νεα ελληνικα ασεπ 2008 προτεινομενη βιβλιογραφια

[LK]

Είναι τρεις οι κατηγορίες, όπως τα αναφέρεις και το βιβλιο της Γ΄Λυκείου: Κοινωνική, υπαρξιακή και νεοϋπερρεαλιστική. Οι δύο πρώτες κατηγορίες έχουν να κάνουν με τη θεματολογία, ενώ η τρίτη με την τεχνοτροπία. Οι νεουπερρεαλιστές συνδυάζουν συβολισμό, υπερρεαλισμό και χρησιμοποιούν πιο απλή γλώσσα από τους αντίστοιχους του  30,ι αρκετούς επιστημονικούς όρους. Όσον αφορά στα θέματα τείνουν προς την υπαρξιακή ποίηση. Για παράδειγμα ο Σαχτούρης σε πολλά ποίηματά τα του αναφέρεται στον εμφύλιο, αλλά χωρίς να διαφαίνεται μέσα από τα ποιήματά του κάποια ιδεολογική απόχρωση, απλώς περισσότερο διαφαίνεται ο αντίκτυπος των ιστορικών συγκυριών στον άνθρωπο. Αυτά ξέρω!

[PDE ads]

[octapus]

Αυτά ξέρω!

Και από ό, τι φαίνεται τα ξέρεις καλά.   

Έχεις δίκιο. Τρεις είναι "οι κατηγορίες".  Και  η σχολική γραμματολογία πραγματεύεται τη "νεοϋπερραλιστική τεχνοτροπία" στην ενότητα υπαρξιακή ποίηση.

[green ice]

Θα ήθελα να μου απαντήσει κάποιος ,εφόσον γνωρίζει,στην εξής ερώτηση:Τι είναι  τα πολυλεκτικά κ παραθετικά σύνθετα?

[apri]

Τα πολυλεκτικά παραθετικά σύνθετα είναι σύνθετα που έχουν τα εξής χαρακτηριστικά:

1.  αποτελούνται από δυο ομοιόπτωτα ουσιαστικά που παρατίθενται. Γι' αυτό λέγονται παραθετικά.

2. μολονότι αποτελούν μια συντακτική και σημασιολογική ενότητα, μορφολογικά τα ουσιαστικά αυτά ενώνονται χαλαρά με ή χωρίς ενωτικό (π.χ λέξη-κλειδί, νόμος-πλαίσιο αλλά και πωλήσεις ρεκόρ), δηλαδή δεν συντίθενται με μια μορφολογική κατάληξη, ώστε να αποτελέσουν μια λέξη, όπως τα μονολεκτικά παρατακτικά σύνθετα (π.χ ανεβοκατεβαίνω). Γι' αυτό λέγονται και πολυλεκτικά.



Σύμφωνα με την Αναστασιάδη-Συμεωνίδη («Η νεολογία στην κοινή νεοελληνική», ΑΠΘ, 1986), ανάλογα με τη συντακτική σχέση των δύο όρων του π.σ., διακρίνουμε τις εξής τέσσερις κατηγορίες:

α. Με σχέση κατηγορουμένου
Όσα παραλείπουν το συνδετικό ρήμα «είναι», όπου το δεύτερο συστατικό του π.σ. λειτουργεί συντακτικά ως κατηγορούμενο του πρώτου συστατικού.
αστυνομικός-μάρτυρας κατηγορίας (αστυνομικός που είναι μάρτυρας κατηγορίας), νησί-φρούριο, βιβλίο-ντοκουμέντο, επιστολή-καταγγελία, αυτοκίνητο-ψυγείο, καναπές-κρεβάτι, κράτος-μέλος.
Σ’ αυτά τα π.σ. ο β΄ όρος εξαρτάται ως προς τον αριθμό από τον α΄ όρο: των αστυνομικών-μαρτύρων κατηγορίας αλλά όχι υποχρεωτικά ως προς την πτώση: του αυτοκινήτου-ψυγείου αλλά του καναπέ-κρεβάτι.

β. Με μεταφορική σχέση
Σε όσα π.σ. υπονοείται μεταξύ των δύο όρων ένας τρίτος κοινός όρος που επιτρέπει μια σύγκριση, η οποία όμως δεν εξωτερικεύεται.
Ο άνθρωπος «πετά» / το πουλί πετά = ο άνθρωπος-πουλί, το ταξίδι ήταν πολύ σύντομο / η αστραπή είναι πολύ «σύντομη» = ταξίδι-αστραπή, παιδί-θαύμα, νόμος-πλαίσιο, πλοίο-φάντασμα, λέξη-κλειδί κ.ά.
Οι δύο όροι αυτών των π.σ. είναι ανεξάρτητοι ως προς το γένος (λύση-μπάλωμα), ενώ ως προς τον αριθμό και την πτώση δεν είναι υποχρεωτική η συμφωνία των δύο όρων:
του νόμου-πλαίσιο, του παιδιού-θαύμα, του θεσμού-μπαμπούλα, τα παιδιά-θαύματα αλλά: τα λεωφορεία-καρμανιόλα.

γ. Με σχέση συμπληρώματος
Σε όσα π.σ. ο β΄ όρος αποτελεί συμπλήρωμα του α΄, με την έννοια ότι λειτουργεί συντακτικά ως αντικείμενο ή ως εμπρόθετος προσδιορισμός στον α΄ όρο. Στην πρώτη περίπτωση υπονοείται ανάμεσα στους δύο όρους ένα μεταβατικό ρήμα: στοιχείο-(που προκαλεί / δημιουργεί) έκπληξη, πωλήσεις-(που έκαναν) ρεκόρ. Στη δεύτερη περίπτωση το στοιχείο που παραλείπεται και συνδέει συντακτικά τα δύο ουσιαστικά είναι μια πρόθεση: ομιλία-(με) συζήτηση, σεμινάριο-(με) συζήτηση.
Αυτά τα παραθετικά σύνθετα υπάρχει κίνδυνος να θεωρηθούν, λανθασμένα, ότι χαρακτηρίζονται από συμπλεκτική σχέση (δηλαδή: ομιλία και συζήτηση). Αυτό που τα διακρίνει όμως από τα π.σ. της τέταρτης κατηγορίας είναι ότι ο α΄ όρος είναι ο βασικός και ο β΄ απλώς τον προσδιορίζει. Αντίθετα, στα π.σ. με συμπλεκτική σχέση οι δύο όροι είναι ισοδύναμοι.
Ως προς τον αριθμό και την πτώση ο β΄ όρος είναι ανεξάρτητος από τον α΄.

δ. Με συμπλεκτική σχέση
Σε όσα π.σ. παραλείπεται ανάμεσα στους δύο όρους ο συμπλεκτικός σύνδεσμος «και»:
(συνάντηση) Έβερτ-(και) Μητσοτάκη, (σιδηροδρομική γραμμή) Θεσ/νίκης-(και) Κων/πολης, (αγώνας) ΠΑΟΚ-(και) ΑΕΚ, (σχέσεις) Βορρά-(και) Νότου, (χώρα) φιλική-(και) συμμαχική, (μείγμα) θείου-(και) φωσφόρου.
Λόγω της συμπλεκτικής συντακτικής τους σχέσης, οι δύο όροι συμφωνούν απαραίτητα μεταξύ τους ως προς τον αριθμό και την πτώση, τα οποία στη συνέχεια καθορίζονται από το ουσιαστικό που προσδιορίζουν. Έτσι, αν οι δύο όροι είναι κοινά ουσιαστικά, μπαίνουν σε γενική: (μείγμα) θείου-φωσφόρου. Αν είναι επίθετα, συμφωνούν κατά γένος, αριθμό και πτώση με το προσδιοριζόμενο ουσιαστικό: του απελευθερωτικού-αντιαποικιακού (κινήματος). Τέλος, αν το π.σ. είναι ρηματικό, υπάρχει συμφωνία των όρων του ως προς τον αριθμό με το «υποκείμενό» του: παρουσιάζει-συντονίζει (ο δείνα δημοσιογράφος).

[PDE ads]

[octapus]

Και ύστερα από την άψογη αυτή παράθεση από την apri, μια  "ταπεινή" απάντηση σύμφωνα με τα όσα αναφέρει το βιβλίο Νεοελ. Γλώσσας Β’ Γυμν.

Τριών ειδών είναι τα πολυλεκτικά σύνθετα:
α. πολυσύνθετα   αποτελούνται από τρία ή και περισσότερα συνθετικά   π.χ. μισοκακόμοιρος

β. λεξικές φράσεις   ονοματικά σύνολα (επίθετο+ουσιαστικό, ουσιαστικό+ουσιαστικό) που έχουν μια παγιωμένη πλέον σημασία  π.χ. φακοί επαφής

γ.  παραθετικά    δύο λέξεις (συνήθως ουσιαστικά) που συνδέονται με ενωτικό π.χ. λέξη-κλειδί

[green ice]

Σας ευχαριστώ πολύ  apri k octapus.

[apri]

Και ύστερα από την άψογη αυτή παράθεση από την apri, μια  "ταπεινή" απάντηση σύμφωνα με τα όσα αναφέρει το βιβλίο Νεοελ. Γλώσσας Β’ Γυμν.

Τριών ειδών είναι τα πολυλεκτικά σύνθετα:
α. πολυσύνθετα   αποτελούνται από τρία ή και περισσότερα συνθετικά   π.χ. μισοκακόμοιρος

β. λεξικές φράσεις   ονοματικά σύνολα (επίθετο+ουσιαστικό, ουσιαστικό+ουσιαστικό) που έχουν μια παγιωμένη πλέον σημασία  π.χ. φακοί επαφής

γ.  παραθετικά    δύο λέξεις (συνήθως ουσιαστικά) που συνδέονται με ενωτικό π.χ. λέξη-κλειδί

Βέβαια,  το λέει το Βιβλίο της Γλώσσας, οπότε το κρατάτε για τις εξετάσεις, αλλά μου δημιουργείται μια θεωρητική απορία:
Αν το πάρουμε ετυμολογικά το θέμα, μονολεκτικά είναι τα σύνθετα που αποτελούνται από μια λέξη, πολυλεκτικά είναι τα σύνθετα που αποτελούνται από πολλές λέξεις (βλ. παγιωμένες λεξικές φράσεις ή ελεύθερες ακολουθίες λέξεων με ή χωρίς ενωτικό). Πολυσύνθετα είναι τα σύνθετα που συντίθενται από πολλά συνθετικά μέρη, από πολλά μορφήματα. Επομένως, γιατί να θεωρήσουμε τα πολυσύνθετα πολυλεκτικά; Το "μισοκακόμοιρος" μια λέξη δεν είναι; Γιατί να μην το πούμε μονολεκτικό;

[olgalia]

Aυτό αναρωτιόμουν κι εγώ. Γιατί το μισοκακόμοιρος να μην είναι ένα ωραιότατο, απλό προσδιοριστικό σύνθετο;

[maryvas]

Aυτό αναρωτιόμουν κι εγώ. Γιατί το μισοκακόμοιρος να μην είναι ένα ωραιότατο, απλό προσδιοριστικό σύνθετο;

προσδιοριστικο συνθετο δε γινεται να ειναι γιατι οπως εχουμε δει απο τη γλωσσα τα συνθετα αυτα που μαθαινουμε: προσδιοριστικα, παρατακτικα, κτητικα, αντικειμενικα, αποτελουνται απο 2 κ οχι απο 3 λεξεις.

στην ερωτηση σου απρι δε μπορω να απαντησω. εχει μια βαση αυτο που λες

[green ice]

Νομίζω ότι η διαφορά δεν έχει να κάνει με αυτό αλλά ότι σε αυτήν την λέξη έχουμε πολλαπλή σύνθεση διαφορετικών λέξεων.Εδώ δε εστιάζουμε στο ότι οι λέξεις  δε χωρίζονται.Είναι σύνθετο που αποτελείται πάνω από δύο λέξεις .Έτσι το καταλαβαίνω .

[apri]

Νομίζω ότι η διαφορά δεν έχει να κάνει με αυτό αλλά ότι σε αυτήν την λέξη έχουμε πολλαπλή σύνθεση διαφορετικών λέξεων.Εδώ δε εστιάζουμε στο ότι οι λέξεις  δε χωρίζονται.Ίιναι σύνδετο που αποτελείται πάνω από δύο λέξεις .Έτσι το καταλαβαίνω .

Κάπως έτσι πρέπει να το σκέφθηκαν.
Να πω τη μαύρη αλήθεια, δεν το είχα προσέξει ποτέ. Απλώς όσο το βλέπω τώρα, τόσο περισσότερο δεν μου αρέσει και δεν μου φαίνεται να στέκει.

Στο δικό μου μυαλό:
Στα μονολεκτικά,  έχουμε σύνθεση μορφημάτων (θέματα λέξεων και κατάληξη) και το αποτέλεσμα είναι ΜΙΑ ΛΕΞΗ.
Στα πολυλεκτικά, έχουμε σύνθεση λέξεων  και το αποτέλεσμα είναι ΠΟΛΛΕΣ ΛΕΞΕΙΣ.

Στο "μισοκακόμοιρος" είτε το θεωρήσουμε προϊόν τεσσάρων μορφημάτων (μισό-κακο-μοιρ-ος) είτε ενός μορφήματος (μισό) και μιας σύνθετης λέξης (κακόμοιρος), το αποτέλεσμα είναι μια λέξη. Άρα, είναι πολυσύνθετο μονολεκτικό.


Να το θέσω αλλιώς:

Με βάση το σκεπτικό τους, το "μισοκακόμοιρος" δεν είναι μονολεκτικό, γιατί συντίθεται από πολλές λέξεις. Τότε όμως αυτό σημαίνει ότι το "κακόμοιρος" είναι μονολεκτικό, γιατί συντίθεται από μία λέξη!!! (δεν είπαμε ότι συντίθεται από δύο; )

Συγχωρήστε με, αλλά αυτός ο ορισμός κάπου πάσχει... Μπερδεύει τον τρόπο σύνθεσης (δυο ή πολλά λεξικά μορφήματα) με το προϊόν της σύνθεσης (μία λέξη- πολλές λέξεις), τα συνθετικά μέρη με την τελική σύνθετη λέξη.

Απλά αναρωτιέμαι...

[green ice]

Αν πέσει αυτό ,μάλλον θα με πιάσει γέλιο αφού θα μου έρθουν οι προβληματισμοί μας  σχετικά με τον ορισμό στο μυαλό.

[LK]

Όλο ερωτήσεις είμαι σήμερα. Τέλοσπάντων, ας την κάνω. Το Σκαρίμπα σε ποια γενιά τον τοποθετούμε, ξέρει κανείς. Στο βιβλίο της Β΄λυκειου λέει στη γενιά του 20, στη σχολική γραμματολογία στη γενιά του 30. Μήπως το ποιητικό του έργο προηγήθηκε του πεζογραφικού, γι αυτό;

[maryvas]

o σκαριμπας ανηκει στη γενια του 1930. το θυμαμαι κ απο το πανεπιστημιο αλλα ετσι το διαβασα κ για ασεπ.
κ μονο τον τιτλο να παρεις "ουλαλουμ" σε παραπεμπει οσο να ναι στη γενια του 30