Πώς θα χαρακτηρίζατε το επίπεδο των μαθητών σας;

[BOEMISSA]

Να ανοίξω ένα νέο θέμα, όπου θα ήταν καλό να καταθέσουμε τις απόψεις μας πολλοί τόσο από την πρωτοβάθμια όσο και από τη δευτεροβάθμια εκπαίδευση. Αφορά σαφώς το ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα που νοσεί βαρύτατα τα τελευταία χρόνια.
Αρχίζω λοιπόν με τη δική μου κατάθεση. Αν και είμαι μόλις δυο χρόνια στη δημόσια εκπαίδευση (τα υπόλοιπα χρόνια τα έβλεπα από έξω -ιδιαίτερα μαθήματα-) το επίπεδο των μαθητών μου στο Γυμνάσιο και στα φιλολογικά μαθήματα που διδάσκω είναι πολύ χαμηλό.
Πέρσι ήμουν στα Δωδεκάνησα και πίστευα πως δε θα συναντούσα πιο χαμηλό επίπεδο μαθητών. Ωστόσο, φέτος που είμαι σε μια περιοχή των Γρεβενών το επίπεδο είναι ακόμη χαμηλότερο.
Οι μαθητές "πάσχουν" κυρίως στην έκφρασή τους και στην έλλειψη κρίσης. Δυστυχώς συνεχίζουν να προτιμούν την απαρχαιωμένη αποστήθιση και όσο κι αν προσπαθώ να τους την αποβάλω, δεν τα καταφέρνω. Και εννοείται ότι πλέον οι ερωτήσεις δεν είναι μόνο ανάπτυξης, αλλά ποικίλες. Ακόμη και στην αντιστοίχιση δεν μπορούν να αποδώσουν.Να μη μιλήσω για τα ορθογραφικά λάθη!
Διάσπαση της προσοχής,έλλειψη παρατηρητικότητας, αδιαφορία, άσχημη συμπεριφορά, απουσία ενδιαφερόντων είναι κάποια χαρακτηριστικά των μαθητών μου. Εξαιρέσεις φυσικά υπάρχουν, αλλά είναι ελάχιστες.
Δεν ξερω τι φταίει τελικά. Μήπως είναι όλα αυτά σημεία των καιρών μας; Γιατί οι μικροί μαθητές μας να είναι αδιάφοροι και χωρίς στόχους και όνειρα; Αφού η ίδια η κοινωνία μέσα στην οποία ζουν και μεγαλώνουν βρίσκεται σε ένα λήθαργο. Για σκεφτείτε πόσο δύσκολο είναι να επικοινωνήσουμε ουσιαστικά με τους συνανθρώπους μας, με τους συναδέλφους μας;Έχουμε πάψει πια να σκεφτόμαστε, να συζητάμε, να ανησυχούμε πραγματικά!

[PDE ads]

[olgalia]

Φίλη μου Boemissa πώς να μάθουν και να αποδώσουν τα έρμα τα παιδιά όταν ήδη από το δημοτικό τα φορτώνουν με τεράστια ύλη;
Όταν τα βιβλία είναι γραμμένα ώστε να απευθύνονται σε μικρούς αϊνστάιν τουλάχιστον; (βλέπε τα νέα βιβλία του Γυμνασίου). Όταν μέσα σε 5 μήνες πρέπει να μάθουν την ιστορία από την αναγέννηση μέχρι ...πέρυσι;
Όταν τη μια μέρα στο Γυμνάσιο στ' αρχαία μαθαίνουν τη γ' κλίση και την άλλη πρέπει να μάθουν την πανδύσκολη για παιδιά γυμνασίου απρόσωπη σύνταξη;
Όταν αντί να χαρούν ένα κείμενο λογοτεχνίας και να ανακαλύψουν τις ιδέες του, πρέπει σώνει και καλά εμείς να εστιάσουμε στην οπτική γωνία της αφήγησης και τα είδη του αφηγητή;
 Μπλιαχ και πάλι μπλιαχ λέω εγώ.... δε θα το πουν οι μαθητές; 

[vaki]

καλησπέρα σε όλους
δεν ξερω  αν ειναι αυτο που λεει  η olgalia
αυτο που παρατηρω εγω ειναι οτι τα περισσοτερα παιδια δεν ενδιαφερονται για τιποτα
εχουν μονο απαιτησεις και τα θελουν ολα ετοιμα
οσο  για συμπεριφορα ... ας μη μιλησουμε καλυτερα
παντα βεβαια υπαρχουν και οι εξαιρεσεις ,αλλα και αυτες τεινουν να χαθουν

[happiness]

συναδέλφισσα BOEMISSA, τα 2 στοιχεία που μου έκαναν την μεγαλύτερη εντύπωση και μου έδωσαν και την μεγαλύτερη απογοήτευση, στα λύκεια που έχω δουλέψει μέχρι τώρα, είναι 1ον η έλλειψη λογικού συλλογισμού : δίνεις το Β, δίνεις το Α και δεν μπορούν να τα βάλουν μαζί να κάνουν ΒΑ και 2ον η έλλειψη περιέργειας : η περιέργεια είναι η κινητήριος δύναμη της μάθησης και όταν αυτή απουσιάζει έχω την αίσθηση ότι ακόμα κι αν κάνεις τον "καραγκιόζη" στην τάξη με ταυτόχρονη προβολή τρισδιάστατων γραφικών σε home cinema, δεν πρόκειται να τους κινήσεις το ενδιαφέρον για το μάθημα. αυτή η απουσία περιέργειας έιναι που συνοψίζει η vaki στην φράση

τα περισσοτερα παιδια δεν ενδιαφερονται για τιποτα

[PDE ads]

[N.Π.]

Τα παιδιά έχουν όνειρα: Πώς θα γίνω μοντέλο, παρουσιαστής, τραγουδιστής και να απολάμβάνω χρήματα και δόξα κ.τ.λ. Γιατί να σπουδάσουν και να παίρνουν με το ζόρι 700 ευρώ? Και όλα αυτά προέκυψαν από έρευνα, δεν είναι δικές μου υποθέσεις..

[rozy4]

τα περισσοτερα παιδια δεν ενδιαφερονται για τιποτα

τα παιδιά μεγαλώνουν ακούγοντας και βιώνοντας ότι παντού βασιλεύει η ανεργία, η διαφθορά, η ακρίβεια, ο ωχαδερφισμός κλπ και χωρίς να ΕΛΠΙΖΟΥΝ ότι κάτι μπορεί να αλλάξει, γιατί εμείς έχουμε παραιτηθεί. Βολευτήκαμε; Πάντως κλειστήκαμε στο μικρόκοσμό μας, πατήσαμε το κουμπί της τηλεόρασης ή του υπολογιστή και χαθήκαμε. Εμείς είμαστε τα πρότυπα και τα νέα παιδιά τα είδωλά μας. Ας αλλάξουμε λοιπόν πρώτα εμείς για να αλλάξουμε και το είδωλό μας.

[psipsinel]

Ακόμη μια αιτία...για την έλλειψη της κριτικής σκέψης, τουλάχιστον στο δημοτικό , είναι οι ίδιοι οι γονείς που διαβάζουν τα παιδιά τους. Πόσες φορές έχω ζητήσει να τα αφήνουν να διαβάζουν αυτά τις εκφωνήσεις των ασκήσεων, να παιδευτούν να καταλάβουν, να βρουν τι ακριβώς ζητάει η άσκηση και τελικά να προσπαθήσουν να τη λύσουν...όπως τη λύσουν... Όχι, τις περισσότερες φορές, επειδη και οι ίδιοι δεν έχουν χρόνο και υπομονή δίνουν στο παιδί έτοιμη τροφή...πολλές φορές ακόμη και τη λύση μιας άσκησης. Στο σχολείο δηλαδή γιατί παλεύουμε να μάθουν να διαβάζουν εκφωνήσεις; Θέλουμε να γίνουν αυτόνομα...μα είναι δυσκολο χωρίς "κοινή πολιτική" .

[bourdouvitsa]

Να μην ξεχνάμε όμως πως δεν είναι πολλοί οι γονείς που γνωρίζουν το πως πρέπει να βοηθούν τα παιδιά τους.
Είναι σαν να θέλουμε μαθητές τα παιδιά παιδαγωγών και μάλιστα των πιο καλών και ευσυνείδητων.
Σίγουρα οι προθέσεις των περισσοτέρων είναι καλές.
Εμένα προσωπικά θα μου αρκούσε στο σπίτι οι γονείς να μην απαξιώνουν το ρόλο μου και να μου αφήνουν χώρο να λειτουργήσω, χωρίς αναχώματα.

[fivo]

τα 2 στοιχεία που μου έκαναν την μεγαλύτερη εντύπωση και μου έδωσαν και την μεγαλύτερη απογοήτευση, στα λύκεια που έχω δουλέψει μέχρι τώρα, είναι 1ον η έλλειψη λογικού συλλογισμού : δίνεις το Β, δίνεις το Α και δεν μπορούν να τα βάλουν μαζί να κάνουν ΒΑ και 2ον η έλλειψη περιέργειας : η περιέργεια είναι η κινητήριος δύναμη της μάθησης και όταν αυτή απουσιάζει έχω την αίσθηση ότι ακόμα κι αν κάνεις τον "καραγκιόζη" στην τάξη με ταυτόχρονη προβολή τρισδιάστατων γραφικών σε home cinema, δεν πρόκειται να τους κινήσεις το ενδιαφέρον για το μάθημα.

δυστυχως για μενα συμφωνω. κανω ιστορια κατευθυνσης σε αποφοιτους και ενω τους δινω και το α και το β του συλλογισμου δεν τα συνδεουν να βγαλουν το αβ. τους δινεις σχεδιαγραμματα και σου λενε "τι ειναι αυτα;". τους μετατρεπεις ολοκληρο το μαθημα σε ερωτησεις συντομης αναπτυξης και σου λενε " κυρια δεν το διαβαζουμε απο μεσα καλυτερα;" τους ζητας να κανουν τα ιδια σχεδιαγραμμα ή να κρατησουν σημειωσεις και σου λενε "δεν ξερω τι ειναι και πως γινεται". και εγω με τι τροπο να σου μαθω ιστορια , οταν πρωτα δεν εχεις μαθεις να σκεφτεσαι; ειναι σα να θελω να κανω τον γυρο της ευρωπης οδικως χωρις να ξερω οδηγηση...
ειμαι πολυ απογοητευμενη σε σημειο που να σκεφτομαι να φυγω εντελως απο το επαγγελμα. πως να διδαξω οταν εχω αντικρουομενους στοχους και εγω και τα παιδια (αποστηθιση-κριτικη σκεψη); δεν εχω κινητρο, δεν υπαρχει καμια χαρα. και ναι ουτε καν περιεργα δεν ειναι.το μονο που κανουν ειναι να σου ζητουν να τους λες εσυ το μαθημα (να σε κρατουν δηλαδη απασχολημενο...), διδαγμενο-αδιδακτο 10.000 φορες... ειδικα στο μαθημα της ιστοριας  η ελλειψη κριτικης και αφαιρετικης σκεψης ειναι αποκαρδιωτικα εμφανης...

[karxarias29]

Στα χρόνια που δουλεύω εγώ στο σχολείο το επίπεδο είναι χαμηλότατο, όπως ακριβώς περιέγραψε η BOEMISSA παραπάνω. Έκφραση (λεξιλόγιο και ορθογραφία) και κριτική σκέψη μηδέν. Ελάχιστα παιδιά ήταν πραγματικά φωτεινές εξαιρέσεις και ήταν αυτά που σου έδιναν κουράγιο να συνεχίσεις το μάθημα. Όμως, δεν έχω δουλέψει ακόμη σε σχολείο σε μεγάλο αστικό κέντρο, αλλά κατά βάση σε χωριά ή μικρές πόλεις, όπου τα μέσα και οι ευκαιρίες για μάθηση είναι συντριπτικά λιγότερες. Όσο για την ιστορία που ανέφερε η συνάδελφος, ούτε... μυρωδιά δεν έχουν πάρει!

[maryvas]

ξεκινησα ως ωρομσθια στα μεσα νοεμβρη σε ενα χωριο. στο πρωτο μαθημα αναγκαστηκα να κανω διαγωνισμα στη γλωσσα α γυμνασιου αφου ηταν ηδη προγραμματισμενο. επομενως η πρωτη μου επαφη ηταν με το γραπτο τους λογο. στα περισσοτερα παιδια ειχα σημειωσει διπλα στο ονομα τους στον καταλαγο "δυσλεξια?"
μετα ειπα ε δε γινεται τα 3/4 των παιδιων να ειναι δυσλεξικα.
ορθογραφικα λαθη, καμια συνοχη στο λογο τους, απουσια σημειων στιξης, τονοι πουθενα.
μπορω να πω με μεγαλη ικανοποιηση οτι ενα μηνα μετα βλεπω μεγαλη διαφορα. επιμενω πολυ. καθε φορα τους βαζω κ γραφουν παραγραφους ωστε να δουμε τη δομη της, απαντησεις κατανοησης στα κειμενα που διαβαζουμε, αρχισαμε κ την περιληψη κ τους εχω βαλει ηδη 2 εκθεσεις. αυτο που κανω ειναι οτι δε δινω τοση βαση στη θεωρια. λεω ελαχιστα πραγματα κ τα βαζω να τα μαθαινουν μεσα απο τις ασκησεις. διορθωνω στο σπιτι, επειτα βαζω τα παιδια να τις διαβαζουν. τα ιδια τα παιδια σχολιαζουν τις παραγραφους των αλλων.
κανω ερωτησεις "πώς σας φανηκε? τι ηταν σωστο, τι λαθος"
μπορω να πω οτι τα περισσοτερα παιδια πλεον ξερουν να σχολιασουν τις παραγραφους των αλλων. αν ειχε θεματικη προταση, κατακλειδα κτλ.
βεβαια εχουμε ακομα μπροστα μας ποοοοολυ δρομο αλλα τα πραγματα εχουν παρει μια θετικη τροπη. εχουμε ακομη πολλη δουλεια στην εκφραση αλλα αυτο πιστευω οτι θα βελτιωθει με το να τα βαζω να γραφουν συνεχεια.
το επιπεδο των μαθητων θεωρω οτι δεν εχει καμια σχεση με το δικο μας οταν ημασταν μαθητες. αλλα δε θυμαμαι ποτε τη μανα μου να με διαβαζει. τωρα απο την α δημοτικου παιρνουν δασκαλους στα παιδια στο σπιτι για να τα διαβαζουν. μα πώς το παιδι θα μαθει να σκεφτεται οταν τα εχει ολα στο πιατο του? δεν εχει μαθει να αυτενεργει, να σκεφτεται κ εννοειται οτι δεν θα εχει πλεον καμια περιεργεια για τιποτα. βιαζομαστε να βγαλουμε την υλη κ ξεχναμε την ουσια. αντε κ παρεδωσα τη δομη της παραγραφου οσες ωρες με αφηνει το αναλυτικο. μα αν δεν επιμεινω πώς θα τη μαθουν? καλυτερα λιγα κ καλα παρα πολλα κ να μην εχουν καταλαβει τιποτα.
στην προσπαθεια μας να εξοικονομησουμε χρονο ξεχναμε τους μαθητες. λεμε λεμε λεμε κ μετα τιποτα.
απο την ελαχιστη εμπειρια μου καταλαβα οτι τα παιδια ενδιαφερονται οταν μιλαμε στη γλωσσα τους.
πχ καναμε κειμενα στη γ γυμνασιου. ειχαμε απο την προηγουμενη ωρα ενα αλλο μαθημα κ πηραμε κ λιγο απο την ωρα των κειμενων. χωρις να καταλαβουν τα παιδια οτι τωρα θα κανουμε κειμενα τους λεω
"δε μου λετε, ημερολογιο γραφετε?" βλεπεις κατευθειαν τοτε μια αναστατωση, ενα ενδιαφερον. κ αφου για κανενα πενταλεπτο μου ελεγαν αν γραφουν κ τετοια καταληξαμε να μου πουν απο μονα τους τα χαρακτηριστικα του απομνημονευματος. διαβασαμε μακρυγιαννη κ μου ειπαν ολα "αχ κυρια τι ωραιο κειμενο"
αν εμπαινα κατευθειαν στο μακρυγιαννη δε νομιζω οτι θα τους αρεσε κ τοσο πολυ. τους εχω βαλει μαλιστα κ διαθεματικη για μετα τα χριστουγεννα κ τα παιδια χαρηκαν πολυ. μου εκανε εντυπωση το ποσο τους αρεσε.
οπως κ για το "ελευθεροι πολιορκημενοι" . μπαινω στην ταξη κ τους λεω "ρε παιδια για πειτε μου. ποια εποχη του χρονου δεν την παλευετε καθολου να κανετε μαθημα κ να ειστε κλεισμενοι στην ταξη?"
ακουστηκαν γελια, επικρατησε μια αναστατωση αλλα το ενδιαφερον κινητοποιηθηκε κ μετα μπηκαμε ομαλα στο κειμενο.
κ θελω να καταληξω οτι σε πολλα μαθηματα (οχι παντα σε ολα) μας δινεται η ευκαιρια να κινητοποιησουμε το ενδιαφερον τους αρκει να μιλησουμε τη γλωσσα τους...

[karxarias29]

ξεκινησα ως ωρομσθια στα μεσα νοεμβρη σε ενα χωριο. στο πρωτο μαθημα αναγκαστηκα να κανω διαγωνισμα στη γλωσσα α γυμνασιου αφου ηταν ηδη προγραμματισμενο. επομενως η πρωτη μου επαφη ηταν με το γραπτο τους λογο. στα περισσοτερα παιδια ειχα σημειωσει διπλα στο ονομα τους στον καταλαγο "δυσλεξια?"
μετα ειπα ε δε γινεται τα 3/4 των παιδιων να ειναι δυσλεξικα.
ορθογραφικα λαθη, καμια συνοχη στο λογο τους, απουσια σημειων στιξης, τονοι πουθενα.
μπορω να πω με μεγαλη ικανοποιηση οτι ενα μηνα μετα βλεπω μεγαλη διαφορα. επιμενω πολυ. καθε φορα τους βαζω κ γραφουν παραγραφους ωστε να δουμε τη δομη της, απαντησεις κατανοησης στα κειμενα που διαβαζουμε, αρχισαμε κ την περιληψη κ τους εχω βαλει ηδη 2 εκθεσεις. αυτο που κανω ειναι οτι δε δινω τοση βαση στη θεωρια. λεω ελαχιστα πραγματα κ τα βαζω να τα μαθαινουν μεσα απο τις ασκησεις. διορθωνω στο σπιτι, επειτα βαζω τα παιδια να τις διαβαζουν. τα ιδια τα παιδια σχολιαζουν τις παραγραφους των αλλων.
κανω ερωτησεις "πώς σας φανηκε? τι ηταν σωστο, τι λαθος"
μπορω να πω οτι τα περισσοτερα παιδια πλεον ξερουν να σχολιασουν τις παραγραφους των αλλων. αν ειχε θεματικη προταση, κατακλειδα κτλ.
βεβαια εχουμε ακομα μπροστα μας ποοοοολυ δρομο αλλα τα πραγματα εχουν παρει μια θετικη τροπη. εχουμε ακομη πολλη δουλεια στην εκφραση αλλα αυτο πιστευω οτι θα βελτιωθει με το να τα βαζω να γραφουν συνεχεια.
το επιπεδο των μαθητων θεωρω οτι δεν εχει καμια σχεση με το δικο μας οταν ημασταν μαθητες. αλλα δε θυμαμαι ποτε τη μανα μου να με διαβαζει. τωρα απο την α δημοτικου παιρνουν δασκαλους στα παιδια στο σπιτι για να τα διαβαζουν. μα πώς το παιδι θα μαθει να σκεφτεται οταν τα εχει ολα στο πιατο του? δεν εχει μαθει να αυτενεργει, να σκεφτεται κ εννοειται οτι δεν θα εχει πλεον καμια περιεργεια για τιποτα. βιαζομαστε να βγαλουμε την υλη κ ξεχναμε την ουσια. αντε κ παρεδωσα τη δομη της παραγραφου οσες ωρες με αφηνει το αναλυτικο. μα αν δεν επιμεινω πώς θα τη μαθουν? καλυτερα λιγα κ καλα παρα πολλα κ να μην εχουν καταλαβει τιποτα.
στην προσπαθεια μας να εξοικονομησουμε χρονο ξεχναμε τους μαθητες. λεμε λεμε λεμε κ μετα τιποτα.
απο την ελαχιστη εμπειρια μου καταλαβα οτι τα παιδια ενδιαφερονται οταν μιλαμε στη γλωσσα τους.
πχ καναμε κειμενα στη γ γυμνασιου. ειχαμε απο την προηγουμενη ωρα ενα αλλο μαθημα κ πηραμε κ λιγο απο την ωρα των κειμενων. χωρις να καταλαβουν τα παιδια οτι τωρα θα κανουμε κειμενα τους λεω
"δε μου λετε, ημερολογιο γραφετε?" βλεπεις κατευθειαν τοτε μια αναστατωση, ενα ενδιαφερον. κ αφου για κανενα πενταλεπτο μου ελεγαν αν γραφουν κ τετοια καταληξαμε να μου πουν απο μονα τους τα χαρακτηριστικα του απομνημονευματος. διαβασαμε μακρυγιαννη κ μου ειπαν ολα "αχ κυρια τι ωραιο κειμενο"
αν εμπαινα κατευθειαν στο μακρυγιαννη δε νομιζω οτι θα τους αρεσε κ τοσο πολυ. τους εχω βαλει μαλιστα κ διαθεματικη για μετα τα χριστουγεννα κ τα παιδια χαρηκαν πολυ. μου εκανε εντυπωση το ποσο τους αρεσε.
οπως κ για το "ελευθεροι πολιορκημενοι" . μπαινω στην ταξη κ τους λεω "ρε παιδια για πειτε μου. ποια εποχη του χρονου δεν την παλευετε καθολου να κανετε μαθημα κ να ειστε κλεισμενοι στην ταξη?"
ακουστηκαν γελια, επικρατησε μια αναστατωση αλλα το ενδιαφερον κινητοποιηθηκε κ μετα μπηκαμε ομαλα στο κειμενο.
κ θελω να καταληξω οτι σε πολλα μαθηματα (οχι παντα σε ολα) μας δινεται η ευκαιρια να κινητοποιησουμε το ενδιαφερον τους αρκει να μιλησουμε τη γλωσσα τους...

maryvas, πολύ σωστά όσα λες και...τι μου θύμισες τώρα! Πριν από αρκετά χρόνια είχα στη Γ Γυμνασίου έναν μαθητή (ιδιαίτερο), ο οποίος ήταν αδιάφορος για τα αρχαία, αφού σχεδίαζε να πάει τεχνικό λύκειο. Έλα όμως που θα έγραφαν διαγώνισμα στον αόρ β. Ρε τον πήρα με το καλό, με το κακό, με το φιλότιμο τίποτε... Για καλή μου τύχη έπαιζε ένα παιχνίδι στο PS που συμπτωματικά το είχα παίξει και εγώ και μου άρεσε ιδιαίτερα, στο οποίο είχε κολλήσει, γιατί δεν μπορούσε να λύσει ένα γρίφο (παρεμπιπτόντως για όσους γνωρίζουν αναφέρομαι στο Resident Evil 3, στο γρίφο με την μπαταρία  ) Οπότε κάναμε την εξής συμφωνία: διαβάζεις τέλεια τον αόριστο β και σου λέω τη λύση του γρίφου. Εννοείται ότι την επόμενη φορά το ήξερε ΤΕΛΕΙΑ  Συνεπώς, συχνά χρειάζεται να μετέλθουμε ακόμη και τα πιο περίεργα μέσα προκειμένου να τα κάνουμε να διαβάσουν! Δε λέω ότι ο τρόπος που χρησιμοποίησα ήταν ο ενδεδειγμένος, πάντως ήταν απόλυτα αποτελεσματικός!

[maryvas]

ξεκινησα ως ωρομσθια στα μεσα νοεμβρη σε ενα χωριο. στο πρωτο μαθημα αναγκαστηκα να κανω διαγωνισμα στη γλωσσα α γυμνασιου αφου ηταν ηδη προγραμματισμενο. επομενως η πρωτη μου επαφη ηταν με το γραπτο τους λογο. στα περισσοτερα παιδια ειχα σημειωσει διπλα στο ονομα τους στον καταλαγο "δυσλεξια?"
μετα ειπα ε δε γινεται τα 3/4 των παιδιων να ειναι δυσλεξικα.
ορθογραφικα λαθη, καμια συνοχη στο λογο τους, απουσια σημειων στιξης, τονοι πουθενα.
μπορω να πω με μεγαλη ικανοποιηση οτι ενα μηνα μετα βλεπω μεγαλη διαφορα. επιμενω πολυ. καθε φορα τους βαζω κ γραφουν παραγραφους ωστε να δουμε τη δομη της, απαντησεις κατανοησης στα κειμενα που διαβαζουμε, αρχισαμε κ την περιληψη κ τους εχω βαλει ηδη 2 εκθεσεις. αυτο που κανω ειναι οτι δε δινω τοση βαση στη θεωρια. λεω ελαχιστα πραγματα κ τα βαζω να τα μαθαινουν μεσα απο τις ασκησεις. διορθωνω στο σπιτι, επειτα βαζω τα παιδια να τις διαβαζουν. τα ιδια τα παιδια σχολιαζουν τις παραγραφους των αλλων.
κανω ερωτησεις "πώς σας φανηκε? τι ηταν σωστο, τι λαθος"
μπορω να πω οτι τα περισσοτερα παιδια πλεον ξερουν να σχολιασουν τις παραγραφους των αλλων. αν ειχε θεματικη προταση, κατακλειδα κτλ.
βεβαια εχουμε ακομα μπροστα μας ποοοοολυ δρομο αλλα τα πραγματα εχουν παρει μια θετικη τροπη. εχουμε ακομη πολλη δουλεια στην εκφραση αλλα αυτο πιστευω οτι θα βελτιωθει με το να τα βαζω να γραφουν συνεχεια.
το επιπεδο των μαθητων θεωρω οτι δεν εχει καμια σχεση με το δικο μας οταν ημασταν μαθητες. αλλα δε θυμαμαι ποτε τη μανα μου να με διαβαζει. τωρα απο την α δημοτικου παιρνουν δασκαλους στα παιδια στο σπιτι για να τα διαβαζουν. μα πώς το παιδι θα μαθει να σκεφτεται οταν τα εχει ολα στο πιατο του? δεν εχει μαθει να αυτενεργει, να σκεφτεται κ εννοειται οτι δεν θα εχει πλεον καμια περιεργεια για τιποτα. βιαζομαστε να βγαλουμε την υλη κ ξεχναμε την ουσια. αντε κ παρεδωσα τη δομη της παραγραφου οσες ωρες με αφηνει το αναλυτικο. μα αν δεν επιμεινω πώς θα τη μαθουν? καλυτερα λιγα κ καλα παρα πολλα κ να μην εχουν καταλαβει τιποτα.
στην προσπαθεια μας να εξοικονομησουμε χρονο ξεχναμε τους μαθητες. λεμε λεμε λεμε κ μετα τιποτα.
απο την ελαχιστη εμπειρια μου καταλαβα οτι τα παιδια ενδιαφερονται οταν μιλαμε στη γλωσσα τους.
πχ καναμε κειμενα στη γ γυμνασιου. ειχαμε απο την προηγουμενη ωρα ενα αλλο μαθημα κ πηραμε κ λιγο απο την ωρα των κειμενων. χωρις να καταλαβουν τα παιδια οτι τωρα θα κανουμε κειμενα τους λεω
"δε μου λετε, ημερολογιο γραφετε?" βλεπεις κατευθειαν τοτε μια αναστατωση, ενα ενδιαφερον. κ αφου για κανενα πενταλεπτο μου ελεγαν αν γραφουν κ τετοια καταληξαμε να μου πουν απο μονα τους τα χαρακτηριστικα του απομνημονευματος. διαβασαμε μακρυγιαννη κ μου ειπαν ολα "αχ κυρια τι ωραιο κειμενο"
αν εμπαινα κατευθειαν στο μακρυγιαννη δε νομιζω οτι θα τους αρεσε κ τοσο πολυ. τους εχω βαλει μαλιστα κ διαθεματικη για μετα τα χριστουγεννα κ τα παιδια χαρηκαν πολυ. μου εκανε εντυπωση το ποσο τους αρεσε.
οπως κ για το "ελευθεροι πολιορκημενοι" . μπαινω στην ταξη κ τους λεω "ρε παιδια για πειτε μου. ποια εποχη του χρονου δεν την παλευετε καθολου να κανετε μαθημα κ να ειστε κλεισμενοι στην ταξη?"
ακουστηκαν γελια, επικρατησε μια αναστατωση αλλα το ενδιαφερον κινητοποιηθηκε κ μετα μπηκαμε ομαλα στο κειμενο.
κ θελω να καταληξω οτι σε πολλα μαθηματα (οχι παντα σε ολα) μας δινεται η ευκαιρια να κινητοποιησουμε το ενδιαφερον τους αρκει να μιλησουμε τη γλωσσα τους...

maryvas, πολύ σωστά όσα λες και...τι μου θύμισες τώρα! Πριν από αρκετά χρόνια είχα στη Γ Γυμνασίου έναν μαθητή (ιδιαίτερο), ο οποίος ήταν αδιάφορος για τα αρχαία, αφού σχεδίαζε να πάει τεχνικό λύκειο. Έλα όμως που θα έγραφαν διαγώνισμα στον αόρ β. Ρε τον πήρα με το καλό, με το κακό, με το φιλότιμο τίποτε... Για καλή μου τύχη έπαιζε ένα παιχνίδι στο PS που συμπτωματικά το είχα παίξει και εγώ και μου άρεσε ιδιαίτερα, στο οποίο είχε κολλήσει, γιατί δεν μπορούσε να λύσει ένα γρίφο (παρεμπιπτόντως για όσους γνωρίζουν αναφέρομαι στο Resident Evil 3, στο γρίφο με την μπαταρία  ) Οπότε κάναμε την εξής συμφωνία: διαβάζεις τέλεια τον αόριστο β και σου λέω τη λύση του γρίφου. Εννοείται ότι την επόμενη φορά το ήξερε ΤΕΛΕΙΑ  Συνεπώς, συχνά χρειάζεται να μετέλθουμε ακόμη και τα πιο περίεργα μέσα προκειμένου να τα κάνουμε να διαβάσουν! Δε λέω ότι ο τρόπος που χρησιμοποίησα ήταν ο ενδεδειγμένος, πάντως ήταν απόλυτα αποτελεσματικός!

[/b]


θα διαφωνησω ως προς το "ενδεδειγμενος". οταν καταφερνουμε να τα κανουμε να μαθουν, καθε τροπος ειναι ενδεδειγμενος αρκει να μην τα σπαμε στο ξυλο ωστε να μαθουν 
εξαλλου το μαθαμε κ στις θεωριες μαθησης οτι η αμοιβη χρειαζεται. το ιδανικο βεβαια ειναι οτι η αμοιβη τους ειναι να αισθανονται καλα που το εμαθαν αλλα κ μονο οτι ενδιαφερθηκε αρκει
σε βρισκω σωστοτατη...
βρε λες να αρχισω να παιζω playstation? 
αχ τι αλλο θα κανουμε...

[utenar]

τωρα απο την α δημοτικου παιρνουν δασκαλους στα παιδια στο σπιτι για να τα διαβαζουν. μα πώς το παιδι θα μαθει να σκεφτεται οταν τα εχει ολα στο πιατο του? δεν εχει μαθει να αυτενεργει, να σκεφτεται κ εννοειται οτι δεν θα εχει πλεον καμια περιεργεια για τιποτα.

Αυτο ακριβως συμβαινει.
Επιπλεον, το να βλεπουν τα παιδια τοση τηλεοραση (που ειναι μια παθητικη διαδικασια) χρησιμοποιειται για να βρισκουν χρονο οι γονεις ν'ασχολουνται με τα δικα τους, ενω παλιοτερα τα παιδια απασχολουνταν παιζοντας μεταξυ τους, δηλαδη αυτενεργωντας.
Ουτε ειχαν τοτε οι γονεις το αγχος να βρισκονται συνεχως πανω απο το παιδι τους, πραγμα που του περναει το μηνυμα οτι δεν μπορει να κανει τιποτα χωρις την παρουσια ενος ενηλικα. Απο αυτη την αποψη, τα παιδια που εχουν 2 ή περισσοτερα αδελφια ειναι πιο τυχερα γιατι εχουν μεγαλυτερη ελευθερια κινησεων.

Το επιπεδο των δικων μου μαθητων, παντως, ενω στην ορθογραφια ειναι για κλαμματα (πώς περνανε τις ταξεις στα φιλολογικα με τετοια ανορθογραφια??), γενικοτερα ειναι μετριο κι οχι χαμηλο. Στην αρχη ηταν χαμηλο, αλλά σιγα-σιγα τους εβαλα σε μια σειρα και 2 μηνες αργοτερα το επιπεδο εχει φτασει στο μετριο. Ισως μεχρι το τελος του χρονου να εχει φτασει στο "καλο"... το ευελπιστω, τουλαχιστον!