Πρωτοβάθμια και Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση
Μετά τον διορισμό / την πρόσληψη => Σχολική ζώνη => Μήνυμα ξεκίνησε από: MairyLiscious στις Φεβρουαρίου 22, 2009, 12:57:34 am
-
Πως νιωσατε οταν μπηκατε πρωτη φορα στην ταξη και βρεθηκατε απεναντι στα παιδια?
-
Η πρώτη μου φορά ήταν σε τάξη στο εξωτερικό όπυ ένιωσα τελέιως έξω από τα νερά μου (διαφορετική κουλτούρα, άλλη γλώσσα κλπ). Μετά μπήκα σε τάξη ειδικού σχολείου...άλλη εμπειρία εκεί!!! Μου είχε δώσει ο προϊστάμενος 1 εβδομάδα για να εγκλιματιστώ εγώ πριν να έρθουν τα παιδιά! Τέλος, όταν μπήκα σε "κανονική" τάξη όταν διορίστηκα (ναι! Μπήκα σε κανονική τάξη για 5 μέρες και μετά μου έδωσαν τμήμα ένταξης)...έπαθα το σοκ της ζωής μου! Είχα 27 παιδιά να κλαίνε και 27 μαμάδες μαζί με κάποιους μπαμπάδες και γαιγιάδες να μου μιλάνε όλοι μαζί και δεν ήξερα τι να κάνω!!!! ΤΡΟΜΑΞΑ!!!!!
-
Εγώ όταν μπήκα πρώτη φορά μέσα στην τάξη ένιωσα ακριβώς νομίζω όπως ένιωθαν και τα παιδιά.Καινούργιο περιβάλλον,νέα πρόσωπα που έπρεπε να γνωρίσουμε,να προσαρμοστούμε...Στην αρχή είναι λίγο δύσκολα για όλους.Εμείς πρέπει να μάθουμε τα παιδιά, να παρατηρήσουμε τις συμπεριφορές τους,και αυτό είναι αρκετά δύσκολο ιδίως αν είναι 20 παιδιά,να προσπαθήσουμε να δημιουργήσουμε ένα φιλικό,ζεστό περιβάλλον για αυτά και να αντιμετωπίσουμε δυσκολίες προσαρμογής που έχουν κάποια απ'τα παιδιά,και ήταν αρκετές στην τάξη μου.Με πολλή καλή διάθεση όμως και μεθοδικότητα όλα γίνονται και φυσικά σιγά σιγά,κάθε μέρα βάζεις και ένα στόχο.Στην αρχή πολύ βασικά πράγματα και όλα τα υπόλοιπα έρχονται. :)
-
Μπήκα με πολύ τουπέ (ξέρετε τώρα απόφοιτος Πανεπιστημίου, αστέρι στα παιδαγωγικά μπλα μπλα μπλα) σε τμήμα παιδικού σταθμού με παιδιά 3,5 χρονών. Είχα, βοηθό και διευθύντρια, πολύ σταθερούς κανόνες και ρουτίνες του σταθμού και από τη δεύτερη μέρα έκλαιγα κάθε πρωί. Γιατί δεν ήξερα πως να βάλω όρια,δεν ήξερα πώς να μάθω στα παιδιά να παίζουν μεταξύ τους, δεν ήξερα πόσο συχνά και πόσο γρήγορα πρέπει να αλλάζω δρσ για να μη δαγκώνονται, δεν ήξερα πώς να φτιάξω μια δρ για πολύ μικρά παιδιά. Κοινώς δεν ήξερα. Ε, την επόμενη χρονιά ήξερα.
Νομίζω δυο είναι τα πιο δύσκολα πράγματα όταν μπαίνεις πρώτη φορά σε τάξη. Το ένα αφορά τη δική σου μετάβαση από φοιτήτρια παιδαγωγικής σε νηπιαγωγό και το δεύτερο αφορά το χειρισμό του μπάχαλου των πρώτων ημερών που δεν μαζεύονται οι γονείς με τίποτα από το άγχος, τα παιδιά κλαίνε κι εσύ απλά θέλεις τη μαμά σου....( ;D ;D ;D ;D)
Αυτό που μπορεί να σε σώσει είναι να γνωρίσεις όσο καλύτερα μπορείς το χώρο και να καθίσεις μέσα και να σκεφτείς εδώ θα μπει αυτό, εκεί θα κάνουμε εκείνο, καθώς και να έχεις έτοιμες τις ρουτίνες σου κυρίως για τους χρόνους μετάβασης (π.χ. απ΄οτο ελεύθερο παιχνίδι στην ομάδα, από την ομάδα στην τουαλέττα, από το φαγητό στο διάλειμμα κ.λ.π.). Αν είναι όλα οργανωμένα πολύ καλά στο μυαλό σου και εμπνέεις σιγουριά στα παιδιά οπότε σε ακούν και χρειάζεται να κάνεις μόνο μικρές μετατροπές σε αυτά που βλέπεις ότι δε λειτουργούν. 8)
-
Ποια πρώτη μου φορά θέλετε να σας πω;;;
Ως ωρομίσθια ΠΔΣ ή ως αναπληρώτρια;;; ???
Η αναπλήρωση έχει γέλιο και μπορώ να σας πω πολλά, αλλά πρώτη μου φορά σε τάξη ήταν λόγω ΠΔΣ...
Περιμένω, για να σας πω! :D
-
ομορφες εμπειριες !
bikini τι ειναι το ΠΔΣ?
αυτο το θελεις τη μαμα σου ριτακι ;D ;D πολυ μου αρεσε ;D ;D
-
Εγώ είχα την ατυχία να δουλέψω σε ιδιωτικό με μια στριγκλα διευθύντρια, η οποία ήθελε τα παιδιά να φεύγουν ευχαριστημένα, αλλά να μην ακούγεται παράλληλα καμία παιδική φωνή....... >:(
Την πρώτη ημέρα - ή καλύτερα τις πρώτες εβδομάδες - είχα ρίξει ΤΟ κλαμα, μαζί με τα πιτσιρίκια. Κλαίγανε αυτά, εγώ δεν ήξερα ποιο να πρωτομαζέψω, άλλα έτρεχαν, αλλα χτυπιόντουσαν μεταξύ τους.........
Λοιπόν, όσο "κουλό" και αν ακουστεί, τι πρέπει να κάνω μου το έμαθε ένα προνήπιο 3,5 ετών... Η Στέλλα......
Η Στελίτσα μου είχε σπάσει τα νεύρα.... Οτι και να της έλεγα έκανε το δικό της..... την έβαζα στην άκρη να σκεφτεί τι έκανε και αυτή έβρισκε τρόπο να περνάει καλά, πότε παίζοντας με τα κορδόνια της, πότε μιλώντας στον φανταστικό φίλο της, πότε προσποιούμενη πως είναι αόρατη και ενώ βλέπει τους πάντες, εκείνη δεν την βλέπει κανένας......
Ακούστε λοιπόν τι έμαθα απο την Στελίτσα...... Μπήκα μέσα μια μέρα με ένα τεράστιο κουτί, που είχα διάφορα παιχνιδιά δικά μου, και έκανα οτι δεν υπάρχουν παιδάκια. Αρχισα να ασχολούμαι με το κουτί μου σαν να ήμουν μόνο εγώ και αυτό...... Τα πιτσιρίκία είχαν σκάσει απο περιέργεια......... Ετσι ξαφνικά βρεθήκαμε όλοι πάνω απο το κουτί μου να συζητάμε για το τι έχει μέσα, τι μπορεί να έχει, πότε θα το δούμε όλοι μαζί και άλλα τέτοια......
Μαγικό... είχαμε αρχίσει να είμαστε ομάδα........... Να ναι καλά η Στέλλα....... ;)
-
να ναι καλα η στελλα λοιπον ;)
καλα η διευθυντρια απο πιο πλανητη ειναι ? παιδια και να μην φωναζουν ?????? :-X :-X
-
Μην το λες. Άλλο να τσιροκοπάνε κι άλλο να υπάρχει μια υγιής βαβούρα.
Είναι και ορισμένες φορές που ασχολούνται με κάτι που τους αρέσει πολύ και τότε δεν ακούγεται τίποτα για κάποια λεπτά. Ε, τότε εγώ παθαίνω πανικό. Ανατριχίλα! Μπρρρρ!
-
υλικο βρηκατε οταν διοριστηκατε?χρειαστηκε να αγορασετε εσεις πραγματα ? βοηθεια ποιος σας δινει ? η συμβουλος ? συμβουλευει ? δινει προτασεις???
-
Η δική μου περίπτωση είναι ιδιαίτερη. Κάθε φορά που πάω σε ένα νέο νηπιαγωγείο, στην αρχή της χρονιάς, γονείς και νήπια περιμένουν να γνωρίσουν ...την καινούργια τους δασκάλα!!! Φαντάζεστε την έκπληξή τους όταν εμφανίζομαι εγώ!!!!!!!! ??? Ακόμη και όταν τηλεφωνούν στο νηπιαγωγείο και απαντά άντρας, έχουμε διάφορα ευτράπελα. Άλλοι λένε συγνώμη λάθος και το κλείνουν, άλλοι μου ζητάνε τη συζυγό μου ::) κτλ.!!!!
Πάντως η πρώτη φορά στην τάξη είναι μοναδική εμπειρία!!Αν και νομίζω πως κάθε Σεπτέμβριο είναι πάντα μια ακόμη πρώτη φορά!!Όσον αφορά τις συνθήκες που συναντά ένας νεοδιόριστος; >:(
Μπόρεί να βρει ένα σχολείο πλήρως εξοπλισμένο, αλλα και ένα σχολείο εντελώς άδειο. Συναδέλφους πρόθυμους να βοηθήσουν ή ανταγωνιστικούς. Για τις σχολικές συμβούλους τέλος θα σας έλεγα μην περιμένετε πολλά πράγματα...
Σας εύχομαι σύντομα να μας μεταφέρετε τις δικές σας αντίστοιχες εμπειρίες και να είναι συναρπαστικές!!!!!!!!!
-
ευχαριστουμε πολυ gspiropoule ;D ;D οντως θα ξαφνιαζονται αλλα εμενα μου αρεσει πολυ η εικονα ενος αντρα με τα παιδια :D
-
Εγώ δούλεψα μια χρονιά σαν αναπληρώτρια , δεν θα το ξεχάσω με κάλεσαν στις 4 Νοεμβρίου 2005 ( μετά απο 13 χρόνια απο τότε που πήρα το πτυχίο ) σε ολοήμερο νηπιαγωγείο στην Αλεξάνδρεια , είχα πολύ άγχος , αγωνία , αλλά ως δια μαγείας μόλις μπήκα στην τάξη ένιωσα σαν να το είχα ξαναζήσει , σαν να θυμήθηκα όλα όσα είχα διδαχθεί στο πανεπιστήμιο και στις πρακτικές .
-
Κι εγώ είχα την ατυχία η πρώτη μου φορά να είναι σε ιδιωτικό. Μάυτό το "θέλω τη μαμά μου" με κάλυψες απόλυτα Ritalamp! Η διευθύντρια.... :-X :-X :-X (νομίζω οτι θα πρέπει να γίνεται κάποια τελετή βράβευσης για τις διευθύντριες παιδικών σταθμών που είναι καλές!!! Αν και δε νομίζω να μπορέσουμε να βρούμε αρκετά άτομα για να το συνεχίσουμε και δεύτερη χρονιά!! :P ) Μην το λετε για την ησυχία. Η δική μου ήθελε να μην ακούγεται τ ι π ο τ α! Ούτε σε τάξη γυμνασίου έτσι. Τα παιδιά επιτρεπόταν να γράφουν, να ζωγραφίζουν και να ασχολούνται με τις υπόλοιπες δραστηριότητες σ ι ω π η λ α! Ούτε γέλια δεν επιτρεπόταν στην τάξη. Να μην συζητήσουμε για θορύβους... Αφού τα καημένα τα παιδιά όποτε ήταν στην τάξη αυτή (γιατί ερχόταν που και που) έτρεμαν έτσι και τους έπεφτε κάποιο παιχνίδι κάτω (ξύλινο παιχνίδι σε ξύλινο πάτωμα, φαντάζεστε, δεν μπορείς και να το "σώσεις", να το κάνεις αθόρυβα). Όχι μόνο τα παιδά βέβαια, κι εγω, ειδικά στις αρχές έτρεμα κυριολεκτικά μην τυχόν και μου πέσει κάτι κάτω! (είμαι και ατζαμής συν τοις άλλοις, οπότε...! :P :P) Μέχρι να φύγει αυτή από την τάξη και να μείνω μόνη μου με τα παιδιά ήμουν στην τσίτα! Πάντως σε οτι αφορά στα παιδιά, φάνηκα τυχερή. Όχι οτι δεν είχαν τις δυσκολίες τους, αλλά στα φυσιολογικά όρια(ή έτσι μου φαινόταν τουλάχιστον)
-
αν ειναι δυνατον !
παιδια ειναι ...δλδ τα καημενα τα δικα της πως τα χε σπιτι??
απαπαπαααααα
-
αν ειναι δυνατον !
παιδια ειναι ...δλδ τα καημενα τα δικα της πως τα χε σπιτι??
απαπαπαααααα
Εγώ θα σας πω τι έπθαν τα δικά μου δίδυμα μωρά και γω μαζί τους φυσικά, όταν τα έστειλα 1, 1/2 χρονών σε ιδιωτικό βροφονηπιακό. Τα έδενε στο ριλαξ η απίστευτη η γυναίκα για να μη χτυπήσουνε λέει.Εγώ λέω πως τα κινητοποιούσε για να μην προσλάβει κανένα άνθρωπο παραπάνω. Ασε το άλλο που δεν είχε κλιματισμό και ονόμαζε το σταθμό της ΠΡΟΤΥΠΟ
-
Τα έδενε;;; Χριστέ μου :o Κάποιοι σταθμοί (πραγματικά σταθμοί) αυτής της ποιότητας ατυχώς χαρακτηρίζονται και "προτυποι" :P
Ούτε καν μητρικό ένστικτο δεν έχουν αυτοί (οι συγκεκριμένοι) οι άνθρωποι που φροντίζουν μωρά;;;
-
Η δική μου περίπτωση είναι ιδιαίτερη. Κάθε φορά που πάω σε ένα νέο νηπιαγωγείο, στην αρχή της χρονιάς, γονείς και νήπια περιμένουν να γνωρίσουν ...την καινούργια τους δασκάλα!!! Φαντάζεστε την έκπληξή τους όταν εμφανίζομαι εγώ!!!!!!!! ??? Ακόμη και όταν τηλεφωνούν στο νηπιαγωγείο και απαντά άντρας, έχουμε διάφορα ευτράπελα. Άλλοι λένε συγνώμη λάθος και το κλείνουν, άλλοι μου ζητάνε τη συζυγό μου ::) κτλ.!!!!
Απο τις αντιδράσεις των γονιών καταλαβαίνουμε οτι τα "στερεότυπα" καλά κρατούν. Οι ίδιες αντιδράσεις υπάρχουν και οταν μια κοπέλα θελήσει να κάνει ένα χειρονακτικό επάγγελμα.. :( Πάντως αν το παιδί μου είχε άντρα νηπιαγωγό θα χαιρόμουν. Όσους έχω γνωρίζει στο Πανεπιστήμιο συμφοιτητές μου ήταν καταπληκτικοί στην τάξη! Νομίζω πως ένας άντρας δεν "τυχαίνει"να γίνει Νηπιαγωγός και πολύ περισσότερο δεν "τυχαίνει" να δουλέψει με τάξη νηπιαγωγείου αλλά το επιδιώκει και πιθανότατα θα γίνει πολύ καλός εκπαιδευτικός ;)
-
Πραγματικα τι να πεις για το ''δεσιμο''???? :-X :-X :-X :-X :-X :-X :-X
ευχαριστω κοριτσια και αγορια που μοιραζεστε μαζι μας τις εμπειριες σας περιμενω και αλλες :)
-
Το πρώτο μου ιδιαίτερο (ως φοιτήτρια στο εξωτερικό ακόμη) είχε λίγο από το άγχος του πρωτάρη, αλλά τίποτε το τρομερό.
Αντιθέτως, το θρίλλερ το έζησα έπειτα στην Ελλάδα, την πρώτη μου μέρα σε φροντιστήριο!
Δεν ξέρω, αν έχει τύχει σε άλλους αυτό, αλλά εγώ την πρώτη (και τη δεύτερη) φορά που δίδαξα σε φροντιστήριο, το έκανα μαζί με την προηγούμενη καθηγήτρια. Το ίδιο μού συνέβη και φέτος που είμαι και σε δεύτερο φροντιστήριο...
Την πρώτη φορά δεν με πείραξε, αντιθέτως ένιωσα και ευγνώμων που είχα την ευκαιρία μέσα σε 1μιση+1μιση ώρα να αποκομίσω "εμπειρία/γνώσεις" που με βοήθησαν να κάνω ένα πολύ σωστό, έξυπνο και δυναμικό ξεκίνημα. Ακόμη και σήμερα θεωρώ πως οι δύο εκείνες πρώτες μέρες, που διδάξαμε από κοινού με την προηγούμενη κοπέλα (την οποία υπερεκτιμώ και κρατάμε ακόμη επαφή) στάθηκαν καθοριστικές όσον αφορά τον τύπο καθηγήτριας στον οποίο εξελίχθηκα, ώστε σήμερα οι μαθητές μου να απολαμβάνουν πραγματικά το μάθημα Γερμανικών!
Άλλωστε, γνώριζα καλά πως ξεκινούσα με μηδενική εμπειρία σε τάξη, αφού είχα διακόψει τις σπουδές μου λίγο πριν να έκανα πρακτική. (μεγάάάλη ιστορία!)
Φέτος όμως στο άλλο φροντιστήριο μού κακοφάνηκε, επειδή με τον τρόπο που έγινε, μου έδωσε την εντύπωση, όχι της καθοδήγησης, αλλά της «κριτικής επιτροπής»/«κατασκοπίας» (ξέρετε, του στυλ, "έλεγξέ την, είναι αρκετά καλή για να σε αντικαταστήσει;"). Η κοπέλα απλά καθόταν εκεί και με κοιτούσε!!! Δεν με επηρέασε στο μάθημά μου, μου άφησε όμως μια γεύση τόσο πικρή, που φοβάμαι ότι θα μου πάρει καιρό να την ξεχάσω.
Εντάξει, μπορεί να είμαι ακόμη πρωτάρα, αλλά ξέρω πολύ καλά τη δουλειά που κάνω και αυτή η αντιμετώπιση πιστεύω πως θα πλήγωνε/προσέβαλε τον καθένα μας...
-
καλησπέρα. θα ήθελα να συνεχίσω το συγκεκριμένο θέμα από μια άλλη οπτική γωνία. το άγχος για την πρώτη φορά στην τάξη. είμαι φιλόλογος και του χρόνου διορίζομαι. ίσως φέτος με καλέσουν ωρομίσθια. όσο σκέφτομαι όμως αυτή τη στιγμή, νομίζω ότι με λούζει κρύος ιδρώτας και το στομάχι μου γίνεται κόμπος... μέχρι στιγμής είχα εμπειρία μόνο από ιδιαίτερα. δυστυχώς όσο και να έψαξα για φροντιστήριο, δεν κατάφερα κάτι, γιατί πάντα στεκόταν εμπόδιο η έλλειψη εμπειρίας. αυτό που συνέβαινε με τα ιδιαίτερα ήταν ότι θέλανε συγκεκριμένα μαθήματα (αρχαία και ιστορία τις περισσότερες φορές), με αποτέλεσμα να έχω ασχοληθεί κατά κανόνα μόνο με αυτά. μαθήματα πανελληνίων δεν έχω κάνει πέρα από άγνωστο β λυκείου. καλή η ειδίκευση σε κάποια μαθήματα, αλλά φιλολογικά μαθήματα υπάρχουν πολλά...αυτό λοιπόν είναι το άγχος μου και θα ήθελα να το μοιραστώ μαζί σας. θα ήθελα πολύ να ακούσω την άποψή σας.
ευχαριστώ
-
καλησπέρα. θα ήθελα να συνεχίσω το συγκεκριμένο θέμα από μια άλλη οπτική γωνία. το άγχος για την πρώτη φορά στην τάξη. είμαι φιλόλογος και του χρόνου διορίζομαι. ίσως φέτος με καλέσουν ωρομίσθια. όσο σκέφτομαι όμως αυτή τη στιγμή, νομίζω ότι με λούζει κρύος ιδρώτας και το στομάχι μου γίνεται κόμπος... μέχρι στιγμής είχα εμπειρία μόνο από ιδιαίτερα. δυστυχώς όσο και να έψαξα για φροντιστήριο, δεν κατάφερα κάτι, γιατί πάντα στεκόταν εμπόδιο η έλλειψη εμπειρίας. αυτό που συνέβαινε με τα ιδιαίτερα ήταν ότι θέλανε συγκεκριμένα μαθήματα (αρχαία και ιστορία τις περισσότερες φορές), με αποτέλεσμα να έχω ασχοληθεί κατά κανόνα μόνο με αυτά. μαθήματα πανελληνίων δεν έχω κάνει πέρα από άγνωστο β λυκείου. καλή η ειδίκευση σε κάποια μαθήματα, αλλά φιλολογικά μαθήματα υπάρχουν πολλά...αυτό λοιπόν είναι το άγχος μου και θα ήθελα να το μοιραστώ μαζί σας. θα ήθελα πολύ να ακούσω την άποψή σας.
ευχαριστώ
Και εγώ ξεκίνησα σε φροντιστήριο με λίγη εμπειρία από ιδιαίτερα και σε μαθήματα που δεν είχα ξαναδιδάξει ποτέ!Στην αρχή όχι μόνο ένιωθα απίστευτο άγχος για το γεγονός ότι ξαφνικά θα με κοίταζαν τόσα παιδιά, αλλά αμφέβαλλα και για τις γνώσεις μου, φοβόμουν μήπως δεν μπορέσω να απαντήσω σε κάποια ερώτηση, μήπως ''κολλήσω'' π.χ. στη μετάφραση του αγνώστου (σε κείμενα που μου φέρνουν από το σχολείο). Ε μελέτησα καλά την ύλη, πήγαινα προετοιμασμένη, αποφάσισα κάποια στιγμή να χαλαρώσω, γιατί αλλιώς δε θα επιβίωνα 8)και με την τριβή, και το άγχος μου ξεπέρασα, και τώρα πια μου φαίνονται όλα πιο απλά.Αυτό που αισθάνεσαι είναι απολύτως φυσιολογικό. Η πρώτη φορά θα ναι σίγουρα δύσκολη , αλλά μετά το βάπτισμα του πυρός :) όλα γίνονται ευκολότερα. Εξάλλου έχεις το χρόνο μέχρι να σε καλέσουν να μελετήσεις και τα μαθήματα με τα οποία δεν είσαι εξοικειωμένη.
-
σε ευχαριστώ πολύ για την απάντηση.
αυτό προσπαθώ να κάνω. δηλαδή να κρατήσω επαφή με τα μαθήματα που ξέρω και να αρχίσω τα άλλα που δεν έχω εμπειρία.
είναι πολύ μεγάλο θέμα η εμπειρία της τάξης!!!!! όσο και να διαβάζεις κάτι, είναι άλλο πράγμα να το διδάσκεις σε ένα ιδιαίτερο και ακόμα περισσότερο σε μια τάξη...
σκέφτομαι τι τρομερή υποκρισία είναι το μάθημα της διδακτικής στο πανεπιστήμιο. εκεί θα μπορούσαμε να είχαμε κάνει μια αξιόλογη πρακτική,αλλά...
επίσης πόσο προβληματικό είναι που δε γίνεται μια ουσιαστική επιμόρφωση στους καθηγητές πριν μπουν σε μια τάξη. δε ξέρω κατά πόσο βοηθούν τα πεκ, αλλά και αυτά δε γίνονται για τους ωρομίσθιους.
πολλά πράγματα καθορίζονται μόνο από τη δική μας ευσυνειδησία.
ευτυχώς που σε αυτό το φόρουμ, μπορείς να μοιραστείς προβληματισμούς και να λάβεις βοήθεια.
-
Παιδάκια, κι εγώ δεν είχα την τύχη να διδάξω σε τάξη ή σε φροντιστήριο. Μετά από 14 χρόνια ιδιαίτερα, και τα τελευταία 2 χρόνια χωρίς ιδιαίτερο, δεν ξέρω αν θα τα καταφέρω.
-
πραγματικά εύχομαι να ναι έτσι!!!!!!
η πλάκα με τους φιλολόγους και η λέξη πλάκα μέσα σε πολλά εισαγωγικά είναι ότι αν είσαι στον ιδιωτικό χώρο, πρέπει να έχεις εξειδίκευση σε 1 ή 2 μαθήματα, αλλά αν είσαι στο δημόσιο πρέπει να τα ξέρεις όλα. στο δημόσιο περιθώρια επιλογής, απ΄ όσο ξέρω, έχουν μόνο οι παλιοί...
-
πραγματικά εύχομαι να ναι έτσι!!!!!!
η πλάκα με τους φιλολόγους και η λέξη πλάκα μέσα σε πολλά εισαγωγικά είναι ότι αν είσαι στον ιδιωτικό χώρο, πρέπει να έχεις εξειδίκευση σε 1 ή 2 μαθήματα, αλλά αν είσαι στο δημόσιο πρέπει να τα ξέρεις όλα. στο δημόσιο περιθώρια επιλογής, απ΄ όσο ξέρω, έχουν μόνο οι παλιοί...
Ρε παιδιά, τι μαυρίλα είναι αυτή; Εξαρτάται πού θα πας, σε τι σύλλογο θα πέσεις και τι συμπεριφορά θα έχεις εσύ απέναντι στους συναδέλφους. Την πρώτη μου χρονιά ωρομίσθια, πήγα σε λύκειο, όπου λείπαν 6 ώρες λατινικά. Είπα ευθαρσώς ότι δεν έχω κανένα πρόβλημα να τις αναλάβω, με τη λεπτομέρεια ότι δεν ξέρω την τύφλα μου από λατινικά. Σας πληροφορώ ότι 2 συνάδελφοι έσπευσαν να βοηθήσουν την "καινούρια" και τελικά η μια άφησε 6 ώρες έκθεση και λογοτεχνία για να τις πάρω εγώ και μάλιστα το καλύτερο τμήμα του σχολείου από άποψη τόσο επιπέδου όσο και πειθαρχίας. Ναι, υπάρχουν και άσχημες περιπτώσεις βολεμένων συναδέλφων που επιμένουν ως παλιοί να πάρουν συγκεκριμένα μαθήματα, αλλά ευτυχώς υπάρχουν και πολλοί συνάδελφοι που είναι πρόθυμοι να βοηθήσουν.
Φωτεινή, χαλάρωσε και απόλαυσε το! Είναι ωραία η τάξη. Και δεν είναι τόσο δύσκολα τα πράγματα όσο φαντάζεσαι ως προς το γνωστικό. Στην αρχή, ειδικά αν μπεις σε λύκειο, θα έχεις αρκετό διάβασμα το απόγευμα, αλλά δεν είναι κάτι στο οποίο δεν μπορείς να ανταπεξέλθεις. Και είμαστε όλοι εδώ να βοηθήσουμε όπως μπορούμε! ;D
-
μαυρίλα? ωχ... δεν ήθελα να γράψω με τέτοιο ύφος πάντως ???
έχεις δίκιο πάντως ότι πολλά θα εξαρτηθούν και από το σύλλογο που θα σαι.
-
...
Ρε παιδιά, τι μαυρίλα είναι αυτή; Εξαρτάται πού θα πας, σε τι σύλλογο θα πέσεις και τι συμπεριφορά θα έχεις εσύ απέναντι στους συναδέλφους. Την πρώτη μου χρονιά ωρομίσθια, πήγα σε λύκειο, όπου λείπαν 6 ώρες λατινικά. Είπα ευθαρσώς ότι δεν έχω κανένα πρόβλημα να τις αναλάβω, με τη λεπτομέρεια ότι δεν ξέρω την τύφλα μου από λατινικά.
Θυμήθηκα τη δική μου περίπτωση. Πριν από 3,5 χρονια πήγα για πρώτη φορά ωρομίσθιος . Με κάλεσαν 1η Μαρτίου και μου έδωσαν 6 ώρες λατινικά κατεύθυνσης (σε 2 τμήματα) , 2 ώρες έκθεση Γ' και 2 ώρες λογοτεχνία γενικής. Την πρώτη μέρα πήγαμε εκδρομή αλλά από την επόμενη είδα ότι όλα τα τμήματα που μου έδωσαν ήταν άψογα. Από εκεί και μετά διέθετα πολλές ώρες για διάβασμα στα λατινικά, με τα οποία είχα να ασχοληθώ απ' τον καιρό του Νώε .
-
καλησπέρα. θα ήθελα να συνεχίσω το συγκεκριμένο θέμα από μια άλλη οπτική γωνία. το άγχος για την πρώτη φορά στην τάξη. είμαι φιλόλογος και του χρόνου διορίζομαι. ίσως φέτος με καλέσουν ωρομίσθια. όσο σκέφτομαι όμως αυτή τη στιγμή, νομίζω ότι με λούζει κρύος ιδρώτας και το στομάχι μου γίνεται κόμπος... μέχρι στιγμής είχα εμπειρία μόνο από ιδιαίτερα. δυστυχώς όσο και να έψαξα για φροντιστήριο, δεν κατάφερα κάτι, γιατί πάντα στεκόταν εμπόδιο η έλλειψη εμπειρίας. αυτό που συνέβαινε με τα ιδιαίτερα ήταν ότι θέλανε συγκεκριμένα μαθήματα (αρχαία και ιστορία τις περισσότερες φορές), με αποτέλεσμα να έχω ασχοληθεί κατά κανόνα μόνο με αυτά. μαθήματα πανελληνίων δεν έχω κάνει πέρα από άγνωστο β λυκείου. καλή η ειδίκευση σε κάποια μαθήματα, αλλά φιλολογικά μαθήματα υπάρχουν πολλά...αυτό λοιπόν είναι το άγχος μου και θα ήθελα να το μοιραστώ μαζί σας. θα ήθελα πολύ να ακούσω την άποψή σας.
ευχαριστώ
στην ιδια ακριβως κατασταση ειμαι κ εγω κ εχω τους ιδιους προβληματισμους. αλλα δεν αφηνω τον εαυτο μου να αγχωνεται. απλα ανυπομονω να με καλεσουν ωρομισθια...
πριν 2 χρονια ειχα 2 ωρες πδς. τα πρωτα λεπτα ηταν δυσκολα καθως δεν ηξερα τι να κανω, πού να παω κτλ. αλλα πανω στο 5λεπτο τα πραγματα ηταν τελεια! ημουν σε ενα χωριο κ η πρωτη ερωτηση μαθητριας: "κυρια μπορω να σας ρωτησω κατι?"
"βεβαιως" απαντω εγω. "ειστε παντρεμενη?"
ε μετα απο αυτην την ερωτηση δεν θελεις κ πολυ για να αισθανθεις ανετα ;D
-
Χαχα, τα άτιμα μπορούν να σε ρωτήσουν τα πάντα, μέχρι και από πού αγόρασες το ρολόι που φοράς ή τα σκουλαρίκια σου!
Πάντως, συνειδητοποίησα ότι τα μαθήματα που φοβόμουνα περισσότερο είναι τελικά πιο εύκολα από αυτά που προτιμούσα. Σε γενικές γραμμές, ήθελα τις ιστορίες, ιστορικός ούσα και τελικά είχα τόσες πολλές απαιτήσεις από τον εαυτό μου που κατέληγα να διαβάζω περισσότερο. Ενώ με τα αρχαία, που είναι περισσότερο τυφλοσούρτης, τα πράγματα είναι πολύ πιο προγραμματισμένα. Επίσης, ακόμα δεν έχει έρθει, 3 χρόνια τώρα, η τρομακτική στιγμή της ερώτησης που δεν ξέρω να απαντήσω... Μεταξύ μας, ανυπομονω! ;D
-
Fotini.1981 καταλαβαίνω απόλυτα το άγχος για το οποίο μιλάς αφού το αισθάνθηκα και γω πριν από 2 χρόνια που ήταν η 1η μου φορά σε τάξη, αφού στην ουσία είναι διπλό άγχος τόσο για την αποδοχή που θα έχεις από τα παιδιά, την επικοινωνία μαζί τους, αν θα μπορέσεις να επιβληθείς, όσο και για τη γνωστική σου επάρκεια. Προκειμένου λοιπόν να αντιμετωπιστεί όλο αυτό το συσσωρευμένο άγχος το πρώτο κλειδί είναι όσο το δυνατόν καλύτερη προετοιμασία από εμάς στο σπίτι. Σίγουρα βέβαια η πληθώρα των αντικείμενων στους φιλολόγους δεν επιτρέπει πάντοτε την καλύτερη προετοιμασία σε όλα ιδίως όταν είναι κανείς στην αρχή της σταδιοδρομίας του (τι να προλάβει να πρωτοδιαβάσει κανείς). Ωστόσο η προσπάθεια μετράει και η υπόσχεση στον εαυτό μας ότι τον επόμενο χρόνο θα ανταπεξέλθουμε καλύτερα αξιοποιώντας την εμπειρία του προηγούμενου χρόνου.
-
χαίρομαι που μοιράστηκα μαζί σας αυτό το θέμα!!!!! ευχαριστώ πολύ για τις απαντήσεις.
-
το θεμα ειναι πως πρεπει ενας εκπαιδευτικος να ειναι την πρωτη μερα στη ταξη για να μην του παρουν τον αερα τα παιδια για να ακολουθησει μια ηρεμη σχολικη χρονια χωρις προλβηματα πειθαρχιας εχετε καμια ιδεα γιαυτο το προλβημα?
-
-
αχ μπηκα για πρωτη φορα στην ταξη την προηγουμενη βδομαδα. κανω α, β κ γ γυμνασιου. με την α κ β ολα καλα. αλλα στη γ υπαρχουν 3 παιδια που κανουν την απιστευτη φασαρια, δε μπορειτε να φανταστειτε. μεσα σε 8 ωρες μαθηματος τα εχω δοκιμασει ολα. ο,τι παιδαγωγικη θεωρια ξερω κ δεν ξερω. ως κ ωριαια αποβολη εδωσα κατι που δεν ηθελα να κανω σε καμια περιπτωση. :(
ειναι απιστευτο πως ενω μπορει καποιος να εχει πολλη ορεξη για τη δουλεια του, να εχει τη θεληση να βοηθησει τα παιδια να τον ακυρωνουν μεσα σε ενα λεπτο. σημερα ημουν ετοιμη να βαλω τα κλαματα. δεν ηξερε πλεον τι να κανω για να τα κανω καλα. τα αλλα παιδια θελουν να παρακολουθησουν αλλα κανουν τοσο πολλη φασαρια τα συγκεκριμενα ατομα που ειναι σχεδον αδυνατον. σημερα λοιπον ειναι αυτη η κακια μερα που νιωθω πως ο,τι κ αν κανω δεν εχει αντικτυπο. υπαρχουν ομως κ αλλες πολυ καλες μερες....
-
δοκίμασε να αυξήσεις την ένταση της φωνής σου, αλλά όχι και τον τόνο της
-
αχ μπηκα για πρωτη φορα στην ταξη την προηγουμενη βδομαδα. κανω α, β κ γ γυμνασιου. με την α κ β ολα καλα. αλλα στη γ υπαρχουν 3 παιδια που κανουν την απιστευτη φασαρια, δε μπορειτε να φανταστειτε. μεσα σε 8 ωρες μαθηματος τα εχω δοκιμασει ολα. ο,τι παιδαγωγικη θεωρια ξερω κ δεν ξερω. ως κ ωριαια αποβολη εδωσα κατι που δεν ηθελα να κανω σε καμια περιπτωση. :(
ειναι απιστευτο πως ενω μπορει καποιος να εχει πολλη ορεξη για τη δουλεια του, να εχει τη θεληση να βοηθησει τα παιδια να τον ακυρωνουν μεσα σε ενα λεπτο. σημερα ημουν ετοιμη να βαλω τα κλαματα. δεν ηξερε πλεον τι να κανω για να τα κανω καλα. τα αλλα παιδια θελουν να παρακολουθησουν αλλα κανουν τοσο πολλη φασαρια τα συγκεκριμενα ατομα που ειναι σχεδον αδυνατον. σημερα λοιπον ειναι αυτη η κακια μερα που νιωθω πως ο,τι κ αν κανω δεν εχει αντικτυπο. υπαρχουν ομως κ αλλες πολυ καλες μερες....
maryvas, έχω ακριβώς το ίδιο πρόβλημα... με τη θεατρολογία α λυκείου, που είναι μη εξεταζόμενο μάθημα και τα όρια μεταξύ χαλαρότητας - ασυδοσίας είναι πολύ ρευστά...
έχω αύριο μάθημα με 3 τμήματα, και ενώ με τα 2 τα πηγαίνω όπως κι εσύ θαυμάσια, σκέφτομαι τι θα κάνω αύριο με το τρίτο και με έχει πιάσει τρελή απογοήτευση..
εγώ ανέβασα και την ένταση της φωνής, δυστυχώς όμως αναγκάστηκα να ανεβάσω και τον τόνο.. ωριαίες αποβολές.. ένας με μονοήμερη, με πρωτοβουλία του διευθυντή και εγώ σε μαύρο χάλι ψυχολογικά...
-
Εγώ σήμερα μπήκα πρώτη φορά σε β , γ γυμνασίου
α, β Λυκείου!
Όλα πήγαν πολύ καλά!
φτου φτου μη με ματιάσω :)
(Για το πως μας συμπεριφέρονται οι μαθητες είναι και θεμα διευθυντή πάντως! Αν τον τρέμουν κάθονται σούζα)
-
o διευθυντης ειναι αυστηρος κ μου εχει πει με το που μιλανε να τους βαζω ωριαια για να μη μου παρουν τον αερα κ να με φοβουνται. εγω ομως δε θελω κατι τετοιο.δε θελω να με φοβουνται, θελω να με σεβονται. τι στο διαλειμμα επιασα τον ταραξια κ του μιλησα με πολυ γλυκα λογια (μου λεει "ναι κυρια εχετε δικιο. ειδικα σε σας δεν θα επρεπε να κανω φασαρια." την επομενη ωρα ηταν ακομη χειροτερος) τι τους κανω ερωτησεις για το μαθημα ωστε να μη νοιωθουν αποκομμενοι, τι τους φωναζω, τι τους το παιζω μαρθα βουρτση....τιποτα...κ θεσεις τους αλλαξα κ στην εδρα βαζω καποιο παιδι να καθεται, τα βγαζω στον πινακα για να γραφουν καποια πραγματα που θελω. κανω ο,τι μπορω για να τα κραταω απασχολημενα κ ολα αυτα εις βαρος των παιδιων που θελουν να παρακολουθησουν. οι ιδιοι οι συμμαθητες τους τους λενε να σταματησουν.σημερα με εφτασαν στα ακρα. τους αγνοουσα. σε καποια φαση ειχα δακρυσει κ εκανα οτι κοιτουσα τον φελλοπινακα για να μη με δουν. στο τελος αφου τους εκανα κηρυγμα κ τους ειπα οτι προσπαθησα με ολους τους τροπους που υπαρχουν, τους ειπα οτι απο το επομενο μαθημα οποιος μιλαει θα παιρνει ωριαια
-
Κλαψ κλαψ κλαψ :( :( :( :(
Διδάσκω για τρίτη χρονια σε δημόσιο σχολείο ως ωρομίσθιος. Μέχρι τωρα ήμουν σε Γυμνάσια αλλά φέτος έπεσα σε Λύκειο....Όλα καλά εκτός από τη
-
α υπαρχουν κ χειροτερα απο τα δικα μου...καλα κ εσυ τι την ξυπνησες την κοπελα? δε ντρεπεσαι καθολου? εγω εχω ξανα την επομενη τεταρτη μαζι τους κ αγχωνομαι απο τωρα. ειμαι κ εγω πολυ χαλια.
δεν ειμαι η καταλληλη για συμβουλες αφου κ εγω δε μπορω να τα κανω καλα. το μονο που μπορω να σου πω ειναι οτι γενικα η αντιγονη ειναι ενα μαθημα που ενδεικνυται για συζητηση. αφου δεν ειναι κατευθυνσης το σιγουρο ειναι οτι θα το εχουν γραμμενο. προσπαθησε να το κανεις πιο βιωματικο. μη σε ενδιαφερει δλδ τοσο αν ξερουν τη μεταφραση. κανε τους ερωτησεις του στυλ" εσει τι θα κανατε σε αυτην την περιπτωση ή τι πιστευετε οτι θα γινει τωρα" κτλ.
κανω κ κοινωνικη κ πολιτικη αγωγη. ε λοιπον σε αυτο το μαθημα ολα ειναι καλα αφου δεν ειναι τοσο οτι παραδιδω μαθημα οσο το οτι τα παιδια κατευθυνομενα απο μενα συζητουν μεταξυ τους (για αυτα που λεει το μαθημα φυσικα αλλα μεσα απο τη ζωη) ακομη κ οι ταραξιες συμμετεχουν. επικρατει βεβαια ενας χαμος στην ταξη αλλα τουλαχιστον γινεται μαθημα
κουραγιο!!! κοιτα τη θετικη πλευρα. υπαρχουν μαθητες που χαιρονται το μαθημα σου. ας μενουμε στα θετικα κ οχι στα αρνητικα γιατι στο τελος θα τρελαθουμε.
τελικα ειναι μια δουλεια για γερο στομαχι...
-
Πράγματι....για πολύ γέρα στομάχια.....Σε ευχαριστώ θερμα για την απάντησή σου και το κουράγιο σου.....Αύριο ξημερώνει μια καινούργια μέρα!Θα τις βάζω να παίζουν θέατρο μέσα στην τάξη μπας και ξεξυπνήσουν....Θέε μου δώσε μας δύναμη!!!! ΑΣΕΠ, η αδιοριστία, οι λίγες θέσεις, τα δύσκολα παιδιά.....Άραγε τι προσδόκιμο ζωής έχουν οι καθηγητής;;;;;; ??? :P
-
Σήμερα μια κοιμόταν και τσατίστηκε όταν την ξύπνησα!!!! ??? ??? ??? ???
συγγνώμη τσατίστηκε! Ωραία.
Κι εσύ τι της είπες;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;
-
Να πάει να πλυθεί και να ξαναμπεί στην τάξη σαν κανονική μαθήτρια
-
Πάντως από συναδέλφους έχω μάθει ότι κυρίως στην Αθήνα οι μαθητες έχουν ξεφύγει τελείως!
Καλο κουράγιο σε όλους!
Καλό βράδυ :)
-
-
Κλαψ κλαψ κλαψ :( :( :( :(
Διδάσκω για τρίτη χρονια σε δημόσιο σχολείο ως ωρομίσθιος. Μέχρι τωρα ήμουν σε Γυμνάσια αλλά φέτος έπεσα σε Λύκειο....Όλα καλά εκτός από τη
-
Πάντως από συναδέλφους έχω μάθει ότι κυρίως στην Αθήνα οι μαθητες έχουν ξεφύγει τελείως!
Καλο κουράγιο σε όλους!
Καλό βράδυ :)
παντου ιδια ειναι και στις πολεις και στην επαρχια δεν υπαρχει διαφορα μεγαλη ισως στις πολεις να ναι λιγο χειροτερα λιγο ομως το καλυτερο θα ηταν μικρα τμηματα 10 15 παιδια
-
εγω θα σας θεσω ενα ερωτημα μια απορια. μηπως οσα λενε τα συγχρονα παιδαγωγικα περι αντιμετωπισης πειθαρχιας και δυσκολιων δηαλδη αντι για ποινες και αυστηροτητα να τους μιλαμε και να μαστε ηρεμοι και καλοι φερνουν τα αντιθετα αποτελεσματα η δεν βελετιωνουν την κατασταση? αανρωτιεμαι δεν το λεω απλα αναρωτιεμαι εσεις τι πιστευετε? σιγουρα παιζει ρολο ο εκαστοτε διευθυντης αλλα και το πως εχουν μεγαλωσει
-
βρηκα αυτο το αρθρο μπορει να σας φανει χρησιμο διαβαστε ελπιζω να σας βοηθησει
http://www.eduportal.gr/modules.php?name=News&file=print&sid=161
-
Τρεις βδομάδες έχω δουλέψει όλες κι όλες μεχρι τώρα στο πρωινό πρόγραμμα, ένα πράγμα είδα.
Καλος ο διάλογος, καλή τακτική και το φιλότιμο, αλλά τίποτα δεν ξεπερνά σε αποτελεσματικότητα την ωριαία!!! Αφότου έβγαλα τον πρώτο μαθητή έξω (εννοείται φυσικά ότι προηγήθηκε προειδοποίηση) μετά ήταν όλοι παναγίες.....
-
Τρεις βδομάδες έχω δουλέψει όλες κι όλες μεχρι τώρα στο πρωινό πρόγραμμα, ένα πράγμα είδα.
Καλος ο διάλογος, καλή τακτική και το φιλότιμο, αλλά τίποτα δεν ξεπερνά σε αποτελεσματικότητα την ωριαία!!! Αφότου έβγαλα τον πρώτο μαθητή έξω (εννοείται φυσικά ότι προηγήθηκε προειδοποίηση) μετά ήταν όλοι παναγίες.....
ειδες στην πραξη δουλευει η εστω σε σενα δουλεψε συμφωνα με τα παιδαγωγικα βιβλια ομως καλυτερα να αποφευγεται η ωριαια και να επιβαλεται η αποβολη απο την ομαδα και οχι απο την ταξη. ποτε την εφαρμοσες τη ωριαια πρωτη φορα? στην αρχη?
-
αχ μπηκα για πρωτη φορα στην ταξη την προηγουμενη βδομαδα. κανω α, β κ γ γυμνασιου. με την α κ β ολα καλα. αλλα στη γ υπαρχουν 3 παιδια που κανουν την απιστευτη φασαρια, δε μπορειτε να φανταστειτε. μεσα σε 8 ωρες μαθηματος τα εχω δοκιμασει ολα. ο,τι παιδαγωγικη θεωρια ξερω κ δεν ξερω. ως κ ωριαια αποβολη εδωσα κατι που δεν ηθελα να κανω σε καμια περιπτωση. :(
ειναι απιστευτο πως ενω μπορει καποιος να εχει πολλη ορεξη για τη δουλεια του, να εχει τη θεληση να βοηθησει τα παιδια να τον ακυρωνουν μεσα σε ενα λεπτο. σημερα ημουν ετοιμη να βαλω τα κλαματα. δεν ηξερε πλεον τι να κανω για να τα κανω καλα. τα αλλα παιδια θελουν να παρακολουθησουν αλλα κανουν τοσο πολλη φασαρια τα συγκεκριμενα ατομα που ειναι σχεδον αδυνατον. σημερα λοιπον ειναι αυτη η κακια μερα που νιωθω πως ο,τι κ αν κανω δεν εχει αντικτυπο. υπαρχουν ομως κ αλλες πολυ καλες μερες....
Θα σου πώ και εγώ τη δική μου τακτική.
-
giannis27, καταλαβαίνω απόλυτα την αγωνία σου, νομίζω ότι την περάσαμε οι περισσότεροι πριν μπούμε στην τάξη και μεταξύ μας, την περνάμε ακόμα ;)
Θα πω κάτι για τις παιδαγωγικές θεωρίες. Αυτά που λένε είναι συνήθως σωστά, υπάρχει όμως ένα τεράστιο αλλά. Οι περισσότερες δίνουν κατευθυντήριες γραμμές για το τι πρέπει να γίνεται μέσα στην τάξη, σαν να είναι η τάξη αποκομμένη από το υπόλοιπο σχολείο και -ακόμα βασικότερο- από την υπόλοιπη κοινωνία. Σε μια ιδανική τάξη, όλες οι θεωρίες θα δούλευαν στην εντέλεια. Το θέμα είναι όμως το εξής: τα παιδιά έχουν κι άλλους καθητητές, όχι απαραίτητα καλύτερους ή χειρότερους, απλά διαφορετικούς, με διαφορετικούς συχνά κανόνες. Σε αρκετές περιπτώσεις, ιδιαίτερα στην επαρχία, υπάρχει ασυμφωνία ανάμεσα στους κανόνες του σπιτιού και του σχολείου. Όσο πιο μικρά είναι τα παιδιά, τόσο περισσότερο μπερδεύονται. Ενώ εμείς κάνουμε το μάθημα μας χωρίς να μας αφορά τι γίνεται στα άλλα μαθήματα, τα παιδιά αντιμετωπίζουν το σχολειο ως σύνολο και μάλλον έχουν δίκιο. Για να μιλήσω πιο απλά, φέτος βρέθηκα σε ένα σχολείο που τις ωριαίες και τις αποβολές τις έχει ψωμοτύρι. Προσωπικά, διαφωνώ και με τις ωριαίες και τις αποβολές. Έλα όμως που τα παιδιά είναι συνηθισμένα στις ωριαίες και η απλή επίπληξη ή η επιβράβευση της επιθυμητής συμπεριφοράς δεν είχε κανένα απολύτως αποτέλεσμα. Αναγκάστικα λοιπόν κι εγώ να ρίξω 2-3 ωριαίες, με πολύ βαριά καρδιά. Αλλά είχαν αποτέλεσμα.
Ένα πράγμα όμως είναι απαραίτητο. Σταθερότητα και συνέπεια από την πλευρά του εκπαιδευτικού. Αυτό που λέμε πρέπει να το τηρούμε. Κοινώς, αν πούμε "όποιος ξαναπετάξει χαρτάκι, θα βγει έξω", ο επόμενος που θα πετάξει χαρτάκι πρέπει να βγει έξω και οποιοσδήποτε πετάξει χαρτάκι από εκεί και πέρα, έστω και αν αυτό σημαίνει 10 άτομα έξω. Αν τα παιδιά αντιληφθούν ότι δεν τηρείς αυτά που λες, δεν πρόκειται να σε ξανακούσουν. Επίσης, η συμπεριφορά δεν πρέπει να σχετίζεται με την επίδοση. Κοινώς, και οι άριστοι μαθητές υπόκεινται στους ίδιους κανόνες συμπεριφοράς με τους υπόλοιπους και πρέπει να επιβραβεύονται ή να επιπλήττονται ανάλογα. Συνηθίζουμε να ανεχόμαστε ανεπιθύμητες συμπεριφορές από καλούς μαθητές, ενώ σπεύδουμε να επιπλήξουμε τους αδύνατους. Τα παιδιά νιώθουν την αδικία όμως και θεωρούν ότι ακόμα κι αν δείξουν την επιθυμητή συμπεριφορά, θα αγνοηθεί επειδή "τους έχουμε βάλει στο μάτι". Και συχνά έχουν δίκιο.
Συμπερασματικά, ωραίες οι θεωρίες, σωστά τα λένε. Για μένα, δίνουν πολύ καλές ιδέες, προκαλούν προβληματισμούς για τα καλώς ή κακώς κείμενα της συμπεριφοράς και της διδασκαλίας μας, αλλά δεν είναι και συνταγές προς πάσα χρήση. Οπότε το καλύτερο που μπορούμε να κάνουμε, είναι να κρίνουμε κατά περίσταση, ανάλογα με την προσωπικότητα του μαθητή και το ευρύτερο περιβάλλον, που περιλαμβάνει το σχολείο αλλά και την κοινωνία στην οποία ζει ο μαθητής.
-
αχ μπηκα για πρωτη φορα στην ταξη την προηγουμενη βδομαδα. κανω α, β κ γ γυμνασιου. με την α κ β ολα καλα. αλλα στη γ υπαρχουν 3 παιδια που κανουν την απιστευτη φασαρια, δε μπορειτε να φανταστειτε. μεσα σε 8 ωρες μαθηματος τα εχω δοκιμασει ολα. ο,τι παιδαγωγικη θεωρια ξερω κ δεν ξερω. ως κ ωριαια αποβολη εδωσα κατι που δεν ηθελα να κανω σε καμια περιπτωση. :(
ειναι απιστευτο πως ενω μπορει καποιος να εχει πολλη ορεξη για τη δουλεια του, να εχει τη θεληση να βοηθησει τα παιδια να τον ακυρωνουν μεσα σε ενα λεπτο. σημερα ημουν ετοιμη να βαλω τα κλαματα. δεν ηξερε πλεον τι να κανω για να τα κανω καλα. τα αλλα παιδια θελουν να παρακολουθησουν αλλα κανουν τοσο πολλη φασαρια τα συγκεκριμενα ατομα που ειναι σχεδον αδυνατον. σημερα λοιπον ειναι αυτη η κακια μερα που νιωθω πως ο,τι κ αν κανω δεν εχει αντικτυπο. υπαρχουν ομως κ αλλες πολυ καλες μερες....
Θα σου πώ και εγώ τη δική μου τακτική.
-
maryvas μήπως ένα από τα στοιχεία που σου δημιουργεί εμπόδια στο να διατηρήσεις τον έλεγχο της τάξης είναι η συγκεκριμένη φράση; "κ αν με το να βαζω ωριαιες δειχνω οτι εχω καποια εξουσια ειναι σα να αυτοαναιρουμαι."
Είμαι άσχετη με το αντικείμενό σου και ίσως να πέφτω εντελώς έξω αλλά σκέφτηκα ότι με τους μαθητές ναι μεν είσαι συνεργάτης και ως άνθρωποι έχετε την ίδια αξία με όλα όσα συνεπάγεται αυτό, αλλά εφόσον είσαι η καθηγήτρια τους έχεις την ευθύνη της τάξης και άρα δεν είστε το ίδιο όσον αφορά την εξουσία αν και δεν μου αρέσει αυτή η λέξη. Κάτι σαν αυτό που ακούγεται όταν ένας γονιός λέει "εγώ είμαι φίλος με τα παιδιά μου" θέλοντας να τονίσει ότι συζητά, είναι δημοκρατικός, δίνει ελευθερίες και αφήνει την έκφραση πρωτοβουλίας, πράγματα που είναι πάρα μα πάρα πολύ θετικά, δεν θα πρέπει όμως να ξεχνά ότι ο ρόλος του είναι να είναι γονιός και ότι θα πρέπει να θέτει αυτός τα όρια και να κατευθύνει. Και σε αυτήν την περίπτωση ο γονιός δεν είναι το ίδιο με το παιδί όπως και ο εκπαιδευτικός με τα παιδιά της τάξης...
-
δεν ηθελα με τιποτα να δινω ωριαιες, δεν ειναι στο στυλ μου να δειχνω οτι εχω εξουσια. απο το πρωτο μαθημα τους ξεκαθαρισα οτι ειμαστε συνεργατες. κ στην κοινωνικη κ πολιτικη αγωγη που καναμε για την κοινωνικη ιεραρχια ελεγα οτι ολοι οι ανθρωποι ειναι ισοι. κ αν με το να βαζω ωριαιες δειχνω οτι εχω καποια εξουσια ειναι σα να αυτοαναιρουμαι.
τελος παντων σημερα ειμαι καλυτερα κ ελπιζω οτι την επομενη φορα θα ειναι καλυτερα...
πιστεύω πως δεν πρέπει να λες στα παιδιά οτι όλοι οι άνθρωποι είναι ίσοι (επειδή απλά δεν είναι ίσοι, και τα παιδιά το βλέπουν καθημερινά γύρω τους) αλλά οτι πρέπει να είναι ίσοι
Αλλωστε οι έννοιες ισότηα και ιεραρχία είναι ασύμβατες
έτσι δεν θα αυτοαναιρείσαι όταν τους τιμωρείς με ωριαίες αποβολές
-
δεν ηθελα με τιποτα να δινω ωριαιες, δεν ειναι στο στυλ μου να δειχνω οτι εχω εξουσια. απο το πρωτο μαθημα τους ξεκαθαρισα οτι ειμαστε συνεργατες. κ στην κοινωνικη κ πολιτικη αγωγη που καναμε για την κοινωνικη ιεραρχια ελεγα οτι ολοι οι ανθρωποι ειναι ισοι. κ αν με το να βαζω ωριαιες δειχνω οτι εχω καποια εξουσια ειναι σα να αυτοαναιρουμαι.
τελος παντων σημερα ειμαι καλυτερα κ ελπιζω οτι την επομενη φορα θα ειναι καλυτερα...
πιστεύω πως δεν πρέπει να λες στα παιδιά οτι όλοι οι άνθρωποι είναι ίσοι (επειδή απλά δεν είναι ίσοι, και τα παιδιά το βλέπουν καθημερινά γύρω τους) αλλά οτι πρέπει να είναι ίσοι
Αλλωστε οι έννοιες ισότηα και ιεραρχία είναι ασύμβατες
έτσι δεν θα αυτοαναιρείσαι όταν τους τιμωρείς με ωριαίες αποβολές
ναι το τονισα αυτο. οτι λογω της ιεραρχιας αλλοι εχουν περισσοτερη εξουσια που αυτο συνεπαγεται οτι εχουν περισσοτερες ευθυνες αλλα κ δικαιωματα. απλα ειπα οτι ολοι οι ανθρωποι πρεπει να ειναι ισοι κ αυτο το εστιασα περισσοτερο σε θεματα ρατσισμου. ειπα οτι ο καθενας εχει το ρολο του κ ο ρολος τους ως μαθητες ειναι να ειναι συνεπεις, να διαβαζουν κ να μην ενοχλουν στην ταξη. ο ρολος μου εμενα ως καθηγητρια ειναι να τους διδασκω, να ειμαι συνεπης στη δουλεια μου κ να διατηρω τον ελεγχο της ταξης.
απλα για μενα η ωριαια αποβολη ειναι η εσχατη λυση κ θελω να την αποφευγω
-
Κανείς δεν λέει ότι η ωριαία είναι το πρώτο μέτρο στο οποίο καταφεύγουμε. Ορισμένες φορές όμως, επιβάλλεται - όχι σαν άσκηση εξουσίας- αλλά σαν φυσική συνέπεια των πράξεων του μαθητή. Οι ίδιοι μαθητές αποζητούν το μέτρο και τη σταθερότητα και νιώθουν καλύτερα και εκτιμούν περισσότερο το δάσκαλο που είναι σταθερός στις αρχές που έχει θέσει, παρά αυτόν που συμπεριφέρεται «φιλικά» και ανέχεται τα πάντα.
-
Κι εγώ πρώτη φορά μπήκα σε τάξη δημόσιου σχολείου (ως καθηγητής) και αντιμετώπισα παρόμοια προβλήματα...
Η πρώτη φρίκη που έφαγα ήταν οτι αιφνιδιάστηκα και έπρεπε ξαφνικά να συνειδητοποιήσω πως αλλάζω ρόλο...
Μέχρι τώρα υπήρξα κυρίως πολέμιος του συστήματος (σε πολλές περιπτώσεις)... και τώρα καλούμουν για πρώτη φορά να αποτελέσω εγώ αυτόν που "επιβάλλει το σύστημα" και
έχει απέναντύ του αυτούς που το πολεμάνε και δεν το δέχονται...
Το χειρότερο είναι οτι με πήραν σε ΕΠΑΛ να διδάξω Χημεία...
Εκεί δεν ενδιαφέρεται κενένας για αυτό το μάθημα...
Επίσης είχα να αντιμετωπίσω απαράδεκτες συμπεριφορές (Ένα βασικό μου μειωνέκτημα είναι πως αν και είμαι 31 μικροδείχνω και αυτό παίζει ρόλο)
Την πρώτη μέρα πρώτη ώρα που μπήκα στην τάξη προσπάθησα να κανω υπομονή...
Ηταν γνωριμία και όχι μάθημα αλλά δυσκολευτηκα να τους βάλω σε τάξη από άποψη συμπεροφοράς...
Μάλιστα καποιοι από τους μαθητές μόλις γύριζα από την άλλη κάναν διάφορους ήχους (τη μία σφυρίζαν, την άλλη βάζαν ήχους στο κινητό, την άλλη χτυπούσαν το θρανίο...)
Αναγκάστηκα να κάνω αρκετές φορές παρατήρηση και προσπάθησα να τους προκαλέσω να λειτουργήσουν με φιλότιμο...
Αδικος κόπος... Συνέχισαν τα ίδια...
Κάποια στιγμή εξαντλήθηκε η υπομονή μου (αλλά αποφάσισα και συνειδητά να μην τους αφήσω να μου πάρουν τον αέρα...)
Μόλις γυρίζω από την άλλη, ακούω σφύριγμα.. γυρίζω και βλέπω το μαθητή που το κάνει...
"Πέρνα έξω του λέω..."
"Όχι αφου δεν το έκανα εγώ... να δείτε και το κινητό μου... είναι παλιό δεν κάνει τέτοιους ήχους"
"Πρώτον" του λέω "το κινητό απαγορευεται μεσα στην τάξη"
"Δεύτερον δε με απασχολεί αν το έκανε κάποιο κινητό ή κάποιο στόμα..."
"Τρίτον δεν είμαι δικαστής για να ψάχνω στοιχεία και αποδείξεις... Μου αρκεί που συμμετέχεις σε αυτή την κατάσταση...Το όνομά σου και έξω!!!"
"Δε στο λέω.." μου απαντάει...
Ρωτάω ποιός είναι ο πρόεδρος του τμήματος και τον βρίσκω...
"Παρ τον και πήγαινέ τον στον διευθυντή" του λεω...
Πηγαίνουν στον διευθυντή και τον φέρνουν στην τάξη...
Εξηγώ πως τη συμπεριφορά των 4 μαθητών που συμμετείχαν στο "παιχνιδάκι" και τους παίρνει όλους στο γραφείο
Μετά από λίγη ώρα ενας από τους 4 έχει παραδεχτεί οτι σφύριξε μια μόνο φορά.... Ο λυκειάρχης μου προτείνει να δώσω ωριαία αποβολή στον έναν ή και στους 4.
Μπροστά στο μαθητή απαντάω στο λυκειάρχη πως "Τους τη χαρίζω γιατι ήταν πρώτη φορά αλλά δεν πρόκειται να ξαναανεχτώ τέτοια συμπεριφορά!"
Πιάνω τους 4 μαθητές και τους εξηγώ πως "Μαγκιά είναι να παραδέχεσαι αυτά που κάνεις... Να μην λειτουργείς πισώπλατα αλλά να έχεις το θάρρος της γνώμης σου και να αναλαμβάνεις τις ευθύνες των πράξεων σου..."
Το σαββατοκύριακο που μεσολάβησε σκεφτόμουν τι θα μπορούσα να κάνω με αυτό το επίπεδο (συμπεριφοράς και αδιαφορίας) των μαθητών
Αποφάσισα να τους δώσω στο τετράμηνο 5 βαθμούς από τη συμπεριφορά 5 από τη συμμετοχή στο μάθημα (έτσι ωστε να πάρουν το 10ράκι ευκολα και αν προσέξουν λίγο και αν φέρονται ανθρωπινά) και το υπόλοιπο 10 από την απόδοση στο μάθημα...
Τους το ανακοίνωσα στο επώμενο μάθημα και τους άρχισα την ύλη από την αρχή...
Τους τόνισα πως τα πρώτα είναι πολύ ευκολα και είναι ευκαιρία να εξεταστεί όποιος θέλει στο επόμενο μάθημα... Κατά τη διάρκεια του μαθήματος έβγαζα έναν έναν τους μαθητές στον πίνακα και τους έβαζα να λύσουν πολύ απλά προβλήματα ή τους έκανα ευκολες ερωτήσεις...
Μου απαντούσαν συνήθως λάθος αλλά τους εξηγούσα το σωστό και σημείωνα στο μπλοκάκι πως συμμετέχουν...
Κάποιοι απάντησαν σωστά και εκτός από συμμετοχή τους είπα πως τους βάζω και ένα 20ράκι ως βαθμό εξέτασης...
Εκεί αρχίσαν να θέλουν σχεδόν όλοι να συμμετέχουν... Μου ζητούσαν μάλιστα να τους εξετάσω ακόμα και μαθητές που δεν είχαν παρακολουθήσει σχεδόν τίποτα αλλά έλπιζαν στην τύχη...
Τα έκαναν λάθος... τους έδειξα το σωστό και τους είπα οτι δεν τους βαθμολογώ γιατι είναι ευκολα και είναι καλύτερα να προσέξουν λίγο περισσότερο, να διαβάσουν λίγο και να πάρουν βαθμό στο επόμενο μάθημα....
Θυσίασα αρκετό χρόνο μέχρι να καταλάβουν όσοι ενδιαφέρθηκαν έστω και λίγο τα πρώτα απλά πράγματα και "χάρισα" καλούς βαθμούς...
Στο τελευταίο μάθημα τους είπα πως πρέπει να προχωρήσουμε παρακάτω αλλά θέλω να δώσω ακόμα μια ευκαιρία να πάρουν βαθμό όλοι σε αυτά τα ευκολα...
Τους έβαλα να ψηφίσουν ποιοί θέλουν να γράψουμε τεστάκι την άλλη φορά και το 70% ψήφισε ναι...
Θέλω να πώ πως ο σεβασμός, η εκτίμηση, το ενδιαφέρον, η συμπάθεια... όλα αυτά κερδίζονται... δε χαρίζονται (ιδίως στις δύσκολες αυτές ηλικίες)...
Όλο και κάποιος τρόπος υπάρχει να κερδίσεις τους μαθητές... Αρκεί να θέλεις...
-
Νομίζω δυο είναι τα πιο δύσκολα πράγματα όταν μπαίνεις πρώτη φορά σε τάξη. Το ένα αφορά τη δική σου μετάβαση από φοιτήτρια παιδαγωγικής σε νηπιαγωγό και το δεύτερο αφορά το χειρισμό του μπάχαλου των πρώτων ημερών που δεν μαζεύονται οι γονείς με τίποτα από το άγχος, τα παιδιά κλαίνε κι εσύ απλά θέλεις τη μαμά σου....( ;D ;D ;D ;D)
Κάπως έτσι αισθάνθηκα και εγώ....
-
Πρώτη φορά στη ζωή μου δίδαξα ένα χρόνο αφού πήρα πτυχίο, σε δημόσιο ΙΕΚ. Είχα 25 μαθητές, τα πήγα μια χαρά τελικά αν και στο πρώτο μάθημα με είχαν "ψαρωσει" οι αλλοι καθηγητές κι ο διευθυντής, γιατι μου έλεγαν "να προσεχεις μονο και να μην επιτρεπεις- αν ειναι δυνατον- να καπνιζουν στο μαθημα, να τρωνε, να κανουν υπερβολικη φασαρια κλπ". Περιμενα κι εγω λοιπον να συνατησω τα "τερατα", κι ήταν όλοι μια χαρα παιδια!
-
Αυτό που συνειδητοποιώ όσο περνάει ο καιρός είναι ότι
1. χρειάζεται χρόνος για να γνωρίσεις τους μαθητές σου και αυτοί εσένα. Κατά συνέπεια μια κακή αρχή δεν είναι το τέλος του κόσμου -μπορείς και οφείλεις να δουλέψεις τη 'σχέση' σας σε κάθε μάθημα που ακολουθεί.
2. το μεγαλύτερο ρόλο παίζει η δυναμική της ομάδας. Είναι αυτό που μας λέγαν στα παιδαγωγικά, ότι κάθε τάξη είναι μοναδική. Ακόμα και τα ίδια παιδιά αλλιώς συμπεριφέρονται μόνα τους, αλλιώς με την παρέα τους, αλλιώς σε ολιγομελή τάξη, αλλιώς με πλήρη απαρτία της τάξης. (Η σειρά είναι κλιμακούμενη προς το ... χειρότερο). Κατά συνέπεια, πρέπει να βαράς μια στο καρφί και μια στο πέταλο, (όπου καρφί τεχνικές διαχείρισης τάξης και πέταλο η ατομική συμβουλευτική), με προτίμηση στο .. καρφί.
3. όντως η αυστηρότητα σε γλυτώνει από πολλή φασαρία (μεταφορικά και κυριολεκτικά), αλλά είναι άλλο τόσο βέβαιο ότι είναι μέσο καταστολής και όχι εκπαίδευσης. Όπως ειπώθηκε και παραπάνω, τα παιδιά μας βλέπουν ενιαία ως σχολείο, οπότε πρέπει να γίνει συλλογικότερη συζήτηση μεταξύ των διδασκόντων για το τι ποινές εφαρμόζουμε.
4. Είναι επιτακτική ανάγκη να ξεφύγουμε από τις παραδοσιακές μορφές διδασκαλίας και όχι εναλλακτική επιλογή. Το βλέπεις καθημερινἀ από το πώς έχει αποτύχει σε όλα τα επίπεδα (μίκρο- και μάκρο-) αυτό το σύστημα. Στα μάτια του σιωπηλού μαθητή, στην εριστική συμπεριφορά του "κακού" μαθητή, στην αλαζονική αντιμετώπιση και την παγερή αδιαφορία της πλειοψηφίας που ξενυχτάει για να διαβάσει για το φροντιστήριο, στη βαθμοθηρική αντιμετώπιση του "καλού" μαθητή, στην παραίτηση και την γκρίνια των καθηγητών, στην έλλειψη υποδομών, στην προσχηματική εφαρμογή προγραμμάτων, στην αναποτελεσματικότητα των αποβολών, στην ανεπάρκεια των σχολικών συμβούλων, στο παιδί που δουλεύει παράλληλα και σε αυτό που ψάχνει ποιες σχολές έχουν κάτω από 10, στο παιδί που παίρνει ψεύτικη απαλλαγή λόγω δυσλεξίας και σε αυτό που περιμένει ότι θα περάσει σε και θα βγάλει μια δύσκολη σχολή μόνο και μόνο επειδή είναι από τρίτεκνη οικογένεια -στη ματαίωση της προσδοκίας να διδάξεις και να διδαχθείς πραγματικά, να εξελιχθείς και να μορφώσεις, να δώσεις αρχές και αξίες που να ισχύουν γύρω σου, να ολοκληρώσεις ένα γνωστικό αντικείμενο και όχι να διεκπεραιώνεις τη διδακτική ώρα/τρέχεις την ύλη (γιατί πάντα κάτι συμβαίνει, χάνονται ώρες κτλ).
5. ο διευθυντής παίζει πολύ μεγάλο ρόλο τελικά. Για το πώς θα κινηθείς και εσύ και οι μαθητές και το σχολείο εν γένει.
6. πρέπει να έχεις γερό στομάχι για αυτή τη δουλειά, να δέχεσαι ότι θα υπάρχουν δύσκολα τμήματα/δύσκολες μέρες και ταυτοχρόνως να έχεις διάθεση να χαμογελάς και να προσπαθείς.
7. πρέπει να βάζεις ξεκάθαρους κανόνες και να τους τηρείς απαρέγκλιτα. Τίποτα δεν είναι αυτονόητο.
8. πρέπει να είσαι ευέλικτος στη στοχοθεσία και τις προσδοκίες σου.
9. πρέπει να είσαι ουσιαστικός και όχι διπλωματικός στις απαντήσεις σου στους μαθητές. Το αντίστροφο ισχύει με αρκετούς συναδέλφους -δυστυχώς.
10. η διδασκαλία είναι ευχή, όταν φεύγεις με χαρά από το σχολείο, αλλά και κατάρα, όταν δεν θες καν να πας σχολείο....
αυτά τα ολίγα... ;D
-
Τι ωραία και αληθινά αυτά τα ολίγα! Συμφωνώ απόλυτα!
Ειδικά το τελευταίο τα συνοψίζει πολύ εύστοχα:
10. η διδασκαλία είναι ευχή, όταν φεύγεις με χαρά από το σχολείο, αλλά και κατάρα, όταν δεν θες καν να πας σχολείο...
(Δώστε το λόγο στο γλωσσολόγο! ;) )
-
χαιρετώ, φίλτατε γλωσσολόγε schooligan! ευτυχώς που υπάρχει και αυτό το φόρουμ αλληλοϋποστήριξης.. Ό,τι πιο ουσιαστικό για την εκπαίδευση, μετά από ένα καλό μάθημα :)
-
6. πρέπει να έχεις γερό στομάχι για αυτή τη δουλειά, να δέχεσαι ότι θα υπάρχουν δύσκολα τμήματα/δύσκολες μέρες και ταυτοχρόνως να έχεις διάθεση να χαμογελάς και να προσπαθείς.
10. η διδασκαλία είναι ευχή, όταν φεύγεις με χαρά από το σχολείο, αλλά και κατάρα, όταν δεν θες καν να πας σχολείο....
Μέσα από αυτά έρχονται στο μυαλό μου, 2 διαφορετικά τμήματα που είχα σε 2 διαδοχικές χρονιές!
Μετά την φουρτούνα, η γαλήνη....
-
Η διαχείριση της τάξης είναι κατά τη γνώμη μου η πιο δύσκολη ικανότητα( και ταυτόχρονα πολύ σημαντική γιατί επηρεάζει τη μάθηση) που πρέπει να έχει ο εκπαιδευτικός και δυστυχώς δεν διδασκόμαστε καθόλου στην πράξη πώς να την αποκτήσουμε. Πολύ θεωρία και πράξη μηδέν.
Με προβληματίζει από τότε που ξεκίνησα και ακόμα δεν έχω βρει απαντήσεις σε πολλά ερωτήματα. Θεωρώ μεγάλη ανευθυνότητα να μας προετοιμάζουν στα πανεπιστήμια χωρίς να δίνουν βάρος στο κομμάτι που σχετίζεται με την αντιμετώπιση των παιδιών. Τα λάθη έχουν επιπτώσεις στον συναισθηματικό τους κόσμο...
-
σωστα ολα οσα λετε αλα για μενα παιδια φταιει κυριως η οικογενεια και η βαθια κριση που περναει. αν η οικογενεια δεν δωσει στα παιδια τους σωστους τροπους συμπεριφορας τοτε ολα πανε χαλια και δεν ειμαι συντηριτικος ουτε οποσθροδομικος αν ακουγεται ετσι αλλα βλεπετε οσοι δουλευετε σε σχολειο μηδεν σεβασμος στους καθηγητες εσεις κανατε ετσι οταν ησασταν μαθητες? οχι εγω δεν τα δικαιολογω πλεον τα παιδια ουτε τα φροντηστιρια ουτε τα πολλα μαθηματα ουτε οτι ειναι γενια χωρις δουλεια ουτε ολα αυτα τα ωραια που ναι σωστα ειναι μεν αλλα δεν μπορουν να δικαιολογησουν την σταση μεγαλης μεριδας μαθητων προς εμας. συγνωμη αλλα νομιζω εμεις ημασταν πιο πειθαρχημενοι και πιο ωριμοι παρολο που αυτοι τα χουν ολα νωριτερα και εχουν την ευκαιρια να ωριμασουν καλυτερα απο μας εγω εχω απογοητευτει και νομιζω οτι σε μια τετοια κατασταση λυση ειναι η αξιοπρεπεια του καθηγητη και οχι το να ειναι με το εμρος ολων τω παιδιω για να ναι καλος γιατι αυτο μου θυμιζει ενα κομμα που χαιδευει τους ψηφοφορους γενικως για να παρει ψηφους. αυστηροτητα και πειθαρχια κι ας ειναι αντιπαιδαγωγικα
-
Τον σεβασμό από τους μαθητές πρέπει να τον κερδίσεις.
Αυτό που πρέπει να είναι δεδομένο είναι οι βασικές αρχές ευγένειας, κάτι που πράγματι πρέπει να φέρνει ο μαθητής από το σπίτι.
-
το σεβασμο τον κερδιζουμε ολοι μας καθημερινα αρα και οι μαθητες πρεπει να τον κερδισουν και οχι να ειμαστε απαθεις και να δεχομαστε πολλα χωρις να κανουμε αυτο που πρεπει. ολα να ισχυουν για τα δυο μερη γιατι οσο τους αντιμετωπιζουμε ετσι τοσο μας σεβονται οσο τους αντιμετωπιζουμεως μικρα παιδια ειναι μωρε αστα τοσο δινουμε αφεση