Στη Μιράντα...

[daniel]

Η μακροβιότερη στήλη στην Ελληνική δημοσιογραφία, το "Ράδιο Ε" (17 χρόνια συνεχόμενα) και από τις αγαπημένες μου (έχω σχεδόν μεγαλώσει μαζί της..), ανήκει στον "αιρετικό" ωραίο τρελλάρα και αλλά πολύ υγιειούς στις απόψεις του, Ανδρέα Ρουμελιώτη..

Παραθέτω το καθημερινό του πόνημα από την "Ελευθεροτυπία" της Τετάρτης 30/04/08...
Ας το σκεφτούμε λίγο όλοι κι ας γίνουν οδηγοί στη ζωή μας οι θυσίες όσων προηγήθηκαν από μας για καλύτερη ζωή..

Απλά να θυμόμαστε ότι τίποτα δε χαρίζεται, μόνο κατακτιέται με πολύ κόπο και αγώνα και όχι μόνο αξίζει να το διαφυλάμε αλλά και να διεκδικούμε με περισσότερο σθένος...

Τιμή στους κοινωνικούς αγωνιστές..



"Εδώ Ράδιο "Ε"

Στη Μιράντα...

Με τον ΑΝΔΡΕΑ ΡΟΥΜΕΛΙΩΤΗ

ΣΕ μένα το οφείλεις, Μιράντα μωρό μου, που κυκλοφορείς αβασάνιστα με μια αλυσιδίτσα στον αστράγαλο χρυσή. Και κάνει να δείχνουν ακόμη πιο σέξι τα μακριά, καλλίγραμμα ποδαράκια σου, στο Πούντα Μπιτς και στης Πάρου τη Χρυσή Ακτή.

Η προ-γιαγιά σου, που 'χε τ' όνομά σου, φορούσε κι εκείνη μια αλυσιδίτσα στο πόδι της, που δεν ήταν όμως, καρδούλα μου, σαν τη δική σου χρυσή. Αλλά σκουριασμένη, με μια βαριά σιδερένια μπάλα δεμένη· να δραπετεύσει να μην μπορεί.

ΣΚΛΑΒΑ ήταν, μωρό μου, Μιράντα, η προ-γιαγιά σου η καλή. Μην το ξεχάσεις ποτέ αυτό, γιατί, με χίλιους δυο τρόπους -να 'χεις το νου σου- κάποια στιγμή θα προσπαθήσουν να σου αφαιρέσουν και σένα την αλυσιδίτσα τη χρυσή και να σου φορέσουν την άλλη, την παραδοσιακή.

ΜΕΓΑΛΗ ευγνωμοσύνη μού οφείλεις Μιράντα μου. Αν όχι σε μένα απαραιτήτως, που στα μαρτυράω, τουλάχιστον στ' αδέλφια μου, που σκοτώθηκαν για την πάρτη σου στο Σικάγο, για να μπορείς εσύ να φοράς αυτή την αλυσιδίτσα τη χρυσή. Μεγάλη δουλάρα θα 'σουν αγάπη μου, αν δεν είχαν ξεσηκωθεί τ' αδέλφια μου εκεί.

ΤΟΝ πρώτο που πρέπει να ευγνωμονείς, λουλουδάκι μου, είναι τον Αλμπερτ Πάρσονς, τον αναρχοσυνδικαλιστή. Που με τη Λούσι τη γυναίκα του και τα επτά παιδιά τους μαζί, ήταν εκείνη την Πρωτομαγιά του 1886, στην πορεία, στο Σικάγο, η κεφαλή. Τον Σπις, τον Πάρσονς, τον Φίσερ και τον Εγκελ, που τραγουδώντας τη «Μασσαλιώτιδα» ανέβηκαν στην αγχόνη· και προπάντων μην αγνοείς αυτόν τον κούκλο, τον Λούις Λινγκ που αυτοκτόνησε στο κελί λίγο πριν απαγχονιστεί.

ΕΜΑΘΑ πως τελευταία με διαβάζεις κάθε μέρα γιατί: «έχω φάση φοβερή». Αυτό το σημείωμά μου ίσως κάπου-κάποτε σου χρειαστεί. Το ότι δουλεύεις 8 ώρες και όχι απ' το πρωί ώς το βράδυ το οφείλεις στον Αουγκουστ Σπις. Τα ελεύθερα γουικέντ στην Αράχοβα στον Σάμουελ Φίλντεν. Το βιβλιάριο υγείας που 'βγαλες στον Μίκαελ Σβαμπ. Κάθε φορά που πας χωρίς να πληρώσεις εξτρά στο γιατρό μπορείς να λες: «Μίκαελ σ' ευχαριστώ»!

ΓΙΑ να δικαιούσαι κι εσύ άδεια καλοκαιρινή και να ξεσαλώνεις στο Σούπερ Παραντάιζ και στη Χρυσή Ακτή το κανόνισαν (άσχετο!) κάτι καπνεργάτες Σαλονικιοί. Στη διασταύρωση Εγνατίας και Βενιζέλου, τον Μάη του '36, έπεσαν για πάρτη σου απ' τις σφαίρες της αστυνομίας, νεκροί.

ΤΟ ότι το παίζεις free, το χρωστάς σε διακόσιους παιδαράδες που έστησαν στο απόσπασμα οι Γερμανοί, στο σκοπευτήριο στην Καισαριανή. Την άδεια εγκυμοσύνης, όταν, με το καλό, κάνεις παιδί, σ' εκείνον τον Οσκαρ Νίμπι, τον αναρχοσυνδικαλιστή. Και την ελπίδα ότι δεν θα ζήσεις μες στην άγνοια και στον φόβο μια ζωή σκυφτή, στην εξέγερση του Μάη, τη φοιτητική.


ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 30/04/2008"


Απλά προσυπογράφω...

[PDE ads]

[morgan]

Πραγματικά με έπιασε κόμπος στο λαιμό όσο το διάβαζα. Έτσι, έτσι... Προς γνώση και συμμόρφωση.

Κι ένας λόγος να αρχίσω να παίρνω εφημερίδα.

[shania]

daniel είναι πραγματικά απίστευτο!!!!ευχαριστούμε που(για άλλη μια φορά)το μοιράστηκες μαζί μας...

[Nina P]

Από ποιόν άλλο θα διάβαζα ένα τέτοιο θέμα εδώ στο φόρουμ μας; Το φόρουμ που έχει γίνει το δεύτερο σπίτι μου.
Και από τον daniel τον αδερφό μου..
Να σ' έχει ο Θεός καλά ψυχή μου, που αναδημοσίευσες το παραπάνω άρθρο ...το χρειαζόμαστε νομίζω.

Όλοι κρύβουμε μια Μιράντα μέσα μας...ε; μην το ξεχνάμε.