Αποστολέας Θέμα: Εκεί που είσαι ήμουνα ..και εδώ που είμαι θα ΄ρθεις.... (Αναγνώστηκε 8773 φορές)

mat · « **Απάντηση #14 στις:** Μαρτίου 03, 2009, 10:50:54 pm »

To έχω δει κι εγώ πριν πολύ καιρό το βιντεάκι και αυτό που μου θύμισε για άλλη μια φορά είναι κάτι που μου έλεγε μια φίλη πάντα: "θέλει πολύ άπλα ψυχής η σχέση με τους άλλους ανθρώπους". Το θέμα είναι πως αυτή η "άπλα ψυχής" συνήθως μας λείπει από την επικοινωνία μας και τη σχέση μας με τους άλλους (είτε αυτοί οι "άλλοι" είναι οι γονείς, τα παιδιά, οι φίλοι, οι συνάδελφοι, οι μαθητές μας κτλ). Και νομίζω θέλει πολύ κόπο για να την αποκτήσουμε.....και να μη χρειάζεται κάποιος άλλος να μας υποδεικνύει το έλλειμμα μας.......

kellykou · « **Απάντηση #15 στις:** Μαρτίου 03, 2009, 11:05:27 pm »

Aπό μικρη ημουν ατιθασο παιδι και οι γονεις μου το ειχαν παραπονο. Απο γλωσσα πρωτη. Ποτε δεν ημουν ευχαριστημενη, ποτε δεν τους ειπα ενα ευχαριστω.
Η μανα μου καημο το ειχε να τους μιλησω μια φορα γλυκα. Τους ελεγχους μου εδειχνε στις φιλες της για να καμαρωσει , την κατσαδιαζα εγω, τη φωτογραφια μαζι της που εβγαλα στην αποφοιτηση του μεταπτυχιακου την καταχωνιασα, πριν το γαμο μου σκοτωνομασταν και παντα απο δικη μου ευθυνη. Οταν παντρευτηκα ερχοταν ολοκληρη διαδρομη με το λεωφορειο για να φερει ενα ταπερακι φαγητο και εγω της εκανα ολοκληρο καυγα οτι δεν την ειχα αναγκη και οταν εφευγε πετουσα το φαγητο για να παραγγειλω delivery.
Εξι μηνες μετα το γαμο μου αρρωστησα και επρεπε να κανω μια σοβαρη επεμβαση. Οταν ανοιξα τα ματια μου το πρωτο προσωπο που ειδα στην ανανηψη ηταν της μανας μου. Για μερες με επλενε, με ελουζε και μ'εντυνε σαν τα μωρα. Η δε αδερφη μου εκανε τη δουλα στο σπιτι μου (ολες τις δουλειες). Και μια μερα που εκανα οτι κοιμομουν ειδα τη μανα μου να μαζευει τα πεσμενα μου μαλλια απο το μαξιλαρι, να τα βαζει σε ενα πουγγακι και να τα βαζει πισω απο την εικονα της Παναγιας. Οταν βγηκαν οι τελευταιες μου εξετασεις καθαρες η μανα μου εκανε οικογενειακο γλεντι στο σπιτι. Μαγειρευε ολη μερα λες και θα ταιζε ενα λοχο και οχι εξι ατομα. Οταν κατσαμε στο τραπεζι και ευχηθηκαν στην υγεια μου εγω το μονο που μπορεσα να πω ηταν ευχαριστω και να φιλησω το χερι του πατερα μου και της μανας μου. Δεν ειπαν τιποτα αλλα καταλαβαν. Ηταν ενα συγγνωμη για ολη αυτη την ασχημη συμπεριφορα απο πλευρας μου. Και απο τοτε πιστευω οτι αυτη η λεξη εσπασε τον εγωισμο που εκρυβα μεσα μου και που με καταδυναστευε τοσα χρονια. Και πραγματικα ενιωσα ... ελευθερη

MairyLiscious · « **Απάντηση #16 στις:** Μαρτίου 03, 2009, 11:11:41 pm »

kellykou ανατριχιασα...........

Theologius · « **Απάντηση #17 στις:** Μαρτίου 04, 2009, 01:05:26 am »

Αχ kellykou, πολύ συγκινητικό!!!!
Όσα μεταπτυχιακά και να βγάλουμε για αυτούς θα είμαστε τα μωρά τους....

bikini · « **Απάντηση #18 στις:** Μαρτίου 04, 2009, 06:55:54 am »

kellykou, κατάφερες πάλι να με κάνεις να κλάψω...

Ms Daisy · « **Απάντηση #19 στις:** Μαρτίου 04, 2009, 09:45:31 am »

Αχ, αυτοί οι γονείς! Πάντα συγχωρούν... Παθούσα και μαθούσα κι εγώ... Θα έχουμε, άραγε, κι εμείς αυτό το μεγαλείο ψυχής όσον αφορά τα παιδιά μας ή δε θα μεγαλώσουμε ποτέ; $:-\$

sharon · « **Απάντηση #20 στις:** Μαρτίου 04, 2009, 12:25:57 pm »

kellykou, κι εγώ έκλαψα .. το δε βιντεάκι το έβλεπα και τα ξανάβλεπα .. μου 'γινε κτήμα..αισθάνομαι μεγάλες ενοχές για όσα έκανα μέχρι προχτές στη μάνα και τον πατέρα μου.. κι αυτοί γίνονται θυσία .. έχω ένα μονάκριβο 3,5 χρονών και νομίζω πως ό,τι μου κάνει και με πονάει, το κάνει για να με τιμωρήσει που φέρθηκα πολές φορές τόσο άσχημα στους δικούς μου..
μεγάλο μάθημα μας δώσατε.. μένει να μην ξεχνάμε και ξαναγυρίζουμε στα ίδια..κυρίως να σκεφτόμαστε πριν ανοίξουμε το στόμα μας .. η γλώσσα κόκκαλα δεν έχει μα....τσακίζει

vecchiarella · « **Απάντηση #21 στις:** Μαρτίου 04, 2009, 02:25:28 pm »

kellykou ,εκλαψα και με αυτά που λές και το βιντεάκι το είχα δει πριν καιρό και συγκινήθηκα πολύ , εχω δυο αγοράκια και σκέφτομαι πόσες φορές με ρώταν καθημερινά τι είναι αυτό....και προσπαθώ να τους απαντήσω πάντα,δεν ξέρω μερικές φορές πρέπει να σκεφτόμαστε περισσότερο πριν μιλήσουμε .Πρίν μερικές μέρες είδα και αυτό το βίντεο και τελικά τα απλά πράγματα στην ζωή μας αξίζουν....
http://www.youtube.com/watch?v=zR40LRb0tEU

bikini · « **Απάντηση #22 στις:** Μαρτίου 04, 2009, 07:52:23 pm »

Ειλικρινά άφωνη!..

bikini · « **Απάντηση #23 στις:** Μαρτίου 04, 2009, 08:16:14 pm »

Μου έστειλαν μία πολύ ωραία, φανταστική παρουσίαση στο mail μου.
Γνωρίζει κάποιος πώς θα την αντιγράψω εδώ, για να την δείτε;

rania81 · « **Απάντηση #24 στις:** Μαρτίου 04, 2009, 08:47:13 pm »

Παράθεση από: kellykou στις Μαρτίου 03, 2009, 11:05:27 pm

Aπό μικρη ημουν ατιθασο παιδι και οι γονεις μου το ειχαν παραπονο. Απο γλωσσα πρωτη. Ποτε δεν ημουν ευχαριστημενη, ποτε δεν τους ειπα ενα ευχαριστω.
Η μανα μου καημο το ειχε να τους μιλησω μια φορα γλυκα. Τους ελεγχους μου εδειχνε στις φιλες της για να καμαρωσει , την κατσαδιαζα εγω, τη φωτογραφια μαζι της που εβγαλα στην αποφοιτηση του μεταπτυχιακου την καταχωνιασα, πριν το γαμο μου σκοτωνομασταν και παντα απο δικη μου ευθυνη. Οταν παντρευτηκα ερχοταν ολοκληρη διαδρομη με το λεωφορειο για να φερει ενα ταπερακι φαγητο και εγω της εκανα ολοκληρο καυγα οτι δεν την ειχα αναγκη και οταν εφευγε πετουσα το φαγητο για να παραγγειλω delivery.
Εξι μηνες μετα το γαμο μου αρρωστησα και επρεπε να κανω μια σοβαρη επεμβαση. Οταν ανοιξα τα ματια μου το πρωτο προσωπο που ειδα στην ανανηψη ηταν της μανας μου. Για μερες με επλενε, με ελουζε και μ'εντυνε σαν τα μωρα. Η δε αδερφη μου εκανε τη δουλα στο σπιτι μου (ολες τις δουλειες). Και μια μερα που εκανα οτι κοιμομουν ειδα τη μανα μου να μαζευει τα πεσμενα μου μαλλια απο το μαξιλαρι, να τα βαζει σε ενα πουγγακι και να τα βαζει πισω απο την εικονα της Παναγιας. Οταν βγηκαν οι τελευταιες μου εξετασεις καθαρες η μανα μου εκανε οικογενειακο γλεντι στο σπιτι. Μαγειρευε ολη μερα λες και θα ταιζε ενα λοχο και οχι εξι ατομα. Οταν κατσαμε στο τραπεζι και ευχηθηκαν στην υγεια μου εγω το μονο που μπορεσα να πω ηταν ευχαριστω και να φιλησω το χερι του πατερα μου και της μανας μου. Δεν ειπαν τιποτα αλλα καταλαβαν. Ηταν ενα συγγνωμη για ολη αυτη την ασχημη συμπεριφορα απο πλευρας μου. Και απο τοτε πιστευω οτι αυτη η λεξη εσπασε τον εγωισμο που εκρυβα μεσα μου και που με καταδυναστευε τοσα χρονια. Και πραγματικα ενιωσα ... ελευθερη

Πραγματικά νομίζω μας συγκίνησες όλους.Μακάρι να είσαι πάντα γερή και δυνατή.

elum · « **Απάντηση #25 στις:** Μαρτίου 04, 2009, 09:30:47 pm »

Ακόμα κλαίτε όλες εδώ πέρα;

kellykou · « **Απάντηση #26 στις:** Μαρτίου 04, 2009, 09:34:53 pm »

Ευχαριστω ολους για τα θερμα λογια. :-[Απλα ηθελα να μοιραστω αυτη την εμπειρια μαζι σας για να εκφρασω ποσο δεδομενα παιρνουμε καποια πραγματα μερικες φορες: την υγεια μας, την αγαπη των γονιων μας, την αυριανη μερα... Τιποτα δεν ειναι σιγουρο και εμεις ειμαστε κλαρακια σε ανεμοστροβιλο. Θελω να σας αφιερωσω σε ολους ενα αποσπασμα απο το "Να ζεις να αγαπας και να μαθαινεις" του Λ.Μπουσκαλια που νομιζω οι περισσοτεροι εχετε διαβασει:
Θυμάσαι;

Θυμάσαι την ημέρα που δανείστηκα το καινούριο σου αυτοκίνητο και το τράκαρα;
Νόμιζα πως θα με σκότωνες. Μα δεν το έκανες.
Και θυμάσαι τη φορά που επέμενα να παμε στη θάλασσα και εσύ έλεγες ότι θα βρέξει και έβρεξε;
Νόμιζα πως θα μου έλεγες ''στο είχα πει'' μα δεν το έκανες.
Θυμάσαι την φορά που ξέχασα να σου πω πως ο χορός ήταν επίσημος και ήλθες με το μπλου τζιν;
Νόμιζα πως θα έφευγες αλλά δεν το έκανες.
Ναι, υπάρχουν χιλιάδες πράγματα που δεν έκανες, αλλά με δεκτηκες και με αγάπησες και με προστάτευσες.
Υπήρχαν χιλιάδες πράγματα που ήθελα να σου ανταποδώσω, όταν θα γύριζες από το

elum · « **Απάντηση #27 στις:** Μαρτίου 04, 2009, 09:54:30 pm »

Τον ...πέθανε τον φαντάρο!

Του τράκαρε το αμάξι, του ζάλιζε το κεφάλι να την τρέχει στη θάλασσα, τον ξεφτίλισε στο πάρτυ, και μια καλή κουβέντα δεν ήξερε να πει. Κορίτσι για σπίτι που λέμε, πάρτην να δεις προκοπή!

Αυτό μου θυμίζει κάτι που έλεγε συγγενής μου: "'Ιδιον της γυναικός η αχαριστία."

Τελευταία νέα

Αποστολέας Θέμα: Εκεί που είσαι ήμουνα ..και εδώ που είμαι θα ΄ρθεις.... (Αναγνώστηκε 8773 φορές)

Το pde σε αριθμούς

Συνολικά

Μέσοι όροι

Στατιστικά

Πληροφορίες