Πόσοι πε19 έχουν δουλέψει σε εταρίες πριν πάνε ωρομίσθιοι/αναπληρωτές?

[Boulos]

Απλά από περιέργεια θα ήθελα να ξέρω πόσοι από τα μέλη του forum έχουν δουλέψει 3+ χρόνια σε κάποια σοβαρή εταιρία πληροφορικής/τηλεπικοινωνιών(ως πτυχιούχοι εννοείται όχι ως φοιτητές) και αποφάσισαν να πάνε ωρομίσθιοι στα δημοτικά ή έδωσαν ασεπ και πέρασαν.

Αν κάποιος πρόσφατα διορισμένος ανήκει σε αυτή την κατηγορία ας μας πει μερικά πράγματα.

Όσοι είστε από Αθήνα πως βλέπεται τη νέα ζωή στην επαρχία και πόσα χρόνια θα μείνεται εκεί?

[PDE ads]

[toonoma]

Εγώ έχω δουλέψει 6 χρόνια σε μεγάλες εταιρείες στην Αθήνα. Αν και είμαι από επαρχία βρέθηκα ως φοιτητής στην Αθήνα και μετά ξεκίνησα εργασία στον ιδιωτικό τομέα, όπου συνειδητοποίησα πόσο τραγικά είναι τα πράγματα στην Ελλάδα. Μισθοί πείνας, συμπεριφορές απαράδεκτες και εξαντλητικά ωράρια. Στην καλύτερη περίπτωση θα παίρνετε 2000

[pollux]

Έχω δουλέψει 14 χρόνια σε εταιρείες Πληροφ/Τηλεπ στην Αθήνα. Συνεχίζω να δουλεύω ακόμη. Δοκίμασα πέρυσι να δουλέψω παράλληλα ως ωρομίσθιος ΠΕ19. Έδωσα και ΑΣΕΠ αλλά έμεινα για ελάχιστα εκτός (δύσκολα θέματα και τόσα χρόνια μακριά από τα βιβλία...)
Αν και είμαι από Αθήνα συμφωνώ σε πολλά με τον φίλο toonoma. Έζησα στη επαρχία σαν φοιτητής και φαντάρος και έχω φίλους που ζουν σε επαρχιακές πόλεις. Σίγουρα η ζωή δεν συγκρίνεται. Δύσκολα όμως αλλάζεις τόπο διαμονής όταν υπάρχει και οικογένεια.
 

[Pepe Le Kout]

Απλά από περιέργεια θα ήθελα να ξέρω πόσοι από τα μέλη του forum έχουν δουλέψει 3+ χρόνια σε κάποια σοβαρή εταιρία πληροφορικής/τηλεπικοινωνιών(ως πτυχιούχοι εννοείται όχι ως φοιτητές) και αποφάσισαν να πάνε ωρομίσθιοι στα δημοτικά ή έδωσαν ασεπ και πέρασαν.

Και γιατί να απαντήσουν μόνο όσοι εργάστηκαν ως πτυχιούχοι και όχι ως φοιτητές? (και μάλιστα λές ότι εννοειται)
Αν κάποιος εργάστηκε ως φοιτητης σε εταιρία πληροφορίκης έχει μίκρότερη εμπειρία από κάποιον που ξεκίνησε μετά το πτυχίο?

[PDE ads]

[Boulos]

 

Απλά από περιέργεια θα ήθελα να ξέρω πόσοι από τα μέλη του forum έχουν δουλέψει 3+ χρόνια σε κάποια σοβαρή εταιρία πληροφορικής/τηλεπικοινωνιών(ως πτυχιούχοι εννοείται όχι ως φοιτητές) και αποφάσισαν να πάνε ωρομίσθιοι στα δημοτικά ή έδωσαν ασεπ και πέρασαν.

Και γιατί να απαντήσουν μόνο όσοι εργάστηκαν ως πτυχιούχοι και όχι ως φοιτητές? (και μάλιστα λές ότι εννοειται)
Αν κάποιος εργάστηκε ως φοιτητης σε εταιρία πληροφορίκης έχει μίκρότερη εμπειρία από κάποιον που ξεκίνησε μετά το πτυχίο?

Απλά θέλω να ξέρω την άποψη αυτών που επέλεξαν σε κάποια ώριμη ηλικία να δουλέψουν σε κάποια εταιρία αφού πήραν το πτυχίο και με πρόσληψη ως πε πληροφορικής όχι ως απόφοιτο λυκείου.Δεν έχει τις ίδιες απαιτήσεις ένα φοιτητής στο 2ο έτος με κάποιον που είναι 25+ χρονών.
Δεν σε δεσμεύω στο να μην απαντήσεις απλά καθόρισε ότι δούλεψες μόνο ως φοιτητής και όχι πχ μετά και αφού τελείωσες τον στρατό πχ για τους άντρες.

[rathe]

Απλά από περιέργεια θα ήθελα να ξέρω πόσοι από τα μέλη του forum έχουν δουλέψει 3+ χρόνια σε κάποια σοβαρή εταιρία πληροφορικής/τηλεπικοινωνιών(ως πτυχιούχοι εννοείται όχι ως φοιτητές) και αποφάσισαν να πάνε ωρομίσθιοι στα δημοτικά ή έδωσαν ασεπ και πέρασαν.

Αν κάποιος πρόσφατα διορισμένος ανήκει σε αυτή την κατηγορία ας μας πει μερικά πράγματα.

Όσοι είστε από Αθήνα πως βλέπεται τη νέα ζωή στην επαρχία και πόσα χρόνια θα μείνεται εκεί?

     Εχω δουλέψει στον ιδιωτικό τομέα και συγκεκριμένα ως τραπεζικός υπάλληλος στην μηχανογράφηση για ενα περίπου χρόνο πριν στραφώ στην εκπαίδευση.Οι συνθήκες εργασίας  που συνάντησα δεν διαφέρουν πολυ απο τις συνθήκες εργασίας που περιέγραφαν και οι υπόλοιποι συνάδερφοι.Δουλειά απο 07:45 το πρωϊ μέχρι 14:45 λόγω όμως φόρτο εργασίας πολλές φορές έφευγα απο τη δουλειά βράδυ.Αν προσθέσεις τα σεμινάρια που πρέπει να παρακολουθήσεις, κάποια σαββατοκύριακα που πρέπει να μπεις μέσα λόγω δουλειάς και κάποιες μέρες που πρέπει να παραμείνεις μέσα μέχρι αργά το βράδυ για να διεκπαιρεώσεις back up στα αρχεία της τράπεζας τότε αντιλαμβάνεσαι οτι δεν έχεις πολυ χρόνο για προσωπική ζωή. Επιπρόσθετα εχεις να αντιμετωπίσεις προστιβές με συνεργάτες και το γεγονός οτι η ιδιωτικός τομέας δεν σου εξασφαλίζει την σιγουριά της μονιμότητας.Προσωπικά οι αποδοχές του ιδιωτικού τομέα δεν δικαιολογούν το άγχος, την ανθυγειινότητα και το φόρτο εργασίας σε καθημερινή βάση και δεν μπορώ να φανταστώ το εαυτο μου να κάνω τη δουλειά αυτή μετά απο 20 χρόνια.
     Αντίθετα ο χώρος της εκπαίδευσης δεν σου προσφέρει τις αποδοχές του ιδιωτικού τομέα αλλα σου προσφέρει ένα υγιές περιβάλλον εργασίας και ανθρώπινο ωράριο εργασίας.Σου εξασφαλιζει την μονιμότητα και διευκολύνει την δημιουργία οικογένειας.Σου επιτρέπει παράλληλα την διδασκαλία σε εκπαιδευτικούς φορείς οπως ΤΕΙ και χρήση της άδειας υπηρεσιακής εκπαίδευσης για διδακτορικό αργότερα όπου με πανεπιστημιακή θέση λαμβάνεις υψηλότερες αποδοχές με λιγότερες ώρες εργασίας.

[Pepe Le Kout]

Απλά από περιέργεια θα ήθελα να ξέρω πόσοι από τα μέλη του forum έχουν δουλέψει 3+ χρόνια σε κάποια σοβαρή εταιρία πληροφορικής/τηλεπικοινωνιών(ως πτυχιούχοι εννοείται όχι ως φοιτητές) και αποφάσισαν να πάνε ωρομίσθιοι στα δημοτικά ή έδωσαν ασεπ και πέρασαν.

Και γιατί να απαντήσουν μόνο όσοι εργάστηκαν ως πτυχιούχοι και όχι ως φοιτητές? (και μάλιστα λές ότι εννοειται)
Αν κάποιος εργάστηκε ως φοιτητης σε εταιρία πληροφορίκης έχει μίκρότερη εμπειρία από κάποιον που ξεκίνησε μετά το πτυχίο?

Απλά θέλω να ξέρω την άποψη αυτών που επέλεξαν σε κάποια ώριμη ηλικία να δουλέψουν σε κάποια εταιρία αφού πήραν το πτυχίο και με πρόσληψη ως πε πληροφορικής όχι ως απόφοιτο λυκείου.Δεν έχει τις ίδιες απαιτήσεις ένα φοιτητής στο 2ο έτος με κάποιον που είναι 25+ χρονών.
Δεν σε δεσμεύω στο να μην απαντήσεις απλά καθόρισε ότι δούλεψες μόνο ως φοιτητής και όχι πχ μετά και αφού τελείωσες τον στρατό πχ για τους άντρες.

Λοιπόν εργάστηκα (ώς φοιτητής) 3 χρόνια στο ebanking κάποιας τράπεζας ως web developer. Ο μισθός ήταν ο βασικός (γι αυτό και προτημήσανε φοιτητή) και οι ώρες εργασίας τουλάχιστον 10ώρο! Ήταν βέβαια σχολέιο για μένα, έμαθα πάρα πολλά αλλά σε καμία περίπτωση δεν θα συνέχιζα με τις ώρες και το μισθό αυτό. Πόσο μάλλον όταν διορίστικε η κοπέλα (και πλέον σύζηγος) μου καθηγήτρια και δούλευε 20 ώρες την εβδομάδα (όσο εγώ 2 μέρες) και έπερνε κοντά διπλάσιο μισθό.
Ετσι όταν τέθηκε το ερώτημα: ωρομίσθιος σε ολοήμερα με προοπτικη διορισμού ή τράπεζα, η απάντηση ήταν ευκολη.

Φέτος διορίστικα και εγώ. Νάξο. Δεν νομίζω να φήγουμε ποτέ. Οι ρυθμοί εδώ είναι πολύ χαλαροί. Σα να κάνεις διακοπές χειμώνα - καλοκάιρι.
Δεν νιώθουμε να μας λοίπει κάτι! Καιι αν μεθαύριο κάνουμε παιδία είναι (νομίζω) καλύτερα να τα μεγαλώνεις εδώ παρά στην Αθήνα.

Boulos, εσύ?

[Boulos]

Έπαιρνες δηλαδή 500 euro και λιγότερα?Εγώ προσωπικά ξέρω άτομο τε πληροφορικής και χωρίς να έχει πάει στρατό έπαιρνε 1500euro,με 1 χρόνο στην δουλειά.Αν κρίνω από τους φετινούς διορισμούς μάλλον θα δούλεψες 1ή2 χρόνια ωρομίσθιος μετά τον στρατό?Τα λεφτά που σου δίναν δεν θα τα παίρνε ούτε αλβανός για ελαφρή χειρονακτική δουλειά λίγων ωρών οπότε καταλαβαίνω τα επιχειρήματα σου.Θα ήθελα να ακούσω και την αντίθετη άποψη πχ κάποιου που δεν σκέφτεται να εγκαταλείψει την δουλειά του ως μηχανικού πληροφορικής για να γίνει εκπαιδευτικός αλλά το βλέπω δύσκολο αφού για να διαβάζει το forum ή την έχει εγκαταλείψει ήδη ή δεν έχει πάει ποτέ.Μην ξεχνάς και την γυναικεία επιρροή πάντα,όποιος έκανε πολύ παρέα στο προπτυχιακό με συμφοιτήτριες μας μάλλον επηρεάστηκε πολύ από τον γυναικείο τρόπο σκέψης και την υιοθέτησε.Αν είναι να δουλέψεις και νοιώθεις ότι είσαι ένας απλός εργάτης λογισμικού ένας high tech δούλος ,δηλαδή τότε καλύτερα εκπαιδευτικός.Πολλοί η/μ που ξέρω με το που έπιασαν δουλειά σε κάποιο εργοστάσιο ανέλαβαν δ/ντες σε κάποιο τμήμα της παραγωγής και ξεκίνησαν με καλό μισθό.Τώρα αν είναι να σε βάζουν στο ίδιο επίπεδο με κάποιο απόφοιτο ιεκ ή χομπίστα τότε καλύτερα καθηγητής.

[Boulos]

Ευχαριστώ όσους απάντησαν και μοιράστηκαν με το forum τον τρόπο σκέψης τους.

[spaceoddity]

Να βάλω κι εγώ το λιθαράκι μου στην ενδιαφέρουσα συζήτηση:)
Είμαι γυναίκα, 39 ετών, ηλεκτρολόγος μηχανικός, και νεοδιόριστη στην πρώτη μου προτίμηση και πατρίδα μου (Αργοστόλι Κεφαλονιάς).
Για να διοριστώ δούλεψα δυο χρονιές σε ολοήμερα, την πρώτη με μισό ωράριο και τη δεύτερη με πλήρες (12), μάζεψα 4 1/2 μόρια και μπήκα:)
Είμαι πολύ χαρούμενη. Το καινούργιο στοιχείο που θα προσθέσω στη συζήτηση, είναι το εξής: τη δουλειά του καθηγητή δεν την κυνήγησα ούτε επειδή είχα μπουχτίσει στο corporate περιβάλλον των απαιτήσεων χωρίς αντίκρυσμα, ούτε επειδή επηρεάστηκα από τρίτους. Οι περισσότεροι από σας που ψάχνετε τρόπο να φύγετε από τη σκλαβιά του ιδιωτικού τομέα-και καλά κάνετε-δεν έχετε κλείσει την πόρτα και σε διορισμό σε οποιαδήποτε άλλη δημόσια υπηρεσία ή έτσω ΝΠΙΔ. Εγώ την πόρτα αυτή την είχα κλείσει-μάλλον ποτέ δεν την ανοιξα καν, γιατί ξέρω ότι δεν μου ταιριάζει με τίποτα-το να περάσω όλη μου τη ζωή σε ένα γραφείο Δημόσιας Υπηρεσίας-ακόμα κι αν ήταν η πιο σούπερ χαλαρή και μη-απαιτητική θέση, κοινώς να κάαααθομαι-θα ήταν σαν να υπογράφω τη θανατική μου καταδίκη. Την εκπαίδευση την κυνήγησα από μεράκι. Είναι ο χώρος που μου ταιριάζει, τελεία και παύλα, είχα την τύχη να τον γνωρίσω από μικρή-φοιτήτρια ακόμα δούλευα καθηγήτρια αγγλικών σε φροντιστήρια-μου άρεσε η διδασκαλία, αλλά κάποια στιγμή βαρέθηκα το αντικείμενο διδασκαλίας. Με βόλευε όμως γιατί είχα ένα εισόδημα ενώ πειραματιζόμουν με σεμινάρια, συνέδρια, και μετά ξεκίνησα και διερμηνεία, μετάφραση και πολλά άλλα πράγματα. Μετά γύρισα στην εκπαίδευση, αλλά στον κλάδο μου πλέον.
Είμαστε τυχεροί που στην κλάδο ΠΕ19-20 είμαστε υποχρεωμένοι να παρακολουθούμε αδιάλειπτα τις εξελίξεις, αλλιώς δεν μπορείς να είσαι συνεπής στα καθήκοντά σου ούτε ως καθηγητης, ούτε ως τεχνικός ούτε πουθενά. Είναι ένα αντικείμενο ζωντανό και πολυ αγαπητό στους μαθητές.
Ρωτήστε λοιπόν τον εαυτό σας και το εξής: πέρα από το αν είμαι διατεθιμένος να αφήσω τη μεγάλη εταιρία, πέρα από το αν είμαι διατεθιμένος να αφήσω την πόλη για την επαρχία, είμαι διατεθιμένος να περάσω όλη μου τη ζωή κοντά στα πιτσιρίκια, έχω υπομονή μαζί τους, έχω μεταδοτικότητα-με ενδιαφέρει να εφεύρω τρόπους να κάνω και το πιο πολύπλοκο αντικείμενο, κατανοητό στα μάτια τους;Ελπίζω πως η απάντηση σε όλα αυτά να είναι ναι για όσους γράφουν εδώ στο φόρουμ, και καλό κουράγιο σε όλους

[youla]

...Πώς μου είχε διαφύγει το θέμα αυτό τόσον καιρό???

Ολα τα παραπάνω επιχειρήματα σωστά... Να πω και κάτι;΄Από τη δουλειά μου (εταιρία telecom με 300 άτομα, ας πούμε ότι γνωρίζω πιο καλά τα 100) ξέρω ήδη 5 που έφυγαν για εκπαίδευση σε διαστημα 2-3 χρόνων. (Δεν εχω υπολογίσει καν τον εαυτό μου, ετοιμάζομαι να το κάνω, μόλις ξεκίνησα ολοήμερο ωρομίσθια). Αρα με μπακάλικο τρόπο μπορούμε να υπολογίσουμε ότι πχ το 5% των εργαζομένων πάει στην εκπαίδευση.  Ξέρετε εσείς όχι το 5% αλλά έστω και έναν εκπαιδευτικό που να έχει κάνει το αντίθετο;;;; Διορθώστε με αν κάνω λάθος... αλλά δεν το νομίζω. Ας πούμε, τώρα που γυρίζω σπίτι στις 7, αν μου έλεγαν "πάρε 1000 ευρώ το μήνα παραπάνω αλλά θα γυρνάς στις 10" ΔΕ ΘΑ ΤΟ ΕΚΑΝΑ! Και κανείς με παιδια δε θα το έκανε, από όσο έχω συζητήσει με άλλους στον ιδιωτικό τομέα. Να τα βράσω τα παραπάνω λεφτά... Λίγο παραπάνω χρόνο θέλω με την οικογένειά μου!

Και, για να μην παρεξηγούμαι: ΕΝΝΟΕΙΤΑΙ ότι πρέπει να αγαπάς την εκπαίδευση, την ενασχόληση με τα παιδιά, κλπ κλπ. Το να θες να γίνεις εκπαιδευτικός μόνο για το "βόλεμα" (όπως μου ανέφερε άλλος ωρομίσθιος που συνάντησα στη Δ/νση Α'

[Phaethon]

Τρία χρόνια στον ιδιωτικό τομέα πρίν διοριστώ. Και πήγα να διοριστώ συνειδητότατα...παράτησα άλλες εταιρίες που με πέρναν για να περνάω δώδεκα καταπληκτικές ώρες στο γραφείο τους και ησύχασα.....