0 μέλη και 1 επισκέπτης διαβάζουν αυτό το θέμα.
Στη σύγχρονη εποχή της συνεχούς ροής πληροφοριών και της αλματώδους τεχνολογικής προόδου, η παιδευτική διαδικασία δεν είναι απλά η προετοιμασία του νεαρού ατόμου για το μέλλον∙ αντιθέτως, συνιστά τρόπο ζωής για τον άνθρωπο κάθε ηλικίας, δεδομένου ότι καθ’ όλη τη διάρκεια της ζωής μας συνεχίζουμε να μαθαίνουμε και να αναπτυσσόμαστε. Στις μέρες μας, λοιπόν, η παιδεία αναδεικνύεται ως το κατ’ εξοχήν χρήσιμο και αξιόπιστο μέσο κοινωνικής και ψυχοπνευματικής καλλιέργειας, το οποίο μπορεί να εγγυηθεί την εξέλιξη και την ανάπτυξη των ατόμων, αλλά και των κοινωνιών. Το γεγονός αυτό υπογραμμίζει ότι ο εκπαιδευτικός λειτουργός, ως ο βασικός συνοδοιπόρος και οδηγός των μαθητών κατά την πορεία τους προς την κατάκτηση του μορφωτικού αγαθού, συντελεί τα μέγιστα στη διασφάλιση τόσο της προσωπικής ανέλιξης, όσο και της κοινωνικής συνοχής και προόδου. Κυρίως, όμως, αποτελεί ένα πρόσωπο διαχρονικά παρόν στη ζωή του σύγχρονου ανθρώπου, καθώς ο εκπαιδευτικός είναι που φέρει την ευθύνη να καθοδηγήσει νήπια, παιδιά, εφήβους και ενηλίκους στο ταξίδι τους προς τη γνώση, με σύνεση και όραμα. Σήμερα, στα πλαίσια του εορτασμού της Παγκόσμιας Ημέρας των Εκπαιδευτικών, τον οποίο καθιέρωσε η Unesco σε ετήσια βάση από το 1994, τιμούμε με αισθήματα ευγνωμοσύνης την προσφορά των απανταχού λειτουργών της εκπαίδευσης στην κοινωνικο-πνευματική διαμόρφωση των πολιτών του κόσμου. Η Παγκόσμια Ημέρα των Εκπαιδευτικών, όμως, δεν είναι παρά μια μικρή αφορμή για να τονισθεί εκ νέου πως ο εκπαιδευτικός κάθε βαθμίδας υπήρξε ανέκαθεν νευραλγικής σημασίας για την παιδευτική διαδικασία. Οι σύγχρονες εξελίξεις στην επιστημονική έρευνα, οι νέες συνθήκες εκπαίδευσης, επικοινωνίας και απασχόλησης, διαμορφώνουν έναν ανανεωμένο, πολυεπίπεδο ρόλο για κάθε εκπαιδευτικό, που πλέον λειτουργεί ως καθοδηγητής, εμψυχωτής και συντονιστής της ανακαλυπτικής πορείας της μάθησης. Ανεξάρτητα όμως από τα εκάστοτε ζητούμενα της εποχής, παραμένει σταθερή η διαπίστωση πως, χωρίς τον εκπαιδευτικό και τις άοκνες, ακόμη και εν μέσω δυσκολιών, προσπάθειές του, για να μεταδώσει γνώση, να κοινωνήσει ήθος, να διδάξει δεξιότητες, και τελικά να αλλάξει τη ζωή των μαθητών του, η όποια εκπαιδευτική πολιτική βούληση θα έμενε, αναπόφευκτα, κενό γράμμα∙ το όποιο τεχνολογικό επίτευγμα θα εξέπιπτε σε στείρα, μηχανική διαδικασία. Δεδομένου, λοιπόν, του σημαντικότατου έργου που επιτελούν οι εκπαιδευτικοί έναντι των μαθητών αλλά και του ευρύτερου κοινωνικού συνόλου, αναγνωρίζουμε και εκφράζουμε τον σεβασμό μας για την προσφορά τους στη διαμόρφωση και την αξιοποίηση της σκέψης και της δράσης των νέων ανθρώπων, στη συγκρότηση ατόμων με δημιουργική πνοή και αγάπη για τη γνώση. Ως εκ τούτου, μείζονα προτεραιότητα αποτελεί για την Πολιτεία το να αξιοποιήσει τις υπάρχουσες δυνατότητες, ώστε να εξασφαλισθεί για τους εκπαιδευτικούς η υψηλού επιπέδου κατάρτιση, η δια βίου επιμόρφωση, η αναβάθμιση των συνθηκών στους χώρους εργασίας, η έμπρακτη υποστήριξη του διδακτικού και κοινωνικού τους λειτουργήματος. Συναισθανόμαστε πως όλα αυτά αποτελούν αναγκαία συνθήκη για την επάρκεια των εκπαιδευτικών έναντι των σύγχρονων κοινωνικών ζητουμένων, καθώς μέσα από αυτήν την επάρκεια διασφαλίζεται η συνεχώς βελτιούμενη ποιότητα της παρεχόμενης παιδείας. Γιατί έχει γίνει πλέον εδραιωμένη πίστη όλων μας ότι για κάθε πρόβλημα και κάθε πρόκληση που ο σύγχρονος κόσμος καλείται να αντιμετωπίσει, η λύση ξεκινά από την παιδεία. Γιατί, τελικά, «Όλα είναι θέμα παιδείας». Ο Υπουργός Εθνικής Παιδείαςκαι ΘρησκευμάτωνΕυριπίδης Στυλιανίδης
ΥΠΟΥΡΓΕΙΟN ΕΘΝΙΚΗΣ ΠΑΙΔΕΙΑΣ ΚΑΙ ΘΡΗΣΚΕΥΜΑΤΩΝΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥΑθήνα, 2 Οκτωβρίου 2008Μήνυμα του Υπουργού Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων,κ. Ευριπίδη Στυλιανίδη,για τον εορτασμό της Παγκόσμιας Ημέρας Εκπαιδευτικών(5-10-08)Στη σύγχρονη εποχή της συνεχούς ροής πληροφοριών και της αλματώδους τεχνολογικής προόδου, η παιδευτική διαδικασία δεν είναι απλά η προετοιμασία του νεαρού ατόμου για το μέλλον∙ αντιθέτως, συνιστά τρόπο ζωής για τον άνθρωπο κάθε ηλικίας, δεδομένου ότι καθ’ όλη τη διάρκεια της ζωής μας συνεχίζουμε να μαθαίνουμε και να αναπτυσσόμαστε. Στις μέρες μας, λοιπόν, η παιδεία αναδεικνύεται ως το κατ’ εξοχήν χρήσιμο και αξιόπιστο μέσο κοινωνικής και ψυχοπνευματικής καλλιέργειας, το οποίο μπορεί να εγγυηθεί την εξέλιξη και την ανάπτυξη των ατόμων, αλλά και των κοινωνιών. Το γεγονός αυτό υπογραμμίζει ότι ο εκπαιδευτικός λειτουργός, ως ο βασικός συνοδοιπόρος και οδηγός των μαθητών κατά την πορεία τους προς την κατάκτηση του μορφωτικού αγαθού, συντελεί τα μέγιστα στη διασφάλιση τόσο της προσωπικής ανέλιξης, όσο και της κοινωνικής συνοχής και προόδου. Κυρίως, όμως, αποτελεί ένα πρόσωπο διαχρονικά παρόν στη ζωή του σύγχρονου ανθρώπου, καθώς ο εκπαιδευτικός είναι που φέρει την ευθύνη να καθοδηγήσει νήπια, παιδιά, εφήβους και ενηλίκους στο ταξίδι τους προς τη γνώση, με σύνεση και όραμα.