Συνεργασία γονέων - εκπαιδευτικών

[elytron]

Πολλοί θεωρούν πλέον το σχολείο ένα είδος... parking για τα παιδιά τους τις ώρες που εκείνοι εργάζονται...

Έχεις απόλυτο δίκιο, Kilgore. Ενδεικτικά, αν πέρσι στην περίοδο της μεγάλης απεργίας παρακολουθούσε κανείς στα κανάλια τους "αγανακτισμένους γονείς" (που με παραπέμπουν στους "αγανακτισμένους πολίτες" άλλων εποχών), θα ανακάλυπτε ότι ο βασικός λόγος της αγανάκτησής τους ήταν ότι δεν είχαν τι να τα κάνουν τα βλαστάρια τους τις ώρες που δούλευαν και όχι η ανησυχία για την παρεχόμενη εκπαίδευση. Χ.... την είχαν την εκπαίδευση, το θέμα ήταν "να γίνεται μάθημα", δηλαδή να συμπίπτουν μαθητές και καθηγητές στην αίθουσα του σχολείου, για να μην τα μαζεύουν από τα καφέ...

Και κάτι άλλο που έχω να παρατηρήσω από τη μικρή μου πείρα στη δημόσια εκπαίδευση: συνήθως οι λιγότερο συνεργάσιμοι γονείς είναι εκείνοι που έχουν και τα λιγότερο συνεργάσιμα παιδιά. Δε νομίζω να είναι ιδέα μου αυτό το πράγμα: τα παιδιά με προβλήματα έχουν συνήθως γονείς που είτε δεν εμφανίζονται ποτέ στο σχολείο είτε εμφανίζονται για να μεταθέσουν ευθύνες στους εκπαιδευτικούς και να βγάλουν "λάδι" το καμάρι τους χωρίς να θέλουν να ακούσουν τίποτα.

[PDE ads]

[kellykou]

Εγω πιστευω οτι τιποτα δεν ειναι τυχαιο. Οταν εχουμε ελεγχους στο φροντιστηριο και ερχονται οι γονεις και τους βλεπω καταλαβαινω απολυτα πως εχει δημιουργηθει η προσωπικοτητα των παιδιων τους.

[vassilo]

¨ γονείς που είτε δεν εμφανίζονται ποτέ στο σχολείο είτε εμφανίζονται για να μεταθέσουν ευθύνες στους εκπαιδευτικούς και να βγάλουν "λάδι" το καμάρι τους χωρίς να θέλουν να ακούσουν τίπoτα.¨

Και μου επιτρέπεις να προσθέσω elytron, να βγάλουν ¨λάδι¨ τους εαυτούς τους γιατί κατά βάθος ξέρουν ότι οι ίδιοι φταίνε άρα αν παραδέχονταν πως υπάρχει πρόβλημα με το παιδί τους θα σήμαινε πως παραδέχονται πως έχουν πρόβλημα σαν γονείς και στην διαπαιδαγώγηση του τέκνου τους.

[stefina]

¨ γονείς που είτε δεν εμφανίζονται ποτέ στο σχολείο είτε εμφανίζονται για να μεταθέσουν ευθύνες στους εκπαιδευτικούς και να βγάλουν "λάδι" το καμάρι τους χωρίς να θέλουν να ακούσουν τίπoτα.¨

Συμφωνώ και επαυξάνω με όλο μου το "είναι"!!!

Προσωπικά είμαι διορισμένη σε ΕΠΑΛ (ΤΕΕ) σε επαρχιακή πόλη, νεοδιόριστη,  και όντας υπέυθυνη ενός τμήματος, βιώνω καθημερινά την απαξίωση (πως αλλιώς να το πω;) των γονιών προς το σχολείο. Καθημερινώς είμαι αναγκασμένη να μετράω απουσίες και να στέλνω υπηρεσιακά σημειώματα στα σπίτια των μαθητών, ώστε να τους ενημερώσω. Και λέω καθημερινά γιατί όντως κάθε μέρα πολλοί μαθητές φτάνουν στο παρά πέντε να ξεπεράσουν τις 50 αδικαιολόγητες και άντε να συμμαζέψεις τα ασυμμάζευτα!

Συγκεκριμένα, δύο μαθήτριές μου, κατ' εξακολούθησιν σκασιάρχες από την αρχή της χρονιάς, είχαν φτάσει τις 70 αδικαιολόγητες, απουσιάζοντας 3 μέρες συνεχόμενα. Εγώ βέβαια προηγουμένως είχα στείλει τα σημειώματα στα σπίτια τους και μάλιστα είχα τηλεφωνήσει στους γονείς και τους είχα μιλήσει προσωπικά, όταν οι μαθήτριες είχαν φτάσει στις 35-40 απουσίες. Τώρα που ξεπέρασαν τις 50, φωνάξαμε τους γονείς στο σχολείο για να συζητήσουμε κάποιον τρόπο να δικαιολογήσουν τις απουσίες τους (για να μη μείνουν στην ίδια τάξη τα παιδιά, τα λυπηθήκαμε κι όλας). Και ποια ήταν η απάντηση; "Δεν μας ενημερώσατε", "Δεν μας πήρατε ποτέ τηλέφωνο", "Γιατί τις αφήνετε και φεύγουν, είναι μικρά παιδιά και δεν καταλαβαίνουν"... και μιλάμε για παιδιά 16 ετών...

Φυσικά βρέθηκα σε δύσκολη θέση, σχεδόν ένιωσα εκτεθειμένη, παρ'όλο που εκτέλεσα πλήρως το χρέος μου απέναντί τους. Ευτυχώς ο διευθυντής και ο υποδιευθυντής μας με υπερασπίστηκαν δεόντως (να' ναι καλά οι άνθρωποι), ωστόσο νιώθω πλέον πως έχω το βάρος της συνεχούς παρακολούθησης 26 παιδιών, και ό,τι κι αν κάνουν μεταξύ 8πμ-2μμ είμαι εγώ η υπεύθυνη...

Συνολικά μέχρι τώρα από τους 26 μαθητές με έχουν επισκεφτεί στο σχολείο οι γονείς των 5... πάλι καλά να λέω!

Δεν θέλω να ακουστώ υπερβολική απέναντι στους γονείς, ούτε να τους κράζω συνέχεια, καταλαβαίνω πως όλοι πάνω-κάτω ξέρουν τι παίζει με το παιδί τους, αλλά...  όχι και να φταίμε εμείς για ό,τι συμβαίνει στα παιδιά τους!

[PDE ads]

[Ioli]

Θα συμφωνήσω απόλυτα με όλα αυτά!Στο δικό μου σχολείο δεν υπάρχει συνεργασία γονέων-καθηγητών.Επειδή είμαι και υπεύθυνη τμήματος έχω τηλεφωνήσει σε αρκετούς γονείς για να τους ενημερώσω για διάφορα θέματα.Ελάχιστοι από αυτούς ανταποκρίθηκαν.Όσοι πάλι έρχονται όπως είπατε βγάζουν τα παιδιά τους εντελώς αθώα.Φταίνε όλοι οι άλλοι αλλά ποτέ τα παιδιά τους.Η μητέρα που σας έλεγα νωρίτερα επέμενε ότι το δικό της παιδί είναι το καλύτερο του σχολείου και ότι υπάρχουν άλλα χειρότερα από το δικό της.Γιατί ο καθένας δε βλέπει το δικό του πρόβλημα και ασχολείται με το τι κάνουν οι άλλοι ακόμα δεν το έχω καταλάβει.

[Kilgore]

Εδώ τους ειδοποιούσαμε τηλεφωνικώς να έρθουν για κάποια παιδιά, που παρουσίαζαν προβληματική συμπεριφορά -σε υπερβολικό βαθμό όμως- και αυτοί μας... έγραφαν κανονικότατα. Τι να λέμε τώρα...

[apri]

Μετ' εμποδίων η συνεργασία νηπιαγωγών - γονέων


Ενδεικτικά δείγματα από τον αντίκτυπο που είχαν νέα Αναλυτικά Προγράμματα Σπουδών (ΑΠΣ) στην εκπαιδευτική κοινότητα. Πρόκειται για δειγματοληπτική καταγραφή συμπερασμάτων από εργασίες και μελέτες που παρουσιάστηκαν στο πλαίσιο του συνεδρίου, όπου επιχειρήθηκε να δωθούν απαντήσεις στο ερώτημα «Τι άλλαξε;» ένα χρόνο μετά την εφαρμογή των ΑΠΣ.


* Εκπαιδευτικοί από 806 σχολικές μονάδες της πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης της