0 μέλη και 3 επισκέπτες διαβάζουν αυτό το θέμα.
μονο που τωρα τελευταιως εχω αρχισει να εχω ψυχολογικα και με τη λογοτεχνια... ασ' τα βρασ' τα δεν θα βγουμε σωοι απο δω...
βρε maryk θα με αποτελειωσεις...τουλαχιστον μπορω να το δω απο τη φαιδρη του πλευρα!
Υ.Γ. apri, ενδιαφέρουσα η παρατήρησή σου για την αισιοδοξία εκείνης της εποχής. Στις ΗΠΑ είχαν λόγους για να είναι αισιόδοξοι, τότε... Ήταν οι μεγάλοι κερδισμένοι του πολέμου και από οικονομική άποψη. Τη μεγάλη ύφεση που είχε προηγηθεί διαδέχθηκε μεγάλη οικονομική άνθηση...Όσο για την Ελλάδα... Οι άνθρωποι μετρούσαν τις πληγές της Κατοχής και του Εμφυλίου (που συνεχιζόταν ακόμη από την πλευρά των νικητών) και ίσως αυτά τα τραγούδια ανταποκρίνονταν σε μια ανάγκη φυγής από την πραγματικότητα... Επιπλέον οι κυβερνήσεις καλλιεργούσαν ένα κλίμα προσμονής για ανάκαμψη, με το σχέδιο Μάρσαλ, την εκβιομηχάνιση, τα δημόσια έργα κ.λπ...