Απαλλαγές από το μάθημα των Θρησκευτικών

[selas]

Δεν καταλαβαίνω γιατί είναι κακό να μαθαίνεις πέντε βασικά πράγματα σε κάθε αντικείμενο, ανεξάρτητα από τις προτιμήσεις σου. Αν δηλαδή είσαι άθεος ή μουσουλμάνος ή ινδουιστής και μάθεις τι πρεσβεύει ο χριστιανισμός, σημαίνει ότι αυτομάτως θα αλλάξεις τις πεποιθήσεις σου; Το θεωρώ δείγμα ανασφάλειας και δογματισμού μαζί. Εκτός αν θεωρείται δεδομένο ότι  ασκείται ψυχολογική βία στο πλαίσιο του μαθήματος... Αλλά αυτό έχει σχέση με τον εκάστοτε εκπαιδευτικό, όχι με το μάθημα αυτό καθεαυτό. Μήπως τελικά απλώς ψάχνουμε δικαιολογία για κοπάνα και λούφα;

Δεν ξέρω βρε apri... Εμένα θα με πείραζε αν όντας χριστιανή έμενα σε μία άλλου θρησκεύματος χώρα και το παιδί μου διδασκόταν υποχρεωτικά το κοράνι/τη καμπάλα/οτιδήποτε.  Γιατί Ατα θρησκευτικά στην Ελλάδα δεν είναι "θρησκειολογία". Αφορούν τη χριστιανική ορθόδοξη πίστη. Και τα παιδιά που δεν ανήκουν στο θρήσκευμα που διδάσκεται είναι υποχρεωμένα να απομνημονεύουν άχρηστες για αυτούς γνώσεις . Γιατί ένας μουσουλμάνος να πρέπει να απομνημονεύσει τα ονόματα των προπατόρων ακόμα και αν αυτό γίνεται για ένα μάθημα, γιατί ο οποιοσδήποτε αλλόθρησκος ή μεγαλωμένος με οποιαδήποτε έννοια πέρα από την ορθόδοξη ελληνική πίστη πρέπει να μαθαίνει π.χ. για τα εξαπτέρυγα και τα άμφια? Θα του χρειαστούν ποτέ? Όντας αβάπτιστος στην ορθόδοξη χριστιανική θρησκεία και έχοντας ενστερνιστεί άλλη θρησκεία, θα του χρειαστούν ποτέ όλες αυτές οι γνώσεις? Και με την ίδια λογική, αν εγώ θα έμενα σε ένα π.χ. ισλαμικό κράτος θα ήμουν ικανοποιημένη αν το παιδί μου ερχόταν στο σπίτι έχοντας ως εργασία για το σπίτι να διαβάσει π.χ. ένα απόσπασμα από το κοράνι? Τι θα προσφέρε αυτό στον οποιοδήποτε? Γιατί εκείνη την ώρα (σε περίπτωση που το μάθημα των θρησκευτικών παραμείνει ως έχει και δεν μετατραπεί σε θρησκειολογία) να είναι υποχρεωμένο το παιδί να παρακολουθεί μια απολύτως άγνωστη και αδιάφορη ενότητα για τον ίδιο, το κοινωνικό του περιβάλλον, ενώ θα μπορούσε έχοντας απαλλαγή από το μάθημα να μάθει κάτι άλλο; Και είναι τόσοι πολλοί οι αλλόθρησκοι μαθητές στα σχολεία πια. Και αν δεν το βλέπει κανείς στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση, θα το δει σε λίγα χρόνια. Γιατί, τουλάχιστον στην περιφέρεια, υπάρχουν πολλοί μαθητές με διαφοερτικό κοινωνικό-θρησκευτικό υπόβαθρο. Και οι ειδικά οι μετανάστες δεύτερης γενιάς, που δεν φοβούνται πια τόσο ότι η έννοια της διαφορετικότητας θα τους στιγματίσει, αλλά έχουν ενταχθεί στο κοινωνικό σύνολο, φυσικά και δεν φοβούνται πια να διεκδικήσουν το δικαίωμα των παιδιών τους, των παραδόσεών τους, της θρησκείας τους.
Και ασφαλώς, τα ίδια δικαιώματα με τους αλλοδαπούς έχουν και οι Έλληνες. Έχουν το δικαίωμα να επιλέξουν για τα παιδιά τους τις αρχές που θα τους μεταδώσουν και συνεπώς τα παιδιά τους έχουν δικαίωμα βάση αυτών των αρχών να επιλέξουν αν θέλουν να διδαχτούν ένα μαθημα ορθόδοξης χριστιανικής θρησκείας, κτλ... Δεν βλέπω κάτι κακό σε αυτό.

[PDE ads]

[Theologius]

"Άχρηστες για αυτούς γνώσεις" ... Εγώ νόμιζα ότι η γνώση είναι δύναμη, και ουδέποτε άχρηστη, δεν θα μπω στον πειρασμό να το σχολιάσω...  μια γνώση είναι δυνατόν ποτέ να είναι άχρηστη; και να λέγεται αυτό από χείλη "εκπαιδευτικού";;; (Κύριε ελέησον!)

[elranna]

"Άχρηστες για αυτούς γνώσεις" ... Εγώ νόμιζα ότι η γνώση είναι δύναμη, και ουδέποτε άχρηστη, δεν θα μπω στον πειρασμό να το σχολιάσω...  μια γνώση είναι δυνατόν ποτέ να είναι άχρηστη; και να λέγεται αυτό από χείλη "εκπαιδευτικού";;; (Κύριε ελέησον!)

Τότε ας διδάξουμε και το Κοράνι και το Ταλμούδ σε όλους. Γνώση είναι και αυτά. 

[Theologius]

Φαίνεται ότι αγνοείς τι διδάσκεται στην

[PDE ads]

[elranna]

Theologius, 2 κεφάλαια σε ένα μάθημα που υπάρχει 10 χρόνια στο σχολείο οριακά μπορεί να το χαρακτηρίσει κανείς διδασκαλία. Αν διδάσκονταν όλες οι θρησκείες ισομερώς, τότε να το ξανασυζητήσουμε. Αλλά στην υποχρεωτική εκπαίδευση που είναι 9ετής και δεν περιλαμβάνει το λύκειο, διδάσκονται μόνο θέματα που αφορούν την ορθόδοξη χριστιανική θρησκεία. Μονομέρεια.

[συννεφούλα]

Δεν καταλαβαίνω γιατί είναι κακό να μαθαίνεις πέντε βασικά πράγματα σε κάθε αντικείμενο, ανεξάρτητα από τις προτιμήσεις σου. Αν δηλαδή είσαι άθεος ή μουσουλμάνος ή ινδουιστής και μάθεις τι πρεσβεύει ο χριστιανισμός, σημαίνει ότι αυτομάτως θα αλλάξεις τις πεποιθήσεις σου; Το θεωρώ δείγμα ανασφάλειας και δογματισμού μαζί. Εκτός αν θεωρείται δεδομένο ότι  ασκείται ψυχολογική βία στο πλαίσιο του μαθήματος... Αλλά αυτό έχει σχέση με τον εκάστοτε εκπαιδευτικό, όχι με το μάθημα αυτό καθεαυτό. Μήπως τελικά απλώς ψάχνουμε δικαιολογία για κοπάνα και λούφα;

Δεν ξέρω βρε apri... Εμένα θα με πείραζε αν όντας χριστιανή έμενα σε μία άλλου θρησκεύματος χώρα και το παιδί μου διδασκόταν υποχρεωτικά το κοράνι/τη καμπάλα/οτιδήποτε.  Γιατί Ατα θρησκευτικά στην Ελλάδα δεν είναι "θρησκειολογία". Αφορούν τη χριστιανική ορθόδοξη πίστη. Και τα παιδιά που δεν ανήκουν στο θρήσκευμα που διδάσκεται είναι υποχρεωμένα να απομνημονεύουν άχρηστες για αυτούς γνώσεις . Γιατί ένας μουσουλμάνος να πρέπει να απομνημονεύσει τα ονόματα των προπατόρων ακόμα και αν αυτό γίνεται για ένα μάθημα, γιατί ο οποιοσδήποτε αλλόθρησκος ή μεγαλωμένος με οποιαδήποτε έννοια πέρα από την ορθόδοξη ελληνική πίστη πρέπει να μαθαίνει π.χ. για τα εξαπτέρυγα και τα άμφια? Θα του χρειαστούν ποτέ? Όντας αβάπτιστος στην ορθόδοξη χριστιανική θρησκεία και έχοντας ενστερνιστεί άλλη θρησκεία, θα του χρειαστούν ποτέ όλες αυτές οι γνώσεις? Και με την ίδια λογική, αν εγώ θα έμενα σε ένα π.χ. ισλαμικό κράτος θα ήμουν ικανοποιημένη αν το παιδί μου ερχόταν στο σπίτι έχοντας ως εργασία για το σπίτι να διαβάσει π.χ. ένα απόσπασμα από το κοράνι? Τι θα προσφέρε αυτό στον οποιοδήποτε? Γιατί εκείνη την ώρα (σε περίπτωση που το μάθημα των θρησκευτικών παραμείνει ως έχει και δεν μετατραπεί σε θρησκειολογία) να είναι υποχρεωμένο το παιδί να παρακολουθεί μια απολύτως άγνωστη και αδιάφορη ενότητα για τον ίδιο, το κοινωνικό του περιβάλλον, ενώ θα μπορούσε έχοντας απαλλαγή από το μάθημα να μάθει κάτι άλλο; Και είναι τόσοι πολλοί οι αλλόθρησκοι μαθητές στα σχολεία πια. Και αν δεν το βλέπει κανείς στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση, θα το δει σε λίγα χρόνια. Γιατί, τουλάχιστον στην περιφέρεια, υπάρχουν πολλοί μαθητές με διαφοερτικό κοινωνικό-θρησκευτικό υπόβαθρο. Και οι ειδικά οι μετανάστες δεύτερης γενιάς, που δεν φοβούνται πια τόσο ότι η έννοια της διαφορετικότητας θα τους στιγματίσει, αλλά έχουν ενταχθεί στο κοινωνικό σύνολο, φυσικά και δεν φοβούνται πια να διεκδικήσουν το δικαίωμα των παιδιών τους, των παραδόσεών τους, της θρησκείας τους.
Και ασφαλώς, τα ίδια δικαιώματα με τους αλλοδαπούς έχουν και οι Έλληνες. Έχουν το δικαίωμα να επιλέξουν για τα παιδιά τους τις αρχές που θα τους μεταδώσουν και συνεπώς τα παιδιά τους έχουν δικαίωμα βάση αυτών των αρχών να επιλέξουν αν θέλουν να διδαχτούν ένα μαθημα ορθόδοξης χριστιανικής θρησκείας, κτλ... Δεν βλέπω κάτι κακό σε αυτό.

Εχω την εντύπωση ότι οι αλλόθρησκοι έτσι κι αλλιώς απαλλάσσονται του μαθήματος. Είχα στο λύκειο συμμαθητή ιεχωβά , και μιλάμε για χρόνια πριν , που δεν παρακολουθούσε το μάθημα. Κάποιες φορές ήταν εκτός τάξης, μάλιστα.
Εδώ γίνεται λόγος για τους υπόλοιπους, έτσι δεν είναι;

Επι τη ευκαιρία, APRI, συμφωνώ μαζί σου σε όλα όσα είπες. Με κάλυψες!

[elean]

Δεν καταλαβαίνω γιατί είναι κακό να μαθαίνεις πέντε βασικά πράγματα σε κάθε αντικείμενο, ανεξάρτητα από τις προτιμήσεις σου. Αν δηλαδή είσαι άθεος ή μουσουλμάνος ή ινδουιστής και μάθεις τι πρεσβεύει ο χριστιανισμός, σημαίνει ότι αυτομάτως θα αλλάξεις τις πεποιθήσεις σου; Το θεωρώ δείγμα ανασφάλειας και δογματισμού μαζί. Εκτός αν θεωρείται δεδομένο ότι  ασκείται ψυχολογική βία στο πλαίσιο του μαθήματος... Αλλά αυτό έχει σχέση με τον εκάστοτε εκπαιδευτικό, όχι με το μάθημα αυτό καθεαυτό. Μήπως τελικά απλώς ψάχνουμε δικαιολογία για κοπάνα και λούφα;

Δεν ξέρω βρε apri... Εμένα θα με πείραζε αν όντας χριστιανή έμενα σε μία άλλου θρησκεύματος χώρα και το παιδί μου διδασκόταν υποχρεωτικά το κοράνι/τη καμπάλα/οτιδήποτε.  Γιατί Ατα θρησκευτικά στην Ελλάδα δεν είναι "θρησκειολογία". Αφορούν τη χριστιανική ορθόδοξη πίστη. Και τα παιδιά που δεν ανήκουν στο θρήσκευμα που διδάσκεται είναι υποχρεωμένα να απομνημονεύουν άχρηστες για αυτούς γνώσεις . Γιατί ένας μουσουλμάνος να πρέπει να απομνημονεύσει τα ονόματα των προπατόρων ακόμα και αν αυτό γίνεται για ένα μάθημα, γιατί ο οποιοσδήποτε αλλόθρησκος ή μεγαλωμένος με οποιαδήποτε έννοια πέρα από την ορθόδοξη ελληνική πίστη πρέπει να μαθαίνει π.χ. για τα εξαπτέρυγα και τα άμφια? Θα του χρειαστούν ποτέ? Όντας αβάπτιστος στην ορθόδοξη χριστιανική θρησκεία και έχοντας ενστερνιστεί άλλη θρησκεία, θα του χρειαστούν ποτέ όλες αυτές οι γνώσεις? Και με την ίδια λογική, αν εγώ θα έμενα σε ένα π.χ. ισλαμικό κράτος θα ήμουν ικανοποιημένη αν το παιδί μου ερχόταν στο σπίτι έχοντας ως εργασία για το σπίτι να διαβάσει π.χ. ένα απόσπασμα από το κοράνι? Τι θα προσφέρε αυτό στον οποιοδήποτε? Γιατί εκείνη την ώρα (σε περίπτωση που το μάθημα των θρησκευτικών παραμείνει ως έχει και δεν μετατραπεί σε θρησκειολογία) να είναι υποχρεωμένο το παιδί να παρακολουθεί μια απολύτως άγνωστη και αδιάφορη ενότητα για τον ίδιο, το κοινωνικό του περιβάλλον, ενώ θα μπορούσε έχοντας απαλλαγή από το μάθημα να μάθει κάτι άλλο; Και είναι τόσοι πολλοί οι αλλόθρησκοι μαθητές στα σχολεία πια. Και αν δεν το βλέπει κανείς στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση, θα το δει σε λίγα χρόνια. Γιατί, τουλάχιστον στην περιφέρεια, υπάρχουν πολλοί μαθητές με διαφοερτικό κοινωνικό-θρησκευτικό υπόβαθρο. Και οι ειδικά οι μετανάστες δεύτερης γενιάς, που δεν φοβούνται πια τόσο ότι η έννοια της διαφορετικότητας θα τους στιγματίσει, αλλά έχουν ενταχθεί στο κοινωνικό σύνολο, φυσικά και δεν φοβούνται πια να διεκδικήσουν το δικαίωμα των παιδιών τους, των παραδόσεών τους, της θρησκείας τους.
Και ασφαλώς, τα ίδια δικαιώματα με τους αλλοδαπούς έχουν και οι Έλληνες. Έχουν το δικαίωμα να επιλέξουν για τα παιδιά τους τις αρχές που θα τους μεταδώσουν και συνεπώς τα παιδιά τους έχουν δικαίωμα βάση αυτών των αρχών να επιλέξουν αν θέλουν να διδαχτούν ένα μαθημα ορθόδοξης χριστιανικής θρησκείας, κτλ... Δεν βλέπω κάτι κακό σε αυτό.

Mε τη λογική αυτή, ο αλλοδαπός δεν θα είναι και καθόλου ικανοποιημένος όταν διδάσκεται τα ιστορικά γεγονότα από την οπτική πλευρά της Ελλάδας. Π.χ. δε νομίζω ότι συμφωνεί ένα παιδί μεταναστών από την Αλβανία με τον τρόπο παρουσίασης, από τα σχολικά βιβλία ιστορίας, των

[apri]

Δεν καταλαβαίνω γιατί είναι κακό να μαθαίνεις πέντε βασικά πράγματα σε κάθε αντικείμενο, ανεξάρτητα από τις προτιμήσεις σου. Αν δηλαδή είσαι άθεος ή μουσουλμάνος ή ινδουιστής και μάθεις τι πρεσβεύει ο χριστιανισμός, σημαίνει ότι αυτομάτως θα αλλάξεις τις πεποιθήσεις σου; Το θεωρώ δείγμα ανασφάλειας και δογματισμού μαζί. Εκτός αν θεωρείται δεδομένο ότι  ασκείται ψυχολογική βία στο πλαίσιο του μαθήματος... Αλλά αυτό έχει σχέση με τον εκάστοτε εκπαιδευτικό, όχι με το μάθημα αυτό καθεαυτό. Μήπως τελικά απλώς ψάχνουμε δικαιολογία για κοπάνα και λούφα;

Δεν ξέρω βρε apri... Εμένα θα με πείραζε αν όντας χριστιανή έμενα σε μία άλλου θρησκεύματος χώρα και το παιδί μου διδασκόταν υποχρεωτικά το κοράνι/τη καμπάλα/οτιδήποτε.  Γιατί Ατα θρησκευτικά στην Ελλάδα δεν είναι "θρησκειολογία". Αφορούν τη χριστιανική ορθόδοξη πίστη. Και τα παιδιά που δεν ανήκουν στο θρήσκευμα που διδάσκεται είναι υποχρεωμένα να απομνημονεύουν άχρηστες για αυτούς γνώσεις . Γιατί ένας μουσουλμάνος να πρέπει να απομνημονεύσει τα ονόματα των προπατόρων ακόμα και αν αυτό γίνεται για ένα μάθημα, γιατί ο οποιοσδήποτε αλλόθρησκος ή μεγαλωμένος με οποιαδήποτε έννοια πέρα από την ορθόδοξη ελληνική πίστη πρέπει να μαθαίνει π.χ. για τα εξαπτέρυγα και τα άμφια? Θα του χρειαστούν ποτέ? Όντας αβάπτιστος στην ορθόδοξη χριστιανική θρησκεία και έχοντας ενστερνιστεί άλλη θρησκεία, θα του χρειαστούν ποτέ όλες αυτές οι γνώσεις? Και με την ίδια λογική, αν εγώ θα έμενα σε ένα π.χ. ισλαμικό κράτος θα ήμουν ικανοποιημένη αν το παιδί μου ερχόταν στο σπίτι έχοντας ως εργασία για το σπίτι να διαβάσει π.χ. ένα απόσπασμα από το κοράνι? Τι θα προσφέρε αυτό στον οποιοδήποτε? Γιατί εκείνη την ώρα (σε περίπτωση που το μάθημα των θρησκευτικών παραμείνει ως έχει και δεν μετατραπεί σε θρησκειολογία) να είναι υποχρεωμένο το παιδί να παρακολουθεί μια απολύτως άγνωστη και αδιάφορη ενότητα για τον ίδιο, το κοινωνικό του περιβάλλον, ενώ θα μπορούσε έχοντας απαλλαγή από το μάθημα να μάθει κάτι άλλο; Και είναι τόσοι πολλοί οι αλλόθρησκοι μαθητές στα σχολεία πια. Και αν δεν το βλέπει κανείς στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση, θα το δει σε λίγα χρόνια. Γιατί, τουλάχιστον στην περιφέρεια, υπάρχουν πολλοί μαθητές με διαφοερτικό κοινωνικό-θρησκευτικό υπόβαθρο. Και οι ειδικά οι μετανάστες δεύτερης γενιάς, που δεν φοβούνται πια τόσο ότι η έννοια της διαφορετικότητας θα τους στιγματίσει, αλλά έχουν ενταχθεί στο κοινωνικό σύνολο, φυσικά και δεν φοβούνται πια να διεκδικήσουν το δικαίωμα των παιδιών τους, των παραδόσεών τους, της θρησκείας τους.
Και ασφαλώς, τα ίδια δικαιώματα με τους αλλοδαπούς έχουν και οι Έλληνες. Έχουν το δικαίωμα να επιλέξουν για τα παιδιά τους τις αρχές που θα τους μεταδώσουν και συνεπώς τα παιδιά τους έχουν δικαίωμα βάση αυτών των αρχών να επιλέξουν αν θέλουν να διδαχτούν ένα μαθημα ορθόδοξης χριστιανικής θρησκείας, κτλ... Δεν βλέπω κάτι κακό σε αυτό.

Γενικά είμαι υπέρ του να μαθαίνουν τα παιδιά στοιχεία του πολιτισμού άλλων χωρών (θρησκεία, ιστορία, λογοτεχνία, τέχνη κλπ), όχι μόνο γιατί δίπλα μας ζουν αρκετοί αλλοδαποί αλλά για να διευρύνεται λίγο το πνεύμα τους.

Από την άλλη, πιστεύω ότι βασικό άξονα της εκπαίδευσης κάθε χώρας πρέπει να αποτελεί ο πολιτισμός της χώρας αυτής. Όπως δίνουμε μεγαλύτερη έμφαση στην ελληνική λογοτεχνία και στην ελληνική ιστορία, έτσι πιστεύω ότι πρέπει να δίνουμε έμφαση και στον χριστιανισμό στο μάθημα των θρησκευτικών. Προσωπικά, αν ζούσα στην Ινδία, θα ήθελα πάρα πολύ να μάθω λεπτομέρειες για τον ινδουισμό και το βουδισμό που είναι η κυρίαρχη πίστη εκεί, γιατί θα με βοηθούσε να καταλάβω καλύτερα τους κατοίκους της χώρας αυτής. Το τι μαθαίνουμε δεν προσδιορίζει αναγκαστικά και το τι επιλέγουμε ως βιοθεωρία ή κοσμοθεωρία. Αν κάποιος είναι υπέρ του κομμουνισμού, δεν θα έπρεπε να διδαχθεί ποτέ για το σοσιαλισμό, τον καπιταλισμό κλπ; Αν κάποιος αγαπά τη λογοτεχνία, δεν θα έπρεπε ποτέ να διδαχθεί φυσική και μαθηματικά;

 Διαβάζουμε διαφορετικά βιβλία, ταξιδεύουμε σε διαφορετικά μέρη, για να αποκτήσουμε πιο πλήρη και πολύπλευρη εικόνα του κόσμου. Και πιστεύω ότι η μεγαλύτερη συμβολή του σχολείου είναι ακριβώς αυτή, να μαθαίνει τα παιδιά να προσεγγίζουν τον κόσμο από διαφορετικές οπτικές γωνίες, άσχετα με το ποια θα θεωρούν αυτά καλύτερη. Η εικόνα ενός ανθρώπου που ακούει μόνο ό,τι τον ενδιαφέρει, μόνο ό,τι τον εξυπηρετεί, μόνο ό,τι του χρησιμεύει, μόνο ό,τι είναι σύμφωνο με τις επιλογές του, προσωπικά με απωθεί.

Ξαναλέω ότι για εμένα το μόνο πρόβλημα που μπορεί να προκύψει στα μαθήματα που έχουν να κάνουν με τις ανθρωπιστικές επιστήμες είναι να υπάρξει άσκηση ψυχολογικής βίας ή να γίνει ρατσιστική διάκριση εις βάρος κάποιου. Σε δημοκρατικά καθεστώτα όμως, θεωρώ ότι αυτό έχει σχέση με τον εκάστοτε εκπαιδευτικό και την παιδεία του και όχι με το μάθημα αυτό καθεαυτό.

[green ice]

Δεν καταλαβαίνω γιατί είναι κακό να μαθαίνεις πέντε βασικά πράγματα σε κάθε αντικείμενο, ανεξάρτητα από τις προτιμήσεις σου. Αν δηλαδή είσαι άθεος ή μουσουλμάνος ή ινδουιστής και μάθεις τι πρεσβεύει ο χριστιανισμός, σημαίνει ότι αυτομάτως θα αλλάξεις τις πεποιθήσεις σου; Το θεωρώ δείγμα ανασφάλειας και δογματισμού μαζί. Εκτός αν θεωρείται δεδομένο ότι  ασκείται ψυχολογική βία στο πλαίσιο του μαθήματος... Αλλά αυτό έχει σχέση με τον εκάστοτε εκπαιδευτικό, όχι με το μάθημα αυτό καθεαυτό. Μήπως τελικά απλώς ψάχνουμε δικαιολογία για κοπάνα και λούφα;

Δεν ξέρω βρε apri... Εμένα θα με πείραζε αν όντας χριστιανή έμενα σε μία άλλου θρησκεύματος χώρα και το παιδί μου διδασκόταν υποχρεωτικά το κοράνι/τη καμπάλα/οτιδήποτε.  Γιατί Ατα θρησκευτικά στην Ελλάδα δεν είναι "θρησκειολογία". Αφορούν τη χριστιανική ορθόδοξη πίστη. Και τα παιδιά που δεν ανήκουν στο θρήσκευμα που διδάσκεται είναι υποχρεωμένα να απομνημονεύουν άχρηστες για αυτούς γνώσεις . Γιατί ένας μουσουλμάνος να πρέπει να απομνημονεύσει τα ονόματα των προπατόρων ακόμα και αν αυτό γίνεται για ένα μάθημα, γιατί ο οποιοσδήποτε αλλόθρησκος ή μεγαλωμένος με οποιαδήποτε έννοια πέρα από την ορθόδοξη ελληνική πίστη πρέπει να μαθαίνει π.χ. για τα εξαπτέρυγα και τα άμφια? Θα του χρειαστούν ποτέ? Όντας αβάπτιστος στην ορθόδοξη χριστιανική θρησκεία και έχοντας ενστερνιστεί άλλη θρησκεία, θα του χρειαστούν ποτέ όλες αυτές οι γνώσεις? Και με την ίδια λογική, αν εγώ θα έμενα σε ένα π.χ. ισλαμικό κράτος θα ήμουν ικανοποιημένη αν το παιδί μου ερχόταν στο σπίτι έχοντας ως εργασία για το σπίτι να διαβάσει π.χ. ένα απόσπασμα από το κοράνι? Τι θα προσφέρε αυτό στον οποιοδήποτε? Γιατί εκείνη την ώρα (σε περίπτωση που το μάθημα των θρησκευτικών παραμείνει ως έχει και δεν μετατραπεί σε θρησκειολογία) να είναι υποχρεωμένο το παιδί να παρακολουθεί μια απολύτως άγνωστη και αδιάφορη ενότητα για τον ίδιο, το κοινωνικό του περιβάλλον, ενώ θα μπορούσε έχοντας απαλλαγή από το μάθημα να μάθει κάτι άλλο; Και είναι τόσοι πολλοί οι αλλόθρησκοι μαθητές στα σχολεία πια. Και αν δεν το βλέπει κανείς στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση, θα το δει σε λίγα χρόνια. Γιατί, τουλάχιστον στην περιφέρεια, υπάρχουν πολλοί μαθητές με διαφοερτικό κοινωνικό-θρησκευτικό υπόβαθρο. Και οι ειδικά οι μετανάστες δεύτερης γενιάς, που δεν φοβούνται πια τόσο ότι η έννοια της διαφορετικότητας θα τους στιγματίσει, αλλά έχουν ενταχθεί στο κοινωνικό σύνολο, φυσικά και δεν φοβούνται πια να διεκδικήσουν το δικαίωμα των παιδιών τους, των παραδόσεών τους, της θρησκείας τους.
Και ασφαλώς, τα ίδια δικαιώματα με τους αλλοδαπούς έχουν και οι Έλληνες. Έχουν το δικαίωμα να επιλέξουν για τα παιδιά τους τις αρχές που θα τους μεταδώσουν και συνεπώς τα παιδιά τους έχουν δικαίωμα βάση αυτών των αρχών να επιλέξουν αν θέλουν να διδαχτούν ένα μαθημα ορθόδοξης χριστιανικής θρησκείας, κτλ... Δεν βλέπω κάτι κακό σε αυτό.

Γενικά είμαι υπέρ του να μαθαίνουν τα παιδιά στοιχεία του πολιτισμού άλλων χωρών (θρησκεία, ιστορία, λογοτεχνία, τέχνη κλπ), όχι μόνο γιατί δίπλα μας ζουν αρκετοί αλλοδαποί αλλά για να διευρύνεται λίγο το πνεύμα τους.

Από την άλλη, πιστεύω ότι βασικό άξονα της εκπαίδευσης κάθε χώρας πρέπει να αποτελεί ο πολιτισμός της χώρας αυτής. Όπως δίνουμε μεγαλύτερη έμφαση στην ελληνική λογοτεχνία και στην ελληνική ιστορία, έτσι πιστεύω ότι πρέπει να δίνουμε έμφαση και στον χριστιανισμό στο μάθημα των θρησκευτικών. Προσωπικά, αν ζούσα στην Ινδία, θα ήθελα πάρα πολύ να μάθω λεπτομέρειες για τον ινδουισμό και το βουδισμό που είναι η κυρίαρχη πίστη εκεί, γιατί θα με βοηθούσε να καταλάβω καλύτερα τους κατοίκους της χώρας αυτής. Το τι μαθαίνουμε δεν προσδιορίζει αναγκαστικά και το τι επιλέγουμε ως βιοθεωρία ή κοσμοθεωρία. Αν κάποιος είναι υπέρ του κομμουνισμού, δεν θα έπρεπε να διδαχθεί ποτέ για το σοσιαλισμό, τον καπιταλισμό κλπ; Αν κάποιος αγαπά τη λογοτεχνία, δεν θα έπρεπε ποτέ να διδαχθεί φυσική και μαθηματικά;

 Διαβάζουμε διαφορετικά βιβλία, ταξιδεύουμε σε διαφορετικά μέρη, για να αποκτήσουμε πιο πλήρη και πολύπλευρη εικόνα του κόσμου. Και πιστεύω ότι η μεγαλύτερη συμβολή του σχολείου είναι ακριβώς αυτή, να μαθαίνει τα παιδιά να προσεγγίζουν τον κόσμο από διαφορετικές οπτικές γωνίες, άσχετα με το ποια θα θεωρούν αυτά καλύτερη. Η εικόνα ενός ανθρώπου που ακούει μόνο ό,τι τον ενδιαφέρει, μόνο ό,τι τον εξυπηρετεί, μόνο ό,τι του χρησιμεύει, μόνο ό,τι είναι σύμφωνο με τις επιλογές του, προσωπικά με απωθεί.

Ξαναλέω ότι για εμένα το μόνο πρόβλημα που μπορεί να προκύψει στα μαθήματα που έχουν να κάνουν με τις ανθρωπιστικές επιστήμες είναι να υπάρξει άσκηση ψυχολογικής βίας ή να γίνει ρατσιστική διάκριση εις βάρος κάποιου. Σε δημοκρατικά καθεστώτα όμως, θεωρώ ότι αυτό έχει σχέση με τον εκάστοτε εκπαιδευτικό και την παιδεία του και όχι με το μάθημα αυτό καθεαυτό.

Δεν θα μπορούσα να συμφωνήσω περισσότερο μαζί σου.

[Ritalamp]

Σε γενικές γραμμές συμφωνώ κι εγώ με δυο μόνο ενστάσεις. Η πρώτη αφορά την απαλλαγή ως αποκλεισμό, θα προτιμούσα το μάθημα να μπορεί να ανταποκριθεί στις ανάγκες όλων. Η δεύτερη έχει να κάνει με τον τρόπο διδασκαλίας. Έχει διαφορά να λέμε ότι ο χριστιανισμός πρεσβεύει αυτά, τα τελετουργικά του είναι έτσι και έχει διαφορά να λέμε αυτή είναι η αλήθεια, αυτή είναι η πραγματικότητα γιατί τότε υπαινισσόμαστε ότι το πιστεύω του άλλου είναι ψεύτικο, άκυρο και αυτό μόνο σεβασμό δε δείχνει.

[apri]

Γι' αυτό και λέω ότι το μόνο στοιχείο που μπορεί να δημιουργήσει πρόβλημα είναι ο ίδιος εκπαιδευτικός και ο τρόπος που θα διδάξει το μάθημα με βάση την παιδεία του. Η δογματικότητα, ο ρατσισμός, η προσπάθεια επιβολής μίας και μόνης άποψης είναι απαράδεκτη συμπεριφορά για όλα τα μαθήματα. Αν εγώ λ.χ είμαι υπέρ του δημοκρατικού πολιτεύματος ή κάποιας ιδεολογίας και κάποιος καθηγητής υπέρ κάποιων άλλων, πρέπει να πάρω απαλλαγή από το μάθημα; Το πρόβλημα δεν είναι να μην προσπαθεί να μου επιβάλει ο καθηγητής τις απόψεις του κι αν το κάνει, να καταγγελθεί-στηλιτευτεί κλπ;

Τώρα, δεν μπορώ να καταλάβω τι ακριβώς εννοείς Ritalamp, όταν λες να ανταποκρίνεται το μάθημα στις ανάγκες όλων. Για εμένα όλα τα μαθήματα πρέπει να ανταποκρίνονται ως έναν βαθμό στις ανάγκες όλων των μαθητών. Μπορείς να αναφέρεις στοιχεία από άλλους πολιτισμούς, μπορείς να δώσεις έμφαση στα βασικά στοιχεία κάθε αντικειμένου. Από εκεί και πέρα, επειδή τα ενδιαφέροντά των μαθητών ποικίλλουν, μοιραία και αναγκαστικά σε κάποια μαθήματα θα διδαχθούν και κάποιες λεπτομέρειες που πιθανώς να μην  ενδιαφέρουν τόσο πολύ κάποιους, αλλά μπορεί να ενδιαφέρoυν κάποιους άλλους. Π.χ Εμένα μου άρεσαν πιο πολύ τα φιλολογικά μαθήματα, αλλά διδάχθηκα και ένα σωρό λεπτομέρειες στα μαθηματικά που δεν με πολυενδιέφεραν. Άλλοι πάλι έμαθαν πολλές λεπτομέρειες στα αρχαία ή στα νέα ελληνικά που δεν τους ενδιέφεραν τόσο. Πολλές φορές μάλιστα θυμάμαι ότι ρωτούσα απίστευτες λεπτομέρειες, όταν με ενδιέφερε κάτι πολύ, που τους άλλους τους άφηναν παγερά αδιάφορους. Θα έπρεπε εξαιτίας μου να προσαρμοστεί όλο το μάθημα της γλώσσας στα μέτρα μου ή από την άλλη, θα έπρεπε να αγνοηθώ, επειδή οι απορίες μου δεν ενδιέφεραν άλλους;

[marianV]

Σε γενικές γραμμές συμφωνώ κι εγώ με δυο μόνο ενστάσεις. Η πρώτη αφορά την απαλλαγή ως αποκλεισμό, θα προτιμούσα το μάθημα να μπορεί να ανταποκριθεί στις ανάγκες όλων. Η δεύτερη έχει να κάνει με τον τρόπο διδασκαλίας. Έχει διαφορά να λέμε ότι ο χριστιανισμός πρεσβεύει αυτά, τα τελετουργικά του είναι έτσι και έχει διαφορά να λέμε αυτή είναι η αλήθεια, αυτή είναι η πραγματικότητα γιατί τότε υπαινισσόμαστε ότι το πιστεύω του άλλου είναι ψεύτικο, άκυρο και αυτό μόνο σεβασμό δε δείχνει.

       θα συμφωνήσω για ακόμη μια φορά μαζί σου και θα προσθέσω και κάτι άλλο. Αν τα θρησκευτικά διδάσκονταν με την διάθεση απλά να έρθουν σε επαφή τα παιδιά με τις αρχές του Χριστιανισμόυ δεν θα υπήρχε κανένα πρόβλημα. Δυστυχώς όμως όλο το συστημα ενδιαφέρεται για προσηλυτισμό και για προώθηση των δικών μας πιστεύω. Ακόμη και στην πρόσφατη επέτειο της 25ης Μαρτίου, ακούστηκαν ποιήματα που μιλούσαν για την υπεροχή των χριστιανών έναντι των αλλοθρήσκων.
      Αρα τα θρησκευτικά είναι ένα κομμάτι ενός γενικότερου παζλ που μόνο για διαπολιτισμικότητα δεν ενδιαφέρεται.....

[marianV]

     apri, πέρνω την πρωτοβουλία να σου απαντήσω και εγώ, γιατί συμφωνώ και καταλαβαίνω την Ritalamp.
    Δυστυχώς υπάρχει πολύ στείρα γνώση. Το θέμα είναι να πάψουμε επιτέλους να την αναπαράγουμε. Το να παρουσιάζεις στοιχεία άλλων πολιτισμών - όπως λές - σίγουρα είναι πολύ ενδιαφέρον, ωστόσο όταν πρέπει να μάθεις λεπτομέρειες υποχρεωτικά για να αποφοιτήσεις είναι άλλο πράγμα.

Το όλο θέμα είναι οτι έτσι όπως γίνεται το μάθημα στα θρησκευτικά σήμερα έρχεται σε σύγκρουση με την αρχή της ανεξιθρησκείας.  Έίναι θέμα εθνικής ταυτότητας όχι απλά παιδείας

[Ritalamp]

Από την άλλη προσπαθώ συνέχεια να υπενθυμίζω στον εαυτό μου ότι με την πάροδο των χρόνων ίσως τα πράγματα έχουν αλλάξει κάπως κι αυτά που θυμάμαι να μην ανταποκρίνονται στη σημερινή πραγματικότητα. Μέχρι το δημοτικό ξέρω τι διδάσκεται, γιατί τα παιδιά που έχω επαφές είναι μικρής ηλικίας. Αν όντως μετά έχει ξεπεραστεί η κατήχηση ε, καλό θα ήταν να προχωρήσει και στο δημοτικό αυτό.

Εννοείται βέβαια ότι η επαφή με τους διαφορετικούς πολιτισμούς είναι ευκτέα και επιθυμητή.