νεα ελληνικα ασεπ 2008 προτεινομενη βιβλιογραφια

[Supreme]

Συμφωνώ απολύτως

[PDE ads]

[marion]

Παιδιά, άλλο τρόπαιο και άλλο μνημείο. Το μνημείο έχει την έννοια της μονιμότητας. Το τρόπαιο ήταν μια πρόχειρη αφιέρωση πάνω σε δέντρα συνήθως του 1/10 (αν θυμάμαι σωστά την αναλογία) προς τους θεούς, το οποίο ήταν ιεροσυλία να το πειράξει κάποιος. Νομίζω ότι στη μάχη του Δηλίου το τρόπαιο στήθηκε ιδιόμορφα και αυτό έχει μείνει στην ιστορία. Τώρα, ότι το έστησαν οι Θηβαίοι και όχι ο Φίλιππος ούτε και εγώ το ήξερα.

Το τρόπαιο είχε την έννοια του μνημείου θριάμβου, που έστηναν οι αρχαίοι Έλληνες για την τροπή σε φυγή του εχθρού. Το τρόπαιο το αφιέρωναν στον Τροπαίο Δία. Αποτελούνταν ως επί το πλείστον από ασπίδες, κράνη, περικεφαλαίες, τα οποία  κρεμούσαν σε δέντρα ή και σε ξύλινους στύλους συνήθως.

[dora2008]

Το βιβλίο Ιστορίας της ΝΕ λογοτεχνίας σε κάποια σημεία είναι ανακόλουθο... ΄Ενα εκ των οποίων: στο σημείο που αναφέρει τον Στρ. Τσίρκα κι εντάσσει την τριλογία του "Ακυβέρνητες πολιτείες" στη α΄ μεταπολεμική γενιά, σου πετάει κι ένα " δημοσίευσε τα βιβλία του πριν από τον α΄παγκόσμιο πόλεμο".. (Μέσα στο πολύ συγγραφικό οίστρο καταργείται και η όποια συνοχή..)

[maryvas]

ε τωρα ομως με συγχωρεις αλλα θα σου την πω. εισαι αχαριστη. εμ μας φτιαξανε βιβλιο νεοελληνικης λογοχνιας εμ γκρινιαζουμε κιολας. μα ολα δικα μας τα θελουμε τελος παντων? τσ τσ τσ αχαριστια που υπαρχει στον κοσμο.
το βιβλιο ειναι ΤΕΛΕΙΟ. τωρα γιατι τον καζαντζακη τον εντασσει στη μεταπολεμικη, το ιδιο κ τον καββαδια κ λεει περιπου κ οτι ο "χασης" ειναι του κουτουζη αυτο ειναι αλλο θεμα.
 

[PDE ads]

[swtia]

αρθρο της Ε. Κοτζια στην Καθημερινη για το συγκεκριμενο βιβλιο
Διακρινοντας
Επονείδιστο σχολικό βιβλίο

Tης Eλισαβετ Kοτζια

Συνονθύλευμα βάναυσων λαθών, ασύλληπτων προχειροτήτων και παιδαριωδών ασαφειών, η σχολική «Ιστορία Νεοελληνικής Λογοτεχνίας» του ΟΕΔΒ για την Α΄, Β΄ και Γ΄ Γυμνασίου οδηγεί τον ενήλικα που γνωρίζει το θέμα σε απελπισία και τον μαθητή τον οποίο έχει αναλάβει να εκπαιδεύσει σε παραλογισμό. Θα σχολιάσω το τελευταίο τμήμα του βιβλίου σχετικά με την ελληνική λογοτεχνία του 20ού αιώνα. Το σχολικό εγχειρίδιο βρίθει από οφθαλμοφανή σφάλματα στις περιοδολογικές κατατάξεις και από δεκάδες ανακρίβειες στο πραγματολογικό υλικό. Για αδιευκρίνιστο λόγο ο διηγηματογράφος Δημοσθένης Βουτυράς τοποθετείται έτσι στο κεφάλαιο «Η ποίηση μέχρι το 1930». Ο γεννημένος στα 1883 Νίκος Καζαντζάκης αφρόνως περιλαμβάνεται στη γενιά του ’30. Ο μεσοπολεμικός Νίκος Καββαδίας συγκαταλέγεται στο κεφάλαιο των μεταπολεμικών ποιητών, ενώ οι μεταπολεμικοί πεζογράφοι Αρης Αλεξάνδρου και Σπύρος Πλασκοβίτης αυθαιρέτως μετακυλίονται από την πρώτη στη δεύτερη μεταπολεμική γενιά. Κάνοντας μάλιστα ένα ακροβατικό άλμα, ο μεσοπολεμικός Γιάννης Μαγκλής παραδόξως προσγειώνεται ανάμεσα στους μεταδικτατορικούς συγγραφείς. Δαιμονικά δισυπόστατος, ο Στράτης Μυριβήλης εμφανίζεται να έχει γεννηθεί ταυτόχρονα στη Μικρά Ασία και στη Μυτιλήνη, ενώ ο Στρατής Τσίρκας παρουσιάζεται να δημοσιεύει πριν από τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο (σε ηλικία, αν πάλι πιστέψουμε το εγχειρίδιο, τριών ετών). Ο εισηγητής του σύντομου μεταπολεμικού πεζογραφήματος Γιώργος Ιωάννου παρουσιάζει ένα άλλου τύπου «μυθιστόρημα» (ευτυχώς εντός εισαγωγικών) ενώ ο Τίτος Πατρίκιος συγκαταλέγεται στους λογοτέχνες της Αντίστασης αλλά όχι στους ποιητές της ήττας(!). Ευτυχώς πάντως που το βιβλίο δεν έχει πολλά ποιητικά παραθέματα διότι οι οκτώ στίχοι του Μίλτου Σαχτούρη από τη συλλογή «Τα φάσματα ή η χαρά στον άλλο δρόμο» έχουν πέντε τυπογραφικά λάθη, ενώ ο στίχος από «Το ψωμί» της ίδιας συλλογής γράφει «Πάντα θα ’χουμε ανάγκη από ουρανό» αντί του σωστού «Ας μη το κρύβουμε / διψάμε για ουρανό!».

Εξαιτίας των φραστικών του ακυριολεξιών, το βιβλίο βρίθει ακόμα από ανοησίες. Στην Ελλάδα, ο Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος συνεχίστηκε μέχρι το 1949, με μια σκληρότερη όμως μορφή: εκείνη του εμφυλίου πολέμου – ενώ μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο οι ξένοι θιασώτες του νεορεαλισμού ζούσαν, σύμφωνα με τη σχολική ιστορία, «στην παρανομία (όπως ο Μοράβια), στη φυλακή (όπως ο Παβέζε) ή στην εξορία (όπως ο Κάρλο Λέβι), ενώ άλλοι εντάχθηκαν στην Αντίσταση» [υποθέτω κατά των Συμμάχων που είχαν νικήσει τους Ναζί!]. Υπόδειγμα επιστημονικής ακριβολογίας, το γλωσσάρι υπερηφάνως αποκαλύπτει στη μαθητική κοινότητα ότι ο εσωτερικός μονόλογος αποτελεί «τεχνική με την οποία ο συγγραφέας εκφράζει τον εσωτερικό του κόσμο και τις διάφορες καταστάσεις που περνούν “εσωτερικά” μέσα του». Και για να μη θεωρηθεί ότι υπερβάλλω ως προς το ακαταλόγιστο του βιβλίου, παραθέτω αυτούσια την περιγραφή της υπόθεσης του «Νούμερου 31328». Στα δεκαοκτώ του χρόνια συνέλαβαν οι Τούρκοι [τον Βενέζη] «και τον έστειλαν σε στρατόπεδο καταναγκαστικών έργων, στο εσωτερικό της χώρας, δίνοντας στον καθένα ένα νούμερο. Εκεί χιλιάδες από τους αιχμαλώτους πέθαναν από τις κακουχίες. Οσοι όμως έτυχε να επιβιώσουν, όπως ο νεαρός Βενέζης, στη συνέχεια στην ανταλλαγή των πληθυσμών που ακολούθησε, τέθηκαν υπό την προστασία του Ερυθρού Σταυρού. Το νούμερο λοιπόν που τους είχε δοθεί, τελικά τους έσωσε».

Δεν θα σας αποκαλύψω τα ονόματα των τριών γνωστών φιλολόγων που το συνέγραψαν. Αν δεν διακρίνονται στην παρακείμενη φωτογραφία, ανακαλύψτε τα σας παρακαλώ μόνοι σας, ζητώντας το βιβλίο από τα παιδιά σας ή τα παιδιά των φίλων σας. Και όσοι κάνουν κινητοποιήσεις εναντίον της αξιολόγησης, ας αιστανθούν δικαιωμένοι. Διότι το σχολικό αυτό εγχειρίδιο έχει αξιολογηθεί από τέσσερις διαφορετικούς φορείς: εγκρίθηκε από έναν πανεπιστημιακό καθηγητή, έναν σχολικό σύμβουλο και έναν φιλόλογο δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, πέρασε από φιλολογική επιμέλεια, ενώ η κυκλοφορία του επικυρώθηκε από τον αρμόδιο Σύμβουλο του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου. Υποθέτω τέλος ότι όλο και κάποιος θα το διάβασε στον εκδοτικό οίκο που το δημοσιεύει – οίκο που πρόσφατα κυκλοφόρησε το αξιομνημόνευτο «Λεξικό Νεοελληνικής Λογοτεχνίας».

Μετά την αποκάλυψη του αμαθέστατου και θρασύτατου αυτού σχολικού εγχειριδίου, είμαι βέβαιη ότι από αύριο στο πανελλήνιο θα ξεσπάσει σάλος ανάλογος με εκείνον που δημιουργήθηκε γύρω από το πάλαι ποτέ βιβλίο ιστορίας της Στ’ Δημοτικού. Διότι όπως η ιστορία, η νεοελληνική λογοτεχνία διαπαιδαγωγεί και αυτή την εθνική συνείδηση των μαθητών. (Και ενώ η ηγεσία του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου άλλαξε, το ελεγκτέο βιβλίο εξακολουθεί να διδάσκεται). Οι τηλεπαρουσιαστές θα προσκαλέσουν πνευματικούς παράγοντες προκειμένου να συζητήσουν για το σκάνδαλο της σχολικής διδασκαλίας σκουπιδιών, εθναμύντορες και ανοιχτόμυαλοι πολιτικοί θα ξιφουλκήσουν, οι σχολιαστές στα τηλεπαράθυρα θα οργιστούν καταλλήλως, και ο υπουργός Παιδείας Ευριπίδης Στυλιανίδης θα διατάξει την άμεση απόσυρση και πολτοποίηση του επονείδιστου σχολικού βιβλίου.

[LK]

O ένας εκ των συγγραφέων, ο Αθανασόπουλος υπήρξε καθηγητής μου στη σχολή. Ήταν καλός καθηγητής, θυμάμαι. 

[LK]

Κάτι άλλο σε σχέση με το βιβλίο. Είδατε πουθενά ν' ανφέρεται ο Γιώργος Θέμελης, σημαντικότατος ποιητής. Έχω ένα βιβλίο του Αθανασόπουλου μπροστά μου που τον αναφέρει πρώτο και καλύτερο, ανάμεσα στο Σεφέρη, τον Ελύτη κτλ. Εγώ πιστεύω ότι γράφονται πρόχειρα, κάνοντας συρραφές και μάλιστα ούτε καν από τους ίδιους, αλλά από μεταπτυχιακούς φοιτητές τους.

[non-stop]

Μήπως είμαστε λίγο υπερβολικοί σε σχέση με το βιβλιο; Τα λάθη που αναφέρονται στο ανωτέρω άρθρο εγώ τουλάχιστον δεν μπορώ να τα εξακριβώσω, πχ ο Μυριβήλης γεννήθηκε στη Μυτιλήνη και πήγε στη Μικρά Ασία. Πού λέει ότι κατάγεται από τη Μικρά Ασία; Και ότι ο Β παγκόσμιος συνεχίστηκε με τη μορφή του εμφυλίου είναι απλά μεταφορικός λόγος που δεν νομίζω να μπεδεύει κανέναν. Όσο για τις κατατάξεις των λογοτεχνών σε περιόδους έχω να πω ότι εκ φύσεως δεν δύναται να γίνουν. Άλλωστε πχ για τον Κζαντζάκη ανφέρει ότι δεν ανήκει πουθενά. Το βιβλίο βέβαια μπορεί να μη είναι τέλειο όπως όλα τα βιβλία άλλωστε.
Το πρόβλημα πιστευώ πως έγκειται στη χρηστικότητά του, δηλαδή να βοηθήσει εν μέρει τους μαθητές γυμνασίου κι όχι  εμάς που διαβάζουμε την παραμικρή λεπτομέρεια και προσπαθούμε να κατατάξουμε μες το μυαλό μας όσα δεν γίνεται να καταταχθούν με ακρίβεια.

[cycle]

Καλησπέρα σε όλους . Μήπως θα μπορούσε κάποιος να μου λύσει την απόρία τί εννοούμε όταν λέμε τέλειο και ατελέ ποιον ενέργειας στο θέμα ενος ρήματος?

[green ice]

 
Το Ποιόν Ενέργειας δηλώνει το τέλειο ή ατελές μιας πράξης, εάν δηλ. το γεγονός έχει ολοκληρωθεί ή διαδραματίζεται ακόμα, εάν συμβαίνει στιγμιαία ή έχει διάρκεια ή εάν προκαλεί συγκεκριμένες συνέπειες στον εξωτερικό κόσμο.

[non-stop]

Μήπως μπορεί κάποιος να μου κάνει ένα σαφή διαχωρισμό μεταξύ μετωνυμίας και συνεκδοχής;

[maryvas]

γενικα η διαφορα τους ειναι πολυ λεπτη κ πολλοι δεν κανουν διαχωρισμο.
μετωνυμια:
1.το ονομα του δημιουργου αντι για το δημιουργημα του. "διαβαζω καζαντζακη"
2. το ονομα του εφευρετη αντι την εφευρεση "συνεννοουνται με το μαρκονι"
3. η λεξη που δηλωνει αυτο που περιεχει κατι αντι για τη λεξη που δηλωνει το περιεχομενο κ αντιστροφα "ολο το θεατρο αρχισε να χειροκροτει"
4. η λεξη που δηλωνει το αφηρημενο αντι για εκεινη που δηλωνει το συγκεκριμενο "τα νιατα αγωνιζονται για ενα καλυτερο αυριο"


συνεκδοχη:
1.το ενα αντι για τα πολλα ομειδη "ο ελληνας δεν εχει σωστη οδικη συμπεριφορα"
2. το μερος ενος συνολου αντι για το συνολο "καθε κλαδι και κλεφτης" (αντι καθε δεντρο)
3. η υλη αντι για εκεινο που ειναι κατασκευασμενο απο αυτην "ενα γυαλι φαρμακι" (αντι ποτηρι )
4. το οργανο αντι για την ενεργεια που παραγεται ή γινεται με αυτο "σημερα εχω σιδερο" (αντι σιδερωμα)
5. ενα εικονιζομενο προσωπο, ενω προκειται για την εικονα του "ειχα κρεμασμενο το Βενιζελο πανω απο το κρεβατι μου"

[Vania]

συναδελφοι λυστε μου μια απορια...
η ενοτητα ορφικα(Σικελιανος)βρισκεται στη συλλογη ραψωδιες του ιονιου???
και κατι ακομα.αν μας ρωτησουν ποσοι ειναι οι τομοι του λυρικου βιου(το αποκλειο να το ρωτησουν ετσι,αλλα λεμε τωρα...)το σωστο ειναι 6 ή 3???

[green ice]

Βάνια,6 είναι οι τόμοι (έτσι μου φαίνεται δηλαδή).Τώρα, για την ενότητα ορφικά δεν την εντόπισα στις ραψωδίες Ιονίου που είναι :Γλαύκα,το Διάβα του Ελαιώνα,Τύμβος ,Απόσπασμα.