0 μέλη και 1 επισκέπτης διαβάζουν αυτό το θέμα.
Αφήστε που έτσι και πιασεις δουλειά στα περισσότερα από αυτά στην καλύτερη ξεχνάς αυτά που έμαθες και στη χειρότερη λυπάσαι και ντρέπεσαι που αναγκάζεσαι να φέρεσαι στα παιδιά όπως σου υποδεικνύουν.Φορτώνοντας τα με ασκήσεις για "να τα ξέρουν όλα στο Δημοτικό" και το αφεντικό να βγάλει καλό όνομα..Δεν αντέχω να παίζω το παιχνίδι τους. Στο σταθμό που είμαι κάποια παιδάκια τρέμουν καθώς κάνουν την άσκηση. Κλαίνε, απογοητεύονται, τρυπάνε από το σβήσιμο το χαρτί και ιδρώνουν προσπαθώντας να "μας κάνουν το χατήρι" να γίνουν αυτό που κάνει το σταθμό να "πουλάει". Οι μετέπειτα καλές τους επιδόσεις στο Δημοτικό. Οσο είμαι εκεί θα αισθάνομαι να με βαραίνει ένα συναισθημα προδοσίας. Στον εαυτό μου, τα παιδιά, τα όνειρά μου. Και να πεις οτι δουλεύοντας με τέτοιες αποδοχές λύνουμε το βιοποριστικό μας. Τίποτα. Μερικές αγκαλιές, πολλά σ`αγαπώ και κάποιες ζωγραφίες καθημερινά είναι η ουσιασική αμοιβή μας. Και κάθε τους φιλί, λίγο κουράγιο ακόμα, μια υπόσχεση οτι όλα θα πάνε καλύτερα μια μέρα.
Aν σε εχει προσλαβει νομιμα 1100 ευρω
"Σε γνωστό εκπαιδευτικό όμιλο, οταν πηγα για συνέντευξη μου ζήτησαν να δουλεύω 9 ωρες και να πληρώνομαι για 8ωρο, κι όταν ρώτησα ποιος θα είναι ο μισθός μου παν πως αυτό δεν θα έπρεπε να είναι το ζητούμενό μου. Να δουλεύω με κέφι και όχι για τα λεφτά.. Και να τους πω τη γνωμη μου για το Δημόσιο. Θα θέλω να δίνω και εξετάσεις? Γιατί δεν επιθυμούν να προσλαμβάνουν και μετα να τους φεύγει το προσωπικό.