Nέα Ελληνικά

[mariab]

Είναι λογικό μια δουλειά που γίνεται μέσα σε ένα-δύο μήνες να μην έχει και τόσο θεαματικά αποτελέσματα.
Ένα καλό βοήθημα για Καβάφη είναι πάντως και τα "Μικρά Καβαφικά" του Γ.Π. Σαββίδη. Δεν έχει τα άπειρα σχόλια, αλλά κατά τη γνώμη μου σε βοηθάει να καταλάβεις κάποια βασικά πραγματάκια.

[PDE ads]

[tho]

γνωριζει κανεις παιδια που μπορει να βρω τα διηγηματα του βιζυηνου :"μεταξυ Πειραιως και Νεαπολεως", "Αι συνεπιαι της παλαιας ιστοριας","διατι η μηλιά δεν έγινε μηλέα".
στα σχολικα βιβλια δεν υπαρχουν.
αναλυσεις για αυτα που μπορουμε να βρουμε?
χαμος!!!!

[mariab]

Γ.Μ. Βιζυηνός: "Νεοελληνικά Διηγήματα", επιμέλεια: Παν. Μουλλάς, εκδ. Βιβλιοπωλείο της "Εστίας": Περιλαμβάνει όλα τα διηγήματα της ύλης μας εκτός από το "Διατί η μηλιά δεν έγινε μηλέα". Επίσης η εισαγωγή του Μουλλά είναι πολύ καλή και έχει και μερικά σχόλια για τα διηγήματα που περιλαμβάνονται στο βιβλίο αυτό.

Γ.Μ. Βιζυηνός: "Πρωτομαγιά" και "Διατί η μηλιά δεν έγινε μηλέα", εκδ. Επικαιρότητα

Επίσης υπάρχει και το: Απόστολου Σαχίνη "Παλαιότεροι πεζογράφοι" (Α.Ρ. Ραγκαβής, Δ. Βικέλας, Γ.Βιζυηνός, Κ.Παλαμάς, Γ.Βλαχογιάννης), εκδ. Βιβλιοπωλείο της "Εστίας" με αναλύσεις και για τα διηγήματα του Βιζυηνού.

[tho]

ευχαριστω πολυ..βρηκα του μουλλα.εχει πραγματι πολυ καλη εισαγωγη.

[PDE ads]

[para5]

Tο alfavita δημοσίευσε μερικά multiple choice στα νέα ελληνικά.
Ηere's the link:

http://alfavita.gr/ASEP/asep20061224a.php

[para5]

Κι άλλα multiple choice για τα νέα ελληνικά (γιούπι!):

http://www.alfavita.gr/ASEP/asep20070114a.php

[Minoan]

Ένα ωραίο θέμα ανάπτυξης στα Νέα Ελληνικά: "Η αντικειμενική συστοιχία σε Καβάφη και Σεφέρη".

[tho]

να μας ελεγες και δυο λογακια....δηλαδη να  βαλουν δυο εργα να τα συγκρινουμε;

[Minoan]

Σε παραπέμπω σ.15 στο βιβλίο του ΟΕΔΒ (Λεξικό Λογοτεχνικών όρων). Αν δεν το έχεις στο λήμμα ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΙΚΗ ΣΥΣΤΟΙΧΙΑ, αναφέρει τα εξής:..."Σύμφωνα με τον Eliot, ο μόνος τρόπος για να εκφράσουμε την συγκίνηση μέσα από τη λογοτεχνία είναι να ανακαλύψουμε μια αντικειμενική συστοιχία, δηλ.ένα αντικείμενο, μια κατάσταση ή ακολουθία γεγονότων που θα ανακαλεί το συγκεκριμένο τύπο συγκίνησης στο νου του αναγνώστη. Συγκεκριμένα ο Σεφέρης για να εκφράσει τον τύπο συγκίνησης ή γενικότερα την ιδέα που τον ενδιαφέρει χρησιμοποιεί συχνά στοιχεία από το μύθο ή την ιστορία, δημιουργώντας μιαν αντιστοιχία μεταξύ παρόντος και παρελθόντος....Η μέθοδός του θα μπορούσε να ονομαστεί μυθική ή μυθικοϊστορική αντικειμενική συστοιχία. ....Στον Καβάφη πρόκειται για σύμπτωση. Χρησιμοποεί και αυτός την αντικειμενική συστοιχία, όχι όμως συνειδητά, όπως τη χρησιμοποίησε ο Σεφέρης γιατί ως τότε κανείς δεν είχε θίξει θεωρητικά αυτό το θέμα.

Τώρα όσο για το βιβλίο αυτό...πρώτη φορά το είδα σήμερα στο σχολείο.Πραγματικά είναι μυστήριο....Έχει πολύ πράγμα και λύνει τα χέρια σε όσους το ανακάλυψαν.Ευτυχώς δεν ανήκω στους διαβασμένους γιατί μετά την σημερινή ανακάλυψη θα ένιωθα σαφώς απογοητευμένη...

[tho]

  να σαι καλα αν και ελπιζω να μη  βαλουν τιποτα τετοια ψαγμενα και τρεχουμε και δε φτανουμε.....
ΚΑΛΗ ΕΠΙΤΥΧΙΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ.

[vassilis]

Τώρα όσο για το βιβλίο αυτό...πρώτη φορά το είδα σήμερα στο σχολείο.Πραγματικά είναι μυστήριο....Έχει πολύ πράγμα και λύνει τα χέρια σε όσους το ανακάλυψαν.Ευτυχώς δεν ανήκω στους διαβασμένους γιατί μετά την σημερινή ανακάλυψη θα ένιωθα σαφώς απογοητευμένη...

Το συγκεκριμένο βιβλίο είναι από τα πολύ καλά του ΟΕΔΒ.
Από σπόντα το πήρα και γω απ'το σχολείο (το βρήκα στην αίθουσα των καθηγητών ,την ώρα της ΠΔΣ και μου φάνηκε ενδιαφέρον ).
Τα χει όλα μαζεμένα και σου λύνει όντως τα χέρια...
Αλλά ,τέτοιες ώρες.... τέτοια λόγια
Καλή τύχη σε όλους/ες

[eleftheria]

Πιστεύω ότι το συγκεκριμένο θέμα είναι καταλληλότερος τόπος να συνεχιστεί η συζήτηση σχετικά με την ερώτηση για την παράγραφο, μια και το "Βάσεις εισαγωγής" δεν σηκώνει άλλο αυτή τη συζήτηση.

Η άποψή μου, λοιπόν, καθώς και μερικών ακόμη φιλολόγων από εδώ μέσα, είναι ότι στην προκειμένη ερώτηση η σωστή απάντηση είναι η ανάπτυξη με αιτιολόγηση καθώς η θεματική πρόταση "επιβάλλει" τη συγκεκριμένη τεχνική. Απ' ότι κατάλαβα, ο apuleius, που πιστεύει ότι έχουμε ανάπτυξη με παράδειγμα θεωρεί ότι, ναι μεν η θεματική πρόταση "ζητάει" αιτιολόγηση, ωστόσο, η τεχνική της παραγράφου εντέλει καθορίστηκε από την κατακλέιδα (!). Πριν εκθέσω τα επιχειρήματά μου θέλω να καταστήσω σαφές ότι δεν το παίζω έξυπνη (ίσως αν ήμουν η σούπερ φιλόλογος τώρα να μην αγωνιούσα για την τύχη μου), ούτε είμαι το αγγούρι που σηκώθηκε να δείρει το μανάβη (βλ. πιτσιρίκα υποψήφια που πάει να τα βάλει με τις ορθές απαντήσεις). Απλώς όταν είμαι βέβαιη για την άποψή μου έχω την τάση να την υποστηρίζω μέχρι τα επιχειρήματα του άλλου να με πείσουν πλήρως για το λάθος μου. Φτάνει ο πρόλογος και ξεκινώ.

Προσωπικά γνωρίζω ότι η θεματική πρόταση/περίοδος είναι το κομμάτι της παραγράφου που (πέρα από το ότι εκφράζει την κύρια ιδέα της παραγράφου) διατυπώνει και το σκοπό της . Με άλλα λόγια λόγια, είναι, ας πούμε, ο "πιλότος" που κατευθύνει ως προς τον τρόπο και τη μέθοδο ανάπτυξης. Από την άλλη, η κατακλείδα, όντας προαιρετική,  είναι η πρόταση/περίοδος που συνοψίζει το περιεχόμενο των λεπτομερειών της παραγράφου αποτελώντας πολλές φορές και το συμπέρασμα που ανάγεται από τα προαναφερθέντα. Νομίζω ότι σε καμία περίπτωση η κατακλείδα δεν οροθετεί τον τρόπο ανάπτυξης, απλώς συγκεφαλαιώνει και πολλές φορές χρησιμοποιείται ως μεταβατική πρόταση για ό,τι θα ακολουθήσει.

Υπάρχει, ωστόσο, και η εξής περίπτωση: ως επί το πλείστον η θεματική πρόταση μπαίνει στην αρχή της παραγράφου και βασικά όταν η ανάπτυξη είναι παραγωγική. Υπάρχει, όμως, και η περίπτωση να έχουμε θεματική πρόταση στο τέλος της παραγράφου όταν αναλύουμε επαγωγικά. Αν δεχτούμε ότι η ανάλυση της επίμαχης παραγράφου για την οποία κάνουμε λόγο είναι επαγωγική (αφου, ας πούμε, ξεκινάει μιλώντας πολύ συγκεκριμένα) τότε η τελευταία φράση δεν είναι κατακλείδα αλλά θεματική πρόταση και τότε μόνο μπορώ να δεχτώ ότι, ναι, υπάρχει ανάπτυξη με παράδειγμα -καί εν προκειμένω δεν έχουμε κατακλείδα (σύνηθες φαινόμενο). Apuleius, σε καμία περίπτωση, όμως δεν μπορώ να συμφωνήσω μαζί σου ότι από την κατακλείδα συμπαιραίνουμε την τεχνική. 

[apuleius]

Εφόσον, Rica, αποδέχεσαι λίγο έως πολύ ότι η τελευταία πρόταση λειτουργεί ως "θεματική πρόταση" της παραγράφου, στην πραγματικότητα δέχεσαι ότι η πρώτη πρόταση δεν έχει κανένα απολύτως λειτουργικό για το νόημα ρόλο μέσα στην παράγραφο (άρα ότι δεν είναι θεματική πρόταση). Αυτό που υποστηρίζω εγώ είναι αφ' ενός ότι η πρώτη πρόταση παραμένει η θεματική πρόταση της παραγράφου (διότι απλούστατα οι λεπτομέρειες-σχόλια της παραγράφου επεξηγούν και αναλύουν ακριβώς το περιεχόμενό της), αφ' ετέρου ότι η τελευταία πρόταση είναι κατακλείδα (διότι καταλήγει σε ένα συμπέρασμα), αλλά με ιδιαίτερο και βαρύνοντα ρόλο στη συγκεκριμένη παράγραφο. Πολύ σωστά αναφέρεις ότι έχουμε επαγωγική συλλογιστική πορεία στην παράγραφο. Αυτό όμως δε σημαίνει ότι η παράγραφος ξεκινά χωρίς θεματική περίοδο!!Αυτό δεν ισχύει για καμία παράγραφο. Όλες ξεκινούν με θεματική περίοδο. Απλά επειδή ακριβώς έχουμε επαγωγική συλλογιστική πορεία, ξεκινούμε από ένα επιμέρους θέμα (εν προκειμένω: την πρώτη τραυματική σχολική εμπειρία) και καταλήγουμε σε ένα γενικής φύσεως συμπέρασμα (εν προκειμένω: ότι ήταν η πρώτη καταστρατήγηση προσωπικών δεδομένων). Άρα η κατακλείδα, από την ίδια τη φύση του επαγωγικού συλλογισμού, αποτελεί το τελικό και άρα κεντρικό σημείο του νοήματος και γι' αυτό ακριβώς θεωρούμε ότι υπάρχει ανάπτυξη με παράδειγμα: το περιεχόμενο της θεματικής πρότασης και των λεπτομερειών της παραγράφου είναι ένα παράδειγμα που οδηγεί στο γενικό συμπέρασμα της κατακλείδας. Από αυτό αποδεικνύεται ότι κατά περίπτωση, όπως έγραψα και χτες, μπορεί η κατακλείδα να καθορίζει τελικά τον τρόπο ανάπτυξης της παραγράφου και να δίνει την εντύπωση " θεματικης περιόδου", χωρίς βέβαια να είναι.

Πρόκειται για μια "τρελή" σπαζοκεφαλιά και για την πιο αποτυχημένη ίσως ερώτηση στον κλάδο μας (αν εξαιρέσω ίσως αυτή με τη δραχμή και αυτή με τον καθεδρικό ναό). Ούτε εγώ θέλω να το παίξω "γκουρού" και να σας πείσω όλους και δεν καταλαβαίνω γιατί υπάρχει τόσο πάθος στην υποστήριξη των επιχειρημάτων μας!Απλούστατα ο καθένας λέει τη γνώμη του και αυτό είναι όλο!Ας ηρεμήσουμε λιγάκι.....Αν θέλουμε να αγχωθούμε, έχουμε άλλα πράγματα............

[eleftheria]

Δεν κατάλαβες, δεν αποδέχομαι τίποτα! Είπα ότι θα μπορούσα να το δεχτώ αυτό μόνο στην περίπτωση που έχουμε θεματική πρόταση στο τέλος. Και ναι, μπορεί να ξεκινήσει παράγραφος χωρίς θεματική πρόταση, έχω συναντήσει τέτοια παράδειγματα σε ασκήσεις για μαθητές γυμνασίου! Επιπλέον, σε παραπέμπω και στο βιβλίο του Δ.Φαρμάκη, Η τέχνη και η τεχνική της παραγραφοποίησης, εκδ. ΖΗΤΗ, σ. 14.

Εντέλει το ζήτημα πιστεύω είναι στο αν η θεματική πρόταση είναι στην αρχή ή στο τέλος. Μόνο έτσι μπορεί να δικαιολογηθεί και η μία και η άλλη απάντηση.