PDE - Η κοινότητα των εκπαιδευτικών

Γεια σε όλους!

Ερώτηση προς εσάς που κάνετε ιδιαίτερα μαθήματα: στην αρχή της συνεργασίας με το μαθητή και το γονέα έχετε θέσει εκ των προτέρων κάποιους κανόνες που θα ισχύουν στο μάθημα;

 Γιατί ρωτάω: έχω (παραπάνω από μία μέχρι τώρα) περίπτωση μαθητή που έρχεται στο ιδιαίτερο με τελευταίο σκοπό να κάνουμε μάθημα. Για παράδειγμα, έρχεται είτε χωρίς βιβλία είτε χωρίς κασετίνα, γενικότερα έρχεται στο μάθημα τουρίστας (για διάβασμα ούτε λόγος αλλά αυτό το περίμενα). Από την αρχή του μαθήματος συνήθως θέτω στο μαθητή τους κανόνες που θα ισχύουν. Μέχρι τώρα δε έχω αντιμετωπίσει σοβαρό πρόβλημα αλλά με αυτό το μαθητή έχω απελπιστεί.
Έχω αρκετές φορές μιλήσει με τη μητέρα αλλά και αυτή πετάει χαρταετό. Το αποτέλεσμα (εκτός από το να έχουμε μείνει αρκετά πίσω στην ύλη) να αγχώνομαι πως στο καλό θα γίνει το μάθημα χωρίς βιβλία ή τετράδιο (για φωτοτυπίες ούτε λόγος, μία που τις δίνω μία που δεν τις ξαναβλέπω). Έχω χρησιμοποιήσει κάθε πιθανή μέθοδο ώστε να τον καταφέρω να φέρνει τα απαραίτητα, αλλά τίποτα. Από τη μία πλευρά σκέφτομαι ότι πρέπει πάντα να έχω προνοήσει για μία τέτοια περίπτωση αλλά από την άλλη το γεγονός ότι γίνεται σχεδόν συνέχεια με εκνευρίζει καθώς είναι υποχρέωσή του να φέρνει τα απαραίτητα στο μάθημα. Δεν ξέρω ποια κατεύθυνση να ακολουθήσω. Δεδομένου ότι δε με βοηθάει καθόλου η μητέρα σε αυτό ο μικρός (’ Γυμνασίου) έρχεται όπως γουστάρει στο μάθημα και πάντα αδιάβαστος. Σε μια στιγμή απελπισίας μου πέρασε από το μυαλό να πω στη μητέρα ότι την επόμενη φορά που δε θα φέρει βιβλίο και τετράδιο θα την καλέσω να έρθει να τον πάρει (κάνουμε μάθημα στο χώρο μου) αλλά θα πληρωθώ κανονικά την ώρα μου. Φυσικά, δεν το έχω κάνει πράξη αλλά μπήκα σε πειρασμό με τον αυτονόητο κίνδυνο να χάσω το ιδιαίτερο.

Επίσης, έχω μαθητές που δεν έρχονται στο μάθημα για ψύλλου πήδημα (π.χ. με έχει πάρει μητέρα λίγο πριν το μάθημα και μου είπε ότι δε θα φέρει το παιδί στο μάθημα γιατί ο μικρός δε θέλει!!!) με αποτέλεσμα να χάνω τις ώρες μου και τα χρήματα βεβαίως. Παλαιότερα, δεν είχα πολλά ιδιαίτερα και αν έχανα και καμία ώρα δεν έτρεχε τίποτα αλλά φέτος αναγκάστηκα στις αρχές τις χρονιάς να διώξω άτομα γιατί δε είχα ώρες. Πως λοιπόν μπορεί να «διασφαλιστεί» ότι τουλάχιστον δε θα χάνονται ώρες χωρίς σοβαρό λόγο (π.χ. ασθένεια); Tι κανόνες βάζετε (αν βάζετε) πριν από κάποια συνεργασία σας με ένα γονέα; Στις περιπτώσεις που χάνονται πολλά μαθήματα τι κάνετε;

Οποιαδήποτε συμβουλή δεκτή και σας ευχαριστώ για το χρόνο σας!

Συνάδελφοι τα φώτα σας!

Ξεκίνησα ιδιαίτερα αγγλικών σε ένα μαθητή ’ Γυμνασίου o οποίος τυπικά (και εξηγώ παρακάτω γιατί) είναι στη c senior. Η μητέρα τον σταμάτησε από το φροντιστήριο γιατί δεν μπορούσε να ακολουθήσει το ρυθμό του (προχωρούσαν πολύ γρήγορα, πολλές ασκήσεις κ.λ.π.). Πάντα όταν έρχεται μαθητής από φροντιστήριο του κάνω ένα test προκειμένου να δω σε τι επίπεδο (ουσιαστικά και όχι τυπικά) βρίσκεται ο μαθητής (γιατί συνήθως οι γονείς νομίζουν ότι τα παιδιά τους είναι σε επίπεδο πολύ ανώτερο από αυτό που πράγματι είναι) για να ξεκινήσουμε από εκεί. Στο test που έκανα του παιδιού βγήκε ότι το επίπεδό του είναι α senior αλλά η μητέρα επέμενε ότι αυτό το αποτέλεσμα προήλθε από το γεγονός ότι δεν είχε διαβάσει (το κάναμε μετά το καλοκαίρι) κάτι που μέχρι ένα βαθμό ισχύει αλλά όχι τόσο ώστε το παιδί να σκοράρει σε βαθμό δύο τάξεις κάτω.
 Anyway, ξεκινήσαμε με το παιδί και είχα ξεκαθαρίσει στη μητέρα ότι πάντα πηγαίνω με το ρυθμό του μαθητή και μου είπε ok. Ξεκινάμε λοιπόν και συνειδητοποιώ ότι το παιδί έχει σοβαρές ελλείψεις (δεν μπορεί να διαβάσει καλά, δυσκολεύεται και θέλει χρόνο να μάθει γραμματική κ.λ.π.). Οπότε αποφάσισα να ρίξουμε τους ρυθμούς μας και να τον πάω πιο σιγά.
Το θέμα είναι ότι με παίρνει σήμερα η μητέρα και μου λέει ότι πάμε πολύ σιγά και να μου κάνει υποδείξεις για το τι να του βάζω κ.λ.π. (?!!). Μου ανέφερε ότι το παιδί μπορεί περισσότερα (ΔΕΝ μπορεί περισσότερα). Της έβαλα βέβαια πάγο (με τρόπο) και της υπενθύμισα αυτά που είχαμε πει αλλά προβλέπω δύσκολο χειμώνα για μένα.
Ρωτάω λοιπόν σύμφωνα με την εμπειρία σας: να ακολουθήσω τον τρόπο μου και το ρυθμό του παιδιού ή να το πιέσω το παιδί με περισσότερα μιας και η μητέρα πληρώνει (και επομένως απαιτεί;).

Οποιαδήποτε άποψη δεκτή και σας ευχαριστώ εκ των προτέρων.

Κόβεις τον αέρα στην παρεμβατική μητέρα, ξεκαθαρίζεις ευγενικά πως ως επαγγελματίας ξέρεις τι κάνεις και δε δέχεσαι παρεμβάσεις. Αλλιώς διακόπτεις τη συνεργασία για χάρη της ψυχικής σου υγείας. ’λλωστε μπορεί πάντα η μητέρα να διδάξει η ίδια το παιδί της.   

Ευχαριστώ πολύ για την απάντηση!

Το θέμα είναι ότι και αυτή είναι καθηγήτρια ξένης γλώσσας (γερμανικά) οπότε θεωρεί πως γνωρίζει τι πρέπει και πως να διδάξω στο μάθημά μου. Αυτό που πραγματικά μου τη δίνει στα νεύρα είναι το διδακτικό ύφος το οποίο χρησιμοποιεί

Ωωωω! Σε ευχαριστώ πολύ!

Συνάδελφοι σας ευχαριστώ πολύ για τις απαντήσεις σας!

Αρχικά να πω ότι έχω κάνει πολλές προσπάθειες να τον πλησιάσω και να μάθω τα ενδιαφέροντά του αλλά είναι αρκετά αρνητικός (π.χ. μου λέει δεν έχει ενδιαφέροντα κ.λ.π.). Το θέμα είναι ότι έχω καταλάβει ότι σίγουρα έρχεται χωρίς να το θέλει (μου είπε ξεκάθαρα ότι δεν του αρέσουν τα αγγλικά) και έχω μιλήσει και με τη μητέρα η οποία δεν κάνει τίποτα. Μάλιστα πριν από εμένα πήγαινε σε φροντιστήριο και η μητέρα του τον σταμάτησε "γιατί δεν του έμαθαν τίποτα" (και πράγματι είναι στο γυμνάσιο και δεν ξέρει ούτε την αλφαβήτα αλλά σίγουρα δε φταίει το φροντιστήριο). Όταν λοιπόν τον ρώτησα στο πρώτο μάθημα μέχρι που έχουν κάνει αγγλικά στο φροντιστήριο μου απάντησε ότι δεν ξέρει (γενικά μου πετάει ένα "δεν ξέρω" συνεχώς).

Καλησπέρα,

Σας έχει τύχει να κάντε ιδιαίτερα μαθήματα σε τελείως αδιάφορο μαθητή ο οποίος δεν έχει και πρόβλημα να σας το δείξει;

Από όταν έχω ξεκινήσει με αυτό τον μαθητή έχω κάνει όσο πιο πολλές προσπάθειες μπορώ να κάνω το μάθημα ενδιαφέρον (βίντεο, κ.λ.π.) αλλά ο συγκεκριμένος μαθητής έρχεται μονίμως αδιάβαστος με αποτέλεσμα να μένουμε στάσιμοι στο μάθημα (και έχω και τη μητέρα η οποία περιμένει θαύματα από το βλαστάρι της). Το πρόβλημα είναι όμως ότι δεν τον ενδιαφέρει να καταλάβω ότι βαριέται (π.χ. δε συμμετέχει στο μάθημα, κοιτάει αλλού κ.λ.π.) με αποτέλεσμα να εκνευρίζομαι τρομερά (χωρίς όμως να του το δείχνω). Δε ξέρω πραγματικά τι να κάνω με αυτό το μαθητή και πως να το διαχειριστώ. Έχει κανείς εμπειρία και συμβουλές;

Καλημέρα σε όλους!

Σας ευχαριστώ για τις απαντήσεις σας οι οποίες τελικά επιβεβαιώνουν και τις δικές μου αρχικές σκέψεις...  Η αλήθεια είναι ότι η μητέρα έχει κάνει τρομερό κακό στην αυτοεκτίμηση του παιδιού της. Η αλήθεια είναι ότι στην κουβέντα που είχαμε (και πριν μου αναθέσει το μάθημα των παιδιών της) της είπα ξεκάθαρα και έξω από τα δόντια ότι η δική της συμπεριφορά ευθύνεται για το ότι το παιδί έχει χαμηλότατη αυτοεκτίμηση καθώς η ίδια θεωρεί ότι είναι χαζό και του το περνάει με τη συμπεριφορά της σε τέτοιο βαθμό που το παιδί πλέον το έχει πιστέψει και λειτουργεί και αυτό έτσι. Μάλιστα πολλές φορές στο λόγο της αναφερόταν στον εαυτό της ότι είναι πολύ εύστροφη που γνωρίζει δύο γλώσσες κ.λ.π. και μόνιμα συνέκρινε τον εαυτό της με το γιο της. Φανταστείτε ότι του έχει καθηγητές σχεδόν σε όλα τα μαθήματα και το παιδί πηγαίνει ’ Γυμνασίου.
Το θέμα είναι ότι τα παιδιά που τους κάνω μάθημα έρχονται στο χώρο μου μιας και έχω εκεί όλο το υλικό που χρησιμοποιώ και επειδή είναι δύο τα παιδιά βαριέται να τα φέρνει ξεχωριστά και για αυτό θέλει να τα φέρει και τα δύο. Αν της πω να τα φέρνει ξεχωριστά θα τα σταματήσει και θα τα αφήσει τα παιδιά έτσι και πολύ με απασχολεί τι θα απογίνει ο μικρός.