Πίστη Αγνωστικισμός Αθεΐα. Εθνισμός Διεθνισμός Αεθνισμός. Απόψεις.

[ppil]

@apri
Με τα όσα έγραψα προσπάθησα να δείξω πως η Ορθοδοξία ως επίσημη θρησκεία της Ελλάδας είναι τυπική και όχι ουσιαστική. Στα σχολεία είναι πληροφοριακό το μάθημα των Θρησκευτικών -στην καλύτερη εκδοχή- και όχι κατηχητικό. Ενδεχομένως η πλειοψηφία των Ελλήνων δεν είναι πλέον Χριστιανοί Ορθόδοξοι και αυτό αντικατοπτρίζεται στο πώς αντιδρά η πλειοψηφία όταν κάποιος δηλώσει Χ.Ο (σαν κατώτερο πνευματικά είδος ανθρώπου). Στην δε εκπαίδευση, ίσως οι Χριστιανοί είναι ακόμη λιγότεροι, μιας και θεωρείται διανοούμενος και προοδευτικός ο μη Χριστιανός. Όταν λοιπόν κάποιος λέει  πως καταπιέζεται από τον χριστιανισμό ως επίσημη του κράτους παραξενεύομαι πολύ, γι΄αυτό και μίλησα για τη δήθεν εξουσία του χριστιανισμού στην εκπαίδευση.

Προφανώς και δημοψήφισμα δεν μπορεί να γίνει, όπως δεν μπορεί να γίνει και διαχωρισμός κράτους και εκκλησίας στην Ελλάδα (η περιουσία της Εκκλησίας δεσμεύτηκε, ώστε οι κληρικοί να είναι δημόσιοι υπάλληλοι και πολλά άλλα που αγνοεί ο απλός πολίτης).

[PDE ads]

[apri]

Όταν λοιπόν κάποιος λέει  πως καταπιέζεται από τον χριστιανισμό ως επίσημη του κράτους παραξενεύομαι πολύ, γι΄αυτό και μίλησα για τη δήθεν εξουσία του χριστιανισμού στην εκπαίδευση.

Προφανώς και δεν υπάρχει το στοιχείο της επιβολής που υπήρχε σε μακρινό παρελθόν. Κανείς δεν βιώνει κάποια σοβαρή συνέπεια για τις θρησκευτικές επιλογές του.

Ως καταπίεση βιώνουν κάποιοι το ότι συνεχίζει να υπάρχει σε επίσημη μορφή κάτι που τους προκαλεί από αμηχανία και δυσπιστία μέχρι απώθηση. Δεν είναι καταπίεση όμως το να σέβεσαι τη διαφορετική επιλογή των άλλων. Είναι ανεκτικότητα. Και δεν μπορεί κάποιος να αυτοπροσδιορίζεται ως ανοικτόμυαλος και προοδευτικός, όταν ειρωνεύεται αφ' υψηλού τους προβληματισμούς των άλλων, τις θεολογικές απαντήσεις που τους ικανοποιούν και τα σύμβολά τους. Ας δηλώνει υπερσυντηρητικός που αντέχει να ακούει μόνο τα δικά του δόγματα, όπως και κάποιοι φανατικοί θρησκευόμενοι.

[Έσπερος]

@ppil Είχα ξεκινήσει να γράφω κάτι αλλά δεν προλαβα και έχασα τον ειρμό μου, πάνω σ αυτό ακριβώς. Στην Ελλάδα η σχέση με τη θρησκεία θεωρώ ότι περισσοτερο ζήτημα ταυτότητας και παράδοσης, παρα προσωπικής πίστης. Είναι ζήτημα εξουσιαστικής επιβολής της Εκκλησιας ως θεσμού αλλά και ζήτημα ιδεολογίας. Ο σεβασμός στη θρησκεία δεν μας απασχολεί ως σεβασμός στη διδαχή, αλλά ως διατήρηση αυτού που θεωρούμε σωστή παράδοση. Μπορεί οι μαθητες μας το πρωί να κοιμούνται όρθιοι, ή να χαζογελανε και να μουρμουρίζουν το Πάτερ Ημων τσάτρα πάτρα, αλλά δεν θα τολμήσουμε να πούμε ότι αυτό είναι παρωδια και δεν έχει νόημα η πρωινή προσευχή. Κι αυτός που θα επιμείνει, θα επιμείνει για την τυπικούρα μόνο, γιατί έτσι έχει μάθει να αντιδρά, έτσι έχει μάθει να θεωρεί ότι η θρησκεία του είναι υπό διωγμον. Και αυτός που θα επισημάνει την παντελή απουσία κατάνυξης, τελικά δείχνει μεγαλύτερο ενδιαφέρον για την πίστη, αλλά ποια εικόνα θα μετρήσει; Αυτό λοιπόν εγω το θεωρώ καταπίεση. Και με ενοχλεί η επιβολή της θρησκείας ως επίσημου θεσμού. Ο αγιασμός, η πρωινή προσευχή, τα εικονίσματα στις τάξεις, οι εκκλησιασμοί, το γεγονός ότι το μάθημα των Θρησκευτικών θεωρείται ότι πρέπει να διδάσκεται σχεδον σε όλες τις ταξεις,  αυτά δεν είναι επιβολή της πίστης, δεν είναι προσηλυτισμός, όμως είναι επιβολή του ότι η θρησκεία μέσω των εκπροσώπων της και μέσω του τυπικού της, παίζει κυρίαρχο ρόλο στη σχολική καθημερινότητα.

Ο εκκλησιασμός στο σχολείο δεν μπορεί να συγκριθεί με την επίσκεψη σε μουσείο. Θα μπορούσε να συγκριθεί αν η επίσκεψη σε ναό γίνει στο πλαίσιο του μαθήματος των Θρησκευτικών με συγκεκριμένο διδακτικό στόχο και την
ώρα της επίσκεψης ή μετά από αυτήν ώστε να μην υπάρχει φασαρία, να επισημανθούν τα στοιχεία της αρχιτεκτονικής του ναού ή το εικονογραφικό πρόγραμμα ή η δομή της λειτουργίας ή το περιεχόμενο ενός λειτουργικού κειμένου. Αυτό ειναι ουσιώδες και σ αυτό ούτε εγω θα είχα κάποια αντίθεση. Όπως δεν θα είχα αντίρρηση αν αντιπρόσωπια του σχολείου εκκλησιαστεί σε μέρα μιας μεγάλης γιορτής πχ του Σταυρού ή σ έναν
τοπικό εορτασμό κλπ, στο πλαίσιο της τήρησης κάποιων παραδόσεων, της συνδεσησ του σχολείου με την τοπική ζωή , γιατί και αυτό είναι ρόλος του σχολείου. Διαφωνώ με τον μαζικό εκκλησιασμό αντί μαθήματος πριν κλείσουμε για Χριστούγεννα ή Πάσχα. Κι αν όταν το παιδί μου μεγαλώσει και μου πει ότι βαριέται εκείνη τη μέρα να πάει, δεν θα του πω ότι πρέπει να πάει γιατί ειναι σχολική εκδήλωση.

[trust no one]

Προφανώς και δεν υπάρχει το στοιχείο της επιβολής που υπήρχε σε μακρινό παρελθόν. Κανείς δεν βιώνει κάποια σοβαρή συνέπεια για τις θρησκευτικές επιλογές του.

Ως καταπίεση βιώνουν κάποιοι το ότι συνεχίζει να υπάρχει σε επίσημη μορφή κάτι που τους προκαλεί από αμηχανία και δυσπιστία μέχρι απώθηση. Δεν είναι καταπίεση όμως το να σέβεσαι τη διαφορετική επιλογή των άλλων. Είναι ανεκτικότητα. Και δεν μπορεί κάποιος να αυτοπροσδιορίζεται ως ανοικτόμυαλος και προοδευτικός, όταν ειρωνεύεται αφ' υψηλού τους προβληματισμούς των άλλων, τις θεολογικές απαντήσεις που τους ικανοποιούν και τα σύμβολά τους. Ας δηλώνει υπερσυντηρητικός που αντέχει να ακούει μόνο τα δικά του δόγματα, όπως και κάποιοι φανατικοί θρησκευόμενοι.

Το πρόβλημα είναι ότι θεωρείται ότι εξ ορισμού προοδευτικός = αριστερός και συντηρητικός = δεξιός. Προσωπικά θα προσέθετα και το φασίστας = ακροδεξιός. Στην πραγματικότητα τίποτα από τα παραπάνω δεν ισχύει, μιας κι αυτού του είδους οι συμπεριφορές παρατηρούνται από άκρα αριστερά ως άκρα δεξιά.

Τρανό παράδειγμα οι "προοδευτικές" χώρες που κόπτονταν (με νομοθετικές πρωτοβουλίες κιόλας) για τα δικαιώματα της ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας και μόλις ξεκίνησε η γενοκτονία στη γάζα μόνο το οξυγόνο δεν απαγόρευσαν σε όποιον διαδήλωνε εναντίον του Ισραήλ. Γενικώς παίζει πολλή υποκρισία πίσω από την "ασυλία" που προσφέρουν οι ταμπέλες (είμαι "αριστερός" άρα αποκλείεται να φέρομαι φασιστικά, άσχετα αν λογοκρίνω/απαξιώνω τις διαφορετικές απόψεις, είμαι "δεξιός", άρα είμαι εξ ορισμού πατριώτης, άσχετα αν φοβάμαι να ασκήσω τα κυριαρχικά μου δικαιώματα).

[PDE ads]

[trust no one]

@ppil Είχα ξεκινήσει να γράφω κάτι αλλά δεν προλαβα και έχασα τον ειρμό μου, πάνω σ αυτό ακριβώς. Στην Ελλάδα η σχέση με τη θρησκεία θεωρώ ότι περισσοτερο ζήτημα ταυτότητας και παράδοσης, παρα προσωπικής πίστης. Είναι ζήτημα εξουσιαστικής επιβολής της Εκκλησιας ως θεσμού αλλά και ζήτημα ιδεολογίας. Ο σεβασμός στη θρησκεία δεν μας απασχολεί ως σεβασμός στη διδαχή, αλλά ως διατήρηση αυτού που θεωρούμε σωστή παράδοση. Μπορεί οι μαθητες μας το πρωί να κοιμούνται όρθιοι, ή να χαζογελανε και να μουρμουρίζουν το Πάτερ Ημων τσάτρα πάτρα, αλλά δεν θα τολμήσουμε να πούμε ότι αυτό είναι παρωδια και δεν έχει νόημα η πρωινή προσευχή. Κι αυτός που θα επιμείνει, θα επιμείνει για την τυπικούρα μόνο, γιατί έτσι έχει μάθει να αντιδρά, έτσι έχει μάθει να θεωρεί ότι η θρησκεία του είναι υπό διωγμον. Και αυτός που θα επισημάνει την παντελή απουσία κατάνυξης, τελικά δείχνει μεγαλύτερο ενδιαφέρον για την πίστη, αλλά ποια εικόνα θα μετρήσει; Αυτό λοιπόν εγω το θεωρώ καταπίεση. Και με ενοχλεί η επιβολή της θρησκείας ως επίσημου θεσμού. Ο αγιασμός, η πρωινή προσευχή, τα εικονίσματα στις τάξεις, οι εκκλησιασμοί, το γεγονός ότι το μάθημα των Θρησκευτικών θεωρείται ότι πρέπει να διδάσκεται σχεδον σε όλες τις ταξεις,  αυτά δεν είναι επιβολή της πίστης, δεν είναι προσηλυτισμός, όμως είναι επιβολή του ότι η θρησκεία μέσω των εκπροσώπων της και μέσω του τυπικού της, παίζει κυρίαρχο ρόλο στη σχολική καθημερινότητα.

Ο εκκλησιασμός στο σχολείο δεν μπορεί να συγκριθεί με την επίσκεψη σε μουσείο. Θα μπορούσε να συγκριθεί αν η επίσκεψη σε ναό γίνει στο πλαίσιο του μαθήματος των Θρησκευτικών με συγκεκριμένο διδακτικό στόχο και την
ώρα της επίσκεψης ή μετά από αυτήν ώστε να μην υπάρχει φασαρία, να επισημανθούν τα στοιχεία της αρχιτεκτονικής του ναού ή το εικονογραφικό πρόγραμμα ή η δομή της λειτουργίας ή το περιεχόμενο ενός λειτουργικού κειμένου. Αυτό ειναι ουσιώδες και σ αυτό ούτε εγω θα είχα κάποια αντίθεση. Όπως δεν θα είχα αντίρρηση αν αντιπρόσωπια του σχολείου εκκλησιαστεί σε μέρα μιας μεγάλης γιορτής πχ του Σταυρού ή σ έναν
τοπικό εορτασμό κλπ, στο πλαίσιο της τήρησης κάποιων παραδόσεων, της συνδεσησ του σχολείου με την τοπική ζωή , γιατί και αυτό είναι ρόλος του σχολείου. Διαφωνώ με τον μαζικό εκκλησιασμό αντί μαθήματος πριν κλείσουμε για Χριστούγεννα ή Πάσχα. Κι αν όταν το παιδί μου μεγαλώσει και μου πει ότι βαριέται εκείνη τη μέρα να πάει, δεν θα του πω ότι πρέπει να πάει γιατί ειναι σχολική εκδήλωση.

Επειδή όλοι οι μαθητές δε δείχνουν την δέουσα προσοχή στην πρωινή προσευχή, αυτό σημαίνει ότι δεν έχει νόημα η προσευχή. Με την ίδια λογική πρέπει να καταργηθούν ΟΛΑ τα μαθήματα που διδάσκονται από το δημοτικό μέχρι το λύκειο.

[manos84]

Υποθέτω γνωρίζουμε όλοι τι σημαίνει κοσμικό κράτος και τι θεοκρατικό. Τι κάνει την ορθοδοξία την μόνη πραγματική έκφραση του χριστιανισμού; Τι είναι; Ποσοτικό το ζήτημα; Όχι βέβαια. Οι καθολικοί είναι περισσότεροι. Ποιοτικό; Αυτό είναι υποκειμενικό. Και οι Ταλιμπάν ισχυρίζονται τη μοναδικότητα της πίστης τους, για να φέρω ένα -τραβηγμενο;- παράδειγμα. Η ουσία είναι πως ναι, το κοσμικό κατά όνομα κράτος μας, καταπιέζει και σε αυτό τον τομέα μια μεγάλη μερίδα ανθρώπων. Φανατισμός, συντήρηση, ομοφοβία, ανελευθερια, ρατσισμός και σκοταδισμός.

[apri]

Ο εκκλησιασμός στο σχολείο δεν μπορεί να συγκριθεί με την επίσκεψη σε μουσείο. Θα μπορούσε να συγκριθεί αν η επίσκεψη σε ναό γίνει στο πλαίσιο του μαθήματος των Θρησκευτικών με συγκεκριμένο διδακτικό στόχο και την
ώρα της επίσκεψης ή μετά από αυτήν ώστε να μην υπάρχει φασαρία, να επισημανθούν τα στοιχεία της αρχιτεκτονικής του ναού ή το εικονογραφικό πρόγραμμα ή η δομή της λειτουργίας ή το περιεχόμενο ενός λειτουργικού κειμένου. Αυτό ειναι ουσιώδες και σ αυτό ούτε εγω θα είχα κάποια αντίθεση. Όπως δεν θα είχα αντίρρηση αν αντιπρόσωπια του σχολείου εκκλησιαστεί σε μέρα μιας μεγάλης γιορτής πχ του Σταυρού ή σ έναν
τοπικό εορτασμό κλπ, στο πλαίσιο της τήρησης κάποιων παραδόσεων, της συνδεσησ του σχολείου με την τοπική ζωή , γιατί και αυτό είναι ρόλος του σχολείου.

Ακριβώς αυτό εννοούσα. Γιατί είναι και ο μόνος τρόπος να εμπεδώσεις κάποια πράγματα.
Διδασκόμαστε ατελείωτα χρόνια Θρησκευτικά και στο τέλος δεν ξέρουμε ούτε καν τη δομή της λειτουργίας ή του ναού.

Επειδή όλοι οι μαθητές δε δείχνουν την δέουσα προσοχή στην πρωινή προσευχή, αυτό σημαίνει ότι δεν έχει νόημα η προσευχή. Με την ίδια λογική πρέπει να καταργηθούν ΟΛΑ τα μαθήματα που διδάσκονται από το δημοτικό μέχρι το λύκειο.

Νομίζω πως αυτό που θέλει να πει η Έσπερος είναι ότι η πρωινή προσευχή γίνεται εντελώς διεκπεραιωτικά και γι' αυτό χάνει και το νόημά της, ακόμα και γι' αυτούς που τη θεωρούν σημαντική.

Μη συγκρίνεις την προσευχή με τα μαθήματα.
Η προσευχή προϋποθέτει κι ένα κλίμα ηρεμίας και κατάνυξης, γιατί είναι πνευματική και ψυχική διεργασία. Το μάθημα απασχολεί μόνο το μυαλό.

[trust no one]

Ακριβώς αυτό εννοούσα. Γιατί είναι και ο μόνος τρόπος να εμπεδώσεις κάποια πράγματα.
Διδασκόμαστε ατελείωτα χρόνια Θρησκευτικά και στο τέλος δεν ξέρουμε ούτε καν τη δομή της λειτουργίας ή του ναού.

Νομίζω πως αυτό που θέλει να πει η Έσπερος είναι ότι η πρωινή προσευχή γίνεται εντελώς διεκπεραιωτικά και γι' αυτό χάνει και το νόημά της, ακόμα και γι' αυτούς που τη θεωρούν σημαντική.

Μη συγκρίνεις την προσευχή με τα μαθήματα.
Η προσευχή προϋποθέτει κι ένα κλίμα ηρεμίας και κατάνυξης, γιατί είναι πνευματική και ψυχική διεργασία. Το μάθημα απασχολεί μόνο το μυαλό.

Εγώ πάλι το βλέπω ως λογική "πονάει κεφάλι, κόψει κεφάλι"

[apri]

Εγώ βλέπω τι είναι απλός τύπος και τι μπορεί να υπάρχει αλλά με νόημα.

Το να υπάρχει μάθημα Θρησκευτικών έχει νόημα, αφού η θρησκεία είναι στοιχείο πολιτιστικής ταυτότητας.

Το να υπάρχει αγιασμός στην αρχή της χρονιάς έχει νόημα, γιατί είναι μια εναρκτήρια τελετουργία που δεν επισκιάζεται από τίποτα άλλο εκείνη την ημέρα.

Το να γίνεται εκκλησιασμός στο πλαίσιο του μαθήματος των Θρησκευτικών θα είχε ένα νόημα, για να βιώσουν οι μαθητες από κοντά κάποια πράγματα που έχουν διδαχθεί στο μάθημα.
Το να πηγαίνουν μαζικά χωρίς καμία εξήγηση για το τι είναι αυτό που βλέπουν γύρω τους και τι ακούνε δεν βλέπω να έχει αποδώσει τίποτα.

Το να γίνεται κάθε μέρα προσευχή στο ξεκάρφωτο και διεκπεραιωτικά δεν βλάπτει, αλλά ούτε έχει και νόημα.

Αυτή είναι η δική μου προσέγγιση.

[Έσπερος]

Εγώ βλέπω τι είναι απλός τύπος και τι μπορεί να υπάρχει αλλά με νόημα.

Το να υπάρχει μάθημα Θρησκευτικών έχει νόημα, αφού η θρησκεία είναι στοιχείο πολιτιστικής ταυτότητας.

Το να υπάρχει αγιασμός στην αρχή της χρονιάς έχει νόημα, γιατί είναι μια εναρκτήρια τελετουργία που δεν επισκιάζεται από τίποτα άλλο εκείνη την ημέρα.

Το να γίνεται εκκλησιασμός στο πλαίσιο του μαθήματος των Θρησκευτικών θα είχε ένα νόημα, για να βιώσουν οι μαθητες από κοντά κάποια πράγματα που έχουν διδαχθεί στο μάθημα.
Το να πηγαίνουν μαζικά χωρίς καμία εξήγηση για το τι είναι αυτό που βλέπουν γύρω τους και τι ακούνε δεν βλέπω να έχει αποδώσει τίποτα.

Το να γίνεται κάθε μέρα προσευχή στο ξεκάρφωτο και διεκπεραιωτικά δεν βλάπτει, αλλά ούτε έχει και νόημα.

Αυτή είναι η δική μου προσέγγιση.

Σχεδον συμφωνώ σε όλα.
Διαφωνώ για τον αγιασμό γιατί δεν κατανοώ τον λόγο για τον οποίο ένα εκπαιδευτικό ίδρυμα θεωρεί ότι το πρώτο που πρέπει να γίνει στην αρχή της χρονιάς είναι μια θρησκευτική τελετή, και το ίδιο για την προσευχή.

Εν μέρει διαφωνώ και για τα Θρησκευτικά. Γιατί δεν είναι απλα ότι υπάρχουν
ως μάθημα. Είναι ότι αν κοπεί μια ώρα θρησκευτικών από 1 τάξη, είναι εθνικό ζήτημα. Ενώ οποιοδήποτε άλλο επιστημονικό αντικείμενο γίνεται κοπτοραπτική κάθε χρόνο ανάλογα με το ποιος κλάδος έκανε καλύτερο lobbying.

[apri]

Διαφωνώ για τον αγιασμό γιατί δεν κατανοώ τον λόγο για τον οποίο ένα εκπαιδευτικό ίδρυμα θεωρεί ότι το πρώτο που πρέπει να γίνει στην αρχή της χρονιάς είναι μια θρησκευτική τελετή....

Γιατί στην ελληνική παράδοση συνήθως σημαντικά γεγονότα σηματοδοτούνται από θρησκευτικές τελετές. Δεν βλάπτει να ακούς και καμιά ευχή στην έναρξη μιας μακράς διαδικασίας.

Εν μέρει διαφωνώ και για τα Θρησκευτικά. Γιατί δεν είναι απλα ότι υπάρχουν
ως μάθημα. Είναι ότι αν κοπεί μια ώρα θρησκευτικών από 1 τάξη, είναι εθνικό ζήτημα.

Για εμένα μεγαλύτερο πρόβλημα είναι ότι διδάσκονται επί μακρόν χωρίς ανάλογο αντίκρισμα.
Μετά από τόσα χρόνια διδασκαλίας έπρεπε να τελειώνει κάποιος το σχολείο και να ξέρει σχεδόν τα πάντα. Τώρα τελειώνει και είναι θρησκευτικά αναλφάβητος.

[leon.]

ΣΕ ΤΙ ΠΟΣΟ ΑΝΤΙΣΤΟΙΧΕΙ Η ΠΕΡΙΟΥΣΙΑ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ

Κατά την έκθεση της Διεθνούς Διαφάνειας του 2021, η Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδας είναι η πλουσιότερη θρησκευτική οργάνωση της χώρας. Το εκτιμώμενο ετήσιο εισόδημα είναι στα 400.000.000 ευρώ.

Η τελευταία φορά που επιχειρήθηκε να εκτιμηθεί από ελληνική κυβέρνηση, ήταν το 1987. Το νομοσχέδιο του τότε υπουργού Παιδείας, Αντώνη Τρίτση είχε ως στόχο την οργανωμένη ρύθμιση του θέματος της εκκλησιαστικής και της μοναστηριακής περιουσίας.

Είχε προταθεί 100ετης διάρκεια και την αξιοποίηση της από αγροτικούς συναιτερισμούς που θα έδιναν το 10% στην Εκκλησία και το 5% στο κράτος.

Για να μην υπάρχει σήμερα, αντιλαμβάνεστε την κατάληξη της ιστορίας. Αλήστου μνήμης ήταν η τηλεοπτική μάχη του Τρίτση με τον Χριστόδουλο και τον Άνθιμο.


Τα συλλαλητήρια ήταν αμέτρητα και ασταμάτητα έως ότου δικαιωθεί ο κλήρος. Μεταξύ όμως, όσων είχαν γίνει γνωστά ήταν το ποσό της αποτίμησης των πέντε μονών που προσέφυγαν στα ευρωπαϊκά δικαστήρια: ήταν στα 8.000.000.000 δραχμές (23.477.666 σημερινά ευρώ).

Στην Ελλάδα υπάρχουν πάνω από 2.000 μοναστήρια.

Η αμύθητη περιουσία των μονών είναι ένας από τους λόγους που δεν μπορεί να εκτιμηθεί η συνολική περιουσία της Εκκλησίας.

Εκτιμητές που έχουν λάβει υπ’ όψιν όσα στοιχεία έχουν προκύψει και όσα βλέπουν έχουν πει πως αντιστοιχεί σε πολλά τρισεκατομμύρια ευρώ.

Περιλαμβάνει τα θρησκευτικά άμφια (ό,τι φορούν οι κληρικοί στις ακολουθίες -μερικά είναι φτιαγμένα από χρυσό, ασήμι και πολύτιμους λίθους), τις εικόνες, τα έργα τέχνης (υπάρχει σχετική συλλογή με πίνακες, γλυπτά και άλλα έργα ιστορικής και πολιτιστικής σημασίας -και ανεκτίμητης αξίας), τα κοσμήματα (πχ πολλά δόθηκαν από αυτοκράτορες, αυτοκράτειρες και άλλους αξιωματούχους ανά τους αιώνες) και τα τεχνουργήματα της Ιεράς Συνόδου.

Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα του Ιερού Δισκοπότηρου του Πατριάρχη Γρηγορίου Ε’: Είναι κατασκευασμένο από χρυσό και ασήμι και στολισμένο με πολύτιμους λίθους. Δόθηκε στην Εκκλησία από τον Οθωμανό Σουλτάνο, το 1821.

Επιπροσθέτως, η Ιερά Σύνοδος διαχειρίζεται portfolio που περιλαμβάνει οικόπεδα (παλιά καταγραφή του υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης ανέφερε 1.300.000 στρέμματα -μεταξύ τους είναι 83 στρέμματα δίπλα στον Αστέρα Βουλιαγμένης), κτίρια (φέρεται να ‘χει περισσότερα από 800 -διατίθενται ως κατοικίες, γραφεία, ξενοδοχεία, επιχειρήσεις εστίασης και νυχτερινής διασκέδασης, θέατρα έως και πρατήρια βενζίνης), όπως έχει και εκκλησίες, μοναστήρια και σχολεία, επενδύσεις (μετοχές σε εταιρείες και ομόλογα), καταθέσεις σε τραπεζικούς λογαριασμούς και δωρεές (από τα μέλη και άλλες πηγές).

[leon.]

Ο ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΣ ΠΕΙΡΑΣΜΟΣ (1988)

Η ταινία κατέφθασε στις ελληνικές αίθουσες τον Οκτώβρη του 1988, ξεσηκώνοντας κύμα οργής στις τάξεις των θρησκόληπτων μαζών για το «αιρετικό» περιεχόμενό της. Η Ιερά Σύνοδος είχε ζητήσει την απαγόρευσή της, αίτημα το οποίο απορρίφθηκε από την κυβέρνηση του Ανδρέα Παπανδρέου. Χωρίς να πτοηθεί καθόλου από αυτό, ο όχλος των φονταμενταλιστών χριστιανών πραγματοποίησε συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας έξω από αίθουσες, προβαίνοντας ακόμη και βανδαλισμούς προκειμένου να εμποδίσει την προβολή της. Τελικά, το Μονομελές Πρωτοδικείο Αθηνών πήρε τη σκανδαλώδη απόφαση να σταματήσουν οι προβολές της ταινίας στους κινηματογράφους, μετά από ασφαλιστικά μέτρα που είχαν καταθέσει διάφοροι φανατικοί πολέμιοί της.

[leon.]

Η ΠΑΠΙΣΣΑ ΙΩΑΝΝΑ (1866)

ΒΑΣΙΛΕΙΟΝ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ
Ο ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΚΑΡΥΣΤΙΑΣ

Πρὸς τὸ φιλόχριστον καὶ χριστεπώνυμον τῆς αὑτοῦ ἐπισκοπῆς πλήρωμα.

Βλάσφημον καὶ λίαν κακόηθες βιβλίον ἢ μυθιστόρημα ἐξεδόθη κατ᾽ αὐτὰς ἐν τῇ πρωτευούσῃ ταύτῃ, τῇ συνεργείᾳ τοῦ σατανᾶ, ὑπό τινος τῶν ὀργάνων αὑτοῦ Ε. Α. Ῥοΐδου, φέρον τὴν ἐπιγραφὴν «Ἡ Πάπισσα Ἰωάννα», τὸ ὁποῖον γέμει βλασφημιῶν καὶ εἰρωνικῶν ἐκφράσεων κατὰ τῆς ἱερᾶς ἡμῶν πίστεως.

Ἐπειδὴ δὲ τὸ βλάσφημον καὶ μιαρὸν τοῦτο βιβλίον διενεμήθη οὐ μόνον ἐν τῇ πρωτευούσῃ ταύτῃ τοῦ βασιλείου, ἀλλὰ καὶ εἰς τὰς ἐπαρχίας, καὶ εἶναι ἐνδεχόμενον νὰ εἰσέφρυσεν ἀντίτυπόν τι καὶ εἰς τὴν καθ᾽ ἡμᾶς ἐπισκοπήν, καθῆκον ἱερὸν ἐκπληροῦντες, καὶ θέλοντες νὰ προφυλάξωμεν ὑμᾶς, κατὰ τὸ ἱερὸν χρέος μας, ἐκ πάσης βλάβης καὶ διαφθορᾶς ψυχικῶς τε καὶ σωματικῶς, δυναμένης νὰ προέλθῃ ἐκ τῆς ἀναγνώσεως αὐτοῦ, προτρέπομεν, νουθετοῦμεν, καὶ συμβουλεύομεν ὑμᾶς ἀρχιερατικῶς τε καὶ πατρικῶς, ὅπως ἀπόσχητε ὁλοτελῶς ὑμεῖς τε καὶ τὰ τέκνα ὑμῶν ἐκ τῆς λοιμώδους καὶ φθοροποιοῦ ἀναγνώσεως τοῦ μιαροῦ καὶ ἐπαράτου τούτου βιβλίου, οὐ μὀνον δέ, ἀλλὰ καὶ νὰ καταστρέψητε αὐτὸ εὐθὺς ἐν πυρί, ὅπου καὶ ἂν τυχὸν εὕρητε περιπεσὸν τὸ βιβλίον τοῦτο μὴ ἐπιτρέποντες ἀποτηρεῖσθαι καὶ ἐμφιλοχωρεῖν ἐν τῇ οἰκίᾳ ὑμῶν τὴν ἰοβόλον ταύτην ἔχιδναν, ἥτις δύναται καὶ ὑμᾶς καὶ τὰ τέκνα ὑμῶν θανατηφόρως νὰ δηλητηριάσῃ· ἂν δέ, ὅπερ ὃ μὴ γένοιτο! ἀπειθῶν τις ἐξ ὑμῶν τῶν πνευματικῶν ἡμῶν τέκνων εἰς ταύτας τὰς πνευματικὰς ἡμῶν συμβουλὰς καὶ νουθεσίας, καὶ εἰς οὐδὲν λογιζόμενος ταύτας ἤθελε διακατέχειν καὶ ἀποτηρεῖν αὐτὸ εἰς βλάβην ἑαυτοῦ τε καὶ ἄλλων, τὸν τοιοῦτον ὡς τέκνον ἀπειθὲς καὶ δυσήνιον μὴ δεχόμενον τὰς σωτηρίους ὑπὲρ αὐτοῦ τῆς Ἐκκλησίας συμβουλάς, ἔχομεν, ἐν ἁγίῳ Πνεύματι, ἀφωρισμένον καὶ ἀσυγχώρητον, ἕως οὗ μεταμεληθεὶς τὸ μὲν ἐπάρατον αὐτὸ βιβλίον καταστρέψει, τὸ δὲ ἐμπεριεχόμενον αὐτοῦ ἀποπτύσει καὶ ἀναθεματίσει, τεύξεται τότε τῆς δεούσης συγχωρήσεως καὶ τοῦ θείου ἐλέους.

Ἐν Ἀθήναις, τὴν 22 Μαρτίου 1866

Ὁ ἐν Χριστῷ εὐχέτης ὑμῶν
ΚΑΡΥΣΤΙΑΣ ΜΑΚΑΡΙΟΣ

Η εκκλησία αποκήρυξέ το βιβλίο.

Η Σύνοδος ἀπεκήρυξε τὸ περὶ οὗ ὁ λόγος μυθιστόρημα, καὶ παρέδωκεν αὐτὸ τῷ ἀναθέματι, ὡς ἀντιχριστιανικὸν καὶ κακόηθες, καὶ κατήγγειλεν αὐτὸ εἰς τὸ Ὑπουργεῖον, ὅπως ἐνεργηθῶσι κατ’ αὐτοῦ καὶ τοῦ συγγραφέως τὰ παρὰ τοῦ νόμου ὁριζόμενα (…) ἡ Σύνοδος (…) ἐντέλλεται ὑμῖν ἵνα συμβουλεύσητε καὶ νουθετήσητε ἐκκλησιαστικῶς τὸ ἐν τῇ ὑμετέρᾳ παροικίᾳ ποίμνιον, ὅπως οὐ μόνον ἀπέχωσι τῆς ἀναγνώσεως τοῦ τοιούτου εἴς τε τὴν ψυχὴν καὶ τὸ σῶμα ἐπιβλαβοῦς βιβλίου, ἀλλὰ ἀποστρέφωνται τοῦτο ὡς ἀποκύημα καὶ μιασματικὸν νόσημα, οὐ μὴν ἀλλὰ καὶ τῷ πυρὶ παραδίδωσιν, ὅπου ἂν αὐτὸ εὑρίσκωσιν, ἵνα μή ποτε αὐτοὶ εἰς πειρασμὸν ἐμπέσωσι καὶ ἔνοχοι τοῦ αἰωνίου πυρὸς γένωνται»

Η Εθνική Βιβλιοθήκη εν έτει 1880
Α. Μ. Ἀνδρεάδης, Ἔργα