Διορισμος: ηταν αυτο που περιμενατε?

[catwoman2]

αναρωτιεμαι ως αδιοριστη ο διορισμος αλλαζει τις συνθηκες ζωης προς το καλυτερο ή προς το χειροτερο. Θα ηθελα να μου απαντησουν οι διορισμενοι τουλαχιστον 1 χρονια...

[PDE ads]

[Ritalamp]

Τα πάντα είναι σχετικά... (έχω 5 χρόνια υπηρεσίας στο δημόσιο)
Σε τρία χρόνια έκανα  6 μετακομίσεις (2 το χρόνο μπρος πίσω) και τώρα μένω 2 χρόνια στο ίδιο σπίτι και νιώθω ότι είναι κατόρθωμα.
Το καλό είναι η μισθοδοσία που σου λύνει πολλά άγχη, αλλά αρχίζουν άλλα.
Οργανική; Απόσπαση; Εκπαιδευτική άδεια;
Σκέψου να έχεις λίγα μόρια και να μη μπορείς να συνεργαστείς στο σχολείο σου είναι είναι χάλια το κτιριακό και να μη μπορείς να φύγεις με μετάθεση.
Σίγουρα πάντως έχει μια μεγαλύτερη σιγουριά ως προς τα οικονομικά και ως προς την ασφάλισή σου.
Απλά δεν είναι πανάκεια. όπως και να χει εύχομαι να είναι η τελευταία σου χρονιά ως αδιόριστη.

[blueswire]

διορίστηκα πριν 2 χρόνια και αισθάνομαι πολύ καλά! η ζωή μου καλυτέρευσε, είμαι πλέον στο μέρος μου (επαρχία) και με το σταθερό μισθό μπορώ να την κοντρολάρω. Τα λεφτά μπορεί να μην είναι πολλά (φυσικά σε σχέση με μισθούς φίλων μου που δουλεύουν από το πρωί μέχρι το βράδυ για 800 ευρώ είναι πολλά) αλλά το σημαντικό είναι ότι είναι σίγουρα και σταθερά. Ξέρεις ότι κάθε 15 μέρες θα έρθουν. Το αν δε συνεργάζομαι ορισμένες φορές με τους συναδέλφους κ.λ.π. δεν με απασχολεί καθώς σ' αυτό το αντικείμενο (διδασκαλία) ευτυχώς για μένα το 90% των ωρών σου το περνάς με τα παιδιά και όχι με τους συναδέλφους ή το διευθυντή

[jak_13]

Το ότι ησυχάζεις από το άγχος και την αβεβαιότητα αν θα έχεις δουλειά την επόμενη χρονιά λαι μόνο αυτό  πιστεύω ότι αρκεί.
Γνωρίζοντας ακόμα ότι θα έχεις ένα σταθερό μισθό για όλους τους μήνες του χρόνου, κανονίζεις και την πορεία σου.

[PDE ads]

[psych@ra]

Θα ηθελα να μου απαντησουν οι διορισμενοι τουλαχιστον 1 χρονια...

Sorry που δεν τηρώ το παραπάνω αλλά δεν κρατήθηκα...
Εγώ όταν θα διοριστώ θα πάρω και κότερο 
  εμμ.., οκ, ήρθε η ώρα να εγκαταλείψω αυτό το θέμα 

[kathyk]

ειμαι διορισμενη 10 χρονια.τα πρωτα ημουνα μες στη χαρα.τα λεφτα ισα ισα,λογω ενοικιου αλλα χαρουμενη.τωρα που ωριμασα περισσοτερο και θελω να δω αλλαγες στην ποιοτητα της δουλειας μας αρχιζω να απογοητευομαι που δεν τις βλεπω.η σιγουρια του μισθου ειναι πολυ σημαντικη αλλα μη ξεχναμε οτι μας επιτρεπει απλα να ζουμε χωρις ελπιδα για καλυτερο!συγκρινω κ με αλλους του δημοσιου που στα 2 χρονια περνουν ηδη οσα εγω στα 10 και τρελαινομαι!βεβαια με την ανεργια που υπαρχει να λεμε ευχαριστω!

[catwoman2]

γιατι να ζουμε χωρις ελπιδα για καλυτερα? οι ιδιοι στο χωρο που εργαζομαστε δεν μπορουμε να κανουμε τις μικρες αλλαγες που κανουν την διαφορα?

[killbill]

Το αν είναι καλύτερα ή οχι εξαρτάται από το που ήσουν πριν και τι έκανες πριν διοριστείς.

Στα φροντιστήρια που δούλευα δεν είχα ασφάλιση (ή έβαζαν το 1/3 των ωρών). Δώρο πάσχα δώρο χριστουγέννων επίδομα αδείας ήταν άγνωστες λέξεις για τους φροντίστές. Εδώ τουλάχιστον έχω 100% ασφάλιση, όλα τα δώρα και τα επιδόματα.

Το καλοκαίρι έπαιρνα ταμείο ανεργίας ενώ Χριστούγεννα, Πάσχα, και από μέσα Μαίου που άρχιζαν οι πανελλήνιες μέχρι και μέσα Ιουνίου που ξεκινούσαν τα θερινά τμήματα, ουσιαστικά ήμουν στην ανεργία μιας και τα μαθήματα ήταν πεσμένα. Εδώ τουλάχιστον πληρώνομαι 12 μήνες τον χρόνο.

Στο φροντιστήριο δεν ήξερες αν θα έχεις ώρες την επόμενη χρονιά, αν θα σε κρατήσουν και την επόμενη χρονιά, αν θα πάει καλά το φροντιστήριο ή αν θα κλείσει ή αν θα κάνει περικοπές προσωπικού κλπ κλπ. Εδώ δεν σε πετάει κανείς έξω ότι και να γίνει.

Πριν τα φροντιστήρια, πέρασα και από ιδιωτικές εταιρίες. Το ωράριο υποθετικά ήταν 9-5 αλλά ποτέ δεν έφυγα πριν τις 7 το απόγευμα και εννοείται χωρίς πληρωμή υπερωριών. Για να μην πω που μας κουβαλούσαν και σαββατα και κυρικές μερικές φορές για.... το καλό της εταιρίας, επειδή το έργο έμεινε πίσω και ο πελάτης φωνάζει, και εννοείται χωρίς αμοιβή. Εδώ τουλάχιστον 2 η ώρα είμαι σπίτι μου και όχι ότι σκοτώθηκα όλη μέρα. Είχα το πολύ 4 ώρες με 2 κενά ανάμεσα... τα γνωστά.

Και μην νομίζετε ότι στον ιδιωτικό τομέα έπερνα τα τρελλά λεφτά. Λίγα για τις ώρες που δούλευα.


Στον ιδιωτικό τομέα είχα 20 μέρες το χρόνο άδεια και περίμενες πως και πως να έρθει ο Αύγουστος. Εδώ έχουμε 15(χριστούγεννα)+15(πάσχα)+ 30(ιούλιος) + 30(αύγουστος) +10(σεπτέμβρης μέχρι να ανοίξουν τα σχολεία)=100 μέρες!!! Στην "τιμή" δεν συμπεριλαμβάνονται:
 μέρες λόγω κατάληψης
 μέρες λόγω εκδρομών 3ήμερων μονοήμερων, 5νθήμερης κλπ
 μέρες λόγω απεργιών καθηγητών
 μέρες λόγω σχολικών εορτών (17 Νοέμβρη, 28ή, 25η κλπ)
 Τριών Ιεραρχών
 ώρες για συνέλευση 5μελών, 15μελών, συλλόγου καθηγητών κλπ
 ώρες για πολιτιστικές εκδηλώσεις (ομιλίες, επισκέψεις σε μουσεία, θέατρα κλπ)
 να μην ξεχνάμε και ότι από Μάιο που αρχίζουν οι εξετάσεις πάμε σχολείο για 2-3 ώρες για επιτήρηση και φεύγουμε
 κλπ κλπ κλπ (η λίστα είναι ελλειπής! )
Οπότε το σύνολο του καθισιού είναι πολύ πάνω από τις 100 μέρες που υπολόγισα πριν.

Άρα έχουμε τον ακόλουθο ορισμό:
Σχολικό έτος: είναι ένα σύνολο αργιών, απεργιών, εκδρομών και καταλήψεων, ανάμεσα στις οποίες παρεμβάλονται και ελάχιστες ώρες μαθήματος


Θα μπορούσα να μιλάω ώρες για τα καλά της εκπαίδευσης. Σίγουρα έχει και κακά. Αλλά όπως είπα, η σύγκριση πρέπει να γίνει με το που ήσουν πριν. Αν μόλις τελείωσες το πανεπιστήμιο έδωσες ΑΣΕΠ και διορίστηκες αμέσως (τυχερέ-άτυχε!) σίγουρα την εκπαίδευση θα την βρεις μίζερη και θα απογοητευτείς και θα γκρινιάζεις. Αν όμως μέχρι να διοριστείς άσπρισαν τα μαλλιά σου και πέρασες από την απίστευτη εκμετάλλευση του ιδιωτικού τομέα και έτσι είδες και την άλλη όψη του νομίσματος, τότε η εκπαίδευση θα σου φανεί ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΣ!!

Κάθε φορά που κάτι δεν μαρέσει στην εκπαίδευση ή κατι πάει στραβά, αμέσως φέρνω στο μυαλό μου το τι πέρασα στον ιδιωτικό τομέα και αμέσως η ψυχολογία μου αλλάζει! Για μένα συνάδελφοι η εκπαίδευση είναι παράδεισος. Δεν θα την άλλαζα με τίποτα στον κόσμο... απλά γιατί είδα και βίωσα και την άλλη όψη του νομίσματος και ξέρω μεταξύ ποιών πραγμάτων έχω να επιλέξω. Και έχω κάνει την καλύτερη επιλογή!

[Georgia s]

πιο αντικειμενικά κ πιο παραστατικά δεν θα μπορούσες να περιγράψεις την κατάσταση...

[selas]

πιο αντικειμενικά κ πιο παραστατικά δεν θα μπορούσες να περιγράψεις την κατάσταση...

+ + + + + + + + + + + + + + + + + + συμφωνώ μέχρι εκεί που δεν πάει..

[soul]

Συμφωνω και εγω απόλυτα, παρα το γεγονος ότι ειμαι απο τις τυχερες που δεν ταλαιπωρηθηκαν στον ιδιωτικο τομεα και μπηκα σε μικρη ηλικια στην εκπαιδευση μεσω ΑΣΕΠ.επειδη ομως βλεπω ποσο ταλαιπωρουνται συγγενικα και φιλικα προσωπα,αντιλαμβανομαι ποσο τυχεροι ειμαστε.δε λεω οτι ολα στην εκπαιδευση ειναι ροδινα.και εγω ονειρευομουν καποια πραγματα διαφορετικα-καλυτερα στον εκπ/κο τομεα.ομως οι συνθηκες εργασιες ειναι πολυ πιο ανθρωπινες απο αλλους τομεις.και μην ξεχναμε οτι μπορει να υπαρχουν ανθρωποι που να αμοιβονται καλυτερα απο εμας, αλλα οι περισσοτεροι ειναι σε χειροτεροι μοιρα.
Ας μην γκρινιαζουμε, λοιπον,χωρις βεβαια αυτο να σημαινει οτι δεν πρεπει να παλευουμε για κατι καλυτερο και να μη διεκδικουμε τα ονειρα μας.

[florance]

οικονομικά δε μπορώ να πω ότι έχουμε τρομερή βελτίωση. ψυχολογικά με ¨ανέβασε¨ προσωπικά! και αυτό που θα με χαροποιήσει περισσότερο θα είναι να πάρω μετάθεση του χρόνου να επιστρέψω σπίτι μου!!! 

[Soul_Diamond]

Πράγματι... Κι εγώ το ίδιο αναρωτιόμουν σήμερα το πρωί... Τελικά αυτός ο πολυπόθητος διορισμός είναι αυτό που πραγματικά θέλουμε? Αξίζει τόση προσπάθεια, τοσος κόπος, τόσες θυσίες χρόνων? Και πείτε ότι περνάμε στο δημόσιο...  Και εκεί δεν υπάρχουν ένα σωρό προβλήματα? Μεταθέσεις, αποσπάσεις,οικονομική στασιμότητα. Μάλιστα συζητούσα τις προάλλες με έναν συνάδελφο εκπαιδευτικό (διορισμένο) και μου έλεγε πως υπάρχουν σχολεία στα οποία το 80% των παιδιών είναι αλλοδαπά. Δάσκαλοι και καθηγητές τρέμουν πραγματικά και έχουν να αντιμετώπίσουν όχι μόνο τα παιδιά τα οποία, κατα την άποψη του, γίνονται επικίνδυνα ήδη από την ηλικία των 8, αλλά και τους ίδιους τους γονείς. Για να μη μιλήσω και για τις οργανωμένες συμμορίες που υπάρχουν πλέον στα σχολεία... Ας μας πουν την άποψη τους και γι'αυτά τα θέματα διορισμένοι και αδιόριστοι...

[catwoman2]

συμφωνω απολυτα μαζι σου. Τωρα που δουλευω ως ωρομισθια βλεπω την κατασταση και λεω "δεν βαριεσαι, του χρονου θα εισαι καπου αλλου" Δεν ειμαι μονιμη και εχω αυτη την "πολυτελεια" να αλλαζω σχολεια και να παρατηρω πραγματα, να τα κρινω αλλα να μην τα "κουβαλαω". Για αυτο τον λογο τον διορισμο τον επιθυμω αλλα και τον φοβαμαι.