Πρωτοβάθμια και Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση
Μετά τον διορισμό / την πρόσληψη => Σχολική ζώνη => Μήνυμα ξεκίνησε από: moagniko στις Σεπτεμβρίου 02, 2010, 09:25:42 pm
-
Συνάδελφοι, καλησπέρα! Θα ήθελα, σας παρακαλώ πολύ, την πολύτιμη βοήθεια φιλολόγων που έχουν εμπειρία σε τάξη σχολείου Α΄ Γυμνασίου κυρίως, που τα παιδιά έχουν ακόμη τη νοοτροπία του δημοτικού. Γενικά, πρέπει ο καθηγητής να είναι αυστηρός, όπου πρέπει, αλλά και φιλικός, όταν πάλι πρέπει. Συγκεκριμένα, όμως θα μπορούσε κανείς να μοιραστεί συγκεκριμένους τρόπους που ο ίδιος χρησιμοποίησε και είχαν αποτέλεσμα, σε περιπτώσεις π.χ. που τα παιδιά μιλάνε μεταξύ τους, γελάνε, είναι αμίλητα και δεν συμμετέχουν στο μάθημα κ.τλ. Τρόπους δηλ. που θα κάνουν τον καθηγητή να επιβληθεί στην τάξη, να τον σεβαστούν παιδιά, αλλά και να τον συμπαθήσουν..
Περισσότερο ρωτάω π.χ. το εξής: είναι σκόπιμο ο καθηγητής να μιλάει στα παιδιά με υποκοριστικά, δηλ. τι κάνουν τα παιδάκια; να κάνουμε τώρα μια ασκησούλα; κ.τλ. ή αυτό θα εκληφθεί ως αδυναμία;
Είναι μήπως προτιμότερο να πει π.χ. τι κάνετε παιδιά, και να το πει απλώς με χαμόγελο;
Ρωτάω επειδή έχω αυτή την τάση, να μιλάω δηλ. έτσι γλυκά στα παιδιά.
Μέχρι στιγμής δεν μου έχει βγει σε κακό, αλλά θα ήθελα και τη γνώμη σας, ιδίως όταν πρόκειται για παιδιά τάξης στην οποία πρωτομπαίνει κανείς, οπότε και τίθενται τα θεμέλια της σχέσης παιδιών-καθηγητή..
-
κατα τη γνωμη μου στις μικρες τάξεις του γυμνασιου πρέπει να ξεκινάς αυστηρός/η και μετά σιγά σιγά να χαλαρωνεις μεχρί εκεί που σε πάιρνει. όταν χρειαζεται πάλι μαζευεις τα λουριά. εγώ την πρώτη φορά σε γυμνασιο ήμουν πολυ χαλαρη και φιλικη με αποτ'έλεσμα να γίνεται πανηγυρι, την άλλη χρονια άλλαξα τακτικη. το αποτέλεσμα αψογο. όπως μου είπαν τα παιδιά γυρω στα χριστούγεννα στην αρχη με θεωρούσαν στρίγγλα αλλά γρηγορα άλλαξαν γνωμη, τους άρεσε που γινόταν μαθημα και όχι χαμός και ήξεραν πως σε καθε μαθημα θα υπήρχαν στιγμες χαλαρωσης που όμως δε θα επετρεπα να εξελιχθουν ενεξελεγκτα καθως ήξεραν πως μπορώ να γινω πολύ αυστηρη. αν τα πιάσεις και λιγο στο φιλοτιμο γίνονται χαλι να τα πατησεις! π.χ. τύχαινε καποιες φορές που με έβλεπαν να μην είμαι πολυ καλά αν μιλούσε κάποιος συμμαθητής τους να τον επαναφέρουν τα ίδια στην τάξη χωρίς καν να χρειαστεί να επέμβω...
-
Συμφωνώ απόλυτα και ακολουθώ την ίδια τακτική και μάλιστα πολυ αποτελεσματικα σε σημειο που να μην έχω ποτε μεχρι σήμερα πρόβλημα με καμια τάξη.
Γενικά θεωρώ πως στα παιδια πρεπει να είσαι ευέλικτος , αυστηρός αλλά ταυτόχρονα χαλαρός.
να γνωρίζουν ότι δεν τα παιρνει να κάνουν φασαρια.Οι μαθητες μου ξέρουν ότι έχω υπομονη αλλα αν έρθω στα όρια μου θα τα πάρει και θα τα σηκώσει....
Ευτυχώς ποτε δεν με έχουν εξοργίσει και μάλιστα σπανιως βγάζω παιδι από την τάξη.
Ωστοσο οι ισορροπίες ειναι λεπτές και όποιος πει ότι το επάγγελμα μας ειναι ευκολο, σίγουρα είναι έξω από το χορό!!!
-
Συμφωνώ κι εγώ. Νομίζω ότι μια αποτελεσματική τακτική και σε διαπροσωπικό και σε διδακτικό πεδίο είναι να ξεκινάς με σφιγμένα τα λουριά, ώστε να "μαζεύονται" λίγο οι μαθητές και να αμολάς καλούμπα σιγά σιγά αναπτύσσοντας καλή διαπροσωπική σχέση με τα παιδιά και κρατώντας λεπτές ισορροπίες: και πλάκα, και χαλάρωση και μαθημα. Γνικώς η α γυμνασίου έχει την τάση να φέρει τη νοοτροπία του δημοτικού σχολείου, είναι και ξεσηκωμένα από το καλοκαίρι οπότε καταλαβαίνεις...
-
Τι εννοείται ,όταν γράφετε "νοοτροπία δημοτικού"
-
Τι εννοείται ,όταν γράφετε "νοοτροπία δημοτικού"
σηκωνομαι οποτε θελω, μιλάω με το διπλανό μου σαν να μην τρεχει τίποτα, κανω παραπονα του τυπου με εφτυσε ο γιαννης, μου πήρε τη σβήστρα, μου τραβηξε τα μαλλια κτλ., σηκωνομαι να ξυσω το μολύβι στο καλαθακι της ταξης κτλ.
-
Ακριβώς έτσι είναι!
Επιπλέον κάνεις μια ερώτηση και πετάγονται όλοι μαζί ή σου παίρνουν τα αυτιά: κυρία, κυρία, κυρία.... ή θέλουν να ρωτήσουν κάτι και σηκώνονται και έρχονται στην έδρα κτλ
-
Δεν έχω διδάξει ποτέ σε γυμνάσιο,η συμπεριφορά που περιγράφετε όμως είναι πολύ συνηθισμένη και στο λύκειο.Αντί να βελτιώνονται όσο μεγαλώνουν χειροτερεύουν. ;D ;D
-
Είχα έναν καθηγητή στο Γυμνάσιο (φυσικός) που μας έλεγε ότι όποιος σηκώσει χέρι θα του το κόψει :) :) Θεωρούσε ότι όλοι πρέπει να ξέρουν να απαντήσουν ;)
-
Επειδή η αρχή είναι το ήμιση του παντός, έχω μια καλή πρόταση για το ξεκίνημα της διδακτικής ώρας...
Μπαίνεις στην τάξη, όπου γίνεται χαμός... Σταματάς... Τα κοιτάς με γλυκό ύφος και τους λές:
"Αγαπητά μου παιδιά έχετε την ευγενική καλοσύνη να κλείσετε για λίγο το γλυκό στοματάκι σας, για να ξεκινήσουμε το μάθημα;;;"
Αυτά κλείνουν το στοματάκι τους και ξεκινάς το μάθημα.. ;D ;D.
ΥΓ. Απαγορεύονται αυστηρώς διασκευές του τύπου:
"Αγαπητά μου παιδιά έχετε την ευγενική καλοσύνη να βγάλετε τον ΣΚΑΣΜΟ!!"
Είναι απόλυτα αντιπαιδαγωγικό!! >:( >:( 8)
-
συμφωνω!!!! αλλά και για να πούμε και τα καλα της συμπεριφορας δημοτικου όταν σε αγαπήσουν (και αυτο γινεται πιο ευκολα σε φιλολογους που μπαινουν πλλές ώρες στην ταξη) σε ταυτίζουν με το δασκαλο/δασκαλα στο δημοτικο και σε ακουνε σαν θεό! εμενα μου τυχαινε στο τελος της χρονιας καποια να μπερδευονται και να με αποκαλούν ακόμη και μαμα και είχε πολύ πλάκα!!!!
-
Α, έτσι εξηγείται γιατί οι μαθητές μας δε σηκώνουν χέρι, για να πουν μάθημα, φοβούνται την τιμωρία ;D ;D ;D
-
Σίγουρα η συμπεριφορά και γενικά η αγάπη και ο αυθορμητισμός που έχουν τα παιδια της Α γ/σίου δε συγκρίνεται με τις παραπάνω τάξεις.
Μου άρεσε που πέρισυ, όταν ανέβαινα στον όροφο με περίμεναν στις σκάλες και έτρεχαν να με αγκαλιάσουν.
-
Συνήθως στην Α΄Γυμνασίου τα παιδιά είναι πιο δεκτικά, πιο πρόθυμα να κάνουν μια εργασία που ζητάει ο καθηγητής, ακόμα και κάτι επιπλέον. Αν αναλάβεις την Α΄τάξη πρέπει να θυμάσαι ότι για τα παιδιά αυτά η προσαρμογή στο Γυμνάσιο με τα νέα και περισσότερα μαθήματα και το διαφορετικό καθηγητή σε κάθε μία από τις 7 ώρες είναι στην αρχή λίγο δύσκολη. Και αν σε συμπαθήσουν και κερδίσεις την εμπιστοσύνη τους θα σε βομβαρδίζουν με όλες τους τις απορίες για διαγωνίσματα, βαθμούς, απουσίες κλπ. Γιατί είναι μάλλον βέβαιο ότι δεν έχουν ολοκληρωμένη ενημέρωση. Δίεξε υπομονή, αγάπη και προθυμία να βοηθήσεις, χωρίς να τα αφήσεις να ξεπεράσουν τα όρια. Θα σε λατρέψουν και θα δεθούν μαζί σου. Εγώ προτιμώ ένα τμήμα που το παίρνω στην Α΄τάξη να το κρατώ μέχρι και τη Γ΄. Ξέρεις πώς να δουλέψεις μαζί τους και ξέρουν και αυτά τι ζητάς.
-
Καλά με την Α' Γυμνασίου... Με τη
-
Τα παιδιά των μεγαλύτερων τάξεων του Γυμνασίου και ιδιαίτερα της Γ Γυμνασίου έχουν ήδη αποκτήσει σταθερότερους μεταξύ τους δεσμούς. Ισχυρές συμπάθειες και αντιπάθειες που μεταφράζονται από κλειστές παρέες έως κλίκες. Γνωρίζουν επίσης από την καλή τους κανόνες του παιχνιδιού. Πώς να χειρίζονται τους καθηγητές ή τους κανόνες λειτουργίας του σχολείου για να πετυχαίνουν το σκοπό τους κάθε φορά. Γίνονται μάλιστα εξπέρ στη διαμόρφωση της κατάλληλης ατμόσφαιρας στην τάξη που θα φέρει σε απόλυτη αμηχανία και απόγνωση τον καθηγητή που δεν ξέρει να διαχειριστεί την εκάστοτε περίσταση. Τα μεγαλύτερα παιδιά επίσης έχουν ήδη αποκτήσει τη γνωστή σφραγίδα που βάζει το εκπαιδευτικό μας σύστημα σε καθένα από αυτά σύμφωνα με τα γνωστά σε όλους μας ανταγωνιστικά και βαθμοθηρικά κριτήρια. Αν σε όλα αυτά συμπεριλάβουμε την περίοδο της άγριας εφηβείας που διανύουν όπως και τα κάθε είδους οικογενειακά ή κοινωνικά προβλήματα , ο γρίφος φαντάζει άλυτος. Όμως μπορεί κανείς να αντιστρέψει την κατάσταση μαθαίνοντας να θέτει προτεραιότητες. Οι πιο σημαντικές είναι η αλλαγή κλίματος στην τάξη και η ενεργοποίηση του ενδιαφέροντος και της συμμετοχής των παιδιών. Για να γίνουν όλα αυτά ο καθηγητής πρέπει να παλέψει πάνω από όλα με όσα θεωρεί αυτονόητα,δηλαδή με τα στερεότυπά του. Θα πρέπει να απαντήσει ειλικρινά στο ερώτημα γιατί θα πρέπει να θεωρείται ενδιαφέρον το μάθημά του από ένα σημερινό 14χρονο και θα πρέπει να ακούσει προσεκτικά τα ερωτήματα και τις εμπειρίες των μαθητών του ώστε να διαμορφώσει ένα πλαίσιο μαθημάτων όπου πρώτιστο ρόλο θα παίζουν ακριβώς αυτά τα ερωτήματα και οι ανάγκες. Μιλάμε ,επομένως για μάθημα ανοιχτού τύπου που θα συνδιαμορφώνεται από τους μαθητές σε όλες τις φάσεις του. Θα πρέπει να ευνοείται επίσης η συνεργασία των μαθητών ,η δουλειά σε ομάδες ,η ποικιλία και ο πλούτος του υλικού, οι εργασίες που επιτρέπουν στους μαθητές να εξασκηθούν σύμφωνα με τα ενδιαφέροντα και τις κλίσεις τους. Η διδασκαλία των παραμυθιών που αναφέρεις θα μπορούσε να αποτελέσει αφετηρία για εξάσκηση στην αφήγηση, στη δραματοποίηση , στην εικονογράφηση ή στη δημιουργία παραμυθιών από τους ίδιους τους μαθητές. Τα παιδιά λατρεύουν τη ζωντάνια και τα πράγματα που δημιουργούν μόνα τους. Εμπιστεύσου τα περισσότερο και χρησιμοποίησε υλικό εκτός σχολικών βιβλίων από τη στιγμή που τα βλέπεις να βαριούνται. Καλή συνέχεια!
-
Παλιά και πεπειραμένη συνάδελφος μου έχει πει, ότι με το να φωνάζω και να χαλώ τη φωνή μου δε βγαίνει τίποτα. Τα παιδιά απλώς θα φωνάζουν ακόμα πιο δυνατά!
Με συμβούλεψε λοιπόν να μιλώ με κανονική ένταση φωνής και ότι τα παιδιά θα αναγκαστούν να κάνουν ησυχία για να ακούσου τι τους λέω.
Δεν πιάνει πάντα, αλλά πάντα υπάρχουν μαθητές που θέλουν να ακούσουν τον καθηγητή και φωνάζουν στους άλλους να κάνουν ησυχία.
Αν ίσως δοκίμαζες εργασίες στην τάξη σε ομάδες με διαγωνισμό, συλλογή πόντων και η νικήτρια ομάδα να κερδίζει κάτι στο τέλος της εβδομάδας ή της διδ. ενότητας, π. χ. να έχει μια άσκηση λιγότερη για το σπίτι από τα μέλη των άλλων ομάδων.
-
Μου άρεσε τα όσα έγραψαν οι συνάδελφοι. Τα βρήκα πολύ χρήσιμα και σωστά. Αν μου επιτρέπετε κι εμένα να προσθέσω μερικές συμβουλές που τις δοκίμασα και απέδωσαν.
-Θέτουμε όρια από την αρχή και εξηγούμε γιατί υπάρχει ο κάθε κανόνας. Ας πούμε, λες στον άλλο ότι δεν μπορεί να μπαίνει στην τάξη ό,τι ώρα θέλει, γιατί είναι άδικο για τους συμμαθητές του. Αν είχε λόγο σοβαρό, τότε το λέει στο διευθυντή και περνάει μέσα.
-Πρέπει να κάνεις το παιδί υπεύθυνο. Του θυμίζεις, ειδικά στο λύκειο, ότι το σχολείο είναι επιλογή του, γι αυτό πρέπει να προσαρμοστεί με τους κανόνες τις τάξεις. Αν δεν μπορεί να προσαρμοστεί, τότε ας διαλέξει πού θέλει να είναι (εντός της τάξης ή εκτός). Κανένας δε σου λέει ότι θέλει να βγει έξω, οπότε από κει και πέρα συνεχίζεις χωρίς ενόχληση.
-Όσο κι αν έρθουν τα παιδιά κοντά σου, να μην ξεχνάς να τους δείχνεις ποιος είναι ο ρόλος του καθενός. Είσαι εκπαιδευτικός και είναι μαθητές.
-Πρέπει να κάνεις τα παιδιά να σε γνωρίσουν καλύτερα. Τότε σε νιώθουν δικό τους άνθρωπο και παύουν να σε βλέπουν σα σύμβολο εξουσίας. Αυτό το πετυχαίνεις μέσα από δραστηριότητες, όπως γιορτές, εργασίες, εκδρομές που θα έρθουν αναγκαστικά σε συνεργασία μαζί τους.
-Προσάρμοσε το μάθημα στις ανάγκες τους. Πρέπει να λαμβάνουμε υπόψιν, πάντα, τα ενδιαφέροντα των παιδιών, τον τόπο, την κοινωνική προέλευση, την ηλικία. Ας πούμε, προσπάθησε να κάνεις μια συζήτηση περί σύγχρονης δημοκρατίας με αφορμή τον επιτάφιο. Αν βρεις τι τους αγγίζει, δε θα προλαβαίνεις τις απορίες τους.
-Ενίσχυσέ τα. Πες τους, π.χ. ότι είναι πολύ καλό τμήμα.
-
Σας ευχαριστώ ειλικρινά για τις συμβουλές σας. Θα της χρησιμοποιήσω άμεσα.
Το πρόβλημα στο συγκεκριμένο γυμνάσιο δεν είναι τόσο η πειθαρχία, δυστυχώς έτσι έχουν μάθει, αν δε βγάλει ο καθηγητής καποιον μαθητή έξω με απουσία δεν ησυχάζουν. Και δεν ησυχάζουν γιατί λόγω πολύ χαμηλής επίδοσης όλα τα προηγούμενα χρόνια τους, αδιαφορούν για το μάθημα οπότε πιάνουν το κουβεντολόι. Αυτή η αδιαφορία είναι που με "σκοτώνει" όχι τόσο η φασαρία. Α! Και αυτά που μιλάνε, ακόμη κι όταν οι ίδιοι οι συμμαθητές τους τους λένε να σταματήσουν γιατί ενοχλούνται και δεν μπορούν να ακούσουν το μάθημα, ωστόσο εξακολουθούν και μιλάνε μέχρι να βγάλω κάποιον έξω. Δυστυχώς...
Τέλος πάντων αρχή είναι ακόμη, θα δοκιμάσω αυτά που προτείνετε και βλέποντας και κάνοντας.
-
olgalia,
μήπως έχεις προσέξει αν οι ίδιοι μαθητές σε άλλους καθηγητές είναι ήσυχοι; Αν συμβαίνει αυτό, τότε υπάρχει σοβαρή περίπτωση να θεωρηθεί ότι ευθύνεσαι εσύ γι' αυτή την κατάσταση, εννοώ από άλλους καθηγητές ή γενικά όποιον κακοπροαίρετο.
-
Για να μην παρεξηγηθώ, ας φέρω ένα παράδειγμα. Εσύ αγανακτισμένη βγάζεις έξω έναν μαθητή. Ο διευθυντής ή η μαμά του θα του πουν: "Γιατί Γιωργάκη έκανες φασαρία στο μάθημα της κυρίας τάδε;" Τι νομίζεις ότι μπορεί να πει; "Να, η κυρία δεν κάνει το μάθημα καλά" ή "Κάνει πολύ βαρετό μάθημα και κοιμόμαστε". Έτσι το παιδί βγάζει την ουρά του απ'έξω και βρίσκεις εσύ τον μπελά σου. Υποθετικό σενάριο, αλλά διόλου απίθανο, θα έλεγα.
-
Στην ιστοσελίδα www.teachers.tv (είναι αγγλική) στo θέμa behaviour υπάρχουν δυο βιντεάκια με θέματα συμπεριφοράς, ένα για την πρωτοβάθμια κι ένα για τη δευτεροβάθμια. Δείχνει διάφορες προβληματικές καταστάσεις με μαθητές μέσα στην τάξη κι επιλέγεις διαφορετικούς τρόπους αντιμετώπιησης... Το βρήκα αρκετά ενδιαφέρον.
-
olgalia,
μήπως έχεις προσέξει αν οι ίδιοι μαθητές σε άλλους καθηγητές είναι ήσυχοι; Αν συμβαίνει αυτό, τότε υπάρχει σοβαρή περίπτωση να θεωρηθεί ότι ευθύνεσαι εσύ γι' αυτή την κατάσταση, εννοώ από άλλους καθηγητές ή γενικά όποιον κακοπροαίρετο.
Όχι, έτσι είναι σε όλους όσοι είναι κάτω από 50 χρονών! Έχω δει στο απουσιολόγιο, σε καθημερινή βάση, ότι και άλλοι καθηγητές βγάζουν έξω παιδιά. Σήμερα μάλιστα μία συνάδερφος έδωσε στο μαθημά της 7 μονόωρες!!!
-
Σε τμήμα της Γ Γυμνασίου που διδάσκω τα 3/4 των μαθητών της τάξης θα πάνε σε ΕΠΑΛ.Τους εξήγησα ότι θα ξεκινήσω την ύλη με επανάληψη ως οφείλω με αργούς ρυθμούς και με τρόπο που θα εξασφαλίσει την όσο το δυνατόν πληρέστερη κάλυψη των κενών που τυχόν έχουν στη γραμματική στα αρχαία ελληνικά...Περιττό να αναφέρω ότι στο δεύτερο μάθημα πρόσεχαν μόνο δύο μαθητές.Τι να κάνω από εδώ και πέρα;Πώς θα διδάξω τη νέα ύλη;Τους έβαλα να κλίνουν στο σπίτι το ουσιαστικό "των τέκνων" που υπάρχει στην 1η ενότητα.Τα 3/4 των μαθητών έκλιναν: το τεκνό-τα τεκνά....
-
δεν μπορείς να μη διδάξεις την ύλη.
Απλώς οι απαιτήσεις σου θα προσαρμοστούν.
Έχω βρεθεί σε παρόμοια περίπτωση και προσπάθησα να τους ενεργοποιήσω περισσότερο μέσα στην τάξη.
Ξέρεις εκ των πραγματων ότι στο σπίτι αυτά τα παιδιά δε θα διαβάσουν ό,τι και να κάνεις.
Προσπάθησε και με πιο εύκολες ασκησεις στην τάξη να τους τονώσεις το ηθικό.
πχ οι λεξιλογικές ασκήσεις είναι εύκολες και όλοι λιγο πολύ τις καταφέρνουν.
-
;D ;D μερικές φορές κι εμεις γελάμε αλλά πάλι ... δε βγαινετε με οδηγίες χρήσεως!! Η κάθε τάξη, το κάθε τμήμα, η κάθε φουρνιά ειναι διαφορετική. Η μόνη συνταγή που πιάνει πάντα και παντού ειναι η αγάπη. Αν σαν καθηγητής κάνεις το καλυτερο που μπορείς και σέβεσαι τον μαθητή που χεις απένταντι ( τον σέβεσαι όμως όχι τον θεωρείς σαν το κ...παιδο που εσύ θα του βάλεις μυαλό) τότε προφανώς και έχεις κερδίσει και τον σεβασμό και την προσοχή των μαθητων σου.
-
δεν υπάρχουν κοινές οδηγίες χρήσης
-
Σ αυτό που γράφεις θα συμφωνήσω απόλυτα μαζί σου! Υπό αυτή την έννοια η μία και μοναδική οδηγία χρήσης είναι η αγάπη του καθηγητή στους μαθητές του.
Όταν ξέρεις να κρατάς βέβαια τις αποστάσεις ( γιατί ο καθηγητής φυσικά και δεν μπορεί να ειναι το "κολλητάρι" σου αλλά ούτε και ο απόμακρος, καθ' έδρας τύπος που ειναι ερωτευμένος με την φωνή του ) αλλά ταυτόχρονα ξέρεις να σπας και τον πάγο, να κάνεις και την πλακίτσα σου, να αυτοσαρκάζεσαι ενίοτε, ακόμα ακόμα να τσαλακώσεις και την εικόνα σου ( πχ ακόμα με τους μαθητές μου που τώρα κάποιοι έχουν διοριστεί μιλάμε για μια φορά που έφαγα τρελή σούπα στις πίστες των Καλαβρύτων), τότε τους μαθητές σου τους έχεις ακριβώς εκεί που θέλεις κι εκεί που πρέπει.
Ειδικότητα ε; Πρώην ..αγγλικού! Σε λύκειο και όχι, δεν ήταν η ώρα του παιδιού!! :P Έτυχε να έχω εξαιρετικό διευθυντή και έτσι είχα δική μου αίθουσα, με υπολογιστή και προτζέκτορα οπότε κάναμε και παπάδες στο μάθημα. Και φυσικά αυτό βοηθούσε πάρα πολύ τα πράγματα.
Τώρα πλέον, διοικητικός. Μια χαρά κι απο δω όμως! :)
-
άχου μωρέεεε, πάρτο αλλιώς, δεν φταίνε τ' αγγλικά ως γλώσσα αν δεν τα πας καλά με την καθηγήτριά σου.
Πάντως για να λέμε την αλήθεια, δεν είναι εντελώς λάθος η καθηγήτριά σου. Και θα σου εξηγήσω γιατί : το ότι έχετε κάποια πιστοποιητικά - γιατί πτυχια δεν είναι - τύπου ΡΕΤ δε σημαίνει ότι ξέρετε αγγλικά ( ή οποιαδήποτε γλώσσα εδώ που τα λέμε ) ακόμα κι αν έχετε πετυχει 100% σ΄αυτά. Μη με παρεξηγείς, δε λέω ότι δεν ξέρετε τίποτα ή ότι κάποιοι από όλους εσάς που τα πήρατε - και καλώς προσαπθήσατε - δεν σκαμπάζετε μία. Κάθε άλλο, και ειναι αξιοσέβαστη η προσπάθεια του όποιου μαθητή να ενισχυσει τη γλωσσομάθειά του. Ωστόσο αυτό δεν σημαίνει εξ ορισμού ότι ξέρετε την γλώσσα. (πχ ποιος είναι ο συγκριτικός και υπερθετικός του super? ) - είμαι σίγουρη ότι "κόλλησες" τώρα κι όμως ειναι κάτι τόσο απλό και βασικό - καθώς το μαθαίνεις μαζί με το good-better-best , bad - worse- worst.
Τούτου λεχθέντος λοιπόν, θα σου πω και το εξής : οταν λές στον καθηγητή σου " αυτό το ξέρω ήδη" αμέσως και προφανώς χωρίς να το θέλεις τον βάζεις στη γωνία και είναι σα να του λες " ρε μεγάλε, σιγά τι θα μας πεις που δεν το ξέρουμε ήδη". Αυτό κάποιοι το αντιλαμβάνονται χαλαρά και σου εξηγούν πως πρώτον δεν είναι απολύτως στο χέρι τους τι θα σου διδάξουν ( υπάρχει συγκεκριμένη ύλη πχ που επιβάλλει το υπουργείο ) και πως δεύτερον, θα προσπαθήσει όσο το δυνατόν καλύτερα να σου καλύψει κάποια κενά που ίσως έχεις, να σου μάθει ακόμα καλύτερα αυτά που λες ότι ξέρεις και φυσικά να σου μάθει και κανα δυο πραγματάκια ακόμα. Υπάρχουν όμως και άλλοι που με το που σε ακουν να λες " αααα αυτά τα ξέρω ήδη" τα "παιρνουν στο κρανίο" για΄τι σου λέει " τούτη δω με αμφισβητεί ευθέως" , " θέλει να μου την πει" , " το παίζει αρχηγόπουλο" και ένα σωρό άλλο.
Δε λέω ότι έτσι είναι, αλλά ο κάθε άνθρωπος μπορεί να μεταφράσει αυτό που λες με διαφορετικό τρόπο. Και αυτή του η "μετάφραση" μπορεί να οδηγήσει σε ένα σωρό παρεξηγήσεις μετά.
Τώρα, όσον αφορά στην... αγγλικού σου, για΄τι δεν το συζητάς μαζί της; Γιατί ας πούμε, οχι με καταγγελτικό ύφος, αλλά πάντα με ήρεμους τόνους , δεν της λες αυτά που γράφεις εδώ : ότι δλδ το μάθημα σου αρέσει αλλά θα ήθελες να σε εξετάζει συχνότερα ή θα σου άρεσε να γράψετε και καμιά έκθεση μέσα μεσα. Μπορείς να κάνεις αυτή την κουβέντα μαζί της στο διάλειμμα ας πούμε. Δεν είναι ανάγκη να την κατηγορήσεις για κάτι, απλά να της πεις τις σκέψεις σου. Και να επιμείνεις ότι σου αρέσει το μάθημα γενικά. Εγώ θα έλεγα να την κάνεις αυτη την κουβέντα - στην τελική δεν έχεις και κάτι να χάσεις, έτσι δεν είναι;
τώρα για αυτό που με ρωτάς - τι έκανα αν τα πράγματα ξέφευγαν; Θα σου πω : εγώ είχα εξηγηθεί ήδη απο την πρώτη μέρα που έμπαινα σε τάξη ότι όποιος κάνει φασαρία ή δεν έχει βιβλίο ( για΄τι στο λύκειο το βιβλίο το αγοράζουν οι μαθητές ) μένει μέσα με απουσία - ΑΛΛΑ αν στο μεταξύ ηρεμήσει και συμμετέχει θα βάζω 'προσήλθε' στο απουσιολόγιο οπότε ούτε γάτα ούτε ζημιά. Προφανώς είχα ενημερώσει σχετικά τον διευθυντή μου και έτσι ήταν εις γνώσιν του όλο αυτό - επομένως και να πήγαινε ο μαθητής να "παραπονεθεί" εγώ ήμουν καλυμμένη. Ωστοσο, δεν χρειάστηκε ποτέ να επέμβει ο διευθυντής γιατί είχα φροντίσει να υπάρχει αυτό το είδος.... συμβολαίου μεταξύ μας ( τους το έδινα μάλιστα και εγγράφως κατά το πρώτο μάθημα ) και έτσι ήξεραν πολύ καλά τι να περιμένουν.
Απο κουβέντες που είχα μετά με τους μαθητές μου μου είπαν ότι στην αρχή δεν πίστευαν ότι θα το έκανα και έτσι δεν έδωσαν σημασία. Όταν όμως το είδαν να συμβαίνει τρεις ή τέσσερις φορές κατάλαβαν ότι μιλούσα πολύ σοβαρά και έτσι δεν το ξαναέκανα.
Θα με ρωτήσεις βεβαίως, και καλά το δεχοταν να φάνε απουσία και να κάτσουν μέσα; Και θα σου πω " ω ναι, το δέχοταν" γιατί πρώτον ήταν στο χέρι τους να μην "την φάνε" τελικά και δεύτερον γιατί ήξεραν πως στο διάλειμμα θα τηλεφωνούσα στους γονείς τους να τους τα πω - κι αυτό δεν τους βόλευε ιδιαίτερα - ειδικά όταν στο μυαλό τους είχαν την "κοπανίτσα" ;D ;D ;D )
οκ, ήταν ένα πονηρό τρικ εκ μέρους μου αλλά λειτουργούσε και λειτουργούσε πάντα περίφημα. Περιττό δε να σου πω ότι αυτό το "μέτρο" για ένα μήνα το χρησιμοποιούσα - ίσα ίσα για να προλάβουμε να μάθουμε ο ένας τον άλλον - μετά είχε μπει το νερό στ' αυλάκι και δεν χρειάζοταν καν να σκεφτώ το ενδεχόμενο. Αλλά βέβαια, δύο πράγματα βοηθούσαν πάρα πολύ σ αυτό - και σου το λέω όπως μου το χουν περιγράψει οι μαθητές μου :
ένα ήταν η ίδια η τάξη - σου ειπα και πριν πως είχα δικήμου τάξη και άρα την είχα διακοσμήσει αναλόγως ( με φωτογραφιες των παιδιών απο ένα σημείο και μετά) αλλά και με πόστερ και διάφορα άλλα, ήταν και ο υπολογιστής που βοηθούσε πολύ γιατί ήταν σα να έβλεπαν τηλεόραση ή κάτι τέτοιο οπότε ήταν και πιο ενδιαφέρον το μάθημα, και δέυτερον το γεγονός ότι ήμουν συνεπής σε ό,τι έλεγα : πχ αν έλεγα θα κάνουμε listening την άλλη φορά ένα τραγούδι, ή θα δούμε βίντεο φρόντιζα να κρατάω τον λογο μου, αν έβλεπα ότι τα παιδιά ήταν κάπως κουρασμένα - ειδικά έβδομες ώρες - κάποιες φορές μπαίναμε ίντερνετ και απο τον προτζέκτορα παίζαμε το bookworm ή τρίλιζα μέσω υπολογιστή - οπότε και μάθημα κάναμε αλλά και πιο χαλαρά ήταν τα πράγματα.
-
Το θέμα μας είναι "Στάση καθηγητή για να επιβάλλεται στην Α' Γυμνασίου". Τα εκτός θέματος μηνύματα θα διαγράφονται χωρίς προειδοποίηση.
Ευχαριστούμε για την κατανόηση
edit: Μπορείτε να ανοίξετε ένα νέο θέμα που αφορά τις σχέσεις καθηγητών - μαθητών (καθώς και τις λάθος και σωστές πρακτικές που ακολουθούμε), εφόσον υπάρχει ενδιαφέρον, έτσι ώστε να συνεχιστεί η συζήτηση εκεί.
-
Δεν ξέρω αν είμαι η άκυρη της παρέας, καθώς αυτό το forum απευθυνεται σε εκπαιδευτηκούς και είμαι μαθήτρια γυμνασιου, αλλα νομίζω μπορώ να δώσω κι εγω κάποιες συμβουλές στους ''απελπισμένους'' καθηγητες :) Συμφωνώ με την αποψη του να είναι ο καθηγητής αυστηρός και μετά να μαλακώνει σιγά σιγά, με όριο βέβαια. Πέρσυ στην α' γυμνασίου είχα μία φιλόλογο που με το που μπήκε στην ταξη πετρώσαμε όλοι! Αν υπαρχει ρεκόρ για τον πιό αυστηρό καθηγητή αυτη το έχει καταρίψει! Μπορεί αυτό να είχε ως αποτέλεσμα να τρώει χοντρό βρίσιμο από πίσω της, αλλά με τον καιρό μαλάκωνε, και κατεληξε να είναι η αγαπημενη καθηγήτρια όλου του σχολείου, ταυτοχρονα όμως να την σέβονται όλοι και να καθονται στρατιωτακια μπροστα της! Ειναι καλό ο μαθητης να ξέρει πού είναι τα όρια, μεχρι πού τον παίρνει. Επίσης, το να φωνάζεις σαν υστερικός πραγματικά είναι ο χειρότερος τρόπος να επιβληθείς στην τάξη. Οι μαθητες όχι μόνο δεν ησυχάζουν, αλλά φωνάζουν κι αυτοι και κανουν περισσοτερες ανοησιες θελοντας να σπάσουν πλάκα φερνοντάς σε στα όριά σου. Και αυτά τα λέω εγω που είμαι μαθητρια και τετοια περιστατικα συμβαίνουν καθημερινά! Παρόλα αυτα όμως, ο μοναδικός τρόπος να κερδισεις τον σεβασμό μίας τάξης (θυμηθείτε, ο σεβασμός κερδίζεται, ποτέ δεν επιβάλλεται) είναι να είσαι σωστός απέναντι στους μαθητές και να τους σέβεσαι. Όταν τα παιδιά καταλάβουν ότι ενδιαφέρεσαι για αυτά και τα σέβεσαι, όταν είσαι ΣΩΣΤΟΣ απέναντί τους και δεν τους μειώνεις ούτε τους επιπλήττεις μπροστά στους συμμαθητές τους (δημόσια επαινούμε, ιδιαιτέρως κρίνουμε), τότε δεν υπαρχει περίπτωση να μην σε σεβαστούν τα παιδιά! Και αυτό ισχύει για ΟΛΑ τα παιδιά ανεξαιρέτως! Και μιά που το ανέφερα, ΠΟΤΕ δεν επιπλήτεις μαθητή μπροστά στην τάξη, γιατί όχι μόνο δεν συμμορφώνεται, αλλα είναι ότι πιό ταπεινωτικό μπορεί να συμβεί σε μαθητη (αν θελετε μην μ πιστευετε αλλα αυτη η τακτική δεν λειτουργεί σχεδόν ΠΟΤΕ!). Αν εχετε πρόβλημα με εναν μαθητή πιάστε τον μετά το μάθημα και συζητήστε ΗΡΕΜΑ μαζί του εξηγώντας του και παροτρίνοντάς τον. Και πάνω απόλα: ΥΠΟΜΟΝΗΗΗ!!! Κι ας είσαι ετοιμος να εκραγεις, κι ας θελεις να αρχισεις να βριζεις, κι ας έχεις γίνει κατακόκκινος... ΠΑΝΤΑ ΥΠΟΜΟΝΗ!!! Τελος πάντων, συγγνωμη και πάλι που ''χώθηκα'', ελπίζω να δώσετε εστω και λίγη βάση σε αυτα που είπα γιατί σπάνια θα ακουσετε συμβουλες από μαθητες! ;) ;) ;)
-
-
-
Προσωπικα δε, θα ηθελα να σου πω να κοιταξεις τα μαθηματα σου. Παρατηρησα πως μεσα σε 1 μολις μερα εγραψες 21 μηνυματα!!!
Η αληθεια είναι οτι περναω αρκετό χρόνο στο pde αλλα αυτό δεν σημαίνει ότι δεν μου μενει και χρόνος για διαβασμα!
Παρόλα αυτά ευχαριστώ για το ενδιαφερον:-)
Ευχαριστω bitch (για δευτερη φορα) και να εισαι σίγουρη οτι τώρα που ανακάλυψα το forum θα με ακους συχνα:-D
-
:) χαρά μας να σε ακούμε
-
εγω τωρα θα γραψω κατι ασχετο αλλα στη προηγουμενη σελιδα φαινεται σαν η bitch να συνομιλει μονη της ή με ενα φαντασμα. ;D εχουν σβηστει μηνυματα? δεν βγαινει νοημα.
-
;D ;D ;D ;D όντως έχουν σβηστει Εύη! Δεν το χασα ( ακόμα ) ;D ;D ;D ;D
-
Μα όταν εμείς μάθουμε να ακούμε τα παιδιά θα γίνουμε καλύτεροι εκπαιδευτικοί!! Γι' αυτό
-
καλο ειναι η καθε βιβη να μιλαει απευθειας με τους δασκαλους της παρα να περιμενει απο μας μια απαντηση που ισως ειναι και εντελως εξω. Τα θεματα ψυχολογιας και συμπεριφορας δεν ειναι μαυρο ή ασπρο
Εδω, μπορει να ρωταει αποριες για τα μαθηματα της και της ειναι αρκετα πιο χρησιμο αυτο.
-
Εγώ πάλι θεωρώ ότι ένα φόρουμ που απευθύνεται εξ ορισμού σε ενήλικες (κοινότητα εκπαιδευτικών) δεν θα πρέπει να είναι ανοιχτό σε παιδιά.
Όπως και στο σχολείο δεν αφήνουμε τους μαθητές να παρακολουθούν όλες τις συζητήσεις του συλλόγου, έτσι και εδώ.
Ίσως μπορούσε να υπάρχει μια ειδική κατηγορία προσβάσιμη σε μαθητές ώστε να μπορούν να θέσουν ερωτήματα και απορίες για τα οποία θα ήθελαν τη γνώμη μας ως εκπαιδευτικών (και το αντίστροφο), αλλά ως εκεί.
-
Εγώ πάλι θεωρώ ότι ένα φόρουμ που απευθύνεται εξ ορισμού σε ενήλικες (κοινότητα εκπαιδευτικών) δεν θα πρέπει να είναι ανοιχτό σε παιδιά.
Όπως και στο σχολείο δεν αφήνουμε τους μαθητές να παρακολουθούν όλες τις συζητήσεις του συλλόγου, έτσι και εδώ.
Ίσως μπορούσε να υπάρχει μια ειδική κατηγορία προσβάσιμη σε μαθητές ώστε να μπορούν να θέσουν ερωτήματα και απορίες για τα οποία θα ήθελαν τη γνώμη μας ως εκπαιδευτικών (και το αντίστροφο), αλλά ως εκεί.
Πώς θα μπορούσε να γίνει όμως αυτό αφού δεν υπάρχει κανένας περιορισμός στην πρόσβαση;
-
jak_13 σωστά τα λες, αλλα εγω σκέπτομαι το εξης: θα μπαινει τωρα ο καθε μαθητης που εχει προβλημα με τον καθηγητη του στο σχολειο για να το λυσει εδω,αντι να μιλησει με τον ιδιο τον καθηγητη του?
και ποιες συμβουλες να δωσουμε οταν δεν ξερουμε πως εχει ακριβως η κατασταση? Ακουμε μονο τη μαθητρια.
Νομιζω πως ειναι επικινδυνο ολο αυτο για τη ψυχολογια του παιδιου.
Αυτη ειναι η δικη μου αποψη.
-
Ομολογώ ότι και οι μαθητές μου λένε παρόμοιες κουβέντες με τη
-
jak_13 σωστά τα λες, αλλα εγω σκέπτομαι το εξης: θα μπαινει τωρα ο καθε μαθητης που εχει προβλημα με τον καθηγητη του στο σχολειο για να το λυσει εδω,αντι να μιλησει με τον ιδιο τον καθηγητη του?
και ποιες συμβουλες να δωσουμε οταν δεν ξερουμε πως εχει ακριβως η κατασταση? Ακουμε μονο τη μαθητρια.
Νομιζω πως ειναι επικινδυνο ολο αυτο για τη ψυχολογια του παιδιου.
Αυτη ειναι η δικη μου αποψη.
Μάρκο, σκόπιμα δεν ήμουν απόλυτος στις θέσεις μου παρά μόνο στο ότι δεν υπάρχει τρόπος για να απαγορευτεί η ανοιχτή πρόσβαση στο forum. Συμφωνώ ότι δεν μπορούμε να δίνουμε ειδικές συμβουλές, γι`αυτό και δεν το έκανα και ούτε θα το κάνω, ωστόσο αυτή η εξοικείωση και η τριβή με τις θέσεις, τις απόψεις και τις αντιδράσεις των καθηγητών από ένα μαθητή, αν τις επεξεργαστεί σωστά, θεωρώ ότι μπορεί να έχουν θετικό αποτέλεσμα. Ακόμα και απ`αυτή τη συζήτηση που κάνουμε τώρα.
-
καλο ειναι η καθε βιβη να μιλαει απευθειας με τους δασκαλους της παρα να περιμενει απο μας μια απαντηση που ισως ειναι και εντελως εξω. Τα θεματα ψυχολογιας και συμπεριφορας δεν ειναι μαυρο ή ασπρο
Εδω, μπορει να ρωταει αποριες για τα μαθηματα της και της ειναι αρκετα πιο χρησιμο αυτο.
-
Εγώ πάλι θεωρώ ότι ένα φόρουμ που απευθύνεται εξ ορισμού σε ενήλικες (κοινότητα εκπαιδευτικών) δεν θα πρέπει να είναι ανοιχτό σε παιδιά.
Όπως και στο σχολείο δεν αφήνουμε τους μαθητές να παρακολουθούν όλες τις συζητήσεις του συλλόγου, έτσι και εδώ.
Ίσως μπορούσε να υπάρχει μια ειδική κατηγορία προσβάσιμη σε μαθητές ώστε να μπορούν να θέσουν ερωτήματα και απορίες για τα οποία θα ήθελαν τη γνώμη μας ως εκπαιδευτικών (και το αντίστροφο), αλλά ως εκεί.
Γιαυτο κι εγω ζητησα συγγνωμη και αυτη ειναι η μοναδικη συζητηση που χω παρεμβει, συζητηση που πιστευω πως εμεις ξερουμε καλυτερα απο τους καθηγητες πως μπορει να μας επιβληθει ο καθηγητης! Αν το μηνυμα μου πειραξε κανεναν μπορω να το διαγραψω η να το διαγραψει ο συντονιστης δν υπαρχει προβλημα, συγγνωμη...:/
-
Ομολογώ ότι και οι μαθητές μου λένε παρόμοιες κουβέντες με τη
-
Αν μη τι άλλο, έχεις μια ευγένεια και μια παιδεία και θα έλεγα ότι και η ωριμότητά σου δεν αφήνει την ανωνυμία που κρύβεται πίσω από το πληκτρολόγιο να εκδηλωθεί με άσχημο τρόπο. Να μη νιώθεις άσχημα και να μη ζητάς συγγνώμη.
-