Μαθήματα ΗΘΟΥΣ!

[sophie]

«Σε σας μιλάω, γονείς...»


Αναμφισβήτητα σε ό,τι αφορά την πιο συγκλονιστική είδηση από τον Τύπο και την τηλεόραση μέσα στο 2006 πρέπει να είναι η εξαφάνιση του συνομήλικού μου και συνονόματού μου Αλέξανδρου από τη Βέροια και η ιστορία με τον βιασμό μιας μαθήτριας της Αμαρύνθου.

Τα μαντάτα δυσάρεστα. Οι εμπλεκόμενοι, παιδιά της δικής μου ηλικίας, και τα σενάρια εφιαλτικά.

Οι συναισθηματικές διαταραχές μέσα στην ελληνική οικογένεια μεγάλες, και μια μανία να ανακαλύψουν συμπτώματα παραβατικά στα παιδιά τους.

Η νέα λέξη που πιπιλίζουν σαν καραμέλα οι μεγάλοι είναι η παραβατικότητα.

Η νέα μόδα που κατασκευάζουν οι επιστήμονες για να φωτογραφίσουν ένα παιδί άτακτο, κακό, είναι η λεξοπαραβατική.

Ξαφνικά, κρίνονται - απορρίπτονται παιδιά που μέχρι σήμερα ήταν λίγο πιο ζωηρά ή παιδιά από ξένες χώρες με άλλη κουλτούρα.

Ολα αυτά συμπληρώνονται με εκφράσεις υποτιμητικές και με πολύ πολύ μυστήριο. Σε ερώτηση που θα θέσουμε εμείς οι μικρότεροι: Γιατί τόση υστερία έτσι ξαφνικά; Τόση ευαισθησία; Σπεύδουν να μας απαντήσουν ότι το κάνουν από ενδιαφέρον ουσιαστικό και αγάπη.

Ας μην τρελαθούμε, αγαπητοί μου γονείς, ανεκπαίδευτοι κατά τα άλλα. Από εσάς ξεκινά το πρόβλημα.

Ναι, σε σας μιλάω. Δεν γεννιέται κανείς έτσι ξαφνικά παραβάτης, ούτε μας χτύπησε ίωση παραβατικότητας από τη μια στιγμή στην άλλη.

Εσείς μας την εισάγετε μαζί με τα επώνυμα ρούχα - τα ακριβά αυτοκίνητα - τα σπίτια με τις πισίνες. Μέσα από την τηλεόραση - τα ηλεκτρονικά παιχνίδια που μας επιβραβεύουν με μπόνους, με έναν όρο, να σκοτώσουμε όλο και πιο πολλούς. Τέλος, μέσα από την αλλοδαπή ανεκπαίδευτη προβληματική baby sitter.

Θα σας θέσω κάποιες ερωτήσεις και αν έχετε θάρρος απαντήστε μας.

Πείτε μου, αν έχετε Θεό, πότε καθήσαμε στον καναπέ με παρατεταμένη αγκαλιά και χωρίς την πίεση του χρόνου του στρες σαν οικογένεια να μιλήσουμε για τους προβληματισμούς μας;

Να μιλήσουμε για ανθρώπους του πνεύματος και για την πρόοδο της επιστήμης;

Να τρέξουμε στη φύση;

Αφήστε, εγώ θα σας πω, γιατί από τρελό και από παιδί μόνο ακούς την αλήθεια.

Ποτέ. Με ακούτε. Ποτέ. Κάποτε όμως γινότανε. Τότε που υπήρχε το απόλυτο μέτρο σύγκρισης. Κάποτε, που συμβιβαζόσαστε με τη φτώχεια, αλλά ήσαστε ευτυχισμένοι γιατί ήσαστε τίμιοι. Αξιοπρεπείς. Δεν απορρίπτατε αξίες καθημερινές και η ζωή σας είχε χρώμα, γράφατε ποιήματα, διηγήματα την ώρα της δουλειάς.

Χωρίς να έχετε τίποτα, τα είχατε όλα.

Σήμερα παραβιάσατε τη συνείδηση, παύσατε μέσα σας να υποκαθιστάτε το θαυμαστικό με το ερωτηματικό.

Σήμερα εγκλωβιστήκατε στην καταλυτική αποχαύνωση.

Οι ανάγκες σας είναι άλλες. Τα θέλετε όλα χωρίς να μετράτε την τσέπη σας, αλλά τον εγωισμό σας.

Και να τα ακριβά αυτοκίνητα, τα ακριβά ρούχα. Και να τα δάνεια και οι λογαριασμοί.

Ψέματα λέω; Αν λέω, να με κάψει ο Θεός.

Αλήθεια δεν είναι πως όπου βρεθείτε μιλάτε για μια Λάμπρου, μια Μπεζαντάκου και ένα νινί που σέρνει καράβια; Αλήθεια δεν είναι πως μιλάτε για παρανομίες και για εύκολο χρήμα; - ναρκωτικά - σεξ - αδικία - όπλα - θάνατο - fame story; Αυθάδεια και όλα αυτά μπροστά μας; Αυτό για σας λέγεται παιδεία, κουλτούρα;

Αχ άρρωστε κόσμε, που κατοικείς στο ελληνόφωνο κρατίδιο με χαμένη μνήμη. Αχ! γονείς εσείς, ανεκπαίδευτοι και σαλταρισμένοι, ξύλο που σας χρειάζεται. Πέστε μου, για να μην τα πάρω, πότε είχαμε γονική παρουσία εμείς τα παιδιά του 21ου αιώνα; Πότε καθήσαμε ήρεμα στα γόνατά σας, έτσι, για να γνωριστούμε καλύτερα, να ανοίξουμε ένα βιβλίο του Καβάφη, του Ρίτσου, έναν Καζαντζάκη; Σαν εκείνο να δεις που διάβαζε η γιαγιά μας σε σας, «Ενα παιδί μετράει τα άστρα». Ποτέ. Ναι, ποτέ. Μας ακούτε νεοέλληνες και τσιφτετέλληνες γονείς; Ποτέ. Μας εκπαιδεύσατε να ζούμε σε έναν κόσμο χωρίς αισθητική. Σε έναν κόσμο που κερδίζετε με τη δύναμη της υποταγής, του φόβου, του όπλου, τη μαγκιά και την πνευματική μιζέρια.

Αλλά όταν έρθει η ώρα να δείτε κατάμουτρα το δημιουργικό σας χάλι, την κατάντια σας, αντί να προσπαθήσετε να επανορθώσετε, λέτε πως δεν μας αναγνωρίζετε.

Προς Θεού τόσο εγωισμός, μα τόσο...


ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΑΝΔΡΙΚΟΠΟΥΛΟΣ

13 ετών

Μαθητής Α'τάξη Γυμνασίου

Βουλιαγμένης

  ................

[PDE ads]

[Pepe Le Kout]

Kαι αυτό που με φοβίζει περισσότερο δεν είναι αυτά που γράφει αλλά η ώριμότητά του και ο τρόπος που μας κρίνει!

Πώς εγώ μεθάυριο θα βαθμολογίσω αυτό το παιδί και τα άλλα σαν και αυτό?

Τι και αν ήρθε μία φορά αδιάβαστος....
Τι και αν έκανε μερικά λάθη στο διαγώνισμα....

.... τι βάρος μπορεί να έχει η δική μου κρίση (και ο βαθμός) μπροστά σε αυτή που δεχόμαι (αλλα δεν ακούω) από τα παιδια ....

[spaceoddity]

Πολλά, πολλά μπράβο Σοφία!!!
Χτες το απόγευμα νομίζω, καθώς περνούσα από το σαλόνι άκουσα από την τηλεόραση για την κραυγή ενός μαθητή εναντίον της σημερινής κοινωνίας ή κάτι τέτοιο, και δυστυχώς δεν μπόρεσα να δω αργότερα την είδηση αφού τρέχω να τα προλάβω όλα... Μάλλον αυτό που μόλις έγραψες ήταν, ευχαριστώ που το έβαλες εδώ!
Δυστυχώς έτσι είναι... ακριβώς...
Οι γονείς που εξακολουθούμε να δίνουμε στη σημερινή εποχή στα παιδιά μας την πνευματική τροφή που αξίζουν, είμαστε ελάχιστοι, μετρημένοι στα δακτυλα... αχ ιστορίες που έχω να πω... θα σας δώσω μόνο το εξής στιγμιότυπο:
την άνοιξη πήγαμε με το σύλλογο γονέων κηδεμόνων του δημοτικού της κόρης μου εκδρομή στην Κέρκυρα...
Στο πλοίο Κεφαλονιά-Πάτρα συνέβη το εξής σκηνικό: στις τουαλέτες του πλοίου έχουν τοποθετηθεί (ορθώς) μηχανήματα πώλησης προφυλακτικών. Η πρόεδρος του συλλόγου, και μητέρα αγοριού στην έκτη δημοτικού, έσπευσε να προμηθευτεί και να κάνει δημοσίως στο σαλόνι του πλοίου σεξουαλικά υπονοούμενα στους άλλους γονείς... ο δε γιος της; ε τι θα έκανε, αγόρασε κι αυτός με την παρέα του προφυλακτικά, τα γέμιζαν νερό, και τα πέταγαν μεταξύ τους...και επαναλάμβαναν τα υπονοούμενα της μαμάς και της παρέας της... και γελούσαν (ορισμένοι) γονείς (εγώ ήθελα να ανοίξει η γη να με καταπιεί, με ρώτησαν στο κάτω-κάτω αν θέλω να αντιπροσωπεύομαι εγώ ως γονιός και μέλος του συλλόγου από τέτοιο υποκείμενο;). Και μιλάμε για ανθρώπους ως επί το πλείστον "μορφωμένους" με πτυχία κλπ...
Η καλλιέργεια σαφώς και δεν έχει να κάνει με πτυχία και πανεπιστήμια... και σαφώς τα πιτσιρίκια που περιέγραψα παραπάνω δεν έχουν ακούσει ποτέ για Καβάφη και Ρίτσο, αφού οι γονείς τους έχουν ΑΛΛΕΣ αξίες και προτεραιότητες...
Σοφία, για να απαντήσω με την ευκαιρία και στο post σου περί του βιασμού που ανέφερα - νομίζω εξακολουθείς να είσαι η μόνη που απάντησε - είχα σκοπό να απαντήσω νωρίτερα αλλά μπήκαν και τα "ΠΕΚ" στη ζωή μου - λοιπόν με μεγάλη μου απογοήτευση διαπιστώνω ότι στα σχολεία ζει και βασιλεύει ένα πρώτης τάξεως πελατειακό σύστημα, που υποστηρίζει γονείς και μαθητές από: συμφέρον; φόβο; υποχρεώση;-ότι στραβό κι αν έχουν κάνει οι μαθητές στο χώρο του σχολείου... το σύστημα αξιών μας είναι αυτό που πάσχει, και ότι και να μου πει όποιαδήποτε μαθητική κοινότητα και οποιοδήποτε σχολικό συμβούλιο, ΔΕΝ ήταν σωστή η απόφαση της πενθήμερης αποβολής και στη μαθήτρια που υπέστη το βιασμό! Είμαστε σοβαροί;;; (σας πληροφορώ στα ΠΕΚ εδώ μας παρουσίασαν ως σωστή την απόφαση της μαθητικής κοινότητας, και κακούς του δημοσιογράφους που μας κατηγορούν...συνάδελφοι, ΑΥΤΟ θα πει συναδελφικότητα;;;; )

[R2D2]

Κακά τα ψέματα η ΠΑΙΔΕΙΑ ενός παιδιού καθορίζεται κυρίως από το σπίτι.Σίγουρα  η εκαπίδευση, γίνεται στο σχολείο. Στην  διαμόρφωση όμως του χαρακτήρα, του τρόπου θεώρησης των πραγμάτων των αξιών στη ζωή , παίζει τεράστιο ρόλο η οικογενεια. Εαν υπάρχει και όπως λειτουργεί. Εκεί είναι το θέμα. Τα υπόλοιπα, είναι τα ψιλά γράμματα τα οποία η αναγκη τηλεθέασης τα ανάγει σε θεμελιώδη. Φυσικά είναι σημαντικό η απόπειρα βιασμού μιας κοπέλας. Γίνονται όμως πολλοί βιασμοί που καταγγέλονται και δεν δημοσιοοπιούνται. Έχω επίσης πολλές ιστορίες ακούσει για παρόμοιες απόπειρες σε καταλήψεις (αφού αυτό συζητάμε) και πάντα ήταν κοινό μυστικό οτι γίνονται.
 Για το εαν έπρεπε να τιμωρηθεί και η κοπέλα η λογική λέει όχι, δεν γνωρίζουμε ομως τα ακριβή στοιχεία του συμβάντος.

Για να μην παρεξηγηθώ πάντως δεν λέω οτι το προκάλεσε, η διάθεση για φλερτ δεν είναι αιτία βιασμού, προς θεού μην τρελαθούμε γιατί καποιοι αυτό υπονούν, ότι προκάλεσε τα παιδιά. Εγώ εαν αγοράσω μια τζάγκουαρ, ακόμα και αν πουλάω μούρη με αυτή, δεν προκαλώ κάποιο να την κλέψει. Οπότε εαν αυό γίνει δεν μπορεί κανείς να πει ταθελε και ταπαθε.Υποτίθεται οτι είμστε πολιτισμένη κοινωνία και όχι πηθικοι.Διευκρίνηση: το να αφήσω τη τζάγκουαρ ξεκλείδωτη με τα κλειδιά επάνω, όπως και να κυκλοφορεί μια κοπέλα μόνη της με καυτό σορτσ  βράδυ  σε ερημική τοποθεσία, στην κωλοκοινωνία που ζούμε είναι "πρόκληση" , κάποιος παλιάνθρωπος θα βρεθεί. Αυτό όμως δεν ισχύει στην περίπτωση αυτή.

Η ουσία είναι όμως άλλη. Οι γονείς. Εξαιτίας της στέρημενης ζωής που αυτοί έζησαν , του περιορισμού, των κακουχιών Ξεσπούν στα παιδιά . Πως; Με την υπερπροστατευτικότητα, την παροχή υλικών αγαθών(που αυτοί δεν είχαν) αλόγιστα , η και την αδιαφορία. Ακούω συχνά την καραμέλα από μεγαλύτερους πως εμείς παρά τις στερήσεις δεν γίναμε εγκληματίες και προκόψαμε στην κοινωνία.Σωστό. Με τον τρόπο που μεγαλώνουν τα παιδιά τους όμως θα τα κάνουν αυτά εγκληματίες. Το παιδί θα κλέψει όχι γιατί θα κλέψουν οι φίλοι του,(εαν έχει σωστούς γονείς θα ξέρει οτι είναι λάθος) αλλά γιατί θα καταλάβει οτι ο πατέρας εχει κάνει μικροαπάτες στη ζωή του, οτι κα΄ποιες φορές διάλεξε τον εύκολο δρόμο. Το παιδί θα γίνει σεξιστής, (και ίσως ανωμαλος δηλ. βιαστής) όταν ο πατερας του θα του πεί ελα μωρέ τα γυναικάκια είναι για αν περνάμε καλά / ποσες γκόμενες εχεις στο σχολείο, τι μόνο ΜΙΑ; μην είσαι χαζός στρίμωξε καμία στις τουαλέτες. Φυσικά σπανια θα το πει άμεσα αυτό, το λέει όμως εμεσα αφού δεν του τονίζει το αντίθετο, τον σωστό δρόμο.Αφού πιθανως και αυτός έχει παρανομες  σχέσιες ή πηγαίνει σε στριπ σοου μαγαζιά, καποτέ μαζί και με το γιο του. Ομοίως και για τα ναρκωτικά, την δυσκολία απαγκίστρωσης από τους γονείς(να τους ζουν μέχρι τα 40 κλπ) ισχύει κάτιι αντιστοιχο.

// σχετικά με την επιστολή, με βρίσκει απόλυτα σύμφωνο, μου κάνει δε τεράστια εντύπωση οτι την έγραψε, 13χρονός (εαν όντως έγινε έτσι), ξέρω πολλούς συνομίληκους μου που θα δυσκολεύονταν.

[PDE ads]

[youla]

Παιδιά, κι εγώ συμφωνώ σε γενικές γραμμές με την επιστολή, ομως το θεωρά όχι απλά δύσκολο αλλά αδύνατο να την έγραψε μαθητής Α Γυμνασίου. Και αγόρι μάλιστα... Τα κορίτσια μπαίνουν νωρίτερα στην εφηβεία, είναι ίσως πιο πιθανό να έχουν τέτοιες σκέψεις, αλλά όχι και 13χρονος. Άκου "το νινι σέρνει καράβια", μην τρελαθούμε. Η "τσιφτετέλληνες" κλπ. Αυτά τα λογοπαίγνια θα τα έγραφε ο Κωστόπουλος, άντε και κάνενας Νίκος Δήμου, Καββαθάς κλπ, καταλαβαίνετε τι εννοώ. Οχι ότι η επιστολή δεν έχει σωστά σχόλια και μηνύματα, αλλά θα μου φαινόταν πιο νορμάλ να την είχε γράψει ένας γονιός. Τέλος παντων...

ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ: Προ ολίγου με πήρε παλιά και καλή φίλη στο τηλέφωνο, η οποία λέει ότι ξέρει ότι 100% ήταν η μητέρα του παιδιού που έγραψε το κείμενο. Μου είπε και άλλες πληροφορίες που δε θέλω να σχολιάσω δημόσια (έχει κάποια σχέση με την περίπτωση η κοπέλα) αλλά εγώ πείστηκα ότι δεν είναι το παιδί που τα έγραψε. Προτάθηκε στη φίλη μου να βγει στην τηλεόραση να τα πεί αυτά αλλά η σκέψη να "βγει παράθυρο" την αηδιάζει οπότε δεν πιστεύω να το κάνει. Απλά, όπως υποψιαζόμουν, αν η μητέρα έγραφε τέτοια επιστολή, το πολύ πολύ ένα μέρος της να έφτανε στις σελίδες επιστολών της εφημερίδας. Αλλά, ως "γραμμένη από μαθητή Α Γυμνασίου", παέι πρωτοσέλιδο... Σημεία των καιρών!

[north]

Παιδιά, κι εγώ συμφωνώ σε γενικές γραμμές με την επιστολή, ομως το θεωρά όχι απλά δύσκολο αλλά αδύνατο να την έγραψε μαθητής Α Γυμνασίου. Και αγόρι μάλιστα... Τα κορίτσια μπαίνουν νωρίτερα στην εφηβεία, είναι ίσως πιο πιθανό να έχουν τέτοιες σκέψεις, αλλά όχι και 13χρονος.

Κι εγώ συμφωνώ επί του περιεχομένου της επιστολής με προβληματίζει όμως, ίσως και να με ξενίζει ακόμα και να με φοβίζει το ύφος των γραφομένων γιατί δεν ξέρω κατά πόσο αρμόζει στην ηλικία του, φαίνεται σαν να έχει χάσει την παιδικότητά του,την φρεσκάδα,την ανεμελιά του, σαν να προσπαθεί να πείσει τον ίδιο του τον εαυτό για την διαχρονική κι αναγνωρισμένη αξία συνθετών και συγγραφέων που κατά κοινή ομολογία σπανίως σε αυτή την ηλικία προσεγγίζει και κατανοεί ένα παιδί προέφηβος.
Κι αναφέρομαι κυρίως στον Καβάφη και τον Ρίτσο. Δεν γνωρίζω αν στα σύγχρονα βιβλία του Γυμνασίου διδάσκονται Καβάφη και Ρίτσο, πάντως στα χρόνια τα δικά μου στην Γ' Λυκείου αγγίξαμε ποίηση Καβάφη και δεν θεωρώ πως δεν πράξαμε καλά επειδή δεν καταπιαστήκαμε μαζί του νωρίτερα.Ενδεχομένως να αδικούσαμε τον ίδιο τον ποιητή εάν μας διδάσκονταν σε νεαρότερη ηλικία γιατί όπως λέει κι ο λαός " κάθε πράγμα στον καιρό του"

[sophie]

Παιδιά,έχει καμία σημασία αν την συνέταξε το ίδιο το παιδί ή τον βοήθησε κάποιος ενήλικος?
Αμφισβητείτε ότι τα περισσότερα παιδιά σήμερα έτσι νοιώθουν?Ότι διψούν για αγάπη και προσοχή?Ότι έχουν "χάσει" τα μοναδικά πρόσωπα που έχουν πραγματικά ανάγκη να είναι πάντα δίπλα τους?Ότι τα έχει αφόρητα κουράσει να είναι μικρομέγαλα?Ότι ίσως και να μην περνούν τόσο καλά στον κόσμο που τους πασάρουμε?(...άλλο αν εμείς είμαστε βέβαιοι για το αντίθετο... _)Ότι βαρέθηκαν να "πληρώνουν" τα απωθημένα και τα κόμπλεξ μας?
Είμαι σίγουρη ότι στην ψυχή αυτού του παιδιού,υπάρχουν όλα αυτά.Μπορεί να μην μπορεί το ίδιο να τα εκφράσει με "ορθό" λόγο,αλλά υπάρχουν!Και θα είναι εγκληματικό να τα αγνοήσουμε...
Ακόμα όμως κι αν δεχτώ ότι τα έγραψε η μητέρα,και ότι ήταν αποκλειστικά δικές της σκέψεις,ένα μεγάλο ΜΠΡΑΒΟ θα της έλεγα,που προσπάθησε να αφυπνίσει κοιμισμένες,προ πολλού,συνειδήσεις.Και θα με χαροποιούσε ιδιαίτερα να ξέρω ότι υπάρχουν σήμερα μητέρες που σκέφτονται με αυτόν τον τρόπο,γιατί θα σήμαινε ότι δε χάθηκε ακόμα η ελπίδα.

Υ.Γ.Γιούλα,το τελευταίο που θα αμφισβητούσα ότι μπορεί να ξέρει το παιδί,είναι οι εκφράσεις "το νινί..." και τσιφτετέλληνες".Με αυτές τις εκφράσεις βομβαρδίζεται καθημερινά από το πρωί μέχρι το βράδυ!Μια "τσιφτετελλάδα" περνάει συνεχώς μπροστα στα μάτια του,"Η ΤΣΙΦΤΕΤΕΛΛΑΔΑ ΤΟΥ LIFESTYLE"
Άστο λοιπόν...δε μας παίρνει να μιλήσουμε...

[north]

Προσωπικά δεν αμφισβητώ τίποτα εκφράζω όμως τον προβληματισμό μου ως προς το ύφος και την -ας μου επιτραπεί η έκφραση- "μικρομέγαλη" γραφή. Επί της ουσίας συμφωνώ απόλυτα.

[sophie]

Κι εγώ συμφωνώ επί του περιεχομένου της επιστολής με προβληματίζει όμως, ίσως και να με ξενίζει ακόμα και να με φοβίζει το ύφος των γραφομένων γιατί δεν ξέρω κατά πόσο αρμόζει στην ηλικία του, φαίνεται σαν να έχει χάσει την παιδικότητά του,την φρεσκάδα,την ανεμελιά του...

Προσωπικά δεν αμφισβητώ τίποτα εκφράζω όμως τον προβληματισμό μου ως προς το ύφος και την -ας μου επιτραπεί η έκφραση- "μικρομέγαλη" γραφή.

Μα κι εγώ συμφωνώ απόλυτα μαζί σου!Κι εμένα με φοβίζει αυτή η γραφή,αν δεχτούμε ότι προέρχεται από ένα 13χρονο παιδάκι.
Η ωριμότητα που έθιξε ο Pepe πιο πάνω,πέρα από τον αρχικό θαυμασμό που μπορεί να μας προκαλέσει,επί της ουσίας,θα έπρεπε να μας φοβίζει.Ήθελα μόνο να συμπληρώσω ότι έμεις "ωριμάζουμε" τα παιδιά πριν την ώρα τους,και πρέπει να είμαστε προετοιμασμένοι για τις συνέπειες αυτής μας της πράξης...

[Pepe Le Kout]

Προσωπικά δεν αμφισβητώ τίποτα εκφράζω όμως τον προβληματισμό μου ως προς το ύφος και την -ας μου επιτραπεί η έκφραση- "μικρομέγαλη" γραφή. Επί της ουσίας συμφωνώ απόλυτα.

Στο σημερινό φύλλο τις Ελευθεροτυπίας ένας πατέρας γράφει:
«Γιατί πιστεύουμε ότι 13χρονα παιδιά είναι έτοιμα για βιασμούς και δολοφονίες και όχι
να γράφουν τέτοια πράγματα;»

[north]

Προσωπικά δεν αμφισβητώ τίποτα εκφράζω όμως τον προβληματισμό μου ως προς το ύφος και την -ας μου επιτραπεί η έκφραση- "μικρομέγαλη" γραφή. Επί της ουσίας συμφωνώ απόλυτα.

Στο σημερινό φύλλο τις Ελευθεροτυπίας ένας πατέρας γράφει:
«Γιατί πιστεύουμε ότι 13χρονα παιδιά είναι έτοιμα για βιασμούς και δολοφονίες και όχι
να γράφουν τέτοια πράγματα;»

Η ένστασή μου δεν είναι επί της ουσίας της επιστολής ούτε επί του συνόλου της. Εστιάζεται στο σημείο περί των μεγάλων Ελλήνων συγγραφέων και ποιητών. Δεν είναι φυσιολογικό, γιαυτό και με ανησυχεί και με φοβίζει, σε τόσο μικρή ηλικία να έχεις σαν πρότυπα  και να αναφέρεις ως παραδείγματα μόνο τέτοιους ογκόλιθους της πνευματικής ζωής και παράδοσης του τόπου.Δεν υπάρχει μέτρο όταν προβάλλεται μόνο το υπέρτατο μέγεθος ενός πολιτισμού όπως και το αντίστροφο αυτό  δηλαδή που συμβαίνει στις μέρες μας, η υπερπροβολή του κατώτατου ποιοτικά μεγέθους ενός πολιτισμού. Η έλλειψη διαβάθμισης κι ομαλής κλιμάκωσης του συστήματος (απ)αξιών είναι εξίσου επικίνδυνη. Έχει χαθεί το ενδιάμεσο γιαυτό κι ανησυχώ.

[vasg]

Παιδια καλησπέρα,

Σιγουρα τα όσα περιγραφει ο Αλεξανδρος απο την Βουλιαγμένη, συμβαίνουν- και τις εικόνες αυτες μπορω να τις φέρω ευκολά στο μυαλό μου, όταν σκεφτομαι την ζωή μου στην αθηνα.
Επέστρεψα όμως στην επαρχια, απο οπου και κατάγομαι, 5 χρόνια αντεξα, στην Αθήνα.
Παιδια όμως χωρις να είμαι γονιος και να γνωρίζω απόλυτα, αυτό που πιστευω είναι οτι όλα αυτα τα νίωθουν έντονα τα παιδιά των μεγάλων αστικών κέντρων.
Θα μου πείτε ότι η κοπέλα απο την Αμάρυνθο στην επαρχία ήταν αλλα δεν πιστεύω ότι τα λόγια του Αλέξανδρου μπορουν να συσχετιστουν άμεσα με αυτο το περιστατικό.
Πιο πόλυ πιστευω ότι εκφράζουν την μόναξια που βιώνει ένα παιδί μέσα απο την έλειψη της οικογενειακής θαλπωρής, όταν ζει μέσα σε μία κοινωνία που όλοι τρεχουν να αποδείξουν πόσο πιο "δήθεν" (πισίνες, αυτοκίνητα, κινητά, σκυλάδικα, πίστες...)  είναι απο τον διπλανό τους. Ουσιαστικός χρόνος για μια αγκαλία, συζήτηση και πραγματική συντροφιά δεν υπαρχει.
Ετσι ολοι γίνονται ακόμα πιο μόνοι μέσα στην μοναξια τους και ξεσπάνε αλλου. Ολα αυτα τα ξεσπάσματα των παιδών ειναι αποτέλεσμα βιωμάτων μοναξιάς και εγκατάληψης.
Στην επαρχια ευτυχως υπαρχουν ακομα καποια βασικα στοιχεια της παραδοσιακης οικογενειας. Οι γονεις προλαβαινουν να συναντηθουν μέσα στο ίδιο τους το σπίτι, τα παιδια παίζουν στις γειτονιές και στις πλατείες και δεν μεγαλώνουν απο μωρά  με baby sitters.
Υπάρχει βέβαια και η τηλεοραση, τα ΜΜΕ γενικοτερα, μεσα απο τα οποια με την συγκατάθεση των γονέων που αυτοι δελεάζονται πρώτοι περνιούνται λαθος μηνυματα στα παιδίά.
Υπαρχουν όμως και παιδια στα οποια οι γονεις δεν μπορουν να προσφερουν παραπανω απο τα απαραιτητα (φροντιστηρια,κολλεγια...) και παρατηρεις στο σχολειο ότι αυτα τα παιδια έιναι που προσπαθουν περισσοτερο απο τα αλλα (που παιζουν με το κινητο) εχοντας την εκπαιδευση αυτη που τους παρεχεται, οπως και αν ειναι αυτη, μοναδικό εφοδιο για να μπορεσουν να σταθουν στην κοινωνια.
Το προγραμμα "συμβουλευτικη γονέων" πόσοι το γνωρίζουν και πόσοι ειναι διατεθιμένοι να το παρακολουθήσουν? Εδω σην επαρχια λειτουργει, με μεγαλη συμμετοχη.
Μια μητέρα προσφατα μου είπε, οτι νιωθει τυψεις που δεν προλαβαίνει να βλεπει το παιδι της οσο θα ήθελε και με ρώτησε οτι θα ήθελε  καποιος να την συμβουλεψει σχετικά.
Της είπα για αυτο το προγραμμα.
Μαλλον θα πρέπει και οσοι γινονται γονείς να ξαναπάνε στα θρανια αν θελουν να ειναι ευτυχισμενοι με το μελλον των παιδιων τους στην σημερινη κοινωνια των νεων τεχνολογιων και των ΜΜΕ.
Αυτα είχα να πω.

[ειρηνη22]

ναι..σιγά να μην είναι 13άχρονος αυτός που το έγραψε!Έχετε δει πολλούς τέτοιους στα σχολεία?

[kyra_daskala]

Λίγο άσχετο με το θέμα της επιστολής αλλά σήμερα βγήκε και η δικαστική απόφαση για το περιστατικό με τον Άλεξ.