Συνδικαλισμός vs Συνδικαλικισμός...
πραγματικότητα ή ουτοπία;
Το ερώτημα παρουσιάζει ενδιαφέρον επειδή κρύβονται πίσω και ο δικός μας εκπ/κος κομφορμισμός όπως άλλωστε αναδεικνύεται καθημερινά από τα λογής - λογής ποστ που αναρτώνται στο παρόν φόρουμ.
Το ενδιαφέρον όμως έγγειται κυρίως στην υπαρκτή ανάγκη άλλου είδους εκπροσώπησης. (Γνήσιας, δραστικής).
Θα στηριχθώ σε μία εκ των τετριμμένων για όσους παρακολουθούν τα τεκταινόμενα πλην όμως πολύτιμη - ουσιαστική διαπιστωση του ΡΑ: Εκείνη της αυτοκριτικής.
Όλοι μας δεν έχουμε βιώματα και άποψη ? Όλοι μας δεν δίνουμε ο καθένας στο χώρο που κινείται τις μάχες του;
Πόσες φορές πετύχαμε στις διεκδικήσεις μας, όμως;
Για να πετύχουμε πρέπει να ξεπεράσουμε τα εμπόδια που ορθώνονται: ελλιπής ή μη έγκαιρη πληροφόρηση στρεβλώσεις νόμων, αποπροσανατολισμός από τα φλέγοντα ζητήματα, συμπτώματα αδιαφάνειας, απογοήτευση, επαγγελματική ανασφάλεια,..)
Για να πετύχουμε πρέπει να είμαστε πειθαρχημένοι στις αξίες της έντιμης αγωνιστικότητας και του προσωπικού καθήκοντος, που αποτελεί μέρος του ευρύτερου καθήκοντος του κλάδου.
Σε αυτό το σημείο. μερικές φορές διαβάζοντας και μόνο τις απόψεις κάποιου με τις οποίες ενδεχομένως ταυτιζόμαστε, νομίζουμε ότι μπορούμε να ξεπεράσουμε κάθε εμπόδιο (Σε ό,τι με αφορά μου έχει συμβεί αλλά προσπαθώ να καταπολεμήσω αυτήν την επικίνδυνη αυταπάτη που καθησυχάζει την συνείδηση, ωστόσο καθηλώνει στην απραγία με το ερώτημα:
Ως εκπ/κος, πόσο στ' αλήθεια είμαι έτοιμη για δράση;
Ας γενικεύσω / επαναδιατυπώσω:
Πόσοι όμως από εμάς είμαστε στ' αλήθεια έτοιμοι για δράση;
Και πως θα γίνει η ανάληψη της δράσης; Ο καθένας μόνος του ή όλοι μαζί; Ποιος είναι τόσο θαρρετός να το φέρει σε πέρας μόνος του; Ποιος έχει την τις απαιτούμενες δεξιότητες να οργανώσει μία συλλογικότερη δράση;
Αντίστοιχα σημαντική ερώτηση αφορά στο τι είμαστε ικανοί να κάνουμε, τι θέλουμε να πετύχουμε και μία σειρά άλλων ερωτημάτων τις απαντήσεις των οποίων οφείλουμε να λάβουμε υπόψη μας για να απαντήσουμε και στο καίριο:
Ποιες ενέργειες θα μας οδηγήσουν στην επίτευξη των στόχων μας;
Μερικά ερωτήματα που προ(σ)καλούμαστε να απαντήσουμε..
Ίσως τότε και να μπορούμε να ενταχθούμε στην πρώτη κατηγορία αγωνιστικότητας όπως σοφά αναφέρει ο Sun Tzu στην "Τέχνη του Πολέμου"
"Γνωρίζοντας ποιος είναι ο αντίπαλος και γνωρίζοντας ποιος είσαι εσύ ο ίδιος, ακόμη και 100 μάχες να έχεις να δώσεις και στις 100 θα είσαι νικητής. Εάν αγνοείς τον αντίπαλο, παράλληλα όμως γνωρίζεις τον εαυτό σου, οι πιθανότητες να χάσεις ή να κερδίσεις θα είναι ίδιες. Εάν αγνοείς τον αντίπαλο συνάμα όμως και τον εαυτό σου, ο απολογισμός δεν θα είναι παρά ήττες και μόνο"