Να μην ξεχνάμε ότι είναι παιδιά!

[stenies]

Συνάδελφοι, και εγώ αντιμετωπίζω πολλά προβλήματα ειδικά στην Α΄Γυμνασίου. Υπάρχουν πολλά παιδιά με μαθησιακές δυσκολίες, προβλήματα από το σπίτι, άστοχους χειρισμούς από το διευθυντή. Δε λύνεται το πρόβλημα με εκφοβισμό, απειλές, αποβολές και σκληρή γλώσσα. Δυστυχώς, έχω μπει και εγώ σε αυτό το παιχνίδι και δε μου αρέσει καθόλου. Δεν πηγαίνω πια μαθητές στο διευθυντή, δεν μου αρέσει καθόλου ο τρόπος που τους αντιμετωπίζει, από την άλλη είναι ο μόνος που επιβάλλεται στο σχολείο μαζί με τους παλιούς καθηγητές και τις αναχρονιστικές μεθόδους τους.Αισθάνομαι πολύ αδύναμη -είναι η πρώτη φορά που μπαίνω σε τάξη και τα πράγματα δεν είναι καθόλου εύκολα, όσο θεωρούν όλοι αυτοί που είναι απέξω- προσπαθώ στο διάλειμμα να συνομιλήσω μαζί με μαθητές, να έρθω κοντά τους. Η αλήθεια είναι συτή που είπατε, τα παιδιά με προβληματική συμπεριφορά θέλουν να ασχοληθούμε μαζί τους, να δείξουν ότι υπάρχουν. Το έργο μας είναι πολύ δύσκολο και χρειαζόμαστε ειδικούς στα σχολεία. Αντιμετωπίζουμε καθημερινά προβλήματα συμπεριφοράς και από την άλλη έχουμε το άγχος να βγάλουμε την ύλη, να βοηθήσουμε τους μαθητές που θέλουν να μάθουν, να μη χαντακωθούν, να λειτουργήσουμε  ως ομάδα στην τάξη.... Πολλή μοναξιά υπάρχει στην έδρα και στο ίδιο το σχολείο, όταν δεν έχεις και τη συμπαράσταση των συναδέλφων, όταν δεν υπάρχει και ένας σύλλογος γονέων και κηδεμόνων για να συνεργαστείς μαζί τους. Και πάλι τονίζω χρειαζόμαστε ειδικούς, να συζητάμε μαζί τους, να βοηθήσουν παιδιά που έχουν σοβαρά προβλήματα και κυρίως όσα υφίστανται ενδοοικογενειακή βία. Το συμβάν με τη μάνα μαστροπό μας συγκλόνισε πάλι. Είμαι πολύ προβληματισμένη και συμμερίζομαι την ανησυχία σας.

Το συγκεκριμένο παιδί έχει πάει μόνο δύο χρόνια στο δημοτικό.Είναι δυνατόν να έχει συμβεί κάτι τέτοιο?Κάποια στιγμή ήρθε η μάνα του στο σχολείο,αλλά το μόνο που έκανε είναι να επιρρίπτει ευθύνες σε μας τους εκπαιδευτικούς.Προσπάθησα να τον πλησιάσω αφήνοντάς τον να μου λέει ο,τι ήθελε.Παρατήρησα πως οι μισές λέξεις ήταν ύβρεις.Χθες έπιασε από το λαιμό έναν συμμαθητή του και του χτυπούσε το κεφάλι του στον τοίχο.Οπως σωστά είπατε είναι υπερκινητικός.Δεν με αφήνει να κάνω μάθημα.Συνεχώς σηκώνεται από την θέση του και ενοχλεί τους άλλους.Δε φέρνει ποτέ του βιβλία.Το μόνο θετικό που παρατηρησα είναι ,ότι συχνά πηγαίνει στα άλλα τμήματα και ζητά τα βιβλία των άλλων για να μου τα δείξει την ώρα του μαθήματος.Το κακό είναι πως για να κάνει αυτό που θέλω πρέπει να αγριευσω και να φωνάξω.Κανένας από τους συναδέλφους δεν μπορεί να τον αντιμετωπίσει (πόσο μάλιστα εγώ,που λόγω έλλειψης εμπειρίας έχω αδυναμίες στο να αντιμετωπίζω παρόμοιες καταστάσεις).Παρακαλώ εκφράστε ελεύθερα τη γνώμη σας.Ισως μπορέσω να βοηθηθώ.

[PDE ads]

[Ioli]

Καλησπέρα!Θα συμφωνήσω με το ότι ο δάσκαλος-καθηγητής πρέπει να προσπαθεί να μάθει όσο περισσότερα γίνεται για τους μαθητές του.Αυτό θα τον βοηθήσει να καταλάβει τη συμπεριφορά των παιδιών.Επίσης σε κάποιες περιπτώσεις ο δάσκαλος πρέπει να παρεμβαίνει.Siobaras προσπάθησε να μιλήσεις μα το παιδί.Ίσως μπορέσεις να κερδίσεις την εμπιστοσύνη του και να σου ανοιχτεί.Στην περίπτωση της μάνας που εξέδιδε τα παιδιά της οι γείτονες γνώριζαν τι συνέβαινε αλλά δεν έκαναν τίποτα!Μερκές φορές και μόνο η υποψία να υπάρχει ότι κάτι δεν πάει καλά πρέπει να μας δραστηριοποιεί και να το ψάχνουμε λίγο περισσότερο.Στη δική μου τάξη συμβαίνει το εξής.Ένας μαθητής που είναι από άλλη χώρα έκανε πολλή φασαρία και αντιμιλούσε στους καθηγητές.Μετά από πολλά η διευθύντρια τον έδιωξε από το σχολείο.Τότε η μητέρα του παιδιού πήγε κλαίγοντας και της είπε ότι το παιδί παίρνει ψυχοφάρμακα και έγινε επιθετικό και απέναντι στους ίδιους και ότι κανένα άλλο σχολείο δε θα τον δεχτεί.Τελικά η διευθύντρια τον δέχτηκε πίσω.Κατανοώ απολύτως τη μητέρα και οφείλω να ομολογήσω ότι από τότε που επέστρεψε κάνει βέβαια φασαρία αλλά μόλις του κάνεις παρατήρηση σταματά.Αυτό το παιδί όμως χρειάζεται σίγουρα βοήθεια!Γι' αυτό πρέπει να υπάρχουν και ψυχολόγοι στα σχολεία.Το πρόβλημα είναι ότι δύσκολα οι γονείς παραδέχονται ότι το παιδί τους χρειάζεται βοήθεια.Εδώ δεν παραδέχονται ότι το παιδί τους είναι δυσλεκτικό,θα δεχτούν ότι έχει σοβαρότερο πρόβλημα?Stenies το παιδί χρειάζεται οπωσδήποτε βοήθεια από ειδικό!Το πρώτο βήμα όμως είναι να δεχτούν οι γονείς ότι κάτι δεν πάει καλά.Η συνεργασία γονιών και καθηγητών είναι απαραίτητη.

[elranna]

Το πρόβλημα είναι ότι δύσκολα οι γονείς παραδέχονται ότι το παιδί τους χρειάζεται βοήθεια.

Αυτό είναι η μία όψη του προβλήματος. Υπάρχει και η άλλη περίπτωση των γονιών που θεωρούν ότι επειδή το παιδί τους είναι δυσλεκτικό, πρέπει να τυγχάνει προνομιακής μεταχείρισης, σαν να είναι ο εκλεκτός του κόσμου. Μου έχει τύχει περίπτωση μητέρας, η οποία θεωρούσε ότι δεν έπρεπε να κάνουμε παρατηρήσεις στο γιόκα της, όταν έβριζε ή πετούσε πράγματα, γιατί λέει το παιδί είναι δυσλεκτικό!

Δυστυχώς, για να λυθεί οποιοδήποτε πρόβλημα, είτε μαθησιακό, είτε συμπεριφοράς, χρειάζεται συνεργασία με τους γονείς, οι οποίοι τις περισσότερες φορές είναι εκτός τόπου και χρόνου. Μήπως τελικά χρειαζόμαστε και εκπαίδευση στον χειρισμό και των γονέων; 

[utenar]

Χθες έπιασε από το λαιμό έναν συμμαθητή του και του χτυπούσε το κεφάλι του στον τοίχο.

Κι οι καθηγητες τι εκαναν? Πώς τον πειθαρχησαν? Εσωσαν το αλλο παιδι (αν προλαβαν και δεν το αφησε μονος του...) και μετα του ειπαν απλά "μην το ξανακανεις"? Ποσο μεγαλυτερο παραπτωμα πρεπει να κανει για να φαει ημερησια αποβολη?

Το μονο που λεω ειναι οτι αν στη θεση του θυματος ειχε βρεθει το δικο μου παιδι, δε θα δισταζα να κανω αγωγη κατα παντος υπευθυνου, εννοειται και του εφημερευοντα καθηγητη. Ξερεις τι ευκολα μπορει να δημιουργηθει διασειση ή αλλη βλαβη απο χτυπημα στο κεφαλι και ποσο εμεις οι γονεις τα τρεμουμε και προσπαθουμε να προφυλαξουμε τα παιδια μας? Μετακινουμε επικινδυνα επιπλα, καλυπτουμε τις γωνιες, ψαχνουμε ποιο παιδικο καθισμα αυτοκινητου εχει την καλυτερη επιδοση στα crash tests, κοκ. Κι αυτο δεν ηταν ατυχημα, ενα τυχαιο χτυπημα, αλλά καθαρα εσκεμμενη βια. Αυτο το παιδι δε θελει μονο να τραβηξει την προσοχη περπατωντας με τα χερια και να γελοιοποιησει τους αλλους κατεβαζοντας τους τα παντελονια, αυτο το παιδι ειναι επικινδυνο για τους γυρω του και πρεπει να επιληφθει ειδικος. Δεν ξερω αν ο Συλλογος εχει δικαιωμα να ζητησει να εξεταστει απο παιδοψυχολογο. Το εχει?

Εντελως αλλο θεμα ειναι ενα ατακτο παιδι κι εντελως αλλο θεμα ενα επικινδυνο παιδι. Τι περιμενετε, να μεγαλωσει και αντι να χτυπαει το κεφαλι των αλλων στον τοιχο να τους βγαλει μαχαιρι? Πρεπει οπωσδηποτε να εξεταστει απο ειδικο!

[PDE ads]

[stenies]

Χθες έπιασε από το λαιμό έναν συμμαθητή του και του χτυπούσε το κεφάλι του στον τοίχο.

Κι οι καθηγητες τι εκαναν? Πώς τον πειθαρχησαν? Εσωσαν το αλλο παιδι (αν προλαβαν και δεν το αφησε μονος του...) και μετα του ειπαν απλά "μην το ξανακανεις"? Ποσο μεγαλυτερο παραπτωμα πρεπει να κανει για να φαει ημερησια αποβολη?

Το μονο που λεω ειναι οτι αν στη θεση του θυματος ειχε βρεθει το δικο μου παιδι, δε θα δισταζα να κανω αγωγη κατα παντος υπευθυνου, εννοειται και του εφημερευοντα καθηγητη. Ξερεις τι ευκολα μπορει να δημιουργηθει διασειση ή αλλη βλαβη απο χτυπημα στο κεφαλι και ποσο εμεις οι γονεις τα τρεμουμε και προσπαθουμε να προφυλαξουμε τα παιδια μας? Μετακινουμε επικινδυνα επιπλα, καλυπτουμε τις γωνιες, ψαχνουμε ποιο παιδικο καθισμα αυτοκινητου εχει την καλυτερη επιδοση στα crash tests, κοκ. Κι αυτο δεν ηταν ατυχημα, ενα τυχαιο χτυπημα, αλλά καθαρα εσκεμμενη βια. Αυτο το παιδι δε θελει μονο να τραβηξει την προσοχη περπατωντας με τα χερια και να γελοιοποιησει τους αλλους κατεβαζοντας τους τα παντελονια, αυτο το παιδι ειναι επικινδυνο για τους γυρω του και πρεπει να επιληφθει ειδικος. Δεν ξερω αν ο Συλλογος εχει δικαιωμα να ζητησει να εξεταστει απο παιδοψυχολογο. Το εχει?

Εντελως αλλο θεμα ειναι ενα ατακτο παιδι κι εντελως αλλο θεμα ενα επικινδυνο παιδι. Τι περιμενετε, να μεγαλωσει και αντι να χτυπαει το κεφαλι των αλλων στον τοιχο να τους βγαλει μαχαιρι? Πρεπει οπωσδηποτε να εξεταστει απο ειδικο!

Εμεις συνεχώς φωνάζουμε αλλα οι ανώτεροι του δίνουν "αλλη μια ευκαιρια".Εως ποτε θα συμβαινει αυτο?

[k_k]

Ο συλλογος έχει μεγάλη δύναμη .......

Ας συγκαλεστεί σύλλογος και να ψηφίσετε ..........

[tihea]

Έτσι όπως περιγράφεται η κατάσταση το παιδί αυτό πράγματι είναι επικίνδυνο για τα υπόλοιπα. Με την πρώτη ευκαιρία όταν συγκληθεί σύλλογος θα πρέπει να συζητηθεί το θέμα γιατί, αν συμβεί κάτι σοβαρό σε κάποιο παιδί εξαιτίας του συγκεκριμένου μαθητή, την ευθύνη θα την έχει ο σύλλογος.Πρόκειται για άτομο που, απ' ό,τι φαίνεται ,δε μπορεί να λειτουργήσει στα πλαίσια της ομάδας και της κοινότητας του σχολείου.Καθήκον του συλλόγου σε μια τέτοια περίπτωση είναι να προστατεύσει το σύνολο των μαθητών. Από 'κει και πέρα το παιδί αυτό χρειάζεται προσέγγιση από κάποιον ειδικό. Αν μείνει έτσι χωρίς την συνδρομή ειδικού επιστήμονα δυστυχώς είναι χαμένη υπόθεση.Η παρέμβαση ειδικού θα έπρεπε ήδη να έχει γίνει, όσο αργότερα τόσο το χειρότερο.

[k_k]

Είναι πάντως συνηθισμένο φαινόμενο η επίρριψη ευθύνης απο τους γονείς στους καθηγητές σε τέτοιες ακραίες περιπτώσεις .........

Η ολοκληρωτική αποτυχία του παιδιού τους στο σχολείο βαραίνει και τους ίδιους και προσπαθούν να σώσουν την κατάσταση με επίθεση ...........
και φυσικά μεταθέτουν τις δικές τους ευθύνες , που σίγουρα υπάρχουν ..............

Φαντάσου το φόβο τους : αν τον διώξετε απο το σχολείο , τι θα τον κάνει ? Θα τον πάει αλλού και πάλι αλλού ? Μόνο το ιδιωτικό θα είναι λύση , αλλα έχει την οικονομική άνεση ?

Πάντως το αστείο είναι οτι η συμπεριφορά των παιδιών κρίνεται , η συμπεριφορά των εκπαιδευτικών κρίνεται , για την συμπεριφορά και τις ευθύνες των γονιών , ούτε λόγος !!!!!!!!!!!

Αν ενα παιδί εχει προβλήματα στο σχολείο , κατι κρύβεται απο πίσω .........
Οι γονείς του μας κρίνουν και επιρρίπτουν ευθύνες και η δικιά τους ανατροφή είναι στο απυρόβλητο !!!!

Οσοι έχετε μαθητές με ακραία συμπεριφορά , θα καταλάβετε νομίζω αυτό το παράπονο ..........
(και η γνωστή ατάκα πια : ''Να βγάλει το παιδί το γυμνάσιο'' ........λες και το γυμνασιο είναι φύλαξη και μόνο .........)

Υ.Γ. Μακάρι στο σχολείο να υπήρχαν και άλλες δομές (π.χ. ψυχολόγοι) για να αντιμετωπίσουμε τέτοια περιστατικά , αλλα οταν δεν υπάρχουν , τι μπορεί να κάνει ο εκπαιδευτικός απο μόνος του ?

[aphrodite]

Και στο σημείο αυτό, έρχομαι να θέσω τη μόνιμη απορία μου τα τελευταία χρόνια. Πώς γίνεται να δίνουμε εξετάσεις για τα πάντα σ' αυτή τη χώρα (βλ. στο σχολείο, πανελλήνιες, στο πανεπιστήμιο, ΑΣΕΠ...) αλλά να μη δίνει κανείς εξετάσεις πριν γίνει γονιός; Σαφώς και έχουν μεγάλη ευθύνη οι γονείς για το μέλλον αυτών των παιδιών και δυστυχώς όταν δεν είναι συνεργάσιμοι, τα πράγματα γίνονται ακόμα πιο δύσκολα. Η μάχη είναι άνιση αν σκεφτεί κανείς ότι οι ώρες που περνάνε τα παιδιά στο σχολείο είναι σαφώς δυσανάλογες με αυτές που περνάνε στο σπίτι ή ακόμα και στους δρόμους τριγυρνώντας με παρέες ή και μόνα τους...
Εγώ, προς το παρόν, ένα έχω καταλάβει. Ή μάλλον δύο. Πρώτον, ότι δεν ξέρω τίποτα!! Το επόμενο που ξέρω είναι ότι όλοι οι εκπαιδευτικοί πρέπει να είμαστε οπλισμένοι με γνώσεις από διάφορους τομείς και όχι μόνο σε ό,τι αφορά το γνωστικό μας αντικείμενο. Και εννοείται ότι η ευθύνη για την ενημέρωση-πληροφόρηση αυτή είναι προσωπική του καθενός.
Stenies, είναι πολύ θετικό αυτό που λες ότι σου μιλάει κάποιες στιγμές και σου δείχνει τα βιβλία των άλλων, αρκεί να μην τους τα παίρνει χωρίς την συγκατάθεσή τους. Μπορείς, λοιπόν, να ξεκινήσεις από εκεί και σιγά-σιγά να δημιουργήσεις μια σχέση εμπιστοσύνης μαζί του. Συγκεκριμένα βήματα και κινήσεις νομίζω πως δεν υπάρχουν απλώς πρέπει κανείς να δίνει βάση σε κάθε λέξη των παιδιών για να βγάζει τα ανάλογα συμπεράσματα αλλά και να «σχεδιάζει» τις επόμενες κινήσεις του.

[mat]

Και στο σημείο αυτό, έρχομαι να θέσω τη μόνιμη απορία μου τα τελευταία χρόνια. Πώς γίνεται να δίνουμε εξετάσεις για τα πάντα σ' αυτή τη χώρα (βλ. στο σχολείο, πανελλήνιες, στο πανεπιστήμιο, ΑΣΕΠ...) αλλά να μη δίνει κανείς εξετάσεις πριν γίνει γονιός;

Mήπως υπερβάλεις λίγο
Ο ρόλος του γονιού δεν νομίζω ότι είναι κάτι που διδάσκεται και για το οποίο πρέπει να πάρεις πτυχίο ή πιστοποιητικό!!!. Άλλα πράγματα είναι που μπορεί ο άνθρωπος να διδαχθεί και να αποκτήσεις ικανότητες και δεξιότητες για να μπορέσεις εν τέλη να ανταποκριθείς και στον ρόλο του γονιού όσο καλύτερα γίνεται.

[aphrodite]

Καθόλου δεν υπερβάλλω! Σαφώς και δεν εννοώ ότι η ικανότητα του να είναι κανείς κατάλληλος γονιός είναι κάτι που διδάσκεται. Αντιθέτως, αυτό που λέω είναι ότι κανένας δεν έχει δικαίωμα να φέρνει παιδιά στον κόσμο αυτό τόσο απερίσκεπτα όσο αυτοί οι γονείς που δεν ασχολούνται με τα παιδιά τους. Δεν είμαι γονιός και μέχρι να γίνω, αν γίνω, δεν θέλω να λέω πολλά για το γνωστό θέμα του «έξω απ' το χορό...». Ωστόσο, δεν «κατακρίνω» όσους δεν ξέρουν πώς να χειριστούν τα παιδιά, δυσκολεύονται, αγωνιούν, αγχώνονται, απελπίζονται. Δεν με ενοχλεί ο γονιός (αλλά και κάθε άνθρωπος) να κάνει λάθη. Κι εγώ κάνω λάθη ή μάλλον, λατρεύω τα λάθη. Αυτό όμως που έχει σημασία είναι να μάθουμε να τα εντοπίζουμε και να προσπαθούμε να μην τα επαναλαμβάνουμε. (Πόσο κλισέ είναι αυτή η φράση αλλά και πόσο αληθινή!) Εν κατακλείδι, θεωρώ μεγάλη αδικία να θεωρεί κανείς τα παιδιά κατώτερα των ενηλίκων και αμελητέα ποσότητα ώστε να ασχοληθεί μαζί τους με σοβαρότητα και υπευθυνότητα.

[Ioli]

To μόνο σίγουρο είναι ότι μέσα στην τάξη καλούμαστε να αντιμετωπίσουμε διάφορες καταστάσεις και μάλιστα χωρίς να διαθέτουμε τις κατάλληλες γνώσεις ή να είμαστε προετοιμασμένοι.Συμφωνώ με την aphrodite ότι ο εκπαιδευτικός πρέπει να έχει γνώσεις από διάφορους τομείς και ότι πρέπει συνεχώς να ενημερώνεται και να μαθαίνει.Και έχω και εγώ την αίσθηση ότι όσα διαβάζουμε στα παιδαγωγικά για τον ασέπ πολλές φορές δεν μπορούν να εφαρμοστούν στην τάξη!Αφήστε που η θεωρία απέχει πολύ από την πράξη.

[stenies]

Σας ευχαριστω για τις συμβουλες σας.Θα σας ενημερωνω για τις εξελιξεις.

[enastron]

Να καταθέσω κι εγώ παιδιά την εμπειρία μου από το σχολείο.Την προηγούμενη βδομάδα δώσαμε βαθμούς.Έχουμε πολλά παιδιά με προβλήματα και δυστυχώς εντελώς αδιάφορους γονείς.Μέχρι που κάποιοι έφτασαν στο σημείο να ειρωνεύονται συναδέλφους ενώ τους μιλούσαν για  απουσίες κι άλλες προβληματικές καταστάσεις των παιδιών τους.Ο διευθυντής έχει διάθεση να βοηθήσει με ειδικούς ψυχολόγους αλλά συνσντάει εμπόδια από τη διεύθυνση που στέλνει κάποιον μόνο όταν έχει δημιουργηθεί κάποιο συγκεκριμένο περιστατικό.Δηλαδή ας σπάσει κανένα κεφάλι και μετά βλέπουμε!Εκείνο που εγώ,με πολύ κόπο και ψυχικό κόστος ,προσπαθώ κι εν μέρει το πετυχαίνω είναι να έχω από κοντά τα βίαια κι ιδιαίτερα επιθετικά παιδιά.Καταφέρνω να ηρεμώ αυτά, χάνω όμως πολύ χρόνο από το μάθημα.Δεν μπορώ να βρω κάποια άλλη λύση προς το παρόν .Καλώς ή κακώς θεωρώ σπουδαιότερο να εξασφαλίζεται η ηρεμία και οι καλές σχέσεις των παιδιών παρά να είμαι συνεπής στην ύλη.Εύχομαι καλά κουράγια σε όλους!