Μουσικές διαδρομές (2008)

[apri]

"They can't take that away from me" από την Ella Fitzgerald  και τον Louis Armstrong. Να έχετε όμορφα όνειρα...

http://www.youtube.com/watch?v=i7MqZtTXMeo


They can't take that away from me

The way you wear your hat
The way you sip your tea
The memory of all that
No they can't take that away from me

The way your smile just beams
The way you sing off key
The way you haunt my dreams
No they can't take that away from me

We may never never meet again, on that bumpy road to love
Still I'll always, always keep the memory of

The way you hold your knife
The way we danced till three
The way you changed my life
No they can't take that away from me

[PDE ads]

[ioanna89]

Για τη Boemissa, για να επανορθώσω για το ψυχοπλάκωμα που της προκάλεσαν τα "Χαμένα όνειρα"... 

Αρλέτα - Ο λύκος
http://www.youtube.com/watch?v=uxIAAMy99Ek

Είναι δώδεκα η ώρα
Είν' η ώρα των τρελών
Κάπου θα σε συναντήσω
Κάπου θα σε βρω

Στα κελιά τους οι ανθρώποι
ύπνο κάνουν ελαφρό
Ειν΄ ελεύθεροι οι δρόμοι
για κυνηγητό

Είναι δώδεκα η ώρα
Είν' ώρα των τρελών
βραχνό γέλιο αν ακούσεις
κλείσε το ρολό

Λύκε -λύκε μου καλέ μου
Λύκε -λύκε μου είσ' εδώ
Βγαίνω από τη φωλιά μου
και σε κυνηγώ

Λύκε -λύκε μου καλέ μου
Λύκε -λύκε μου είσ' εδώ
Είσαι η μόνη μου ελπίδα
Και σ' ακολουθώ

Όμορφο μου προβατάκι
Τι γυρεύεις μες το δρόμο
Είμαστε' όλοι μπερδεμένοι
Στο δικό του νόμο

Δόντια βγάζουνε τα αστέρια
Νύχια φύτρωσαν στους δρόμους
Ξέφρενη η νύχτα παίζει
κλέφτες κι αστυνόμους

Όταν πέφτει το σκοτάδι
Βγαίνει ο λύκος στην πλατεία
Στη χαμένη πολιτεία
Και ζητά τροφή

Κλειδωμένα είναι τα αρνάκια
Ζαχαρένιο το κλειδί
Κάτι απόμερα παγκάκια
Θάμνοι και σιωπή

Λύκε -- λύκε μου καλέ μου
Λύκε- λύκε είσαι εκεί
Είν η άγρια πλευρά σου
που με συγκινεί

[Nina P]

Γεια σου ρε Ioanna89 ξέρεις πόσες μέρες το σκεφτόμουν;
Να το αφιερώσω στον μπαμπά μου που τόσο του άρεζε

[daniel]

..Οταν της είπα "πρέπει να'σαι η γοργόνα που πήγε βόλτα τον Ποσειδώνα" μου χαμογέλασε τόσο θλιμμένα που ο θυμός μου αμέσως έχασε την πνοή του. Μα αν η μουσική είναι η τροφή της αγάπης τότε το γέλιο είναι βασίλισσά της Και -αν το καλοσκεφτώ- αν το τέλος είναι αρχή τίποτε δεν φοβίζει την αλήθεια του τέλους. Μα τότε με ένα στόμα στεγνό που ανταριάζει και ξεφεύγει από το νου βουτάμε από τα ψηλά με το μάτι μας στον πόθο του ωκεανού..
(εξαιρετικά ελεύθερη απόδοση στο "Whiter Shade of Pale" των Procol Harum)...


Το πρώτο άλμπουμ των λονδρέζων Procol Harum (πήραν το όνομα Procol Harum από το όνομα μιας γάτας που είχε ένας φίλος τους και που στα Λατινικά σημαίνει "μπροστά από αυτά τα πράγματα"), δίσκος λυρικών διαθέσεων, με έμφαση στα πλήκτρα γενικώς και με πολύ όμορφα κομμάτια, περιέχει ένα πολυακουσμένο και ερμηνευμένο από δεκάδες άλλους κομμάτι:

Το "A Whiter Shade Of Pale", έναν συνδυασμό από μυστικιστικούς στίχους και ένα οργανικό ριφ παρμένο κατ’ ευθείαν από την σουίτα Ν. 3 του Γιόχαν Σεμπάστιαν Μπαχ σε ρε μείζονα (είναι η σουϊτα που μας έπαιξε η apri στη σελίδα 69: http://www.youtube.com/watch?v=KRhIJQRL0Eg&feature=related) που τους καθιερωσε μαζί με τους Moody Blues σαν τα πρώτα "κλασικά" ροκ συγκροτήματα...

Η εισαγωγή (είπαμε εν πολλοίς, κλεμμένη από τον Μπαχ) και το εξαίσιο χάμμοντ αρμόνιο, παντρεύει σ’ ένα αρμονικότατο συνδυασμό την αμεσότητα και την αισθαντικότητα της rock με την στιβαρή, δομημένη παράδοση της κλασικής μουσικής και ήταν αρκετό ώστε να στείλει το γκρουπ κατευθείαν στην κορυφή.

Η αξιοποίηση δύο πληκτροφόρων (πιάνο - όργανο) μαζί, που πρώτος είχε δοκιμάσει ο Bob Dylan (στα κορυφαία ''Highway 61 Revisited'' -1965 και ''Blonde On Blonde'' -1966), εξασφάλιζε μια αίσθηση μεγαλείου, η οποία εδραιώθηκε στη δεύτερη ολοκληρωμένη δισκογραφική τους δουλειά, το "Shine On Brightly'' (1968) και απογειώθηκε με το επικό ''A Salty Dog'' (1969).

Ο πιανίστας και τραγουδιστής Gary Brooker (δημιουργός της μπάντας), προικισμένος με μια φωνή κατάλληλη τόσο για να τραγουδά με ευαισθησία τα blues, όσο και για να εκφράζει με μοναδικό τρόπο τις διόλου ευκαταφρόνητες απαιτήσεις των τραγουδιών των Procol Harum, η σκληρή κιθάρα του Robin Trower και το rhythm ‘n’ blues αρμόνιο του Matthew Fisher, η σπουδαία κλάση του ντράμερ B.J. Wilson σε συνδυασμό με τους σπάνιους, εξωπραγματικούς στίχους του Keith Reid αποτέλεσαν ένα σύνολο καταπληκτικό που προκάλεσε και δικαίως αίσθηση στην εποχή του μεχρι και σήμερα..

Το "Whiter Shade Of Pale" σε αντίθεση με την φαινομενικά παραδοσιακή, κλασική  δομή του, είχε εντελώς σουρεαλιστικά λόγια (γραμμένα όπως όλα τα τραγούδια τους από τον Keith Reid, άτυπο μέλος της μπάντας), που συνόψιζαν λίγο-πολύ το καλοκαίρι του '67, γνωστό και ως "Kαλοκαίρι της Αγάπης".
Κι εδώ να πούμε πως οι Procol Harum είχαν την παγκόσμια πρωτοτυπία να έχουν ως κανονικό μέλος τους τον..στιχουργό - ποιητή τους!!! Ο Reid ήταν αυτός που με τους "φευγάτους" στίχους του, αναλάμβανε να αποτυπώσει το ξεχωριστό όραμα της ξεχωριστής καλλιτεχνικής αυτής παρέας..

Θεωρείται κλασικό με συνεχείς πωλήσεις που φθάνουν τα πολλά εκατομμύρια και πολλές χρήσεις κινηματογραφικές και τηλεοπτικές (γι’ αυτό …"σφάζονται" σήμερα για τα δικαιώματα ο Brooker με τον Fischer!!  )

Αξίζει να σημειωθεί ότι το τραγούδι αυτό είχε κάνει επιτυχία ως single και δεν υπήρχε στην αυθεντική πρώτη έκδοση του εντυπωσιακού φερώνυμου ντεμπούτο άλμπουμ τους, του 1967, αν και προστέθηκε στην αμερικανική του κυκλοφορία.
Ο ίδιος ο John Lennon δήλωσε ότι είναι το καλύτερο τραγούδι που γράφτηκε ποτέ… Βαριά κουβέντα από ένα τόσο σημαντικό τραγουδοποιό..

Εδώ η Άρια της Σουίτας του Bach: http://www.youtube.com/watch?v=9QjVDY2g7Cs
Κι εδώ το θεϊκό "Whiter Shade of Pale": http://www.youtube.com/watch?v=PbWULu5_nXI

Whiter Shade of Pale    (Brooker/Reid/Fischer)


We skipped a light fandango,
Turned cartwheels 'cross the floor.
I was feeling kind of seasick,
But the crowd called out for more.
The room was humming harder,
As the ceiling flew away.
When we called out for another drink,
The waiter brought a tray.

And so it was that later,
As the miller told his tale,
That her face at first just ghostly,
Turned a whiter shade of pale.

She said there is no reason,
And the truth is plain to see
That I wandered through my playing cards,
And would not let her be
One of sixteen vestal virgins
Who were leaving for the coast.
And although my eyes were open,
They might just as well have been closed.

And so it was later,
As the miller told his tale,
That her face at first just ghostly,
Turned a whiter shade of pale. 



Αφιερωμενο εξαιρετικά στον Βαγγέλη της Κέλλυς που του αρέσουν οι Procol Harum...Γι'αυτόν το έβαλα άλλωστε.. 
Ειχα πει οτι θα αναφερθω στην εξαιρετική φιλοξενία της Κέλλυς και του Βαγγέλη την Κυριακή των Βαϊων (μας σκάσαν στο φαϊ και τα ούζα ), αλλά θα πω μόνο τούτο (μερικά πράγματα ειναι καλό να τα κρατάμε για μας): Φοβερα παιδιά, πολύ καλά άτομα και εξαιρετική παρέα, πληθωρικοί και χειμαρρώδεις μεν αλλά και ευγενεις παράλληλα. Ότι και να πω είναι λίγο...
Αυτός ο Βαγγέλης μεγαλο πειραχτηρι και παλαβιάρης  (Κέλλυ τα ούζα φταινε ή είναι πάντα έτσι;;; )   
πειραζε συνεχεια την Κέλλυ μας.. 

Α, και που 'στε.. Αν βγείτε μαζί τους μη κρατατε πορτοφόλι...   Πληρωνουν αυτοί για όλα!!

Παιδια καλή αντάμωση!... 
 

[PDE ads]

[Αγάπη]

Άντε..........ωραία.........αφού κερνάνε αυτοί...............εγώ θα κεράσω όταν πληρωθώ την ΠΔΣ.............

[daniel]

Nα μας πεις να 'ρθουμε!!!!...    Θα τους παρουμε όλους με τη σειρα!!! 

[Nina P]

Το πορτοφόλι

Αφιερωμένο στον daniel στην Αγάπη  και στην Κέλλυ με τα του Ευάγγελου   

Βαμβακάρης Μάρκος

Μουσική/Στίχοι: Περιστέρης Σπύρος/Πετρουλέας Γ
 
 
Στον κόσμο τον σημερινό, αυτό το ξέρουν όλοι
η δύναμη στον άνθρωπο είναι το πορτοφόλι
η δύναμη στον άνθρωπο είναι το πορτοφόλι
στον κόσμο τον σημερινό, αυτό το ξέρουν όλοι
 
Αν πορτοφόλι μάθουνε πως έχεις μες στη τσέπη
σε λεν πως είσαι τσέντλεμαν, πως είσαι καθώς πρέπει
σε λεν πως είσαι τσέντλεμαν, πως είσαι καθώς πρέπει
αν πορτοφόλι μάθουνε πως έχεις μες στη τσέπη
 
Οι φίλοι σου σε θέλουνε και σε πλησιάζουν όλοι
μονάχα σαν θα μάθουνε πως έχεις πορτοφόλι
μονάχα σαν θα μάθουνε πως έχεις πορτοφόλι
Οι φίλοι σου σε θέλουνε και σε πλησιάζουν όλοι
 
Το πορτοφόλι, τι τα θες, έχει μεγάλη χάρη
σε κάθε δύσκολη στιγμή, σε κάνει παλικάρι
σε κάθε δύσκολη στιγμή, σε κάνει παλικάρι
το πορτοφόλι, τι τα θες, έχει μεγάλη χάρη
 

http://www.youtube.com/watch?v=tzW4Ye_kTN0

[daniel]

Χαχαχαχαχαχαχαχαχααα!!! 

Καλο Νινα!!!      Βαγγέληηηηηη... για το πορτοφόλι σου λέει ρε συ ο Μαρκος...

[Nina P]

Αυτό το τραγούδι το αφιερώνω ...εκεί στο ΥΠΕΠΘ

Εγώ με τις ιδέες μου

Άσιμος Νικόλας & Λεονάρδου Σωτηρία

Μουσική/Στίχοι: Άσιμος Νικόλας
 
  
Εγώ με τις ιδέες μου κι εσείς με τα λεφτά     σας
νομίζω πως τα θέλετε μονά ζυγά-δικά     σας
δεν θέλω την κουβέντα σας ούτε τη γνωριμιά σας
 
Θα χτυπήσω εκεί που σας πονάει
κανέναν δεν θ' αφήσω εμένα να κερνάει
θα με χρίσω ιππότη και τζεντάι
και άμα ξεμεθύσω σας λέω και γκουντ-μπάι
 
Και οι θεοί σαν πείθονται εάν υπάρχει ανά    -γκα
για πόλεμο δεν έκανα ποτέ εγώ το μά    -γκα
και ούτε νεροπίστολο δεν έχω στην παράγκα
 
Θα τραβήξω το δρόμο μου όσο πάει
κανένα δεν θ' αφήσω εμένα να κερνάει
θ' απολύσω κι όποιον με περιγελάει
χιλιάδες δυο αλήθειες ο πόνος μου γεννάει
 
Εγώ στα δίνω έτοιμα κι εσύ τα θες δικά      σου
λιγούρα που σε έδερνε παρ' όλα τα λεφτά     σου
και ούτε στο νυχάκι μου δεν φτάνει η αφεντιά σου
 
Δεν σε παίρνει εμένα να κοιτάξεις
χωρίς καμιά ουσία εσύ θα τα τινάξεις
είσαι θύμα του νόμου και της τάξης
δεν ξέρεις καν το λόγο για να με υποτάξεις

http://www.esnips.com/doc/e8c00a77-20a0-4c8f-867e-82fb860dd5e1/Leonardou-Swtiria---Den-Exw-Xrono-Matia-Mou---01---Egw-Me-Tis-Idees-Mou
 

[Nina P]

Ε! να γράψουμε και τίποτα για τον Βαμβακάρη...daniel δεν θυμάμαι να έχεις δώσει πληροφορίες εσύ.


Γεννήθηκε στις 10 Μαΐου του 1905 στον συνοικισμό Σκαλί της Άνω Χώρας της Σύρου από οικογένεια καθολικών. Οι γονείς του ήταν φτωχοί αγρότες και ήταν ο πρωτότοκος από έξι αδέλφια. Ο παππούς του έγραφε τραγούδια και ο πατέρας του έπαιζε πίπιζα. Για το θρήσκευμά του απέκτησε αργότερα και το παρατσούκλι "Φράγκος".

Σε ηλικία 12 ετών ο Βαμβακάρης έφυγε από τη Σύρο και πήγε στον Πειραιά, όπου αργότερα τον ακολούθησε και η οικογένεια του. Εκεί ασχολήθηκε με διάφορα επαγγέλματα όπως φορτοεκφορτωτής, εργάτης σε ορυχείο γαιάνθρακα, λούστρος, εφημεριδοπώλης, εργάτης σε κλωστήρια, και περίπου το 1925 ως εκδορέας. Εκεί έμαθε μπουζούκι και άρχισε να γράφει τραγούδια, εντυπωσιάζοντας με την ταχύτητα που έμαθε το όργανο αυτό και με την ικανότητά του.

Συμμετείχε μαζί με το Γιώργο Μπάτη, τον Στράτο Παγιουμτζή και τον Ανέστη Δελιά στο πρωτοποριακό για την εποχή μουσικό σχήμα που ονομάστηκε "Η Τετράς η ξακουστή του Πειραιώς". Tο 1933 με την πιεστική παρότρυνση του Σπύρου Περιστέρη o Μάρκος Βαμβακάρης κυκλοφόρησε την πρώτη ηχογράφηση με μπουζούκι στην Ελλάδα, το "Καραντουζένι" ("Να 'ρχόσουνα ρε μάγκα μου"). Η περίοδος λίγο πριν το Β' Παγκόσμιο Πόλεμο είναι ίσως η παραγωγικότερή του. Μεταξύ άλλων το 1935 γράφει τη "Φραγκοσυριανή", το γνωστότερο ίσως τραγούδι του.

Μετά την απελευθέρωση και κατά την περίοδο 1948-1959 περνάει δύσκολες ώρες, καθώς η ελληνική μουσική βιομηχανία φέρεται προκλητικά αχάριστα στον πρωτοπόρο του μπουζουκιού αφού θεωρείται "ξεπερασμένος". Περνάει σοβαρές περιπέτειες με την υγεία του και την οικονομική του κατάσταση ενώ αφορίζεται από την Καθολική Εκκλησία (ο αφορισμός του που ήρθη το 1966).  Αυτά μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του '50, όταν μετά από πρωτοβουλία του Τσιτσάνη, κυκλοφορούν παλιά και καινούρια τραγούδια του Βαμβακάρη, τραγουδισμένα από τον ίδιο και από καλλιτέχνες όπως ο Γρηγόρης Μπιθικώτσης, η Καίτη Γκρέι, η Άντζελα Γκρέκα, ο Στράτος Διονυσίου, κ.ά.. Έτσι αποκαθίσταται, κερδίζει ξανά την καταξίωση και αναγνωρίζεται σαν η μεγαλύτερη φυσιογνωμία του ρεμπέτικου
Ο Βαμβακάρης πέθανε στις 8 Φεβρουαρίου του 1972 σε ηλικία 66 ετών.


Σας παραθέτω λοιπόν ένα ακόμα τραγούδι του Μάρκου...


Το αφιερώνω που αλλού; Στον daniel και στον epizoiti


Κάν' τονε Σταύρο κάν' τονε

Βαμβακάρης Μάρκος

Μουσική/Στίχοι: Βαμβακάρης Μάρκος
 

 
Κάν’ τονε Σταύρο κάν’ τονε
Βάλ’ του φωτιά και κάφτονε
 
Δώσε του Γιώργου του τρελού
Του μάστορα του ξυλουργού
 
– Άλααα
– ...τουρούτου Τάχου τούχου τούχου τάχ τούχου τάχου τούχου τάχ
 
Τράβα βρε Γιάννη αραμπατζή
Πού 'σαι μαγκιόρος τεκετζής
 
– Με λίγωσες αδελφάκι μου
 
Δώσε του Νικολάκη μας
Να βγάλει το μεράκι μας
 
– Γεια σου Μάρκο μερακλή
– Γεια σου και συ Τεμπέλη με το μπαγλαμά σου
 
Τζούρα δώσε του Μπάτη μας
Του μόρτη του μπερμπάντη μας
 
– Φτάνει πια τον έφαγες

http://www.youtube.com/watch?v=J9p09vXcFys

[daniel]

Πολύ καλά και σωστά όλα αυτά που μας παρέθεσες Νινα και το τραγουδι του Άσημου αγαπημένο.. Ηθελα να το βαλω και γω στις πρώτες σελίδες, αλλά δεν το βρισκα και εγκατέλειψα... 

Να συμπληρώσω μόνο πως ο λόγος που γύρω στα 20 του ο Μαρκος ο Βαμβακάρης από τη Σύρα έπιασε το μπουζουκάκι (μάλιστα ορκίστηκε πως θα 'κοβε τα χέρια του αν δεν το μάθαινε!!!  ), ήταν όταν άκουσε κάτι που αργότερα (1928) αποτέλεσε ηχογράφηση-σταθμός για τη ρεμπέτικη-λαϊκή ιστορία, το περίφημο "Μινόρε του Τεκέ" του Γιάννη Χαλκιά (οποίος έβγαινε με το ψευδώνυμο Jack Gregory στην Αμερική), ηχογραφημένο στην Αμερική (που παραλλάχθηκε και γεννήθηκε το περίφημο "Μινόρε της Αυγής" αργότερα...) 

Ο Μάρκος μαγεύτηκε, σποφάσισε, ορκίστηκε (αφοσιώθηκε) και τα υπόλοιπα είναι ιστορία..
(Το ίδιο συνέβη και με τον μεγάλο και  αδικοχαμένο μας Γιάννη Παπαιωάννου που δήλωνε, ότι εξαιτίας αυτού του τραγουδιού, που "όμοιό του δεν έχει γραφτεί", είχε το ερέθισμα να ασχοληθεί με το μπουζούκι - μεχρι τότε έπαιζε ποδόσφαιρο και ..μαντολίνο!!!  ).

Όπως είπε δε κάποτε ο "Σερ" Μπιθι(-κώτσης) νομίζω: "Το λαϊκό μας τραγούδι είναι ένα δέντρο με κορμό τον Μάρκο, μεγαλύτερους του κλώνους τον Τσιτσάνη με τον Παπαϊωάννου και μετά Μητσάκης και όλοι οι άλλοι είμαστε τα παρακλάδια τους..."

Ακούστε γλυκόλαλο και συναισθηματικό παίξιμο, κάτι που είναι ζητούμενο για τους μπουζουκτσήδες ακόμα και σήμερα που η τεχνική αρτιότητα έχει φτάσει στο ζενίθ της... Το μουσικό θέμα, ταξίμι αυτό είναι οδηγός και σημειο αναφοράς τους..
Εξάλλου δεν είναι όλα τεχνική..Η τεχνική είναι απλά το μέσο.. Αν δεν έχεις και το feeling..

Εδώ το "Μινόρε του τεκέ" του Χαλκιά:
http://sound.youtunes.com/kickapps/_To-minore-tou-teke-Xalkias/audio/114096/13869.html
 
Υ.Γ: Ευχαριστώ πολύ την Ιωάννα που το "ανέβασε" για μένα.. 

[apri]

Και επειδή έχουμε Τρίτη και 13, να αφιερώσω κάτι επίκαιρο.

Η Σοφία Βέμπο τραγουδά το "Ο Μήνας έχει 13" (Συνθέτης: Μάνος Χατζηδάκις  Στιχουργοί: Μιχάλης Κακογιάννης , Αλέκος Σακελλάριος , Βασίλης Γιαννακόπουλος ), στην ταινία "Στέλλα" του Μιχ.Κακογιάννη

http://www.youtube.com/watch?v=UPe3H20k-K4


Ο μήνας έχει 13

Ο μήνας έχει δεκατρείς
καταραμένη μέρα,
δεν θέλω ν' αντικρίζω άνθρωπο
ούτε για καλημέρα.

Σαν ξημερώνει δεκατρείς
δεν βγαίνω απ' το κρεβάτι,
κλειδώνω πόρτες και παράθυρα,
μα που κλείσω μάτι.

Με λένε για προληπτική,
μα το 'φερε η μοίρα
στις δεκατρείς να μείνω
ορφανή, στις δεκατρείς και χήρα .


ΥΓ. Daniel, μόλις άκουσα το "Μινόρε του τεκέ". Απλά υπέροχο. Δεν ξέρω γιατί, αλλά η μουσική μέχρι και το 3ο λεπτό με προδιέθετε ότι θα άκουγα κάποιον αμανέ στη συνέχεια.

[fusalida]

καλημέρα! θα σας αφιερώσω το αγαπημένο μου τραγούδι. Ερμηνεύεται από την Νατάσσα Μποφίλιου, μια έξαιρετική ερμηνευτρια!
παραθέτω έναν συνδεσμο για να ακούσετε το τραγούδι 

Λευκή μου τύχη και λευκή ζωή μου

γιατί τα βράδια κρύβεστε στο γκρίζο
βλέπω στο άσπρο σας την προβολή μου
και το μετά απ' το μετά γνωρίζω

Αν είχα θάρρος για να πω το έλα
τώρα δε θα 'χα τη φωτιά στο αίμα
αν είχε χρώμα θα 'ταν άσπρη η τρέλα
αν είχε σώμα θα ' ταν πάλι ψέμα

Κοίτα τα χέρια πώς γυρνούν στον τοίχο
σα να χορεύουνε με τη σιωπή μου
κι εγώ που χρόνια γύρευα το στίχο
που θα εξηγήσει τη βουβή ζωή μου

Μεταμφιέζω τη σιωπή σε λέξη
και τη χαρίζω σ' όποιον μου εξηγήσει
να 'χει το μέλλον μου να επιλέξει
ποιο παρελθόν μου θα ξαναγυρίσει

Τίποτα σημαντικό
Ζω μονάχα εν λευκώ

Λευκή μου τύχη και λευκή ζωή μου
καλά τα λένε οι έγχρωμοί μου φίλοι
το πρόβλημά μου η υπερβολή μου
κι ό,τι αργεί απάντηση να στείλει

Αν είχε θάρρος να φανεί ο λόγος
τώρα δε θα 'τανε φωτιά στο αίμα
αν είχε χρώμα θα 'ταν άσπρο ο φόβος
αν είχε σώμα θα 'ταν σαν κι εμένα

Αν σ' αγαπούν να μάθουν να το λένε
κι αν δε σ'το πουν να μάθεις να το κλέβεις
κι αν θες να δεις τ' αληθινά να καίνε
πρέπει στο ύψος της φωτιάς ν 'ανέβεις

Και σε λυπούνται που δεν το 'χεις νιώσει
κι εσύ λυπάσαι που το ξέρεις πρώτος
και που κανείς δεν είχε λάβει γνώση
πως η σιωπή σου ήταν χρόνια κρότος

Δικαίωμά μου να ποντάρω λίγα
δικαίωμά μου να πηγαίνω πάσο
κι εκεί που λένε πως ποτέ δεν πήγα
εγώ δεν πρόλαβα να το ξεχάσω

Κι όποιος ρωτήσει γιατί πάντα φεύγω
μ' αυτόν το τόνο του λευκού στο βλέμμα
του λέω μια φράση σα να υπεκφεύγω
με μια ελπίδα να 'ναι σαν κι εμένα


http://
http://www.youtube.com/watch?v=z_DYRELVXFw&feature=related

[daniel]

Ακουστε κι αυτο του Μαρκου... Πως συμπυκνώνει σε τρία λεπτα τη λαϊκή σοφία..

Προσέξτε δε κάτι που επαναλαμβάνεται σε πολλά τραγουδια του Μαρκου.... Ενδύεται "χαρακτήρες" σαν άλλος Καραγκιόζης ("Ο Μαρκος υπουργός", "Ο Μάρκος πολυτεχνίτης", κλπ)...Κάτι που κάνει επίσης και ο Βεγγος..
Τρεις φιγουρες που μυριζουν Ελλάδα με όλη την αυθεντικότητά και τη λαϊκότητά της...
Καραγκιόζης, Βαμβακάρης, Βεγγος..

Εδώ: http://www.youtube.com/watch?v=nHTemZv78LU&feature=related

Ο Μάρκος υπουργός  (Βαμβακάρης Μάρκος)


Όσοι γινουν πρωθυπουργοί
όλοι τους θα πεθάνουν
τους κυνηγάει ο λαός
απ' τα καλά που κάνουν

Βάζω υποψηφιότητα
πρωθυπουργός να γίνω
να κάθουμαι τεμπέλικα
να τρώω και να πίνω

Και ν' ανεβαίνω στη Βουλή
εγώ να τους διατάζω
να τους πατώ τον άργιλε
και να τους μαστουριάζω

(Πάει ο Κονδύλης μας
πάει κι ο Βενιζέλος
την πούλεψε κι ο Δεμερτζής
που θα 'φερνε το τέλος..)


Αφιερωμένο στον Γιωργη που λατρεύει τα τραγούδια του Βαμβακάρη..