Συμβουλές για εργασία σε φροντιστήριο

[eng_teacher]

Και για να σας προλάβω.. ο/η εργοδότης μου μου είπε να συνεχίσω για καλοκαίρι και την επόμενη σχολική χρονιά, και πολλοί μου λένε πως "αν δεν έκανες καλή δουλειά και δεν ήταν ευχαριστημένοι γονείς και μαθητές, τότε δεν υπήρχε περίπτωση να σε κρατούσε ο/η εργοδότης. Άρα ηρέμησε, έκανες καλή δουλειά!" Παρ'όλο που ακούγεται λογικό συμπέρασμα, εμένα με κατακυριεύει η αβεβαιότητα.. όχι μόνο τώρα, αλλά καθ'όλη τη διαρκεια της σχολικής χρονιάς και αυτό με 'έριχνε' πάρα πολύ!

Να φανταστείτε.. ακόμα και όταν οι γονείς μου λέγανε καλά λόγια, εγώ δεν ένιωθα τι-πο-τα, παρά μόνο αμηχανία (χαμογελούσα αμήχανα και το προσπερνούσα γρήγορα) και άγχος.. ότι έγιναν αυτόματα πιο υψηλές οι προσδοκίες και ότι μπορεί αμα δεν προσεξω να τα απογοητεύσω τα παιδιά-γονεις-εργοδότη..

[PDE ads]

[Isla]

Το μάθημα αυτό καθεαυτό στην τάξη μου αρέσει αλλά (παρ'ότι είμαι λίγο καιρό στην αγορά εργασίας) θα ήθελα η δουλειά μου να μου δίνει περισσότερη σιγουριά για τον εαυτό μου και το έργο μου πάρα αβεβαιότητα για τα πάντα. Με άλλα λόγια το σημαντικότερο για μένα όσον αφορά την εργασία δεν είναι τα λεφτά/ένσημα/κτλ κτλ, αλλά το να αντλώ ικανοποίηση και σιγουριά ότι την κάνω καλά! Τι λέτε; Είναι αυτή η αβεβαιότητά και όλα αυτά τα ανοιχτά ερωτήματα που με απασχολούν.. κακός οιωνός; Πρέπει να συνεχίσω τη διδασκαλία ή όχι;

Η ημέρα που θα αποκτήσεις την απόλυτη σιγουριά και θα πάψεις να κριτικάρεις τον εαυτό σου μετά από κάθε μάθημα είναι η μέρα που θα γίνεις μια βολεμένη και μέτρια δασκαλίτσα. Δεν εννοώ να σε κυριεύουν οι αμφιβολίες κάθε ώρα και στιγμή, αλλά ως καθηγητές καλό είναι να έχουμε πάντα στο πίσω μέρος του μυαλού μας ότι υπάρχουν περιθώρια για βελτίωση.

Πέραν αυτών, ως καινούρια και άπειρη (ακόμα) δασκάλα θα ήταν πολύ περίεργο να μην έχεις καμία αμφιβολία για τις δυνατότητές σου, να τελειώνει η χρονιά και λες "ποια είμαι εγώ φτου φτου".

Ισχύει το ίδιο για τους μαθητές, οι πιο καλοί αμφιβάλλουν περισσότερο για τον εαυτό τους από τους μέτριους και οι κακοί είναι οι πιο σίγουροι.

[MARKOS]

Παρ'όλο που ακούγεται λογικό συμπέρασμα, εμένα με κατακυριεύει η αβεβαιότητα.. όχι μόνο τώρα, αλλά καθ'όλη τη διαρκεια της σχολικής χρονιάς και αυτό με 'έριχνε' πάρα πολύ!

Να φανταστείτε.. ακόμα και όταν οι γονείς μου λέγανε καλά λόγια, εγώ δεν ένιωθα τι-πο-τα, παρά μόνο αμηχανία (χαμογελούσα αμήχανα και το προσπερνούσα γρήγορα) και άγχος.. ότι έγιναν αυτόματα πιο υψηλές οι προσδοκίες και ότι μπορεί αμα δεν προσεξω να τα απογοητεύσω τα παιδιά-γονεις-εργοδότη..

Υγιές

[valia87]

Ακριβώς τα ίδια αναπάντητα ερωτήματα είχα κι εγώ όταν τελείωσα την πρώτη χρονιά μου.Και εγώ δεν έχω μεγάλη διδακτική εμπειρία είμαι στον 3ο χρόνο και συνεχίζω κάποια από αυτά να τα έχω ακόμα και σήμερα όταν κάνω τον απολογισμό της χρονιάς.Και αλίμονο αν δεν αναλογιζὀμουν αν ήταν ή όχι καλή η χρονιά! Πειραματισμούς, χρήση τεχνολογίας, νέες διδακτικές μεθόδους φυσικά και μπορείς να ενσωματώσεις στο μάθημα σου με την νέα χρονιά και η εφαρμογή θα σου δείξει τα αποτελέσματα, αρκεί να το τολμήσεις και να μην μείνεις σε υποθετικές σκέψεις για να σου φύγει η ανησυχία!Εγώ προσωπικά αυτό έκανα δοκιμαστικά ρώτησα αν τους άρεσε είδα τα αποτελέσματα, ότι το μάθημα δεν ήταν πλέον τυποποιημένο και παράλληλα ήταν και ευχάριστο. Όσον αφορά το αν δίδαξες τα παιδιά σου σε βάθος και αν περνούσαν καλά μην ξεχνάς ότι το μάθημα είναι πάντα διαδραστικό και έχει να κάνει και με τι μαθητές έχεις.Εγώ ξεπέρασα αυτή την ανασφάλεια λέγοντας στον εαυτό μου "Ένιωσες καλά με το μάθημα που έκανες;Έδωσες το 100%" και έτσι ξεαγχώθηκα! Η πρόσληψη από την μεριά του μαθητή έχει να κάνει με τον ίδιο το μαθητή.Το θέμα είναι αν στον εκάστοτε μαθητή μπόρεσες να δώσεις τον καλύτερο εαυτό σου και να καταλάβεις ως που μπορεί να φτάσει για να μην στεναχωριέσαι.  Εγώ νομίζω ότι φυσικά και πρέπει να συνεχίσεις την διδασκαλία.Ίσα ίσα αυτά τα ερωτήματα είναι που δεν πρέπει να σε σταματήσουν γιατί μέσα από αυτά θα εξελιχθείς και θα γίνεις καλύτερη!

[PDE ads]

[eng_teacher]

Δεν ξέρω.. πώς όμως το ένιωθα σε άλλες (άσχετες βέβαια με τη διδασκαλία) δουλειές; Αυτό δε σημαίνει ότι συμβαίνει και είναι εφικτό να νιώθω τόσο ωραία και καλά με τον εαυτό μου για τη δουλειά που έκανα; Γιατί να μη συμβαίνει έστω σε κάποια βαθμό και στη διδασκαλία; Προφανώς το βιώνω στην υπερβολή του το πράγμα και όλη τη χρονιά σας είπα με έριχνε πάρα πολύ και με επηρέαζε αρνητικά όλη αυτή η συνεχής και έντονη αβεβαιότητα.

Ένας απλό παράδειγμα: τον 1ο μήνα μία μητέρα μίας μαθήτριας είπε στον/ην εργοδότη μου ότι η μικρή είπε πως είμαι καλή αλλά προτιμούσε την περσινή κοπέλα (εξίσου άπειρη ήταν κι εκείνη, δε συνέχισε και την αντικατέστησα εγώ φέτος)! Μου το μετέφερε ο/η εργοδότης, στιγμιαία έγινα ράκος, έδινα τον καλύτερό μου εαυτό επί ένα μήνα και προτιμούσε την παλιά! Το πήρα απόφαση εκείνη την ημέρα ότι μαζί με το κορίτσι και όοοολα τα παιδιά θα με βρίσκουν καλή αλλα θα συμπαθούν περισσότερο/προτιμούν την περσινή κοπέλα! Και έχοντας αυτό ως δεδομένο, από τότε κι ύστερα απλά προσπαθούσα να κάνω το μάθημά μου όσο καλύτερα γίνεται, τουλάχιστον να μάθουν καλά αγγλικά από μένα και να τα αγαπήσουν κι ας προτιμούν την παλιά.. χαλάλι.

Στο επόμενο τρίμηνο, πάω μία μέρα να μπω στο φροντιστήριο και ακούω φωνές από απέναντι από τον δρόμο και το όνομά μου.. ήταν η μαμά εκείνου του κοριτσιού και ήθελε να μου μιλήσει. "Ωχ!" σκέφτηκα, "θ'αρχίσουμε.." Και τελικά ήθελε να μου πει το πόσο με αγαπάει η μικρή και ότι είναι όπως με την προηγούμενη κοπέλα και περισσότερο και ποσό ευχαριστημένη είναι.. και αυτό για κανά 3λεπτο. 1ον) Εγώ μέχρι εκείνη τη στιγμή δεν είχα ΙΔΕΑ, δεν είχα ιδέα για το αν με συμπαθούνε ή όχι, ή αν με προτιμούνε ή όχι. Αν δε μου το έλεγε η μαμά της δε θα το καταλάβαινα ούτε τους επόμενους μήνες. 2ον) Δεν ένιωσα τίποτα όσο μου τα έλεγε αυτά. Ούτε αναγνώριση, ούτε χαρά, ικανοποίηση. Αμηχανία και άγχος. Τραγικό! 

[MARKOS]

Ακους καλά λόγια, αγχώνεσαι. Ακους "κακά" λόγια παλι αγχώνεσαι.  Κάτσε,  μπερδεύτηκα.
 

[eng_teacher]

Ακριβώς τα ίδια αναπάντητα ερωτήματα είχα κι εγώ όταν τελείωσα την πρώτη χρονιά μου.Και εγώ δεν έχω μεγάλη διδακτική εμπειρία είμαι στον 3ο χρόνο και συνεχίζω κάποια από αυτά να τα έχω ακόμα και σήμερα όταν κάνω τον απολογισμό της χρονιάς.Και αλίμονο αν δεν αναλογιζὀμουν αν ήταν ή όχι καλή η χρονιά! Πειραματισμούς, χρήση τεχνολογίας, νέες διδακτικές μεθόδους φυσικά και μπορείς να ενσωματώσεις στο μάθημα σου με την νέα χρονιά και η εφαρμογή θα σου δείξει τα αποτελέσματα, αρκεί να το τολμήσεις και να μην μείνεις σε υποθετικές σκέψεις για να σου φύγει η ανησυχία!Εγώ προσωπικά αυτό έκανα δοκιμαστικά ρώτησα αν τους άρεσε είδα τα αποτελέσματα, ότι το μάθημα δεν ήταν πλέον τυποποιημένο και παράλληλα ήταν και ευχάριστο. Όσον αφορά το αν δίδαξες τα παιδιά σου σε βάθος και αν περνούσαν καλά μην ξεχνάς ότι το μάθημα είναι πάντα διαδραστικό και έχει να κάνει και με τι μαθητές έχεις.Εγώ ξεπέρασα αυτή την ανασφάλεια λέγοντας στον εαυτό μου "Ένιωσες καλά με το μάθημα που έκανες;Έδωσες το 100%" και έτσι ξεαγχώθηκα! Η πρόσληψη από την μεριά του μαθητή έχει να κάνει με τον ίδιο το μαθητή.Το θέμα είναι αν στον εκάστοτε μαθητή μπόρεσες να δώσεις τον καλύτερο εαυτό σου και να καταλάβεις ως που μπορεί να φτάσει για να μην στεναχωριέσαι.  Εγώ νομίζω ότι φυσικά και πρέπει να συνεχίσεις την διδασκαλία.Ίσα ίσα αυτά τα ερωτήματα είναι που δεν πρέπει να σε σταματήσουν γιατί μέσα από αυτά θα εξελιχθείς και θα γίνεις καλύτερη!

Ευχαριστώ πολύ για την απάντηση. Χαίρομαι που είναι κοινή εμπειρία αυτή! Ελπίζω να μην είναι χαρακτηριστικό της κάθε χρονιάς, όπως λες κι εσύ δηλαδή. Ίσως να συνεχίσω για άλλη μία χρονιά τη διδασκαλία και μετά να αποφασίσω αν θέλω να συνεχίσω ή όχι, γιατί πραγματικά στην αρχή της χρονιάς περίμενα πως θα είναι πολύ περισσότερο satisfying/ rewarding ψυχολογικά (και πνευματικά) εμπειρία απ'ό,τι ήταν.. και αυτό είναι πάρα πολύ σημαντικό για μένα.

[eng_teacher]

Ακους καλά λόγια, αγχώνεσαι. Ακους "κακά" λόγια παλι αγχώνεσαι.  Κάτσε,  μπερδεύτηκα.

Αυτό λέω τόση ώρα, δε μου φαίνεται φυσιολογικό. Γι'αυτό ρώτησα πριν.. μήπως δεν πρέπει να συνεχίσω, μήπως είναι ένδειξη ότι ίσως να μη με γεμίζει η συγκεκριμένη δουλειά, γιατί αυτό μου συμβαίνει μόνο στη συγκεκριμένη δουλεια (δλδ διδασκαλία).

[MARKOS]

δεν ξερω....Εσυ τουλάχιστον εχεις αυτογνωσία, ενώ άλλοι πρέφα δεν εχουν πάρει για το τι ακριβως κανουν...

[valia87]

Το αν σου αρέσει ή όχι η διδασκαλία αυτό είναι σίγουρα κάτι που δεν μπορεί να απαντηθεί σε ένα φόρουμ. Θα σχολιάσω όμως το περιστατικό : Τα παιδιά ειδικότερα μικρής ηλικίας έχουν την τάση να δένονται με την δασκάλα τους και μια αλλαγή δασκάλου πάντα θέλει χρόνο για να γίνει η απαραίτητη προσαρμογή από μεριάς τους και το συναισθηματικό δέσιμο.Θέλω να πω ότι η "αναγνώριση'' από τους μαθητές είναι το πιο δύσκολο κομμάτι μέχρι να μην σε βλέπουν άλλο σαν αυτή που αντικατέστησε την δασκάλα ΤΟΥΣ. Από την άλλη η αναγνώριση από την μητέρα ήρθε όπως έγραψες και αυτό είναι πολύ ευχάριστο.Πίστεψε με σ' αυτήν την δουλειά η αναγνώριση από τους άλλους αυτή θα είναι, στιγμές δηλαδή, μια κουβέντα, ένα τηλέφωνο κτλ. Εγώ επιμένω στο ότι πρώτα πρέπει να αισθανθούμε εμείς καλά με την δουλειά μας . Τις περισσότερες φορές εχθρός του εαυτού μας είναι ο ίδιος μας ο εαυτός, η τελειομανία μας και η επιδίωξη της αποδοχής μέσα από τα μάτια των άλλων.

[Isla]

Δεν ξέρω τι δουλειές είχες κάνει πριν ασχοληθείς με τη διδασκαλία, όμως η μεγαλύτερη διαφορά της διδασκαλίας από άλλες δουλειές είναι ότι το αποτέλεσμα της μεν είναι μακροχρόνιο και καθόλου χειροπιαστό ενώ το αποτέλεσμα των δε είναι ότι το βλέπεις μπροστά στα μάτια σου. Με τη διδασκαλία είναι δύσκολο να αποκτήσεις τη σιγουριά ότι είσαι καλή από τη μία μέρα στην άλλη γιατί το αποτέλεσμα της δουλειάς σου θα φανεί σε βάθος χρόνου. Πιστεύω ότι τρώγεσαι με τα ρούχα σου γιατί κατά βάθος καταλαβαίνεις ότι δεν έχει τόσο σημασία αν αρέσεις ή όχι, γιατί  η δουλειά του δασκάλου δεν είναι απλά να γίνεται αρεστός στα παιδιά. Αν είναι έτσι, καλώς δεν επαναπαύεσαι, το αντίθετο θα ήταν λάθος.

[constans]

δεν ξερω....Εσυ τουλάχιστον εχεις αυτογνωσία, ενώ άλλοι πρέφα δεν εχουν πάρει για το τι ακριβως κανουν...

Δυσυχώς έτσι είναι...

[eng_teacher]

Εννοειται πως πρωτα απ ολα με ενδιεφερε να αγαπησουν τη γλωσσα κ να τη μαθουν σωστα κ μετα ερχοντουσαν κ ολα τα αλλα! Αλλα η ιδιοκτητρια ηθελε και να μαθαινουν, να ναι πειθαρχημενα κ ησυχα, να περνανε καλα αλλα και με το που βγαινουν απο την ταξη να ναι ευχαριστημενα κ ειδικα τα μικρα να τρεχουν στις αγκαλες των γονιων τους να τους πουν ποσο ομορφα περασαν! Και μεσα σε ολα αυτα ειχα να αντιμετωπισω κ τις συγκρισεις με την περσινη κοπελα. Πολυ δυσκολη χρονια, πολλη προσπαθεια και τα συναφη απο μερους μου κ γι αυτο απογοητευτηκα που τελειωνει τωρα ετσι, μην ξεροντας σιγουρα εαν απεδωσε καρπους η οχι.

Παντως Isla ησουν spot-on.. ακριβως αυτο νιωθω, οτι τα αποτελεσματα δεν ειναι χειροπιαστα κ ευκολα κατανοητα κ αυτος ειναι ενας απο τους παραγοντες που δημιουργουν την ολη αβεβαιοτητα. Πανω σε ερευνα ηταν οι προηγουμενες συνεργασιες επι τη ευκαιρια.

[Isla]

Έρευνα και διδασκαλία = καμία σχέση!