PDE - Η κοινότητα των εκπαιδευτικών

Η προηγούμενη τοποθέτησή μου αφορούσε καθαρά και μόνο το θέμα της διαχείρισης του προσωπικού και τα προβλήματα που δημιουργούνται σε βάθος χρόνου αν αντιμετώπιση είναι εφήμερη και ο σχεδιασμός δεν είναι μακροπρόθεσμος.
Κάποιοι αποφεύγοντας να απαντήσουν στην ουσία της τοποθέτησης πήγαν την κουβέντα στο θέμα των αναθέσεων. Στο θέμα δηλαδή του τι πρέπει να διδάσκει ποιός.
Ας είναι. Ας πιάσουμε λοιπόν αυτό το θέμα. Αν είναι να το πιάσουμε όμως πρέπει να το πιάσουμε από την αρχή. Για ποιό λόγο σπουδάζει κάποιος; Τί μαθαίνει; Τι τον κάνει κατάλληλο να διδάξει ένα μάθημά; Θα χρησιμοποιήσει δηλαδή ένας φυσικός ή χημικός ή βιολόγος αυτά που έμαθε στο πανεπιστήμιο, σε επίπεδο καθαρά επιστήμης στη διδασκαλία που θα κάνει στο Γυμνάσιο ή ακόμη και στο Λύκειο;
Είναι γνωστό ότι ένας καλός μαθητής που μόλις τελείωσε την Γ΄ Λυκείου γνωρίζει καλύτερα την ύλη φυσικής ή χημείας ή βιολογίας, από κάποιον που μόλις πήρε το πτυχίο του από το αντίστοιχο τμήμα του Πανεπιστημίου. Γιατί λοιπόν δεν βάζουμε το μαθητή να διδάξει το μάθημα, αλλά βάζουμε τον πτυχιούχο, ο οποίος χρειάζεται από αρκετό έως πάρα πολύ διάβασμα για να είναι επαρκής στη διδασκαλία του αντίστοιχου μαθήματος, ειδικά αν το τμήμα είναι απαιτητικό;
Και ακόμη γενικότερα: τι είναι παιδεία; Είναι απλή παράθεση γνώσεων; Αν κάποιος έκανε 1 ή 2 ή 3 μαθήματα στο πανεπιστήμιο μπορεί τα τα διδάξει; Ή αλλιώς ποιός είναι ο αριθμός των μαθημάτων κάποιου τομέα που πρέπει να κάνει για να μπορεί μαθήματα του αντίστοιχου τομέα;
Αν σας προβλημάτισα αρκετά με τις ερωτήσεις μου, μπορώ να αρχίσω να τοποθετούμαι.
Για μένα παιδεία είναι κουλτούρα, είναι στάση είναι τρόπος ζωής. Είναι ο τρόπος που μαθαίνεις να σκέφτεσαι, να λειτουργείς. Είναι ο τρόπος που βλέπεις τον κόσμο. Αυτό λοιπόν που μαθαίνεις στο σχολείο ή στο πανεπιστήμιο, δεν είναι μαθηματικά ή φυσική, αλλά τρόπο να σκέφτεσαι, τρόπο να ζείς, να λειτουργείς.
Στο πανεπιστήμιο συγκεκριμένα δεν μαθαίνεις απλά φυσική ή μαθηματικά ή βιολογία. Μαθαίνεις να σκέφτεσαι σαν φυσικός, μαθηματικός, βιολόγος. Αν λοιπόν γίνεις εκπαιδευτικός καλείσαι να λειτουργήσεις αφενός σαν δάσκαλος (περνώντας στα παιδιά αξίες, ιδέες, στάσεις ζωής, πράγμα που το κάνεις και με ολόκληρη τη στάση σου), αφετέρου σαν επιστήμονας (περνώντας στα παιδιά τον τρόπο σκέψης του μαθηματικού, του φυσικού, του βιολόγου). Προσπαθείς να τους μάθεις πως να μαθαίνουν τα αντίστοιχα μαθήματα. Δεν τους μαθαίνεις φυσική, μαθηματικά, βιολογία. Δεν μπορείς, δεν έχεις καν το δικαίωμα να το κάνεις.
Μπορεί τα μισά μαθήματα του τμήματος φυσικής να είναι μαθηματικά, δεν είναι όμως ο φυσικός να διδάσκει μαθηματικά στο Λύκειο, απλά γιατί έχει διαφορετική οπτική για τα μαθηματικά από αυτή που έχει ο μαθηματικός. Το θέμα δεν είναι αν ξέρει λιγότερα μαθηματικά. Το θέμα είναι πως βλέπει τα μαθηματικά.
Υπό αυτό το πρίσμα ο φυσικός, ο χημικός και ο γεωλόγος έχουν μια ανάλογη (όχι ίδια αλλά ανάλογη) αντίληψη της επιστήμης, πράγμα που μέχρι ενός ορίου τους κάνει κατάλληλους να διδάξουν ο ένας το μάθημα του άλλου. Είπαμε μέχρι ενός ορίου και μετά από πολύ προσωπική εργασία.
Αντίθετα ο βιολόγος έχει κάπως διαφορετική αντίληψη. Άλλωστε δεν είναι τυχαίο ότι οι ίδιοι οι βιολόγοι απευθύνονται σε φορείς βιοεπιστημόνων για τα θέματά τους.

Πάλι νομίζω ότι δεν καταλάβατε το πολύπλοκο του θέματος.
Θα κάνω μια μικρή προσπάθεια να εξηγήσω με ένα παράδειγμα.
Αυτή τη στιγμή έχουμε ορισμένο αριθμό φυσικών, χημικών, βιολόγων, γεωλόγων. Αυτοί είναι τοποθετημένοι σε ορισμένα σχολεία (συνήθως κεντρικά). Πολλές φορές συμπληρώνουν με μαθήματα β ανάθεσης. Έφτασαν εκεί μετά από χρόνια περιπλανήσεων.
Αν τους μετακινήσεις θα έχεις τις ίδιες αντιδράσεις που είχες με την αύξηση ωραρίου. Δηλαδή θα σου πουν μετά από τόσα χρόνια περιπλανήσεων ήρθα στον τόπο μου. Πως με στέλνεις πάλι μακριά; (εννοείται ότι κάποιοι θα πάνε μακριά, αφού ο πρώτος θα πάει στο δίπλα σχολείο για να γεμίσει, άρα ο δεύτερος θα περισσεύει κ.ο.κ.)
Αν δεν τους μετακινήσεις θα έχεις κενά στα μικρά επαρχιακά Γυμνάσια.
Ξαναθέτω λοιπόν το ερώτημα: τι διορίζεις σε αυτά τα μικρά Γυμνάσια; Έστω ότι έχεις 150 κενά. Αν πάρεις σύμφωνα με την α ανάθεση πρέπει να πάρεις 50 Φυσικούς, 20 Χημικούς, 40

Γιατί πνιγόμαστε σε μια κουταλιά νερό;
Ή είμαστε της άποψης καθένας το μάθημά του και αυτό μπορεί να σημαίνει 4 ή 5 σχολεία ακόμα και για όλη του τη ζωή, ή να έχουμε β αναθέσεις έτσι ώστε να πάμε σε 1 ή 2 σχολεία.
Δεν μπορεί να ζητάμε ο καθένας το μάθημά του γιατί μας βολεύει για να διοριστούμε και στη συνέχεια β αναθέσεις για να μην πάμε σε αρκετά σχολεία γιατί και πάλι μας βολεύει και από πάνω να κατηγορούμε και τους μόνιμους όταν το κάνουν αυτό.

Το ξαναλέω συμφωνώ θεωρητικά.
Αν όμως οι 4 καθηγητές δεν είναι από διπλανό, αλλά από 3 ή 4 "δίπλανά" σχολεία τι γίνεται;
Ο αριθμός των μικρών σχολείων είναι πολύ μεγάλος. Μπορεί ο αριθμός των παιδιών που φοιτούν σ' αυτά να είναι μικρός, τα σχολεία όμως είναι πολλά.
Επειδή είναι ώρα για ύπνο και για να κάνω λίγο το διάβολο να βάλω και μια άσκηση για το σπίτι: μήπως πρέπει να βάλουμε στη συζήτηση και το θέμα του ποιές επιστήμες είναι βασικές, με την έννοια του ποιές αποτελούν τη βάση, το θεμέλιο των υπολοίπων;
Προσοχή: δεν εννοώ σημαντικές καθώς φυσικά και όλες είναι σημαντικές.
Εννοώ ποιές δημιουργούν το υπόστρωμα και είναι απαραίτητες για άλλες, τόσο από πλευράς γνώσεων, όσο και από πλευράς φιλοσοφίας. Μήπως αυτό έχει σχέση με το ότι σε όλους έρχονται πρώτα στο μυαλό οι φιλόλογοι, μετά οι μαθηματικοί, μετά οι φυσικοί, μετά οι χημικοί κτλ;

gvasillis την ερώτηση που έκανες δεν την κατάλαβα.
Για να τοποθετηθώ και να μην κάνω μόνο ερωτήσεις λέω ότι είμαι θεωρητικά φανατικά υπέρ του να κάνει κανείς το μάθημά του και μόνο. Στην πράξη όμως υπάρχουν τεράστια προβλήματα.
Τα μικρά σχολεία είναι πολλές εκατοντάδες, δεν αποτελούν εξαίρεση. Για να γεμίσει ένας βιολόγος μόνο με βιολογία μπορεί να χρειαστεί να πάει μέχρι και σε 5 ή 6 μικρά γυμνάσια (4*6=24), ενώ χειρότερα είναι τα πράγματα για το χημικό. Αλλά έστω ότι πάει κάποιος σε 4 σχολεία. Θεωρείτε ότι αυτό είναι εφικτό και για πόσα χρόνια θα το κάνει;
Αλλά και από παιδαγωγικής πλευράς να το δούμε τι είναι χειρότερο: ένας φυσικός που κάνει χημεία στο γυμνάσιο ή 4 επισκέπτες καθηγητές που δεν ανήκουν πουθενά;

Μάλλον πιο σωστά:
i) επιλέξτε τη σωστή απάντηση                     (Μονάδες 2)
ii) αιτιολογήστε την απάντησή σας                (Μονάδες 5)

Αν επιμένεις σοβαρά ότι ως βιολόγος έχεις μικρή έστω σχέση με την ιστορία (πράγμα που φαντάζομαι σημαίνει ότι μπορείς και να τη διδάξεις λίγο) σταματάω τη συζήτηση επί αυτού του θέματος.
Το πρόβλημα είναι ότι πάνω που ήθελα να θέσω και άλλες ερωτήσεις κρίσεως δεν μπορώ, καθώς η συζήτηση ξαναέγινε σε επίπεδο καφενείου. Δεν συζητάμε με συγκεκριμένα επιχειρήματα σε συγκεκριμένα σημεία, αλλά κάνουμε ένα γενικό αχταρμά όλων των θεμάτων και κάνουμε συνθηματολογία. Είπαμε ένα ένα τα θέματα.
Θεωρώ ότι δεν έλαβα απαντήσεις στα θέματα που έθεσα.