδα έχει μάθει να δουλεύει χωρίς αφεντικό, με την καλή ή την
κακή έννοια. Εμένα δεν θα μου άρεσε να κανονίζει ο συντονιστής φιλολογων ποια κείμενα θα κάνω πχ. Όμως ταυτόχρονα, θα μου άρεσε ένας διευθυντής να μπορεί να κάνει παρατήρηση σε αυτόν που μας επιβαρύνει με την
αδιαφορία του, χωρίς να κινδυνεύει την επόμενη μέρα να διαπομπευθεί στο alfavita από την
τοπική ΕΛΜΕ. Κατανοώ λοιπόν όποιον συναδελφο σοκάρεται από το ενδεχόμενο να γίνει το σχολείο ένας ιεραρχημένος χώρος εργασίας, αλλά θα ήθελα και να εργάζομαι σε έναν χώρο που ο κάθε λουφαδόρος δεν θα έχει περισσότερη δύναμη από έναν διευθυντή, με τις πλάτες του συλλόγου. Είμαι σε σχολείο με μεγάλο παρελθόν
κακοδιοίκησης αλλά ταυτόχρονα και κλίματος κλικών που ασκούν μια παράλληλη εξουσία παρακάμπτοντας ή εκμηδενίζοντας τους διευθυντές (και τελικά επιθυμώντας τη διαιώνιση της κακοδιοικησης διότι εξυπηρετούσε δικές τους ανάγκες). Το θέμα των εξουσιών
λοιπόν το θεωρώ αρκετά περίπλοκο για να το βλέπουμε με τους αφορισμούς «καλός σύλλογος-κακός διευθυντής». Αυτό είναι μια παιδαριώδης οπτική.

Αυτό που λες ppil για την επαρχία και τις πόλεις, δεν το κατάλαβα. Στο μυαλό μου μάλλον αντίστροφο φαίνεται. Στην επαρχία είναι χαμηλό το επίπεδο όλων, οποιος  είναι πιο καλός πιθανότατα δεν είναι από εκεί, άρα είναι ξένος άρα στην απ έξω, επομένως θα διαιωνιζεται η υπάρχουσα κατάσταση. Στις πόλεις η δεξαμενή προσοντούχων είναι μεγαλύτερη, το επίπεδο των διοικουμενων είναι επίσης καλύτερο, ο κόσμος είναι σοβαρότερος, δεν λειτουργεί με προσωπικές σχέσεις και μέσα, τα πράγματα μπορεί να είναι πολύ καλύτερα αν εφαρμοστεί ένα άλλου τύπου διοικητικό σύστημα και λογικά οι εκπαιδευτικοί θα είναι πιο πρόθυμοι να το δεχτούν γιατί από το περιβάλλον τους γνωρίζουν άτομα που δουλεύουν ως υπάλληλοι σε άλλους χώρους με άλλη δομή και το θεωρούν φυσιολογικό και γενικα έχουν μια αλλού τύπου αντίληψη του τι σημαίνει εργασιακή ηθική και επαγγελματική εξέλιξη κλπ.

[ppil]

Σωστά περιγράφεις την κατάσταση στην επαρχία: ο ξένος είναι στην απ' έξω (και πιθανόν θα παραμείνει). Γιατί όμως; Επειδή οι εντός είναι δικτυωμένοι. Οι μόνιμοι έχουν ο καθένας και από έναν βουλευτή, υπουργό, μητροπολίτη από πίσω και δεν τους κουνάει κανείς. Ο διευθυντής (έχει και αυτός άλλη πλάτη βέβαια) μέχρι τώρα δεν θα τα έβαζε με κανέναν από αυτούς. Τώρα όμως θα ξεβολέψει αναγκαστικά κάποιον, θα αλλάξουν οι ισορροπίες για να παρουσιάσει έργο. Στις πόλεις πάλι λειτουργούν με προσωπικές σχέσεις, όλη η Ελλάδα στηρίζεται στη διαφθορά και το μέσο, αλλά σε μικρότερο βαθμό (καθόλου πάντως δεν είναι πρόθυμοι κι εκεί να δεχτούν άλλο διοικητικό σύστημα). Δεν συμβαίνει ετούτο το κακό τελοσπάντων που συμβαίνει στην επαρχία.

Εγώ προσωπικά είμαι αντίθετη σε κάθε μορφή εξουσίας και πάντα θα την ελέγχω σε προσωπικό επίπεδο όσο μπορώ. Θεωρώ τον εαυτό μου δασκάλα, γεννήθηκα να διδάσκω και όσο μπορώ αυτό θα κάνω. Πιστεύω, ενάντια σε κάθε θεώρηση της κοινωνίας, πως έχω στα χέρια μου τεράστια δύναμη και την χρησιμοποιώ για το καλό και το μέλλον της κοινωνίας. Με βάση τα μόρια, μπορούσα να δηλώσω για διευθύντρια με αξιώσεις, αλλά δεν αξιώνω κάτι τέτοιο χωρίς να θεωρώ τη θέση άχρηστη στην κοινωνία που ζω. Δεν κάνω τη δουλειά μου όπως την θέλω, μιας και υποχρεώνομαι σε βιβλία και οδηγίες που απαξιώνω, αλλά συναίνεσα σε αυτό με τον διορισμό μου και κάνω ό,τι καλύτερο μπορώ. Κανένας συντονιστής δεν μπορεί να με στενοχωρήσει, κάνει τη δουλειά του και κάνω τη δική μου. Κανένας διευθυντής δεν μπορεί να με εξουσιάσει, όσο δεν του έχω δώσει το δικαίωμα να ασχοληθεί μαζί μου.

[Έσπερος]

Άλλο η εξουσία, άλλο σε έναν χώρο εργασίας κάποιος να έχει έναν ρόλο εποπτικό και συντονιστικό. Σε ιδανικές συνθήκες, άνθρωποι με τη μόρφωση των εκπαιδευτικών και την ηθική υπόσταση που θα έπρεπε να έχουν, θα έπρεπε να αυτορρυθμίζονται χωρίς να χρειάζονται κάποιον ιεραρχικά προϊσταμενο και ο Διευθυντής, ως πρώτος μεταξύ ίσων, θα ήταν ο εκπρόσωπος του συλλόγου και ο μεσολαβητής ας πούμε απέναντι σε τρίτους (υπηρεσία, δήμος, γονείς κλπ). Εγω κατ αρχήν δεν ειμαι κατά ούτε των εκλογών για διευθυντές (και στο σχολείο μου έκανε τη δεδομένη στιγμή πολύ καλό). Στο κάτω κάτω από το να έρθει ένας άσχετος που δεν γνωρίζουμε και δεν μας γνωρίζει, χίλιες φορές μια επιλογή δική μας, έστω και με πολλά ελαττώματα, διότι εφόσον είναι δική μας επιλογή, καλύπτει κάποια ανάγκη μας ή ανταποκρίνεται στις ιδιορρυθμίες μας. Επειδή όμως οι συνθήκες δεν είναι ιδανικές και οι σύλλογοι δεν έχουν μόνο άτομα με αγνά κίνητρα ή αρμονικές σχέσεις μεταξύ των μελών τους, δεν είμαι σίγουρη ότι είναι χειρότερο ένας διευθυντής με εξουσία ή μια κλίκα που ασκεί εξουσία υπογείως. Γιατί ο διευθυντής φαίνεται και κρίνεται. Οι κλίκες δεν φαίνονται, δυσκολεύεσαι να τις αντιληφθείς για καμποσο καιρό, μπορούν να σου κάνουν μεγάλη ζημια και δεν εχεις και τρόπο να τις αντιμετωπίσεις. Είναι σαν αυτό το υπόγειο μπουλινγκ, που γίνεται μεταξύ παιδιών με τρόπο που αργείς να το διακρίνεις και δεν σου δίνει ποτέ φανερή αφορμή να το τιμωρήσεις. Αυτό που θελω να πω εν
γενει, είναι ότι δεν είναι αγγελικά πλασμένοι οι σύλλογοι διδασκόντων για να φοβόμαστε ότι θα δημιουργήσει προβλήματα η παραχώρηση περισσότερων εξουσιών στους διευθυντές. Πολλά προβλήματα δημιουργούνται από τους ίδιους τους εκπαιδευτικούς και αν παγιώνεται μια τετοια κατάσταση, είναι πάνω από όποιον διευθυντή δεν είναι μέρος αυτού του κατεστημένου.

[ppil]

Στην ουσία συμφωνούμε, απλά εγώ θεωρώ ο εποπτικός και συντονιστικός ρόλος που μάλιστα είναι θεσμοθετημένος και επιλέγεται από τρίτο όργανο, όπως και να ονομαστεί, παρέχει εξουσία. Και η εξουσία καλύτερα είναι να διέπεται από νόμους και όχι να επαφίεται στον χαρακτήρα του κάθε διευθυντή.

Πιστεύω στην αυτορρύθμιση (και το ίδιο το χάος αυτορρυθμίζεται), αλλά δεν μου αρέσουν τα ανθρώπινα έργα να μην έχουν λογική, να βλέπω ένα έργο χωρίς σενάριο που θα σωθεί μόνο από την ικανότητα της επιβίωσης. Και είμαστε μακριά από μια κοινωνία ιδανική σαν αυτή που περιγράφεις στη δεύτερη πρόταση, το όνειρο δηλ κάθε σκεπτόμενου ανθρώπου.

[harac]

Αυτό που έχω καταλάβει είναι ότι γίνεται προσπάθεια να δοθούν  κίνητρα σε διευθυντές, καθώς λίγοι θέλουν να αναλάβουν την ευθύνη, ειδικά σε μεγάλα και δύσκολα σχολεία, στις πόλεις.
Αντίθετα, στην επαρχία, η θέση του διευθυντή εξακολουθεί να διατηρεί κάποιο γόητρο και κύρος, ειδικά στο πλαίσιο της τοπικής κοινότητας και στους γονείς.
Συμφωνώ και εγώ μαζί σας με την αυτορύθμιση. Θα έπρεπε να είναι αυτονόητη. Το βρίσκω, όμως,  λίγο δύσκολο να εφαρμοστεί σε δυσλειτουργικούς και δυσκίνητους συλλόγους, τουλάχιστον στα  σχολεία που έχω δει. Εκεί  που οι μισοί δεν μιλούν στους άλλους μισούς, εκεί που κάποιοι μετατρέπονται σε τσιράκια του διευθυντή,  ή απλώς σκύβουν το κεφάλι και κάνουν ότι δεν βλέπουν και δεν ακούν (και δεν παίρνουν θέση), εκεί όπου ο διευθυντής ξεπερνά τα όριά του και κάνει κατάχρηση εξουσίας ή δεν είναι σε θέση να διαχειριστεί καταστάσεις. Από τις λίγες περιπτώσεις που έχω δει, χωρίς, όμως, να είμαι σε θέση να γενικεύσω, δυστυχώς η αυτορύθμιση λειτουργεί ρολόι, μόνο όταν ο διευθυντής λείπει με άδεια.   

[Έσπερος]

@ppil το κατανοώ αυτό που λες, όμως το σχολείο ως οργανισμός που έχει να κάνει με ανθρώπους, δεν μπορεί να διοικείται μόνο με πρωτόκολλα κσι διαδικασίες. Το θέμα είναι η σωστή επιλογή ατόμων. Και το σωστή, είναι πολύ σχετικό. Από εμάς έχει περάσει διευθυντής που τα 3/4 του συλλόγου τον θεωρούσαν καραγκιοζη το λιγότερο, εγω θα τον έλεγα αρρωστημένο εξουσιομανή και κομπλεξικό λόγω των ανύπαρκτων προσόντων του. Σε σχολεία που πήγε μετά, δεν ακούστηκε κάτι τόσο αρνητικό. Θα έλεγα ότι μάλλον επιτυχημένες θητείες έκανε. Προφανώς τα χαρακτηριστικά που περιέγραψα, συνέχισε να τα έχει. Ίσως τα συγκάλυψε με σχετική επιτυχία για να μην έχει παρατράγουδα, ίσως όμως βρέθηκε σε συλλόγους που έδεσαν κάπως ή για καποιουσ λίγους τον ανέχτηκαν και δεν χρειάστηκε να ξεδιπλώσει όλο τον άθλιο χαρακτήρα του. Έχω δει επίσης συλλόγους να δείχνουν σαφή προτίμηση προς το λιγότερο ικανό και κατάλληλο άτομο γιατί νιώθουν καλύτερα με αυτόν, διότι θεωρούν ότι αποκτούν και οο ίδιοι κάποια εξουσία (αφού ο διευθυντής ουσιαστικά τους έχει ανάγκη), χωρίς να έχουν την ευθύνη. Και τα σχολεία λειτουργούν, τουλάχιστον στο επαρκές, κσι είναι όλοι ευχαριστημένοι. Ενώ αλλού ενώ έχουν ικανό διευθυντή, με στόχους και όραμα που θέλει όχι απλα να λειτουργεί το σχολείο, αλλά να γίνονται και πράγματα ωραία, αντιδρουν γιατί δεν τους ταιριάζει. Το σχολείο πάλι λειτουργεί επαρκώς ή και καλύτερα από επαρκωσ, αλλά κανένας δεν είναι ευχαριστημένος. Οι καθηγητές γιατί θέλουν κάτι χαλαρό (χωρίς όμως επι της ουσίας να έχουν κάποιο παραπονο), ο διευθυντής γιατί ακυρώνεται συνεχώς. Αυτε  δεν είναι θέμα νόμων, εινσι θέμα ιδιοσυγκρασίας και χημείας και προσωπικότητας και στιλ ηγεσίας. Είναι ένα προσόν να βρεις και το στιλ που ταιριάζει στο προσωπικό που εχεις, ή στην πλειονότητα αυτών. Εμένα φυσικά δεν θα μου άρεσε να κάνω εργασίες που δεν μπορεί να κάνει ο διευθυντής λόγω ανικανότητας, επειδή έτσι θα με έχει ανάγκη και θα μου κάνει χαρες. Άλλοι όμως το μπορούν και αν οι περισσότεροι είναι έτσι, είναι δυστυχώς ξύπνιος και πετυχημένος αυτός που θα κινηθεί μ αυτόν τον τρόπο. Κι αυτό μια μορφή αυτορρυθμισης είναι.

[erietta]

Γενικά έχω απογοητευτεί από το θέμα "διεύθυνση σχολείου".
Είναι κάτι το οποίο για να το θες, πρέπει να έχεις κάποια κόμπλεξ, ταπεινή μου άποψη.
Ελάχιστοι το χρησιμοποιούν σαν βήμα για να κάνουν περαιτέρω καριέρα.
Ειλικρινά δεν καταλαβαίνω γιατί κάποιος να θέλει να είναι διευθυντής.
Ή είμαι εγώ τόσο ευθυνόφοβο άτομο, που με τίποτα δεν θα ήθελα να έχω σχέση με την διεύθυνση;

[leon.]

Το κακό είναι πως αν πετύχει να γίνει διευθυντής κάποιος παλιάνθρωπος τότε θα 'ναι όπου φύγει φύγει απ' το σχολειό. Αν ο άνθρωπος είναι καλός τότε όλα ok. Το χαραχτήρα τον κουβαλάμε παντού.