0 μέλη και 13 επισκέπτες διαβάζουν αυτό το θέμα.
Κι εγώ ΠΕ05 είμαι. Αν ήταν να καταργήσει τη β' ξένη γλώσσα δεν θα έκανε τις μετατάξεις. Μην τρελλαίνεστε. Επίσης, επειδή έχουν υπογραφεί ευρωπαικές συμβάσεις (με Γαλλία-χώρα μέλος γαλλοφωνίας, και Γερμανία) δεν πρόκειται να τα καταργήσει. Απλώς έχουν καταργηθεί (ουσιαστικά όχι τυπικά ακόμη) από τα λύκεια. Οπότε ο κόσμος περίσσευε και από το 2005 έπαιρνε ωροσμισθίους στα δημοτικά + διαθέσεις από την ΔΕ στην συνέχεια. Το θέμα είναι απλώς ότι εργασιακά (τα 4-6 δημοτικά + ο τραγικός αριθμός των παιδιών) είναι απλώς κόλαση. Επίσης μαθαίνω κι εγώ ότι κάνουν ευέλικτη ζώνη και κανείς δεν διασφαλίζει ότι μελλοντικά δεν θα βάζεις και τα παιδάκια να τρώνε στο ολοήμερο....
Οντως μιλαμε για κολαση(τα πολλα σχολεια και ο μεγαλος αριθμος μαθητων ανα τμημα).Χθες συγκεκριμενα σε μια ταξη που εκανα μαθημα ενας μαθητης μου επι δυο ωρες προσπαθουσε να με εμπαιζει και να ειρωνευεται χαμογελωντας.Η διδασκαλια σε δημοτικα ειναι εξαιρετικα δυσκολη...το ηξερα καλα πριν παρω μεταταξη,διοτι δουλεψα για χρονια σαν αποσπασμενη στην Α/θμια και ξερω πως εχουν τα πραγματα!Το μονο που με παρηγορει ειναι οτι ειμαι στο σπιτι μου...μονο αυτο!!!!!
Τώρα αν κάποιος εκτός εκπαίδευσης διαβάσει αυτό το μήνυμα θα έχει ή όχι άδικο να κράζει τους εκπαιδευτικούς. Αίσχος σε αυτούς που έχουν τέτοιες απόψεις.
Ποιό ακριβώς είναι το αίσχος?Δεν καταλαβαίνω που ακριβώς διαφωνείς και τι ακριβως υποστηρίζεις...
"Ζω στην Ελλάδα του 2013 που όλοι γνωρίζουμε τι ανεργία έχει. Είμαι μόνιμη. Η εργασία μου είναι δίπλα στο σπίτι μου. Δουλεύω σε σχολεία με 25 (το πολύ) παιδιά, και δεν αντέχω. Με στέλνουν σε 4 σχολεία (το πολύ) που όμως είναι στην πόλη μου (κάθε μέρα και σε διαφορετικό σχολείο). Τα παιδιά (μιλάμε για ΔΗΜΟΤΙΚΟ (5ετών - 12ετών) είναι πολύ δύσκολα, ειρωνεύονται και εμπαίζουν (αλλά αυτό δεν οφείλεται σε μένα)ΖΩ ΜΙΑ ΚΟΛΑΣΗ - οι συνθήκες είναι απίστευτα αντίξοες!!!"εξακολουθείς να μην καταλαβαίνεις τι υποστηρίζω και που το πάω;
α)Δεν μπορείς να ξέρεις τις αντοχές του καθενός,κάποιος μπορεί να θεωρεί όντως κόλαση να μπαίνει σε 25αρι τμήμα με παιδιά που όντως μπορεί να είναι χείριστου χαρακτήρα(πες μου με το χέρι στη καρδιά οτι δεν σου έχει τύχει ποτέ μαθητής χείριστου χαρακτήρα που ό,τι και αν κάνεις δεν χαμπαριάζει...)!Με τον ίδιο τρόπο και ένας γραφιάς οχταώρου μπορεί να παραπονιέται και ένας οικοδόμος να είναι πανευτυχής,δεν έχει να κάνει αυτό...β)Θεωρείς νορμάλ για εργαζόμενο(που ναι,πληρώνεται στην ώρα του,αλλά ούτε αυτό έχει άμεση σχέση)να δουλεύει σε 4 εργασιακούς χώρους?Πόσοι ιδιωτικοί υπάλληλοι το κάνουν αυτό?Και μην αρχίσουμε πάλι τη καραμέλα των 300 ευρώ γιατί το 99% αυτών είναι ανειδίκευτοι...Και ακόμα και αυτοί δεν έχουν να αντιμετωπίσουν 4 εργοδότες και 4 συλλόγους που είναι ό,τι του βαρεί του βαρεί του λωλοστεφανή...Εδώ με 1 εργοδότη και 1 εργασιακό περιβάλλον σπάνε άνετα τα νεύρα κάποιου εργαζόμενου του ιδιωτικού τομέα...γ)Συμφωνώ οτι κάποιος του ιδιωτικού τομέα μπορεί να ζει στην αβεβαιότητα,να έχει άγχος,να κάνει θυσίες,να υφίσταται μειώσεις αποδοχών,να δουλεύει παραπάνω,αλλά ας το σκεφτούμε λίγο καλύτερα...Μήπως και ο εκπαιδευτικός δεν τα βιώνει αυτά στον ίδιο βαθμό,αν όχι σε χειρότερο??Συν οτι πολλές φορές αναγκάζεται να είναι στην άλλη άκρη της γης...Λοιπόν ναι,καταλαβαίνω που το πάς,άλλά δεν συμφωνώ παρά μόνο σε ένα 10% μαζί σου.Αυτήν ακριβώς τη προπαγάνδα ακούμε από τον Ιούνιο για τους καθηγητές και δεν μπορώ να πιστέψω πως ένας συνάδελφος ειδικά του κλάδου σου μπορεί να συμφωνεί....
@koukidaΥποθέτω ότι ενδιαφέρεσαι για περιοχή που δεν εμφανίζει κενά στη διαπιστωτική πράξη. Ένα ερώτημα είναι αν η β'θμια στην οποία ανήκεις, εμφανίζει πλεονάσματα. Αρχικά, δηλαδή, ξεκινάμε απ' τη βάση ότι η αίτηση μετάταξης που θα κάνεις έχει πιθανότητες επιτυχίας (για να συμβεί αυτό, αρχικά θα πρέπει η περιοχή σου να δίνει πλεονάζοντες στην ειδικότητά σου). Μετά περνάμε στην περιοχή στην οποία θέλει να μεταταχθείς. Σ' ενδιαφέρει το οικείο ΠΥΣΠΕ, άλλο ΠΥΣΠΕ και τα δύο; Όπως και να 'χει, θα κάνεις αίτηση μετάταξης και δεν ξέρεις τι γίνεται. Ακόμα κι αν δεν μεταταχθείς, υπάρχει και ο δρόμος της ένστασης, ο οποίος μπορεί να οδηγήσει στο επιθυμητό αποτέλεσμα, όπως απέδειξε η πρόσφατη πραγματικότητα.