Ξένη Γλώσσα στην Α/βάθμια Εκπαίδευση - εμπειριες και προβλήματα

[Anast77]

Με αφορμή πρόσφατες συζητήσεις με συναδέλφους που διδάσκουν ξένη γλώσσα στο δημοτικό και αντιμετωπίζουν κοινά προβλήματα σκέφτηκα να ανοιξω ενα τόπικ για να συζητήσουμε και να ανταλλάξουμε απόψεις και εμπειρίες.
Θα μιλήσω για τα Αγγλικά που είναι ο δικός μου κλάδος.

Από τη σχετικά μικρή μου εμπειρία έχω αποκομίσει τα εξής.
1) Πολλοί συνάδελφοι δάσκαλοι απαξιώνουν το μάθημα μας θεωρώντας οτι η ώρα των Αγγλικών είναι η "ωρα του παιδιού", ένα ευχάριστο διάλειμμα ανάμεσα σε μαθηματικά και γλώσσα που ειναι τα "σημαντικά" μαθήματα.

2) Στο θέμα των βαθμών η απαξίωση συχνά συνεχίζεται με δασκάλους που θεωρούν "απαράδεκτο" να βάλεις στο τμήμα τους βαθμό χαμηλότερο απο τον δικό τους στα "σημαντικά" μαθήματα.
Μου έχει τύχει να βάλω χαμηλούς βαθμούς σε μια Δ' και την επόμενη να με καλέσει ο διευθυντής και να μου ζητήσει το λόγο γιατι "γονείς είχαν παραπονεθεί στον προϊσταμενο" (!!)
"Μα είναι δυνατόν να έχει το παιδί μου 9 στα μαθηματικά και 7 στα Αγγλικά;; Να κάνετε σύσταση στη δασκαλα των Αγγλικών!"
(Επιτέλους παρεπιπτόντως να καταλάβουν γονείς και συνάδελφοι δάσκαλοι - πολλοί απο τους οποίους είναι ΔΙΕΤΟΥΣ φοίτησης σε αντιθεση με πολλούς απο εμάς που διαθέτουμε ακόμα και μεταπτυχιακές και διδακτορικές σπουδές - οτι ΔΕΝ ΕΙΜΑΣΤΕ ΔΑΣΚΑΛΟΙ ΑΓΓΛΙΚΩΝ είμαστε ΚΑΘΗΓΗΤΕΣ ΑΓΓΛΙΚΩΝ!
Κανονικά θα έπρεπε να έχουμε το ίδιο ωράριο με τους συναδέλφους μας στην Β/θμια αλλά αντι αυτού έχουμε 24 ωρες, πολύ συχνά φορτωνόμαστε υπερωρίες και τυχαίνει να μετακινούμαστε σε 2 και 3 σχολεία ακόμα και μέσα στην ίδια μέρα...
Η μοναδική περίπτωση που δεν θεωρούμαστε ΔΑΣΚΑΛΟΙ αλλά ΚΑΘΗΓΗΤΕΣ αγγλικών είναι κατά τη διαδικασία επιλογής διευθυντών - εκεί δεν έχουμε φυσικά δικαίωμα να υποβάλλουμε υποψηφιότητα...)

3) Πολύ συχνά βρισκόμαστε σε θέση ανταγωνισμού με τα φροντιστήρια. Εκτός του ότι εξαρχής η πλειοψηφία των παιδιών θεωρούν ότι στο φροντιστήριο γίνεται "πιο σημαντικό" μάθημα, έχουμε να κάνουμε και με παιδιά και γονείς που μας συγκρίνουν με τους καθηγητές εκεί. Κι αν ποτέ βρεθούμε σε διάσταση απόψεων με τον συνάδελφο του φροντιστηρίου, αυτός βέβαια εχει πάντα δίκιο!
Μου έχει τύχει να διδάσκω σε δημοτικό μικρής πόλης όπου τα περισσότερα παιδιά πήγαιναν σε συγκεκριμένο φροντιστήριο του οποίου η συνάδελφος ήταν απλά κατοχος Proficiency. Κι όμως εκείνη έιχε πάντα δίκιο ακόμα κι αν το λάθος της ήταν καραμπινάτο και όχι εγώ που έριξα ιδρώτα σε οκτώ χρόνια σπουδές, τρια εκ των οποίων στην Αγγλία.. Δεν το λέω για να περηφανευτώ αλλά κάποια στιγμή σε πνίγει το δίκιο.

4) Τα βιβλία μας εξακολουθούν να είναι τα ίδια ... χάλια...
Τα παιδιά διαμαρτύρονται κι εσύ παλεύεις να κάνεις το μάθημα ενδιαφέρον...
Θα με ενδιέφερε να ακούσω πώς άλλοι συνάδελφοι αντιμετωπίζετε αυτο το θέμα. Εγώ προσπαθώ να "διανθίζω" το μάθημα και με άλλο υλικό, βιβλία με φωτογραφίες, βίντεο, προτζεκτ. Οχι πάντα με επιτύχια αλλά σιγουρα είναι μια ευχάριστη αλλαγή.

5) Το θέμα των προβλημάτων της διαχείρισης της τάξης είναι σημαντικότατο και πιθανον το "αγκάθι" πολλών απο εμάς... Μπαίνουμε για ελάχιστες ώρες σε κάθε τμήμα, δύσκολο να μάθουμε το ρυθμό κάθε τάξης και κάθε μαθητή και βέβαια δεν το συζητάμε οτι η δουλειά μας είναι πολυ πιο περίπλοκη σε αυτο το θέμα σε σχέση με το δάσκαλο.
Προσωπικά μια λύση που βλέπω είναι η συνεργασία μαζί του - όποτε βεβαια βλέπουμε καλή διάθεση απο μέρους του. Μου έχει συμβεί να ζητήσω τη συνδρομή του δασκάλου της ταξης προκειμένου να αντιμετωπίσω προβλήματα συμπεριφοράς κι εκείνος μετά να σχολιάζει ειρωνικά στο γραφείο οτι είμαι ανίκανη να τα αντιμετωπίσω μόνη μου!

Σιγουρα υπάρχουν κι άλλα θέματα προς συζήτηση αλλά ήδη το ποστ μου είναι μακροσκελες...   

[PDE ads]

[QUICONQUE]

Τo μάθημα των Αγγλικών είναι πολύ πιο σημαντικό από ότι νομίζουν, απλά δεν μπορούν να το καταλάβουν γιατί έχουν συνηθίσει σε χαμηλά στάνταρ του προηγούμενου αιώνα, κι επειδή δε μπορούν να τα μάθουν ή και να τα προφέρουν ακόμα. Η Αγγλική πάντα ήταν η καλύτερη σχολή της Φιλοσοφικής, καθότι σαν λογοτεχνία απείρως πιο ενδιαφέρουσα από την ελληνική, let alone το εύρος της (αγγλική-ιρλανδική-αμερικάνικη). Επιπλέον, γνωρίζοντας αγγλικά, διαβάζεις έργα στο πρωτότυπο (κι όχι δευετροκλασάτες μεταφράσεις), ενημερώνεσαι διαβάζοντας ξένο τύπο, κι όχι τις ελληνικές φυλλάδες (σύγκρινε ΧΩΡΑ του Τράγκα με TIMES) για να μην τρως ό,τι σου σερβίρουν οι ημιαμόρφωτοι Έλλ. δημοσιογράφοι που βλέπεις ότι κάνουν εξώφθαλμα λάθη ακόμα και στη χρήση της γλώσσας, και ταξιδεύεις στον κόσμο, έχοντας τη δυνατότητα να συνεννοείσαι και όχι να κάνεις παντομίμα.
Στη σημερινή εποχή (καλά, και πολύ παλιότερα, αλλά λέμε τώρα) όποιος δεν ξέρει καλά δύο γλώσσες είναι officially αγράμματος. Εντάξει, στις υποβαθμισμένες περιοχές δεν το καταλαβαίνουν αυτό, τους απασχολεί η επιβίωσή τους πάνω απ' όλα.
Μην ψαρώνεις με αυτήν την αντιμετώπιση και μην υποχωρείς. Βάζε το βαθμό που πρέπει, δεν μπορείς να έχεις δύο μέτρα και δύο σταθμά. Είναι άδικο για τους καλούς σου μαθητές.
Εξάλλου, με τη μετανάστευση που με τον καιρό θα γίνεται ολοένα και πιο έντονη, τα αγγλικά θα είναι πολύ πιο απαραίτητα. Όπως ίσως ξέρεις η ΟΛΜΕ έχει ζητήσει β' γλώσσα από Γ Δημοτικού πια. Σημεία των καιρών...
Εξήγησε λοιπόν στα παιδιά ότι χωρίς αγγλικά, όποιος θέλει σπουδές στο εξωτερικό θα πρέπει να ζητιανεύει βοήθεια στις εργασίες του, ότι οι παρέες του θα παραμένουν στα σχολικά επίπεδα, και τέλος, ας μάθουν τον όρο "lingua franca".

[kathyk]

το ζητημα ειναι να αντιμετωπιζομαστε ολοι οι εκπαιδευτικοι μεταξυ μας με σεβασμο και να θεωρουμε ότι ο καθενας ξερει να κανει τη δικη του δουλεια αρκετα καλα.
 ειναι αδικο να υπαρχουν κοινωνικες ταξεις μεταξυ μας μεσα στο σχολειο. φαινεται ότι όλοι διψανε για το ποιος θα φανει πιο σημαντικος στα ματια του αλλου ,η κυριως στα δικά του, μειώνοντας και απαξιώνοντας τους άλλους συναδελφους. για το αν κανει καποιος η οχι καλη δουλεια ειναι σχετικο και μπορει να εχει ο καθενας μια προσωπικη αποψη αν και εφοσον εχει δει τη δουλεια του αλλου. το να υπαρχουν ομως οι γενικευσεις, ειναι αν μη τι άλλο το πιο ρατσιστικο δειγμα στη συμπεριφορα του αλλου. απο τα πρωτα πραγματα που διδασκεται καποιος στο πανεπιστημιο, τουλαχιστον στα παιδαγωγικα, ειναι για τα στερεοτυπα και τις γενικευσεις. δεν μπορει λοιπον να χρησιμοποιούνται απο μορφωμενους ανθρωπους και να ονοματιζουν τις ειδικότητες, τους νηπιαγωγούς και δεν ξερω ποιους αλλους ότι δεν κανουν δουλεια και ότι ειναι λιγοτερο σημαντικοι απο τους δασκαλους της ταξης.

[Beth]

Το γεγονός οτι σχεδόν πάντα εχουμε τις τελευταίες ώρες μάθημά πως το βλεπετε? Εγώ νιώθω οτι είμαστε η εύκολη λύση για το πολυσυζητημένο πρόβλημα του 7ωρου. Ποιός θα καθήσει μέχρι τις 2? Ας βάλουμε Αγγλικά μωρέ. Μου έχει τύχει να κάνω μάθημα στην ίδια τάξη τόσο 7η όσο και 3η ώρα. Μέρα με την νύχτα η κατάσταση. Γλωσσικό μάθημα δεν είναι και το δικό μας γιατί να τρώμε τα 7ωρα συνέχεια?
Μιλάνε όλοι για νέες εκπαιδευτικές μεθόδους βλέπε brainstorming, project, pairwork, groupwork, debates κτλ λες και ανακαλύψαν κι εγώ δεν ξέρω τι. Πράγματα που πολύ καιρό πριν υπήρχαν στην διδασκαλία των Αγγλικών. Anyway...
Το μάθημα των Αγγλικών δίνει την ευκαιρία στα παιδιά να μάθουν παίζοντας, κάτι που δεν νομίζω οτι εύκολα γίνεται στα άλλα μαθήματα. Γι αυτό και στην ερώτηση ποιό μάθημα σου αρέσει τα Αγγλικά έχουν από τις πρώτες θέσεις.

[PDE ads]

[Anast77]

Συμφωνω απόλυτα με τη συναδελφο που γραφει οτι πρεπει πρωτοι εμεις να καταφερουμε να περασουμε σε γονεις και μαθητες το μηνυμα οτι τα Αγγλικα ειναι πλεον αναμεσα στα πρωτευοντα μαθηματα. Ειναι πραγματικα θέμα νοοτροπίας και ως ένα μεγάλο βαθμό είναι στο χέρι μας να αλλάξουμε την κατάσταση.

Οσο για αυτά που γράφει η kathyk, ειναι γεγονος οτι πιθανοτατα σε ολες τις βαθμιδες υπάρχουν "power games" αναμεσα στους εκπαιδευτικούς, τα οποία συχνά εκφράζονται εντελώς άκομψα και με τρόπο ανεπίτρεπτο για καλλιεργημένους ανθρώπους και μάλιστα δασκάλους παιδιών.
Ίσως κι εγώ έπεσα στην παγίδα αυτή αναφερόμενη στους δασκάλους διετούς φοίτησης και θέλω να ξεκαθαρίσω ότι έχω συναντήσει πολλούς από αυτούς και τους θαύμασα για την ακεραιότητα του χαρακτήρα τους και το πόσο "δίνονταν" στη δουλειά τους. Όμως γνώρισα και συναδέλφους που προσπαθούσαν παντα να το παιξουν κυρίαρχοι στο σύλλογο, υποτιμώντας ιδιαίτερα τις ειδικότητες και τη δουλεια τους.

Συμφωνω και με τη Beth. To ότι τα Αγγλικά μπαίνουν κατα κανόνα τελευταίες ώρες είναι άλλη μια ενδειξη για το πόσο στα "σοβαρά" παίρνουν στο δημοτικό ειδικά το μάθημά μας...
Και τι να πεις...   
Αυτές τις μέρες μου τυχαίνει ολες οι ΣΤ' να μου έρχονται τελευταια ωρα για μαθημα, μετά από Γλώσσα, Ιστορια, Μαθηματικά κλπ ΚΑΙ προπόνηση χαντμπολ και να είναι εντελώς ξεσηκωμένες και φυσει αδύνατον να προσέξουν στο μάθημα... 

[QUICONQUE]

Δείτε κι αυτό σχετικά με τις γλώσσες:

I speak English, je parle Francais, Ich spreche Deutsch

Ή πως ο κινηματογράφος γίνεται μέσο εκμάθησης ξένων γλωσσών. Το Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Αθήνας σε συνεργασία με το περιοδικό ΣΙΝΕΜΑ, που διοργανώνει για δεύτερη συνεχή χρονιά το εκπαιδευτικό πρόγραμμα Πρώτη Ώρα : Σινεμά, με προβολές ταινιών στα σχολεία, εντάσσει μια νέα ενότητα φέτος για πρώτη χρονιά σε συνεργασία με το Γαλλικό Ινστιτούτο, το Ινστιτούτο Goethe και το Βρετανικό Συμβούλιο. Μια σειρά από προγραμματισμένες προβολές αγγλόφωνων, γαλλόφωνων και γερμανόφωνων φιλμ ανοίγουν το δρόμο στην εκμάθηση ξένων γλωσσών και μέσα από τον κινηματογράφο.

Πρεμιέρα σήμερα για την ενότητα του Πρώτη Ώρα: Σινεμά I speak English, je parle Francais, Ich spreche Deutsch με την προβολή της σπουδαίας ταινίας κινουμένων σχεδίων "Το Τρίο της Μπελβίλ", η οποία αποτελεί μια από τις πιο ιδιαίτερες κινηματογραφικές παραγωγές της Γαλλίας. Το φιλμ παρακολούθησαν με εμφανή ενθουσιασμό, μαθητές γυμνασίου των εκπαιδευτηρίων «O ΠΛΑΤΩΝ», στο AUDITORIUM του Γαλλικού Ινστιτούτου Αθηνών και στη συνέχεια ακολούθησε συζήτηση σχετικά με το περιεχόμενο της ταινίας.

[sophie]

Πιστεύω ότι η απαξίωση ξεκινά μέσα από τον ίδιο τον εκπαιδευτικό κλάδο! Και εξηγούμαι...Βλέπω γραμμένη συνέχεια σε συζητήσεις εδώ μέσα (μα   σ υ ν έ χ ε ι α !!!!) την φράση "δευτερεύον μάθημα", "σημαντικό μάθημα", "πρωτεύον μάθημα" κλπ, κλπ...Να με συγχωρήσετε για το ξέσπασμα αλλά το θεωρώ απαράδεκτο!!!!
Το μόνο που θέλω είναι να μιλήσω σα γονιός. Τι να το κάνω αν το παιδί μου σε λίγα χρόνια είναι σαϊνι στα μαθηματικά ή ξέρει όλο το Θουκυδίδη απ' έξω κι ανακατωτά αν δεν ξέρει κατά πού πέφτει η Καλαμάτα ή νομίζει ότι ο Πηνειός είναι στίχος από τραγούδι, αν θεωρεί ότι και να μην ξέρει μια ξένη γλώσσα...ε...δεν τρέχει και τίποτα, στην Ελλάδα ζει (!), αν ακούει ακούει "περιήγηση στο διαδίκτυο" και νομίζει ότι πρόκειται για πλανήτη που μόλις ανακαλύφθηκε, αν νομίζει ότι η γυμναστική είναι βόλτα στο προαύλιο ή, απλά η δουλειά της Πετρουλάκη, ή αν θεωρεί ότι η ζωγραφική είναι για ψαγμένους, εκκεντρικούς, μποέμ κουλτουριάρηδες και η μουσική είναι ο Καρβέλας!!!!
Είδα συνάδελφο, πριν ένα χρόνο που πήγα να κάνω την αίτηση για αναπληρώτρια, και μιλούσε με μία φίλης της (προσπαθώντας να συμπληρώσουν την αίτηση) και αναρωτιόντουσαν πού είναι η Τρίπολη και αν είναι...νησιωτικό μέρος... Μπροστά στα μάτια μου πήρε τηλέφωνο από το κινητό τον...πατέρα της για να τη βοηθήσει (είχε απορία και για το Ηράκλειο! ). Είμαι σίγουρη ότι αυτή η κοπέλα θα ήταν πολύ καλή στα ελληνικά της και οι καθηγητές της θα ήταν περήφανοι που πέρασε στο πανεπιστήμιο...Ε, συγνώμη, αλλά εγώ θα τη χαρακτήριζα "στούρνο"!!!

ΥΓ. Συγνώμη και πάλι για το έντονο ύφος, απλά πήρα αφορμή από το δικαιολογημένο παράπονό σας για να ξεσπάσω (γιατί το φαινόμενο είναι, δυστυχώς, συχνό). Δεν υπάρχουν καθηγητές δύο ταχυτήτων, σημαντικών ή λιγότερο σημαντικών μαθημάτων. Καιρός να το καταλάβουν όσοι θεωρούν ότι είναι οι μόνοι υπεύθυνοι για τη "μόρφωση" και την "παιδεία" των μαθητών... (και η Μελέτη γαλλική φιλολογία σπούδασε αλλά το "μαργαριτάρι" πάει σύννεφο!!!! )

[kathyk]

ακριβως όπως τα ειπες είναι! νομιζω ότι πρωτα μόνοι μας δημιουργούμε τις κλικες απο δικά μας κομπλεξακια για ανωτερα και κατώτερα μαθηματα. οπως μου ειπε και μια καθηγητρια εικαστικων,ωρομισθια και τρεχουσα, δεν τον θελουν τον πολιτισμό στην ελλαδα...

[Anast77]

Μεγάλο θέμα ανοίξαμε... και μεγάλη κουβέντα αυτή,"δεν τον θέλουν τον πολιτισμό στην Ελλάδα"...
Δυστυχώς έτσι είναι τα πράγματα και ενώ προσωπικά τουλάχιστον προσπαθώ ακόμα να βάλω ένα μικρό λιθαράκι στην καλλιέργεια των μαθητών μου, είμαι πολύ μα πολύ απαισιόδοξη για το μέλλον...
Να σας πω ένα παράδειγμα φρέσκο, σημερινό..
Το πρωί ημουν σε μια Στ΄, το θέμα μας ήταν οι μύθοι κι εκεί που όλο ενθουσιασμό μιλούσα με 2-3 μαθητές για μύθους ανα τον κόσμο πετάγεται στο τελείως ξεκάρφωτο ένας μαθητής και λέει: "Κυρία, είδατε χτες τι είπε ο Ψινάκης στον τάδε;;" κι αρχίζει να γελάει υστερικά όλη η τάξη!!
Λοιπόν, μπορεί και να αντέδρασα υπερβολικά, αλλά νευρίασα, δεν είχα πια καμία διάθεση να συνεχίσω την κουβέντα περί μυθολογίας... Τους έβαλα να κάνουν μια άσκηση, ενώ καθόμουν και σκεφτόμουν σε τι σημείο έχουν φτάσει τα πράγματα. Ποιοί μύθοι και ποιος πολιτισμός να τα συγκινήσει όταν τα ίδια τα παιδιά μυθοποιούν τον Ψινάκη και τον κάθε Ψινάκη;;