Πρωτοβάθμια και Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση

Διάφορα θέματα για την εκπαίδευση => Διάφορα Εκπαιδευτικά θέματα => Μήνυμα ξεκίνησε από: Sophaki στις Μαρτίου 03, 2009, 02:37:01 pm

Τίτλος: Εκεί που είσαι ήμουνα ..και εδώ που είμαι θα ΄ρθεις....
Αποστολή από: Sophaki στις Μαρτίου 03, 2009, 02:37:01 pm

Δεν ξέρω αν το θεωρήσετε άσχετο με την "εκπαιδευση" (που δεν νομίζω )

Ηθελα απλά  να το μοιραστώ μαζί σας .......... :(



http://www.facebook.com/ext/share.php?sid=48482258428&h=8CrHx&u=JtieM

Τίτλος: Απ: Εκεί που είσαι ήμουνα ..και εδώ που είμαι θα ΄ρθεις....
Αποστολή από: Theologius στις Μαρτίου 03, 2009, 02:45:20 pm

Δεν είναι τελείως άσχετο με την εκπαίδευση, είναι πολύ καλό θα έλεγα!
Είναι για κάτι τύπους σαν κι εμένα...
μπήκα στο pde αμέσως μετά από έναν καβγά με τον πατέρα μου με δική μου υπαιτιότητα, και στο καπάκι βλέπω αυτό, τραγική ειρωνία!

Τίτλος: Απ: Εκεί που είσαι ήμουνα ..και εδώ που είμαι θα ΄ρθεις....
Αποστολή από: MairyLiscious στις Μαρτίου 03, 2009, 03:28:44 pm

Yπεροχο................

Τίτλος: Απ: Εκεί που είσαι ήμουνα ..και εδώ που είμαι θα ΄ρθεις....
Αποστολή από: Georgia s στις Μαρτίου 03, 2009, 03:41:59 pm

Παράθεση από: Sophaki στις Μαρτίου 03, 2009, 02:37:01 pm

Δεν ξέρω αν το θεωρήσετε άσχετο με την "εκπαιδευση" (που δεν νομίζω )

Ηθελα απλά  να το μοιραστώ μαζί σας .......... :(



http://www.facebook.com/ext/share.php?sid=48482258428&h=8CrHx&u=JtieM

πολύ συγκινητικό sophaki , καλά έκανες που το μοιράστηκες μαζί μας... :)
μακάρι τα παδιά όλου του κόσμου να είναι τυχερά να χουν τέτοιους μπαμπάδες που τους απαντούν δεκάδες φορές στην ίδια ερώτηση..γιατί μόνο έτσι θα χουν τη δύναμη που η αγάπη τους εμπνέει , να φερθούν αργότερα στο γέρο μπαμπά σαν να είναι κ αυτος ένα μωρό..
φοβάμαι όμως πως ούτε μπαμπάδες τέτοιοι υπάρχουν πολλοι, κ κατ επέκταση , ούτε γιοι..

Τίτλος: Απ: Εκεί που είσαι ήμουνα ..και εδώ που είμαι θα ΄ρθεις....
Αποστολή από: elum στις Μαρτίου 03, 2009, 03:54:01 pm

Το "τρυφερό του μωράκι" το εκπαίδευσε καλά ο ηλικιωμένος πατέρας, ώστε σήμερα να έχει γίνει ένα τρέντυ κωλόπαιδο όπως τόσα άλλα.

Στο ολιγόλεπτο φιλμάκι μόνο που δεν πρόλαβε να ζητήσει και λεφτά από τον ηλικιωμένο πατέρα (πριν ή μετά το βρίσιμο).

Να τη χαιρόμαστε τη ράτσα που δημιουργήσαμε, είναι γνήσιο Ελληνικό προϊόν, ΠΟΠ.

Τίτλος: Απ: Εκεί που είσαι ήμουνα ..και εδώ που είμαι θα ΄ρθεις....
Αποστολή από: sharon στις Μαρτίου 03, 2009, 04:04:39 pm

με έστειλες αδιάβαστη!!!!!!

Τίτλος: Απ: Εκεί που είσαι ήμουνα ..και εδώ που είμαι θα ΄ρθεις....
Αποστολή από: elum στις Μαρτίου 03, 2009, 04:27:08 pm

Και αν θέλετε περισσότερη ανάλυση στο θέμα, πάρτε την και επιστημονικά:

http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_civ_100041_01/03/2009_304986

Τίτλος: Απ: Εκεί που είσαι ήμουνα ..και εδώ που είμαι θα ΄ρθεις....
Αποστολή από: rozy4 στις Μαρτίου 03, 2009, 05:10:06 pm

Παράθεση από: elum στις Μαρτίου 03, 2009, 04:27:08 pm

Και αν θέλετε περισσότερη ανάλυση στο θέμα, πάρτε την και επιστημονικά:

http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_civ_100041_01/03/2009_304986

elum, το βίντεο αποσκοπά στην αφύπνιση συναισθημάτων ενώ το άρθρο που μας παρέθεσες περιέχει πολύ καλές τοποθετήσεις επιστημόνων σε ένα πολύ συμπυκνωμένο άρθρο για πολλές, πολλές σκέψεις και επανατοποθετήσεις. αξίζει να μεταφερθεί για συζήτηση και μέσα στα σχολεία και μάλιστα σε συνδυασμό με το αρχικό βιντεάκι.

Τίτλος: Απ: Εκεί που είσαι ήμουνα ..και εδώ που είμαι θα ΄ρθεις....
Αποστολή από: Ritalamp στις Μαρτίου 03, 2009, 05:19:19 pm

Συμφωνώ, αλλά χωρίς το φορτίο της ενοχής. Ο πατέρας "εκδικήθηκε" το γιο ουσιαστικά λέγοντάς του ότι δεν είναι τόσο καλός όσο υπήρξε ο ίδιος. Κι εμένα με συγκίνησε πάρα πολύ το βίντεο ακριβώς γιατί στοχεύει στο θυμικό, όμως δε χρειάζεται να προσφέρεις σε κάποιον γιατί σε πιάνει στο φιλότιμο, αλλά γιατί αυτό κάνουν οι οικογένειες, έτσι είναι η αγάπη. Διαφορετικά είναι καταναγκαστικά έργα που συμβάλλουν στον κύκλο ενοχή- θυμό. Κατανόηση χρειάζεται και σεβασμός.

Τίτλος: Απ: Εκεί που είσαι ήμουνα ..και εδώ που είμαι θα ΄ρθεις....
Αποστολή από: Georgia s στις Μαρτίου 03, 2009, 05:36:05 pm

Παράθεση από: Ritalamp στις Μαρτίου 03, 2009, 05:19:19 pm

Συμφωνώ, αλλά χωρίς το φορτίο της ενοχής. Ο πατέρας "εκδικήθηκε" το γιο ουσιαστικά λέγοντάς του ότι δεν είναι τόσο καλός όσο υπήρξε ο ίδιος. Κι εμένα με συγκίνησε πάρα πολύ το βίντεο ακριβώς γιατί στοχεύει στο θυμικό, όμως δε χρειάζεται να προσφέρεις σε κάποιον γιατί σε πιάνει στο φιλότιμο, αλλά γιατί αυτό κάνουν οι οικογένειες, έτσι είναι η αγάπη. Διαφορετικά είναι καταναγκαστικά έργα που συμβάλλουν στον κύκλο ενοχή- θυμό. Κατανόηση χρειάζεται και σεβασμός.

συμφωνώ κ επίσης αυτο που παρατηρώ είναι: ότι γονεις που μεγαλώνουν παιδιά περιμένοντας να πάρουν πίσω ό τι τους προσφέρουν , αυτοι οι γονείς ακριβώς  παίρνουν τα λιγότερα..είναι παράξενο, αλλά έχουν απίστευτο ένστικτο..η αγάπη που επιστρέφεται είναι η ανιδιοτελής αγάπη ( όταν δίνεις χωρίς να περιμένεις αντάλλαγμα) αλλά για να μπορέσουμε να δώσουμε αυτή την αγάπη  , πρέπει απο καπου να την έχουμε πάρει..
η υπερπροσφορά κ η υπερπροστατευτικότητα elum  κρύβει ανασφάλεια των γονιών κ φυσικά οδηγεί συχνά στη δημιουργία αχάριστων παιδιών ή όπως εσύ τα αποκαλείς..

Τίτλος: Απ: Εκεί που είσαι ήμουνα ..και εδώ που είμαι θα ΄ρθεις....
Αποστολή από: Ms Daisy στις Μαρτίου 03, 2009, 06:53:45 pm

Το είχα δει πριν καιρό στο facebook και το τι κλάμα έριξα ... δε λέγεται! Ένιωσα κουρέλι για όλες εκείνες τις φορές που φέρθηκα σα γαιδούρα στους γονείς μου. Ελπίζω, ειλικρινά, να μην εισπράξω την ίδια αχαριστία από τα παιδιά μου.

Τίτλος: Απ: Εκεί που είσαι ήμουνα ..και εδώ που είμαι θα ΄ρθεις....
Αποστολή από: bikini στις Μαρτίου 03, 2009, 07:00:24 pm

Υπέροχο το βιντεάκι!
Έκλαψα...  :'(
Τους δικούς μου τους έχω μακριά (υπηρετώ ως αναπληρώτρια) και ποτέ, όταν πάω πατρίδα, δεν μου φτάνει ο χρόνος για να τους δω. Παντρεύτηκα κιόλας και οι ώρες μου μοιράζονται ξαφνικά στα τρία...  :(
Ποτέ δεν είχα ανακαλύψει, πόσο μάλλον ομολογήσει, ότι τους αγαπώ τόσο πολύ!
Πριν παντρευτώ, συχνά τσακωνόμουν με τη μαμά μου για ψιλοπράγματα ή, για νά 'μαι πιο ακριβής, την απόπαιρνα. Και τότε μου απαντούσε: "'Οταν με ρωτάς εσύ, όμως, εγώ δε σε φωνάζω!..." Τώρα κάθε μέρα μιλάμε στο τηλ 2 φορές από 4-5 λεπτά...

Τίτλος: Απ: Εκεί που είσαι ήμουνα ..και εδώ που είμαι θα ΄ρθεις....
Αποστολή από: aristos2 στις Μαρτίου 03, 2009, 08:59:38 pm

H αγάπη του πατέρα δε ζητά αντάλλαγμα, ζητά να "θερίσει" αγάπη. Ο πατέρας δεν εκδικείται ..., προτείνει μονάχα και πάντοτε με καλή πρόθεση.
Έχω δυο παιδιά, δε γνωρίζω αν τους απαντώ αρκετά, αλλά τ' αγαπώ όσο οι λέξεις δεν αρκούν.
Αδίκησα τον πατέρα μου, όπως οι περισσότεροι. Πόσο; το κατανόησα αφού απέκτησα τα δικά μου παιδιά. Του έδειξα και  του είπα ότι το κατανόησα. Σε κείνον πιστεύω πως αρκεί, σε μένα όχι. Όμως, η αγάπη που με δίδαξε "βλάστησε".
Λάθος είναι να μην ομολογούμε το λάθος μας κα,ι κυρίως, να "καμουφλάρουμε" την αγάπη μας.
Μπράβο για το θέμα και για την ευκαιρία για λίγο συναίσθημα. Την αγάπη μου...

Τίτλος: Απ: Εκεί που είσαι ήμουνα ..και εδώ που είμαι θα ΄ρθεις....
Αποστολή από: Ritalamp στις Μαρτίου 03, 2009, 09:13:20 pm

Θα προτιμούσα στο βιντεάκι ο γιος να θυμηθεί μόνος του και να καταλάβει τον πατέρα. Ακριβώς όπως εσύ. Όλοι έχουμε δικαίωμα στην αποτυχία και στη γαϊδουριά, ακριβώς για να έχει νόημα η μεταμέλεια και η αναγνώριση.

Τίτλος: Απ: Εκεί που είσαι ήμουνα ..και εδώ που είμαι θα ΄ρθεις....
Αποστολή από: mat στις Μαρτίου 03, 2009, 10:50:54 pm

To έχω δει κι εγώ πριν πολύ καιρό το βιντεάκι και αυτό που μου θύμισε για άλλη μια φορά είναι κάτι που μου έλεγε μια φίλη πάντα: "θέλει πολύ άπλα ψυχής η σχέση με τους άλλους ανθρώπους". Το θέμα είναι πως αυτή η "άπλα ψυχής" συνήθως μας λείπει από την επικοινωνία μας και τη σχέση μας με τους άλλους (είτε αυτοί οι "άλλοι" είναι οι γονείς, τα παιδιά, οι φίλοι, οι συνάδελφοι, οι μαθητές μας κτλ). Και νομίζω θέλει πολύ κόπο για να την αποκτήσουμε.....και να μη χρειάζεται κάποιος άλλος να μας υποδεικνύει το έλλειμμα μας.......

Τίτλος: Απ: Εκεί που είσαι ήμουνα ..και εδώ που είμαι θα ΄ρθεις....
Αποστολή από: kellykou στις Μαρτίου 03, 2009, 11:05:27 pm

Aπό μικρη ημουν ατιθασο παιδι και οι γονεις μου το ειχαν παραπονο. Απο γλωσσα πρωτη. Ποτε δεν ημουν ευχαριστημενη, ποτε δεν τους ειπα ενα ευχαριστω.
Η μανα μου καημο το ειχε να τους μιλησω μια φορα γλυκα. Τους ελεγχους μου εδειχνε στις φιλες της για να καμαρωσει , την κατσαδιαζα εγω, τη φωτογραφια μαζι της που εβγαλα στην αποφοιτηση του μεταπτυχιακου την καταχωνιασα, πριν το γαμο μου σκοτωνομασταν και παντα απο δικη μου ευθυνη. Οταν παντρευτηκα ερχοταν ολοκληρη διαδρομη  με το λεωφορειο για να φερει ενα ταπερακι φαγητο και εγω της εκανα ολοκληρο καυγα οτι δεν την ειχα αναγκη και οταν εφευγε πετουσα το φαγητο για να παραγγειλω delivery.
Εξι μηνες μετα το γαμο μου αρρωστησα και επρεπε να κανω μια σοβαρη επεμβαση. Οταν ανοιξα τα ματια μου το πρωτο προσωπο που ειδα στην ανανηψη ηταν της μανας μου. Για μερες με επλενε, με ελουζε και μ'εντυνε σαν τα μωρα. Η δε αδερφη μου εκανε τη δουλα στο σπιτι μου (ολες τις δουλειες). Και μια μερα που εκανα οτι κοιμομουν  ειδα τη μανα μου να μαζευει τα πεσμενα μου μαλλια απο το μαξιλαρι, να τα βαζει σε ενα πουγγακι και να τα βαζει πισω απο την εικονα της Παναγιας. Οταν βγηκαν οι τελευταιες μου εξετασεις καθαρες η μανα μου εκανε οικογενειακο γλεντι στο σπιτι. Μαγειρευε ολη μερα λες και θα ταιζε ενα λοχο και οχι εξι ατομα. Οταν κατσαμε στο τραπεζι και ευχηθηκαν στην υγεια μου εγω το μονο που μπορεσα να πω ηταν ευχαριστω και να φιλησω το χερι του πατερα μου και της μανας μου. Δεν ειπαν τιποτα αλλα καταλαβαν. Ηταν ενα συγγνωμη για ολη αυτη την ασχημη συμπεριφορα απο πλευρας μου. Και απο τοτε πιστευω οτι αυτη η λεξη εσπασε τον εγωισμο που εκρυβα μεσα μου και που με καταδυναστευε τοσα χρονια. Και πραγματικα ενιωσα ... ελευθερη

Τίτλος: Απ: Εκεί που είσαι ήμουνα ..και εδώ που είμαι θα ΄ρθεις....
Αποστολή από: MairyLiscious στις Μαρτίου 03, 2009, 11:11:41 pm

kellykou ανατριχιασα...........

Τίτλος: Απ: Εκεί που είσαι ήμουνα ..και εδώ που είμαι θα ΄ρθεις....
Αποστολή από: Theologius στις Μαρτίου 04, 2009, 01:05:26 am

Αχ kellykou, πολύ συγκινητικό!!!!
Όσα μεταπτυχιακά και να βγάλουμε για αυτούς θα είμαστε τα μωρά τους....

Τίτλος: Απ: Εκεί που είσαι ήμουνα ..και εδώ που είμαι θα ΄ρθεις....
Αποστολή από: bikini στις Μαρτίου 04, 2009, 06:55:54 am

kellykou, κατάφερες πάλι να με κάνεις να κλάψω...  :'(

Τίτλος: Απ: Εκεί που είσαι ήμουνα ..και εδώ που είμαι θα ΄ρθεις....
Αποστολή από: Ms Daisy στις Μαρτίου 04, 2009, 09:45:31 am

Αχ, αυτοί οι γονείς! Πάντα συγχωρούν... Παθούσα και μαθούσα κι εγώ... Θα έχουμε, άραγε, κι εμείς αυτό το μεγαλείο ψυχής όσον αφορά τα παιδιά μας ή δε θα μεγαλώσουμε ποτέ; :-\

Τίτλος: Απ: Εκεί που είσαι ήμουνα ..και εδώ που είμαι θα ΄ρθεις....
Αποστολή από: sharon στις Μαρτίου 04, 2009, 12:25:57 pm

kellykou, κι εγώ έκλαψα .. το δε βιντεάκι το έβλεπα και τα ξανάβλεπα .. μου 'γινε κτήμα..αισθάνομαι μεγάλες ενοχές για όσα έκανα μέχρι προχτές στη μάνα και τον πατέρα μου.. κι αυτοί γίνονται θυσία .. έχω ένα μονάκριβο  3,5 χρονών και νομίζω πως ό,τι μου κάνει και με πονάει, το κάνει για να με τιμωρήσει που φέρθηκα πολές φορές τόσο άσχημα στους δικούς μου..
μεγάλο μάθημα μας δώσατε.. μένει να μην ξεχνάμε και ξαναγυρίζουμε στα ίδια..κυρίως να σκεφτόμαστε πριν ανοίξουμε το στόμα μας .. η γλώσσα κόκκαλα δεν έχει μα....τσακίζει

Τίτλος: Απ: Εκεί που είσαι ήμουνα ..και εδώ που είμαι θα ΄ρθεις....
Αποστολή από: vecchiarella στις Μαρτίου 04, 2009, 02:25:28 pm

kellykou ,εκλαψα και με αυτά που λές και το βιντεάκι το είχα δει πριν καιρό και συγκινήθηκα πολύ , εχω δυο αγοράκια και σκέφτομαι πόσες φορές με ρώταν καθημερινά τι είναι αυτό....και προσπαθώ να τους απαντήσω πάντα,δεν ξέρω μερικές φορές πρέπει να σκεφτόμαστε περισσότερο πριν μιλήσουμε .Πρίν μερικές μέρες είδα και αυτό το βίντεο και τελικά τα απλά πράγματα στην ζωή μας αξίζουν....
http://www.youtube.com/watch?v=zR40LRb0tEU

Τίτλος: Απ: Εκεί που είσαι ήμουνα ..και εδώ που είμαι θα ΄ρθεις....
Αποστολή από: bikini στις Μαρτίου 04, 2009, 07:52:23 pm

Ειλικρινά άφωνη!..  :o

Τίτλος: Απ: Εκεί που είσαι ήμουνα ..και εδώ που είμαι θα ΄ρθεις....
Αποστολή από: bikini στις Μαρτίου 04, 2009, 08:16:14 pm

Μου έστειλαν μία πολύ ωραία, φανταστική παρουσίαση στο mail μου.
Γνωρίζει κάποιος πώς θα την αντιγράψω εδώ, για να την δείτε;

Τίτλος: Απ: Εκεί που είσαι ήμουνα ..και εδώ που είμαι θα ΄ρθεις....
Αποστολή από: rania81 στις Μαρτίου 04, 2009, 08:47:13 pm

Παράθεση από: kellykou στις Μαρτίου 03, 2009, 11:05:27 pm

Aπό μικρη ημουν ατιθασο παιδι και οι γονεις μου το ειχαν παραπονο. Απο γλωσσα πρωτη. Ποτε δεν ημουν ευχαριστημενη, ποτε δεν τους ειπα ενα ευχαριστω.
Η μανα μου καημο το ειχε να τους μιλησω μια φορα γλυκα. Τους ελεγχους μου εδειχνε στις φιλες της για να καμαρωσει , την κατσαδιαζα εγω, τη φωτογραφια μαζι της που εβγαλα στην αποφοιτηση του μεταπτυχιακου την καταχωνιασα, πριν το γαμο μου σκοτωνομασταν και παντα απο δικη μου ευθυνη. Οταν παντρευτηκα ερχοταν ολοκληρη διαδρομη  με το λεωφορειο για να φερει ενα ταπερακι φαγητο και εγω της εκανα ολοκληρο καυγα οτι δεν την ειχα αναγκη και οταν εφευγε πετουσα το φαγητο για να παραγγειλω delivery.
Εξι μηνες μετα το γαμο μου αρρωστησα και επρεπε να κανω μια σοβαρη επεμβαση. Οταν ανοιξα τα ματια μου το πρωτο προσωπο που ειδα στην ανανηψη ηταν της μανας μου. Για μερες με επλενε, με ελουζε και μ'εντυνε σαν τα μωρα. Η δε αδερφη μου εκανε τη δουλα στο σπιτι μου (ολες τις δουλειες). Και μια μερα που εκανα οτι κοιμομουν  ειδα τη μανα μου να μαζευει τα πεσμενα μου μαλλια απο το μαξιλαρι, να τα βαζει σε ενα πουγγακι και να τα βαζει πισω απο την εικονα της Παναγιας. Οταν βγηκαν οι τελευταιες μου εξετασεις καθαρες η μανα μου εκανε οικογενειακο γλεντι στο σπιτι. Μαγειρευε ολη μερα λες και θα ταιζε ενα λοχο και οχι εξι ατομα. Οταν κατσαμε στο τραπεζι και ευχηθηκαν στην υγεια μου εγω το μονο που μπορεσα να πω ηταν ευχαριστω και να φιλησω το χερι του πατερα μου και της μανας μου. Δεν ειπαν τιποτα αλλα καταλαβαν. Ηταν ενα συγγνωμη για ολη αυτη την ασχημη συμπεριφορα απο πλευρας μου. Και απο τοτε πιστευω οτι αυτη η λεξη εσπασε τον εγωισμο που εκρυβα μεσα μου και που με καταδυναστευε τοσα χρονια. Και πραγματικα ενιωσα ... ελευθερη

Πραγματικά νομίζω μας συγκίνησες όλους.Μακάρι να είσαι πάντα γερή και δυνατή.

Τίτλος: Απ: Εκεί που είσαι ήμουνα ..και εδώ που είμαι θα ΄ρθεις....
Αποστολή από: elum στις Μαρτίου 04, 2009, 09:30:47 pm

Ακόμα κλαίτε όλες εδώ πέρα;

Τίτλος: Απ: Εκεί που είσαι ήμουνα ..και εδώ που είμαι θα ΄ρθεις....
Αποστολή από: kellykou στις Μαρτίου 04, 2009, 09:34:53 pm

Ευχαριστω ολους για τα θερμα λογια.  :-[Απλα ηθελα να μοιραστω αυτη την εμπειρια μαζι σας για να εκφρασω ποσο δεδομενα παιρνουμε καποια πραγματα μερικες φορες: την υγεια μας, την αγαπη των γονιων μας, την αυριανη μερα... Τιποτα δεν ειναι σιγουρο και εμεις ειμαστε κλαρακια σε ανεμοστροβιλο. Θελω να σας αφιερωσω σε ολους ενα αποσπασμα απο το "Να ζεις να αγαπας και να μαθαινεις" του Λ.Μπουσκαλια που νομιζω οι περισσοτεροι εχετε διαβασει:
Θυμάσαι;

Θυμάσαι την ημέρα που δανείστηκα το καινούριο σου αυτοκίνητο και το τράκαρα;
Νόμιζα πως θα με σκότωνες. Μα δεν το έκανες.
Και θυμάσαι τη φορά που επέμενα να παμε στη θάλασσα και εσύ έλεγες ότι θα βρέξει και έβρεξε;
Νόμιζα πως θα μου έλεγες ''στο είχα πει'' μα δεν το έκανες.
Θυμάσαι την φορά που ξέχασα να σου πω πως ο χορός ήταν επίσημος και ήλθες με το μπλου τζιν;
Νόμιζα πως θα έφευγες αλλά δεν το έκανες.
Ναι, υπάρχουν χιλιάδες πράγματα που δεν έκανες, αλλά με δεκτηκες και με αγάπησες και με προστάτευσες.
Υπήρχαν χιλιάδες πράγματα που ήθελα να σου ανταποδώσω, όταν θα γύριζες από το

Τίτλος: Απ: Εκεί που είσαι ήμουνα ..και εδώ που είμαι θα ΄ρθεις....
Αποστολή από: elum στις Μαρτίου 04, 2009, 09:54:30 pm

Τον ...πέθανε τον φαντάρο!

Του τράκαρε το αμάξι, του ζάλιζε το κεφάλι να την τρέχει στη θάλασσα, τον ξεφτίλισε στο πάρτυ, και μια καλή κουβέντα δεν ήξερε να πει. Κορίτσι για σπίτι που λέμε, πάρτην να δεις προκοπή!

Αυτό μου θυμίζει κάτι που έλεγε συγγενής μου: "'Ιδιον της γυναικός η αχαριστία."

Τίτλος: Απ: Εκεί που είσαι ήμουνα ..και εδώ που είμαι θα ΄ρθεις....
Αποστολή από: MairyLiscious στις Μαρτίου 04, 2009, 10:01:00 pm

elum
δεν εχεις σηματακι αν εισαι αντρας η γυναικα αλλα βαζω στοιχημα οτι εισαι αντρας απο τα 2 σχολιακια
εχει πολυ πλακα το πως το αντιμετωπιζετε εσεις οι αντρες σε αντιθεση με μας τις γυναικες
 και αυτο ειναι και το ωραιο εκει που εμεις γενικα οχι για το συγκεκριμενο θεμα μπορει να χουμε πεσει στα πατωματα εσεις κατι θα μας πειτε και θα γελασουμε και θα ναι σαν να μην συμβαινει τπτ χιχιχι

Τίτλος: Απ: Εκεί που είσαι ήμουνα ..και εδώ που είμαι θα ΄ρθεις....
Αποστολή από: rozy4 στις Μαρτίου 04, 2009, 10:02:13 pm

Παράθεση από: elum στις Μαρτίου 04, 2009, 09:54:30 pm

Τον ...πέθανε τον φαντάρο!

Του τράκαρε το αμάξι, του ζάλιζε το κεφάλι να την τρέχει στη θάλασσα, τον ξεφτίλισε στο πάρτυ, και μια καλή κουβέντα δεν ήξερε να πει. Κορίτσι για σπίτι που λέμε, πάρτην να δεις προκοπή!

Αυτό μου θυμίζει κάτι που έλεγε συγγενής μου: "'Ιδιον της γυναικός η αχαριστία."

πάντα με τον καλό το λόγο και την καλή τη σκέψη!

Τίτλος: Απ: Εκεί που είσαι ήμουνα ..και εδώ που είμαι θα ΄ρθεις....
Αποστολή από: vasp στις Μαρτίου 04, 2009, 11:03:59 pm

kellykou ελπίζω να σε πάντα καλά κορίτσι μου. Η όλη εμπειρία σου φαίνεται να σε "δίδαξε" πολλά. Τελικά το σημαντικό είναι οτι πάντα στο τέλος μιας δύσκολης "πορείας" βγαίνουμε σοφότεροι και εμπειρότεροι..

Όσο για τα σχόλια του elum φαντάζομαι πως είναι χιούμορ (μάυρο, αλλά καλό)

Τίτλος: Απ: Εκεί που είσαι ήμουνα ..και εδώ που είμαι θα ΄ρθεις....
Αποστολή από: kellykou στις Μαρτίου 04, 2009, 11:53:35 pm

ειμαι σιγουρη οτι αυτο που θελει να πει ο/η elum είναι οτι σε καθε γκριζο υπαρχει παντα ως συστατικο το ασπρο και οτι η αισιοδοξια και το χιουμορ μας κανουν να τραβαμε μπροστα.
elum συμφωνω απολυτα.
αυτο που εχει σημασια ειναι να χαμογελαμε παντα. :)

Τίτλος: Απ: Εκεί που είσαι ήμουνα ..και εδώ που είμαι θα ΄ρθεις....
Αποστολή από: Sophaki στις Μαρτίου 04, 2009, 11:56:25 pm

Με πολύ αγάπη στις μαμάδες  .................

«Μαμά, γέρασες…»
3 Μαρτίου 2009, 09:01


Αν και πάνε πολλά χρόνια που ήμουν παιδί (τουλάχιστον 20!) ήρθαν οι γιοι μου να μου το θυμίσουν...

Σάββατο, ημέρα ρεπό για εμένα και όχι για το σύζυγο και τα παιδιά μου που θέλουν να παίξουν. Τι κι αν τους έλεγα ότι πρέπει να κάνω δουλειές στο σπίτι, τι κι αν τους έλεγα ότι πρέπει να πάω να ψωνίσω, τίποτα! Αυτοί ανένδοτοι!

«Μαμά πρέπει να παίξουμε και λίγο. Έλα σε παρακαλώ… Δε σε βλέπουμε που δε σε βλέπουμε όλη τη βδομάδα, κάνε μας τουλάχιστον αυτό το χατίρι..»

Μέχρι που μου ρίχνουν και τη «βόμβα», έτσι, για να με τσακίσει ακόμη περισσότερο.

«Περνάνε τα χρόνια μαμά. Δεν θα ήμαστε για πολλά ακόμη χρόνια παιδιά. Θα μεγαλώσουμε και θα φύγουμε από το σπίτι κι εσύ θα μείνεις μόνη σου. Θα κλαίς και θα παρακαλάς να έρθουμε να σε δούμε, αλλά εμείς θα έχουμε δικά μας σπίτια.»

Πωπώ τι μου είπε… Τι κεραμίδα ήταν αυτή Παναγία μου! Πάει... Τα χάνω τα παιδιά μου... Τα πάντρεψα και δεν το κατάλαβα!

Άρχισα να σκέφτομαι πώς θα κερδίσω το χαμένο χρόνο. Τι ακριβώς να παίξουμε. Κρυφτό ή μήπως κυνηγητό; Αλλά μέσα στο σαλόνι; Δε γίνεται. Μήπως τα «μήλα»; Μπα...

«Μαμά έλα να παίξουμε. Φέρε τη monopoly.»

Τίποτα! Τα παιδιά μου έχουν επίπεδο. Ακούς εκεί monopoly. Δε λέω. Είναι ένα πασίγνωστο επιτραπέζιο, αλλά δεν περίμενα από το τετράχρονο παιδί μου να τα ξέρει αυτά.

Παίξαμε και με «τσάκισε». Όλο το Κολωνάκι το έκανε ξενοδοχεία και τα βόρεια προάστια σπίτια. Επιχειρηματικό μυαλό, σκέφτηκα. Δε θα πεινάσει ποτέ!

«Μαμά, πάμε να παίξουμε κι ένα μπασκετάκι;»

Μωρέ και μπάσκετ έπαιξα και ποδόσφαιρο στον ακάλυπτο χώρο μέχρι που κάποια στιγμή κόντεψα να λιποθυμήσω.

Μου λέει τότε πάλι ο Γιώργος. «Σου έχω πει ρε μάνα. Κόφτο το άτιμο αφού σε χαλάει. Δεν το καταλαβαίνεις πια; Γέρασες μάνα!»

Ε, όχι! Αυτό πάει πολύ. Όχι και γριά η μανούλα. Που κάθεται και δουλεύει όλη μέρα για να σας τα παρέχει όλα και να είστε ευχαριστημένοι!

«Ξέρω τι σκέφτεσαι μαμά. Είμαι παιδί σου… μου τα δίνεις όλα και δεν είσαι γριά. Ναι, αλλά ξεχνάς κάτι μαμά. Μου τα δίνεις όλα εκτός από κάτι…

ΤΗ ΜΑΜΑ ΜΟΥ…»

Αφιερωμένο σε όλα τα παιδιά του κόσμου που

Τους λείπει η μαμά τους…

Τίτλος: Απ: Εκεί που είσαι ήμουνα ..και εδώ που είμαι θα ΄ρθεις....
Αποστολή από: limnioti στις Μαρτίου 05, 2009, 01:05:51 am

 αφιερωμενο σε όλες τις μαμαδες

μια φορά κι έναν καιρό ήταν μια μηλιά...
και αγαπούσε ένα αγοράκι.
Και κάθε μέρα το αγοράκι πήγαινε και μάζευε τα φύλλα της και τα έπλεκε στεφάνι κι έπαιζε το βασιλιά του δάσους.
Σκαρφάλωνε στον κορμό της κι έκανε κούνια στα κλαδιά της κι έτρωγε μήλα.
Παίζανε και κρυφτό
Κι όταν το αγόρι κουραζόταν, αποκοιμιόταν στον ίσκιο της.
Και το αγόρι αγαπούσε τη μηλιά...
πάρα πολύ.
Κι η μηλιά ήταν ευτυχισμένη.
Μα πέρασαν τα χρόνια
Και το αγόρι μεγάλωσε.
Και πολλές φορές η μηλιά έμενε μοναχή.
Τότε μια μέρα το αγόρι πήγε στη μηλιά κι η μηλιά είπε:
«Έλα αγόρι, έλα να σκαρφαλώσεις στον κορμό μου και να κάνεις κούνια στα κλαδιά μου, να φας μήλα και να παίξεις στον ίσκιο μου αποκάτω και να ‘σαι ευτυχισμένο».
«Είμαι μεγάλος πια για να σκαρφαλώνω και να παίζω», είπε το αγόρι. «Θέλω ν’ αγοράσω πράγματα και να καλοπεράσω. Θέλω λεφτά. Μπορείς να μου δώσεις λεφτά;»
«Λυπάμαι», είπε η μηλιά, «μα έχω εγώ δεν έχω λεφτά. Έχω μονάχα φύλλα και μήλα. Πάρε τα μήλα μου, Αγόρι, και πούλησέ τα στην πόλη. Έτσι θα ‘χεις λεφτά και θα ‘σαι ευτυχισμένο».
Και τότε το αγόρι σκαρφάλωσε στη μηλιά, μάζεψε τα μήλα της και τα πήρε μαζί του.
Κι η μηλιά ήταν ευτυχισμένη.
Μα το αγόρι έκανε πολύ καιρό να ξαναφανεί... και η μηλιά ήταν λυπημένη.
Ώσπου μια μέρα το αγόρι ξαναγύρισε κι η μηλιά τρεμούλιασε απ’ τη χαρά της κι είπε:
«Έλα αγόρι, έλα να σκαρφαλώσεις στον κορμό μου και να κάνεις κούνια στα κλαδιά μου και να ‘σαι ευτυχισμένο».
«Δεν έχω πια χρόνο να σκαρφαλώνω», είπε το αγόρι. «Θέλω ένα σπίτι που να δίνει ζεστασιά», είιπε. «Θέλω γυναίκα και παιδιά, και γι’αυτό χρειάζομαι ένα σπίτι. «Μπορείς να μου δώσεις ένα σπίτι;»
«Εγώ δεν έχω σπίτι», είπε η μηλιά. «Σπίτι μου είναι το δάσος, μα μπορείς να κόψεις τα κλαδιά μου και να χτίσεις ένα σπίτι. Τότε θα ‘σαι ευτυχισμένο».
Κι έτσι το αγόρι έκοψε τα κλαδιά της και τα πήρε μαζί του για να χτίσει το σπίτι του.
Κι η μηλιά ήταν ευτυχισμένη.
Μα το αγόρι έκανε πολύ καιρό να ξαναφανεί. Κι όταν γύρισε η μηλιά ήταν τόσο ευτυχισμένη που ούτε να μιλήσει καλά-καλά δεν μπορούσε.
«Έλα, Αγόρι», ψιθύρισε, «έλα να παίξεις»
«Είμαι πια πολύ γέρος και πολύ λυπημένος για να παίζω είπε το αγόρι. «Θέλω μια βάρκα να με πάρει μακριά. Μπορείς να μου δώσεις μια βάρκα;»
«Κόψε τον κορμό μου και φτιάξε μια βάρκα», είπε η μηλιά. «Έτσι θα μπορέσεις να φύγεις μακριά...και να ‘σαι ευτυχισμένο».
Και τότε το αγόρι έκοψε τον κορμό της έφτιαξε μια βάρκα κι έφυγε μακριά.
Κι η μηλιά ήταν ευτυχισμένη...μα όχι πραγματικά.
Κι ύστερα από πολύ καιρό το αγόρι ξαναγύρισε.
«Λυπάμαι, Αγόρι», είπε η μηλιά, «μα δε μου απόμεινε τίποτα πια για να σου δώσω... Δεν έχω μήλα».
«Τα δόντια μου δεν είναι πια για μήλα», είπε το αγόρι.
«Δεν έχω κλαδιά», είπε η μηλιά. «Δεν μπορείς να κάνεις κούνια...»
«Είμαι πολύ γέρος πια για να κάνω κούνια», είπε το αγόρι.
«Δεν έχω κορμό», είπε η μηλιά. «Δεν μπορείς να σκαρφαλώσεις...»
«Είμαι πολύ κουρασμένος πια για να σκαρφαλώνω», είπε το αγόρι.
«Λυπάμαι», αναστέναξε η μηλιά. «Μακάρι να μπορούσα να σου δώσω κάτι... μα δε μου απόμεινε τίποτα πια. Δεν είμαι παρά ένα γέρικο κούτσουρο. Λυπάμαι...»
«Δε θέλω και πολλά τώρα πια», είπε το αγόρι, «μονάχα ένα ήσυχο μέρος να κάτσω και να ξαποστάσω. Είμαι πολύ κουρασμένος».
«Τότε», είπε η μηλιά, κι ίσιωσε τον κορμό της, «τότε, ένα γέρικο κούτσουρο είναι ό,τι πρέπει να κάτσεις και να ξαποστάσεις. Έλα, Αγόρι, κάτσε. Κάτσε και ξεκουράσου».
Και το αγόρι έκατσε και ξεκουράστηκε.
Κι η μηλιά ήταν ευτυχισμένη.

"Το δέντρο που έδινε", ΣΕΛ ΣΙΛ

Τίτλος: Απ: Εκεί που είσαι ήμουνα ..και εδώ που είμαι θα ΄ρθεις....
Αποστολή από: vecchiarella στις Μαρτίου 05, 2009, 08:28:16 am

Παράθεση από: bikini στις Μαρτίου 04, 2009, 08:16:14 pm

Μου έστειλαν μία πολύ ωραία, φανταστική παρουσίαση στο mail μου.
Γνωρίζει κάποιος πώς θα την αντιγράψω εδώ, για να την δείτε;

Προσπάθησα να αντιγράψω και εγώ και δεν γίνεται , μήπως αν την επιλέξεις και κάνεις δεξί κλίκ αποθήκευση και μετά την καλέσεις σαν αρχείο ?

Τίτλος: Απ: Εκεί που είσαι ήμουνα ..και εδώ που είμαι θα ΄ρθεις....
Αποστολή από: marianV στις Μαρτίου 05, 2009, 09:16:40 am

         kellykou με έκανες και έριξα πολύ κλάμα.... Σου εύχομαι ολόψυχα να είσαι γερή και δυνατή, όπως και όλες κοριτισια......
.....τους γονείς μου τους αποφεύγω γιατί σχεδόν σε κάθε μας συνάντηση με πληγώνουν....ωστόσο μετά και το βιντεάκι και τα λεγόμενά σας συνειδητοποίησα κάτι....... οι γονείς μου δεν είναι τέλειοι, ειναι πολύ καλοί ωστόσο κάνουν συνεχώς λάθη που με πληγώνουν....... εγώ όμως τι κάνω;;;; Μάλλον είμαι σαν τον Μπουγιούρη.......... (τουλάχιστον ας είχα τα μάτια του.........(έτσι για να ευθυμήσω λίγο και να μην χτυπήσω το κεφάλι μου στον τοίχο....)

Τίτλος: Απ: Εκεί που είσαι ήμουνα ..και εδώ που είμαι θα ΄ρθεις....
Αποστολή από: Sophaki στις Μαρτίου 05, 2009, 09:25:05 am

limnioti

Υπέροχο......

Μερικές φορές εμείς τα "παιδιά" είμαστε αχάριστοι...

Μόνο όταν κάποια στιγμή "φύγουν" οι γονείς μας θα καταλάβουμε πόσο πολύ τους χρειαζόμαστε.

Τους βγάζουμε από τη ζωή μας όταν μεγαλώσουμε και δε θέλουμε καν να μας μιλάνε όπως παλιά (μεγαλώσαμε υποτίθεται και δε δεχόμαστε συμβουλές)
-Αχου άσε με ρε μάνα ....
-Τι θες ρε πατέρα και με πρήζεις???

Πόσες φορές δεν τα έχουμε πει αυτά? (όλοι μας)

Δε λέω, μπορεί και αυτοί να έχουν κάνει λάθη και πολλά μάλιστα αλλά δεν αξίζει να κλείσουμε και το μάτι καμμιά φορά?

Μας γεννήσανε ,μας έδωσαν ζωή,πονέσανε για μας ..όταν πια γεράσουνε τότε θα καταλάβουμε ....

 :-\
 

Τίτλος: Απ: Εκεί που είσαι ήμουνα ..και εδώ που είμαι θα ΄ρθεις....
Αποστολή από: elranna στις Μαρτίου 05, 2009, 02:07:08 pm

Να σας πω κάτι... δεν μ'αρέσει να είμαι ο κυνικός της υπόθεσης και ο δικηγόρος του διαβόλου, (αν και τώρα τελευταία το συνηθίζω...), αλλά... ξεκινάω λέγοντας ότι λατρεύω τους γονείς μου και ότι έχω υπέροχη σχέση μαζί τους. Όσο περισσότερο όμως δουλεύω στην εκπαίδευση, βλέπω τραγικά πράγματα που κάνουν κάποιοι γονείς στα παιδιά τους, έχοντας πάντα τις καλύτερες των προθέσεων. Οι γονείς είναι υπέροχοι, η αγάπη και η ασφάλεια που μας παρέχουν είναι υπέροχα συναισθήματα, αλλά -και δυστυχώς- δεν είναι έτσι όλοι οι γονείς. Έχω δει πραγματικά δύσκολες περιπτώσεις γονιών, που έχουν προκαλέσει τρομερά προβλήματα στα παιδιά τους και το σημαντικότερο απ'όλα είναι ότι πραγματικά εκείνη τη στιγμή θεωρούσαν ότι έπρατταν για το καλό των παιδιών τους. Για να μην συζητήσουμε για περιπτώσεις ενδοοικογενειακής βίας, σωματικής ή ψυχολογικής, που εκεί τα πράγματα πλέον είναι ακραία.

Πάντως, δεν είναι όλοι οι γονείς εκ θέσεως "καλοί". Όσοι απο εμάς είχαμε την τύχη να έχουμε όμως καλούς γονείς, νομίζω ότι είμαστε εξαιρετικά τυχεροί. Αχάριστη δεν είμαι, απλά μερικές φορές αναρωτιέμαι αν αρκεί μόνο η πρόθεση...

Τίτλος: Απ: Εκεί που είσαι ήμουνα ..και εδώ που είμαι θα ΄ρθεις....
Αποστολή από: Sophaki στις Μαρτίου 05, 2009, 02:24:43 pm

Παράθεση από: elranna στις Μαρτίου 05, 2009, 02:07:08 pm

Να σας πω κάτι... δεν μ'αρέσει να είμαι ο κυνικός της υπόθεσης και ο δικηγόρος του διαβόλου, (αν και τώρα τελευταία το συνηθίζω...), αλλά... ξεκινάω λέγοντας ότι λατρεύω τους γονείς μου και ότι έχω υπέροχη σχέση μαζί τους. Όσο περισσότερο όμως δουλεύω στην εκπαίδευση, βλέπω τραγικά πράγματα που κάνουν κάποιοι γονείς στα παιδιά τους, έχοντας πάντα τις καλύτερες των προθέσεων. Οι γονείς είναι υπέροχοι, η αγάπη και η ασφάλεια που μας παρέχουν είναι υπέροχα συναισθήματα, αλλά -και δυστυχώς- δεν είναι έτσι όλοι οι γονείς. Έχω δει πραγματικά δύσκολες περιπτώσεις γονιών, που έχουν προκαλέσει τρομερά προβλήματα στα παιδιά τους και το σημαντικότερο απ'όλα είναι ότι πραγματικά εκείνη τη στιγμή θεωρούσαν ότι έπρατταν για το καλό των παιδιών τους. Για να μην συζητήσουμε για περιπτώσεις ενδοοικογενειακής βίας, σωματικής ή ψυχολογικής, που εκεί τα πράγματα πλέον είναι ακραία.

Πάντως, δεν είναι όλοι οι γονείς εκ θέσεως "καλοί". Όσοι απο εμάς είχαμε την τύχη να έχουμε όμως καλούς γονείς, νομίζω ότι είμαστε εξαιρετικά τυχεροί. Αχάριστη δεν είμαι, απλά μερικές φορές αναρωτιέμαι αν αρκεί μόνο η πρόθεση...

Elranna,

Εχεις πολύ δίκιο ....μα πάρα πολύ δίκιο .

Απλά μάλλον αν παρακολουθήσεις τη  συζήτηση και το Video αρχικά ,έχει χτυπήσει σε όλους μας το συναίσθημα της αγάπης προς τους γονείς μας .....

Γι' αυτό και σε όλους μας αυτή η έκρηξη συναισθημάτων...

Τίτλος: Απ: Εκεί που είσαι ήμουνα ..και εδώ που είμαι θα ΄ρθεις....
Αποστολή από: Georgia s στις Μαρτίου 05, 2009, 09:54:04 pm

Παράθεση από: elranna στις Μαρτίου 05, 2009, 02:07:08 pm

Να σας πω κάτι... δεν μ'αρέσει να είμαι ο κυνικός της υπόθεσης και ο δικηγόρος του διαβόλου, (αν και τώρα τελευταία το συνηθίζω...), αλλά... ξεκινάω λέγοντας ότι λατρεύω τους γονείς μου και ότι έχω υπέροχη σχέση μαζί τους. Όσο περισσότερο όμως δουλεύω στην εκπαίδευση, βλέπω τραγικά πράγματα που κάνουν κάποιοι γονείς στα παιδιά τους, έχοντας πάντα τις καλύτερες των προθέσεων. Οι γονείς είναι υπέροχοι, η αγάπη και η ασφάλεια που μας παρέχουν είναι υπέροχα συναισθήματα, αλλά -και δυστυχώς- δεν είναι έτσι όλοι οι γονείς. Έχω δει πραγματικά δύσκολες περιπτώσεις γονιών, που έχουν προκαλέσει τρομερά προβλήματα στα παιδιά τους και το σημαντικότερο απ'όλα είναι ότι πραγματικά εκείνη τη στιγμή θεωρούσαν ότι έπρατταν για το καλό των παιδιών τους. Για να μην συζητήσουμε για περιπτώσεις ενδοοικογενειακής βίας, σωματικής ή ψυχολογικής, που εκεί τα πράγματα πλέον είναι ακραία.

Πάντως, δεν είναι όλοι οι γονείς εκ θέσεως "καλοί". Όσοι απο εμάς είχαμε την τύχη να έχουμε όμως καλούς γονείς, νομίζω ότι είμαστε εξαιρετικά τυχεροί. Αχάριστη δεν είμαι, απλά μερικές φορές αναρωτιέμαι αν αρκεί μόνο η πρόθεση...

++++ φυσικά και ΔΕΝ ΑΡΚΕΙ!!

Τίτλος: Απ: Εκεί που είσαι ήμουνα ..και εδώ που είμαι θα ΄ρθεις....
Αποστολή από: MATH στις Μαρτίου 14, 2009, 11:19:12 pm

Μια και από τα ραγισμένα κρύσταλλα της ψυχής κύλησαν δάκρυα, θα σας πω με τη σειρά μου μόνο αυτό : όταν αντίκρυσα τη μάνα μου ακίνητη και αμίλητη στο δωμάτιο που την είχαμε φέρει - δεν θα μου ξαναμιλούσε πια γιατί είχε για πάντα σβήσει -  έτρεξα κάπου παράμερα να κλάψω.Όχι γιατί πέθανε αλλά γιατί δεν είχα ποτέ ...προλάβει να της πω ένα απλό '' ευχαριστώ '' .Κι ήμουνα 45 χρόνια κοντά της  !

  Μπάμπης

Τίτλος: Απ: Εκεί που είσαι ήμουνα ..και εδώ που είμαι θα ΄ρθεις....
Αποστολή από: N.Π. στις Μαρτίου 14, 2009, 11:45:10 pm

Η δική μου η μητέρα ήταν πάρα πολύ μικρή όταν με απέκτησε..και ήταν επίσης πολύ μικρή, όταν χώρισε..ο πατέρας αδιάφορος..η μητέρα ποτέ δεν έφτιαξε τη ζωή της..ούτε παντρεύτηκε..ούτε είχε προσωπική ζωή..η ζωή της ήταν και είμαι εγώ..δεν με μεγάλωσε όπως θα έπρεπε..με μεγάλωσε όπως μπορούσε..ποτέ δεν είχα καλές σχέσεις μαζί της, γιατί την θεωρούσα υπεύθυνη για τα άσχημα παιδικά και εφηβικά μου χρόνια..ζηλεύω, όταν βλέπω τη σχέση άλλων κοριτσιών με τη μαμά τους..τελευταία οι σχέσεις μας είναι καλύτερες..σήμερα μου είπε κάτι που με συγκίνησε πάρα πολύ..μου φίλησε το χέρι και μου ζήτησε να τη συγχωρήσω για τα λάθη της..της είπα ότι δεν έχω κάτι να της συγχωρήσω και ότι είμαι σίγουρη ότι κι εγώ θα κάνω, αν όχι τα ίδια λάθη, εξίσου σημαντικά λάθη με τα δικά μου παιδιά που ακόμη δεν έχω..

MATH, πραγματικά με συγκίνησες, όπως και η Kellykou.. :'(

Τίτλος: Απ: Εκεί που είσαι ήμουνα ..και εδώ που είμαι θα ΄ρθεις....
Αποστολή από: GR στις Μαρτίου 15, 2009, 01:00:08 am

Παράθεση από: N.Π. στις Μαρτίου 14, 2009, 11:45:10 pm

Η δική μου η μητέρα ήταν πάρα πολύ μικρή όταν με απέκτησε..και ήταν επίσης πολύ μικρή, όταν χώρισε..ο πατέρας αδιάφορος..η μητέρα ποτέ δεν έφτιαξε τη ζωή της..ούτε παντρεύτηκε..ούτε είχε προσωπική ζωή..η ζωή της ήταν και είμαι εγώ..δεν με μεγάλωσε όπως θα έπρεπε..με μεγάλωσε όπως μπορούσε..ποτέ δεν είχα καλές σχέσεις μαζί της, γιατί την θεωρούσα υπεύθυνη για τα άσχημα παιδικά και εφηβικά μου χρόνια..ζηλεύω, όταν βλέπω τη σχέση άλλων κοριτσιών με τη μαμά τους..τελευταία οι σχέσεις μας είναι καλύτερες..σήμερα μου είπε κάτι που με συγκίνησε πάρα πολύ..μου φίλησε το χέρι και μου ζήτησε να τη συγχωρήσω για τα λάθη της..της είπα ότι δεν έχω κάτι να της συγχωρήσω και ότι είμαι σίγουρη ότι κι εγώ θα κάνω, αν όχι τα ίδια λάθη, εξίσου σημαντικά λάθη με τα δικά μου παιδιά που ακόμη δεν έχω..

MATH, πραγματικά με συγκίνησες, όπως και η Kellykou.. :'(

αληθινο νοημα υπαρχει οταν ο γονιος αναγνωριζει τα λαθη του και ας μη τα συγχωρεσει το παιδι του...ποσο πολυ ποναει οταν καταλαβεις οτι πληγωσες την ψυχουλα του παιδιου σου..και ποσο λυτρωτικη ειναι η συγγνωμη και η προσπαθεια να επανορθωσεις..Αφιερωμενο σε ολες τις μαμαδες που με το αγχος της καθημερινοτητας και τη δουλεια χανουμε στιγμες απο τα πλασματακια μας.

Τίτλος: Απ: Εκεί που είσαι ήμουνα ..και εδώ που είμαι θα ΄ρθεις....
Αποστολή από: rania81 στις Μαρτίου 15, 2009, 02:03:14 am

Κάθε άνθρωπος έχει  διαφορετικά βιώματα και ανάλογα με τα βιώματα του πορεύεται και κάνει τις επιλογές του.Καμιά φορά γίνομαι σκληρή με τους γονείς μου και επικριτική σχετικά με τη στάση και τις επιλογές τους. Αυτό που προσπαθώ πάντα όμως να μην ξεχνώ είναι πως και αυτοί είναι άνθρωποι και για κάποιο λόγο λειτουργούν με τον τρόπο που λειτουργούν. Ξέρω πως αγαπούν τα παιδιά τους και ας μην το δείχνουν με το σωστό τρόπο ή για να το θέσω καλύτερα, με το τρόπο που θα ήθελα εγώ. Και όχι επειδή δεν θέλουν αλλά επειδή δεν ξέρουν το τρόπο, ίσως επειδή κανείς δεν τους δίδαξε το τρόπο.Και αυτό προσπαθώ να το σκέφτομαι κάθε φορά που είμαι έτοιμη να κρίνω έναν οποιοδήποτε άνθρωπο.Η συμπεριφορά που εκδηλώνει ένας άνθρωπος είναι συνάρτηση πολλών παραγόντων και δεν πρέπει να τη βλέπουμε αποκομμένη από αυτούς.Μακάρι να έκαναν όλοι οι γονείς το καλύτερο για τα παιδιά τους.Είμαστε όμως άνθρωποι και κάνουμε λάθη,ακόμα και όταν αποκτούμε το ρόλο του γονέα.Το θέμα είναι να έχουμε επίγνωση των λαθών μας και να προσπαθούμε να μαθαίνουμε συνεχώς, έχοντας πάντα μόνο αγάπη για τα παιδιά.Η σχέση γονέα-παιδιού χρειάζεται αγάπη και κατανόηση, και από τις δύο πλευρές, ενώ οι εγωισμοί και τα απωθημένα δεν έχουν θέση σε μια τέτοια σχέση.

Τίτλος: Απ: Εκεί που είσαι ήμουνα ..και εδώ που είμαι θα ΄ρθεις....
Αποστολή από: mat στις Μαρτίου 15, 2009, 11:12:28 am

Παράθεση από: MATH στις Μαρτίου 14, 2009, 11:19:12 pm

Μια και από τα ραγισμένα κρύσταλλα της ψυχής κύλησαν δάκρυα, θα σας πω με τη σειρά μου μόνο αυτό : όταν αντίκρυσα τη μάνα μου ακίνητη και αμίλητη στο δωμάτιο που την είχαμε φέρει - δεν θα μου ξαναμιλούσε πια γιατί είχε για πάντα σβήσει -  έτρεξα κάπου παράμερα να κλάψω.Όχι γιατί πέθανε αλλά γιατί δεν είχα ποτέ ...προλάβει να της πω ένα απλό '' ευχαριστώ '' .Κι ήμουνα 45 χρόνια κοντά της  !

  Μπάμπης

Σε ανάλογη θέση βρέθηκα κι εγώ με τον πατέρα μου και αυτό που κατάλαβα Μath.. ήταν ότι όταν μας προσπερνά ο χρόνος και τα γεγονότα και δεν έχουμε "προλάβει" να τους πούμε πόσο τους αγαπάμε φεύγουν αυτοί "παρεξηγημένοι" και μένουμε εμείς πίσω με ένα παντοτινό κενό, ελλειμματικοί.

Τίτλος: Απ: Εκεί που είσαι ήμουνα ..και εδώ που είμαι θα ΄ρθεις....
Αποστολή από: MATH στις Μαρτίου 15, 2009, 09:44:25 pm

Παράθεση από: mat στις Μαρτίου 15, 2009, 11:12:28 am

Παράθεση από: MATH στις Μαρτίου 14, 2009, 11:19:12 pm

Μια και από τα ραγισμένα κρύσταλλα της ψυχής κύλησαν δάκρυα, θα σας πω με τη σειρά μου μόνο αυτό : όταν αντίκρυσα τη μάνα μου ακίνητη και αμίλητη στο δωμάτιο που την είχαμε φέρει - δεν θα μου ξαναμιλούσε πια γιατί είχε για πάντα σβήσει -  έτρεξα κάπου παράμερα να κλάψω.Όχι γιατί πέθανε αλλά γιατί δεν είχα ποτέ ...προλάβει να της πω ένα απλό '' ευχαριστώ '' .Κι ήμουνα 45 χρόνια κοντά της  !

  Μπάμπης

Σε ανάλογη θέση βρέθηκα κι εγώ με τον πατέρα μου και αυτό που κατάλαβα Μath.. ήταν ότι όταν μας προσπερνά ο χρόνος και τα γεγονότα και δεν έχουμε "προλάβει" να τους πούμε πόσο τους αγαπάμε φεύγουν αυτοί "παρεξηγημένοι" και μένουμε εμείς πίσω με ένα παντοτινό κενό, ελλειμματικοί.

Τίτλος: Απ: Εκεί που είσαι ήμουνα ..και εδώ που είμαι θα ΄ρθεις....
Αποστολή από: sybe στις Μαρτίου 15, 2009, 10:31:39 pm

Παράθεση από: MATH στις Μαρτίου 15, 2009, 09:44:25 pm

  Και τότε μια ενοχή  φωνάζει μέσα σου :'' είσαι αγνώμων , είναι άχρηστα όσα έμαθες ή σπούδασες , γιατί δεν έμαθες το πιο απλό ,το πιο ανθρώπινο : να πεις στη μάνα σου ένα ευχαριστώ , ένα σ'αγαπώ και ας μην σου έδειξε ποτέ ότι το θέλει ''.

            Αλλά με τους γονείς μας δυστυχώς τα θεωρούμε όλα δεδομένα, δεν τους  λέμε ποτέ τίποτα και όταν αναλογιζόμαστε τις θυσίες τους για μας ή πόσο γνήσια ήταν η αγάπη τους , έχουν φύγει από κοντά μας ! Και αυτή η λέξη ή η φράση που ανήκε σε αυτούς και δεν ειπώθηκε ποτέ από το στόμα μας , είναι μια μαχαιριά, ένα κενό που μένει πάντα κενό , ένα σημάδι κατάμαυρο στη θύμηση απάνω !
    Μπάμπης

Πόσο πολύ με άγγιξαν αυτά τα λόγια...
Έχασα τον πατέρα μου πρόσφατα ( μήνες έχουν περάσει...) οι ενοχές που νιώθω για πράγματα που δεν πρόλαβα να του πω είναι πάρα πολλές...
Είμαι 30 χρονών και παρόλα αυτά νιώθω μικρό παιδάκι... Δεν είχα συνειδητοποιήσει πόσο ασφάλεια μου παρείχε και μόνο η παρουσία του. Χρηματικά δεν τον είχα ανάγκη πια και νόμιζα ότι είμαι αυτόνομη... Πόσο λάθος είχα... Η ανασφάλεια που ένιωσα με τον χαμό του ήταν απερίγραπτη... Ανασφάλεια συναισθηματική...

Σκέφτομαι πράγματα που ήθελα να πω και δεν είπα, πράγματα που ήθελα να προσφέρω και δεν πρόσφερα...Και εκείνος ήταν πάντα εδώ να προσφέρει τα πάντα... Και τώρα απλά έφυγε και νιώθω ότι δεν πήρε τίποτα από μένα... Τίποτα σε σχέση με αυτά που έδωσε...