0 μέλη και 1 επισκέπτης διαβάζουν αυτό το θέμα.
Πολύ καλή ερώτηση της μαθήτριάς σου. Παρήγορο... Συνήθως, τη γραμματική την αντιμετωπίζουν μόνο με παπαγαλία...Ας τα πάρουμε ένα-ένα.1. Τι φθόγγος είναι το ρ; Το ρ κατά τους Αλεξανδρινούς γραμματικούς είναι ημίφωνο.Γενικά, διέκριναν τρεις κατηγορίες φθόγγων: τα φωνήεντα (που μπορούμε να τα φωνάξουμε δυνατά και με διάρκεια, χωρίς να συναντάει ο εκπνεόμενος αέρας κάποιο εμπόδιο), τα σύμφωνα (που δεν μπορούμε να τα φωνάξουμε με διάρκεια και ο εκπνεόμενος αέρας συναντά κάποιο φραγμό)και τα ημίφωνα: το j, F (γιατί ανάλογα με το γλωσσικό περιβάλλον άλλοτε χρησιμοποιούνται ως σύμφωνα και άλλοτε ως φωνήεντα) και τα λ,μ,ν,ρ, ς (γιατί ναι μεν σχηματίζονται όπως τα σύμφωνα, αλλά μοιάζουν και με τα φωνήεντα στο ότι έχουν μια διάρκεια στην εκφορά τους) 2. Γιατί παίρνει δασεία το ρ;Σε παλιότερη φάση της ελληνικής, πριν από το αρχικό ρ προηγούνταν ένα "σ" (π.χ σρυθμός). Αυτό το "σρ" προφανώς δεν προφερόταν εύκολα. Έτσι, σιγά σιγά άρχισαν να μην προφέρουν πολύ έντονα το "σ" (το φαινόμενο λέγεται εξασθένωση) και κατέληξαν να βγάζουν μόνο έναν δασύ ήχο. Αυτόν το δασύ ήχο απέδωσαν οι Αλεξανδρινοί με τη δασεία. ( οι Ρωμαίοι που δανείστηκαν τέτοιες λέξεις από τα ελληνικά και άκουγαν το δασύ ήχο τον απέδωσαν με το h, λ.χ rhythmus).Το ότι υπήρχε αυτό το "σ" το αντιλαμβάνομαστε και κατά τη σύνθεση:π.χ σύνθετα από το ρήμα ῥώννυμι (σρώννυμι) ά-σρωστος --------άρρωστος (Όσο υπήρχε το "σ", το α που προηγούνταν ήταν θέσει μακρό, επειδή ακολουθούσαν δύο σύμφωνα. Όταν σταμάτησαν να προφέρουν το σ, το α θα προφερόταν ως βραχύ. Για λόγους "άκουστικής συνήθειας", αναγκάστηκαν να διπλασιάσουν το ρ, για να ξαναγίνει το α θέσει μακρό.) ευ-σρωστος ---- εύρωστος ( Το σ έφυγε, χωρίς καμία συνέπεια, γιατί το ευ ήταν φύσει μακρό)Το ίδιο ακριβώς φαίνομενο και στην περίπτωση της συλλαβικής αύξησης:π.χ (σρέω)ῥέω------------ (ἕσρεον) έρρεον (φεύγει το σ, αλλά διπλασιάζεται αναγκαστικά το ρ, για να ξαναγίνει θέσει μακρό το ε) (σρίπτω) ῥίπτω -- -----(ἕσριπτον) έρριπτον3. Γιατί εξαιρείται από τα άλλα σύμφωνα στην α' κλίση; Όντως, σε όλες τις ελληνικές διαλέκτους στην α' κλίση μετά από ρ, ακολουθεί είτε μακρό "α" (αττική, δωρική: ώρα) είτε "η" (ιωνική: ώρη). Πρόκειται για το παλιό μακρό ινδοευρωπαϊκό α.Τώρα γιατί όλα αυτά συμβαίνουν μόνο με το ρ και όχι με κάποιο άλλο ημίφωνο, δεν το γνωρίζω. Ίσως να ισχύει αυτό που λέει η elytron, δηλαδή το ρ να είναι πιο κοντά στα φωνήεντα από όλα τα ημίφωνα, γιατί μου φαίνεται (εντελώς προσωπική εκτίμηση) πως είναι το πιο ηχηρό ημίφωνο.
σχετικα με τα ουσιστικα της α κλίσης,γιατι ο νεανίας στον πληθυντικό, δηλδή αι νεανιαι παίρνει παίρνει οξεια και όχι περισπωμένη;αφου νε-α-νί-αι = έχουμε βραχύ-μακρό, θα έπρεπε περισπωμένη!τι περίπτωση έχουμε;