Πρωτοβάθμια και Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση
Διάφορα θέματα για την εκπαίδευση => Διάφορα Εκπαιδευτικά θέματα => Μήνυμα ξεκίνησε από: geo33 στις Σεπτεμβρίου 19, 2010, 06:56:47 pm
-
Καλησπέρα. Θα παρακαλούσα να μου δώσουν τα "φώτα" τους συνάδελφοι που ασχολούνται με ειδική αγωγή ή με συμβουλευτική (και φυσικά όποιος άλλος έχει την καλή διάθεση). Τα πράγματα έχουν ως εξής:
Στο γυμνάσιο ήρθε πέρσι ένα παιδί με πολλά προβλήματα. Ζει με τη μητέρα του και, με βάση τα λεγόμενά της, με τον εν διαστάσει σύζυγο έχουν εκτυλιχθεί σκηνές "απείρου κάλλους" μπροστά στο παιδί. Από την πρώτη μέρα που ήρθε, έβριζε πολύ χυδαία καθηγητές και μαθητές. Δεν μπορούσε να μείνει μες στην τάξη, με ικέτευε να τον αφήσω να πάει τουαλέτα, στο κυλικείο, για να πιει νερό κλπ. Χτυπιόταν με τους άλλους ακόμη και την ώρα του μαθήματος. Κάποια στιγμή τον πήρε ο πατέρας του και τον πήγε σχολείο στην πόλη όπου ζούσε εκείνος. Έμεινε στάσιμος.
Φέτος ήρθε πάλι σε μας. Από τη μέρα του αγιασμού έχει την ίδια και χειρότερη συμπεριφορά. Εκτός από τα παραπάνω που περιέγραψα, κάνει διάφορους ήχους μέσα στο μάθημα και φυσικά όλοι γελάνε, πράγμα που τον ενθαρρύνει να συνεχίσει.
Τον παρακολουθεί ειδικός (ιδιωτικά), ο οποίος δε μας έδωσε κάποιο τρόπο αντιμετώπισης. Όλοι οι συνάδελφοι τον θεωρούν "καμένο χαρτί". Συμφώνησαν, ωστόσο, ότι η ωριαία αποβολή δεν έχει κανένα νόημα. Προσωπικά, "κλείνω" τα αυτιά μου σε ό,τι κάνει και μίλησα ξεχωριστά στα παιδιά, ώστε να μη γελούν μαζί του. Είπαν ότι θα το τηρήσουν, αλλά σε καμιά περίπτωση δεν μπορούν να τον δεχτούν στην παρέα τους, λόγω της πολύ επιθετικής συμπεριφοράς του (παρενοχλεί και τα κορίτσια-καταλαβαίνετε). Απλώς του μιλάω χαμηλόφωνα και του λέω "τώρα δεν κοροϊδεύουμε, γράφουμε στο τετράδιό μας" ή "δεν επιτρέπω να μιλάς έτσι, κοίτα το βιβλίο σου" κλπ.
Φυσικά δεν έχω ιδέα τι να κάνω. Δεν ξέρω αν είναι περίπτωση που εντάσσεται στο πλαίσιο της ειδικής αγωγής, οπότε εκεί θα έβρισκε τη βοήθεια που του αξίζει. Στην περίπτωση του σχολείου μας μιλάμε για 30άρια τμήματα.
Ελπίζω να σας έδωσα σαφή εικόνα του παιδιού. Αύριο έχω πάλι μάθημα στο τμήμα του και θα εκτιμούσα αν είχατε κάποιες προτάσεις.
-
Να διευκρινίσω ότι δεν έχω ιδέα από ειδική αγωγή, απλά είχα μία παρόμοια περίπτωση (όχι τόσο ακραία) σε ιδιαίτερο. Αυτό που προσπάθησα να κάνω είναι να του δείχνω σεβασμό και να τον αντιμετωπίζω σαν να ηταν μεγάλος. Δεν του μιλούσα δηλαδή "δασκαλίστικα", αλλά σαν ίσο με μένα. Από τη στιγμή που τον σεβάστηκα, άρχισε να με σέβεται κι εκείνος. Ως ένα βαθμό έπιασε, τουλάχιστον μπορούσα να συνενοηθώ κάπως. Τώρα η δική σου η περίπτωση είναι διαφορετική, καθώς αποσυντονίζει όλη την τάξη. Μου φαίνεται ότι οι πράξεις του φωνάζουν για προσοχή. Ίσως αν του αναθέσεις κάποια εργασία, σε κάτι που του αρέσει και τον βάλεις να την παρουσιάσει στην τάξη? Έτσι θα μορέσει να το παίξει "καμπόσος" και θα μάθει και κάτι το παιδί...
Λέω εγώ τώρα... ??? ???
-
εκτος απο τη καλη συμβουλη της συναδελφου,να του ανατεθει μια εργασια την οποια οπως και να εχει θα την επιβραβευσης, μπορεις να τους χωριζεις σε μικρες ομαδες και να κανοιυν συνεργατικες εργασιες. βαλε τον συντονιστη της ομαδας.το αισθημα του αρχηγου θα τον αλλαξει καπως και μαλιστα επειδη θα κρατησει λιγες μερες αυτη η εργασια αρα θα εχει μεγαλη χρονικη διαρκεια. τον ξανακανεις στη μεθεπομενη. αλλαγη ρολων.
μπορεις με συνεργασια των παιδιων παντα να τον βοηθησεις. ας γινει υπευθυνος για την ταξη.
πολυ σωστα εκανες και ζητησες τη βοηθεια των συμμαθητων του, πιστευω να προσπαθησουν ολοι.
ειναι δυσκολη η περιπτωση του. Ο δ/ντης τι λεει?
-
Προσωπικά θεωρώ εξαιρετικά πιθανό να είχαν προηγηθεί περιστατικά κακοποίησης εις βάρος του παιδιού. Προσπάθησα να του μιλήσω ιδιαιτέρως, αλλά δεν μπορούσε να με παρακολουθήσει πάνω από 5 δευτερόλεπτα (υπερκινητικότητα;) Δεν ξέρω αν είναι σε θέση να κάνει κάποια εργασία, δεν έχουμε καταλάβει ακόμη τις ικανότητές του σε ανάγνωση και γραφή...
Είχα δοκιμάσει πέρσι τις ομάδες, όπου έριξε απίστευτο βρισίδι και στο τέλος "χούφτωσε" μια συμμαθήτριά του. Προς το παρόν, οι συμμαθητές του απλά τον αποφεύγουν.
Ο διευθυντής είναι σε επικοινωνία με τον παιδοψυχολόγο του παιδιού, αλλά δεν τον είδα διατεθειμένο να ασχοληθεί. Στη συνεδρίαση μου έδωσε ελάχιστα δευτερόλεπτα να εκθέσω στους νέους συναδέλφους την περίπτωση του παιδιού (κι αυτό με το ζόρι).
Θα εφαρμόσω τις ιδέες σας, ίσως φέτος να έχει αλλάξει κάτι σε σχέση με πέρσι, αν και το παιδί είναι πιο αγριεμένο φέτος.
-
Το παιδί αυτό χρειάζεται πολλή αγάπη, την οποία να φροντίζεις με κάθε τρόπο να του τη δείχνεις. Στην ηλικία αυτή (αφού είναι στην εφηβεία) κ αφού έχει περάσει δύσκολες καταστάσεις, νομίζω ότι ότι πρέπει να νιώσει ένα "νοητό χάδι", δηλ. ένα χαμόγελο, ένα νεύμα αποδοχής, ένα βλέμμα ζεστό. Δεν είναι όπως στο δημοτικό, που η αγάπη εκφράζεται με ένα χάδι στο κεφαλάκι. Υποθέτω ότι θα αντιδρά σε οποιοδήποτε άγγιγμα στην ηλικία αυτή.
Ακόμη φρόντισε να μάθεις τι ενδιαφέροντα έχει, αθλήματα ίσως, διαδικτυακά παιχνίδια, τι του αρέσει, τι ομάδα είναι ενδεχομένως, ώστε να τον πλησιάσεις πρώτα.
-
και ζητησε του να πατε μαζι εξω για ενα καφε, να σε δει και ως φιλη και θα σου ανοιχτει σιγα σιγα.
Πω ...πω...ειλικρινα ....χαλαστηκα ρε γμτ με αυτη την ιστορια!! Κρατα μας ενημερους όποτε μπορεις....ετσι?
-
Ευχαριστώ πολύ συνάδελφοι για το ενδιαφέρον. Θα σας ενημερώνω και περιμένω ό,τι άλλο έχετε να προτείνετε. Το ζητούμενο σε αυτή τη φάση είναι να παραμείνει στο σχολείο.
-
'καμμενο χαρτι" οπως ειπαν οι συναδελφοι σου στο σχολειο ΔΕΝ ειναι σιγουρα!! θα υπαρχει κατι στο οποιο ειναι καλος!σε κατι στο οποιο εχει καποια κλιση!κατι που τον ενδιαφερει τελοσπαντων!! προσπαθησε να καταλαβεις τι ειναι αυτο και επειτα με καποιο τροπο εισηγαγε το στο μαθημα σου!σε καποια εργασια,δραστηριοτατα ισως?δεν ξερω,αλλα κερδισε του το ενδιαφερον και καντον να πισμωσει με κατι κ να δουλεψει γι'αυτο!!επειτα επιβραβευσε τον για την προσπαθεια του! κατα τη γνωμη μου μην προσπαθησεις να του επιβληθεις,θα αντιδρασει!αλλα κ ουτε να γινεται φιλοι-κολλητοι! κρατησε μια ισορροπια θα ελεγα.. καλη τυχη! :)
ΥΓ: Nα παντως γιατι χρειαζεται ο ψυχολογος,η κοινωνικη λειτουργος στα σχολεια!!!αλλα ειπαμε εδω ειναι Ελλαδα!!ειμαστε ετη φωτος πισω σε κατι τετοια θεματα!!
-
Από πέρσι περιμένω κάποια διέξοδο από τον παιδοψυχολόγο του, που μας είπε απλώς ότι είναι από τις πιο δύσκολες περιπτώσεις που έχει αναλάβει. Δεν μπορεί να μην υπάρχει κάποιος σε όλο το σύστημα που να μην έχει ιδέα πώς μπορεί να βοηθηθεί αυτό το παιδί.
Πέρσι είχαμε ένα παιδί στα πρόθυρα της αυτοκτονίας (κυριολεκτικά) λόγω οικογενειακών και οικονομικών προβλημάτων. Ήταν ταυτόχρονα ο κλόουν της τάξης με άπειρες ωριαίες και κάποια στιγμή έφτασε στα άκρα. Πέσαμε όλοι επάνω του, τον βοηθήσαμε και ήρθε άλλος άνθρωπος φέτος. Ελπίζω να γίνει από νωρίς κάτι με αυτό το παιδί.
-
Περα απο τις περιβαλλοντικες δυσκολίες που ισως αντιμετωπισε το παιδι μεγαλωνοντας, μηπως εχει ΔΕΠ/Υ και το προβλημα εχει διογκωθει λογω της ελλειψης υποστηριξης?
-
Περα απο τις περιβαλλοντικες δυσκολίες που ισως αντιμετωπισε το παιδι μεγαλωνοντας, μηπως εχει ΔΕΠ/Υ και το προβλημα εχει διογκωθει λογω της ελλειψης υποστηριξης?
Σωστή παρατήρηση, έλα όμως που δεν έχει κανείς μας την εμπειρία ούτε την κατάρτιση να το εντοπίσει; Να παραπέμψουμε τη μητέρα στο (παλιό) ΚΔΑΥ; Ο ειδικός που το βλέπει, δε θα διαπίστωνε κάτι;
-
την διάγνωση δεν μπορούμε να την κάνουμε ιντερνετικά...θα παραπέμψεις το παιδί στα ΚΕΔΔΥ αρχικά...αυτό όμως δεν διευκολύνει καθόλου τη δουλειά σου μέσα στην τάξη...πρέπει να πιέσεις τον διευθυντή να ζητήσει από τη διεύθυνση να στείλει κάποιον ωρομίσθιο ειδικής αγωγής...καθώς το παιδί χρειάζεται και εξατομικευμένη υποστήριξη από κάποιον ειδικό...
τώρα από εκεί και πέρα.. προσπάθησε να τον πιάσεις στο διάλειμμα ή σε κάποια εκδρομή ή στο σχόλασμα...να είναι κάπως χαλαρός και πές του κάτι καλό που παρατηρείς σε αυτόν...(πχ.είχα ένα αντίστοιχο μαθητή που έβλεπα ότι έκανε συνέχεια ποδήλατο...τον προσέγγισα και αρχισα να του μιλάω για αυτό...τον ρώταγα διάφορα..τον έκανα να αισθανθεί σημαντικός και καλός σε κάτι...μετά πηγαίναμε μαζί για πόδήλατο και μου μάθαινε τις ταχύτητες........αυτό γενικά βοηθάει..να νιώσει ότι ασχολήσε, ότι είσαι και άνθρωπος εκτος από εκπαιδευτικος...αν δεν χτίσεις μια προσωπική σχέση με το παιδί όποια τεχνική και να ακολουθήσεις στην τάξη δεν θα πετύχει..)
-
Το παιδί αυτό χρειάζεται πολλή αγάπη, την οποία να φροντίζεις με κάθε τρόπο να του τη δείχνεις. Στην ηλικία αυτή (αφού είναι στην εφηβεία) κ αφού έχει περάσει δύσκολες καταστάσεις, νομίζω ότι ότι πρέπει να νιώσει ένα "νοητό χάδι", δηλ. ένα χαμόγελο, ένα νεύμα αποδοχής, ένα βλέμμα ζεστό. Δεν είναι όπως στο δημοτικό, που η αγάπη εκφράζεται με ένα χάδι στο κεφαλάκι. Υποθέτω ότι θα αντιδρά σε οποιοδήποτε άγγιγμα στην ηλικία αυτή.
Ακόμη φρόντισε να μάθεις τι ενδιαφέροντα έχει, αθλήματα ίσως, διαδικτυακά παιχνίδια, τι του αρέσει, τι ομάδα είναι ενδεχομένως, ώστε να τον πλησιάσεις πρώτα.
"νοητό χάδι"...
Δεν ξέρω αν υπάρχει αυτός ο όρος στα παιδαγωγικά ή είναι δικής σου έμπνευσης, αλλά μου άρεσε πολύ...
Με μια πρόταση έδωσες την λύση για πολλές περιπτώσεις δύσκολων παιδιών...
Επειδή τα παιδιά έχουν τέλειες κεραίες καταλαβαίνουν αν το νοητό χάδι είναι αληθινό ή ψεύτικο...
Ένα παράδειγμα: Σαν μαθητής είχα πάντα πρόβλημα με την πρώτη ώρα. Έμπαινα στην τάξη πάντα με μισή ώρα καθυστέρηση... Πέρυσι είχα έναν μαθητή στην Α' Λυκείου δύσκολο και απείθαρχο... (εκδιώχθηκε από τον σύλλογο των διδασκόντων στους 2 μήνες, παρά την σθεναρή αντίδρασή μου).¨
Κάθε Δευτέρα τον είχα πρώτη ώρα και ερχόταν με μισή ώρα καθυστέρηση. Η ματιά μου μάλλον έκπεμπε αυτό το νοητό χάδι. Πάντα είχα μια τέλεια επικοινωνία με αυτό το παιδί... Είχαμε καλό ξεκίνημα...
Θέλω να πω, ότι δεν μπορεί ο καθένας να "χαιδέψει νοητά", αν δεν νιώσει και ανάλογα...
-
Προσωπικά δεν έχω σχέση με εκπαίδευση εφήβων, όμως λόγω της δεύτερης ειδικότητας μου, έχει τύχει να δω και εφήβους με διάφορα προβλήματα.
Περα απο τις περιβαλλοντικες δυσκολίες που ισως αντιμετωπισε το παιδι μεγαλωνοντας, μηπως εχει ΔΕΠ/Υ και το προβλημα εχει διογκωθει λογω της ελλειψης υποστηριξης?
Αυτό που λέει η συνάδερφος εμένα μου "κολλάει" πάρα πολύ με τη συγκεριμένη εικόνα που μας δίνεις geo33! Η ΔΕΠ έχει ως συνακόλουθο συνήθως προβλήματα συμπεριφοράς....Ωστόσο μήπως παίζει και κανένα θέμα ψυχικής υγείας φοβάμαι. Οπότε εκεί δεν μπορείς να κάνεις και πολλά(γνώμη μου, ούτε ένας απλός ψυχολόγος). Μήπως το παιδί μιλάει μόνο του; Μήπως "βλέπει" πράγματα; Μήπως εκλαμβάνει τη συμπεριφορά των άλλων ως επιθετική; Και το βασικότερο: οι γονείς του είναι ψυχικά οκ; Δεν θέλω να σε ζαλήσω, απλά αν μπορέσεις παρατήρησε λίγο τα παραπάνω....
-
Περα απο τις περιβαλλοντικες δυσκολίες που ισως αντιμετωπισε το παιδι μεγαλωνοντας, μηπως εχει ΔΕΠ/Υ και το προβλημα εχει διογκωθει λογω της ελλειψης υποστηριξης?
Σωστή παρατήρηση, έλα όμως που δεν έχει κανείς μας την εμπειρία ούτε την κατάρτιση να το εντοπίσει; Να παραπέμψουμε τη μητέρα στο (παλιό) ΚΔΑΥ; Ο ειδικός που το βλέπει, δε θα διαπίστωνε κάτι;
Οπωσδήποτε! Όπως λέει και ο spithas να πιέσεις το διευθυντή να μιλήσει στη μητέρα(η οποία και θα κάνει την αίτηση). Δυστυχώς να στείλουν άτομο της ειδικής χωρίς διάγνωση απο ΚΕΔΔΥ και χωρίς να θέλει ο γονιός, δεν παίζει με τίποτα :( εμείς φέτος είχαμε διαγνωσμένη παιδική ψύχωση και το παιδί δεν ερχόταν στην ένταξη γιατί δεν ήθελε η μητέρα....
-
ειχα κ εγω μια αναλογη περιπτωση περυσι. αυτο που εκανα ηταν οτι του φερθηκα με απολυτο σεβασμο. τον αντιμετωπισα ως ισο κ δεν του το "επαιξα" δασκαλα. οταν ειχαμε μια συζητηση κ ενιωθα οτι μπορει να πει κατι, τοτε μονο τον ρωτουσα. αυτο το παιδι θεωρουσε οτι ειναι αφεντικο του εαυτου του κ δε δεχεται απο κανεναν να του πει το ο,τιδηποτε. γι' αυτο κ δε μπηκα στη διαδικασια να του βαλω ωριαια ή κατι τετοιο. τον επιβραβευα οποτε εβρισκα την ευκαιρια. τελικα ολα πηγαν καλα κ αρχισε να συμμετεχει (οσο μπορουσε).
καποια στιγμη τους ανεθεσα προτζεκτ για τον καζαντζακη. πιο πριν τους ειχα βαλει την ταινια "ζορμπας". το παιδι αυτο μου ειχε πει την υποθεση του εργου. τελος παντων, οταν πηγα να χωρισω τις ομαδες κ να αναθεσω το θεμα της καθε ομαδας, ο Γιωργος σηκωσε το χερι του κ ειπε οτι θελει κ αυτος να συμμετασχει στο προτζεκτ. εγω χαρηκα πολυ. δυστυχως ομως τα παιδια ειχαν αντιθετη αποψη κ αρχισαν να λενε "εγω δεν παω με το Γιωργο" κ κατι τετοια. οπως καταλαβαινετε ο Γιωργος μετα δεν ηθελε να ασχοληθει οσο κ αν προσπαθησα να τον μεταπεισω. γι' αυτο η αναθεση ομαδικης εργασιας ειναι ενα ρισκο που αν δεν παει καλα, μπορει να του κανει μεγαλυτερο κακο...
υπομονη, επιμονη, θεληση κ αγαπη για το παιδι. μονο αυτο μπορω να σου δωσω ως συμβουλη. αν διαθεσεις ολα αυτα ειμαι σιγουρη οτι στο τελος ολα θα πανε καλα!!! :)
-
Καλημέρα.
Σήμερα ήταν από τις χειρότερες μέρες. Σηκωνόταν συνέχεια να πετάξει σκουπίδια, χαρτιά κλπ. Μετά ερχόταν και με αγκάλιαζε. Πρέπει να με αγκάλιασε τουλάχιστον 6-7 φορές. Όταν του είπα να αντιγράψει ένα σχεδιάγραμμα από τον πίνακα και να το στολίσει με σχέδια της αρεσκείας του, μου είπε ότι δεν είναι "αδελφή" και ασχολήθηκε όλο κι όλο 5 δεύτερα.
Δεν έχω δει ποτέ τη μητέρα του, έρχεται πολύ σπάνια. Την κάλεσα πέρσι, αλλά μου είπε ότι έχει κουραστεί πολύ με το θέμα και κάνει ό,τι μπορεί. Από το τηλέφωνο μου φάνηκε ταλαιπωρημένη, αλλά δεν την έχω δει από κοντά.
Το καλό είναι ότι προσφέρθηκαν δυο παιδιά που είναι στάσιμα από πέρσι (δηλ. συνομήλικά του) να τον κάνουν παρέα στα διαλείμματα και να τον προσέχουν στην τάξη. Οι υπόλοιποι κράτησαν το λόγο τους και αδιαφορούσαν στα "καμώματά" του. Ίσως, βέβαια, γι'αυτό κατέφυγε στη συμπεριφορά που σας περιέγραψα.
Δε νομίζω ότι έχει επαφή με αυτό που του λέω. Τον ρώτησα π.χ. κάτι από την καθημερινότητα, σχετικό με το μάθημα, όπου ο καθένας θα απαντούσε και μου είπε "να πάω τουαλέτα;" "Όχι, σκέψου αυτό που σε ρώτησα" "Χέσου, θέλω να πάω να πιω νερό". ???
Το θέμα του ΚΕΔΔΥ πόσο σύντομα μπορεί να δρομολογηθεί; Πέρσι που έστειλα δυο παιδιά τους έκλεισαν ραντεβού πολύ αργά. Θα έκανε τεράστια διαφορά ένας συνάδελφος ειδικής μέσα στο μάθημα μαζί μου, είχα διαβάσει το θέμα με την παράλληλη στήριξη και ζήλεψα πραγματικά. :(
-
Τί να σου πω... Η κατάσταση, έτσι όπως την περιγράφεις, είναι απελπιστική, χειρότερη απ' ό,τι φανταζόμουνα. Το παιδί έχει πολύ σοβαρά προβλήματα και δε νομίζω ότι είναι και πολλά αυτά που μπορείς να κάνεις...
Αν προσπαθούσες στο διάλειμμα να του μιλήσεις? Να τον ρωτήσεις τί θέλει από εσένα και μετά να του πεις τί θέλεις εσύ από αυτόν... Πάντα σε επίπεδο συζήτησης, όχι μαλώνοντάς τον. Να τον ρωτήσεις στα ίσα δηλαδή, τί θέλει για να ηρεμήσει. Γιατί δε μπορεί, κάτι θα θέλει...
-
Το θέμα του ΚΕΔΔΥ πόσο σύντομα μπορεί να δρομολογηθεί; Πέρσι που έστειλα δυο παιδιά τους έκλεισαν ραντεβού πολύ αργά. Θα έκανε τεράστια διαφορά ένας συνάδελφος ειδικής μέσα στο μάθημα μαζί μου, είχα διαβάσει το θέμα με την παράλληλη στήριξη και ζήλεψα πραγματικά. :(
Τι τάξη είναι; Αν είναι Γ λυκείου θα τον δούν άμεσα...Αλλά όπως και να έχει πρέπει να πιέσει ο διευθυντής(βασικά να εξηγήσει τι συμβαίνει)....
-
Το θέμα του ΚΕΔΔΥ πόσο σύντομα μπορεί να δρομολογηθεί; Πέρσι που έστειλα δυο παιδιά τους έκλεισαν ραντεβού πολύ αργά. Θα έκανε τεράστια διαφορά ένας συνάδελφος ειδικής μέσα στο μάθημα μαζί μου, είχα διαβάσει το θέμα με την παράλληλη στήριξη και ζήλεψα πραγματικά. :(
Τι τάξη είναι; Αν είναι Γ λυκείου θα τον δούν άμεσα...Αλλά όπως και να έχει πρέπει να πιέσει ο διευθυντής(βασικά να εξηγήσει τι συμβαίνει)....
Ακόμα και γρ'ηγορα να τον δουν, η παράλληλη στήριξη είναι πάρα πολύ δύσκολο να δοθεί. Αν το παιδί δεν έχει ειδικές ανάγκες αλλά μόνο συναισθηματικές δυσκολίες (όπως φαίνεται) είναι σχεδόν αδύνατο να δοθεί παράλληλη (τουλάχιστον με τα δεδομένα που γνωρίζω από την περιοχή μου). Αυτό, όμως, δεν σημαίνει ότι δεν μπορείτε να πιέσετε ως σχολείο.
Επίσης, για το ΚΕΔΔΥ πρέπει να κ'άνει αίτηση η μητέρα, πράγμα δύσκολο, όπως λες. Δεν μπορεί το σχολείο να κάνει παραπομπή. Επίσης, η μητέρα πρέπει να ζητήσει μετά την αξιολόγηση από το ΚΕΔΔΥ να ενταχθεί το ΄παιδι σε κάπποιο ειδικό πλαίσιο. Αν δεν πατάει στο σχολείο, πώς θα γίνει αυτό;
Οπότε εσύ είσαι η μόνη που μπορείς να κάνεις κάτι, με διάλογο και μη δίνοντας (όσο είναι δυνατόν) προσοχή στην προκλητική στμπεριφορά του ώστε να μην ενθαρρύνεται.
-
Είναι Α΄Γυμνασίου. Αφού η μητέρα έχει απευθυνθεί σε ειδικό, ίσως να μην έχει αντίρρηση για το ΚΕΔΔΥ. Το θέμα είναι ότι εγώ τον βλέπω 2 ώρες/εβδομάδα και οι άλλες ειδικότητες- προς το παρόν- δε θέλουν να ασχοληθούν. Δεν είναι αδιάφοροι οι άνθρωποι, απλά δεν έχουν καλή ενημέρωση και δεν πιστεύουν ότι μπορεί να αλλάξει κάτι.
Απ'ό,τι βλέπω, χωρίς διευθυντή δε γίνεται τίποτα. (Θα φάω πολύ βρίσιμο ??? :()
-
χωρις τη στηριξη απο τον δ/ντη ισως βρεθεις και εκτεθειμενη εκτος απο ψυχολογικα ράκος!
κριμα!!!! ειλικρινα.
τί θα πει δεν εχουν καλη ενημερωση? πλακα μας κανουν? Δεν εχουν καθολου ενδιαφερον για το παιδι θα ελεγα εγω!
-
χωρις τη στηριξη απο τον δ/ντη ισως βρεθεις και εκτεθειμενη εκτος απο ψυχολογικα ράκος!
κριμα!!!! ειλικρινα.
τί θα πει δεν εχουν καλη ενημερωση? πλακα μας κανουν? Δεν εχουν καθολου ενδιαφερον για το παιδι θα ελεγα εγω!
Και δεν είναι μόνο ο δ/ντής. Ακόμη κι αν έχουμε τη συμβουλή από έναν ειδικό ως διδάσκοντες, οι περισσότεροι δε θα την τηρήσουν. Γίνεται να μπαίνω εγώ 2 ώρες με κάποια στοιχειώδη καλή διάθεση κι ο φιλόλογος ή ο μαθηματικός να τον πετάνε έξω και να ασχολούνται μαζί του μόνο για επίπληξη;
-
Σήμερα έγινε ένα πολύ σοβαρό περιστατικό στην τάξη του με μια κοπέλα κι ένα συμμαθητή του (χούφτωμα, ξύλο). Καλέσαμε τη μητέρα που θα έρθει αύριο και θα της μιλήσουμε για το ΚΕΔΔΥ. (Ευτυχώς ο δ/ντής ήταν πολύ δεκτικός).
-
Σήμερα έγινε ένα πολύ σοβαρό περιστατικό στην τάξη του με μια κοπέλα κι ένα συμμαθητή του (χούφτωμα, ξύλο). Καλέσαμε τη μητέρα που θα έρθει αύριο και θα της μιλήσουμε για το ΚΕΔΔΥ. (Ευτυχώς ο δ/ντής ήταν πολύ δεκτικός).
Επέτρεψε μου να επαναλάβω ότι αν δεν υπάρχει κάποια ειδική ανάγκη, δυστυχώς το ΚΕΔΔΥ δεν θα μπορέσει να σας προσφέρει κάτι, ούτε και να ενταχθεί το παιδί σε κάποιο ειδικό πλαίσιο (είτε παράλληλη στήριξη, είτε ΤΕ)
-
Σήμερα έγινε ένα πολύ σοβαρό περιστατικό στην τάξη του με μια κοπέλα κι ένα συμμαθητή του (χούφτωμα, ξύλο). Καλέσαμε τη μητέρα που θα έρθει αύριο και θα της μιλήσουμε για το ΚΕΔΔΥ. (Ευτυχώς ο δ/ντής ήταν πολύ δεκτικός).
Επέτρεψε μου να επαναλάβω ότι αν δεν υπάρχει κάποια ειδική ανάγκη, δυστυχώς το ΚΕΔΔΥ δεν θα μπορέσει να σας προσφέρει κάτι, ούτε και να ενταχθεί το παιδί σε κάποιο ειδικό πλαίσιο (είτε παράλληλη στήριξη, είτε ΤΕ)
Το θέμα είναι ότι κανείς στο σχολείο δεν μπορεί να μας αποκλείσει ούτε να μας επιβεβαιώσει ότι υπάρχει ειδική ανάγκη. Δεν υπάρχει κάποιος στο σχολείο που να κάνει τέτοιες διαγνώσεις. Το παιδί δεν είναι απλώς "ζωηρό". Αν το ΚΕΔΔΥ θεωρήσει ότι δεν είναι στην αρμοδιότητά του ή ότι δεν μπορεί να προσφέρει κάτι, θα απευθυνθούμε στο Συμβουλευτικό Σταθμό. Πάντως, όπως και νά'ναι, δεν μπορούμε να καθήσουμε με σταυρωμένα χέρια. Χρειάζεται κάποιος να ενημερώσει εμένα και τους υπόλοιπους πώς θα του συμπεριφερόμαστε.
-
Σήμερα έγινε ένα πολύ σοβαρό περιστατικό στην τάξη του με μια κοπέλα κι ένα συμμαθητή του (χούφτωμα, ξύλο). Καλέσαμε τη μητέρα που θα έρθει αύριο και θα της μιλήσουμε για το ΚΕΔΔΥ. (Ευτυχώς ο δ/ντής ήταν πολύ δεκτικός).
Επέτρεψε μου να επαναλάβω ότι αν δεν υπάρχει κάποια ειδική ανάγκη, δυστυχώς το ΚΕΔΔΥ δεν θα μπορέσει να σας προσφέρει κάτι, ούτε και να ενταχθεί το παιδί σε κάποιο ειδικό πλαίσιο (είτε παράλληλη στήριξη, είτε ΤΕ)
Το θέμα είναι ότι κανείς στο σχολείο δεν μπορεί να μας αποκλείσει ούτε να μας επιβεβαιώσει ότι υπάρχει ειδική ανάγκη. Δεν υπάρχει κάποιος στο σχολείο που να κάνει τέτοιες διαγνώσεις. Το παιδί δεν είναι απλώς "ζωηρό". Αν το ΚΕΔΔΥ θεωρήσει ότι δεν είναι στην αρμοδιότητά του ή ότι δεν μπορεί να προσφέρει κάτι, θα απευθυνθούμε στο Συμβουλευτικό Σταθμό. Πάντως, όπως και νά'ναι, δεν μπορούμε να καθήσουμε με σταυρωμένα χέρια. Χρειάζεται κάποιος να ενημερώσει εμένα και τους υπόλοιπους πώς θα του συμπεριφερόμαστε.
Συμφωνώ με αυτό που λες. Σίγουρα χρειάζεται κάποια βοήθεια το παιδί, δεν είναι "φυσιολογικά" πράγματα αυτά (αν μπορούμε να ορίσουμε τυι είναι φυσικολογικό και τι όχι, τουλάχιστον δεν είναι η νόρμα της συμπεριφοράς στο σχολείο).
Πάντως, εγώ θα σύστηνα να απευθυνθεί η μετρέρα σε κάποιον παιδοψυχίατρο (αν δεν έχει στο ΚΕΔΔΥ). Είναι πιο πιθανό να υπάρχει κάποιο ψυχικό νόσημα, παρά κάποια άλλη ειδική ανάγκη (πχ υπερκινητικότητα).
Επίσης, το ΚΕΔΔΥ πιθανότατα θα κάνει αρκετό καιρό μέχρι να δει το παιδί και από ό,τι καταλαβαίνω τα πορβλήματα επείγουν. Παίρνοντας ως δεδομένο το "δικό μου" ΚΕΔΔΥ (επαρχιακό, χωρίς ιδιαίτερα προβλήματα στελέχωσης) η αναμονή στην προσχολική είναι....μέχρι να γυρίσω εγώ από εκπαιδευτική άδεια, στην πρωτοβάθμια....μέχρι να πάει εκπαιδευτικός (και μετά θα δουν τα παιδιά που περίσεψαν από πέρυσι και αυτά που δήλωσαν επιθυμία αξιολόγησης κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού), στη δευτεροβάθμια....περίπου 6 μήνες.
-
Τον είδε και παιδοψυχίατρος. Αλλά δεν κατάλαβα αν υπάρχει διάγνωση ή όχι. Το σχολείο δεν έχει τίποτα στα χέρια του. Όπως καταλαβαίνεις, υπάρχει μια σύγχυση. Φοβάμαι μήπως η μητέρα λέει ότι τον πηγαίνει σε διάφορες ειδικότητες, για να μεταθέσει λίγο την ευθύνη.(δηλ. κοιτάξτε, εγώ τον τρέχω, δεν είμαι αδιάφορη). Μπορεί και να την αδικώ τη γυναίκα και ο παιδοψυχίατρος να μην είδε τίποτα. Πάντως, ενώ για άλλα παιδιά έχουμε σχετικές γνωματεύσεις με συστάσεις και τρόπους αντιμετώπισης, στη δική του περίπτωση δεν έχουμε τίποτα.
-
Εξ αποστάσεως μιλώντας:
1. το παιδί είναι μικρό και αν πέσουν πάνω του οι κατάλληλοι άνθρωποι σίγουρα όχι χαμένο.
2. για τι κακοποίηση μιλάς από το περιβάλλον του; σωματική; σεξουαλική; (εκτός από ψυχολογική-λεκτική που τη θεωρώ σίγουρη.)
3. α γυμνασίου είναι φέτος ή έχει μείνει στην ίδια τάξη; είναι έτσι και αλλιώς σε μεταβατικό στάδιο και γνωσιολογικά και βιολογικά.
4. πρέπει οπωσδήποτε να συνεργαστεί τουλάχιστον ο φιλόλογος που έχει και τις περισσότερες ώρες.
5. εννοείς ότι υποπτεύεσαι ότι η μαμά του σας λέει ψέματα πως τάχα τον πάει σε ειδικούς ενώ δεν τον πάει; πως είναι οικονομικά και κοινωνικά; η μητέρα έχει κάποια μόρφωση;
6. γιατί δεν καλείτε και τον πατέρα, ώστε και να ανιχνεύσετε τις προθέσεις του αλλά και την προσωπικότητά του; τόσα χρόνια έχω μάθει πως τα παιδιά είναι οι καλύτεροι καθρέφτες των γονιών τους. Αυτές οι σεξουαλικές παρενοχλήσεις, επιθέσεις που κάνει, που βροντοφωνάζει πως δεν είναι αδελφή με κάνουν να υποπτεύομαι α. κάκιστο ανδρικό πρότυπο, β. ενδοοικογενειακή σεξουαλική βία. Μακάρι να έχω άδικο.
7. αδέλφια έχει;
έχω συγκλονιστεί κυρίως από την τραγικότητα του συστήματος να "καίει" μικρά παιδιά. :(
-
Εξ αποστάσεως μιλώντας:
1. το παιδί είναι μικρό και αν πέσουν πάνω του οι κατάλληλοι άνθρωποι σίγουρα όχι χαμένο.
2. για τι κακοποίηση μιλάς από το περιβάλλον του; σωματική; σεξουαλική; (εκτός από ψυχολογική-λεκτική που τη θεωρώ σίγουρη.)
3. α γυμνασίου είναι φέτος ή έχει μείνει στην ίδια τάξη; είναι έτσι και αλλιώς σε μεταβατικό στάδιο και γνωσιολογικά και βιολογικά.
4. πρέπει οπωσδήποτε να συνεργαστεί τουλάχιστον ο φιλόλογος που έχει και τις περισσότερες ώρες.
5. εννοείς ότι υποπτεύεσαι ότι η μαμά του σας λέει ψέματα πως τάχα τον πάει σε ειδικούς ενώ δεν τον πάει; πως είναι οικονομικά και κοινωνικά; η μητέρα έχει κάποια μόρφωση;
6. γιατί δεν καλείτε και τον πατέρα, ώστε και να ανιχνεύσετε τις προθέσεις του αλλά και την προσωπικότητά του; τόσα χρόνια έχω μάθει πως τα παιδιά είναι οι καλύτεροι καθρέφτες των γονιών τους. Αυτές οι σεξουαλικές παρενοχλήσεις, επιθέσεις που κάνει, που βροντοφωνάζει πως δεν είναι αδελφή με κάνουν να υποπτεύομαι α. κάκιστο ανδρικό πρότυπο, β. ενδοοικογενειακή σεξουαλική βία. Μακάρι να έχω άδικο.
7. αδέλφια έχει;
έχω συγκλονιστεί κυρίως από την τραγικότητα του συστήματος να "καίει" μικρά παιδιά. :(
Η μητέρα άφησε να εννοηθεί, χωρίς λεπτομέρειες, ότι ο πατέρας ήταν βίαιος μαζί τους. Για σεξουαλική κακοποίηση δεν μπορώ να πω, αν και επιδεικνύει επιθετική συμπεριφορά στα κορίτσια και λέει ακατανόμαστες εκφράσεις (εγώ που δεν είμαι "πουριτανή", σοκάρομαι).
Ήταν πέρσι στην Α΄γυμνασίου κι έμεινε στην ίδια τάξη.
Δεν γνωρίζω αν έχει αδέλφια.
Είναι σχεδόν αδύνατο να εντοπίσουμε τον πατέρα, δεν έχουμε κανένα στοιχείο του. Όπως έγραψα, δεν έχω δει τη μητέρα. Ξέρω ότι δουλεύει πάρα πολλές ώρες και έχουν χαμηλό οικονομικό επίπεδο.
Πιστεύω ότι ο φιλόλογος, όπως και οι υπόλοιποι, θα συνεργαστεί αν έχουμε κάπου να "πατήσουμε".
Σίγουρα η μητέρα είχε συμβουλευτεί ψυχολόγο, απλά δεν ξέρω αν τελευταία εγκατέλειψε κάθε προσπάθεια. Την καλέσαμε για σήμερα και δυστυχώς δεν ήρθε.
-
Ωστόσο μήπως παίζει και κανένα θέμα ψυχικής υγείας φοβάμαι.
Περα απο τις περιβαλλοντικες δυσκολίες που ισως αντιμετωπισε το παιδι μεγαλωνοντας, μηπως εχει ΔΕΠ/Υ και το προβλημα εχει διογκωθει λογω της ελλειψης υποστηριξης?
απευθυνθεί η μετρέρα σε κάποιον παιδοψυχίατρο (αν δεν έχει στο ΚΕΔΔΥ). Είναι πιο πιθανό να υπάρχει κάποιο ψυχικό νόσημα, παρά κάποια άλλη ειδική ανάγκη (πχ υπερκινητικότητα).
Επίσης, το ΚΕΔΔΥ πιθανότατα θα κάνει αρκετό καιρό μέχρι να δει το παιδί και από ό,τι καταλαβαίνω τα πορβλήματα επείγουν.
Όλοι τα ίδια σκεφτήκαμε...Το ΚΕΔΔΥ θα ήταν μια καλή λύση(πιο πολύ για να τον δει ο παιδοψυχίατρος) αλλά αν κάνουν τόσο πολύ καιρό.....ζήσε Μάη μου. (Όχι οτι δεν καταλαβαίνω οτι κ αυτοί πνίγονται) Σε ιατροπαιδαγωγικό λές να έχουν μικρότερη αναμονή;;
Πάντως το πιο τραγικό είναι που η μητέρα δεν εμφανίστηκε....Μάλλον έχει χάσει κάθε ελπίδα :(
-
Ωστόσο μήπως παίζει και κανένα θέμα ψυχικής υγείας φοβάμαι.
Περα απο τις περιβαλλοντικες δυσκολίες που ισως αντιμετωπισε το παιδι μεγαλωνοντας, μηπως εχει ΔΕΠ/Υ και το προβλημα εχει διογκωθει λογω της ελλειψης υποστηριξης?
απευθυνθεί η μετρέρα σε κάποιον παιδοψυχίατρο (αν δεν έχει στο ΚΕΔΔΥ). Είναι πιο πιθανό να υπάρχει κάποιο ψυχικό νόσημα, παρά κάποια άλλη ειδική ανάγκη (πχ υπερκινητικότητα).
Επίσης, το ΚΕΔΔΥ πιθανότατα θα κάνει αρκετό καιρό μέχρι να δει το παιδί και από ό,τι καταλαβαίνω τα πορβλήματα επείγουν.
Όλοι τα ίδια σκεφτήκαμε...Το ΚΕΔΔΥ θα ήταν μια καλή λύση(πιο πολύ για να τον δει ο παιδοψυχίατρος) αλλά αν κάνουν τόσο πολύ καιρό.....ζήσε Μάη μου. (Όχι οτι δεν καταλαβαίνω οτι κ αυτοί πνίγονται) Σε ιατροπαιδαγωγικό λές να έχουν μικρότερη αναμονή;;
Πάντως το πιο τραγικό είναι που η μητέρα δεν εμφανίστηκε....Μάλλον έχει χάσει κάθε ελπίδα :(
Δεν ξέρω καθόλου τις αναμονές στα Ιατροπαιδαγωγικά. Θέλω να πιστεύω ότι τα πράγματα είναι κάπως καλύτερα. Επίσης στο ιατροπαιδαγωγικό θα έχει σίγουρα παιδοψυχίατρο, ενώ στα ΚΕΔΔΥ συνήθως δεν έχουν (αν και προβλέπεται θέση).
Η μητέρα μπορεί να μην εμφανίστηκε για πολλούς λόγους. μπορεί όντως να έχει χάθει κάθε ελπίδα, μπορεί όμως να είχε δουλειά και να μην μπορούσε να φύγει, μπορεί να μην ενδιαφέρεται, μπορεί.....χίλια δυο πράγματα.
Το θέμα είναι, το πιο βασικό, ότι μόνο ένας καθηγητής δεν μπορεί να κάνει τίποτα. Χρειάζεται συνεργασία όλων ή του φιλολόγου (που μπάινει περισσότερες ώρες στην τάξη) για να μπορέσει να γίνει κάτι. Αν το παιδί το βλέπουν ως τον καραγκιόζη της τάξης, ως το πρόβλημα που θα τους εμποδίσει να κάνοιυν το μάθημα τους και θα τους εκνευρίσει, τότε το παιχνίδι είναι χαμένο.
-
Για ποιά περιοχή μιλάμε;;; Έχεις απευθυνθεί στο σχολικό σύμβουλο;;; (σε πολλές περιφέρειες υπάρχει και σχολικός σύμβουλος ειδικής αγωγής...)
ακόμα και αν δεν σας στείλουν κάποιο ωρομίσθιο εκπαιδευτικό ειδικής αγωγής, ο σύμβουλος μπορεί να φροντίσει να αποσταλεί στο σχολείο καταλληλο υλικό...
πχ. dvd με γλωσσικά παιχνίδια κτλ...είναι καλυτερα να είναι σε έναν υπολογιστή από το να περιφέρεται στο προαύλιο..
-
Για ποιά περιοχή μιλάμε;;; Έχεις απευθυνθεί στο σχολικό σύμβουλο;;; (σε πολλές περιφέρειες υπάρχει και σχολικός σύμβουλος ειδικής αγωγής...)
ακόμα και αν δεν σας στείλουν κάποιο ωρομίσθιο εκπαιδευτικό ειδικής αγωγής, ο σύμβουλος μπορεί να φροντίσει να αποσταλεί στο σχολείο καταλληλο υλικό...
πχ. dvd με γλωσσικά παιχνίδια κτλ...είναι καλυτερα να είναι σε έναν υπολογιστή από το να περιφέρεται στο προαύλιο..
Για να βοηθήσει ο σύμβουλος ειδικής αγωγής, δεν πρέπει διαπιστωμένα να υπάρχουν ειδικές ανάγκες; Εννοώ, μήπως χρειάζονται κάποιες προϋποθέσεις για να απευθυνθώ στο σύμβουλο;
Έχει δυο μέρες να μπει στην τάξη απ'ό,τι μου είπαν. Περιφέρεται στην αυλή.
-
δεν χανεις τίποτα να κάνεις μια προσπάθεια...στην β πειραιά που ήμουν παλιότερα, ο σύμβουλος ειδικής αγωγής είχε στείλει εντολή ότι με απόφαση συλλόγου όλα τα παιδιά που χρίζουν βοήθειας πρέπει να ενταχθούν στο τμήμα ενταξης (το οποίο τότε είχα αναλάβει) ακόμα και χωρίς διάγνωση.Είχε στείλει και πολύ υλικό και ήθελε να έρθει να μιλήσει με τους άλλους εκπαιδευτικούς..είναι τραγικό να μην μπαίνει το παιδί στην τάξη...πρέπει να ζητήσετε έναν εξειδικευμένο καθηγητή από τη διεύθυνση στην οποία ανήκετε...
-
δεν χανεις τίποτα να κάνεις μια προσπάθεια...στην β πειραιά που ήμουν παλιότερα, ο σύμβουλος ειδικής αγωγής είχε στείλει εντολή ότι με απόφαση συλλόγου όλα τα παιδιά που χρίζουν βοήθειας πρέπει να ενταχθούν στο τμήμα ενταξης (το οποίο τότε είχα αναλάβει) ακόμα και χωρίς διάγνωση.Είχε στείλει και πολύ υλικό και ήθελε να έρθει να μιλήσει με τους άλλους εκπαιδευτικούς..είναι τραγικό να μην μπαίνει το παιδί στην τάξη...πρέπει να ζητήσετε έναν εξειδικευμένο καθηγητή από τη διεύθυνση στην οποία ανήκετε...
Ευχαριστώ, θα το κοιτάξω. Εν τω μεταξύ ακόμη περιμένουμε νέα από τη μητέρα.
-
Καλησπέρα σε όλους. Απογοητεύτηκα πολύ.
Η μητέρα δεν προτίθεται να πάει σε άλλον ειδικό, γιατί πιστεύει ότι οι παλιότερες συνεδρίες δεν βοήθησαν. Η ζωηράδα που έχει είναι λόγω της δυσλεξίας, λέει.
Κατηγόρησε τους συναδέλφους και τους συμμαθητές του ότι τον έχουν ως αποδιοπομπαίο τράγο. Προσπάθησα να της εξηγήσω ότι δεν είναι απλώς "ζωηρό" το παιδί, αλλά δεν το παραδέχθηκε. Μου είπε ότι δεν έχουμε τον τρόπο να προσεγγίσουμε το παιδί.
Μου φάνηκε άνθρωπος με οικονομικό και μορφωτικό επίπεδο στο μέσο όρο. Τις προάλλες που ήρθε ο μπαμπάς του να τους επισκεφτεί, τον μάλωσε και τον χτύπησε άσχημα, μου είπε. Έτσι, αποφεύγει να έρχεται σε επαφή μαζί του.
Απέφυγα πολύ προσεκτικά να επιρρίψω ευθύνη στους γονείς, αλλά ο φιλόλογος και ο διευθυντής, δυστυχώς, δεν έκαναν το ίδιο. Έτσι, τήρησε πολύ αμυντική στάση εξαρχής.
Εντωμεταξύ, τα πράγματα χειροτερεύουν.
-
Δθστθχώς αν δεν υπάρχει η συνεργασία από το σπίτι τα πράγματα είναι πολύ πιο δύσκολα.
Μόνο να θέτεις πολύ αυστηρά όρια και κανόνες που αν δεν τηρούνται θα έχουν επιπτώσεις, αλλά και πάλι θέλει συνεργασία με το σπίτι, ώστε οι επιπτώσεις ίσως να πραγματοποιούνται στο σπίτι (π.χ. να μην δει την τηλεόραση, ή να μην παέι για μπάσκετ).
Φυσικά και δεν πρέπει να το αφήσεις έτσι, γιατί αλλιώς υπάρχει περίπτωση να υιοθετηθεί παρόμοια συμπεριφορά και από τα υπόλοιπα παιδιά.
Η μαμά μίλησ εγια δυσλεξία (δεν θυμάμαι αν την έχεις αναφέρει σε προηγούμενο μήνυμα). Υπάρχει διάγνωση; Ή απλά είναι κάτι που το υποστηρίζει η μαμά;
-
Κι εγώ το άκουσα πρώτη φορά. Όταν τη ρώτησα, είπε ότι "θα φέρει χαρτί", χωρίς να επεκταθεί περισσότερο.
Ευτυχώς τα παιδιά προς το παρόν αποστασιοποιούνται.Η αλήθεια είναι ότι έχουν κουραστεί από την κατάσταση και είναι εκείνοι που πρώτοι θα με ειδοποιήσουν για... τις διαθέσεις του. Ενώ στην αρχή φαινόταν ότι διασκέδαζαν, τώρα είναι τελείως διαφορετική η στάση τους.
Η μητέρα μου ξεκαθάρισε ότι μόνο "αν πηγαίνει με τα νερά του" επικρατεί σχετική ησυχία στο σπίτι και σκοπεύει να συνεχίσει με αυτό το σκεπτικό.
Όσο για τις επιπτώσεις, δεν ξέρω ποιες μπορεί να είναι αυτές. Καμιά συνέπεια δεν του κάνει αίσθηση. Του ξεκαθάρισα απλώς με πολύ αυστηρό ύφος ότι δεν θα ανεχτώ τέτοια συμπεριφορά και το πράγμα έμεινε εκεί.
-
Το χαρτί για τη δυσκεξία δεν το φέρνεο ο γονιός! Έρχεται υπηρεσιακά από το ΚΕΔΔΥ (αν είναι από ΚΕΔΔΥ). Μόνο το χαρτί από ΚΕΔΔΥ έχει "αξία" και μόνο με αυτό απαλάσσεται ο μαθητής από τα γραπτά (και από δημόσιο Ιατροπαιδαγωγικό).
Αν όντως υπάρχει χαρτό από ΚΕΔΔΥ,μπορείτε να ζητήσετε εκπαιδευτικό ΕΑ για ΤΕ ή ακόμα και για παράλλη στ΄πηριξη αν προτείνεται κάτι τέτοιο από το ΚΕΔΔΥ.
Πάντως εμένα μου φαίνεται από περίεργο έως αστείο να φέρει η μαμά χαρτί για δυσλεξία, που θα δικαιολογεί την παραβατική συμπεριφορά του παιδιού! όχι ότι προβλήματα συμπεριφοράς δεν πηγαίνουν μαζί με τη δυσλεξία (ως συνέπεια αυτής επειδή το παιδί προσπαθεί να αποφύγει τη δυσκολία του στο μάθημα), αλλά γιατί οι διαγνώσεις πάνε υπηρεσιακά!
-
μιας και συζητάτε για διάγνωση δυσλεξίας,να ρωτήσω κάτι:
μπορεί να ζητήσει η μητέρα ενός παιδιού που έχει διάγνωση δυσλεξία να εξετάζεται γραπτά καθ' όλη τη χρονιά αλλά προφορικά στο τέλος;
υποψιάζομαι πως ναι!
καλό είναι σαφώς όλα τα παιδιά είτε με δυσλεξία είτε χωρίς να μη χάνουν την επαφή τους με το γραπτό λόγο,αλλά αυτή η διάκριση τριμήνων-προαγωγικών εξετάσεων μήπως ενέχει ένα είδος εύκολης λύσης-απαλλαγής;
-
Το χαρτί για τη δυσκεξία δεν το φέρνεο ο γονιός! Έρχεται υπηρεσιακά από το ΚΕΔΔΥ (αν είναι από ΚΕΔΔΥ). Μόνο το χαρτί από ΚΕΔΔΥ έχει "αξία" και μόνο με αυτό απαλάσσεται ο μαθητής από τα γραπτά (και από δημόσιο Ιατροπαιδαγωγικό).
Αν όντως υπάρχει χαρτό από ΚΕΔΔΥ,μπορείτε να ζητήσετε εκπαιδευτικό ΕΑ για ΤΕ ή ακόμα και για παράλλη στ΄πηριξη αν προτείνεται κάτι τέτοιο από το ΚΕΔΔΥ.
Πάντως εμένα μου φαίνεται από περίεργο έως αστείο να φέρει η μαμά χαρτί για δυσλεξία, που θα δικαιολογεί την παραβατική συμπεριφορά του παιδιού! όχι ότι προβλήματα συμπεριφοράς δεν πηγαίνουν μαζί με τη δυσλεξία (ως συνέπεια αυτής επειδή το παιδί προσπαθεί να αποφύγει τη δυσκολία του στο μάθημα), αλλά γιατί οι διαγνώσεις πάνε υπηρεσιακά!
Πολλές φορές ΔΕΝ ΦΤΑΝΕΙ ΠΟΤΕ υπηρεσιακά και έτσι ο γονιός αναγκάζεται να το πάει ο ίδιος στο σχολείο.
Όσο για την επαφή με το γραπτό λόγο σαφώς και δεν θα πρέπει να χαθεί. Τα παιδιά με διάγνωση πρέπει να έχουν τετράδιο και να γράφουν ασκήσεις όπως και τα υπόλοιπα, στις εξετάσεις όμως δίνουν προφορικά για να μην αδικθούν λόγω της δυσκολίας τους. Σε περίπτωση που το παιδί δηλώσει ότι θέλει να γράψει , επιτρέπεται όμως πρέπει να του δοθεί περισσότερος χρόνος
-
Το χαρτί για τη δυσκεξία δεν το φέρνεο ο γονιός! Έρχεται υπηρεσιακά από το ΚΕΔΔΥ (αν είναι από ΚΕΔΔΥ). Μόνο το χαρτί από ΚΕΔΔΥ έχει "αξία" και μόνο με αυτό απαλάσσεται ο μαθητής από τα γραπτά (και από δημόσιο Ιατροπαιδαγωγικό).
Αν όντως υπάρχει χαρτό από ΚΕΔΔΥ,μπορείτε να ζητήσετε εκπαιδευτικό ΕΑ για ΤΕ ή ακόμα και για παράλλη στ΄πηριξη αν προτείνεται κάτι τέτοιο από το ΚΕΔΔΥ.
Πάντως εμένα μου φαίνεται από περίεργο έως αστείο να φέρει η μαμά χαρτί για δυσλεξία, που θα δικαιολογεί την παραβατική συμπεριφορά του παιδιού! όχι ότι προβλήματα συμπεριφοράς δεν πηγαίνουν μαζί με τη δυσλεξία (ως συνέπεια αυτής επειδή το παιδί προσπαθεί να αποφύγει τη δυσκολία του στο μάθημα), αλλά γιατί οι διαγνώσεις πάνε υπηρεσιακά!
Πολλές φορές ΔΕΝ ΦΤΑΝΕΙ ΠΟΤΕ υπηρεσιακά και έτσι ο γονιός αναγκάζεται να το πάει ο ίδιος στο σχολείο.
Όσο για την επαφή με το γραπτό λόγο σαφώς και δεν θα πρέπει να χαθεί. Τα παιδιά με διάγνωση πρέπει να έχουν τετράδιο και να γράφουν ασκήσεις όπως και τα υπόλοιπα, στις εξετάσεις όμως δίνουν προφορικά για να μην αδικθούν λόγω της δυσκολίας τους. Σε περίπτωση που το παιδί δηλώσει ότι θέλει να γράψει , επιτρέπεται όμως πρέπει να του δοθεί περισσότερος χρόνος
Μιλώντας για τη συγκεκριμένη περίπτωση, και εφόσον υπάρχει χαρτί (όπως ισχυρίστηκε η μαμά) γιατί να περιμένει να περάσουν 2 μήνες σχεδόνμ να την καλέσουν στο σχολέιο και μετά να πει ότι ΘΑ το φέρει; Είναι λίγο περίεργη ως κατάσταση, είναι αλήθεια. Αν το χαρτί, το οποίο ας δεχτούμε ότι υπάρχει, ήταν στο σχολέιο από την αρχή, θ μπορούσε να γίνει κάποια πρόβλεψη και να υπάρχει έξτρα βοήθεια.
-
Για δες αυτο το αρθρο που ειχα στο αρχειο μου. Ισως σε ενδιαφερει:
ΔΙΑΤΑΡΑΧΕΣ ΔΙΑΓΩΓΗΣ ΚΑΙ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ ΤΟΥΣ ΣΤΟ ΣΧΟΛΙΚΟ ΠΛΑΙΣΙΟ
Στη διάλεξη που διοργάνωσε ο ΣΣΝ Ανατολικής Αττικής τη Δευτέρα 1.12.2008, και στις εργαστηριακές συναντήσεις που ακολούθησαν, με ομιλητή τον Συμβουλευτικό ψυχολόγο και ειδικό συνεργάτη του Χαροκόπειου Πανεπιστημίου, κο Γ. Τσίτσα, ως Διαταραχές Διαγωγής ορίστηκαν οι συμπεριφορές εκείνες, κατά τις οποίες το παιδί με επαναλαμβανόμενο και επίμονο τρόπο παραβιάζει βασικά δικαιώματα των άλλων ή τις κύριες κοινωνικές νόρμες και τους κανόνες, εμφανίζοντας αντικοινωνικότητα, επιθετικότητα και εριστική διαγωγή.
Οι ΔΔ πρέπει να διακρίνονται από τις συνήθεις παιδικές αταξίες ή την εφηβική επαναστατικότητα και, μετά από παρατήρηση, φαίνεται ότι ξεκινούν λίγο πριν από την ηλικία των 13 ετών, ενώ, τουλάχιστον στην Ελλάδα, εμφανίζονται 3-4 φορές συχνότερα στα αγόρια.
Συγκεκριμένα έχουν τις παρακάτω μορφές:
1. Επιθετικότητα σε ανθρώπους και ζώα
2. Καταστροφή περιουσίας
3. Εξαπάτηση και κλοπή
4. Σοβαρές παραβιάσεις των κανόνων της οικογένειας πριν από την ηλικία των 13
Γενικότερα τα παιδιά με ΔΔ συμπεριφέρονται είτε μέσα από μια ανοιχτά επιθετική και παραβατική συμπεριφορά, είτε μέσα από μια περισσότερο συγκαλυμμένη και επιθετική. Ο δεύτερος τύπος συμπεριφοράς είναι αποτέλεσμα ιστορικού κακοποίησης και επιβολής σκληρής πειθαρχίας.
Είναι προφανές πως παιδιά με ΔΔ αναπαράγουν ένα μοντέλο εξαναγκαστικής κοινωνικής αλληλεπίδρασης, που έχουν μεταφέρει από το οικείο τους περιβάλλον. Εμφανίζουν πρόβλημα στην κωδικοποίηση κοινωνικών προτύπων, έχουν επιλεκτική αντίληψη των πραγμάτων και ατυχή τρόπο επεξεργασίας των πληροφοριών. Επίσης δείχνουν ανικανότητα ρύθμισης των συναισθημάτων τους, αποφεύγουν την ανάληψη της ατομικής ευθύνης, φαίνονται σα να μη θέλουν ή να μην μπορούν να καταλάβουν τις αιτίες και τα αποτελέσματα που μπορεί να προκαλεί η συμπεριφορά τους και πάντως επιθυμούν να απαλλαγούν από κάθε αίσθημα ενοχής ή μεταμέλειας. Το τελευταίο, δηλαδή η παντελής απουσία αισθήματος ενοχής ή μεταμέλειας, αποτελεί και το πιο σημαντικό στοιχείο, για να διαγνώσουμε περίπτωση Διαταραχής Διαγωγής!
Οι ΔΔ σχετίζονται και εμφανίζουν συννοσηρότητα με:
• Τις διαταραχές ελλειμματικής προσοχής ή την Υπερκινητικότητα
• Την κατάθλιψη
• Τη χρήση ή και κατάχρηση ουσιών ( που προκαλούν την άμβλυνση του αξιακού κώδικα)
• Τις μαθησιακές διαταραχές
Οι ΔΔ θεωρούνται εν μέρει το αποτέλεσμα γενετικών επιδράσεων (γονίδια προδιάθεσης), που αλληλεπιδρούν κατεξοχήν με ποικίλους περιβαλλοντικούς παράγοντες, στους οποίους εντοπίζονται και οι κύριες αιτίες πρόκλησής τους. Τέτοιοι παράγοντες είναι:
• Τα προσωπικά χαρακτηριστικά του ατόμου
• Το οικογενειακό πλαίσιο
• Το σχολικό πλαίσιο
Ως προς το πρώτο, είναι γεγονός πως χαρακτηριστικά που σχετίζονται με:
• Το επίπεδο δραστηριότητας του ατόμου
• Τη συναισθηματική ανταπόκρισή του
• Την ποιότητα των διαθέσεών του
• Την κοινωνική του προσαρμογή,
επηρεάζουν την διαμόρφωση των ΔΔ. Έτσι παιδιά με υψηλή παρορμητικότητα, με ψυχωτισμό (παράλογες σκέψεις), με στόχο την αναζήτηση εντυπώσεων, με χαμηλή συμμόρφωση σε κανόνες, με ψυχρότητα και εχθρότητα, έχουν ιδιοσυγκρασία ανοιχτή σε ΔΔ.
Ως προς το δεύτερο, είναι γεγονός πως το οικογενειακό πλαίσιο αποτελεί τις περισσότερες φορές φυτώριο γέννησης ΔΔ. Συγκεκριμένα:
• Η φτώχια και η μειονεξία των γονέων
• Η ενδεχόμενη ψυχοπαθολογία τους
• Οι επαναλαμβανόμενες ατυχίες που οδηγούν σε κρίση
• Οι αδέξιες στρατηγικές πειθαρχίας και ελέγχου
• Οι συγκρουσιακές σχέσεις μεταξύ των συζύγων
• Η σκληρή και περιορισμένη γονεϊκή φροντίδα
προξενούν ασαφή όρια, συγκεχυμένες στάσεις ως προς την ευθύνη, τιμωρητικές τάσεις, ασυνέπεια στην άσκηση του ρόλου, αγωγή χωρίς έπαινο και ενθάρρυνση, ολοκληρωτική απουσία, και όλα αυτά με τη σειρά τους, οδηγούν το παιδί σε ΔΔ.
Τα ίδια ισχύουν και για τις διαλυμένες οικογένειες ή και για τις δυσαρμονικά «ενωμένες», που παγιδεύουν τα παιδιά τους με τα ασαφή τους μηνύματα.
Ως προς το τρίτο, το σχολικό πλαίσιο ευθύνεται με τη σειρά του, από τη μια πλευρά ακούσια, καθώς παρέχει την αφορμή για ΔΔ με τον συγχρωτισμό με τους συνομηλίκους, κι από την άλλη εκούσια, καθώς το σχολικό κλίμα, κατεξοχήν βασισμένο στην ανταγωνιστικότητα, οδηγεί στα παιδιά σε διασπαστική, επιθετική και παραβατική συμπεριφορά.
Ο ρόλος του σχολείου λοιπόν και του εκπαιδευτικού χρειάζεται να είναι τέτοιος, ώστε να αμβλύνει φαινόμενα ΔΔ, δεδομένου ότι τις περισσότερες φορές, σε μια επιθετική και αντιδραστική συμπεριφορά λανθάνει η επιθυμία του παιδιού να απολαύσει μια ικανοποιητική συναισθηματική σχέση και εμπειρία. Αναγκαίος επομένως είναι ο επαναπροσδιορισμός του ρόλου του σχολείου αλλά και του εκπαιδευτικού. Συγκεκριμένα:
Ο ΡΟΛΟΣ ΤΟΥ ΣΧΟΛΕΙΟΥ
Συνεπής και όχι πολύ αυστηρή ανοχή
Με μέτρο η έμφαση στην ακαδημαϊκή πρόοδο
Ηγεσία με αποφασιστικότητα
Δομημένες τεχνικές διαχείρισης της τάξης
Το χαμηλότερο δυνατό ανταγωνιστικό επίπεδο
Διενέργεια σχολικών εκδηλώσεων
Ώθηση της ομαδοσυνεργατικής μάθησης
Ξεκάθαροι κανόνες αποδεκτής συμπεριφοράς κατόπιν συμφωνίας
Συνεργασία σχολείου και οικογένειας
Εξατομικευμένο προφίλ για κάθε μαθητή με τα Δυνατά και τα Αδύνατα σημεία τους.
Ο ΡΟΛΟΣ ΤΟΥ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΥ
Ο εκπαιδευτικός:
Προσπαθεί να κατανοήσει το σκοπό της συμπεριφοράς του κάθε παιδιού
Αναζητεί τα θετικά σημεία της προσωπικότητας και της συμπεριφοράς του
Σέβεται και εμπιστεύεται
Επαινεί και δίνει θετική ενίσχυση
Αποφεύγει τις ανοιχτές συγκρούσεις
Δε δεσμεύει το παιδί με υποσχέσει, αλλά αντίθετα θέτει καθήκοντα και ευθύνες
Επιδεικνύει σταθερότητα
Κατακρίνει την ανάρμοστη συμπεριφορά και όχι το πρόσωπο!`
Επικεντρώνεται στη βελτίωση της μελλοντικής συμπεριφοράς του παιδιού
Επιβραβεύει σε κάθε ευκαιρία την πραγματική θετική συμπεριφορά
Χρησιμοποιεί ποικιλία μεθόδων και διδακτικών προσεγγίσεων, κατά τη διδασκαλία, ώστε να κρατά αμείωτο το ενδιαφέρον των μαθητών.
-
Ευχαριστώ kellykou. Πολύ χρήσιμο άρθρο.
Στην πράξη πώς εφαρμόζονται οι παράγραφοι σχετικά με το ρόλο του σχολείου και του εκπαιδευτικού;
-
Πολυ καλό το αρθράκι! :D