Λατινικά: Σύνταξη

[st3leee]

Καλησπέρα!Θα ηθελα τη βοηθεια σας..Σε άσκηση που ζητά αντικατάσταση του προσδιορισμού του αιτίου από αιτιολογική πρόταση δεν μπορώ να καταλάβω γιατί το βοήθημά μου χρησιμοποιεί στις αιτιολογικές προτάσεις τους συγκεκριμένους χρόνους.Adulescens cupiditate pugnandi periit(cupio pugnare)=Adulescens periit ,quoniam pugnare cupiebat.Propter mortem patris infeliciter vixerunt(morior)=Infeliciter vixerunt , quia pater suus mortuus erat..Timore milites fiduciam amiserunt(timeo)=Milites fiduciam amiserunt ,quod timebant.Ancilla domini iussu id dixit(iubeo)=Ancilla,quod dominus iusserat,id dixit.Γνωριζω οτι δηλωνουν το πραγματικο αλλα με μπερδευει η επιλογη των χρονων της οριστικης...σας ευχαριστω εκ των προτερων..

[PDE ads]

[Sali]

Καλησπέρα και καλωσόρισες στην παρέα μας!

Κατ' αρχάς πρέπει να συμφωνήσουμε ότι στα συγκεκριμένα παραδείγματα πρέπει να γίνει χρήση των ιστορικών χρόνων της οριστικής στις αιτιολογικές προτάσεις, εφόσον όλες αναφέρονται στο παρελθόν.

Η χρήση των ιστορικών χρόνων εδώ δεν είναι απολύτως δεσμευτική, με την έννοια ότι δεν βασίζεται σε αυστηρά καθορισμένους συντακτικούς κανόνες.

Έτσι, στα παραδείγματα που χρησιμοποιείται παρατατικός με εξακολουθητικό ποιόν ενεργείας (cupiebat, timebant), θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν χρόνοι συνοπτικού ποιού ενεργείας, δηλαδή παρακείμενος και, καλύτερα ίσως, υπερσυντέλικος: cupi(v)erat, timuerant. Τίποτε δεν μπορεί να αποκλείσει αυτή την εκδοχή, αλλά έχω την αίσθηση ότι ο παρατατικός οφείλεται πιο πολύ στο δικό μας γλωσσικό αίσθημα.

Στο δεύτερο και στο τέταρτο παράδειγμα η χρήση του υπερσυντέλικου, ενός χρόνου με συνοπτικό ποιόν ενεργείας, νομίζω πως είναι μονόδρομος (ειδικά στο δεύτερο, ο παρατατικός αποκλείεται και λογικά). Τυπικά δεκτός είναι και ο παρακείμενος, αλλά προτιμάται ο υπερσυντέλικος, για να δηλωθεί πιο καθαρά το προτερόχρονο.

Κατά τα άλλα, θα σε παραπέμψω στο βιβλίο του καθηγητή, σσ. 105 και 114, για να δεις απαντήσεις σε παρόμοιες ασκήσεις· δύο μάλιστα παραδείγματα εκεί συμπίπτουν με τα δικά σου.

[st3leee]

Καλησπερα και παλι!Σ´ευχαριστω παρα πολυ για την αμεση απαντηση σου..αυτα του σχολικου βιβλιου θελω να καλυψω, καθως και καποιες αλλες παρομοιες ασκησεις που προτεινουν καποια βοηθηματα..το προβλημα μου ειναι το πως θα το περασω στους μαθητες, αφου δεν υπαρχει συγκεκριμενος κανονας για την οριτσικη..μεταφραστικα θα πρεπει να τους πω να σκεφτονται;

[Sali]

Κοίτα, αυτό που πρέπει πρώτα να σκεφτεί κανείς είναι αν η αιτία ανήκει χρονικά στο παρόν ή στο παρελθόν, ανεξάρτητα από τον χρόνο του κύριου ρήματος.

Στην πρώτη περίπτωση, στην αιτιολογική πρόταση χρησιμοποιείται αρκτικός χρόνος. Στη δεύτερη περίπτωση, στην αιτιολογική πρόταση χρησιμοποιείται ιστορικός χρόνος.

Ως αρκτικός χρόνος χρησιμοποιείται κυρίως ο ενεστώτας. Αλλά η επιλογή του συγκεκριμένου ιστορικού χρόνου έχει να κάνει με το ποιόν ενεργείας της πράξης: αν εκφράζεται διάρκεια ή επανάληψη, θα χρησιμοποιηθεί ο παρατατικός, διαφορετικά ο ιστορικός παρακείμενος ή ο υπερσυντέλικος. Συχνά όμως δεν είναι δυνατόν να γίνει από τους μαθητές η διάκριση αυτή, με την έννοια ότι ταιριάζουν όλοι οι χρόνοι, οπότε δεν υπάρχει πρόβλημα ως προς την επιλογή του χρόνου. Άλλοτε πάλι - όπως στο δεύτερο από τα παραδείγματα που παρέθεσες στην πρώτη ανάρτησή σου - ο παρατατικός αποκλείεται εκ των πραγμάτων, οπότε κατ' ανάγκη θα γίνει χρήση του ιστορικού παρακειμένου ή του υπερσυντελίκου.

Πρόσεξε τις ακόλουθες δύο αιτιολογικές προτάσεις του κειμένου 35:

1. id senatui publice curari placuit, quoniam Regulus aberat. Εδώ έχουμε παρατατικό στην αιτιολογική πρόταση, γιατί η πράξη παρουσιάζεται ως συνεχιζόμενη στο παρελθόν. Διάρκεια = παρατατικός·

2. Scipionis filiae ex aerario dotem acceperunt, quia nihil illis reliquerat pater. Ο υπερσυντέλικος στην αιτιολογική πρόταση αφενός μεν δείχνει συνοπτικό ποιόν ενεργείας, αφετέρου δε προτιμάται για να φανεί καθαρά η σχέση προτεροχρόνου με την κύρια.

[PDE ads]

[st3leee]

Αν και με μικρη κσθυστερηση, σ´ευχαριστω παρα πολυ γιαμια ακομη φορα!