Τί απαντάτε στα παιδιά?

[N.Π.]

Θα ήθελα να ρωτήσω τί απαντήσεις δώσατε στα παιδιά σας ή στους μαθητές σας για όλα αυτά που συμβαίνουν..Πώς σκέφτεστε να προσεγγίζετε αυτές τις καταστάσεις πρός όφελος των παιδιών και της κοινωνίας κατ'επέκταση?

[PDE ads]

[Ritalamp]

Να σου πω την αλήθεια το σκεφτόμουν κι εγώ αυτές τις μέρες και ομολογώ ότι χάρηκα που δεν είμαι σε τάξη για να πρέπει να το αντιμετωπίσω.
Όμως έχω μια πάγια τακτική για τέτοιου είδους πράγματα η οποία εστιάζει:
1. Στο ότι αυτό που έγινε ήταν σίγουρα κακό, όμως την ευθύνη της απόδοσης δικαιοσύνης έχει και πρέπει να έχει το δικαστήριο. Τέτοιου είδους εγκλήματα πρέπει να τιμωρούνται.
2. Την ευθύνη που έχουμε όλοι μας ως πολίτες απέναντι στο νόμο και στη δημοκρατία και το πόσο πρέπει καθημερινά να αγωνιζόμαστε με τις στάσεις ζωής μας, τις συμπεριφορές μας και τα λεγόμενά μας ώστε να διασφαλίζουμε αυτή τη δημοκρατία.
3. Τη σημασία που έχει να αναγνωρίζουμε, να κατανοούμε και να επεξεργαζόμαστε τα συναισθήματά μας ώστε να μην προβαίνουμε σε αψυχολόγητες ενέργειες, καθώς και την αξία της εκπαίδευσής μας για την ποιότητα της δουλειάς μας.

Επειδή τα νήπια δεν είναι δυνατό να κατανοήσουν τα παραπάνω, όπως αντιλαμβάνεστε η διατύπωση που χρησιμοποιώ είναι τελείως διαφορετική, ενδεχομένως να περιλαμβάνει παραμύθια (π.χ. τη μεγάλη δίψα, της Καρόλα Γκίζε) και παραδείγματα από τη ζωή του νηπιαγωγείου που να δείχνουν πώς ο καθένας μας μπορεί να συμβάλλει στη δημοκρατική ζωή. Θέλει πάντως πολύ προσεκτικό χειρισμό, γιατί δεν ξέρεις πότε οι γονείς θα θεωρήσουν ότι κάνεις πολιτική προπαγάνδα στα παιδιά τους είτε προς τη μια είτε προς την άλλη κατεύθυνση.
Συγγνώμη για την τεράστια απάντηση το παράκανα πάλι ( )

[N.Π.]

Πρέπει το γεγονός αυτό καθώς και όσα ακολούθησαν, να μας κάνει να σκεφτούμε τί μπορούμε να κάνουμε, ο καθένας από τη δική του πλευρά..να γίνουμε περισσότερο ανθρώπινοι, με συναισθήματα και ειλικρίνεια..να έρθουμε κοντά σαν οικογένεια και να συζητάμε..ίσως τότε να είναι πιό εύκολα τα πράγματα..και ίσως τότε να μπορούμε να κοιτάξουμε τα παιδιά στα μάτια..σκεφτόμουν έντονα αυτές τις μέρες τους εκπαιδευτικούς και τους γονείς, πώς αντιμετωπίζουν όλο αυτό και γι'αυτό έθεσα το ερώτημα..

[elytron]

Το συζήτησα με τους μαθητές μου της Β΄ Λυκείου την Πέμπτη. Και την Παρασκευή με όσους μαθητές είχαν απομείνει στο σχολείο. Με εξέπληξαν τα αντανακλαστικά τους και χάρηκα με το γεγονός ότι παίρνουν θέση απέναντι στην κατάσταση. Ότι δε βλέπουν τα πράγματα άσπρα ή μαύρα. Ότι αντιλαμβάνονται το ρόλο των πολιτικών και των δημοσιογράφων. Ότι αγωνιούν για το μέλλον τους και αμφισβητούν τον τρόπο με τον οποίο η οικογένεια και το σχολείο τα προετοιμάζουν γι αυτό. Η λαχτάρα τους να μιλήσουν, να εκφραστούν, να κάνουν διάλογο για την πραγματική ζωή, για τα θέματα που τους καίνε.
Δεν επιχείρησα να χειραγωγήσω την κουβέντα και ανέλαβα το ρόλο της συντονίστριας της κουβέντας και της εμψυχώτριας των πιο εσωστρεφών. Έκατσα στη θέση μου και τ' άκουγα. Δέχτηκα την αμφισβήτησή τους για το θεσμικό μου ρόλο. Χάρηκα που εκφράστηκαν ελεύθερα (και να δείτε σε πόσο καλά ελληνικά!) χωρίς το φόβο της παρεξήγησης και της αξιολόγησης. Και βγήκα από την τάξη με πολύ μεγαλύτερη εκτίμηση για τους εφήβους μου.

[PDE ads]

[Georgia s]

Το συζήτησα με τους μαθητές μου της Β΄ Λυκείου την Πέμπτη. Και την Παρασκευή με όσους μαθητές είχαν απομείνει στο σχολείο. Με εξέπληξαν τα αντανακλαστικά τους και χάρηκα με το γεγονός ότι παίρνουν θέση απέναντι στην κατάσταση. Ότι δε βλέπουν τα πράγματα άσπρα ή μαύρα. Ότι αντιλαμβάνονται το ρόλο των πολιτικών και των δημοσιογράφων. Ότι αγωνιούν για το μέλλον τους και αμφισβητούν τον τρόπο με τον οποίο η οικογένεια και το σχολείο τα προετοιμάζουν γι αυτό. Η λαχτάρα τους να μιλήσουν, να εκφραστούν, να κάνουν διάλογο για την πραγματική ζωή, για τα θέματα που τους καίνε.
Δεν επιχείρησα να χειραγωγήσω την κουβέντα και ανέλαβα το ρόλο της συντονίστριας της κουβέντας και της εμψυχώτριας των πιο εσωστρεφών. Έκατσα στη θέση μου και τ' άκουγα. Δέχτηκα την αμφισβήτησή τους για το θεσμικό μου ρόλο. Χάρηκα που εκφράστηκαν ελεύθερα (και να δείτε σε πόσο καλά ελληνικά!) χωρίς το φόβο της παρεξήγησης και της αξιολόγησης. Και βγήκα από την τάξη με πολύ μεγαλύτερη εκτίμηση για τους εφήβους μου.

ακριβώς τις ίδιες εμπειρίες έχω κ εγώ..
και πήρα κ το μάθημα μου..

[X.K.]

Το συζήτησα με τους μαθητές μου της Β΄ Λυκείου την Πέμπτη. Και την Παρασκευή με όσους μαθητές είχαν απομείνει στο σχολείο. Με εξέπληξαν τα αντανακλαστικά τους και χάρηκα με το γεγονός ότι παίρνουν θέση απέναντι στην κατάσταση. Ότι δε βλέπουν τα πράγματα άσπρα ή μαύρα. Ότι αντιλαμβάνονται το ρόλο των πολιτικών και των δημοσιογράφων. Ότι αγωνιούν για το μέλλον τους και αμφισβητούν τον τρόπο με τον οποίο η οικογένεια και το σχολείο τα προετοιμάζουν γι αυτό. Η λαχτάρα τους να μιλήσουν, να εκφραστούν, να κάνουν διάλογο για την πραγματική ζωή, για τα θέματα που τους καίνε.
Δεν επιχείρησα να χειραγωγήσω την κουβέντα και ανέλαβα το ρόλο της συντονίστριας της κουβέντας και της εμψυχώτριας των πιο εσωστρεφών. Έκατσα στη θέση μου και τ' άκουγα. Δέχτηκα την αμφισβήτησή τους για το θεσμικό μου ρόλο. Χάρηκα που εκφράστηκαν ελεύθερα (και να δείτε σε πόσο καλά ελληνικά!) χωρίς το φόβο της παρεξήγησης και της αξιολόγησης. Και βγήκα από την τάξη με πολύ μεγαλύτερη εκτίμηση για τους εφήβους μου.

Το χειριστηκες πολυ καλα!Μπραβο και σ'εσενα και στους μαθητες σου!

[MATH]

Το συζήτησα με τους μαθητές μου της Β΄ Λυκείου την Πέμπτη. Και την Παρασκευή με όσους μαθητές είχαν απομείνει στο σχολείο. Με εξέπληξαν τα αντανακλαστικά τους και χάρηκα με το γεγονός ότι παίρνουν θέση απέναντι στην κατάσταση. Ότι δε βλέπουν τα πράγματα άσπρα ή μαύρα. Ότι αντιλαμβάνονται το ρόλο των πολιτικών και των δημοσιογράφων. Ότι αγωνιούν για το μέλλον τους και αμφισβητούν τον τρόπο με τον οποίο η οικογένεια και το σχολείο τα προετοιμάζουν γι αυτό. Η λαχτάρα τους να μιλήσουν, να εκφραστούν, να κάνουν διάλογο για την πραγματική ζωή, για τα θέματα που τους καίνε.
Δεν επιχείρησα να χειραγωγήσω την κουβέντα και ανέλαβα το ρόλο της συντονίστριας της κουβέντας και της εμψυχώτριας των πιο εσωστρεφών. Έκατσα στη θέση μου και τ' άκουγα. Δέχτηκα την αμφισβήτησή τους για το θεσμικό μου ρόλο. Χάρηκα που εκφράστηκαν ελεύθερα (και να δείτε σε πόσο καλά ελληνικά!) χωρίς το φόβο της παρεξήγησης και της αξιολόγησης. Και βγήκα από την τάξη με πολύ μεγαλύτερη εκτίμηση για τους εφήβους μου.

Η elytron ,  με το μήνυμα αυτό έθεσε το περίγραμμα της επκοινωνίας καθε εκπαιδευτικού με τους μαθητές του μέσα στην τάξη , όταν τίθενται σοβαρά κοινωνικά αλλά και άλλα θέματα για ανάλυση. Ο έφηβος έχει ανάγκη να εκφραστεί και όχι να χειραγωγηθεί .Θέλει να βγάλει προς τα έξω τον κόσμο του , τις απόψεις  , τις ιδέες του και συγχρόνως να ακούσει τις θέσεις των άλλων . Η στιγμιαία διαφωνία  και αντιπαράθεση με τους συμμαθητές του θα γίνει βαθμιαία , μέσα από εσωτερικές διεργασίες και από την  κατάλληλη επανατροφοδήτηση της συζήτησης από τον καθηγητή του ,αφορμή για αναθεώρηση , για ενίσχυση ή επανεξέταση των απόψεών του . Η διαδικασία αυτή θα τον οδηγήσει ήρεμα και ήπια στη υιοθέτηση υγιών και δημοκρατικών απόψεων , θα τον καταστήσουν πιο υπεύθυνο  και ανεκτικό στη διαφορετικότητα , πιο συγκροτημένο και πιο ισορροπημένο εσωτερικά.
   
     Εμείς που λίγο παλιότερα αναλύαμε σε αυτό εδώ το χώρο την κατάσταση στο σχολείο - κάτι τέτοιο γίνεται βέβαια πολύ συχνά από όλους εσάς καθημερινά -  , την ανεπάρκεια της εκπαιδευτικής πράξης και καταδεικνύαμε το αδιέξοδο που δημιουργεί αυτού του είδος σχολείο στους μαθητές μας, δεν εκπλαγήκαμε καθόλου από τον αυθόρμητο ξεσηκωμό τον παιδιών.Γι αυτό προσωπικά έννοιωσα μέσα μου περήφανος που  οι μαθητές μάς ξεπέρασαν  ,  ξεσκέπασαν τη δειλία μας , το βόλεμά μας  έστω, τη μικρότητά μας και βγήκαν στους δρόμους. Έκαναν αυτό που εμείς θα έπρεπε να έχουμε κάνει εδώ και χρόνια , αλλά η ευθυγραμμισμένη σκέψη και η ταύτισή μας με το κατεστημένο μας το αποτρέπουν: να βγούμε μια μέρα όλοι μαζί στους δρόμους, χωρίς σημαίες και συνθήματα και με τη σιωπή μας να διαμαρτυρηθούμε για το σκοτειινό και αβέβαιο μέλλον που ετοιμάζουμε στα παιδιά του λαού μας .Για την κακή παιδεία που τους παρέχουμε ως κοινωνία και για την καταστροφή του εσωτερικού τους κόσμου που συντελείται τόσο στο σχολείο, όσο και έξω από αυτό....

 Τώρα , στην τάξη , τη Δευτέρα κυρίως που μου δόθηκε η αφορμή να ακούσω μερικούς μαθητές, αρκέστηκα και γω να παρακολουθήσω τον έντονο διάλογο που αναπτύχθηκε. Μόνο σε μια μαθήτρια της Β΄Λυκείου που εξέφρασε την άποψη ότι '' κύριε , δεν έγινε και τίποτα , απλά ένας λιγότερος '' , απάντησα ότι αυτό θα μπορούσε  να το πει τόσο άνετα, μόνο αν το συγκεκριμένο παιδί ήταν το δικό της παιδί  και όχι το παιδί άλλης γυναίκας. Εκεί κάπως προβληματίστηκε και μαζί με την επίθεση που δέχτηκε από τις συμμαθήτριές της  έδειξε να το ξανασκέφτεται.
     Στο σύλλογο όλοι είμασταν με το κεφάλι σκυμένο , οι μαθητές στο προαύλιο απείχαν, κάποιοι θα θέλαμε να βγούμε να τους συγχαρούμε , αλλά τα ''πρέπει '' και οι διασταγμοί υπερίσχυσαν. Ένα αίσθημα ντροπής το διέκρινε κανείς σε όλα τα πρόσωπα .Την ώρα που καταχωρούσαμε απουσίες θάταν καλύτερα να μας είχε κοπεί το χέρι , κάτι σαν εξιλέωση δηλαδή. Εκείνη τη μέρα θα έπρεπε να μην είχε πάει κανένας μας στη δουλειά του, χωρίς απεργία , χωρίς καμία ενημέρωση ή συννενόηση.Σ'αυτό καταλήξαμε. Αλλά μείναμε για μια άλλη φορά πίσω από τα γεγονότα , αποδεικνύοντας ότι είμαστε ανίκανοι να οδηγήσουμε τη νεολαία και τους εαυτούς μας στο αληθινό πεδίο δημιουργίας της ιστορίας : στη διαμαρτυρία και τη διεκδίκηση, το διάλογο και την αναζήτηση της αλήθειας !
 
             Μπάμπης

[Georgia s]

τόσος καθωσπρεπισμός πια...να νιώθουμε ντροπή να συμμετέχουμε έστω σε μια ειρηνική πορεία..λες και ταυτιζόμαστε αυτόματα με τους εγκληματίες, τους αναρχικούς,τους ακροαριστερούς...
κι αυτο γιατί;; γιατί τα τελευταια χρόνια μόνο αυτοι κατεβαίνουν στους δρομους..
κι όμως σε επαρχιακές πολεις πολλοι εκπαιδευτικοι κ γονείς συνοδευσαν τα παιδιά τους στις πορειες..κ αυτά τα παιδιά δεν έχουν ανάγκη να σπάσουν και να καταστρέψουν γιατί νιώθουν ενστικτωδώς πως είναι τυχερά ..πως έχουν κάτι που στα άλλα λείπει..

[kellykou]

Πώς να κρυφτείς απ' τα παιδιά;
Έτσι κι αλλιώς τα ξέρουν όλα.
Και μας κοιτάζουν με μάτια σα κι αυτά
όταν ξυπνούν στις δύο η ώρα

Ζούμε μέσα σ' ένα όνειρο που τρίζει
σα το ξύλινο ποδάρι της γιαγιάς μας
μα ο χρόνος ο αληθινός
σαν μικρό παιδί είναι εξόριστος
μα ο χρόνος ο αληθινός
είναι ο γιός μας ο μεγάλος κι ο μικρός

Δεν ξέρω τί να παίξω στα παιδιά
μα ούτε και στους μεγάλους
πάει καιρός που έχω μάθει ξαφνικά
πως είμαι ασχημοπαπαγάλος

Πώς να τα κρύψεις όλα αυτά;
Έτσι κι αλλιώς τα ξέρουν όλοι.
Και σε κοιτάζουν με μάτια σα κι αυτά
όταν γυρνάς μεσά στη πόλη

Διονυσης Σαββοπουλος

[epizoitis]

   
Κάποτε θα 'ρθουν να σου πουν
πως σε πιστεύουν, σ' αγαπούν
και πώς σε θένε

Έχε το νου σου στο παιδί,
κλείσε την πόρτα με κλειδί
ψέματα λένε

Κάποτε θα 'ρθουν γνωστικοί,
λογάδες και γραμματικοί
για να σε πείσουν

Έχε το νου σου στο παιδί
κλείσε την πόρτα με κλειδί,
θα σε πουλήσουν

Και όταν θα 'ρθουν οι καιροί
που θα 'χει σβήσει το κερί
στην καταιγίδα

Υπερασπίσου το παιδί
γιατί αν γλιτώσει το παιδί
υπάρχει ελπίδα

Μίκης Θεοδωράκης   Λευτέρης Παπαδόπουλος    Παύλος Σιδηρόπουλος

[happiness]

Εκείνη τη μέρα θα έπρεπε να μην είχε πάει κανένας μας στη δουλειά του, χωρίς απεργία , χωρίς καμία ενημέρωση ή συννενόηση.Σ'αυτό καταλήξαμε. Αλλά μείναμε για μια άλλη φορά πίσω από τα γεγονότα , αποδεικνύοντας ότι είμαστε ανίκανοι να οδηγήσουμε τη νεολαία και τους εαυτούς μας στο αληθινό πεδίο δημιουργίας της ιστορίας : στη διαμαρτυρία και τη διεκδίκηση, το διάλογο και την αναζήτηση της αλήθειας !
 
             Μπάμπης

τι λέμε τώρα ρε συνάδελφε; στην πόλη μου τουλάχιστον, εάν τα σχολεία δεν ήταν κλειστά την Τρίτη από τον Στυλιανίδη και την Τετάρτη από κατάληψη, εγώ πιστεύω ότι η πλειοψηφία των συναδέλφων μου θα είχε πάει για δουλειά. Όπως πήγανε και πολλοί της Αθμιας. Ώρες ώρες απογοητεύομαι και νομίζω ότι είμαστε αξιολύπητοι.

[fivo]

   
Κάποτε θα 'ρθουν να σου πουν
πως σε πιστεύουν, σ' αγαπούν
και πώς σε θένε

Έχε το νου σου στο παιδί,
κλείσε την πόρτα με κλειδί
ψέματα λένε

Κάποτε θα 'ρθουν γνωστικοί,
λογάδες και γραμματικοί
για να σε πείσουν

Έχε το νου σου στο παιδί
κλείσε την πόρτα με κλειδί,
θα σε πουλήσουν

Και όταν θα 'ρθουν οι καιροί
που θα 'χει σβήσει το κερί
στην καταιγίδα

Υπερασπίσου το παιδί
γιατί αν γλιτώσει το παιδί
υπάρχει ελπίδα

Μίκης Θεοδωράκης   Λευτέρης Παπαδόπουλος    Παύλος Σιδηρόπουλος

εξαιρετο. τα λεει ολα.