Διαβάζουν οι σημερινοί μαθητές;

[elranna]

   Απλά δεν τους ενδιαφέρεινα μάθουν. Δυστυχώς!
   Δεν τους λείπει μόνο η μέθοδος, αλλά και η διάθεση για μάθηση. Εγώ θυμάμαι ακόμη τη χαρά που έπαιρνα όταν μάθαινα κάτι. Σήμερα χαίρονται μόνο αν πάρουν υψηλούς βαθμούς, ανεξαρτήτως του αν αυτοί ανταποκρίνονται στην κεκτημένη γνώση.
   Το να θεωρούν την ίδια τη γνώση ως ανταμοιβή, αυτή είναι η μεγάλη πρόκληση για μας, μεγαλύτερη και από το να τους μάθουμε τον τρόπο...
   Και, φυσικά, είναι εντελώς ουτοπικό αυτό που γράφω...

Τα παιδιά έχουν διάθεση για μάθηση, πάντα έχουν. Το θέμα είναι ότι δεν έχουν διάθεση να μάθουν αυτά που θέλουμε να τους διδάξουμε εμείς. Μην τα ισοπεδώνουμε. Εγώ έχω δει ότι όταν τα βγάλεις από την πεπατημένη, μπορούν να κάνουν θαύματα. Πρόσφατο παράδειγμα ήταν ένα πρόγραμμα που έτρεξε στο σχολείο μας, που τα παιδιά έκαναν μια καταπληκτική δραματοποίηση και μελοποίηση παράλληλα ενός ντόπιου ποιητή, που είναι και εκτός κανόνα. Απλά πρέπει να βρούμε τον τρόπο τους, δεν πρέπει να θεωρούμε αυτονόητο ότι τα δικά μας γούστα είναι και δικά τους. Γιατί να είναι εξάλλου;

Η μεγαλύτερη νίκη που πέτυχα στα αρχαία (που αναγκαστικά έδωσα αρκετές φωτοτυπίες) ήταν να πάρουν 3-4 μαθητές ένα ντοσιέ και να τις βάλουν μέσα, κοινώς να οργανώσουν τη γνώση που τους δίνω, έστω και έτοιμη. Τα παιδιά αυτά τώρα αρχίζουν σιγά σιγά να μαθαίνουν τον τρόπο να μαθαίνουν αρχαία, μετά από τόσους μήνες. Δεν μπορούμε να πιάσουμε όλους τους μαθητές, τι να κάνουμε; Και νομίζω ότι βοηθάει πολύ η συζήτηση. Στη μέση της χρονιάς, έκανα μια καλή συζήτηση με το τμήμα, να μου πουν ανοιχτά τη γνώμη τους, τι πάει καλά, τι δεν πάει καλά στο μάθημα. Πήρα πολύ καλο feedback, ειλικρινά το λέω. Τα παιδιά ήταν ειλικρινέστατα, μου είπαν τι πάει καλά, μου είπαν όμως και με περισσό θάρρος τι δεν τους αρέσει και τι θα ήθελαν να κάνουμε διαφορετικά. Ε, άλλαξα κάποια πράγματα. Το μάθημα είναι επικοινωνία, είναι σχέση. Δεν γίνεται να φταίει πάντα μόνο ο ένας και πάντα έχουμε περιθώρια βελτίωσης. Ευτυχώς, γιατί αλλιώς θα ήταν πολύ βαρετή η δουλειά μας! 

[PDE ads]

[vicsk]

Τα παιδιά έχουν διάθεση για μάθηση, πάντα έχουν. Το θέμα είναι ότι δεν έχουν διάθεση να μάθουν αυτά που θέλουμε να τους διδάξουμε εμείς. Μην τα ισοπεδώνουμε.

   Elranna, έχεις δίκιο, ήμουν αρκετά ισοπεδωτική και απολογούμαι γι' αυτό. Απλά πνίγομαι, μερικές φορές, από την πραγματικότητα που αντιμετωπίζω στα μαθήματα.
   Με αφορμή αυτά που γράφεις, θα ήθελα να ζητήσω τη γνώμη σου για κάτι.
   Στο προσωπικό παράδειγμα που αναφέρεις, η ίδια επισημαίνεις ότι δεν μπορούμε να πιάσουμε όλους τους μαθητές. Αν είσαι σε τμήμα, έχει καλώς. Αν, όμως, το μάθημα είναι ιδιαίτερο;
   Δε διαφωνώ, κατά βάση, με αυτά που λες. Κι εγώ πιστεύω ότι πρέπει να βοηθήσουμε τους μαθητές να μάθουν τον τρόπο να μαθαίνουν, όπως λες. Ωστόσο πώς να το κάνεις αυτό, όταν δε θέλουν να μάθουν αυτό που θες να τους μάθεις, όπως επίσης λες στην αρχή; Και, όταν κάνεις ιδιαίτερα και έχεις μια πολύ συγκεκριμένη ύλη να βγάλεις με τον καλύτερο δυνατό τρόπο - γιατί γι΄ αυτό πληρώνεσαι - μπορείς να διδάξεις στο παιδί μόνο αυτό που θέλει να μάθει;
   Ας πούμε ότι έχω ένα παιδί που απεχθάνεται τα λατινικά, τα οποία, όμως, θα δώσει στις πανελλαδικές. Σεβαστό το ότι δεν του αρέσουν. Και υποχρέωση δική μου να προσπαθήσω να του προκαλέσω το ενδιαφέρον είτε με το περιεχόμενο των κειμένων είτε γλωσσολογικά και διακειμενικά είτε με όποιον άλλο τρόπο, τέλος πάντων, μπορέσω να επινοήσω. Αλλά αυτό απλά ΔΕ ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΜΑΘΕΙ. Τελεία. Εγώ τι πρέπει να κάνω; Να πω "εντάξει, παιδί μου, ας κάνουμε ιστορία που σου αρέσει";  Εγώ νομίζω ότι, απλά, βρίσκομαι σε αδιέξοδο.
   Ποια είναι η γνώμη σου;

[elranna]

Χαχα, βρήκες την αδυναμία μου, τα λατινικά. Κι εγώ τα λατινικά δεν ήθελα να τα μάθω... Πραγματικά, με βασάνισαν όσο τα άλλα τρια μαθήματα της δέσμης μαζί  Ειλικρινά, δεν ξέρω τι να σου πω. Εγώ πάντως λατινικά έμαθα επειδή αυτή που μου έκανε μου έδινε τόσες πολλές ασκήσεις που στο τέλος τα έμαθα ήθελα δεν ήθελα... αλλά είχε συνεννοηθεί με τη μάνα μου και δεν έφευγα απο εκεί εάν δεν τις έλυνα όλες... Περιττό να σου πω ότι τις μεταφράσεις τις έμαθα 10 μέρες πριν τις πανελλήνιες. Και φυσικά έγραψα και τα ξέχασα την επόμενη μέρα.  Τι να σου πω, η τάξη είναι αλλιώς γιατί έχεις περιθώρια να κινηθείς, να παραλείψεις πράγματα, να εμβαθύνεις εκεί που θέλεις. Το ιδιαίτερο δυστυχώς παίζει με άλλους όρους. Δεν έχω τόση εμπειρία από ιδιαίτερα για να σου πω κάτι. Το μόνο που μπορώ να σου πω είναι καλό κουράγιο. 

[Ίρμα]

Με αφορμή τα όσα διάβασα πριν για τη γραμματική και το συντακτικό θα ήθελα να πω και τη δική μου εμπειρία:
Νομίζω ότι από όλα τα αντικείμενα που διδάσκουμε εμείς οι φιλόλογοι η γραμματική και το συντακτικό είναι η πιο εύκολη υπόθεση.
Αυτό που χρειάζεται είναι μόνο η καθημερινή επανάληψη. Αυτό που κάνω εγώ και μου δουλεύει πολύ καλά στη γραμματική για παράδειγμα είναι το εξής: πρώτα εννοείται ότι παραδδίδω αναλυτικά τους χρόνους ανά δύο ή τις κλίσεις των ουσιαστικών. επιμένω πολύ στο να κατανοήσουν πότε ένα ουσιαστικό κλίνεται κατά την α' ή τη β' κλίση κλπ. Έπειτα δίνω πολλά όμοια παραδείγματα και τα κλίνουμε προφορικά στην τάξη. Στα πρώτα μαθήματα τα ρήματα ή τα ουσιαστικά που με ενδιαφέρουν είναι πάντα γραμμένα στον πίνακα. Παράλληλα δίνω ασκήσεις για το σπίτι αφού τους εξηγήσω ότι θέλω να γράφουν από πάνω το χρόνο και την έγκλιση κοκ. Καθώς προχωράει η ύλη δεν ξεχνώ ποτέ να αφιερώνω λίγο από το χρόνο μου σε καλές προφορικές επαναλήψεις ή ολιγόλεπτα τεστ. Πραγματικά, τα παιδιά ανταποκρίνονται πολύ καλά κυρίωσ στη γραμματική. Στο συντακτικό τα πιο μικρά έχουν περισσότερο πρόβλημα. Αυτό το κάνω γιατί έχω καταλάβει πλέον ότι τα παιδιά δεν ανοίγουν τη γραμματική μόνα τους στο σπίτι καλώς ή κακώς. Νομίζω ότι τους βοηθάει πολύ η προφορική επανάληψη.
Το πρόβλημα μου είναι η έκθεση. Εκεί πραγματικά νομίζω ότι αν δεν υπάρχει ένα background δε γίνεται τίποτα.
Τα παραπάνω για τη γραμματική και το συντακτικό εννοείται ότι τα εφαρμόζω στο φροντιστήριο που είναι λίγα παιδιά. Με 25 παιδιά στην τάξη προαγματικά δεν ξέρω τι πρέπει να κάνεις για να ανταποκριθούν...

[PDE ads]

[MARKOS]

πραγματι, στην εκθεση υπαρχει προβλημα.
μηπως ομως και μεις ειμαστε απαιτητικοι περισσοτερο απο οσο χρειαζεται?
μηπως και μεις στην ηλικια τους ειχαμε  τετοιο επιπεδο που τωρα εχουμε?

ειλικρινα δεν ξερω,.....
ανεκαθεν η εκθεση ηταν βασανο. θυμαμαι τα δικιμια που επρεπε να γραψουμε .....
τωρα θεωρω ειναι σαφως πολυ πιο ευκολα τα πραγματα ως προς την αντιμετωπιση τους απο τους μαθητες. Ομως.....

[bikini]

Να μιλήσω για ιδιαίτερο;
Στη γραμματική έχεις άπλετο χρόνο να κάνεις τα παιδιά να μάθουν γραμματική. Κι εγώ, όταν έκανα ιδιαίτερα, δεν έπαιρνα τεστ ή διαγώνισμα στη γραμματική κάτω από 17.
Και σε κάθε μάθημα έδινα 2 σελίδες φωτοτυπίες ανά γραμματικό φαινόμενο, είτε αυτό ήταν α' κλίση ουσιαστικών είτε παραθετικά, είτε ευκτική είτε τα ρήματα σε -μι.
Με ένα παιδί δουλεύεις αλλιώς, κακά τα ψέματα.

Να μιλήσω για τμήμα;
Δεν προλαβαίνεις να κάνεις τη δουλειά που θέλεις στη γραμματική.
Πιο πολλές μονάδες πιάνουν οι μαθητές από το άγνωστο παρά από το γνωστό κείμενο ή τη γραμματική! 
Μάλλον τους εξιτάρει να βάζουν το μυαλό τους να δουλεύει χωρίζοντας προτάσεις και κάνοντας σύνταξη και βαριούνται να μάθουν ότι η μτχ Αορ. του ρ. τοξεύω είναι, με βάση το λύω ως πρότυπο, τοξεύσας... 

[elum]

Τα παιδιά δεν διαβάζουν (και δικαίως) επειδή τα μαθήματα τους είναι άχρηστα στην πραγματική ζωή (και πια το έχουν καταλάβει όλοι).

Αντίθετα, αν υπήρχε μάθημα για τον τρόπο να πετύχεις στη ζωή σου με μέσον, ή πώς να βρεις μέσον αν δεν έχεις, κτλ, τότε αυτό θα ήταν ένα χρήσιμο μάθημα και δεν θα χρειαζόταν κάποιο ειδικό κίνητρο για να το διαβάσουν τα παιδιά.

Τα παραπάνω προκύπτουν επειδή (παρόλο που δεν το αντιλαμβάνονται όλοι οι εντός του συστήματος) το σχολείο δεν μπορεί να λειτουργήσει χωρίς σύνδεση με την πραγματική κοινωνία και κυρίως με την οικονομική δραστηριότητα της κοινωνίας. Σε παλιότερες εποχές η μόρφωση ήταν μια επένδυση που εξασφάλιζε με ικανοποιητική απόδοση την κοινωνική άνοδο και την καλύτερη διαβίωση σε σχέση με κάποιον με χαμηλότερη μόρφωση. Αντίθετα τώρα, το βασικό προσόν που απαιτείται είναι το μέσον και δευτερευόντως η όποια κάποια μόρφωση (αλλά και να μην υπάρχει, δε βαριέσαι, μέσον να έχουμε και θέση βρίσκουμε). Το πρόβλημα λοιπόν προκύπτει επειδή αυτά τα έχουν πλέον καταλάβει οι μαθητές... δηλαδή εμείς στη θέση τους θα διαβάζαμε περισσότερο;

[MARKOS]

Τα παιδιά δεν διαβάζουν (και δικαίως) επειδή τα μαθήματα τους είναι άχρηστα στην πραγματική ζωή (και πια το έχουν καταλάβει όλοι).

Αντίθετα, αν υπήρχε μάθημα για τον τρόπο να πετύχεις στη ζωή σου με μέσον, ή πώς να βρεις μέσον αν δεν έχεις, κτλ, τότε αυτό θα ήταν ένα χρήσιμο μάθημα και δεν θα χρειαζόταν κάποιο ειδικό κίνητρο για να το διαβάσουν τα παιδιά.

Τα παραπάνω προκύπτουν επειδή (παρόλο που δεν το αντιλαμβάνονται όλοι οι εντός του συστήματος) το σχολείο δεν μπορεί να λειτουργήσει χωρίς σύνδεση με την πραγματική κοινωνία και κυρίως με την οικονομική δραστηριότητα της κοινωνίας. Σε παλιότερες εποχές η μόρφωση ήταν μια επένδυση που εξασφάλιζε με ικανοποιητική απόδοση την κοινωνική άνοδο και την καλύτερη διαβίωση σε σχέση με κάποιον με χαμηλότερη μόρφωση. Αντίθετα τώρα, το βασικό προσόν που απαιτείται είναι το μέσον και δευτερευόντως η όποια κάποια μόρφωση (αλλά και να μην υπάρχει, δε βαριέσαι, μέσον να έχουμε και θέση βρίσκουμε). Το πρόβλημα λοιπόν προκύπτει επειδή αυτά τα έχουν πλέον καταλάβει οι μαθητές... δηλαδή εμείς στη θέση τους θα διαβάζαμε περισσότερο;

μια πολυ καλη ερωτηση με πολλες ερμηνειες. αξιζει να το εξετασουμε κατω απο αυτο το πρισμα.

δηλαδή εμείς στη θέση τους θα διαβάζαμε περισσότερο;

προσωπικα ,οχι. δεν ειμαι του διαβασματος....

[someone]

Ίσως τα παιδια τα 'καταστρέφουμε' εμεις οι γονεις σε συνεργασια με τους δασκάλους ήδη απο το δημοτικο..
Τι εννοώ:
Πριν παει ο γιος μου σχολειο, άκουγα διάφορες φιλες/γνωστες μαμαδες να μιλανε για το διάβασμα του παιδιου τους σε 1ο πληθυντικο 'διαβάζουμε/δεν καταλάβαμε/λύσαμε/γράψαμε'. Απο τις συζητήσεις φαινόταν ότι θεωρείται πλέον φυσιολογικο - αν όχι επιβεβλημενο - το πρωτακι (και δευτερακι και παει λεγοντας..) να διαβαζει μαζι με τη μαμα και στις αποριες μου απαντουσαν με στυλ 'κατσε και θα δεις, θα'ρθει και η σειρα σου'
Ήρθε η σειρα μου και διαπιστωνω οτι η πλειοψηφια των συμμαθητων του παιδιου μου διαβαζει με τη μαμα (η οποια φροντιζει όχι απλά να τσεκαρει οτι το παιδι έκανε ό,τι εργασιες ειχε όπως κάνω, αλλά να τις ελεγξει/διορθώσει, να το εξετάσει κλπ), καποια παιδια πανε σε κέντρα μελέτης που τους κανουν τις εργασιες, ενω η δασκάλα του ολοήμερου γράφει τις λυσεις των ασκησεων του πρωινού στον πινακα για να τις αντιγραψουν οι μαθητες!! Αυτο ήδη απο Α &

[bikini]

Και τα πιάνουμε εμείς στο γυμνάσιο και προσπαθούμε να μαζέψουμε τα ασυμμάζευτα!   

[MARKOS]

Ίσως τα παιδια τα 'καταστρέφουμε' εμεις οι γονεις σε συνεργασια με τους δασκάλους ήδη απο το δημοτικο..
Τι εννοώ:
Πριν παει ο γιος μου σχολειο, άκουγα διάφορες φιλες/γνωστες μαμαδες να μιλανε για το διάβασμα του παιδιου τους σε 1ο πληθυντικο 'διαβάζουμε/δεν καταλάβαμε/λύσαμε/γράψαμε'. Απο τις συζητήσεις φαινόταν ότι θεωρείται πλέον φυσιολογικο - αν όχι επιβεβλημενο - το πρωτακι (και δευτερακι και παει λεγοντας..) να διαβαζει μαζι με τη μαμα και στις αποριες μου απαντουσαν με στυλ 'κατσε και θα δεις, θα'ρθει και η σειρα σου'
Ήρθε η σειρα μου και διαπιστωνω οτι η πλειοψηφια των συμμαθητων του παιδιου μου διαβαζει με τη μαμα (η οποια φροντιζει όχι απλά να τσεκαρει οτι το παιδι έκανε ό,τι εργασιες ειχε όπως κάνω, αλλά να τις ελεγξει/διορθώσει, να το εξετάσει κλπ), καποια παιδια πανε σε κέντρα μελέτης που τους κανουν τις εργασιες, ενω η δασκάλα του ολοήμερου γράφει τις λυσεις των ασκησεων του πρωινού στον πινακα για να τις αντιγραψουν οι μαθητες!! Αυτο ήδη απο Α &

[someone]

το να διαβαζει το πρωτακι κλπ με τη μαμα του ή με καποιον δασκαλο δεν ειναι κακο,
ουτε και το να διορθωνει,να εξεταζει η μαμα τις εργασιες ειναι κακο, αρκει αυτο να γινεται μαζι με το παιδι και με τον καταλληλο τροπο.

Για το πρωτάκι έχεις δικιο, εκει χρέιάζεται καθοδήγηση - μιλάω έχοντας υποψη μου παιδια που τελειώνουν το δημοτικο και δεν μπορουν να διαβασουν αν η μαμα δεν είναι διπλα τους, ή που γράφουν τις εκθεσουλες τους μαζί με τη μαμα... Και φτάνουν στο Γυμνάσιο και συνεχίζουν με τον ίδιο τρόπο..

[kyra_daskala]

Αυτα τα παιδια υπάρχει ποτέ περιπτωση να μάθουν πώς να διαβάζουν?

Με αυτό τον τρόπο ούτε το πώς αλλά ούτε και το τι δεν μαθαίνουν!
Προσωπικά έχω βαρεθεί να διορθώνω άριστες ασκήσεις από το σπίτι και γεμάτα λάθη την ίδια άσκηση όταν γίνεται στο σχολείο. Οπότε έχω πλέον ελαττώσει τις ασκήσεις για το σπίτι, γίνονται όλα στην τάξη.

Πάντως εγώ έκθεση έμαθα να γράφω στην Α' Λυκείου. Προσφάτως βρήκα παλιά μου σκέφτομαι και γράφω και απόρησα γιατί μου έβαζαν καλούς βαθμούς στο σχολείο.

[MARKOS]

συγγνωμη,someone, τοτε εχεις απολυτο δικαιο.

ξερω τετοια περιπτωση που το παιδι ειναι τωρα 1η γυμνασιου και δεν διαβαζει χωρις τη μαμα του. αλλα αυτο εχει και μαθησιακα προβληματα. τωρα η μητερα τρεχει σε παιδοψυχολογους και συμβουλους για να δει τι μπορει να κανει......