Μουσικές διαδρομές (2008)

[enastron]

Επειδή συνάδελφοι διαπιστώνω μεγάλη ένταση κάποιες στιγμές στις συζητήσεις μας με πολλές και συγχρόνως ενδιαφέρουσες διαφωνίες, νομίζω χρειαζόμαστε κι ένα μέρος που θα μπορούμε να προτείνουμε καθημερινά ένα τραγούδι ή μια μουσική για τη συγκεκριμένη ημέρα, έτσι για να ξεφεύγουμε λίγο.Θα θεωρούσα καλή ιδέα αν παρουσιάζαμε κι ένα μέρος ή όλους τους στίχους αυτού που προτείνουμε.


Σας προτείνω για σήμερα

                 Δρόμοι παλιοί
 Μουσική/Στίχοι: Θεοδωράκης Μίκης/Αναγνωστάκης Μανώλης
 
 

Δρόμοι παλιοί που αγάπησα και μίσησα ατέλειωτα
Κάτω απ’ τους ίσκιους των σπιτιών να περπατώ
Νύχτες των γυρισμών αναπότρεπτες κι η πόλη νεκρή
                                         

Την ασήμαντη παρουσία μου βρίσκω σε κάθε γωνιά
Κάμε να σ’ ανταμώσω κάποτε

  Φάσμα χαμένο του πόθου μου
Κι εγώ, ξεχασμένος κι ατίθασος να περπατώ
   

Κρατώντας μια σπίθα τρεμόσβηστη στις υγρές μου παλάμες
Και προχωρούσα μέσα στη νύχτα χωρίς να γνωρίζω κανένα
Κι ούτε κανένας, ούτε κανένας με γνώριζε, με γνώριζε

   

*******************************************************************************************************************************

Τα επιλεγμένα τραγούδια και μουσικές μας

Στον παρακάτω σύνδεσμο μπορείτε να δείτε τα τραγούδια που έχουν επιλεγεί μέχρι και την 184η σελίδα

http://spreadsheets.google.com/pub?key=pignnxYbri9iTNaHv2MC1XA&gid=1




                                   

[PDE ads]

[daniel]

Πολύ καλή ιδέα!!! 

Για σήμερα (Παρασκευή) προτείνω το παρακάτω τραγούδι σε στίχους-μουσική Σταμάτη Κραουνάκη και ερμηνεία από τον Κώστα Μακεδόνα..

Κατι Παρασκευές


Στη μοναξιά των καφενείων, κάτι Παρασκευές
Τα φιλαράκια μου τα μείον εξαργυρώνουν τις σιωπές
Φίλτρα γεμάτα τα τασάκια, σύστημα λόττο και προ-πο
Δεν πάνε κάτω το φαρμάκια στης αγωνίας το ρυθμό

Στην μοναξιά των καφενείων, κάτι Παρασκευές
Στη δόξα των Πανιωνίων ο θολωμένος νες καφές
Στο βάθος η φωνή του Μέγκα κι αλλοίμονό μου σ' αγαπώ
Όλοι μου λένε σήκω φεύγα, μα εγώ έχω κι άλλα να σου πω

Σεισμός και καταποντισμός κι εφτά με εννιά ο πόλεμος
Κι αυτή η ζωή τι σήμαινε, να μένει στο περίμενε
Σεισμός και καταποντισμός κι εφτά με εννιά ο πόλεμος
Μέρα τη νύχτα κάνουμε, νεκροί προτού πεθάνουμε

Καλή ακρόαση..

[tihea]

Συγχαρητήρια για την ιδέα!!!

Παράπονο
[Ποίηση Οδυσσέα Ελύτη,μουσική Δημήτρη Παπαδημητρίου, ερμηνεία Ελευθερία Αρβανιτάκη].

Εδώ στου δρόμου τα μισά
έφτασε η ώρα να το πω
άλλα είναι εκείνα π' αγαπώ
γι' αλλού γι' αλλού ξεκίνησα.

Στα αληθινά, στα ψεύτικα
το λέω και τ' ομολογώ
σα να'μουν άλλος κι όχι εγώ
μες στη ζωή πορεύτηκα.

Όσο κι αν κανείς προσέχει
όσο κι αν το κυνηγά
πάντα, πάντα θα 'ναι αργά
δεύτερη ζωή δεν έχει.


Κι ένα σχετικό λινκ για να τ' ακούσετε: http://www.youtube.com/watch?v=juylyq7i_j0&feature=related

[enastron]

Να κι ένα ακόμη σημείο αναφοράς να μας ενώνει,με τόσο όμορφο τρόπο.Να κι ένας άλλος τρόπος να πούμε όσα αλλιώς δε λέγονται...
Εξαιρετικές οι επιλογές των συναδέλφων,πολύ χαίρομαι....

[PDE ads]

[daniel]

Παιδιά καλο όμως ειναι να βάζουμε τραγούδια της ημέρας, δηλ που ταιριάζουν με τη διαθεσή μας εκεινη τη συγκεκριμενη μερα που ποσταρουμε..
Το "παραπονο" απ' τα αγαπημενα μου! Τελειο!

[enastron]

Συμφωνώ, και για τελευταία φορά κάνω κατάχρηση του χώρου, να φροντίσουμε να υπάρχει μια τέτοια ροή που καθένας θα κάνει την καθημερινή του πρόταση και δε θα μπερδέψουμε συζητήσεις και διάφορα άλλα που θα μας βγάλουν εκτός θέματος και θα χάσει στο τέλος το ενδιαφέρον του ως θέμα.Πολύ απλά ας μείνουμε στον τίτλο "Μουσική".Συγνώμη και πάλι για την παρέμβαση.

[kellykou]

Εγω σημερα ειμαι λυπημενη και κουρασμενη.
Το τραγουδι που ταιριαζει στη διαθεση μου ειναι το requiem στιχοι και μουσικη Αλκινοος Ιωαννιδης

Πως τό '‘φεραν ο Χρόνος κι ο Καιρός
σε τραγουδιάρα Χώρα μοναχός
καλογεράκος γκρίζος, σκονισμένος ψαλμός
αποδεκατισμένος, κρυφός, κλεισμένος, σιωπηλός.

Κλείνεις καλά το σπίτι σου
γεμίζεις το ποτήρι σου
βαφτίζεις το κλειδί σου Φυλακή
ό,τι σ' ελευθερώνει ,σε κλειδώνει
κι ό,τι σε φανερώνει είναι που δεν το διάλεξες εσύ.

Είσαι απλώς ένας μέσα στους πολλούς
δωμάτιο σ' ένα σπίτι από καπνούς
είσαι μια τυφλωμένη καπνοδόχος
κι ο κουρασμένος ξενοδόχος
του άφραγκού σου εαυτού.

Κλείνεις το παραθύρι σου
και σπάζεις για χατήρι σου
τη Λέξη που αγαπούσες πιο πολύ
ό,τι δεν σε σκοτώνει σε χρεώνει
κι ό,τι σε ξεπληρώνει είναι η αφεντιά σου η μισή.

Μια μέρα θα βγω από το σπίτι και θα έχουν φύγει όλοι
παντού ερημιά, όλα παρατημένα ανοικτά
ένα ξυπνητήρι θα χτυπά μα κανείς δε θα το κλείνει.

Ήρθε το Τέλος του Κόσμου
Μπήκαν σε κάτι τεράστια ιπτάμενα κλουβιά
και φύγαν να γλιτώσουν
όσοι δεν χώρεσαν τους σκότωσαν
κι έμεινα μόνος.

Μα πως δεν το έμαθα;
Το είπε το ραδιόφωνο, το είχα κλείσει
Το είπε η τηλεόραση, την είχα σπάσει
Το είπαν οι αρμόδιοι, δεν ψήφισα
Κι έμεινα εδώ…

Θα βάλω τα καλά μου
Θα ανέβω στο λόφο
να δω το τελευταίο ηλιοβασίλεμα
θα θυμηθώ ένα παραμύθι
κάπου μακριά οι άνθρωποι
θα νομίζουν πως είναι ακόμα ζωντανοί;

θα ξημερώσει ο Πόνος και θα δεις
το Φως της Σταυρωμένης Κυριακής
θα ‘ναι το Σύννεφο άδειο δίχως λόγια σταματημένα τα ρολόγια
θα ακούν τον χτύπο της βροχής

[enastron]

                                                         
                                                               

    Δεν είμαι άλλος

Στίχοι: Μάνος Ελευθερίου
Μουσική: Θάνος Μικρούτσικος
Ερμηνεία:Χρήστος Θηβαίος


Πίσω απ' το φως της μουσικής που ταξιδεύεις
είσαι ολόκληρη αργεντίνικο ταγκό
Και μήτε στ' όνειρό σου πια δε με γυρεύεις
όπως παλιά μ' ένα σκοπό χερουβικό

Και για τον κόσμο που μισείς δεν είμαι άλλος
Και για τον κόσμο που αγαπάς δεν είμαι αυτός
άλλοι νομίζανε πως ήμουνα μεγάλος
κι από σπουργίτι θα γινόμουνα αετός

Μες τα νεκρά τα καφενεία ρίχνει χιόνι
κι εγώ πενθώ την ερημιά ενός φιλιού
που σαν το ρούχο η αγάπη μας παλιώνει
κι είναι σαν ήχος χαλασμένου πιστολιού

Και για τον κόσμο που μισείς δεν είμαι άλλος
Και για τον κόσμο που αγαπάς δεν είμαι αυτός
άλλοι νομίζανε πως ήμουνα μεγάλος
κι από σπουργίτι θα γινόμουνα αετός

Και για τον κόσμο που μισείς δεν είμαι άλλος
Και για τον κόσμο που αγαπάς δεν είμαι αυτός
άλλοι νομίζανε πως ήμουνα μεγάλος
κι από σπουργίτι θα γινόμουνα αετός.


http://www.youtube.com/watch?v=_DxGZKauq3U&feature=related

[ΚΑΣΣΑΝΔΡΑ]

Ἐρωτικό
Καημὸς ἀλήθεια νὰ περνῶ
τοῦ ἔρωτα πάλι τὸ στενό,
ὥσπου νὰ πέσει ἡ σκοτεινιὰ
μιὰ μέρα τοῦ θανάτου...

Στενὸ βαθὺ καὶ θλιβερό,
ποῦ θὰ θυμᾶμαι γιὰ καιρό,
- τί μοῦ στοιχίζει στὴν καρδιὰ
τὸ ξαναπέρασμά του;

Ἂς εἶναι, ὡστόσο, - τί ὠφελεῖ;
Γυρεύω πάντα τὸ φιλί,
στερνὸ φιλί, πρῶτο φιλὶ
καὶ μὲ λαχτάρα πόση!

Γυρεύω πάντα τὸ φιλὶ - ἂχ καρδιά μου!
ποὺ μοῦ τὸ τάξανε πολλοί,
κι ὅμως δὲν μπόρεσε κανεὶς
ποτὲ νὰ μοῦ τὸ δώσει...

Ἴσως μιὰ μέρα, ὅταν χαθῶ,
γυρνώντας πάλι στὸ βυθὸ
καὶ μὲ τὴ νύχτα μυστικά,
γίνουμε πάλι ταίρι,

αὐτὸ τὸ ἀνεύρετο φιλί,
ποὺ τὸ λαχτάρησα πολύ,
- σὰ μιὰ παλιά της ὀφειλὴ
- νὰ μοῦ τὸ ξαναφέρει...


 ...............................................Λαπαθιώτης Ναπολέων..................................................
 

[Panos25m]

Άρνηση

Στο περιγιάλι το κρυφό κι άσπρο σαν περιστέρι
διψάσαμε το μεσημέρι, μα το νερό γλυφό

Πάνω στην άμμο την ξανθή γράψαμε τ’ όνομά της
Ωραία που φύσηξε ο μπάτης και σβήστηκε η γραφή

Με τι καρδιά, με τι πνοή, τι πόθους και τι πάθος
Πήραμε τη ζωή μας. Λάθος, κι αλλάξαμε ζωή...

[apri]

Εγώ πάλι θα προτείνω μόνο μουσική. Μόλις αγόρασα το cd με τη μουσική που έγραψε η Καραΐνδρου για την τηλεοπτική σειρά "10" και μου έφτιαξε τη μέρα. Από τις πιο νοσταλγικές μελωδίες που έχω ακούσει.

[BOEMISSA]

Εγώ προτείνω να ακούσετε μια νέα φωνήμ με πολύ μέλλον στην ελληνιή μουσική. Αν και δεν έχω καμία σχέση με Κρήτη, προτείνω Γιάννη Χαρούλη, το τελευταίο του cd Χειμωνανθός εξαιρετικό, Ευτυχώς που υπάρχουν και τέτοιες φωνές, να μας θυμίζουν πως τίποτα δε χάθηκε ακόμη.

[daniel]

Ε όχι και νέα φωνή ο Χαρούλης βρε Boemissa.. Απο το 2000 στην "πιάτσα" με 2 προσωπικούς δίσκους και 6-7 συμμετοχές σε δουλειές άλλων καλλιτεχνών..           
Anyway έχεις δίκιο κατα τ' άλλα (γι' αυτούς που ξέρουν..).. Πολυ καλή πρόταση!!

Κασσάνδρα την ιστορία του ποιήματος του "καταραμένου" Ναπολέοντα Λαπαθιώτη την ξέρεις; Το έγραψε συντετριμμένος πάνω από το μνήμα του εραστή του Κώστα Γκίκα και τα αρχικά γράμματα (αν απλώσεις τις φράσεις σε δίστιχα) είναι ακροστοιχίδα του ονόματός του αγαπημένου του:

Καημὸς ἀλήθεια νὰ περνῶ τοῦ ἔρωτα πάλι τὸ στενό,
ὥσπου νὰ πέσει ἡ σκοτεινιὰ μιὰ μέρα τοῦ θανάτου...
στενὸ βαθὺ καὶ θλιβερό, ποῦ θὰ θυμᾶμαι γιὰ καιρό,
τί μοῦ στοιχίζει στὴν καρδιὰ τὸ ξαναπέρασμά του;
..............................................................................και πάει λέγοντας..


Ας ποστάρω και γω ένα παλιότερο του Χαρούλη για την Boemissa (και για τη μερα) σε στίχους Νίκου Γαλανιάδη και μουσική Μιχάλη Νικολούδη:

Σάββατο βράδι


Σαββάτο βράδι κι οι καημοί, σαν βγαίνουν για σεργιάνι
βρίσκουνε πάλι αφορμή, και βγάζουνε φιρμάνι
να μετρηθούνε θέλουνε με μίση και με πάθη
κι ολόγυρα τα σπέρνουνε, ο κόσμος να τα μάθει

Μεγάλοι και μικροί καημοί απλώνουν το σεντόνι
και σαν κακοί ηθοποιοί προβάλλουν στην οθόνη
θέλεις-δε θέλεις, θεατής γίνεσαι, που να πάρει,
κι αφού δεν είσαι νικητής τυλίγεσαι κουβάρι...

Έτσι από καπρίτσιο τους σου βγαίνουνε μπροστά σου
κι ανάβουν με το σπίρτο τους φωτιά στα σωθικά σου
Δε θέλουνε να τους ξεχνάς, αλλά να τους θυμάσαι
Σαββάτο βράδυ να γυρνάς και σαλεμένος να' σαι


Αφιερωμένο!

[BOEMISSA]

Daniel, χαίρομαι που ξεχωρίζεις το Χαρούλη. Η αλήθεια είναι ότι δεν είναι και τόσο νέος στο χώρο της μουσικής. Τον είδα πριν δυο χρόνια σε μια συναυλία που έδωσε σε ένα παραθαλάσσιο μέρος κοντά στην πόλη μου, και παρότι τον είχε καλέσει ο δήμος και είχε φτηνό εισιτήριο, τα έδωσε όλα και μάγεψε και άτομα που δεν τον ήξεραν. Εγώ παρακίνησα φίλους να έρθουν και χάρηκα που εντυπωσιάστηκαν. Το άτομο ξέρει να παίζει μουσική και ευτυχως παραμένει ταπεινός και σεμνός. Έχει ερμηννεύεσει καταπληκτικά το ποίημα του