PDE - Η κοινότητα των εκπαιδευτικών

Ναι είναι μαζί με τους διοριστεους.  Δεν ξέρω αν έχουν απενεργοποιηθει οι αιτήσεις τους αλλιώς θα γίνει μεγάλο πανηγύρι

Επετηρίδα σημαίνει απλότητα και προβλεψιμότητα. Λες στα 25 σου κάτι σα 'αν θέλω να πάω καθηγητής, με τους ρυθμούς που παίρνουν εκτιμώ ότι θα με πάρουν στα Χ μου χρόνια'. Άρα επιλέγω να πάω ή να μη πάω απ'τα 25 μου. Κανονίζω τη ζωή μου και μέχρι τα Χ μου χρόνια μπορεί να'χω απορρίψει ολότελα την εκπαίδευση. Χωρίς άγχος. Αλλιώς δίχως ένα σταθερό και προβλέψιμο σύστημα κανείς ενδιαφερόμενος δε μπορεί να κάνει μακροπρόθεσμο προγραμματισμό. Η εισαγωγή διάφορων 'αναδευτήρων' υποψηφίων, όπως διαγωνισμοί, εναλλασσόμενες φόρμουλες υπολογισμού 'μορίων', δικαστικές (και μάλιστα βάσιμες) προσφυγές, κάνουν κακό στη προβλεψιμότητα και κρατά τους ενδιαφερόμενους σε διαρκή εγρήγορση ή/και ένταση.

Το χειρότερο είναι να έχουμε αυτό που στα αμάξια λέγεται ως 'πολλαπλή εισαγωγή' και δεύτερο χειρότερο η λογική του 'λίγο απ όλα' (ειδικά όταν κάθε λίγο επανακαθορίζονται οι συντελεστές). Διότι δημιουργεί εύλογα παράπονα και προσφυγές.

Αλλά κι οι ενδιαφερόμενοι, πρέπει να κατανοήσουν ότι δεν παρκάρουν 10000 αμάξια σε ένα πάρκιν των 50, είτε μιλούμε για στάση (αναπλ), είτε για στάθμευση (μονιμ). Η ελπίδα πεθαίνει πάντα τελευταία, γι'αυτό κι η εμπορευματική της αξία είναι υψηλή. Να το διαβάσετε ξανά, αργά αυτό. Προσοχή λοιπόν.

(Προς θεού μη παρεξηγηθώ ή μη θεωρηθεί πως απευθύνομαι σε κανέναν προσωπικά. Ειλικρινά δεν έχω καμία τέτοια πρόθεση ή διάθεση. Καλά Φώτα κι είθε να φωτιστεί καλύτερα αυτή η χρονιά.)

Εννοείται πως συμφωνώ.
Διαφωνώ ομως που τα παιδια τρέχουν από το σχολείο για να προλάβουν τα φροντιστήρια σε μια χώρα που τα πτυχία δεν έχουν κανένα αντίκρυσμα.
Διαφωνώ επίσης που πτυχιούχοι εκπαιδευτικοί επιχειρηματολογούν υπερ των φροντιστηρίων εκτός και αν είχαν στόχο τη δουλειά σε φροντιστήριο.
Διαφωνώ που αρκετοί   "εμποροι της εκπαίδευσης" βάζουν ωραίο περιτύλιγμα  ότι "παρέχουν γνώση" και άλλα σπουδαία,  σαν να έχει ο κόσμος τα προβλήματα του όλα λυμένα και το μόνο που τον απασχολεί είναι να πάρει ένα πτυχίο πανεπιστημίου- έστω και με το ζόρι- ώστε να το επιδεικνύει στις  υπόλοιπες κυρίες κατά τη διάρκεια της  παράθεσης τεΐου, στην έπαυλη ..
Κυριότερα όμως σιχαίνομαι τους παραπάνω "εμπορους" γιατί αυτό που ουσιαστικά ευχονται είναι να μην αποκτησει ποτέ Παιδεια και μορφωση τουτος ο λαος. Γιατι σε ενα λαο με Παιδεια δεν  υπάρχει χώρος για παραπαιδεία. Ταχα μου ενδιαφερονται για τη μορφωση του αλλά στην ουσία τον θέλουν γκρέκουλα, πανικόβλητο και αμόρφωτο για να μπορουν να του πουλαν ελπίδα και να τον εκμεταλλεύονται...όπως τωρα.

Η Παιδεία δυστυχώς εμπορευματοποιήθηκε και παρουσιάζεται ως  στόχος-αξία  μόνον επειδή έτσι καλύτερα συμφέρει τον "εμπορο" ,  δεν μπορείς να πουλήσεις ένα προιον αν δεν τους προσδώσεις ότι έχει αξία.
Ταυτόχρονα αποφαίνονται με υφος σοφού  ότι ο" Ελληνας δεν αλλάζει", οτι "τα φροντιστήρια ειναι θεσμός", πως" θα διορθωθούν τα λάθη των βιβλίων; Θα σταλούν τα CD με τις ακουστικές ασκήσεις; Θα εξοπλιστούν οι τάξεις με διαδραστικούς πίνακες και εποπτικό υλικό; Θα βγαίνει η ύλη της χρονιάς αντί για 2-3 κεφάλαια;"

Αν υποθέσουμε ότι όλοι όσοι εκπαιδευτικοί αποφοιτούσαν διοριζόντουσαν άμεσα, τότε θα υπήρχαν φροντιστήρια?
Και αν όχι, ποιος θα υπήρχε να στεναχωριέται για  το "επίπεδο μόρφωσης" των Ελλήνων που δεν θα ήταν τόσο υψηλό όπως τώρα?

Ας αφήσουμε λοιπόν οι περί την παραπαιδεία τα κροκοδείλια δάκρυα και  ας ομολογήσουμε τους πραγματικούς λόγους που ασχολούμαστε με αυτήν.
Ως γονείς ας  κατανοήσουμε ότι δεν διαθέτουν όλα τα παιδιά τα προσόντα για να φοιτήσουν σε πανεπιστήμιο και καλό είναι να γνωρίζουμε ότι σε άλλα  εκπαιδευτικά συστήματα η εγγραφή κάποιου σε πανεπιστήμιο δεν εξασφαλίζει και την αποφοιτησή του ..
(