Μουσικές διαδρομές (2008)

[Siobaras]

VICA χρόνια πολλά κι από μένα (αν και καθυστερημένα...)

Πολλά τραγούδια τα έχω συνδέσει με πρόσωπα και καταστάσεις.
Αυτό συμβαίνει συνήθως όταν κυριεύομαι από έντονα συναισθήματα.
Φαντάζομαι δεν είμαι ο μόνος...

Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα...

http://www.youtube.com/watch?v=R3vVDyBGvNI

(το βιντεάκι έχει και τους στίχους)

[PDE ads]

[BOEMISSA]

Γισ όλους αυτούς που απόψε πάνε να χαμογελάσουν μετά τη νέα ρύθμιση των αναπληρωτών, αλλά και για όλη την καλή παρέα του φόρουμ.


ΔΙΑΦΑΝΑ ΚΡΙΝΑ  ''ΕΓΙΝΕ Η ΑΠΩΛΕΙΑ ΣΥΝΗΘΕΙΑ ΜΑΣ''


http://www.youtube.com/watch?v=30HR2k17aLc

[Miss Elenious]

Για ακουστε ενα τσιγγανο Βελγο κιθαριστα, νεο σε ηλικια που θεωρειται η συνεχεια του Django Reinhardt... Τα δαχτυλα του παιρνουν φωτια...Ειδικα στο τελευταιο βιντεάκι

http://www.youtube.com/watch?v=ihGcXAcivaY&feature=related

http://www.youtube.com/watch?v=LYKfkIba-z4&feature=related


http://www.youtube.com/watch?v=l_kj4M8_IUc&feature=related

[Siobaras]

Ωραίος ο Βέλγος, αν και στην κιθάρα υπάρχουν άπειροι που παίζουν σφεντόνα.

Π.χ. το κλασικό πέταγμα της μέλισσας :
(μια απλή εκτέλεση εδώ : http://www.youtube.com/watch?v=muqflDqEEp8)

Μάλλον πιο ζόρικο είναι σε πιάνο :
http://www.youtube.com/watch?v=h6A-JYbu1Os&feature=related

Αυτο το τραγούδι είναι το όνειρο κάθε ανθρώπου που παίζει φλάουτο:
http://www.youtube.com/watch?v=4_QWQOi9gCo&feature=related

Ευκολάκι κι αυτό, έτσι; Διαβάστε τι σχόλια γράφουν οι άλλοι που τον ζηλεύουνε!

[PDE ads]

[Nina P]

Να αλλάξω λίγο το κλίμα....
Για τον epizoiti τον daniel, την Αγάπη, την enastron, τη vica τον geok_salonika και όλους σας εδώ στη Μουσική...

Δημήτρη Ζερβουδάκη έχουμε να βάλουμε πολύ πολύ καιρό

Γράμμα σε έναν ποιητή (με τα ακόρτνα του)

Ζερβουδάκης Δημήτρης

Μουσική/Στίχοι: Ζερβουδάκης Δημήτρης/Καββαδίας Νίκος
 
 
Em                                       Bm
Ξέρω εγώ κάτι που μπορούσε Καίσαρ να σε σώσει
Am                            D          Em
Κάτι που πάντα βρίσκεται σε αιώνια εναλλαγή
Em                                        Bm
Κάτι που σκίζει τις θολές γραμμές των οριζόντων
Am                     D               Em
Και ταξιδεύει αδιάκοπα   την ατελείωτη γη
 
G                     D                Bm
Κάτι που θα 'κανε γοργά να φύγει το κοράκι
Am                    Bm                     Em  D G
Που του γραφείου σου πάντοτε σκεπάζει τα χαρτιά
G                       D                 Bm
Να φύγει κράζοντας βραχνά χτυπώντας τα φτερά του
Am                 D                     Em
   Προς κάποια ακατοίκητη κοιλάδα του νοτιά
 
Em                          Bm
Μακριά πολύ μακριά να ταξιδεύουμε
     G            D             Bm
κι ο ήλιος πάντα μόνους να μας βρίσκει
        Em                Bm
Εσύ τσιγάρο Camel να καπνίζεις ναι
    G             D           C
κι εγώ σε μια γωνιά να πίνω Whiskey
 
    Em                       Bm
Οι πολιτείες ξένες να μας δέχονταν
        G        D           Bm
οι πολιτείες οι πιο απομακρυσμένες
Em                              Bm
Κι εγώ σ’ αυτές απλά να σε εσύσταινα
          G       D             C
σαν σε παλιές γλυκές μου αγαπημένες
 
Em                                      Bm
Κάτι που θα ‘κανε τα υγρά παράδοξα σου μάτια
Am                                          D      Em
Που αβρές μαθητριούλες τ’ αγαπούν και σιωπηροί ποιητές
Em                        Bm
Χαρούμενα και προσδοκία γεμάτα να γελάσουνε
Am                        Em  D               Em
Με κάποιο τρόπο που όπως λεν    δεν γέλασαν ποτέ
 
G                     D                Bm
Γνωρίζω κάτι που μπορούσε βέβαια να σε σώσει
Am               Bm                      Em  D G
Εγώ που δεν σε γνώρισα ποτέ για σκέψου εγώ
G                D            Bm
Ένα καράβι να σε πάρει Καίσαρ να μας πάρει
Am                D             Em
Ένα καράβι που πολύ μακριά θα τ’ οδηγώ
 
Μακριά πολύ μακριά να ταξιδεύουμε...
 
Και μια βραδιά στην Μπούρμα ή στην Μπατάβια
Στα μάτια μιας ινδής που θα χορέψει
Γυμνή στα δεκαεφτά στιλέτα ανάμεσα
θα δείτε την Γκρέτα να επιστρέψει
 

http://www.greektube.org/content/view/28185/2/

[Nina P]

Είχα βάλει Λουδοβίκο αλλά ....με είχε τελικά προλάβει ο epizoitis στην σελ. 7 και δεν το είχα προσέξει...έχουμε βάλει άλλωστε τόσα μα τόσα ωραία τραγούδια..
Για αυτό και γω θα παραθέσω ένα παραδοσιακό Ποντιακό τραγούδι που σίγουρα δεν έχει ξαναμπεί....(τα παιδί που τραγουδά βέβαια δεν έχει προφορά και λεει το "σεράντα μήλα..." "σαράντα μήλα" και κάποιες μικρόδιαφορές στο στίχο. Εγώ παραθέτω τους στίχους όπως το λέμε εμείς....)

Στίχοι: Παραδοσιακό
Μουσική: Παραδοσιακό
Εκτελέσεις: Πολλές

εδώ: Ηθικόν Ακμαιότατον


Σεράντα μήλα κόκκινα πούλι μ'
Σεράντα μήλα κόκκινα γιάβρι μ'
Σ' έναν μαντίλ' δεμένα.
Σ' έναν μαντίλ' δεμένα.
Σεράντα σεβντάς κι αν εφτάς πούλι μ'
Σεράντα σεβντάς κι αν εφτάς γιάβρι μ'
Κ' ευρίκι ς άμον εμένα.
Κ' ευρίκι ς άμον εμένα.

Για έλα έλα πούλι μ', με τ' εμέν έλα γιάβρι μ'
Ατό τ' εσόν το τέρεμαν πούλι μ', θα σύρ'και παίρ' τ' αχούλι μ'.

Σεράντα μήλα κόκκινα πούλι μ'
Σεράντα μήλα κόκκινα γιάβρι μ'
Ση σειράν τιζεμένα.
Ση σειράν τιζεμένα.
Έπαρ' αρνί μ' και τη στράταν πούλι μ'
Έπαρ' αρνί μ' και τη στράταν γιάβρι μ'
Ντο θα φέρ' τσε σ' εμένα.
Ντο θα φέρ' τσε σ' εμένα.

Για έλα έλα πούλι μ', με τ' εμέν έλα γιάβρι μ'
Ατό τ' εσόν το τέρεμαν πούλι μ', θα σύρ' και παίρ' τ' αχούλι μ'.

Τέρεμα: Όψη
Αχούλι: Ψυχή
Αμόν: Σαν


http://www.greektube.org/content/view/27851/2/


και για να γελάσετε λίγο: http://www.greektube.org/content/view/6299/2/

[daniel]

"Υπάρχουν μερικοί που θέλουν την ένοπλη επανάσταση, αλλά εγώ δεν είμαι από αυτούς. Τουλάχιστον δεν είμαι τώρα. 

Έχω όμως, κύριοι, μία δήλωση να κάνω.
Εφόσον η Πρώτη Δημοκρατία των Ηνωμένων Πολιτειών είναι εκατόν ενενήντα δύο χρονών και εγώ είμαι δεκαεννιά, της δίνω άλλη μια ευκαιρία.
Αν όμως οι Δημοκρατικοί δεν αναδείξουν τον Αδιάφθορο, που τον αγαπώ παρ’ όλες τις επιφυλάξεις μου, ή αν τον αναδείξουν, αλλά αυτός αποδειχθεί πως είναι αυτό που υποψιάζομαι και δε θέλω να παραδεχτώ, τότε δεν θα μπορώ να κάνω τίποτα άλλο παρά να πω πως η δημοκρατία πέθανε και όχι μόνο πως πέθανε μα και πως δεν μπορεί πια να αναστηθεί με δημοκρατικά μέσα.

Εννοείται δεν θέλω να πολεμήσω στο Βιετνάμ. Ούτε όμως μ’ αρέσει να πολεμάω με την Στρατολογία ή με τον νόμο ή με οτιδήποτε. Eίμαι ένας πολίτης δεκαεννιά χρονών και κουράστηκα να πολεμάω.
Κάποια μέρα θα σηκωθώ και θα πολεμήσω για καλά, για να μην χρειαστεί να ξαναπολεμήσω."

Τζέημς Κούνεν – "Οι φραουλενιες σημειώσεις ενός επαναστάτη φοιτητή" πρωτότυπος τίτλος, ή "Φράουλες και Αίμα" όπως έμεινε γνωστό, βιβλιο που πρωτοεκδόθηκε στην Αθήνα το 1973 από τις εκδόσεις Δ.Κ.Ζάρβανος σε μετάφραση Κώστα Γαλανόπουλου, ενώ τωρα θα το βρείτε από τις εκδόσεις Λιβάνη.

Βιβλίο, που γράφτηκε από το 19χρονο συγγραφέα - αυτόπτη μάρτυρα του μεγάλου αναβρασμού των φοιτητικών κινημάτων της Αμερικής ως φοιτητή του πανεπιστημίου του Χάρβαρντ, και μεταφέρθηκε στη μεγάλη οθόνη σε μια εποχή που ακόμη οι φράουλες ήταν κόκκινες, τα σκαθάρια τραγουδούσαν για φραουλένιες πεδιάδες, και τα φοιτητικά κινήματα μπορεί και να έπιαναν περισσότερο τόπο -και όχι απλώς στις σελίδες των εφημερίδων…

Ο τίτλος προέκυψε από τις δηλώσεις ενός εκ των μεγάλων Ακαδημαϊκών κεφαλιών του Πανεπιστημίου του Columbia της Νέας Υόρκης σχετικά με τις απόψεις των φοιτητών για τη γενικότερη πολιτική του Πανεπιστημίου.
"Δε με ενδιαφέρουν περισσότερο από το αν τους αρέσουν ή όχι οι φράουλες!", βροντοφώναξε ο εν λόγω κύριος σε ένα κατάμεστο αμφιθέατρο, όταν τον Μάρτη του 1967 ο Bob Feldman, ακτιβιστής φοιτητής και ιδρυτικό μέλος της Πρωτοβουλίας Φοιτητών του Columbia για μια Δημοκρατική Κοινωνία ανακάλυψε τη σύνδεση ενός μεγάλου αριθμού Πανεπιστημιακών μελετών με τις εφαρμογές του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας της χώρας που με τη σειρά τους ασφαλώς σχετίζονταν με την πρακτική του στρατού στην άλλη πλευρά της υδρογείου (Βιετνάμ)...
 
Τα φέρετρα επιστρέφουν κατά χιλιάδες στις Η.Π.Α. από το Βιετνάμ και οι αμερικανοί πολίτες αρχίζουν να αντιτάσσονται όλο και πιο σθεναρά στη συνέχιση ενός αναίτιου και μάταιου πολέμου. Οι αντιπολεμικές διαδηλώσεις και συναυλίες στο έδαφος των Η.Π.Α. πυκνώνουν με αιχμή του δόρατος τη νεολαία και τα πανεπιστήμια..

Δεδομένης της ιστορικής συγκυρίας (ο πόλεμος στο Βιετνάμ είχε μπει στο σαλόνι κάθε αμερικανικής οικογένειας) και δοσμένης μιας ειρωνικής σύμπτωσης (η πρώτη πορεία διαμαρτυρίας συμπέφτει σχεδόν με τη δολοφονία του Martin Luther King), η φοιτητική εξέγερση στην Αμερική αποτελεί τον κύριο πυρήνα της έκφρασης της εναντίωσης στην Αμερικάνικη εξωτερική πολιτική της εποχής.

Tον Aπρίλιο του '68 καταλαμβάνεται από τους φοιτητές το πανεπιστήμιο του Kολούμπια, εκφράζοντας την ολοκληρωτική απόρριψη του ιμπεριαλισμού των HΠA. Οι φοιτητές παλεύουν ενάντια στα κέντρα κατάταξης στο στρατό που λειτουργούν στο εσωτερικό του πανεπιστημίου και στις φυλετικές διακρίσεις, ενώ κύριο πεδίο δράσης τους γίνεται ο αγώνας ενάντια στο σύστημα και το ρόλο της εκπαίδευσης. H αναταραχή διαρκεί δύο μήνες και διαλύεται βίαια από την αστυνομία και την εθνοφυλακή.

H ταινία "Φράουλες και αίμα" ("Strawberry Statement" του 1971), βασιζεται σε αυτά ακριβώς τα γεγονότα. (Να επισημάνω εδώ πως η ταινία πρόλαβε και προβλήθηκε 3 φορές πριν την απαγορεύσει η λογοκρισία της Χούντας και συντέλεσε και αυτή σαν ερέθισμα στο δικό μας φοιτητικό ξεσηκωμό του Πολυτεχνείου..)

Tο 1968 το πανεπιστήμιο του Mπέρκλεϊ στο Σαν Φρανσίσκο γιορτάζει τα 100 χρόνια του. Tο Mάη, έπειτα από πορεία συμπαράστασης στους γάλλους φοιτητές, καταλαμβάνεται με αντιρατσιστικά και αντιπολεμικά αιτήματα. Στην κατάληψη συμμετέχουν ο "Σύνδεσμος για τη σεξουαλική ελευθερία" και στελέχη της οργάνωσης των μαύρων "Mπλακ Πάουερ".

Στις 15 Mαΐου οι φοιτητές συγκρούονται εκ παρατάξεως με την αστυνομία, που πυροβολεί εναντίον του άοπλου πλήθους. Tραυματίζονται 100 περίπου καταληψίες.

Στο πανεπιστήμιο του Tζάκσον δυο μαύροι διαδηλωτές σκοτώνονται από πυροβολισμούς.
Tο 1970 η αναταραχή έχει γενικευθεί. Eξήντα πανεπιστήμια απεργούν σε όλη τη χώρα και πολυάριθμες διαδηλώσεις γίνονται καθημερινά.

Στις 2 Mαΐου στο πανεπιστήμιο Kεντ Στέιτ του Οχάιο οι φοιτητές καίνε το κέντρο στρατολογίας. Οι αρχές απαντούν με απαγόρευση της κυκλοφορίας και των συγκεντρώσεων. Στις 4 του μηνός η εθνοφυλακή ανοίγει πυρ ενάντια σε άοπλους διαδηλωτές. Ο απολογισμός είναι τραγικός: τέσσερις φοιτητές πέφτουν νεκροί και εννέα τραυματίζονται σοβαρά (ο ένας θα μείνει παράλυτος για όλη του τη ζωή). Σε ένδειξη συμπαράστασης κλείνουν 350 πανεπιστημιουπόλεις και 536 σχολεία.

Μπρος στη γενική κατακραυγή ο Νίξον περιορίζει τις δυνάμεις των Η.Π.Α. στις 335.000 και γίνεται ο πρώτος αμερικανός πρόεδρος που επισκέπτεται την Κίνα. Έως το 1975 οι αμερικανικές ένοπλες δυνάμεις θα αποχωρήσουν σταδιακά από το Βιετνάμ με απώλειες 55.000 νεκρούς και 300.000 τραυματίες συνολικά.

Στα γεγονότα του Πανεπιστημίου του Κεντ της Πολιτείας του Οχάιο αναφέρεται το παρακάτω πoλύ γνωστό τραγούδι ενός σπουδαίου φολκ – φωνητικού συγκροτήματος τεσσάρων σπουδαίων μουσικών στα τέλη της δεκαετίας του ‘60, των Crosby, Stills, Nash & Young..

Εδώ με ενδιαφέρον βίντεο από τα γεγονότα: http://www.youtube.com/watch?v=HVi-DXOfnAM&feature=related
Κι εδώ από τον εκπληκτικό Neil Young σόλο: http://www.youtube.com/watch?v=YLRq4H2kbdc&feature=related


Οhio         (Neil Young)


Tin soldiers and Nixon coming,
We're finally on our own
This summer I hear the drumming,
Four dead in Ohio

Gotta get down to it
Soldiers are cutting us down
Should have been done long ago
What if you knew her
And found her dead on the ground
How can you run when you know?

Gotta get down to it
Soldiers are cutting us down
Should have been done long ago
What if you knew her
And found her dead on the ground
How can you run when you know?

Tin soldiers and Nixon coming,
We're finally on our own
This summer I hear the drumming,
Four dead in Ohio...


Αφιερωμένο σε όσους πασχίζουν καθημερινα για καλύτερη παιδεια, ποιοτητα ζωής, ισονομία και ανθρώπινα δικαιώματα με πράξεις και όχι λόγια..

[olgalia]

 συνομήλικε daniel  να 'σαι καλά. Αυτό μόνο έχω να πω (ποτέ δεν τα κατάφερνα πολύ καλά στα λόγια).

[BOEMISSA]

Daniel, υπέροχα όσα έγραψες. Δυστυχώς έχουμε ξεχάσει τι σημαινει αγώνες κα οράματα. Στο ίδιο κλίμα με το τραγούδι σου και το κείμενο.

Πρώτη ΜαΙου
Στίχοι, Μουσική Μάνος Λοίζος

Πρώτη Μαΐου κι απ' τη Βαστίλη
ξεκινάνε οι καρδιές των φοιτητών
χίλιες σημαίες κόκκινες μαύρες
Ο Φρεδερίκο η Κατρίν και η Σιμόν

Μέσα στους δρόμους.... μέσα στο πλήθος.....
τρέχω στους δρόμους.... ψάχνω στο πλήθος.....
πού ειν' το κορίτσι.... το κορίτσι που αγαπώ

Πες μου Μαρία, μήπως θυμάσαι
κείνο το βράδυ που σε πήρα αγκαλιά
Πρώτη Μαΐου, όπως και τώρα
κι εγώ φιλούσα τα μακριά σου τα μαλλιά

Μέσα στους δρόμους.... μέσα στο πλήθος.....
τρέχω στους δρόμους.... ψάχνω στο πλήθος....
πού ειν' το κορίτσι, το κορίτσι που αγαπώ

Πρώτη Μαΐου μαύρα τα ξένα
κλείσε το τζάμι μην κρυώσει το παιδί....

http://www.youtube.com/watch?v=M0t5tmQNUtw

[apri]

Ευχαριστούμε, daniel, για την εξιστόρηση των γεγονότων. Δεν γίνονται και συχνά αφιερώματα σ' αυτές τις ιστορίες, για να θυμόμαστε. 

Εγώ πάλι θα αναφερθώ σε άλλου είδους "επανάσταση" ( ).
Είναι ένα τραγούδι σε στίχους και μουσική του Β. Τσιτσάνη. Το βιντεάκι είναι συλλεκτικό, γιατί τραγουδά ο ίδιος ο Τσιτσάνης και χορεύει ο Τσαρούχης. Ο Τσαρούχης αγαπούσε πολύ το ζεμπέκικο και είχε ασχοληθεί μάλιστα και με την καταγωγή του χορού. Παρεμπιπτόντως, πολύ ενδιαφέρον βιβλίο για τους ζεμπέκους και το χορό τους είναι αυτό του Θωμά Κοροβίνη "Οι ζεϊμπέκοι της Μικράς Ασίας", εκδόσεις Άγρα.

http://www.youtube.com/watch?v=fZSLNOTTgpM

 


Θα κάνω ντου βρε πονηρή

Θα κάνω ντου βρε πονηρή στα στέκια που αράζεις
κι αν σε τρακάρω πουθενά μ' αυτόν τον άνθρωπο ξανά
να ξέρεις δεν τη βγάζεις

Καθάρισε τη θέση σου μ' αυτή σου την κατάσταση
πριν κάνω επανάσταση

Τον τελευταίο τον καιρό μου τα 'χεις κάνει ρόιδο
δυο τρεις μου την καρφώσανε πως πάλι σε τσακώσανε
με κείνο το κορόιδο

Καθάρισε τη θέση σου μ' αυτή σου την κατάσταση
πριν κάνω επανάσταση

Θα κάνω ντου για να σε βρω Αθήνα και Περαία
κι αν θα σε κάνω τσακωτή να ξέρεις η βραδιά σου αυτή
θα είν' η τελευταία

Καθάρισε τη θέση σου μ' αυτή σου την κατάσταση
πριν κάνω επανάσταση
 

[kellykou]

Kαι αφου μιλησαμε για τις επαναστασεις στην Αμερικη αλλα και στην Ευρωπη στα τελη της δεκαετιας του 60 θα ηθελα να αφιερώσω ενα απο τα πιο ωραια τραγουδια που εχει ερμηνευσει εκπληκτικα η JANIS JOPLIN



"Little Girl Blue"

Sit there, hmm, count your fingers.
What else, what else is there to do ?
Oh and I know how you feel,
I know you feel that you’re through.
Oh wah wah ah sit there, hmm, count,
Ah, count your little fingers,
My unhappy oh little girl, little girl blue, yeah.

Oh sit there, oh count those raindrops
Oh, feel ’em falling down, oh honey all around you.
Honey don’t you know it’s time,
I feel it’s time,
Somebody told you ‘cause you got to know
That all you ever gonna have to count on
Or gonna wanna lean on
It’s gonna feel just like those raindrops do
When they’re falling down, honey, all around you.
Oh, I know you’re unhappy.

Oh sit there, ah go on, go on
And count your fingers.
I don’t know what else, what else
Honey have you got to do.
And I know how you feel,
And I know you ain’t got no reason to go on
And I know you feel that you must be through.
Oh honey, go on and sit right back down,
I want you to count, oh count your fingers,
Ah my unhappy, my unlucky
And my little, oh, girl blue.
I know you’re unhappy,
Ooh ah, honey I know,
Baby I know just how you feel.



http://www.youtube.com/watch?v=htdGFb-Ea_M&feature=related

[BOEMISSA]

 Να σας αποχαιρετήσω μελωδικά, μιας και αύριο βράδυ σαλπάρω για τη στεριά. Για όλους αυτούς που ταξιδεύουν και επιστρέφουν στην πατρίδα και στους αγαπημένους τους. Καλό Πάσχα παιδιά!


Δε μένω πια εδώ
 
Νίκος Πορτοκάλογλου

Λες να περιμένουμε
το φως άλλης μιας μέρας
Ανοίγεις τα παράθυρα
ν' αλλάξει ο άερας

Μα έσβησε η φλόγα
το σπίτι σκοτεινό
βαρέθηκα τα λόγια
και φεύγω πρώτα εγώ

Δε μένω πια εδώ
σ' έναν κόσμο γκρεμισμένο,
Δε μένω πια εδώ
κι ούτε ξέρω πού πηγαίνω

Μια ζωή κουράστηκα
μαζί σου να παλεύω
Φτάνει πια να έρχεσαι
μονάχα όταν φεύγω

Θα μείνω τώρα μόνη
σε άλλη γειτονιά
και ειν' αυτός ο πόνος
αρρώστια και γιατρειά

Δε μένω πια εδώ
σ' έναν κόσμο γκρεμισμένο,
Δε μένω πια εδώ
κι ούτε ξέρω πού πηγαίνω

Δεν είναι η ζήλεια που μας χώρισε,
δεν είναι αυτό που με πονά
Είν' η αγάπη που δε χώρεσε
Τα πιο βαθιά μας μυστικά

Δε μένω πια εδώ
σ' έναν κόσμο γκρεμισμένο,
δε μένω πια εδώ
κι ούτε ξέρω πού πηγαίνω


http://www.youtube.com/watch?v=yUUoBMIHEPs

[enastron]

«….Έδινε μια μικρή μπάτσα στο κύμα να δει τα φεγγαρόκρινα να πετιούνται από παντού. Και σαν έσκυβε να δει στα βαθιά, έβλεπε μεγάλες κουλούρες σα χρυσά σωσίβια να βγαίνουν από το σκοτεινό βυθό αμέτρητες , η μια ύστερα από την άλλη, ατελείωτη αλυσίδα. Ξεκινούσαν μικρές ίσαμε  πιάτα και σαν ανέβαιναν ως την απανωσιά φάρδαιναν σαν πανέρια. Εκεί παίζαν ελαστικά τον κύκλο τους, λύγιζαν με χίλια μαλακά σχήματα. Από τον έναν μεγάλο κύκλο, ξεχώριζαν ένα, δύο, τρεις, δέκα δίσκοι ολόχρυσοι, μακρουλοί, στρογγυλοί. Ύστερα έλυναν τη χρυσή κορδέλα τους και σάλευαν να σκεδιάσουν φανταστικά κεφαλαία, ρευστά και σερπετά, μιας άγνωστης γλώσσας. Εκεί προς τη μεριά των βράχων ήταν τόσο πολλά…Ένα πλήθος χρυσά πελώρια μάτια γιόμισε η θάλασσα. Ήταν του φεγγαριού τα μάτια και τα καθρέφτιζε η θάλασσα ή μήπως ήταν της θάλασσας τα μάτια που άνοιγαν μονάχα τη νύχτα? Της ερχόταν να ξεφωνίσει από χαρά, να πάει η φωνή ως το φεγγάρι, να πάει ακόμη πιο μακριά, ως το Χριστό…»
                                                                                               (Η Παναγιά η Γοργόνα-Στρατής Μυριβήλης)

Το υπέροχο μουσικό θέμα είναι το "Με την Πλάτη" από την Ευανθία Ρεμπούτσικα


http://www.youtube.com/watch?v=vhABsz079T8


Καλό ταξίδι σε όλα τα παιδιά που θα ταξιδέψουν ...

Υ.Γ Νίνα μου πολύ σε ευχαριστώ

[ioanna89]

Καληνύχτα, με ένα τραγούδι που εκφράζει την αποψινή μου διάθεση...

Οι Youngbloods ήταν ένα αμερικανικό folk-rock συγκρότημα των τελών της δεκαετίας του '60. Το Darkness, Darkness, από το άλμπουμ Elephant Mountain, είναι μάλλον το ομορφότερο τραγούδι τους...

The Youngbloods - Darkness, Darkness
http://www.youtube.com/watch?v=zO3y8JyU5QE
Mια πολύ ωραία διασκευή από τον Robert Plant των Led Zeppelin
http://www.youtube.com/watch?v=030ZpykP5Z0
Και από τους Screaming Trees, με τη βραχνή φωνή του Mark Lanegan
http://www.youtube.com/watch?v=x8qmMkvppIU

Darkness, Darkness
Be my pillow
Take my head
And let me sleep
In the coolness of your shadow
In the silence of your deep

Darkness, Darkness
Hide my yearning
For the things I cannot be
Keep my mind from constant turning
Toward the things I cannot see now
Things I cannot see now
Things I cannot see

Darkness, darkness,
Long and lonesome,
Ease the day that brings me pain.
I have felt the edge of sadness,
I have known the depth of fear.
Darkness, darkness, be my blanket,
Cover me with the endless night,
Take away, take away the pain of knowing,
Fill the emptiness of right now,
Emptiness of right now, now, now
Emptiness of ri-ight now.

Darkness, darkness, be my pillow,
Take my hand, and let me sleep.
In the coolness of your shadow,
In the silence, the silence of your deep.
Darkness, darkness, be my blanket,
Cover me with the endless night,
Take away, take away the pain of knowing
Fill the emptiness of right now,
Emptiness of right now now now
Emptiness of right....
Oh yeah Oh yeah
Emptiness, emptiness
Oh yeah

Υ.Γ. daniel, κι εγώ σ' ευχαριστώ για τον κόπο που έκανες να γράψεις όλα αυτά, τόσο όμορφα... Κι εσένα, enastron, για την εξαιρετική παρουσίαση του Vincent (και γενικά για τον τρόπο που παρουσιάζεις τα τραγούδια σου)...
apri, εκπληκτικό... Δεν το είχα δει αυτό το βίντεο με τον Τσαρούχη. BOEMISSA, καλό νόστο