Πίστη Αγνωστικισμός Αθεΐα. Εθνισμός Διεθνισμός Αεθνισμός. Απόψεις.

[leon.]

ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΗ ΚΑΤΑΔΙΚΗ ΡΗΓΑ ΒΕΛΕΣΤΙΝΛΗ (1798)

Πατριαρχική απαγόρευση.

Πέντε μήνες μετά τον μαρτυρικό θάνατο του Ρήγα και τον συντρόφων του, ο πατριάρχης Γρηγόριος Ε’ εξαπολύει εγκύκλιο προς τους μητροπολίτες του θρόνου και τους προειδοποιεί για την κυκλοφορία του επαναστατικού εντύπου του Ρήγα. Στο αντίγραφο της εγκυκλίου που εστάλη στον μητροπολίτη Σμύρνης Άνθιμο ( και διάδοχό του στο μητροπολιτικό θρόνο της πρωτεύουσας της Ιωνίας ) που φέρει ημερομηνία 1 Δεκεμβρίου 1798 ο Γρηγόριος τον ενημερώνει ότι «συνέπεσε εις χείρας ημών εν σύνταγμα εις μίαν κόλλαν χαρτί ολόκληρον , μεγάλην , εις απλήν φράσιν ρωμαικήν , επιγραφόμενον «νέα πολιτική διοίκησις των κατοίκων της Ρούμελης , των μικρών εν τη μεσογείω νήσων και της Βλαχομπογδανίας» και ανεμνήθημεν του ποιμαντικού χρέους». Γι αυτό και του ζητάει να επαγρυπνεί «με ακριβείς έρευνας και εξετάσεις» για να μην κυκλοφορήσει στην επαρχία του το επικίνδυνο φύλλο: « Όθεν εντελλόμεθα σοι σφοδρώς να εγρηγορής όλαις δυνάμεσιν, εν πάσι τοις μέρεσι της επαρχίας σου , και κώμαις και χωρίοις παραλίοις και μεσογείοις, να μην παραμπέση τοιούτον σύνταγμα εις ανάγνωσιν τω χριστιανικώ εμπιστευθέντι σοι λαώ, όπερ να μην εμφανισθή πρώτον τη αρχιεροσύνη σου , ότι πλήρες υπάρχει σαθρότητος εκ των θολερών αυτού εννοιών, τοις δόγμασι της ορθοδόξου ημών πίστεως εναντιούμενον»

Τον Ρήγα και τα επαναστατικά του κηρύγματα καταδίκασε και ένας άλλος ανώτερος κληρικός ο μητροπολίτης ο Ιωαννίνων Ιερόθεος . Το 1801 απευθυνόμενος στους κατοίκους της Πάργας που βοηθούσαν τους Σουλιώτες οι οποίοι συγκρούονταν με τον Αλή Πασά έγραφε: «… ακούετε και ακολουθάτε , ως μανθάνω , τας συμβουλάς του Περραιβού ο οποίος σας απατά , δεν ηξεύρετε ότι αυτός με κάποιον Ρήγαν Θεσσαλόν και άλλους μερικούς παρομοίους λογιωτάτους, συνεννοούμενοι με τους Φραντζέζους , εσκόπευον να κάμουν επανάστασιν κατά του κραταιωτάτου Σουλτάνου αλλ’ ο μεγαλοδύναμος Θεός τους επαίδευσε κατά τας πράξεις των με τον θάνατον όπου τους έπρεπε , μόνον δε ο Περραιβός εσώθη δια τας ιδικάς σας αμαρτίας…».

Ο Φίλιππος Ηλιού σημειώνει για την σημασία της εγκυκλίου του Γρηγορίου Ε’: «Η πατριαρχική καταδίκη του έργου του Ρήγα εντάσσεται , ομαλά, στη μακρά σειρά των ενεργειών και των επίσημων πράξεων, με τις οποίες η συντεταγμένη ορθόδοξη εκκλησία επεχείρησε , από την έβδομη δεκαετία του 18ου αιώνα , να αναχαιτίσει τα νεωτερικά ρεύματα όσα , μέσα από μια ποικιλία εκδηλώσεων , που μορφοποιήθηκαν στα ρεύματα του νεοελληνικού Διαφωτισμού, προσανατόλιζαν τη νεοελληνική σκέψη και τις κοινωνικές πρακτικές προς την αποδέσμευση από τη δογματική αυθεντία του θρησκευτικού λόγου και τις εξ αποκαλύψεως αλήθειες ….

Οι κατασταλτικές παρεμβάσεις του Πατριαρχείου εντείνονται , καθώς , τώρα πια, δεν απειλούνται πλέον, μόνο τα θεμέλια της ορθόδοξης πίστης αλλά, μαζί μ’ αυτά , και οι εδραιωμένες κοινωνικές εξουσίες και ιεραρχίες, οι οποίες θεωρούνται , και αυτές, συμπεριλαμβανομένης και της οθωμανικής εξουσίας, «εκ θεού δεδομένες» και , κατά συνέπεια, ιερές και μη επιδεκτικές αμφισβήτησης».

Η καταδίκη των ιδεών του Ρήγα δεν εκφράστηκε μόνο από τις κορυφές της εκκλησιαστικής ιεραρχίας αλλά και από την «βάση». Ο μοναχός Κύριλλος Λαυριώτης στο χειρόγραφο σύγγραμμά του «Ερμηνεία στην Αποκάλυψη» φθάνει στο σημείο να γράψει ότι ο Ρήγας «άνθρωπος ήν , ανθρώπου μορφήν ενδεικνύμενος».

[PDE ads]

[leon.]

ΘΕΟΦΙΛΟΣ ΚΑΪΡΗΣ-ΑΝΔΡΕΑΣ ΛΑΣΚΑΡΑΤΟΣ

Μια απ’ τις πρώτες λ.χ. ενέργειες της Ι. Συνόδου στο νεοσύστατο ελληνικό κράτος, ήταν να καταδιώξει ανελέητα ένα απ’ τα λαμπρά πνεύματα της εποχής: τον Θεόφιλο Καΐρη (1784-1853), θεολόγο και φιλόσοφο σημαντικό, φιλικό και αγωνιστή του 21 (εκείνος είχε υψώσει τη σημαία της Επανάστασης στη γενέτειρά του Ανδρο), ιδρυτή ορφανοτροφείου-διδασκαλείου στο νησί του. Ναι, αλλά ο Καΐρης διέπραξε το ανοσιούργημα να έχει για τη θρησκεία αντιλήψεις που διαπνέονταν από «φιλελεύθερο χριστιανισμό» και «ιδεαλιστικό ανθρωπισμό», κι έφτασε να διατυπώσει δικό του θρησκευτικό σύστημα (τη «Θεοσέβεια»), στηριγμένο στην εσώτερη πίστη και στην ελεύθερη κρίση και έκφραση. Αστε που είχε, επιπλέον, αρνηθεί παράσημο από τον Οθωνα και είχε το θράσος να θυμίσει στον «ελέω Θεού» βασιλιά πως πρέπει να κυβερνά συνταγματικά.


Ε, δεν χρειάζονταν περισσότερα για να τον κατηγορήσει η Ι. Σύνοδος (Οκτώβριος 1836) σαν «αιρετικό» και να τον εκτοπίσει στη Σκιάθο και τη Σαντορίνη, μ’ όλο που η υγεία του ήταν κλονισμένη.


Αλλά ούτε αυτό εκόρεσε το μένος των «ορθοφρονούντων»: Δεκάξι χρόνια αργότερα, ο Καΐρης θα ξανακατηγορηθεί σαν αιρεσιάρχης, θα καταδικασθεί σε δυο χρόνια φυλάκιση (Δεκέμβριος 1825) και, μερικές εβδομάδες αργότερα (Ιανουάριος 1853), θα πεθάνει στις φυλακές της Σύρου. Αν τον πρόλαβε ο θάνατος, δεν τον πρόλαβε ­ αλίμονο ­ η απόφαση του Αρείου Πάγου που, λίγες μέρες μετά την κοίμησή του, ακύρωσε την καταδικαστική απόφαση…


Αλλά οι εθναμύντορες και θρησκοαμύντορες δεν ξαποσταίνουν και ξανά προς τη δόξα των αφορισμών τραβούν. Τρία μόλις χρόνια μετά τον θάνατο του Καΐρη, ο κλήρος της Κεφαλονιάς αφορίζει τον άμωμο και άτεγκτο σατιρικό Ανδρέα Λασκαράτο, επειδή, με το βιβλίο του Τα μυστήρια της Κεφαλονιάς (1856), σάρκαζε δριμύτατα τα οικογενειακά-θρησκευτικά-πολιτικά έλκη του καιρού του, την υποκρισία, τη διαφθορά, τη δημαγωγία, την εκμετάλλευση της λαϊκής αμάθειας και δεισιδαιμονίας που μάστιζαν τα τρία αυτά «μετερίζια» της κοινωνίας.


Ο νυν θεολογοσύμβουλος δεν είχε παρά ν’ αντιγράψει τον κατά Λασκαράτου αφορισμό, που επέβαλλε σε κάθε χριστιανό όχι μόνο να μη διαβάζει το επάρατο βιβλίο αλλά και να το καίει. Και απειλούσε όποιον πιστόν θ’ αμελούσε αυτές τις θεάρεστες πράξεις, πως θα αφορισθεί κι αυτός και θα είναι «τρέμων και στένων επί της γης ως ο Κάιν» και «θα κληρονομήση την λέπραν του Γιεζή και την αγχόνην του Ιούδα»! Τόσο πολύ!


«Ετσι ­ γράφει ο Λασκαράτος ­ εβγήκαν τότε σαν λύκοι λυσσασμένοι να με δαγκάσουνε· και, μ’ εκείνους τους λύκους, κάθε γάιδαρος εβγήκε να με κλωτσήση. Τα ζωύφια, τα ζωντόβολα, τα ζούδια, τα ζούπαστρα, εμερμηγκιάσαν κι εκείνα τριγύρω μου, κι εγύρεψαν να θριαμβέψουν απάνω μου». (Η ζωολογία είναι αμετακίνητη επιστήμη…).


(Γνωστό είναι κι ένα άλλο σχόλιο του Λασκαράτου: όταν έμαθε για το φιρμάνι των «παπαδανθρώπων» ­ όπως τους έλεγε ­ ρώτησε «αθώα» τι παθαίνει ο «αφορεσμένος». «Να, του είπαν, όταν πεθάνεις, δε θα λειώσεις». «Α, έτσι; Μα τότε, ας αφορέσουνε και τα παπούτσια των παιδιών μου, που λειώνουνε ολοένα και δεν προφταίνω να τους αγοράζω καινούργια»!).


Αλλά όπως ο Καΐρης, έτσι κι ο Λασκαράτος δεν γλίτωσε μ’ ένα μόνο ανάθεμα: Υστερ’ από 16 χρόνια, θα ξανακατηγορηθεί για «κακοδοξία και ασέβεια» και θα δικασθεί (1896). Αθωώθηκε, ωστόσο, και απάντησε με το καυστικό βιβλίο του Η δίκη μου με τη Σύνοδο. Τυχερότερος απ’ τον Καΐρη, ο κεφαλονίτης Μώμος έζησε να δει την άρση του αφορισμού του (1900), ενάμιση χρόνο πριν πεθάνει (1901), ελπίζοντας πάντα πως οι στίχοι του είναι «σήμερα κεντριστήρι για το κοιμώμενο ελληνικό πνεύμα, και αύριο – μεθαύριο, μαρτυρίες του σήμερα». Οπως και ήταν…

[leon.]

Ο στίχος του Ποιητή "... εδώ διαβαίνουν και θερίζουν χιλιάδες άρματα δρεπανηφόρα..." είναι τραγικά επίκαιρος. Η "Θρησκεία της Αγάπης", λοιπόν. Η Ορθοδοξία. Καλό βράδυ.

[apri]

Όλοι σχεδόν οι εκπρόσωποι του Νεοελληνικού Διαφωτισμού στην Ελλάδα δέχθηκαν επιθέσεις από το συντηρητικό κατεστημένο της Εκκλησίας, ακόμα και επιφανείς κληρικοί όπως ο Ευγένιος Βούλγαρης, ο Μεθόδιος Ανθρακίτης, ο Νικηφόρος Θεοτόκης.
Υπήρξαν όμως κι αυτοί, που ήταν προοδευτικά πνεύματα. Κι αυτοί έμειναν στην Ιστορία για την πνευματική τους επίδραση.

Ομοίως επιθέσεις δέχθηκε και ο Καζαντζάκης για τον "Τελευταίο Πειρασμό" αλλά ο Πατριάρχης Αθηναγόρας αρνήθηκε να επικυρώσει τον αφορισμό του και στη βιβλιοθήκη του είχε μέχρι τέλους τα βιβλία του. Άλλωστε, ο Καζαντζάκης παρότι είχε έναν προσωπικό τρόπο προσέγγισης στα θεία, ποτέ δεν ξέφυγε εντελώς από το πνεύμα του χριστιανισμού  και σε όλα τα έργα του απέπνεε μια πολύ βαθιά πίστη.

Παρόμοιες καταστάσεις υπήρξαν και στο συντηρητικό επιστημονικό κατεστημένο κάθε φορά που κάποιος επιστήμονας έκανε κάποιο μεγάλο άλμα.
Αλλά στην Ιστορία αυτός που έκανε το άλμα έμεινε και κανείς δεν απαξίωσε λόγω αυτής της κατάστασης την επιστήμη και το επιστημονικό προσωπικό συνολικά.

Μη θυμάσαι πάντα μισή την εικόνα. Είναι δογματικός τρόπος πρόσληψης της πραγματικότητας.

[PDE ads]

[leon.]

ΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΟΠΟΙΟ ΧΕΡΙ ΤΟΛΜΗΣΕ ΝΑ ΤΗΝ ΑΓΓΙΞΕΙ ΞΕΡΑΘΗΚΕ (δήλωση Αρχιεπισκόπου Χριστόδουλου το 2000)

Ένα μόλις μήνα μετά τις εκλογές, τις οποίες κέρδισε με διαφορά μιας ποσοστιαίας μονάδας το ΠΑΣΟΚ, στις 8 Μαΐου του 2000, ο τότε υπουργός δικαιοσύνης Μιχάλης Σταθόπουλος δηλώνει πως η αναγραφή του θρησκεύματος στις αστυνομικές ταυτότητες είναι αντίθετη με το νόμο 2472/1997 για την προστασία των προσώπων από την επεξεργασία προσωπικών δεδομένων.

Η δήλωση αυτή άνοιξε τον ασκό του Αιόλου, με τον Αρχιεπίσκοπο Χριστόδουλο να αντιτάσσεται σθεναρά στις προθέσεις της κυβέρνησης, ισχυριζόμενος ότι προστάχθηκαν «από νεο-διανοούμενους που θέλουν να μας επιτεθούν σα σκυλιά και να μας κόψουν τις σάρκες».

Ο Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος που όλο το προηγούμενο διάστημα παρουσιαζόταν από τις σφυγμομετρήσεις της εποχής ως το δημοφιλέστερο δημόσιο πρόσωπο στην κοινωνικοπολιτική ζωή της χώρας, ανέλαβε να ηγηθεί μιας εκστρατείας κατάργησης του νόμου, διοργάνωσε με την σιωπηρή ανοχή ή και συμβολή ακόμη της αξιωματικής αντιπολίτευσης στην επιτυχία τους, “λαοσυνάξεις” για την ορθοδοξία, που ο ίδιος συνέδεε άρρηκτα με την ταυτότητα του ελληνικού έθνους.

“Οι ευρωπαϊκοί λαοί δεν έχουν το σύμπλεγμα της κατωτερότητας για την πολιτιστική, την θρησκευτική και την εθνική τους ταυτότητα, όπως δυστυχώς μερικοί από τους δικούς μας καταναλωτές” σημείωνε απευθυνόμενος στις χιλιάδες κόσμου που συγκεντρώνονταν στις συγκεντρώσεις του.

“Την Εκκλησία όποιο χέρι τόλμησε να την αγγίξει ξεράθηκε” πρόσθετε σε άλλη του δήλωση για το θέμα, στρέφοντας τα βέλη του στον τότε πρωθυπουργό Κωνσταντίνο Σημίτη. Εκείνος, προσέθετε πως “άλλο η πίστη και η θρησκεία και άλλο το δελτίο ταυτότητας, δηλαδή ο τρόπος που επικοινωνεί ο πολίτης με το κράτος”.


Το ζήτημα λαμβάνει διαστάσεις και η Ιερά Σύνοδος αποφασίζει να αντιδράσει αρχικά με τη διοργάνωση δύο λαοσυνάξεων: μία στη Θεσσαλονίκη στις 14 Ιουνίου και μία στην Αθήνα στις 21 Ιουνίου. Η διάσταση απόψεων Εκκλησίας-Πολιτείας παρέμενε αγεφύρωτη και έτσι η Εκκλησία αποφάσισε τη συλλογή υπογραφών αιτούμενη τη διενέργεια δημοψηφίσματος για το εν λόγω θέμα.


Η συλλογή υπογραφών καλούσε στην ενεργοποίηση του άρθρου 44 του Συντάγματος περί διενέργειας δημοψηφισμάτων και ξεκίνησε στις 14 Σεπτεμβρίου 2000. Μετά από έναν περίπου χρόνο, στις 29 Αυγούστου 2001 ο Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος παρέδωσε τις περίπου 3 εκατομμύρια υπογραφές, κατά τα στοιχεία της Εκκλησίας, στον Πρόεδρο της Ελληνικής Δημοκρατίας Κωνσταντίνο Στεφανόπουλο.

Το αίτημα για δημοψήφισμα δεν έγινε δεκτό. Ο τότε αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης Κώστας Καραμανλής συνυπέγραψε και αυτός στις 24 Σεπτεμβρίου 2000, όμως όταν λίγα χρόνια αργότερα κέρδισε τις εκλογές η Νέα Δημοκρατία και ο ίδιος έγινε πρωθυπουργός δεν άνοιξε ποτέ ξανά το θέμα καθώς η κυβέρνηση Καραμανλή δεσμευόταν από τις αποφάσεις της ελληνικής διοικητικής δικαιοσύνης.

[apri]

Ανεξάντλητος ο αχταρμάς Μεταφυσικής-θρησκείας- θρησκευτικών θεσμών-διοίκησης-πιστών, με σταθερά γενικευτική ανάγνωση προς επιβεβαίωση στερεοτύπων.

Και ποιο το νόημα όλων αυτών, αφού εσύ δηλώνεις υπέρμαχος της απεριόριστης ελευθερίας έκφρασης; Με τη δική σου λογική εγκρίνονται ακόμα και περιπτώσεις μισαλλοδοξίας, όχι με των υπολοίπων,
μισαλλοδοξίας που υπάρχει σε κάθε χώρο σκέψης: πολιτική, επιστήμη, θρησκεία, τέχνη.
Γιατί πάντα υπάρχουν άνθρωποι που νιώθουν μεγαλύτερη ασφάλεια με τα στερεότυπα και τον συνηθισμένο τρόπο σκέψης, νιώθουν ότι έχουν εξασφαλισμένο πολιτιστικό κεφάλαιο και εξουσία.
Οτιδήποτε τους ξαναρίχνει στην ανοικτή θάλασσα τούς τρομάζει. Αλλά αυτό δεν ακυρώνει όλον τον χώρο τους, γιατί εκεί κινούνται και άλλοι άνθρωποι εξίσου επιδραστικοί και στο τέλος της ημέρας, σημασία έχουν οι πρωταγωνιστές της Ιστορίας και όχι οι κομπάρσοι. Ποιος, αλήθεια, θυμάται τα ονόματα των Φαρισαίων που καταδίωξαν τον Χριστό; Ποιος θυμάται τους κληρικούς που καταδίωξαν μετέπειτα αγίους; Ποιος θυμάται το όνομα όσων κυνήγησαν τον Ευγένιο Βούλγαρη, τον Κοσμά τον Αιτωλό, τον Γαλιλαίο ή τον Αϊνστάιν; Ποιος θυμάται το όνομα όσων έκαιγαν στην πυρά πίνακες του Μποτιτσέλι ή βιβλία του Λούθηρου;

Θα πρέπει να αποφασίσεις κι εσύ κάποια στιγμή αν τελικά είσαι δογματικός ή ανεκτικός, προκατειλημμένος ή ανοικτόμυαλος.
Γιατί και τα δυο ταυτόχρονα δεν γίνονται.
Κι αν αποφασίσεις ότι είσαι το δεύτερο, τότε πρέπει να τολμήσεις να σκεφτείς έξω από το κουτί που έχεις κλείσει τον εαυτό σου και να ψάξεις για απαντήσεις στους προβληματισμούς σου και εκεί που δεν έχεις κοιτάξει ποτέ, ώστε να έχεις πλήρη εικόνα. Δεν διαβάζουμε μόνο τη βιβλιογραφία που μας επιβεβαιώνει, αλλά και την υπόλοιπη.

Μέχρι τότε η συζήτηση είναι βαρετή, τουλάχιστον για εμένα.

[leon.]

ΑΝΟΙΧΤΗ ΕΠΕΜΒΑΣΗ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΣΤΗΝ ΕΞΩΤΕΡΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΚΙ ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΕΘΝΙΚΙΣΤΙΚΩΝ ΣΥΛΛΑΛΗΤΗΡΙΩΝ (2018)

Εκατοντάδες χιλιάδες Έλληνες, από κάθε γωνιά της χώρας, αλλά και από την ομογένεια, συγκεντρώθηκαν χθες στο Σύνταγμα για να διατρανώσουν την αντίθεσή τους στην Συμφωνία των Πρεσπών.

Και παρά τη δύσκολη συγκυρία στην οποία βρίσκεται αυτή τη στιγμή η Εκκλησία, Ιεράρχες και Ιερείς έδωσαν δυναμικό παρόν, σε ένα ειρηνικό συλλαλητήριο υπέρ της ελληνικότητας της Μακεδονίας.

Η συγκινητική στιγμή με τον Ιερέα που μπήκε μπροστά στα δακρυγόνα, αλλά και η αντίδραση του Μητροπολίτη Μεσογαίας όταν τους ζήτησαν να πάει στο καταφύγιο των επισήμων για να προστατευτεί είναι μερικές μόνο από τις μοναδικές εικόνες που έζησαν χθες όσοι βρέθηκαν στο κέντρο της Αθήνας.

Επίσης, ρίγη συγκίνησης προκάλεσε η Μεγάλη Αλλαγή της προεδρικής φρουράς υπό τους ήχους του “Μακεδονία Ξακουστή” αλλά και ο Εθνικός Ύμνος, που εψάλλη μετά τη Θεία Λειτουργία στη Μητρόπολη, με τον κόσμο να κρατά κεριά και ελληνικές σημαίες.



“Η επόμενη μέρα, βρίσκει την Εκκλησία πιο κοντά στο λαό” σχολίαζε χθες στο Σύνταγμα ένας διαδηλωτής προσθέτοντας ότι ουδείς μπορεί να διαχωρίσει τον Ελληνισμό από την πίστη του.

Η αλήθεια είναι ότι η εκκλησία αυτή τη στιγμή βρίσκεται σε μια πολύ δύσκολη συγκυρία για να αντιδράσει επίσημα και να εκφράσει τις απόψεις της, διότι έχει πολλά ανοικτά ζητήματα που τρέχουν αυτόν τον καιρό, είναι ήδη σε μειονεκτική θέση λόγω της νομοθεσίας που καταθέτει η κυβέρνηση για την εκκλησιαστική περιουσία αλλά και για την μισθοδοσία του κλήρου και τώρα μπαίνει και η συμφωνία των Πρεσπών η οποία σίγουρα επηρεάζει και το μέλλον της Εκκλησίας όπως φαίνεται ότι θα εξελιχθούν τα πράγματα.
Ωστόσο, η δυναμική που επέδειξε χθες η Εκκλησία, έχει προκαλέσει έντονο προβληματισμό στην κυβέρνηση, η οποία πάντως δηλώνει αποφασισμένη να προχωρήσει τόσο στην ψήφιση της Συμφωνίας των Πρεσπών, όσο και στις προωθούμενες συνταγματικές αλλαγές σχετικά με τις σχέσεις εκκλησίας-πολιτείας.


Αξίζει πάντως, να σημειωθεί ότι παρά τις προσπάθειες ορισμένων να αμαυρώσουν τη χθεσινή συγκέντρωση, το μήνυμα ήταν σαφές και ξεκάθαρο.

Μεταξύ των Μητροπολιτών που βρέθηκαν στο συλλαλητήριο ήταν οι : Μεσογαίας και Λαυρεωτικής κ. Νικόλαος, Κερκύρας κ. Νεκτάριος, Γόρτυνος και Μεγαλοπόλεως κ. Ιερεμίας, Ζιχνών και Νευροκοπίου κ. Ιερόθεος, Κίτρους κ. Γεώργιος, Πειραιώς κ. Σεραφείμ, Πατρών κ. Χρυσόστομος, Χίου κ. Μάρκος, Νέας Σμύρνης κ. Συμεών.

Στην εξέδρα ανέβηκε εκπρόσωπος της Ιεράς κοινότητας του Αγίου Όρους μεταξύ άλλων είπε ότι «Το κράτος και όχι ο ελληνικός λαός (το τόνισε ιδιαίτερα αυτό) αναγνωρίζει τη Μακεδονική Εθνότητα και γλώσσα σε ένα κράτος που καμία σχέση δεν έχει με την Μακεδονία μας».

[leon.]

ΚΟΣΜΑΣ ΑΙΤΩΛΟΣ

(επειδή αναφέρθηκε από την apri ως φωτισμένο παράδειγμα)

"Τον παλαιόν καιρόν οι Εβραίοι εθανάτωσαν όλους τους προφήτας, όλους τους δικαίους διδασκάλους· χιλιάδες φορές άφησαν τον Χριστόν και επροσκύνησαν τον διάβολον, και τόσον, οπού έκαμαν ένα μοσχάρι και το επροσκυνούσαν δια θεόν, καθώς το έχουν έως την σήμερον. Και τώρα το αυτό είνε να συναναστρέφεσαι και να πραγματεύεσαι, να τρώγης και να πίνης με τον διάβολον. Ετόλμησαν και εσταύρωσαν και τον Χριστόν μας. Ο Πανάγαθος εις όλα αυτά τους εφύλαγε, του εσκέπαζεν.

Εκαρτέρησεν ο Κύριος ύστερα από την σταύρωσίν του τριάντα χρόνια να μετανοήσουν, αλλά δεν μετενόησαν. Τότε τους κατηράσθη, του αφώρισε, τους ωργίσθη και αφήκε τον διάβολον μέσα εις την καρδία των, καθώς τον έχουν έως σήμερον. Εσκοτίσθησαν, έφυγον από όλον τον κόσμον κα επήγαν εις την Ιερουσαλήμ. Σηκώνει ο Θεός τον βασιλέα από την παλαιάν Ρώμην και πολιορκεί τους Εβραίους μέσα εις την Ιερουσαλήμ, και οι πατέρες και αι μητέρες έσφαζον τα τέκνα των και τα έτρωγον· ο διάβολος θέλει να τρώγουν οι γονείς τα τέκνα των, και όχι ο Θεός.

Ακούετε, αδελφοί μου, ο άνθρωπος τι κακόν παθαίνει όταν αμαρτάνη και τον εγκαταλείψη ο Θεός; Φοβερόν το εμπεσείν εις χείρας Θεού ζώντος. Μεγάλην ευσπλαχνίαν έχει ο Θεός, αλλά έχει και μεγάλην οργήν· και καθώς επαίδευσε τους Εβραίους, παιδεύει και ημάς, ανίσως και δεν κάμνωμεν καλά.

Βάνει ο Θεός τον βασιλέα μέσα εις την Ιερουσαλήμ και θανατώνει χίλιες εκατόν είκοσι χιλιάδες Εβραίους, και τόσον, οπού έγινε το αίμα ωσάν θάλασσα. Τριάντα φλωρία επώλησαν οι Εβραίοι τον Χριστόν μας, τριάντα εις το φλωρί επώλησεν ο Χριστός μας χίλιες χιλιάδες Εβραίους. Εσύ έμαθες και πωλείς τον Χριστόν, και εκείνος δεν ημπορεί να σε πωλήση;

Και τώρα μη δυνάμενοι οι Εβραίοι να τον μετασταυρώσουν τον Χριστόν, κάθε Μεγάλην Παρασκευήν τον κάνουν από κερί και τον σταυρώνουν, και ύστερα τον καίουν· ή παίρνουν ένα αρνί και το κτυπούν με τα μαχαίρια και το σταυρώνουν αντί του Χριστού. Ακούετε κακίαν των Εβραίων και του διαβόλου; Καθώς γεννηθή το Εβραιόπαιδον, αντί να το μαθαίνουν να προσκυνή τον Θεόν, οι Εβραίοι, παρακινούμενοι από τον πατέρα των τον διάβολον, ευθύς οπού γεννηθή, το μαθαίνουν να βλασφημά και να αναθεματίζη τον Χριστόν μας και την Παναγίαν μας· και εξοδεύουν πενήντα, εκατόν πουγγία να εύρουν κανένα χριστιανόπουλο να το σφάξουν, να πάρουν το αίμα του, και με εκείνο να κοινωνούν. Ο διάβολος θέλει να πίνωμεν το αίμα των παιδίων, και όχι ο Θεός.

Ο Χριστός μας παραγγέλλει να ευχώμεθα για όλον τον κόσμον. Ο Εβραίος, όσον και αν είνε φίλος σου, πήγαινε, καλημέρισέ τον, και βάλε το αυτί σου να ακούσης τι σου λέγει. Εσύ τον εύχεσαι και τον χαιρετάς, και εκείνος σε καταράται και σου λέγει, κακή ημέρα σου, διότι η καλή ημέρα είνε του Χριστού, και δεν θέλει ούτε να την ακούση ούτε να την είπη ο Εβραίος. Κοίταξε εις το πρόσωπον ένα Εβραίον όταν γελά· τα δόντια του ασπρίζουν, το πρόσωπόν του είνε ωσάν πανί αφωρισμένο, διότι έχει την κατάραν από τον Θεόν, και δεν γελά η καρδία του. Έχει τον διάβολον μέσα του οπού δεν τον αφήνει. Κοίταξε και ένα χριστιανόν εις το πρόσωπο, ας είνε και αμαρτωλός· λάμπει το πρόσωπόν του, χύνει η χάρις του Αγίου Πνεύματος.

Σφάζει ο Εβραίος ένα πρόβατον, και το μισό το εμπροσθινόν το κρατεί δια λόγου του, και το πισινόν το μουτζώνει και το πωλεί εις τους χριστιανούς δια να τους μαγαρίση. Και αν σου δώση ο Εβραίος κρασί ή ρακί, είνε αδύνατον να μη το μαγαρίση πρώτον· και αν δεν προφθάση να κατουρήση μέσα, θα πτύση.


Όταν αποθάνη κανένας Εβραίος, τον βάζουν μέσα εις ένα σκαφίδι μεγάλο και τον πλένουν με ρακί, και του βγάνουν όλην του την βρώμα, και εκείνο το ρακί το φτιάνουν με μυριστικά, και τότε το πωλούν εις τους χριστιανούς ευθηνότερον, δια να τους μαγαρίσουν. Πωλούν ψάρια εις την πόλιν οι Εβραίοι; Ανοίγουν το στόμα του οψαρίου και κατουρούν μέσα, και τότε το πωλούν εις τους χριστιανούς.

Ο Εβραίος μου λέγει πως ο Χριστός μου είνε μπάσταρδος, και η Παναγία μου πόρνη. Το Άγιον Ευαγγέλιον λέγει πως το έγραψεν ο διάβολος. Τώρα έχω μάτια να βλέπω τον Εβραίον; Ένας άνθρωπος να με υβρίση, να φονεύση τον πατέρα μου, την μητέρα μου, τον αδελφόν μου, και ύστερα το μάτι να μου βγάλη, έχω χρέος ωσάν χριστιανός να τον συγχωρήσω. Το δε να υβρίση τον Χριστόν μου και την Παναγίαν μου, δεν θέλω να τον βλέπω. Και η ευγενία σας πώς σας βαστά η καρδία να κάνετε πραγματείας με τους Εβραίους;

Εκείνος οπού συναναστρέφεται με τους Εβραίους, αγοράζει και πωλεί, τι φανερώνει; Φανερώνει και λέγει, πως καλά έκαμαν οι Εβραίοι και εθανάτωσαν τους προφήτας και όλους τους διδασκάλους και όλους τους καλούς. Καλά έκαμαν και κάμνουν να υβρίζουν τον Χριστόν μας και την Παναγίαν μας. Καλά κάμνουν και μας μαγαρίζουν και πίνουν το αίμα μας."

[apri]

Ο Κοσμάς ο Αιτωλός είχε πρόβλημα με τη μισαλλοδοξία των Εβραίων της περιοχής του και κυρίως με την εκτεταμένη τοκογλυφία αρκετών εξ αυτών εις βάρος φτωχών ανθρώπων.
Αλλά κατέληγε έτσι περίπου κάθε φορά: "Τούτα διατί σας τα είπα, χριστια­νοί μου; Όχι διά να φονεύετε τους Εβ­ραίους και να τους κατα­τρέ­χετε, αλλά να τους κλαίετε, πως άφησαν τον Θεόν …"
Και οι χαρακτήρες των ανθρώπων δεν έχουν τη λογική του άσπρου-μαύρου, είναι πιο σύνθετοι.
Το άσπρο-μαύρο είναι η λογική του στερεότυπου.

Τέλος πάντων. Δεν έχει και πολλή σημασία.
Εγώ ό,τι είχα να πω, σου το είπα. Και σου το είπα με καλή διάθεση, επειδή δείχνεις να ενδιαφέρεσαι για το θέμα.
Μπορείς να συνεχίσεις να έχεις την ίδια στενόμυαλη οπτική σε όλη σου τη ζωή. Και ό,τι και να βρεις μπροστά σου, με τον ίδιο τρόπο θα το προσλαμβάνεις, γιατί έχεις μια βαθύτερη ψυχολογική ανάγκη να επιβεβαιώσεις τα στερεότυπά σου.
Απλώς, εγώ βαριέμαι να διαβάζω τη συνεχή αναπαραγωγή των ίδιων και των ίδιων.

Καλή συνέχεια σε ό,τι κάνεις στη ζωή σου.

[Έσπερος]

Η Εκκλησία ως θεσμός επίσημης εξουσίας είναι πολύ λογικό να εμφανίζει συντηρητικές και αντιδραστικές απόψεις απέναντι σε οτιδήποτε απειλεί όχι την ουσια της πίστης, αλλά τον εξουσιαστικό της ρόλο. Αυτό μπορεί για πολλούς να είναι ενοχλητικό, αλλά θεωρώ ότι είναι άσχετο με το θρησκευτικό συναίσθημα. Αφορά ενα κοσμικό πεδίο, ενώ η πίστη αφορά ένα πνευματικό και ψυχικό πεδίο. Οπότε αυτή η συζήτηση δεν έχει νόημα. Δεν χρειάζονται επιχειρήματα για να αποδείξουμε τον ρόλο της επίσημης Εκκλησίας, είναι αυταπόδεικτο. Άλλους τους ενοχλεί και απορρίπτουν έτσι και τον θεσμό και τη θρησκεία, άλλους τους ενοχλεί και απορρίπτουν τον θεσμό κρατώντας τη θρησκεία ως κάτι προσωπικό, άλλους τους ενοχλεί αλλά το δέχονται ως παράδοση, άλλους δεν τους ενοχλεί και δεν επηρεάζει την πίστη τους, άλλους όχι απλα δεν τους ενοχλεί αλλά το επικροτούν κιόλας.

[leon.]

Ο Κοσμάς ο Αιτωλός είχε πρόβλημα με τη μισαλλοδοξία των Εβραίων της περιοχής του...

Απ' το κείμενο που παρέθεσα τ' ανάποδο φαίνεται. Η μισαλλοδοξία να 'ναι όλη του Κοσμά Αιτωλού. Κι όχι των Εβραίων.

[leon.]

ΖΑΡΑΛΙΚΟΣ ΑΓΡΙΝΙΟ (2025)

«Δεν θα ξαναπαίξω ποτέ στη ζωή μου στο Αγρίνιο», δήλωσε ο Χριστόφορος Zαραλίκος μιλώντας στο ραδιοφωνικό σταθμό «Αθήνα 9,84» και την εκπομπή της Ελευθερίας Κουμάντου και της Ελεονώρας Ορφανίδου, με αφορμή την ακύρωση της παράστασης του από το ΔΗΠΕΘΕ Αγρινίου, που είχε προγραμματιστεί για την Κυριακή 9 Μαρτίου.

Ο Χριστόφορος Ζαραλίκος αιτιολόγησε τη στάση του αυτή, εκτιμώντας ότι «το ΔΗΠΕΘΕ Αγρινίου καλλιτεχνικά ελέγχεται από το Μητροπολίτη», ενώ πρόσθεσε με νόημα: «Καταλαβαίνω πόσο δύσκολα αισθάνονται, πόσο πιέζονται από αυτό που συμβαίνει γύρω τους οι άνθρωποι που ζουν στο Αγρίνιο, αλλά από την άλλη το τσαμπουκά που τους έκανε ο Μητροπολίτης μέσω του Δημάρχου κάθισαν και το δέχτηκαν».


Ο Χριστόφορος Ζαραλίκος επανέλαβε την καταγγελία που είχε κάνει αρχικά μέσω των social media για τη λογοκρισία της παράστασής του, λέγοντας πως πριν από περίπου 10 μέρες επικοινώνησε μαζί του τηλεφωνικά μία κυρία, που του είπε ότι είναι η αντιπρόεδρος του Θέατρου (σ.σ. εάν είναι έτσι πρόκειται για τη Μαρία Παπαγεωργίου) και του ζήτησε να πει ένα ευγενικό ψέμα «γιατί αυτή και ο δήμος δέχτηκαν πιέσεις από την Εκκλησία». Ο Χριστόφορος Ζαραλίκος απαντώντας και στην ανακοίνωση του ΔΗΠΕΘΕ εκτίμησε ότι ο δήμος Αγρινίου δεν ανέλαβε την ευθύνη για την ακύρωση της παράστασης και πρόσθεσε με νόημα «ας την αναλάβει ο θεός…»

Μάλιστα σύμφωνα με το Χριστόφορο Ζαραλίκο στη συνεδρίαση του Διοικητικού Συμβουλίου του ΔΗΠΕΘΕ Αγρινίου που έγινε αυτές τις μέρες, μέλος του ΔΣ του  Θεάτρου του μετέφερε πως ειπώθηκε από κάποιο άλλο μέλος του ΔΣ η χαρακτηριστική ατάκα : «είναι άραγε τυχαίο πως αυτός ο αντίχριστος έβγαλε την αφίσα του 25 Δεκεμβρίου;».


«Διάλογο με τον τοίχο δεν μπορείς να κάνεις» απάντησε ο Χριστόφορος Ζαραλίκος εξηγώντας ότι η αφίσα του ξεκίνησε ένα κυκλοφορεί από τον περασμένο Οκτώβριο, καθώς οι πρώτες παραστάσεις ανέβηκαν το Νοέμβριο. Ενώ, τέλος ως προς αυτό καθεαυτό το περιεχόμενο της αφίσας της παράστασής του, ο Χριστόφορος Ζαραλίκος εξήγησε πως η αφίσα και η παράστασή του γενικότερα δεν έχουν να κάνουν με το Χριστό και γενικότερα τη θρησκευτική πίστη, αλλά να καταδείξουν και να καταγγείλουν τη θεοποίηση του χρήματος στην εποχή μας για αυτό και όπως είπε χαρακτηριστικά στην αφίσα πίσω του εμφανίζονται πίνακες του χρηματιστηρίου.

[leon.]

ΖΑΡΑΛΙΚΟΣ ΤΡΙΚΑΛΑ (2025)

Αναμενόμενη η αντίδραση του Χριστόφορου Ζαραλίκου στην ακύρωση της παράστασής του στα Τρίκαλα λόγω… σαρακοστής.

Ο ίδιος, στο Podcast του στο You Tube… περίλαβε τους μητροπολίτες και βέβαια, τον δήμαρχο Νίκο Σακκά λέγοντας πως «κλάψαμε από τα γέλια στο δήμο Τρικκαίων γιατί είπε ο δήμαρχος δεν μπορούμε να κάνουμε παράσταση σαρακοστή παράσταση να μην ερεθιστεί το χριστεπώνυμο πλήθος που τρώει μπριζολάκι για πρωινό τη σαρακοστή…» και σχολίασε «τον δήμαρχο αυτόν στα Τρίκαλα που τον κονομήσανε;».

Ο Ζαραλίκος έκανε και σχόλιο για την κεντρική πλατεία λέγοντας «κοίταξε να τους κάνεις την κεντρική πλατεία» ενώ ενέπλεξε και τον Μύλο των Ξωτικών σχολιάζοντας ότι «ο κόσμος δεν ερεθίζεται από τον Μύλο των Ξωτικών γιατί έχει χρήμα…».

[trust no one]

Ο Κοσμάς ο Αιτωλός είχε πρόβλημα με τη μισαλλοδοξία των Εβραίων της περιοχής του και κυρίως με την εκτεταμένη τοκογλυφία αρκετών εξ αυτών εις βάρος φτωχών ανθρώπων.
Αλλά κατέληγε έτσι περίπου κάθε φορά: "Τούτα διατί σας τα είπα, χριστια­νοί μου; Όχι διά να φονεύετε τους Εβ­ραίους και να τους κατα­τρέ­χετε, αλλά να τους κλαίετε, πως άφησαν τον Θεόν …"
Και οι χαρακτήρες των ανθρώπων δεν έχουν τη λογική του άσπρου-μαύρου, είναι πιο σύνθετοι.
Το άσπρο-μαύρο είναι η λογική του στερεότυπου.

Τέλος πάντων. Δεν έχει και πολλή σημασία.
Εγώ ό,τι είχα να πω, σου το είπα. Και σου το είπα με καλή διάθεση, επειδή δείχνεις να ενδιαφέρεσαι για το θέμα.
Μπορείς να συνεχίσεις να έχεις την ίδια στενόμυαλη οπτική σε όλη σου τη ζωή. Και ό,τι και να βρεις μπροστά σου, με τον ίδιο τρόπο θα το προσλαμβάνεις, γιατί έχεις μια βαθύτερη ψυχολογική ανάγκη να επιβεβαιώσεις τα στερεότυπά σου.
Απλώς, εγώ βαριέμαι να διαβάζω τη συνεχή αναπαραγωγή των ίδιων και των ίδιων.

Καλή συνέχεια σε ό,τι κάνεις στη ζωή σου.

Να σου απαντήσω εγώ (γιατί δεν πρόκειται να σου απαντήσει, είναι απασχολημένος να κάνει copy-paste):

Είναι ανοιχτόμυαλος με όλες τις θρησκείες πλην της ελληνορθόδοξης, γιατί είναι βραχνάς που κάθεται στο λαιμό του από γεννησιμιού του και πραγματικά δεν αφήνει τον ίδιο και τη χώρα να αναπνεύσει. Τέτοια καταπίεση δεν έχει ξαναϋπάρξει μιλάμε.