Πώς νιώσατε όταν πήρατε το πτυχίο σας... - ΟΡΚΩΜΟΣΙΑ

[giotamike]

όχι-όχι, ήταν ωραία. Όταν φτάνεις σε σημείο να υποστηρίζεις τη διατριβή σου, σημαίνει ότι έχεις εντρυφήσει στο θέμα και είναι απόλαυση να εξηγείς το τρόπο σκέψης σου, τα δεδομένα κλπ κλπ

[PDE ads]

[Αγάπη]

Τι να πω!
Για να το λες εσύ.........

[kellykou]

Ετσι ειναι . Οταν εχεις δουλεψει κατι καλα μπορεις να μιλας μερες γι'αυτο που εχεις κανει. Για εμενα το μεγαλο αγχος ηταν αυτο της γλωσσας μηπως δηλαδη με ρωτουσαν κατι και δεν ευρισκα την καταλληλη λεξη επιστημονικα για να αναφερθω. Για εμενα αυτο ηταν πολυ στρεσσογονο και δεν με αφησε να "απολαυσω" τη διαδικασια οπως ο giotamike

[giotamike]

Το θέμα της γλώσσας το έχω αντιμετωπίσει και εγώ σε αντίστοιχες παρουσιάσεις μελετών στο εξωτερικό. Εκεί βέβαια δεν είναι όλοι Άγγλοι, οπότε μπορεί να κάνεις και κανένα λάθος και να μην το πάρουν χαμπάρι 

Απ΄την άλλη, σημασία έχει η ουσία της έρευνας και όχι αν είναι άπταιστη η προφορά ή κάποιος χρόνος που χρησιμοποιούσες.

Σε αυτό βέβαια που αναφέρεται η Kelly, τα πράγματα είναι πιο στενά.

 Όπως και να έχει, όταν τελειώνεις είναι σαν να πετάς..

[PDE ads]

[irene.a]

Μηπως να το ξανασκεφτω και να μην ψαχνω μεταπτυχιακο;;;

Η μερα που εμαθα οτι περασα και το τελευταιο μαθημα: ωραια, αν και το περιμενα γιατι για το τελος ειχε μεινει ενα που ημουν σιγουρη οτι το ειχα περασει. Μολις το ειδα στο ιντερνετ, εφτιαξα δυο cheesecake που τα πετυχαινω, το ενα για την οικογενεια, το αλλο για το αμορε και τους φιλους, και μολις τα εφαγαν, τους ειπα το νεο! Και μετα βγηκαμε για φαγητο κλπ

Ημερα ορκομωσιας: 5/2/2008, εχω κανονισει κομμωτηριο πρωι πρωι, ειχα παραταξει τα ρουχα, τα κοσμηματα, τα καλλυντικα κι ο,τι θα χρειαζομουν πανω στο κρεβατι. Η κομμωτρια ομως δεν ηξερε τι θα πει βιαζομαι, απο τις 9 ως τις 10:20 με εφτιαχνε, μετα πηγα σπιτι, βαφτηκα, ο αδερφος μου ειχε ηδη φερει το ταξι κατω απο την πορτα, φευγουμε οικογενειακως, στις 11 ξεκινουσε η ορκομωσια και μας ειχαν πει να ειμαστε και νωριτερα εκει!! Παιρνω μια φιλη απο το προηγουμενο κλιμακιο, οσο δεν απαντουσε καλα ηταν (ορκιζονταν ακομα). Μολις απαντησε αγχωθηκα, γιατι μου ειπε οτι οι πρωτοι τελειωσαν κι ηταν η σειρα μου! Εγω απειχα απο το Πανεπιστημιο κανα τεταρτο, ο οδηγος ευτυχως ειδε την αγωνια μου και μπηκε σε ο,τι στενα μπορει να φανταστει κανεις για να προλαβει!! Τα ειχα σκεφτει ολα απο πριν, θα βγαλω φωτο με τους φιλους απο το προηγουμενο κλιμακιο, θα πιω εναν καφε με τον αντρα μου, θα μπω απο τους πρωτους να διαλεξω τηβεννο για να βρω μικρο νουμερο (με ειχαν προειδοποιησει οτι ειναι τεραστια), θα κατσω σε καλη θεση για να με βλεπουν οι δικοι μου, σε μια σειρα με ολες τις φιλες, κλπ. Ολα αυτα πριν με καθυστερησει η κομμωτρια. Τελικα εφτασα καθυστερημενη, το προηγουμενο κλιμακιο ειχε φυγει (αρα no photos), η υπευθυνη μου φωναζε να τελειωνω, οι φωτογραφοι δεν ηταν εκει να με φωτογραφησουν πριν ορκιστω, πηρα την πιο τεραστια τηβεννο που μπορεις να φανταστεις (αλλα βγηκε σε καλο, γιατι μου εκανε σκισιμο!! χιχι ), δεν εκατσα διπλα στις φιλες μου αλλα απο πισω, αλλα τελικα, πολυ που με ενοιαζαν ολα αυτα. Μπηκαν οι δικοι μου και οι φιλοι μου, ηταν ακριβως απεναντι μου, μου εκαναν γκριματσες και με πιαναν τα γελια (περιττο να πω οτι ειχαν ηδη διαβασει καποιες λεξεις του ορκου οταν πηρα χαμπαρι οτι ειχαμε ξεκινησει  ). Οσο περιμενα να ακουστει το ονομα μου εκανα εγω γκριματσες στην καμερα (ε βεβαια), τελικα ακουσα το ονομα της προηγουμενης, μετα το δικο μου, σηκωθηκα, ακουσα σφυριγματα απο την παρεα (και με πηραν παλι τα γελια) πηρα το πτυχιακι μου και πηγα στο πισω μερος της αιθουσας κι ολα καλα ολα ωραια, παρα το τρεξιμο στην αρχη!! Αυτα!

Υπεροχη εμπειρια, γιατι ηταν εκει τοσα αγαπημενα ατομα!!

[pelazi]

 10/12/2007
 
 Ήταν μία πολύ βροχερή μέρα. Φτάσαμε στο τσακ στην αίθουσα ορκωμοσίας (οι γονείς μου παραλίγο να μην έρχονταν γιατί οι κτηνοτρόφοι ετοιμάζονταν να κλείσουν το δρόμο, εμένα μου είχε σκιστεί το καλσόν και έτρεχα πρωινιάτικα για να βρω και το αγόρι μου περίμενε τρία τέταρτα για να πάρει ανθοδέσμη). Τελικά φτάσαμε, το μόνο κακό ήταν ότι δεν ορκιζόμουν με καμία από τις κολλητές μου, αλλά ήταν όλες τους από κάτω και με χειροκρότησαν. Η αλήθεια είναι ότι δεν βούρκωσα καθολου σε αντίθεση με όλους τους υπόλοιπους, αλλά ήμουν πολύ χαρούμενη γιατί είχα κοντά μου σε μια από τις πιο ευτυχισμένες στιγμές της ζωής μου τους αγαπημένους μου ανθρώπους!

[sirina]

25 Ιουλιου 2007.

Η πιο ζεστη μερα του καλοκαιριου, την θυμαμαι και ιδρωνω.

Ηταν 11 η ωρα η ορκομωσια και εγω βαζω την αδερφη μου απο την προηγουμενη να μου ισιωσει μαλλι το οποιο προφανως με το που ξυπναω αρχιζει και λαδωνει απο τον ιδρωτα. Περιττο να πω οτι οταν ισιωνω εγω μαλλι, κραταει ανετα μια βδομαδα αλλα οχι εκεινη την ωραια μερα. Επειδη μενω κοντα σε hondos center πεταγομαι γρηγορα γρηγορα και με βαφουν οι κοπελες. Υπεροχο το μακιγιαζ, μεχρι να μπω στην αιθουσα το μισο ειχε λιωσει.. Φτανω εκει, γινεται χαμος ο κακος χαμος.

[Theologius]

  20/07/2007 (σημαδιακό; το 7 είναι ο αγαπημένος αριθμός της μαμάς μου...
  Εγώ που λέτε παιδιά, ορκίστηκα ενώ ήμουν στρατιώτης... είχα άδεια για την ορκομωσία μόλις 2 ημέρες! Ήταν σίγουρα μια ωραία ημέρα όμως, ταλαιπωρήθηκα μέχρι να ορκιστώ για ένα μάθημα -το τελευταίο- που κοβόμουν με 4 συνέχεια...
  Το μόνο που θυμάμαι είναι ένα αίσθημα ότι επιτέλους "τα κατάφερα" , βέβαια ήταν το επισφράγισμα του τέλους της φοιτητικής ζωής... ήρθαν οι φίλοι μου από την Κρήτη στο ΑΠΘ!!!
  Και βέβαια όλοι οι συγγενείς που μου συμπαραστάθηκαν στα φοιτητικά χρόνια, η νονά και η θεία μου. Οι δικοί μου είχαν πάντως πολύ πλάκα χαμογελούσαν διαρκώς και ναι... ντρέπονταν να ανεβούν στο βάθρο της Αιθουσας Τελετών για να βγούμε φωτογραφία... τελικά όμως πείσθηκαν (δεν ήθελαν και πολύ)
  Για μια ώρα υπόθεση 4 χρόνια αγώνα...
  και στο τέλος αδιοριστία, αϊ στα τσαντίρια που λένε , αϊ στα τσαντίρια!

[pe06]

17/6/2004

Ορκίστηκα στα Προπύλαια, φορώντας την περίφημη τήβεννο. Η αίθουσα γεμάτη συγγενείς και φίλους και στα παρασκήνια να γίνεται το έλα να δεις: άλλη έψαχνε στολή, άλλη καπέλο, άλλη μακιγιάρονταν, άλλη έφτιαχνε το μαλλί... Σαν παρασκήνια επίδειξης μόδας ήταν!
Όταν άκουσα το όνομά μου και παρέλαβα το χαρτί, ένιωσα λες και κάποιος σήκωσε από πάνω μου μία πέτρα 800 τόνων!!!

[kathyk]

εγω προσπαθουσα να ενημερωθω για την ημερομηνια ορκομωσιας απο τον αυτοματο τηλεφωνητη της γραμματειας. ολα καλα οσο ακουγοταν το μηνυμα με επισημο τονο ,μονο που ενα μικρο παρασιτο στη γραμμη τη στιγμη που αφορουσε την ορκομωσια με εκαναν να καταλαβω αλλα!επειδη μου ταιριαζαν στο σεναριο ολα οσα ακουσα εκτος απο το τι ακριβως θα γινοταν εκεινη την ημερα,πιστεψα κ εγω ότι αναφεροταν στην ορκομωσια. ετσι
1-ηρθαν οι γονεις μου απο το εξωτερικο
2-το αγορι μου απο τη λημνο-φανταρος
3-η φιλη μου απο καλαματα.
ευτυχως το βραδυ πριν παμε μιλαω με μια συμφοιτητρια που δεν την εβρισκα και μου λεει ότι ειναι τον αλλο μηνα!
ρεζίλι!ουτε να το πω δεν μπορουσα! ευτυχως οι γονεις μου το προλαβαν το γεγονος 2 μερες πριν ληξει η αδεια και ξαναφυγοουν. δεν μπορω ουτε να το φανταστω ότι θα πηγαινα με τα λουλουδια στα χερια και θα περιμενα!

[sofoulitsa]

Λοιπόν, όταν βγήκαν τα αποτελέσματα του τελευταίου μαθήματος που είχα δώσει (το ΝΕΦ 240 για όσους είναι από Φιλολογικό Θεσσαλονίκης) ήταν μια πολύ περίεργη μέρα... Την επομένη θα γινόταν το μνημόσυνο για τα 40 της γιαγιάς μου, στο σπίτι γινόταν ένας πανικός και γενικά επικρατούσε μια περίεργη ατμόσφαιρα... Μια φίλη μου με πήρε τηλέφωνο για να μου πει ότι είχα περάσει, οπότε άρχισα να γελάω, μετά έκλαιγα γιατί σκεφτόμουν τη γιαγιά μου και γενικά τα συναισθήματά μου εναλλάσσονταν για κανένα μισάωρο... Αλλά έτσι είναι η ζωή... Συχνά οι χαρές πάνε πακέτο με τις λύπες...