Proficiency και

[Stelios]

Το θέμα μου είναι, ότι αν και γνωρίζω ότι φέτος ειδικά θα υπάρχει μια πίεση, πρόκειται να ξεκινήσω μαθήματα proficiency ecpe έτσι ώστε να δώσω στις εξετάσεις μαιου, εφόσον πέτυχα στις εξετάσεις lower ecce τον προηγούμενο μαιο. Έχω διαβάσει διάφορα άρθρα σχετικά με αυτό και ειδικότερα για την συγκεκριμένη πιστοποίηση, και θα ήθελα να ξέρω αν όντως αξίζει τον κόπο... Ήταν δική μου επιλογή μιας και μου αρέσουν πολύ τα αγγλικά και ήθελα να φτάσω σε αυτό το επίπεδο, αλλά πέρα από αυτό τι γίνεται ? Αξίζει όλο τον κόπο και τα χρήματα (τα οποία σίγουρα κανένα από τα 2 αυτά δεν είναι λίγα !) ? Θα ήθελα να ακούσω γνώμες και εμπειρίες !

Ας σεβαστούμε τον δημιουργό και ας μην βγαίνουμε εκτός θέματος.
Θα γίνει μια προσπάθεια τα άσχετα μηνύματα να μεταφερθούν αλλού.
Από το μήνυμά μου και κάτω όλα τα άσχετα μηνύματα θα διαγράφονται.

Ευχαριστώ

[PDE ads]

[George999]

τα χρυσα χρονια δεν ηταν τα 2001-2007. Ήταν τα χρόνια 1978-1998. Μετά γέμισε ο τόπος ''καθηγητές'' αγγλικής γλωσσας και φροντιστηρια. Και οχι μονο. Στα χρονια που προανέφερα δεν υπηρχε κανενας ελεγχος στα κξγ. Οποιος ηθελε ανοιγε, διχως εφοριες, διχως τιποτα. Ηταν χρονια ασυδοσιας που επετρεψαν ευκολο και γρηγορο πλουτισμο. Τα χρονια 2001-2007 ηταν απλώς χρόνια όπου μπορούσες να βγάλεις ενα καλό ημερομίσθιο, αξιοπρεπες που να σου επιτρέπει να ζεις με σχετικη ανεση.

πάντως 2-3 γνωστές μου με ECPE (borderline fail μάλιστα σε 1 ενότητα!!), τσιμπάγανε 4-5.000 δραχμές την ώρα, με 4-5 (πρωί-μεσημέρι μέχρι τις 4-5) ώρες ιδιαίτερο και άλλες 2-3 σε φροντιστήριο ανά ημέρα (πχ 6-9). 20.000 δραχμές από το ιδιαίτερο και 6-7.000 δραχμές από το φροντιστήριο, 27.000 μεροκάματο, δεν το λες και άσχημο πάντως ΥΓ χωρίς ΑΕΙ, Μάστερ τίποτα! ούτε λειτουργικά κτλ

[Isla]

Το τι έκαναν δύο γνωστές το 2000 προ Χριστού από μόνο του δεν λέει τίποτα. Σε όποιο κλάδο εργασίας και να κοιτάξεις, υπάρχουν ανίκανοι άνθρωποι που παρόλα αυτά έχουν καταφέρει σε κάποια φάση να πλασαριστούν έτσι ώστε να βγάζουν χρήματα που δεν τα αξίζουν. Δεν είναι κάτι πρωτότυπο που συμβαίνει μόνο στο χώρο της ιδιωτικής εκπαίδευσης. Το θέμα είναι για πόσο καιρό άντεξαν να δουλεύουν πρωί - μεσημέρι - βράδυ και πόσο ήταν το συνολικό κέρδος τους μέσα στο χρόνο και σε βάθος χρόνου. Γιατί μπορεί το ένα ιδιαίτερο να είναι 20.000 δραχμές αλλά πόσα ιδιαίτερα σου ακυρώνουν; Τι γίνεται με τα ιδιαίτερα που πέφτουν πάνω σε γιορτές / αργίες / απεργίες / Πάσχα / Χριστούγεννα; Με τι ζεις το καλοκαίρι, ειδικά Ιούλιο και Αύγουστο που τα ιδιαίτερα στερεύουν; Με δύο ώρες φροντιστήριο τη μέρα και 8 μήνες φροντιστήριο το χρόνο το επίδομα αδείας στερεύει πάρα πολύ γρήγορα πλέον. Τι γίνεται με την ασφάλιση; Καταλαβαίνω ότι είσαστε ακόμα μικρά παιδιά και δεν σας απασχολούν τέτοιες έννοιες, αλλά κάποτε θα έρθει η ώρα (και δεν θα αργήσει) που θα χρειαστείτε φάρμακα για τον εαυτό σας, εμβόλια για τα παιδιά σας, ένα καινούριο ζευγάρι γυαλιά. Περισσεύουν τόσα ώστε να τα βάλετε από την τσέπη σας?

Οι καιροί έχουν αλλάξει πάρα πολύ τα τελευταία 20 χρόνια. Είναι όπως το είπε ο Ferdydurke. Τα χρυσά χρόνια ήταν πριν το 2000. Τότε υπήρχαν περισσότερα παιδιά και λιγότεροι καθηγητές στην αγορά (πρώτον γιατί οι απόφοιτοι της αγγλικής φιλολογίας απορροφούνταν στο δημόσιο και δεν καταδέχονταν να ασχοληθούν με φροντιστήρια και δεύτερον γιατί το Proficiency το έπαιρναν λίγοι και όχι η κουτσή Μαρία όπως τώρα). Οι εποχές εκείνες ΔΕΝ θα ξαναρθούν γιατί πλέον υπάρχει σοβαρό πρόβλημα υπογεννητικότητας και η αγορά εργασίας έχει κορεστεί. Προσθέστε σε αυτά και την κρίση που έχει οδηγήσει την ξενόγλωσση εκπαίδευση σε λογική πιτσαρίας (5 ευρώ το ιδιαίτερο, δωρεάν τα βιβλία στην Α προκαταρκτική, τα αδερφάκια δωρεάν κλπ) και δεν είναι δύσκολο να καταλάβετε ότι το να περιμένεις όχι μόνο να ζήσεις αλλά και να πλουτίσεις από τη διδασκαλία αγγλικών είναι φρούδα ελπίδα. Για τα παιδιά που είναι ακόμα στο Λύκειο και θα βγουν στην αγορά εργασίας σε 6-7 χρόνια από τώρα είναι όνειρο απατηλό (εκτός αν ξεκινήσουν ξαφνικά οι ελληνικές οικογένειες να κάνουν 3-4 παιδιά έκαστη - αυτό θα ήταν σωτήριο για τον κλάδο μας).

Σχετικά με τις ανησυχίες του θεματοθέτη, ξαναλέω ότι κατά τη γνώμη μου στη