Γενικά, διαπιστώνω ότι τα παιδιά συνήθως πάσχουν στον τομέα της αυτογνωσίας: έχουν εντελώς εσφαλμένη εικόνα για το πραγματικό επίπεδο στο οποίο βρίσκονται και θεωρούν ότι με λίγο διάβασμα θα πετύχουν υψηλούς στόχους. Δε λείπουν, βέβαια, και οι εξαιρέσεις, οι οποίες απλά επιβεβαιώνουν τον κανόνα...
Με τους γονείς είμαι απολύτως ειλικρινής. Μάλιστα φέτος, σε μια περίπτωση μαθητή θεωρητικής κατεύθυνσης Γ' Λυκείου, πρότεινα στη μητέρα του να σταματήσουμε τα μαθήματα, γιατί τσάμπα πλήρωνε η γυναίκα. Αυτός, εν τω μεταξύ, νόμιζε ότι θα βγάλει (χαλαρά κιόλας) 15-16.000 μόρια, τη στιγμή που είναι ζήτημα αν θα περάσει τη βάση! Της είπα, λοιπόν, την καθαρή αλήθεια. Αν και η μητέρα δε δέχθηκε να σταματήσουμε, με το σκεπτικό ότι όλο και κάτι θα του μείνει από τα μαθήματα, ενώ, στην αντίθετη περίπτωση, ήταν χαμένος για χαμένος, εγώ ήμουν έτοιμη να διακόψω. Δεν ξέρω, βέβαια, αν θα πρότεινα τη διακοπή στην περίπτωση που δεν είχα άλλα μαθήματα, θα ήμουν όμως ακριβέστατη στην περιγραφή της κατάστασης. Και στο παρελθόν, με πολύ λιγότερα ιδιαίτερα, ποτέ δεν παραπλάνησα τους γονείς.
Δε νομίζω ότι, όποιος θέλει να μακροημερεύσει σε αυτή τη δουλειά, έχει το περιθώριο να ωραιοποιεί τις καταστάσεις, γιατί θα τις βρει μπροστά του.
Γενικά, διαπιστώνω ότι τα παιδιά συνήθως πάσχουν στον τομέα της αυτογνωσίας: έχουν εντελώς εσφαλμένη εικόνα για το πραγματικό επίπεδο στο οποίο βρίσκονται και θεωρούν ότι με λίγο διάβασμα θα πετύχουν υψηλούς στόχους. Δε λείπουν, βέβαια, και οι εξαιρέσεις, οι οποίες απλά επιβεβαιώνουν τον κανόνα...Μου έχει τύχει περίπτωση Α Λυκείου που δεν ήξερε να ξεχωρίζει τα ρήματα( και ήθελε να γίνει φιλόλογος)!
Bikini, η δική μου εντύπωση είναι ότι το πρόβλημα είναι πολύ πιο σοβαρό. Δεν είναι ότι δεν διαβάζουν τη γραμματική, είναι ότι ΔΕΝ ΞΕΡΟΥΝ να εντοπίζουν μέσα στη γραμματική που είναι αυτό που πρέπει να διαβάσουν. Για παράδειγμα, τους λες, βρε παιδιά, αυτό το καταθέντα τι είναι συντακτικά; Σου λένε ότι να 'ναι. Τους λες: Ανοίξτε τη γραμματική και βρείτε το. Παιδιά που έχουν διδαχθεί το τίθημι μια εβδομάδα πριν δεν το βρίσκουν, ακόμα κι αν τους αφήσεις 10 λεπτά να ψάχνουν τη γραμματική. Εκεί εντοπίζω εγώ το πρόβλημα και αυτό προσπαθώ να δουλέψω, γιατί στην α'λυκείου έχω και μαθητές που δεν θα πάνε θεωρητική, οπότε τι να τα ταλαιπωρώ τα παιδιά με πράγματα που θα έχουν ξεχάσει μέχρι το καλοκαίρι; Έχω δει ότι αυτό δουλεύει. 4-5 παιδιά έχουν βάλει ήδη αυτοκόλλητους σελιδοδείκτες στο συντακτικό και όποτε τύχει κάτι δύσκολο στο συνακτικό, μπορούν να ανατρέξουν. Έτσι όμως διαβάζουν τον κανόνα, κάτι που νομίζω ότι τους βοηθάει πολύ περισσότερο απ'ότι να τους δώσω την έτοιμη τροφή και θα μπορέσουν να το κάνουν και μόνα τους σπίτι... Δεν ξέρω, σου λέω, ότι μένω πίσω στην ύλη μου έτσι, αλλά τα μακροπρόθεσμα αποτελέσματα νομίζω ότι το αξίζουν. Αλλά θέλω να ακούσω και γνώμες...
Δεν υπάρχει πια η αυτενέργεια του μαθητή!
Και η διδασκαλία δεν πετυχαίνει τους στόχους της, όταν ο μαθητής είναι παθητικός δέκτης / αποδέκτης...
Νομίζω πως αυτό δεν έχουν καταλάβει οι σημερινοί μαθητές... Ότι εμείς δεν είμαστε μάγοι, αλλά ο ρόλος μας είναι βοηθητικός...
παντα λεω στους γονεις την αληθεια και επιδιωκω να τους βλεπω και να συζητω μαζι τους παντα παρουσια του παιδιου.
μαλιστα θα ελεγα οτι ο καθηγητης ειναι μεγαλη "προκληση" για τη προοδο που θα εχει ο μαθητης του.
οταν ο μαθητης σε θαυμαζει τοτε προοδευει ακομα περισσοτερο.
εγω ειχα μια μαθητρια που την προγυμναζα για να δωσει θεωρητικη (παρα πολυ ωραια κοπελα)
επειδη με συμπαθουσε και αυτη διαβαζε συνεχως ολο και περισσοτερο και οσο διαβαζε και περνουσε ο καιρος τοσο ελαφραινε το ντυσιμο της γιατι ακριβως βαραινανε οι γνωσεις της (ειναι ο λεγομενος απο τον πλατωνα "παιδαγωγικος ερως" Πλ."φαιδων")
Σχετικά με τη διόρθωση των ασκήσεων έχω κι ένα άλλο κόλλημα: ενώ φυσικά διορθώνω ατελείωτα στο σπίτι, πιστεύω ότι αυτό που ουσιαστικά ωφελεί είναι η συζήτηση της σωστής λύσης στην τάξη και όχι η διόρθωση σε ατομική βάση...άλλη "απώλεια πολύτιμου διδακτικού χρόνου" και από εκεί!
Σχετικά με τη διόρθωση των ασκήσεων έχω κι ένα άλλο κόλλημα: ενώ φυσικά διορθώνω ατελείωτα στο σπίτι, πιστεύω ότι αυτό που ουσιαστικά ωφελεί είναι η συζήτηση της σωστής λύσης στην τάξη και όχι η διόρθωση σε ατομική βάση...άλλη "απώλεια πολύτιμου διδακτικού χρόνου" και από εκεί!
Συμφωνώ, έχεις απόλυτο δίκιο!
Τους έκανα όλο το λύω και λύομαι στον πίνακα βήμα-βήμα: θέμα, κατάληξη, αύξηση, ίδιο θέμα ανά 2 οι χρόνοι κτλ.
Όταν με το καλό τελειώσαμε, έβαλα την επόμενη διδακτική ώρα τεστ. Τσάμπα! >:( Τίποτα από αυτά που έκανα στον πίνακα με τη συμμετοχή των μαθητών μου δεν είναι εφαρμοσμένο στο γραπτό τους!!! :oΝα ανοίξω το κεφάλι να τους τα βάλω μέσα;;; >:(
και το απόλυτο κενό.....σαν να μην τα είπες ποτέ! Σαν να τους έβαλες τεστ στα ιαπωνικά....
ΑΥΤΟ ΠΩΣ ΓΙΝΕΤΑΙ, ΜΟΥ ΕΞΗΓΕΙ ΚΑΠΟΙΟΣ;;
και το απόλυτο κενό.....σαν να μην τα είπες ποτέ! Σαν να τους έβαλες τεστ στα ιαπωνικά....
ΑΥΤΟ ΠΩΣ ΓΙΝΕΤΑΙ, ΜΟΥ ΕΞΗΓΕΙ ΚΑΠΟΙΟΣ;;
Απλά δεν τους ενδιαφέρεινα μάθουν. Δυστυχώς!
Δεν τους λείπει μόνο η μέθοδος, αλλά και η διάθεση για μάθηση. Εγώ θυμάμαι ακόμη τη χαρά που έπαιρνα όταν μάθαινα κάτι. Σήμερα χαίρονται μόνο αν πάρουν υψηλούς βαθμούς, ανεξαρτήτως του αν αυτοί ανταποκρίνονται στην κεκτημένη γνώση.
Το να θεωρούν την ίδια τη γνώση ως ανταμοιβή, αυτή είναι η μεγάλη πρόκληση για μας, μεγαλύτερη και από το να τους μάθουμε τον τρόπο...
Και, φυσικά, είναι εντελώς ουτοπικό αυτό που γράφω...
Τα παιδιά έχουν διάθεση για μάθηση, πάντα έχουν. Το θέμα είναι ότι δεν έχουν διάθεση να μάθουν αυτά που θέλουμε να τους διδάξουμε εμείς. Μην τα ισοπεδώνουμε.
Τα παιδιά δεν διαβάζουν (και δικαίως) επειδή τα μαθήματα τους είναι άχρηστα στην πραγματική ζωή (και πια το έχουν καταλάβει όλοι).
Αντίθετα, αν υπήρχε μάθημα για τον τρόπο να πετύχεις στη ζωή σου με μέσον, ή πώς να βρεις μέσον αν δεν έχεις, κτλ, τότε αυτό θα ήταν ένα χρήσιμο μάθημα και δεν θα χρειαζόταν κάποιο ειδικό κίνητρο για να το διαβάσουν τα παιδιά.
Τα παραπάνω προκύπτουν επειδή (παρόλο που δεν το αντιλαμβάνονται όλοι οι εντός του συστήματος) το σχολείο δεν μπορεί να λειτουργήσει χωρίς σύνδεση με την πραγματική κοινωνία και κυρίως με την οικονομική δραστηριότητα της κοινωνίας. Σε παλιότερες εποχές η μόρφωση ήταν μια επένδυση που εξασφάλιζε με ικανοποιητική απόδοση την κοινωνική άνοδο και την καλύτερη διαβίωση σε σχέση με κάποιον με χαμηλότερη μόρφωση. Αντίθετα τώρα, το βασικό προσόν που απαιτείται είναι το μέσον και δευτερευόντως η όποια κάποια μόρφωση (αλλά και να μην υπάρχει, δε βαριέσαι, μέσον να έχουμε και θέση βρίσκουμε). Το πρόβλημα λοιπόν προκύπτει επειδή αυτά τα έχουν πλέον καταλάβει οι μαθητές... δηλαδή εμείς στη θέση τους θα διαβάζαμε περισσότερο;
δηλαδή εμείς στη θέση τους θα διαβάζαμε περισσότερο;προσωπικα ,οχι. δεν ειμαι του διαβασματος....
Ίσως τα παιδια τα 'καταστρέφουμε' εμεις οι γονεις σε συνεργασια με τους δασκάλους ήδη απο το δημοτικο..
Τι εννοώ:
Πριν παει ο γιος μου σχολειο, άκουγα διάφορες φιλες/γνωστες μαμαδες να μιλανε για το διάβασμα του παιδιου τους σε 1ο πληθυντικο 'διαβάζουμε/δεν καταλάβαμε/λύσαμε/γράψαμε'. Απο τις συζητήσεις φαινόταν ότι θεωρείται πλέον φυσιολογικο - αν όχι επιβεβλημενο - το πρωτακι (και δευτερακι και παει λεγοντας..) να διαβαζει μαζι με τη μαμα και στις αποριες μου απαντουσαν με στυλ 'κατσε και θα δεις, θα'ρθει και η σειρα σου'
Ήρθε η σειρα μου και διαπιστωνω οτι η πλειοψηφια των συμμαθητων του παιδιου μου διαβαζει με τη μαμα (η οποια φροντιζει όχι απλά να τσεκαρει οτι το παιδι έκανε ό,τι εργασιες ειχε όπως κάνω, αλλά να τις ελεγξει/διορθώσει, να το εξετάσει κλπ), καποια παιδια πανε σε κέντρα μελέτης που τους κανουν τις εργασιες, ενω η δασκάλα του ολοήμερου γράφει τις λυσεις των ασκησεων του πρωινού στον πινακα για να τις αντιγραψουν οι μαθητες!! Αυτο ήδη απο Α &
το να διαβαζει το πρωτακι κλπ με τη μαμα του ή με καποιον δασκαλο δεν ειναι κακο,Για το πρωτάκι έχεις δικιο, εκει χρέιάζεται καθοδήγηση - μιλάω έχοντας υποψη μου παιδια που τελειώνουν το δημοτικο και δεν μπορουν να διαβασουν αν η μαμα δεν είναι διπλα τους, ή που γράφουν τις εκθεσουλες τους μαζί με τη μαμα... Και φτάνουν στο Γυμνάσιο και συνεχίζουν με τον ίδιο τρόπο..
ουτε και το να διορθωνει,να εξεταζει η μαμα τις εργασιες ειναι κακο, αρκει αυτο να γινεται μαζι με το παιδι και με τον καταλληλο τροπο.
Αυτα τα παιδια υπάρχει ποτέ περιπτωση να μάθουν πώς να διαβάζουν?
μα η δουλεια του δασκαλου δεν ειναι να δινει ασκησεις για το σπιτι.
Αυτα τα παιδια υπάρχει ποτέ περιπτωση να μάθουν πώς να διαβάζουν?
Με αυτό τον τρόπο ούτε το πώς αλλά ούτε και το τι δεν μαθαίνουν!
Προσωπικά έχω βαρεθεί να διορθώνω άριστες ασκήσεις από το σπίτι και γεμάτα λάθη την ίδια άσκηση όταν γίνεται στο σχολείο. Οπότε έχω πλέον ελαττώσει τις ασκήσεις για το σπίτι, γίνονται όλα στην τάξη.
Πάντως εγώ έκθεση έμαθα να γράφω στην Α' Λυκείου. Προσφάτως βρήκα παλιά μου σκέφτομαι και γράφω και απόρησα γιατί μου έβαζαν καλούς βαθμούς στο σχολείο.
μα η δουλεια του δασκαλου δεν ειναι να δινει ασκησεις για το σπιτι.Τωρα εσυ γιατι ξυνεις πληγές? :)
κακως δινει οποιος δινει. τα παιδια με το ολοημερο θα πρεπει να κανουν τις ασκησεις στο σχολειο, διαφορετικα τι θα πει ολοημερο?
Αληθεια τι ειναι ολοημερο?
Σήμερα έβαλα τεστ στην εισαγωγή της λυρικής, προειδοποιημένο εδώ και 1 βδομάδα.Εγώ δε θα θεωρούσα ότι κάτι τέτοιο αποδεικνύει πως η μαθήτρια είναι αδιάβαστη!
Μαθήτριά μου έγραψε, μεταξύ άλλων, ότι "τη λυρική ποίηση καλλιέργησε και ο Αρχίλογος".
Όταν τη ρώτησα ποιος, μου απάντησε το ίδιο: Αρχίλογος.
Αυτό το περιστατικό αφορά διαβασμένους μαθητές ή αδιάβαστους;;;
Φανταστείτε σε ποια κατάσταση βρίσκονται τα ΕΠΑΛ, όπου το επίπεδο μαθητών είναι επιεικώς απαράδεκτο...Ντρέπομαι πολλές φορές διαβάζοντας κείμενα τους και οργίζομαι με το Υπουργείο που στον ιδρυτικό νόμο έχει προϋπόθεση για την φοίτηση στην ΕΠΑΣ την ολοκλήρωση της Α Λυκείου ΕΠΑΛ, για να λάβουν (εδώ γελάμε) και γενική παιδεία! Και με 175 συνολικά μαθητές στα 8 τμήματα που έχω τα νεύρα μου τη βγάζουν- δεν τη βγάζουν καθαρή εφέτος.................... >:(