Διευθυντής με το Μ κεφαλαίο

[Έσπερος]

Η δική  μου εικόνα από διευθυντές, σε συγκεκριμένο μέρος της επαρχίας και σε συγκεκριμένο σχολείο, στατιστικά δεν είναι καλή. Το σχολείο μου κακοδιοικούνταν για πάνω από δεκαετία, με μια κατάσταση που βρήκα όταν τοποθετήθηκα για πρώτη φορά. Δεν ήταν όλοι οι διευθυντές κακοί άνθρωποι, ας μου επιτραπεί ο απλοϊκός χαρακτηρισμός. Ο ένας ήταν αυτός που περιέγραψα, οι άλλοι ήταν ο τύπος του ανθρώπου που αναλαμβάνει μια θέση στο σχολείο που έχει υπηρετήσει και αγαπάει, είτε για τον πρακτικό λόγο ότι πήρε σύνταξη ο προηγούμενος και χρειαζόταν αντικαταστάτης, είτε γιατί ήθελε να προσφέρει και να κάνει καλό. Όμως οι καλές προθέσεις δεν συνεπάγονται και ικανότητες. Θα έλεγα ότι τη μεγαλύτερη ζημιά στο σχολέιο μου την έκαναν αυτοί με τις καλές προθέσεις, γιατί δεν μπορούσαν να διαχειριστούν τους μαθητές και τους καθηγητές. Ο άλλος, δεν έκανε τέτοια ζημιά. Έκανε το βίο αβίωτο σε όλους σχεδόν αλλά αυτό δεν επηρέασε τη στάση των παιδιών, την οποία είχαν διαλύσει ούτως ή άλλως οι προηγούμενοι. Οπότε δεν με καλύπτει πια το ότι κάποιος δεν είναι κακός ή εξουσιομανής, αν είναι ανίκανος. Τα σχολεία έχουν πολλές απαιτήσεις, τα παιδιά είναι πολύ δύσκολα, οι γονείς δημιουργούν προβλήματα, πρέπει να έχεις πολλές δεξιότητες για να κρατήσεις ένα σχολείο να λειτουργεί σοβαρά. Κι έχει αυξηθεί και η γραφειοκρατία, οπότε δεν γίνεται να επωμίζονται τα πάντα οι εκπαιδευτικοί, επειδή ο καλός άνθρωπος είναι τεχνολογικά και νομοθετικά αναλφάβητος.

[PDE ads]

[erietta]

Με την ευκαιρία θα ήθελα να ρωτήσω: θεωρείτε πως ο διευθυντής με την στάση του ή με την απραξία του επηρεάζει και την ποιότητα των μαθητών; Εγώ π.χ. βλέπω περιπτώσεις μαθητών που θα έπρεπε να έχουν φύγει και τους κρατάμε με το ζόρι στο σχολείο. Ίσως για να μην μειώνεται και ο αριθμός των μαθητών.

[Έσπερος]

Ναι το πιστεύω. Όχι απόλυτα γιατί υλικό που παραλαμβάνεις αμφιβάλλω αν μπορείς να το διαπλάσεις πλήρως ακόμα και στη πρωτοβάθμια, αλλά συνολικά οι μαθητες καταλαβαίνουν τι περιμένεις απ αυτούς και προσαρμόζουν τη συμπεριφορά αναλόγως. Το έχω δει να λειτουργεί αρνητικά, δηλαδή διευθυντές που δεν μπορούν να κρατήσουν τους μαθητες σε όρια, ή διευθυντές που παρερμηνεύουν τις ήπιες παιδαγωγικές προσεγγίσεις, να δημιουργούν γενιές και γενιές μαθητών με απαράδεκτη συμπεριφορά. Σε κάποιον
βαθμό βλέπω πλέον και το αντίστροφο, δηλαδή οι μαθητες να δοκιμάζουν τα όρια, να βλέπουν ότι δεν τους παίρνει και να προσπαθούν να κρατήσουν ένα επίπεδο συμπεριφοράς. Αυτό που αναρωτιέμαι επισησ είναι αν ο διευθυντής μπορεί να αλλάξει και την κουλτούρα απέναντι στη μάθηση. Επίσης αναρωτιέμαι αν τα σχολεία ππυ έχουν τη φήμη των «καλων» σχολείων είναι λόγω της διοίκησης και του συλλόγου, ή απλα έχουν καλύτερο μαθητικό δυναμικό- και το λέω κυρίως για δημοτικό και γυμνάσιο που όλοι οι μαθητες της ίδιας ηλικίας πάνε στον ίδιο τυπο σχολείου.

[ppil]

Ο διευθυντής πολύ φοβάμαι πως δεν αρκεί να είναι καλός άνθρωπος με καλές προθέσεις. Ο leon. υποψιάζομαι πως θεωρεί δεδομένο πως πρέπει να είναι έξυπνος και του δίνει την ιδιότητα που όντως θα τον έκανε να λειτουργεί σωστά και δίκαια. Αν είναι έξυπνος όμως, με ηγετικές ικανότητες, προσωπική φιλοδοξία και γνώστης της ανθρώπινης φύσης, δεν χρειάζεται καν να είναι καλός άνθρωπος για να παράγει έργο.
Η εμπειρία η δική μου λέει πως πρέπει να είναι έξυπνος πρώτα από όλα. Αν είναι έξυπνος, θα είναι και χειριστικός όταν χρειάζεται χωρίς να δυσαρεστεί, θα είναι αναγκαστικά δίκαιος, θα αποφεύγει τις κακοτοπιές και θα παρουσιάζει έργο, ακόμη και αν δεν τον ήθελε κανένας για παρέα του. Η εικόνα του δεν θα αντικατοπτρίζει τον χαρακτήρα του. Θα πρέπει να αναγνωρίζεται και να γίνεται σεβαστός, οπότε θα κρύβεται στην δουλειά του.

Δυστυχώς όμως πρέπει να έχει και κάτι άλλο, που σε κανέναν δεν περνάει από τον νου και αν ακόμη περάσει, δεν τολμούμε να το ξεστομίσουμε. Πρέπει να έχει "χέρια", να έχει ικανούς ανθρώπους από κάτω. Αν δεν έχει, την πάτησε...
Να λέμε αλήθειες.

[PDE ads]

[leon.]

Με την ευκαιρία θα ήθελα να ρωτήσω: θεωρείτε πως ο διευθυντής με την στάση του ή με την απραξία του επηρεάζει και την ποιότητα των μαθητών; Εγώ π.χ. βλέπω περιπτώσεις μαθητών που θα έπρεπε να έχουν φύγει και τους κρατάμε με το ζόρι στο σχολείο. Ίσως για να μην μειώνεται και ο αριθμός των μαθητών.

Ναι. Άμα ο διευθυντής δεν τιμωρεί τα παραβατικά παιδάκια τότε, αργά ή γρήγορα, το σχολείο θα καταστεί αναμορφωτήριο. Θα φεύγουν οι δυνατοί μαθητές και θα μένουν τα καλόπαιδα.

[leon.]

Δυστυχώς όμως πρέπει να έχει και κάτι άλλο, που σε κανέναν δεν περνάει από τον νου και αν ακόμη περάσει, δεν τολμούμε να το ξεστομίσουμε. Πρέπει να έχει "χέρια", να έχει ικανούς ανθρώπους από κάτω. Αν δεν έχει, την πάτησε...
Να λέμε αλήθειες.

Θυμάμαι, ως μαθητής, τη φήμη του καλού δημόσιου σχολείου την είχε εκείνο που 'χε μαζέψει (από τύχη, φυσικά) αρκετούς δυνατούς καθηγητές. Συνεπώς το παν είναι οι διδάσκοντες. Για ένα δυνατό μαθητή το πρόσωπο του διευθυντή είναι αδιάφορο. Δεν του κάνει μάθημα, δεν τον απασχολεί. Τον νοιάζει μόνον η ποιότητα του διδάσκοντα. Επομένως τα καλά "χέρια" ορίζουν και το σχολείο και τη φήμη του. Τώρα άμα ο διευθυντής είναι προβληματική περίπτωση, είτε κουλτούρα ατιμωρησίας είτε παρανοϊκός, τότε θα φύγουν και τα χέρια γι' αλλού κι η καλή φήμη θ' απωλεσθεί.

[Έσπερος]

Έχουν αλλάξει οι εποχές όμως. Αυτό που περιγράφεις σήμερα μπορεί να στέκει μόνο για Γενικα Λύκεια σε περιοχές που υπάρχει σαφής διαχωρισμός του ποιοι θα πάνε στο ΕΠΑΛ και ποιοι στο ΓΕΛ, οπότε εχεις ένα σχολείο με μετριοκαλούς έως άριστους μαθητες, χωρίς γνωματεύσεις, χωρίς ευάλωτες ομάδες, χωρίς προβλήματα συμπεριφοράς, είναι αρκετο το να είσαι απλα καλός καθηγητής για να γίνεται μάθημα ενός α επιπέδου με ηρεμία και τα παιδιά να βιώνουν το σχολείο χωρίς ενοχλήσεις. Δεν πιστεύω ότι υπάρχουν πια πολλά τετοια σχολεία. Με τη σημερινή κατάσταση, από τα νηπιαγωγεία ήδη, είναι πολύ καθοριστικό το ποιος είναι ο διευθυντής, για να μπορούν να κάνουν σωστά τη δουλειά τους οι εκπαιδευτικοί. Και πέρα απ αυτό, το σχολείο δεν είναι φροντιστήριο προετοιμασίας για πανελλήνιες, είναι μια κοινότητα που χρειάζεται ωραίο, ευχάριστο και εμπνευστικό κλίμα και παροχή πολλών ευκαιριών στους μαθητες για περισσότερα πράγματα από το σκέτο τυπικό βαρετό μάθημα, και αυτά δεν μπορούν να υλοποιηθούν μόνο από όποιον εκπαιδευτικό τα θέλει, αν δεν υπάρχει συνολικά ένα τέτοιο κλίμα και υποστήριξη από τον διευθυντή (αμφίδρομα όμως γιατί κι ένας διευθυντής με τέτοιο όραμα, δεν μπορεί να το υλοποιήσει αν οι εκπαιδευτικοί κοιτάνε μόνο την τάξη τους και τίποτα άλλο).

[automato]

Στο δικό μας σχολείο ο σύλλογος διδασκόντων έχει συνέλθει 1 φορά σε 3 μήνες και αυτό για τα αποτσίγαρα παρτέρια κτλ...

Όσο για τους εκπαιδευτικούς (τους παρατηρώ εδώ και 3 μήνες) δεν έχω δει κάτι σε προσωπικό επίπεδο ένα τυπικό γεια και οι περισσότεροι δείχνουν κλεισμένοι στο δικό τους κόσμο...σε σημείο που αποφεύγω το γραφείο των διδασκόντων...Είναι ενοχλητική πλέον η αναισθησία...σε συνδυασμό με την απραξία...

Έχουν αλλάξει οι εποχές όμως. Αυτό που περιγράφεις σήμερα μπορεί να στέκει μόνο για Γενικα Λύκεια σε περιοχές που υπάρχει σαφής διαχωρισμός του ποιοι θα πάνε στο ΕΠΑΛ και ποιοι στο ΓΕΛ, οπότε εχεις ένα σχολείο με μετριοκαλούς έως άριστους μαθητες, χωρίς γνωματεύσεις, χωρίς ευάλωτες ομάδες, χωρίς προβλήματα συμπεριφοράς, είναι αρκετο το να είσαι απλα καλός καθηγητής για να γίνεται μάθημα ενός α επιπέδου με ηρεμία και τα παιδιά να βιώνουν το σχολείο χωρίς ενοχλήσεις. Δεν πιστεύω ότι υπάρχουν πια πολλά τετοια σχολεία. Με τη σημερινή κατάσταση, από τα νηπιαγωγεία ήδη, είναι πολύ καθοριστικό το ποιος είναι ο διευθυντής, για να μπορούν να κάνουν σωστά τη δουλειά τους οι εκπαιδευτικοί. Και πέρα απ αυτό, το σχολείο δεν είναι φροντιστήριο προετοιμασίας για πανελλήνιες, είναι μια κοινότητα που χρειάζεται ωραίο, ευχάριστο και εμπνευστικό κλίμα και παροχή πολλών ευκαιριών στους μαθητες για περισσότερα πράγματα από το σκέτο τυπικό βαρετό μάθημα, και αυτά δεν μπορούν να υλοποιηθούν μόνο από όποιον εκπαιδευτικό τα θέλει, αν δεν υπάρχει συνολικά ένα τέτοιο κλίμα και υποστήριξη από τον διευθυντή (αμφίδρομα όμως γιατί κι ένας διευθυντής με τέτοιο όραμα, δεν μπορεί να το υλοποιήσει αν οι εκπαιδευτικοί κοιτάνε μόνο την τάξη τους και τίποτα άλλο).

[harac]

Ο διευθυντής πολύ φοβάμαι πως δεν αρκεί να είναι καλός άνθρωπος με καλές προθέσεις. Ο leon. υποψιάζομαι πως θεωρεί δεδομένο πως πρέπει να είναι έξυπνος και του δίνει την ιδιότητα που όντως θα τον έκανε να λειτουργεί σωστά και δίκαια. Αν είναι έξυπνος όμως, με ηγετικές ικανότητες, προσωπική φιλοδοξία και γνώστης της ανθρώπινης φύσης, δεν χρειάζεται καν να είναι καλός άνθρωπος για να παράγει έργο.
Η εμπειρία η δική μου λέει πως πρέπει να είναι έξυπνος πρώτα από όλα. Αν είναι έξυπνος, θα είναι και χειριστικός όταν χρειάζεται χωρίς να δυσαρεστεί, θα είναι αναγκαστικά δίκαιος, θα αποφεύγει τις κακοτοπιές και θα παρουσιάζει έργο, ακόμη και αν δεν τον ήθελε κανένας για παρέα του. Η εικόνα του δεν θα αντικατοπτρίζει τον χαρακτήρα του. Θα πρέπει να αναγνωρίζεται και να γίνεται σεβαστός, οπότε θα κρύβεται στην δουλειά του.

Δυστυχώς όμως πρέπει να έχει και κάτι άλλο, που σε κανέναν δεν περνάει από τον νου και αν ακόμη περάσει, δεν τολμούμε να το ξεστομίσουμε. Πρέπει να έχει "χέρια", να έχει ικανούς ανθρώπους από κάτω. Αν δεν έχει, την πάτησε...
Να λέμε αλήθειες.

Το να είναι έξυπνος από μόνο του δεν αρκεί, καθώς η ευστροφία μπορεί να χρησιμοποιηθεί και κακόβουλα είτε εις βάρος συναδέλφων, είτε εις βάρος μαθητών. Πρέπει να είναι έξυπνος με ισχυρό όραμα και καλές προθέσεις. Αν έχει κακό χαρακτήρα, αυτό θα περάσει στις προθέσεις του και στις πράξεις του, όπως συμβαίνει και με όλους μας. Σημαντικό, επίσης,  είναι, όπως γράφεις, να τον στηρίζει έμπρακτα ο σύλλογος, αλλά  και το αντίστροφο.

[ppil]

Ίσως το λέω επειδή δεν θεωρώ έξυπνο κάποιον που δεν ενδιαφέρεται για τη φήμη του και ασχολείται με ανόητα παιχνίδια εξουσίας που μπορούν να του την στερήσουν. Ένας διευθυντής μου, ο πιο ικανός, εύστροφος και πρακτικός, ήταν μισογύνης και αθεράπευτα σεξιστής. Ήξερε όμως να ακούει προτάσεις από γυναίκα, να αλλάζει γνώμη όταν είχες επιχειρήματα χωρίς να νομίζει πως αυτό θίγει το κύρος του και περηφανεύονταν μάλιστα γι΄αυτό. Με λίγα λόγια, ήξερε το συμφέρον του.

Στα άλλα συμμερίζομαι την άποψη πως το παν είναι οι διδάσκοντες σε ένα σχολείο (για τους δυνατούς μαθητές και τους γονείς τους) και αυτοί δημιουργούν και τη φήμη του. Εγώ ούτε που θυμάμαι τον διευθυντή που είχα στο Γυμνάσιο, επειδή αυτό λειτουργούσε σωστά. Στο Λύκειο τον θυμάμαι, αλλά αυτό συμβαίνει διότι ήταν ο καλύτερος φιλόλογός μας που ξαφνικά έγινε διευθυντής. Μεγάλη απώλεια... Η Έσπερος μιλάει από την πλευρά των καθηγητών όμως, και από αυτή τη σκοπιά είναι αλλιώς. Εκεί τον θυμάσαι τον διευθυντή (μην πω πως τον ψάχνεις κιόλας ) Όπως και το Γυμνάσιο με το Λύκειο είναι αλλιώς. Ο καθηγητής Λυκείου είναι σε τροχιά πανεπιστημίου, μόνο το γνωστικό πρέπει να τον απασχολεί και να διδάσκει με τη στάση του. Όχι οι ευκαιρίες που πρέπει να δίνει στους χαβαλέδες για να γίνουν άνθρωποι.

[Έσπερος]

Ούτε εγω θυμάμαι ως μαθήτρια τους διευθυντές. Θυμάμαι καθηγητές που με σημάδεψαν, κυρίως ή μάλλον αποκλειστικα φιλολόγους και θυμάμαι και διάφορους φαιδρούς ή κακομοίρηδες που οι μαθητες τους απαξίωναν δικαίως ή αδίκως. Τα παιδιά φυσικά θα θυμουνται τους καθηγητές, γιατί με αυτούς είναι σε άμεση επαφή και από αυτούς αποκομίζουν κάτι θετικό ή αρνητικό. Όμως το συνολικό βίωμα του σχολείου (όχι το πόσο καλά ή κακά διδάχτηκαν κάτι), δεν είναι μόνο θέμα καθηγητών. Η αυστηρότητα ή η χαλαρότητα, η αίσθηση ότι σε σέβονται κ σε υπολογίζουν, το αν η α γυμνασίου είναι παρατεταμένη επειδή ο διευθυντής ασχολείται συνεχώς με τη γ για να έχει ηρεμία, το αν το σχολείο σου προσφέρει προγράμματ, ομίλους επισκέψεις κλπ, αν υπάρχει πειθαρχία, αυτά σε μεγάλο βαθμό είναι θέμα διευθυντή στα μεγάλα σχολεία. Σε ένα μικρό δημοτικό με 10-12 εκπαιδευτικούς, μπορεί να είναι θέμα μιας καλής ομάδας που συνεργάζεται, σε μεγάλο σχολείο όμως που στο ωρολόγιο υπάρχουν 30 καθηγητές, δεν μπορεί να είναι θέμα ομαδικότητας και καλής συνεννόησης μόνο.

Για να επανέλθουμε στο θέμα κ με αφορμή συνέντευξη του Πιερ που διαβασα.
Ας πούμε ότι ένα σχολείο έχει 5 φιλολόγους, μια παλιά που διαλέγει πρώτη και κάνει ο,τι θέλει, δυο λιγότερο παλιές που δεν τις ευχαριστεί αυτό αλλά δεν θέλουν να τσακωθούν κ έχουν συνηθίσει να τα βρίσκουν, και δυο μη σταθερά άτομα που βρίσκουν παγιωμένη αυτήν την κατάσταση. Εκεί μας αρέσει η ιδέα να έχει λόγο ο διευθυντής σε μια ορθολογική κατανομή που και τα συμφέροντα των νέων θα υπερασπίζεται και θα είναι και προς όφελος των μαθητών (πχ μην
μείνει το δύσκολο τμήμα στον άπειρο κοκ); Ή προτιμάμε την «αυτορρύθμιση» στην οποία ξέρουμε ότι δυο άτομα θα είναι ώς ένα βαθμό ριγμένα, δυο μάλλον συμβιβασμενα, τα παιδαγωγικά ζητήματα παντελώς αγνοημένα, αλλά ευτυχώς ο διευθυντής δεν θα έχει ασκήσει εξουσία σε κανεναν;

[leon.]

Για να επανέλθουμε στο θέμα κ με αφορμή συνέντευξη του Πιερ που διαβασα.
Ας πούμε ότι ένα σχολείο έχει 5 φιλολόγους, μια παλιά που διαλέγει πρώτη και κάνει ο,τι θέλει, δυο λιγότερο παλιές που δεν τις ευχαριστεί αυτό αλλά δεν θέλουν να τσακωθούν κ έχουν συνηθίσει να τα βρίσκουν, και δυο μη σταθερά άτομα που βρίσκουν παγιωμένη αυτήν την κατάσταση. Εκεί μας αρέσει η ιδέα να έχει λόγο ο διευθυντής σε μια ορθολογική κατανομή που και τα συμφέροντα των νέων θα υπερασπίζεται και θα είναι και προς όφελος των μαθητών (πχ μην
μείνει το δύσκολο τμήμα στον άπειρο κοκ); Ή προτιμάμε την «αυτορρύθμιση» στην οποία ξέρουμε ότι δυο άτομα θα είναι ώς ένα βαθμό ριγμένα, δυο μάλλον συμβιβασμενα, τα παιδαγωγικά ζητήματα παντελώς αγνοημένα, αλλά ευτυχώς ο διευθυντής δεν θα έχει ασκήσει εξουσία σε κανεναν;

Μην περιμένεις από καμμιά εξουσία να λύσει πρόβλημα. Μόνο δημιουργεί. Αν ο σύλλογος είναι προβληματικός τότε το πράγμα δε λύνεται από πάνω. Ή αλλάζει η σύνθεση του σχολείου (μακροπρόθεσμο) ή αλλάζεις σχολείο (βραχυπρόθεσμο).

[ppil]

@ Έσπερος
Εγώ μαζί σου είμαι, αλλά εσύ έβαλες σε θέση εξουσίας έναν διευθυντή δίκαιο. Αν έβαζες έναν διευθυντή που θα έκανε διακρίσεις υπέρ του νέου που είναι βίσμα του τάδε ή ανιψιά του ή του ίδιου κόμματος και χαντάκωνε τον παλιό επειδή δεν του αρέσει απλά ή τον φθονεί, τότε θα προτιμούσα την αυτορρύθμιση που εμπεριέχει ένα βαθμό δικαιοσύνης, αφού κάποτε και ο νέος θα γίνει παλιός. Αυτό είναι το δίκοπο μαχαίρι που έλεγα.

[Έσπερος]

Δίκοπο μαχαίρι είναι λόγω της πραγματικότητας. Είναι όμως και γιατί πολλοί από εμάς προτιμούν την άτυπη εξουσία του παλιού ή του προγραμματιστή κλπ, παρα τη επίσημη εξουσία του διευθυντή. Και δεν θα γίνουν όλοι «παλιοί», όποιος έχει ήθος θα είναι πάντα δίκαιος απέναντι στους συναδέλφους του, οπότε δεν θα απολαύσει αυτά τα «προνόμια». Γενικα πρέπει να κοιταχτούμε στον καθρέφτη και να είμαστε ειλικρινείς. Το θέμα των σχέσεων συνεργασίας, συνύπαρξης, ισοτιμίας ή εξουσίας μεταξύ των εκπαιδευτικών, δεν προκαλείται μόνο από τπυς διευθυντές, προκαλείται εξίσου και από εμάς.